RATOWNICTWO

Opracowali: Małgorzata Zalecińska

Mateusz Ćwikliński

Ratownictwo – jest czymś, czego nie chcemy doświadczać szykując się na przyjemny wypoczynek na śródlądziu czy na morzu. Jest to podejście zupełnie zrozumiałe i naturalne.

Jednak żeby uniknąć sytuacji niebezpiecznych, w których będziemy zmuszeni udzielić pomocy załodze lub co więcej wzywać pomoc z zewnątrz trzeba wszystko na jachcie robić z należytą uwagą i przykładać jak najwięcej starań, aby do sytuacji kryzysowej nigdy nie doszło!

Żeglowanie jest niebezpieczną formą wypoczynku? – Tak, jeśli podchodzisz do tego tematu nieodpowiedzialnie.

Jest wiele czynników, które na jachcie są zagrożeniem. Ten rozdział ma za zadanie uświadomić Ci to, na co zwracać szczególną uwagę, aby nie doszło do sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia na pokładzie.

I Zasady bezpiecznego żeglowania:

1. Utrzymanie klaru

* Jacht zatonął, bo latarka / okulary nie były na swoim miejscu – każda rzecz na jachcie począwszy od środków ratunkowych, aż po bagaże osobiste ma swoje stałe miejsce

2. ”Jedna ręka dla jachtu, druga dla siebie” podczas pracy na pokładzie i poruszania się 3. Ostrożne wchodzenie i schodzenie z jednostki – meldunek „uwaga

wchodzę/schodzę”

4. Komunikacja sternika i załogi – odpowiadamy na komendy

5. Telefon komórkowy dla zachowania łączności w przypadku konieczności wezwania pomocy zawsze nosić w waterpacku ! !

6. Unikanie postawy stojącej

7. Poruszanie się po burcie nawietrznej

8. Prowadzenie obserwacji akwenu, warunków hydro-meteo, innych jednostek – tzw.

„oko”

9. Planowanie drogi jachtu (rozwiązania proste i skuteczne + manewr zapasowy!!) 10. Przed wyjściem na wodę sprawdzenie

I. Wyposażenia ratunkowego: czy jest wystarczająca ilość kół ratunkowych,

kamizelek ratunkowych, kamizelek asekuracyjnych środków

sygnalizacyjnych

* Środki ratunkowe muszą być łatwo

dost

ępne

II. Sprawdzenie stanu technicznego jachtu – czy są zawleczki w przetyczkach,

czy olinowanie stałe jest odpowiednio napięte, czy beczki mają „kontry”

III. Czy płetwy sterowa i mieczowa są opuszczone

IV. Czy jest osprzęt: odbijacze, bosak, pagaje, dodatkowa Cuma, czerpak

II Zaokrętowanie załogi

 Przeprowadź szkolenie z zakresu bezpieczeństwa i używania środków ratunkowych

(pamiętaj o tratwie)

 Przeprowadź próbny alarmy: człowiek za burtą, łodziowy

 Zwróć uwagę na „czyhające” niebezpieczeństwa: przelatujący bom, śliski pokład, wystające elementy pokładu, odpowiednia praca przy kabestanach, porządek w linach, źle zasztauowane rzeczy (przy silnym przechyle lub wywrotce mogą wyrządzić wiele krzywdy.

Dlatego szczególnie w trudnych warunkach tak ważny jest porządek na jachcie. )

1

 Omów i przećwicz podstawowe manewry przy żaglach

 Omów używanie instalacji na jachcie:

o Gazowa!!!

o Wodna (zamykanie zaworów i regularna kontrola przecieków)

o Elektryczna (akumulatory i ich ładowanie) pamiętaj, ze brak elektryki to często brak możliwości odpalenia silnika (chyba że jest opcja korbą), brak łączności radiowej, brak oświetlenia nawigacyjnego

 Dopilnuj, aby każdy umiał odpalić i zgasić silnik – to może zaważyć na szybkości podjęcia akcji ratunkowej, a co za tym idzie życia.

