1

ĆWICZENIE 4

AKWIZYCJA SYGNAŁÓW POMIAROWYCH

4.1. Wstęp

Zadaniem bloku akwizycji sygnałów pomiarowych jest zbieranie sygnałów pomiarowych i przetwarzanie ich

na postać cyfrową. Najczęściej w układach pomiarowych stosuje się przetwarzanie napięcie-cyfra. Czasami, gdy

mierzona wielkość związana jest z czasem (np. pomiar odcinka czasu, częstotliwości, okresu), stosowane jest

przetwarzanie czas-cyfra.

Na rys. 4.1 przedstawione są podstawowe konfiguracje bloku akwizycji sygnałów pomiarowych. W skład tego

bloku wchodzą przełączniki kanałów, układy formujące, układy próbkująco-pamiętające i przetworniki analogowo-

cyfrowe.

a)

b)

c)

d)

Rys. 4.1. Podstawowe konfiguracje bloku akwizycji sygnałów pomiarowych;

MUX - przełącznik kanałów, A/A - układ formujący, S&H - układ próbkująco-pamiętający,

A/C - przetwornik analogowo-cyfrowy

Przełącznik kanałów (MUX) służy do przyłączenia do wyjścia jednego z kanałów wejściowych, w zależności

od stanu sygnału sterującego.

Zadaniem układu formującego (A/A) jest wstępna obróbka i normalizacja sygnału wejściowego

(kondycjonowanie sygnału). Jako układy formujące stosuje się m.in. wtórniki napięciowe, wzmacniacze, filtry

dolnoprzepustowe.

Układ próbkująco-pamiętający (S&H) służy do pobrania próbki napięcia wejściowego i zapamiętania jej na

określony czas. Zasada działania przedstawiona jest na rys. 4.2.

U wej

t

impulsy

próbkujące

t

U wyj

t

Rys. 4.2. Zasada działania układu próbkująco-pamiętającego

Układy S&H stosuje się, gdy szybkość zmian mierzonego napięcia jest większa od dopuszczalnej dla

przetwornika analogowo-cyfrowego. Układ zabezpiecza przed błędami, jakie mogą wystąpić, gdy w trakcie

przetwarzania analogowo-cyfrowego zmienia się napięcie na wejściu przetwornika.

Głównym elementem układu akwizycji sygnałów pomiarowych jest przetwornik analogowo-cyfrowy.

Zachodzi w nim konwersja sygnału analogowego na kod cyfrowy. W zależności od wymagań dotyczących

rozdzielczości, dokładności i szybkości stosuje się różne metody przetwarzania analogowo-cyfrowego, np.

z równoczesną komparacją (duża szybkość), z komparacją wagową, przetworniki integracyjne (wolniejsze, ale

większa rozdzielczość i odporność na zakłócenia o częstotliwości technicznej, a tym samym i dokładność), czy

spotykane obecnie najczęściej w układach akwizycji przetworniki nadpróbkujące (sigma-delta).

2

Wybór konfiguracji układu akwizycji sygnałów pomiarowych uzależniony jest od wymagań stawianych temu

układowi. Konfiguracja z rys. 4.1a jest najtańsza, najwięcej elementów jest wspólnych dla wszystkich kanałów.

Ponieważ wstępna obróbka sygnału wykonywana jest za przełącznikiem kanałów, konfiguracja może być

stosowana w przypadku sygnałów o takiej samej postaci i zbliżonym poziomie, np. pomiar sygnału z jednakowych

przetworników. W konfiguracji tej stosowane jest sekwencyjne zbieranie sygnałów (z rozdziałem czasowym), nie

może być więc wykorzystywana, gdy wymagane jest jednoczesne zbieranie sygnałów z kilku kanałów.

W konfiguracji na rys. 4.1b każdy kanał posiada własny układ formujący, dlatego konfiguracja ta może być

wykorzystana przy różnych postaciach sygnałów wejściowych w różnych kanałach. Również tutaj występuje

sekwencyjne zbieranie sygnałów.

