Metoda przypadków

• jej istota polega na analizie i dyskusji nad

zdarzeniem zaprezentowanym przez nauczyciela na
piśmie, taśmie magnetofonowej czy
magnetowidowej i znalezieniu odpowiedzi na
postawione pytania typu:

• jakie jest inne, możliwe najlepsze rozwiązanie tego

problemu,

• co należałoby zrobić, aby przedsięwzięcie się

powiodło,

• jaką decyzję podjąłbyś na miejscu bohatera

przypadku.

Metoda przypadków

• Stosując tę metodę nie podaje się

nowego materiału, lecz przedstawia
sytuację problemową w taki sposób, aby
uczniowie musieli wykorzystać posiadaną
wiedzę i doświadczenie w nowych
warunkach lub przy podejmowaniu
trafnych decyzji. Czynnikiem
decydującym o powodzeniu zajęć
prowadzonych tą metodą decyduje
trafnie dobrany przypadek.

Na potrzeby uczniów gimnazjum można

wykorzystać następującą strukturę zajęć:

• 1.Poznanie opisu przypadku – uczniowie otrzymują

opis przypadku do indywidualnego przeczytania.

• 2.Zadawanie pytań dotyczących przypadku –

należy przeznaczyć kilka minut na zadawanie pytań
wyjaśniających. Pytania powinny być krótkie i
konkretne. Odpowiedzi mają być precyzyjne i zwięzłe,
pozbawione sugestii i domysłów odpowiadającego.

• 3.Analiza opisu zdarzenia – dokładna analiza ma na

celu wykrycie przyczyn i skutków oraz selekcji na
ważne i mniej istotne, a także wyłonienie czynników
decydujących o rozwiązaniu problemu.

• 4.Znalezienie optymalnych sposobów

rozwiązania problemu – uczniowie zgłaszają
propozycje wraz z uzasadnieniem. N a podstawie
wcześniej zebranych informacji analizuje się różne
rozwiązania i wybiera najlepsze. Należy również
podać argumenty, na podstawie których podjęto
decyzję – to ważny moment kształtujący umiejętność
myślenia problemowego i obrony własnych racji. Przy
wyborze ostatecznej propozycji rozwiązania można
skorzystać np. z piramidy priorytetów.

• 5.Ocena przebiegu zajęć – musi mieć charakter

merytoryczny i dydaktyczny, nauczyciel odnosi się do
celów zajęć, podsumowuje je, ocenia sposób i
trafność stawianych pytań, prawidłowość
wnioskowania oraz aktywność uczestników. Uczniowie
mogą wypowiadać się na temat tego, co sprawiło im
największą trudność, co było dla nich łatwe, czy są
zadowoleni ze swojego udziału w zajęciach.

Metoda przypadków daje możliwość

rozwoju następujących umiejętności:

• stawiania jasnych, precyzyjnych pytań i

twórczego myślenia,

• twórczego poszukiwania optymalnych rozwiązań,
• kompleksowego stosowania pojedynczych

fragmentów wiedzy z różnych dziedzin,

• odpowiedzialnego postępowania,
• stosowania zdobytej wiedzy w praktyce,
• szukanie potrzebnych informacji w różnych

źródłach,

• precyzyjnego wypowiadania się,
• obrony własnego zdania,
•  podejmowania trafnych decyzji.

Jak zatem organizować

pracę w grupach?

• Jasno sprecyzować cel.
Należy jasno określić, jaką wiedzę, jakie

umiejętności i doświadczenia uczniowie
mają osiągnąć poprzez pracę grupową.
Uczniowie uczą się efektywnie w małych
grupach, gdy są świadomi celu swojej
pracy.

• Zapewnić uczniom odpowiednią ilość

czasu na realizację zadania.

• Odpowiednio zorganizować miejsca pracy.

Jak zatem organizować

pracę w grupach?

• Zgromadzić materiały.
Zadanie będzie bardziej inspirujące i

interesujące, jeśli będzie wymagało
korzystania z różnorodnych pomocy np.
książek, encyklopedii, gazet czy magazynów,
filmów, płyt, kaset, pokazów, programów
multimedialnych czy Internetu. W niektórych
przypadkach źródłem informacji będą sami
uczniowie, którzy podzielą się z kolegami
wiedzą i doświadczeniem.

Jak zatem organizować

pracę w grupach?

• Opracować instrukcje.
Instrukcje muszą być napisane językiem

zrozumiałym dla każdego ucznia.
Polecenia muszą jasno i jednoznacznie
określać oczekiwane wyniki pracy grupy.
Od prawidłowego sformułowania i
przekazania instrukcji zależy, czy grupa
zrozumie zadanie.