III Środki bezpieczeństwa na jachcie (ratunkowe, asekuracyjne, zabezpieczające) ich zadaniem jest zwiększenie szans przeżycia ludzi znajdujących się w wodzie oraz zminimalizowanie ryzyka wypadnięcia człowieka za burtę

a) Środki ratunkowe (indywidualne i zbiorowe)

-zawierają 3 informacje: numer rejestracyjny jachtu, nazwę jachtu, port macierzysty jachtu

-mają na celu utrzymanie człowieka na powierzchni wody do czasu nadejścia pomocy 1) Pas ratunkowy

- najczęściej z włókna drzew indyjskich albo innego nietonącego materiału

- lub pneumatyczny – napełniany powietrzem

- obszyty tkaniną pomarańczową

- przeznaczony dla osób niemiejących pływać lub w padających w panikę, kiedy widzą otwarty horyzont

- powinien być trzymany pod ręką, najczęściej w koi

- ma utrzymać człowieka nieprzytomnego na powierzchni wody

-pełnomorski morski pas ratunkowy ma w wyposażeniu *gwizdek do wzywania pomocy

*lampkę zasilaną bateryjką (świeci min. 10h) * pomarańczowy proszek na rekiny

elementy

te umożliwiają lokalizację człowieka znajdującego się w wodzie

Lub

Kamizelka ratunkowa

-mają dużą ilość materiału wypornościowego z przodu na klacie i brzuchu, z tyłu na wysokości łopatek

-zredukowana ilość materiału wypornościowego na plecach poniżej odcinka piersiowego

-ma sztywny kołnierz utrzymujący głowę na powierzchni wody

2)Koło ratunkowe

-również w barwie pomarańczowej, zapewniającej widzialność pośród fal

-używane podczas alarmu „człowiek za burtą”

-dookoła obwodu – uchwyty linowe

- na jachcie morskim na każdej burcie powinno znajdować się jedno koło - przytwierdzone szybko rozwiązywalnym węzłem, tak by można je szybko rzucić na wodę

-jedno z kół powinno być wyposażone w nietonącą linkę o dł. 30m. , przy drugim powinna być zamocowana samoczynnie zapalająca się pławka świetlna

2

rzucając koło powinniśmy najpierw rzucić to z pławką świetlną na nawietrzną człowieka w wypadku, gdy podczas manewru „człowiek za burtą” nie mamy wystarczającej prędkości

- używamy koło z linką, by doholować człowieka

nie w człowieka

3)Tratwa ratunkowa

-używana podczas tzw. „alarmu łodziowego” – moment największego zagrożenia życia, stąd częsta panika

dobrzy kapitanowie przeprowadzają zawsze „ćwiczebny alarm łodziowy” (do

24 h od zaokrętowania załogi)

-są tratwy dla 4,6,10,12 osób, stąd różnica masy – od 20 do 100 kg

-do wyciągnięcia jej z łoża i wyrzucenia za burtę potrzebne będą 2 osoby

-2 sposoby uruchomienia tratwy

*samodzielnie, na wyraźne polecenie kapitana lub kierownika akcji ratowniczej, gdy trzeba opuścić jacht

*tratwa przymocowana jest do pokładu linką ze ściągaczem i zwalniakiem hydrostatycznym.

Zwalniak hydrostatyczny pod wpływem siły wyporu zapewnia samoczynne otwarcie tratwy, gdy znajdzie się pod wodą na głębokości 4 m.

Opuszczenie jachtu – korzystanie z tratwy ratunkowej

Pamiętaj: „Wejście do wody jest zawsze „OSTATECZNĄ OSTATECZNOŚCIĄ”

Dział ten podzielony zostanie na dwie części: jak opuścić jacht i co ze sobą zabrać. Omawiana procedura dotyczy tratw na jachtach, którymi jako sternik możesz dowodzić. Mogą się zdarzyć inne tratwy niż omawiana w przykładzie, dlatego zawsze zapoznaj się z instrukcją.