W konfiguracjach na rys. 4.1c i 4.1d w torze przetwarzania występuje mniej wspólnych elementów. Ponieważ

w każdym kanale jest własny układ próbkująco-pamiętający, możliwe jest jednoczesne zbieranie sygnałów w wielu

kanałach. W konfiguracji na rys. 4.1d wykorzystywany jest cyfrowy przełącznik kanałów, dzięki czemu występują

mniejsze błędy niż w przypadku zastosowania przełącznika analogowego. Wiąże się to jednak z koniecznością

zastosowania własnego przetwornika analogowo-cyfrowego w każdym kanale.

Układy akwizycji sygnałów pomiarowych wykonywane są często w postaci modułów (kart pomiarowych),

które można umieścić bezpośrednio w komputerze. Karty takie zwykle wyposażone są dodatkowo w przetworniki

cyfrowo-analogowe (umożliwiające np. rekonstrukcję mierzonego sygnału lub generację wymuszeń), wejścia

i wyjścia cyfrowe oraz układy czasowo-częstotliwościowe.

4.2. Właściwości kart pomiarowych

4.2.1. Częstotliwość próbkowania

Ważnym parametrem karty pomiarowej jest częstotliwość próbkowania wejścia analogowego ( sampling rate).

Do pomiaru sygnału o dużej częstotliwości należy wykorzystać kartę pomiarową o dużej maksymalnej

częstotliwości próbkowania. Obecnie produkowane karty pomiarowe posiadają maksymalną częstotliwość

próbkowania od kilkudziesięciu kiloherców do kilku megaherców. Częstotliwość próbkowania określa, ile próbek

jest pobieranych w jednostce czasu.

Podawana przez producentów maksymalna częstotliwość próbkowania odnosi się do jednego kanału.

Wykonując pomiar w kilku kanałach, otrzymamy maksymalną częstotliwość próbkowania proporcjonalnie

mniejszą. Przykładowo dla karty o maksymalnej częstotliwości próbkowania 100 kHz, przy wykorzystaniu

czterech kanałów częstotliwość ta zmniejsza się do 25 kHz.

Jeżeli w próbkowanym sygnale występują składowe o częstotliwości większej od połowy częstotliwości

próbkowania fs, to część mocy z pasma powyżej fs/ 2 zostaje „przesunięta” do zakresu częstotliwości mniejszych od fs/ 2. W rezultacie składowe te nałożą się na składowe występujące wcześniej w tym zakresie, powodując

deformację kształtu mierzonego sygnału.

Jeżeli w wyniku próbkowania z częstotliwością fs częstotliwość mierzonego sygnału została zinterpretowana

jako f (0 < f < fs/ 2), to przy nieodpowiednio dobranej częstotliwości próbkowania nie jesteśmy w stanie określić, czy mierzony sygnał miał rzeczywiście częstotliwość f, czy częstotliwość większą: fs ± f, 2 fs ± f, ... , nfs ± f (gdzie n jest liczbą naturalną) (rys. 4.3).

b

a

U

t

Rys. 4.3. Zjawisko nakładania się widm przy próbkowaniu z częstotliwością fs = 6 kHz:

a - sygnał mierzony o częstotliwości f = 7 kHz, b - sygnał odtworzony o błędnie zinterpretowanej częstotliwości fs – f =1 kHz Zgodnie z twierdzeniem Shannona-Kotielnikowa dla uniknięcia zjawiska nakładania się widm (ang. aliasing)

częstotliwość próbkowania musi być co najmniej dwa razy większa od maksymalnej częstotliwości występującej

w mierzonym sygnale.

Jeżeli częstotliwości składowych występujących w mierzonym sygnale są większe od częstotliwości

próbkowania, należy zastosować filtr dolnoprzepustowy.

