DRGANIA UKAADÓW O JEDNYM STOPNIU SWOBODY Drgania swobodne o jednym stopniu swobody z tÅ‚umieniem DotÄ…d zakÅ‚adaliÅ›my, że w ukÅ‚adach drgajÄ…cych nie ma strat energii. Wiemy, że w rzeczywistych ukÅ‚adach drgajÄ…cych straty energii, choć czÄ™sto maÅ‚e, wystÄ™pujÄ… powodujÄ…c zmniejszenie amplitudy drgaÅ„. Nawet zakÅ‚adajÄ…c, że nie ma oporów tarcia (ukÅ‚ad drgajÄ…cy znajduje siÄ™ w otoczeniu idealnym), to drgania sÄ… tÅ‚umione wskutek tarcia wewnÄ™trznego (materiaÅ‚owego). SiÅ‚Ä™ tarcia wewnÄ™trznego można przybliżyć jako proporcjonalnÄ… do prÄ™dkoÅ›ci wzglÄ™dnej. Model siÅ‚y tarcia proporcjonalny do prÄ™dkoÅ›ci wzglÄ™dnej ma wiele praktycznych zastosowaÅ„. PrzykÅ‚adowo modelem takim może być tÅ‚ok poruszajÄ…cy siÄ™ w cylindrze z olejem. Ogólnie, gdy przepÅ‚yw oleju przez otwory tÅ‚oka jest laminarny, to takie tÅ‚umienie nazywamy wiskotycznym (liniowym). Inne funkcje opisujÄ… tÅ‚umienie, gdy przepÅ‚yw oleju jest burzliwy. Rodzaj Dh Å" v przepÅ‚ywu zależy od liczby Reynoldsa, którÄ… przedstawia wzór Re = , · Tutaj: Dh - Å›rednica hydrauliczna otworu, v - Å›rednia prÄ™dkość przepÅ‚ywu oleju, · - współczynnik lepkoÅ›ci kinematycznej. Przy przepÅ‚ywie pÅ‚ynu przez prostoliniowe gÅ‚adkie przewody dla wartoÅ›ci liczby Re < 2300 wystÄ™puje przepÅ‚yw laminarny, a przy wartoÅ›ciach liczby Re >2300 przepÅ‚yw jest burzliwy. ChcÄ…c opisać wpÅ‚yw tÅ‚umienia na drgania rozważono model ukÅ‚adu drgajÄ…cego posiadajÄ…cy sprężynÄ™ o sztywnoÅ›ci k oraz tÅ‚umik wiskotyczny o współczynniku tÅ‚umienia c. Równanie ruchu ma postać && & m Å" x + c Å" x + k Å" x = 0 lub w odniesieniu do jednostki masy && & x + 2Å"hÅ" x + Ä…2 Å" x = 0 , gdzie: c k h = , Ä…2 = . 2Å"m m Drgania ukÅ‚adu powstanÄ… przez wymuszenie warunkami poczÄ…tkowymi, które & sÄ… okreÅ›lone nastÄ™pujÄ…co dla t = 0 jest x = x0 oraz x = v0 .Warunki poczÄ…tkowe & zapisuje siÄ™ również w postaci x(0) = x0 oraz x(0) = v0 . RozwiÄ…zanie powyższego równania można poszukiwać w postaci funkcji wykÅ‚adniczej x = est . Po wstawieniu tego rozwiÄ…zania oraz jego pierwszej i drugiej pochodnej wzglÄ™dem czasu do równania otrzymujemy równanie charakterystyczne, które ma postać s2 + 2Å"hÅ" s + Ä…2 = 0 . Pierwiastki tego równania sÄ… okreÅ›lone poniższym wzorem - 2Å"h Ä… 4 Å"h2 - 4 Å" Ä…2 s1,2 = = -h Ä… h2 - Ä…2 , 2 JeÅ›li h > Ä…, czyli s1 < 0 i s2 < 0, to h ma wartość, przy którym ukÅ‚ad zatraca zdolność drgaÅ„. Natomiast, gdy h = Ä… ,czyli s1 = s2 = -h - ruch ukÅ‚adu również nie ma charakteru oscylacyjnego, w tym przypadku wystÄ™puje tak zwane tÅ‚umienie krytyczne. Jest wiÄ™c ckr k = , 2Å"m m stÄ…d ckr =2Å" k Å"m . InteresujÄ…cy przypadek mamy, gdy h < Ä…, czyli c < ckr wówczas h2 - Ä…2 < 0. W tym przypadku wystÄ…piÄ… drgania swobodne tÅ‚umione, oba pierwiastki sÄ… zespolone s1,2 = - h Ä… jÅ" Ä…2 - h2 , gdzie: j = -1 jest jednostkÄ… urojonÄ…, j2 = -1. WstawiajÄ…c za Ä…2 - h2 = mamy s1,2 = -h Ä… jÅ" . RozwiÄ…zanie równania ruchu drgajÄ…cego jest liniowÄ… kombinacjÄ… dwóch rozwiÄ…zaÅ„, które sÄ… liniowo niezależne i maja postać x = e-ht Å"(A Å"cos( Å" t) + B Å" sin( Å" t)) & StaÅ‚e A i B wyznaczamy z warunków poczÄ…tkowych x(0) = x0 oraz x(0) = v0 . Pochodna wzglÄ™dem czasu z powyższej równoÅ›ci przedstawia siÄ™ & x = -hÅ" e-ht Å"(Acos( Å" t) + Bsin( Å" t)) + e-ht Å"(-A Å" Å" sin( Å" t) + B Å" Å"cos( Å" t)), stÄ…d po wstawieniu warunków poczÄ…tkowych do równaÅ„ dostajemy A = x0 , v0 + hÅ" x0 B = .
RozwiÄ…zanie równania możemy teraz zapisać w postaci v0 + hÅ" x0 ëÅ‚a öÅ‚ x = e-hÅ"t Å" Å"cos( Å" t) + Å" sin( Å" t) ìÅ‚ ÷Å‚
íÅ‚ Å‚Å‚ Przebiegi czasowy funkcji opisujÄ…cej drgania tÅ‚umione przedstawiono na rysunku. MajÄ…c zapis przebiegu czasowego drgaÅ„ tÅ‚umionych możemy wyznaczyć stosunek dwu kolejnych wychyleÅ„ odlegÅ‚ych o okres T. Stosunek ten jest wielkoÅ›ciÄ… staÅ‚Ä… i nazywany jest dekrementem tÅ‚umienia. Logarytm naturalny tego stosunku nazywa siÄ™ logarytmicznym dekrementem tÅ‚umienia, który okreÅ›la wzór x(t) ´ = ln = h Å" T . x(t + T) Podany wzór można w Å‚atwy sposób wyprowadzić korzystajÄ…c z wykresu pokazanego niżej. Z wykresu wynika, że xA = 1Å" e-hÅ"t , xB = 1Å" e-hÅ"(t+T) = e-hÅ"t Å" e-hÅ"T , stÄ…d xA 1 ´ = lnÅ" = ln = lnÅ" ehÅ"T = h Å" T . xB e-hÅ"T Powyższy wzór zapisany w postaci ´ h = T sÅ‚uży do eksperymentalnego wyznaczenia współczynnika tÅ‚umienia.