A) Opuszczanie jachtu

1) Ubierz się ciepło, w wiele warstw – jacht rzadko tonie w jednej chwili, znajdź na to czas 2) Załóż pasy ratunkowe – jak to robić prawidłowo przećwiczysz na kursie. Jest to niby prosta sprawa, ale prawidłowe założenie pasów ratunkowych przedłuży szansę na przeżycie w wodzie 3) Przygotowanie do opuszczenia jachtu:

 Gdy nie ma tratwy, lub coś poszło nie tak – przygotujcie „tratwę” z rzeczy znajdujących się na jachcie, tak aby możliwie długo zapewniła wam „odpoczynek” w wodzie. Wykorzystaj do tego np.

gretingi, elementy stołu, żagle, wszystko co będzie pływać i może pomóc Wam przetrwać w wodzie.

 Gdy jest tratwa:

o Przygotuj ją do uruchomienia zgodnie z instrukcją.

o Wyciągnij 10-15m falenia (linki operacyjnej) (dł. Zgodnie z instrukcją)

o Zamocuj tratwę do stałego elementu pokładu (używając do tego falenia, lub liny z nim połączonej)! Bo jak inaczej do niej wejdziesz po zwodowaniu? – inaczej Ci odpłynie o Pamiętaj! Tratwa jest przenośna. Przenieś ją w takie miejsce aby: zwodowanie było łatwe, po zwodowaniu było bezpiecznie – czyli na zawietrzną

3

o Wyrzuć „beczkę/pudełko” za burtę na zawietrzną

o Ciągnij faleń do oporu – spowoduje to otworzenie się tratwy (jeżeli wyciągnąłeś do końca i nic

– szarp. Do oporu! Tu nie ma czasu na poddawanie się – atestowany mechanizm jest skonstruowany w taki sposób aby powyższe działanie dało efekt

o Tratwa się otworzyła i co dalej?

o Przyciągnij ją do burty. Rzadko zdarza się aby tratwa otworzyła się w prawidłowej pozycji –

przeważnie otwiera się „do góry nogami”. Musisz wyznaczyć osobę, która odwróci tratwę. Musi to zrobić „na mokro” – nie ma innej opcji, musi jako pierwsza opuścić jacht, aby umożliwić pozostałym wejście „suchą stopą” do tratwy.

o Wybierając taką osobę kieruj się jej warunkami fizycznymi – musi to być człowiek, któremu nie będziesz bał się powierzyć tego zadania. Wiąże się ono z zimną wodą, dużymi falami, bliskością jachtu, stresem związanym z wydostaniem się spod tratwy (technikę skoku do wody i obracania tratwy omówimy na wykładzie)

o Zabezpiecz osobę która ma obrócić tratwę! Przywiąż ją do jachtu!!!

o Jeśli tratwa otworzy się do góry dnem należy stanąć na niej od strony gdzie

przymocowana jest butla gazowa i napis „tu nadaj właściwą pozycję tratwie”

o Po obróceniu tratwy i przyciągnięciu jej do burty pozostała załoga może do niej przechodzić.

o Gdy wszyscy (liczcie się wzajemnie!) znajdziecie się na tratwie odpłyńcie na bezpieczną odległość.

o Bardzo ważny jest moment odcięcia falenia (czyli oddzielenia się od jachtu). Zastanów się –

kiedy to zrobić?

o Po odcięciu falenia odpłyń 100, 200m, tak aby tonący jacht nie zabrał Cię ze sobą.

o Gdy jacht zatonął i załoga jest w tratwie, zamknijcie „włazy” po to, aby chronić się przed zimnem i nadmiarem wody. Postępujcie zgodnie z instrukcją zamieszczoną w środku tratwy-każda taką ma!

B) Co zabrać ze sobą z jachtu?

 Przemyśl to. Będzie to wspólna dyskusja, na temat niezbędnych rzeczy, które musisz ze sobą zabrać. Zastanów się jak możesz przygotować się do tej sytuacji?

-->wyposażenie tratwy:

a) Pirotechniczne środki ratunkowe ( 4 rakiety, 2 pławki dymne, 6 pochodni

ręcznych)

b) Gąbki do osuszania wnętrza, czerpak, tkanina gumowa na łatki, klej, igła,

nici, nożyczki

c) Nóż do odcięcia linki operacyjnej

d) pagaje

4

e) pompka (na wodach ciepłych tratwa dopompowuje się sama, na zimnych ja dopompowuję)

f) dryfkotwa

g) apteczka

h) latarka wodoszczelna (sygnalizacja Morse’a), lusterko do sygnalizacji

dziennej

i) gwizdek

j) wędka + haczyk

k) żywność w wodoszczelnych opakowaniach, woda izotoniczna (1,5 l na

osobę)

Co dalej po wejściu do tratwy?