3

4.2.2. Typy wejść

Sygnały analogowe można podłączyć do wejścia karty pomiarowej w układzie symetrycznym (różnicowym)

lub niesymetrycznym.

Wejścia symetryczne stosowane są w przypadku, gdy sygnały wejściowe spełniają przynajmniej jeden

z warunków:

• mały poziom sygnału wejściowego (poniżej 1V),

• długie lub nieekranowane przewody połączeniowe,

• przewody połączeniowe są narażone na indukowanie się w nich zakłóceń,

• sygnały wejściowe mają oddzielne masy.

Dla wejścia symetrycznego każdy sygnał wykorzystuje dwa wejścia przełącznika kanałów (rys. 4.4). Z tego

powodu liczba dostępnych wejść jest dwa razy mniejsza niż w przypadku używania wejść niesymetrycznych.

Wej 1 +

Wej 2 +

Wej n +

Wej 1 -

Um

Wej 2 -

Wej n -

Rys. 4.4. Wejście symetryczne karty pomiarowej

W przypadku wejść niesymetrycznych wszystkie sygnały wejściowe odniesione są względem jednej wspólnej

masy. Wejścia niesymetryczne mogą być stosowane, gdy wszystkie sygnały spełniają następujące warunki:

• napięcie wejściowe jest nie mniejsze niż 1 V,

• przewody połączeniowe są krótkie i ekranowane,

• wszystkie sygnały wejściowe mogą mieć wspólną masę.

Wej 1

Wej 2

Wej n

Um

Rys. 4.5. Wejście niesymetryczne przy dołączeniu sygnałów ze źródeł nie połączonych z masą

Rys. 4.5 przedstawia wejście niesymetryczne przy dołączeniu sygnałów ze źródeł nie połączonych z masą (np.

wyjście transformatora, czujnika termoelektrycznego, wzmacniacza z izolacją galwaniczną). Połączenie z masą

w takim przypadku musi być wykonane na karcie pomiarowej.

Wej 1

Wej 2

Wej n

Um

Rys. 4.6. Wejście niesymetryczne przy dołączeniu sygnałów ze źródeł połączonych z masą

Rys. 4.6 przedstawia wejście niesymetryczne w przypadku dołączenia sygnałów z drugim przewodem

połączonym do wspólnej masy. W tej sytuacji różnica potencjałów między masą sygnału i masą wzmacniacza

pojawia się zarówno na wejściu odwracającym, jak i nieodwracającym wzmacniacza. Dzięki temu nie wpływa ona

na wyjście wzmacniacza, w przeciwieństwie do układu, w którym do masy połączone jest jedno z wejść

wzmacniacza.

4

4.2.3. Rozdzielczość i zakres

Rozdzielczość przetwornika analogowo-cyfrowego jest to liczba stanów wyjściowych wyrażona w bitach.

Czym większa rozdzielczość, tym zakres przetwarzania podzielony jest na więcej poziomów. Liczba stanów

wyjściowych wynosi 2 n, gdzie n jest liczbą bitów.

Stosowane w kartach pomiarowych przetworniki analogowo-cyfrowe posiadają zwykle rozdzielczość od 12

do 16 bitów. Przetwornik 12-bitowy dzieli zakres pomiarowy na 212 = 4096 poziomów (słowa kodowe od

000000000000 do 111111111111).

Zakres przetwornika określa minimalne i maksymalne napięcie, jakie może być przetworzone. Karty

pomiarowe dają zwykle możliwość wyboru zakresu, np.: -5...+5 V, -10...+10 V, 0...+10 V. Zmianę zakresu

wykonuje się przełączając przełączniki lub zwory na karcie, lub w nowszych typach kart posługując się programem

konfiguracyjnym.

Od zakresu i rozdzielczości zależy przedział kwantowania, tzn. różnica między dwoma sąsiednimi poziomami

progowymi. Dla przetwornika 12-bitowego na zakresie 0...+10 V lub -5...+5 V przedział kwantowania wynosi

10 V / 212 = 2,44 mV, a na zakresie 0...+5 V lub -2,5...+2,5 V wynosi 5 V / 212 = 1,22 mV.

Z procesu kwantowania wynika błąd kwantowania, którego wartość bezwzględna jest nie większa niż połowa

przedziału kwantowania.

Zakres powinien być dobrany tak, by zmiany mierzonej wielkości nie były większe od zakresu, ale z drugiej

strony, ze względu na błąd kwantowania, powinien być możliwie mały. Wybór zakresu zależy też od tego, czy

mierzymy sygnał unipolarny (np. 0...+5V) czy bipolarny (np. -5...+5V).

4.2.4. Błędy przetwornika analogowo-cyfrowego

W idealnej charakterystyce przetwarzania przetwornika analogowo-cyfrowego uwzględniony jest jedynie błąd

kwantowania. W rzeczywistości występują dodatkowe błędy, przez co rzeczywista charakterystyka przetwornika

może różnić się od idealnej. Błędy przetwornika analogowo-cyfrowego (przy pominięciu błędu kwantowania)

można podzielić na 3 grupy: błędy przesunięcia zera, błędy skalowania (wzmocnienia) i błędy nieliniowości

(rys. 4.7).

a) b) c)

N

N

N

charakterystyka

idealna

charakterystyka

rzeczywista

Uwej

Uwej

Uwej

Rys. 4.7. Błędy przetwornika analogowo-cyfrowego:

a) błąd przesunięcia zera, b) błąd skalowania, c) błąd nieliniowości

Błąd przesunięcia zera odpowiada wartości sygnału na wejściu przy zerowym sygnale wyjściowym. Błąd ten

spowodowany jest napięciami dryftu wynikającymi ze starzenia lub zmian temperatury we wzmacniaczach

i komparatorach. Błąd przesunięcia zera będąc błędem addytywnym powoduje przesunięcie charakterystyki. Jego

wpływ jest szczególnie znaczący przy małych wartościach napięcia wejściowego.

Błąd skalowania odpowiada nachyleniu charakterystyki rzeczywistej względem idealnej. Błąd ten

spowodowany jest zmianami wzmocnienia wzmacniacza lub napięcia wzorcowego, powodującymi zmianę

stromości charakterystyki przetwarzania. Błąd skalowania jest błędem multiplikatywnym.

Błąd nieliniowości określa się jako maksymalną różnicę między charakterystyką rzeczywistą i idealną, przy

założeniu, że błędy przesunięcia zera i skalowania są równe zero.

Wyznaczając całkowity błąd pomiaru przy użyciu karty akwizycji należy uwzględnić podawane w katalogach

dla danego zakresu pomiarowego składowe: błąd części analogowej toru pomiarowego określany w procentach

wartości mierzonej, błąd przesunięcie zera, błąd wynikający z szumu i kwantowania oraz błąd wynikający ze

zmiany temperatury. Błąd wynikający z szumu i kwantowania przy pomiarze napięcia stałego może być

ograniczony przez wykonanie serii pomiarów i obliczenie wartości średniej.

4.2.5. Bezpośredni dostęp do pamięci

Bezpośredni dostęp do pamięci (DMA - Direct Memory Access) polega na przesyłaniu danych bezpośrednio

z urządzenia (np. karty pomiarowej) do pamięci komputera lub z pamięci do urządzenia, bez pośrednictwa

procesora. Metoda ta umożliwia szybsze przesyłanie danych, dzięki czemu można np. wykonywać pomiary z dużą

częstotliwością.

5

5. Transmisja danych pomiarowych z wykorzystaniem interfejsów szeregowych

5.1. Interfejsy szeregowe RS-232 i RS-485

Standard RS-232 został określony w 1962 roku, a w 1969 ustalono jego poprawioną wersję RS-232C.