-zdjąć mokre ubranie, wykręcić, ponownie założyć

-unikać kontaktu z wodą morską, osuszać tratwę

-dążyć do nawiązania kontaktu z jednostkami mogącymi udzielić pomoc

b) Środki asekuracyjne

1) Kamizelka asekuracyjna

- ma ograniczoną wyporność

nie zabezpiecza głowy przed zanurzeniem ani przed

odwróceniem na plecy

- jej zaletą jest wygoda, nie krępuje ruchów

2)pas asekuracyjny (szelki)

-mają wąsy z 3 karabińczykami, jeden do wpięcia w klamrę szelek, drugi do osprzętu lub lajfliny

-trzeci karabińczyk umożliwia przemieszczanie się z miejsca na miejsce

-umożliwiają poruszanie się po jachcie w ciężkich warunkach pogodowych

c) Środki zabezpieczające

1) Lajflina

2) Tyka bezpieczeństwa

- ma pływak oraz odpowiedni balast, dzięki czemu stoi w pionie, ma niewielki dryf, podobny do dryfu człowieka

-wyposażona w chorągiewkę oraz światło

-mocowana na achtersztagu albo koszu rufowym, dzięki czemu można ją szybko wyrzucić po wypadnięciu człowieka za burtę

IV Sposoby wzywania pomocy

Za bezpieczeństwo żeglugi odpowiada kapitan, w niektórych przypadkach armator – nie zwalnia to jednak od odpowiedzialności reszty członków załogi – konsekwencje bowiem nieprzestrzegania zasad bezpieczeństwa mogą dotknąć nas wszystkich

Ratowanie życia na wodzie jest obowiązkiem każdego, kto może to uczynić bez narażenia na niebezpieczeństwo swojej załogi

1) Telefon komórkowy – numery alarmowe:

-112 – Centrum Koordynacyjne – w pierwszej kolejności łączy z Policją i Strażą

-999 – Pogotowie Ratunkowe

-601 100 100 – WOPR

5

-607 112 112 – Bieszczadzki WOPR (polecam w przypadku konieczności wezwania

pomocy nad

Soliną)

- na morzu w strefie przybrzeżnej – Służby Sar, czyli Morskie Ratownicze Centrum Koordynacyjne Gdynia 505 050 971 oraz Świnoujście 505 050 969

2)Sygnał Morse-a nadany latarką w nocy ··· --- ···

· Dźwięk krótki (1-2 s.)

- Dzwięk długi (4-6 s.)

3)Podnoszenie o opuszczanie wyprostowanych ramion

4) Wywieszenie w widocznym miejscu (pod masztem najlepiej) flagi i pod

nią kuli

lub na odwrót

5)Zataczanie kręgów flagą a w nocy latarką

6)Środki pirotechniczne o kolorze czerwonym

Np. czerwona raca/flara

7)Na jachtach w porze dziennej – wywieszenie foka „do góry nogami” – róg fałowy przy pokładzie

8)Sygnał dźwiękowy – powtarzane długie dźwięki - - - - -

Np. rogiem mgłowym, tyfonem

V Wywrotka jachtu mieczowego:

Nie ma jachtów „niewywracalnych” ani „niezatapialnych” – to mit. Przy odpowiednich warunkach wiatrowych i zafalowaniu każdy jacht można „położyć”.