Najczęściej stosowanym sposobem transmisji przy wykorzystaniu tego interfejsu jest transmisja start-

stopowa, w której słowa w postaci ciągu bitów przesyłane są asynchronicznie, jeden za drugim, z czasem trwania

wynikającym z prędkości transmisji.

Na liniach danych obowiązuje logika ujemna, tzn. jedynce logicznej odpowiada stan niski, na pozostałych

liniach obowiązuje logika dodatnia. Stanowi niskiemu odpowiada napięcie -15...-3 V, wysokiemu 3...15 V.

Między przesyłanymi danymi na linii występuje stan niski (logiczne „1”). Przesyłanie danych rozpoczyna się

bitem startu o poziomie logicznym „0”. Po narastającym zboczu bitu startu odbiornik odczytuje stany wszystkich

spodziewanych bitów danego słowa z przesunięciem o czas trwania przesłania połowy bitu. Po bicie startu

przesyłanych jest od 5 do 8 bitów danych (począwszy od bitu najmniej znaczącego), a po nim może być (ale nie

musi) przesłany bit kontrolny (kontrola parzystości lub nieparzystości). Przesłanie słowa kończy się przesłaniem

jednego lub dwóch bitów stopu o poziomie logicznym „1”. Po odebraniu bitów stopu odbiornik gotowy jest do

odebrania kolejnego słowa.

bit kontroli 1 lub 2

przerwa

przerwa

bit

parzystości

bity

między

między

startu

5 do 8 bitów danych

(opcjonalnie) stopu

słowami

najmniej znaczący bit

najbardziej znaczący bit

Rys. 5.1. Przykładowy format przesyłanego słowa

Dla prawidłowego odbioru informacji nadajnik i odbiornik muszą pracować z tą samą prędkością. Odbiornik

musi znać również format przesyłanego słowa, tzn. liczbę bitów danych, występowanie i znaczenie bitu

kontrolnego ( even parity - kontrola parzystości lub odd parity - kontrola nieparzystości) oraz liczbę bitów stopu.

Maksymalna prędkość transmisji zależy od długości połączeń i pojemności elektrycznej obciążającej źródło

sygnału (CLmax=2500 pF). Zalecane są prędkości do 20 kbodów (kbitów/s), m.in.: 150, 300, 600, 1200, 2400, 4800,

9600, 19200 bodów. Długość połączeń nie powinna zwykle przekraczać 15 m. Przy krótkich połączeniach można

z powodzeniem zwiększyć prędkość transmisji nawet do 100 kbodów.

Zwiększenie zasięgu ponad 15 m możliwe jest przy zastosowaniu tzw. pętli prądowej.

W przypadku, gdy wymagany jest większy zasięg, większa szybkość transmisji i większa odporność na

zakłócenia, można zastosować inny interfejs szeregowy. Do popularniejszych należą: RS-422A, RS-423A

i RS-485. Używają one organizację logiczną przesyłanych znaków, taką jak w RS-232C, różnią się natomiast

realizacją obwodów interfejsu i parametrami elektrycznymi.

Obwód transmisyjny interfejsu RS-423A składa się (rys. 5.2) z niesymetrycznego nadajnika i różnicowych

odbiorników (maksymalnie 10 odbiorników).

nadajnik

odbiorniki

Rys. 5.2. Obwód interfejsu RS-423A

Różnicowe obciążenie pozwala zmniejszyć przesłuchy między kanałami oraz wpływ napięcia wynikającego

z różnicy potencjałów masy nadajnika i odbiornika. Maksymalna szybkość transmisji wynosi 100 kbodów przy

odległości do 30 m, przy odległości 1200 m szybkość ulega ograniczeniu do 3 kbodów.

6

Znaczne zwiększenie szybkości transmisji w interfejsie szeregowym umożliwia wykorzystanie

symetrycznego, zrównoważonego obwodu transmisji, tzn. takiego, w którym obydwa przewody mają taką samą

impedancję do ziemi i do innych przewodów.

Zastosowanie w standardach RS-422A i RS-485 różnicowego nadajnika, dwuprzewodowego

zrównoważonego obwodu transmisji i różnicowego odbiornika pozwala zwiększyć szybkość transmisji nawet do

10 Mbodów. Maksymalna długość kabla wynosi tutaj 1200 m.

Standard RS-422A (rys. 5.3) pozwala wykorzystać jeden nadajnik i maksymalnie 10 odbiorników.

rezystor

nadajnik

odbiorniki

dopasowujący

Rys. 5.3. Obwód interfejsu RS-422A

W interfejsie RS-485 (rys. 5.4), stanowiącym rozwinięcie standardu RS-422A, dopuszcza się połączenie do 32

nadajników i do 32 odbiorników. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu urządzeń trójstanowych. W danej chwili

może nadawać tylko jeden nadajnik, pozostałe muszą być w stanie wysokiej impedancji.

rezystor

rezystor

dopasowujący

dopasowujący

nadajniki

odbiorniki

Rys. 5.4. Obwód interfejsu RS-485

5.2. Obsługa miernika PROTEK 506

Miernik PROTEK 506 jest cyfrowym wielofunkcyjnym multimetrem. Miernik ten posiada wbudowany

interfejs RS-232C. PROTEK 506 umożliwia pomiar napięcia, prądu, częstotliwości, rezystancji, pojemności,

indukcyjności i temperatury. Wybór mierzonej wielkości dokonywany jest przełącznikiem obrotowym.

Tablica 5.1

Format danych i liczba słów przesyłanej informacji z miernika PROTEK 506

Funkcja Format danych

Liczba

Funkcja

Format danych

Liczba

słów

słów

DC 3.999 V↵

11

RES 3.999 MOHM↵

15

DC V

DC -3.999 V↵

12

RESISTANCE

RES 399.9 OHM↵

14

DC OL↵

6

RES OL↵

7

AC V

AC 3.999 V↵

11

CONTINUITY

BUZ SHORT↵

10

AC OL↵

6

BUZ OPEN↵

9

DC mV DC 399.9 mV↵

12

DIO OPEN↵

9

DC -399.9 mV↵

13

DIODE

DIO SHORT↵

10

AC mV AC 399.9 mV↵

12

DIO GOOD↵

9

DC µA DC 399.9 µA↵

12

LOG LOW↵

8

DC -399.9 µA↵

13

LOGIC

LOG HIGH↵

9

AC µA AC 399.9 µA↵

12

LOG UNDET↵

10

DC mA DC 399.9 mA↵

12

FREQUENCY

FR 9.999 MHz↵

13

DC -399.9 mA↵

13

FR 9.999 KHz↵

13

AC mA AC 399.9 mA↵

12

CAPACITANCE

CAP 99.99 µF↵

13

DC 20A DC 39.99 A↵

11

CAP OL↵

7

DC -39.99 A↵

12

INDUCTANCE

IND 99.99 H↵

12

AC 20A AC 39.99 A↵

11

IND OL↵

7

TEMPERATURE TEMP 0025 ^C↵

13

TEMP -0025 ^C↵

14

7

Przygotowanie miernika PROTEK 506 do przesyłania danych do komputera polega na połączeniu miernika

z gniazdem szeregowym komputera, a następnie kilkakrotnym naciśnięciu klawisza „ menu key” miernika do

chwili, gdy na wyświetlaczu zacznie migać napis RS-232. Naciśnięcie klawisza „ return key” (↵) przełącza miernik

w tryb komunikacji z komputerem. Komunikacja z miernikiem jest możliwa przy prędkości 1200 bodów,

w przesyłanym słowie znajduje się 7 bitów danych i 2 bity stopu. Słowo nie zawiera bitu parzystości. Liczba słów

przesyłanej informacji zależy od mierzonej wielkości i jej zakresu (tablica 5.1) i może wynosić od 6 do 15.