Potencjalne przyczyny: nie odbieranie prognoz pogody, zaniechanie obserwacji warunków hydro-meteo, brak refowania żagli, błędnie opanowany zwrot przez rufę

Postępowanie po wywrotce (sprowadza się głównie do 2 zasad: *najpierw człowiek,

później jacht oraz * opuszczenie jachtu jest ostateczną ostatecznością)

1. Nie panikować

2. Policzyć ludzi, jeśli ktoś wewnątrz – w pierwszej kolejności podjąć próbę

wydobycia takiej osoby, jeśli niemożliwe – nawiązać kontakt, wezwać WOPR

3. Założyć pasy ratunkowe/asekuracyjne - jeśli jeszcze ich na sobie nie mamy

4. Pozostać przy jachcie, nie odpływać, zająć się sobą, dopiero później sprzętem 5. Podłożyć koło lub zapasowy pas ratunkowy pod top masztu

6. Zebrać i zabezpieczyć wyposażenie

6

Te czynności powinny zostać wykonane „z automatu”, dopiero później następuje analiza

a) Jeśli realna szansa nadejścia pomocy

Cały czas wzywać pomoc

Przygotować jacht do postawienia:

Zrzucić żagle

Zabezpieczyć fały przed wyszorowaniem z bloków

Położyć maszt / wyjąć maszt z cęgów (żeby się nie złamał)

Jachty z komorami wypornościowymi – miecz zwykle ponad powierzchnią wody

Ustawiamy jacht masztem w kierunku z którego wieje wiatr

Stajemy na mieczu

Podnosimy jacht

Wybieramy wodę

Klar

-Kiedy Wywrotka blisko zawietrznego brzegu

jacht zdryfuje na brzeg; postawić go przy użyciu fałów wybieranych z brzegu;

kontynuować żeglugę

Prądy na akwenie – odwrócić jacht masztem pod prąd

b) Nadejście pomocy jest nierealne

Cały czas wzywać pomoc

Stawianie jachtu - próba

Dryfowanie jachtu, jeśli za daleko brzeg zawietrzny -

Opuszczenie jachtu przez załogę

Zbudować tratwę – dryfować na niej w stronę brzegu zawietrznego !!!

VI Przygotowanie do pływania w ciężkich warunkach:

-kierujemy się w stronę brzegu/zatoki

-odpowiedni dobór żagli – refowanie, żagle sztormowe

-wszyscy w kokpicie

-nałożone środki ratunkowe/asekuracyjne

-zamknięte luki, żeby jacht nie zatonął, a służył jako środek ratunkowy

-rzeczy zasztauowane, klar na jachcie

VII Człowiek za burtą – czas przeżycia i pomoc

Manewr podjęcia człowieka zza burty ma spełniać 2 kryteria: ma być skuteczny i

bezpieczny

Wyjęcie dorosłego człowieka z wody na pokład nawet niewielkiego jachtu

wymaga sporej siły

• Do tego zadania oddelegowane powinny być co najmniej dwie silne osoby

• Lekkie jachty mieczowe – rozbitka podejmuje się na burcie nawietrznej –

zmniejszenie ryzyka wywrotki poprzez przeciążenie jachtu

• Jachty mieczowo-balastowe i balastowe – człowiek podjęty powinien być po stronie zawietrznej – niższa wolna burta

• Jachty z otwartą rufą – podjęcie z rufy, dobrze wykorzystać drabinkę rufową

• W rzeczywistości – PODEJMIJ ZA WSZELKĄ CENĘ, NIEWAŻNE SKĄD

7

Czynniki decydujące o czasie przeżycia człowieka w wodzie:

-

temperatura wody

-

ubranie

-

ilość wykonywanych ruchów (ruch zwiększa utratę ciepła)

-

PSYCHIKA

-

odżywianie

-

ochrona miejsc najbardziej oddających ciepło (głowa, klatka piersiowa, boki ciała, pachwiny); wskazana pozycja HELP

Hipotermia oraz fazy hipotermii

I stopnia

• Drgawki, zaburzenia świadomości, przyspieszona praca serca i oddech, kłopoty ze świadomością, temperatura ciała 34-35*C

• Poszkodowanego rozebrać z mokrych ubrań, okryć kocami; można stosować nacieranie (poczynając od tułowia) i podać ciepłą (NIE GORĄCĄ!) herbatę

– II stopnia

• Apatia, zesztywnienie kończyn, spowolnienie reakcji, wolna akcja serca, możliwa arytmia, szybki płytki oddech, temp. ciała ok. 30-33*C