Pierwsze słowa zawierają informację o mierzonej wielkości, następnie przesyłana jest zmierzona wartość i jej

jednostka. Ostatnie słowo odpowiada powrotowi karetki (kod ASCII 13).

Do zestawienia transmisji danych pomiarowych z miernika PROTEK 506 można wykorzystać program,

opracowanego przez producenta przyrządu pomiarowego. Aplikacja ta realizuje funkcje akwizycji danych

pomiarowych, z wykorzystaniem interfejsu RS-232 i protokołu opisanego powyżej.

5.3. Przebieg ćwiczenia.

Do pierwszego wejścia analogowego karty pomiarowej NI USB 9221, wskazanej przez prowadzącego

ćwiczenie, należy podłączyć napięcie z zasilacza, do drugiego wejścia napięcie z generatora sygnału. Dokonać

pomiaru napięcia stałego i przemiennego, wykorzystując oprogramowanie dostępne na komputerze. Wartości

napięć oraz sposób obsługi programu komputerowego zostaną podane przez prowadzącego zajęcia.

Wyniki zapisać w tablicy 5.2.

Tablica 5.2.

Lp.

Napięcie zmierzone

Napięcie zmierzone

Błąd

Błąd względny

woltomierzem

przyrządem

bezwzględny

cyfrowym

wirtualnym

V

V

V

%

1

2

...

6

...

11

Następnie należy wykonać serię pomiarów z wykorzystaniem miernika cyfrowego PROTEK 506. Po

włączeniu zasilania miernika konieczne jest przełączenie go w tryb współpracy z interfejsem RS-232. W tym celu

należy wykonać kroki opisane w punkcie 5.2. Zapoznać się z obsługą programu „DMM506” i sprawdzić jego

działanie dla różnych wielkości mierzonych. Wyniki pomiarów zapisać w tablicy 5.3.

Tablica 5.3.

Lp.

Napięcie zmierzone

Napięcie zmierzone

Błąd

Błąd względny

miernikiem

przyrządem

bezwzględny

PROTEK 506

wzorcowym

V

V

V

%

1

2

...

6

...

11

5.4. Pytania kontrolne

1. Przedstawić i porównać podstawowe konfiguracje bloku akwizycji sygnałów pomiarowych.

2. Przedstawić zasadę działania i przeznaczenie układu próbkująco-pamiętającego.

3. Na czym polega i kiedy występuje zjawisko nakładania się widm?

4. Kiedy stosowane jest wejście symetryczne karty pomiarowej?

5. Opisać wejście symetryczne i niesymetryczne karty pomiarowej.

6. Co to jest rozdzielczość, zakres i przedział kwantowania przetwornika analogowo-cyfrowego?

7. W jaki sposób dobiera się zakres przetwornika analogowo-cyfrowego?

8. Omówić błędy przetwornika analogowo-cyfrowego.

8

9. Na czym polega i w jakim celu się stosuje bezpośredni dostęp do pamięci (DMA)?

10. Przedstawić format przesyłanego przez interfejs RS-232 słowa.

11. Jaki jest maksymalny zasięg i prędkość transmisji przy wykorzystaniu interfejsu RS-232?

12. Opisać interfejs RS-423A.

13. Opisać interfejs RS-422A.

14. Opisać interfejs RS-485.

15. Od czego zależy liczba słów przesyłanego wyniku pomiaru z miernika PROTEK 506? Podać przykładowy

format danych.

Instrukcja powstała na podstawie ćwiczenia nr 3 „Układy akwizycji sygnałów pomiarowych” i ćwiczenia nr 5 „Interfejsy szeregowe RS-232

i RS-485” ze skryptu „Systemy pomiarowe – laboratorium” dr hab. inż. D. Świsulskiego.