• Postępować podobnie jak przy przechłodzeniu I stopnia, ale nie rozbierać poszkodowanego ani nie stosować nacierania; można podać do wdychania ciepłą parę wodną

– III stopnia

• Tętno niewyczuwalne, nieregularna praca serca, możliwy zanik oddechu, stan odrętwienia i porażenia, rozszerzone źrenice, możliwa śpiączka. Temp. ok. 30*C

• Nieprzytomnego (ale oddychającego i z zachowaną czynnością serca) poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej, chronić przed dalszą utratą ciepła,

niezwłocznie wezwać pomoc medyczną

• W przypadku braku oddechu i/lub akcji serca przystąpić do resuscytacji

oddechowo-krążeniowej

W temperaturze wody ok. 0C człowiek może przetrwać 30 min., w temperaturze +5C

około 1,5 godz. W miarę wzrostu temperatury wydłuża się czas przeżycia i tak w temperaturze +15-180C czas ten wynosi 4 – 6 godz. (na wodach południowego Bałtyku taka temperatura wody występuje przez większą część lata).

Wejście do wody jest zawsze „OSTATECZNĄ OSTATECZNOŚCIĄ”. W miarę szczelny, sprawny kadłub jachtu jest zawsze lepszym schronieniem niż woda. Wychładza ona nasze ciało 25 razy szybciej niż powietrze.

NIE NALEŻY PODAWAĆ ALKOHOLU

VIII Skład apteczki jachtowej:

-

lek p/bólowy, p/zapalny i p/gorączkowy (np. Paracetamol, Aspiryna)

-

lek p/biegunkowy (np. Imodium)

-

preparat do dezynfekcji ran (np. Gancjana – 0,5-2,0% roztwór wodny fioletu

krystalicznego, Rivanol, woda utleniona)

-

lek na oparzenia (np. Oxycort aerosol, Panthenol aerosol)

-

zatrucia pokarmowe (np. Smecta, węgiel leczniczy)

-

dezynfekcja (np. spirytus)

-

bandaże, plastry, chusta trójkątna, wata opatrunkowa, gaza jałowa

-

nożyczki, agrafki, termometr, igły, strzykawki

8

-

folia NRC

-

rękawiczki jednorazowe

-

-prezerwatywy : )

IX Pierwsza pomoc

Ułożenie poszkodowanego

– Aby zapewnić poszkodowanemu stabilną pozycję, należy ułożyć go w „pozycji bocznej ustalonej”:

• Ułożyć poszkodowanego na boku; „dolna” ręka za tułowiem, wzdłuż ciała; „górna” ręka zgięta w łokciu, dłoń pod policzkiem; „dolna” noga zgięta w kolanie i stawie biodrowym stabilizuje tułów; „górna” noga wyprostowana, leży na „dolnej”

• Zapewnia stabilne ułożenie na boku, z lekkim pochyleniem do przodu

– Nie stosować w przypadku urazów kręgosłupa, brzucha lub klatki piersiowej

• Resuscytacja oddechowo-krążeniowa

– Udrożnić drogi oddechowe (np. wyjąć ewentualne ciała obce z jamy ustnej)

– Sztuczne oddychanie przeprowadzać metodą „usta-usta” lub „usta-nos” w tempie 12-14

oddechów na minutę

– W przypadku zatrzymania akcji serca należy dodatkowo przeprowadzić masaż serca

• Wyprostowanymi w łokciach rękami uciskać krótkimi ruchami mostek o 3-5 cm w odległości 1/3 od dolnego krańca mostka

• Na każde 2 oddechy przypada 30 uciśnięć mostka

X Pirotechniczne środki wzywania pomocy

1) Pławka dymna

Stosowane są do oznakowania miejsca poszukiwania np. człowieka za burtą, jak i zwrócenia uwagi statków i samolotów SAR biorących udział w akcjach poszukiwawczo-ratunkowych.

Służy także do określenia kierunku wiatru, np. w akcji ze śmigłowcem.

- barwa dymu: pomarańczowa

-zwłoka 10 s. – czas na wyrzucenie

- czas dymienia: nie krótszy niż 3 min.

- widzialność dymu w dzień przy dobrej pogodzie: minimum 3 Mm

- kontynuacja dymienia powinna nastąpić nawet po zanurzeniu w wodzie na głębokość 10

cm przez 10 s

Zastosowanie w warunkach dobrej widoczności i słabego wiatru (ew. podczas lekkiej mgły).

2) Rakieta spadochronowa czerwona

Służy do wzywania pomocy. Przystosowana jest do odstrzelenia ręcznego, bez użycia dodatkowych urządzeń.

- wysokość wystrzału: nie mniej niż 300 m

- czas palenia: nie krócej niż 40 s

- opada na spadochronie, gaśnie nad powierzchnią wody

3) Pochodnia ręczna

Środek sygnalizacyjny stosowany, w zależności od koloru płomienia, w różnym celu:

- czerwony - wzywanie pomocy

- biały - zwrócenie na siebie uwagi, oświetlenie

9

- czas zapalenia: 2 sekundy zwłoki

- czas palenia: nie krócej niż 60 s

- widzialność przy dobrej widoczności: minimum 12 Mm

-temperatura płomienia ok. 1300 st. C

Należy unikać patrzenia na światło pochodni, gdyż jest ono bardzo szkodliwe dla wzroku.

XI Organizacja morskiej służby ratownictwa

27.04.1979 – podpisanie w Hamburgu międzynarodowej konwencji “O poszukiwaniu i

ratownictwie morskim”, tzw. SAR (Search and Rescue)

SAR (Search And Rescue) i zasady jej działania

Do zadań Służby SAR należy poszukiwanie i ratowanie każdej osoby znajdującej się w niebezpieczeństwie na morzu, bez względu na okoliczności w jakich znalazła się w niebezpieczeństwie, oraz zwalczanie zagrożeń i zanieczyszczeń olejowych i chemicznych środowiska morskiego.

Przytaczany poniżej tekst jest fragmentem opisu działania SAR zawierającym porady ratownika SAR. Nikt nie przekaże podstawowych zasad dotyczących pomocy na morzu jak osoba mająca z nią do czynienia codziennie. (Jerzy Waligóra, Edmund Kosiarz)

„Wydaje się, że podstawową przyczyną wielu tragicznych wypadków żeglarzy i marynarzy jest brak szacunku do morza. Morza nie trzeba traktować jednak jak przeciwnika i z nim walczyć. Żegluga morska to przecież nie wojna. Statków z reguły nie topi morze. To ludzie topią jachty i statki, to oni powodują zderzenia, wejścia na mieliznę, zalania itd.

Jest to właśnie skutek lekceważenia morza, nie doceniania zagrożeń, liczenia, że „jakoś to będzie”, że się uda. Myślenie, że wypadki zdarzają się innym jest samo w sobie bardzo złudne. Nie wolno przeceniać własnych umiejętności w obliczu żywiołu, jakim jest morze.

Dysponowanie kosztownym sprzętem, ukończenie szkoleń teoretycznych nie czyni z nas ekspertów. Takie myślenie prowadzi do tragedii. Weryfikacja prawdy dokonywana przez morze bywa niestety czasem bardzo bolesna.”

Nie możemy zapominać o prawdzie podstawowej – to czy wrócimy szczęśliwie „z

morza” zależy przede wszystkim od nas samych. Choć wszyscy teoretycznie wiedzą jak się wzywa pomoc i jak zachować się by jej doczekać, to z praktyką bywa różnie

SAR w Polsce:

10

Rozdział o Ratownictwie ma być dla Ciebie przestrogą i bardziej niż każdy inny tematem do przemyśleń, zgłębiania i zadawania pytań. To od Ciebie zależy bezpieczeństwo ludzi na morzu. Pamiętaj, że „jachty z reguły same nie toną” to człowiek je topi, prowadzi do zderzeń, wejść na mieliznę, itp.

Na koniec rada: czytaj, czytaj, czytaj! Bo w tym przypadku lepiej zapobiegać ucząc się na cudzych błędach.

Niektóre z lektur wartych uwagi pod kątem ratownictwa:

„Pozostawiony śmierci”

„Żeglowanie w trudnych warunkach”

„Droga na Horn”

„Mądry żeglarz po szkodzie”

11