Edytor vi

Edytor vi lub jego ulepszona wersja vim ( vi Improved) są standardowo dostępne w systemach unixowych. Edytor uruchamiamy najczęściej poleceniem

vi

lub

vi nazwa_pliku

Uruchomiony edytor może znajdować się w danym momencie w jednym z trzech stanów:

●

stanie edycji tekstu (1)

●

stanie poleceń klawiszowych (2)

●

stanie edycji własnego wiersza poleceń (3).

Stan edycji własnego wiersza poleceń dotyczy własnego, wewnętrznego wiersza poleceń edytora (NIE powłoki itp).

●

W stanie edycji tekstu (1) wprowadzamy tekst z klawiatury.

○

[Enter] – przejście do nowego wiersza tekstu

○

[Esc] – przejście do stanu poleceń klawiszowych (2). Przejście jest jednokierunkowe (kolejne naciśnięcie

[Esc] nie spowoduje powtórnego przejścia do stanu (1)

●

Bezpośrednio po uruchomieniu edytora znajduje się on w stanie poleceń klawiszowych (2). Naciskając różne klawisze (bez wciskania [Enter]) wydajemy polecenia dotyczące ruchu kursora po ekranie, trybu edycji tekstu itp. W zależności od polecenia edytor może przejść do stanu (1) lub do stanu (3). Przejście do stanu edycji wiersza poleceń (3) następuje w szczególności po naciśnięciu dwukropka [:].

●

Do stanu edycji wiersza poleceń (3) można przejść na różne sposoby. Wiersz poleceń znajduje się na dole ekranu. Każde polecenie zaczyna się od dwukropka i składa z co najmniej jeszcze jednego znaku. Dwukropek można równocześnie traktować jako przełącznik ze stanu (2) do (3). Wprowadzanie polecenia zakańczamy przez wciśnięcie [Enter]; edytor wykonuje wówczas polecenie i przechodzi do stanu (2) lub kończy pracę.

Jednokrotne naciśnięcie [Esc] powoduje przejście do stanu (1).

○

kończenie pracy:

■

:q! - wyjście bez zapisu

■

:wq – wyjście z zapisem

Uproszczony graf stanów edytora:

Stan 1

[Esc]

(edycja)

[a] [o] [i]

WEJŚCIE

Stan 2

[Esc]

(polecenia klawiszowe))

vi [Enter]

[ : ] [/] [?]

Stan 3

[Esc]

(edycja wiersza poleceń)

WYJŚCIE

[Enter]

:q! [Enter

:wq [Enter]]

Rozróżnianie stanu w którym aktualnie znajduje się edytor:

●

jeśli w wierszu poleceń jest dwukropek, to prawdopodobnie jesteśmy w stanie 3

●

stan 1 i 2 możemy rozróżnić po naciśnięciu [Esc] – jeśli byliśmy w stanie 1, to przejdziemy do 2, a jeśli byliśmy w 2, to pozostaniemy i zostanie wygenerowany sygnał dźwiękowy Niektóre polecenia klawiszowe w stanie 2:

Manewrowanie kursorem:

W edytorze vim można wykorzystywać klawisze kursora, [PgUp], [PgDn], [Home], [End] i klawisze strzałek. Poza tym mamy następujące skróty klawiszowe pochodzące z „czystego” vi:

[spacja]

Kursor o jeden znak w prawo

[Backspace]

Kursor o jeden znak w lewo

[l]

Kursor o jeden znak w prawo

[h]

Kursor o jeden znak w lewo

[j]

Kursor o jedną linię w dół

[k]

Kursor o jedną linię w górę

[-]

Kursor na początek wiersza i jedną linię w górę

[+]

Kursor na początek wiersza i jedną linię w dół

[Enter]

Kursor na początek wiersza i jedną linię w dół

[w]

Kursor do początku kolejnego słowa

[b]

Kursor w lewo do najbliższego początku słowa

[0] (zero)

Kursor na początek linii

[$]

Kursor na koniec linii

[Ctrl] – [f]

Kursor ekran w dół

[Ctrl] – [b]

Kursor ekran w górę

[Ctrl] – [d]

Kursor pół ekranu w dół

[Ctrl] – [u]

Kursor pół ekranu w górę

Liczba [G]

Kursor na początek wiersza o numerze liczba, w szczególności: 1[G] – kursor na początek pliku

[G] – kursor na koniec pliku

[H]

Kursor na początek bieżącego ekranu

[F1]

Wywołanie opisu pomocy; powrót do edytora przez :q

Edycja tekstu:

[i]

Wstawianie przed kursorem (insert)

[I]

Wstawianie od początku wiersza

[a]

Wstawianie za kursorem (append)

[A]

Wstawianie na końcu wiersza

[x]

Usunięcie pojedynczego znaku na pozycji kursora

[X]

Usunięcie pojedynczego znaku przed kursorem

[d] [d]

Usunięcie bieżącego wiersza

[d] [0]

Usunięcie całej zawartości od początku wiersza do kursora

[d] [$]

Usunięcie całej zawartości od pozycji kursora do końca wiersza

[d] [w]

Usunięcie słowa wskazanego przez kursor

[D]

To samo co [d] [$]

[r]

Nadpisanie pojedynczego znaku na pozycji kursora (replace)

[R]

Nadpisywanie tekstu od pozycji kursora

[y] [y]

Skopiowanie bieżącego wiersza do bufora

[y] [0]

Skopiowanie do bufora tekstu od początku wiersza do pozycji kursora

[y] [$]

Skopiowanie do bufora tekstu od pozycji kursora do końca wiersza

[y] [w]

Skopiowanie do bufora słowa wskazywanego przez kursor

[c] [c]

Zmiana całego wiersza; równoważne sekwencji [d] [d] [I]

[c] [0]

Zmiana tekstu od początku wiersza do kursora; równoważne [d] [0] [i]

[c] [$]

Zmiana tekstu od pozycji kursora do końca wiersza; równoważne [d] [$] [i]

[c] [w]

Zastąpienie słowa wskazywanego przez kursor; równoważne [d] [w] [i]

[J]

Połączenie wiersza bieżącego i następnego (usunięcie znaku końca linii z pierwszego wiersza)

[o]

Wstawienie nowego wiersza poniżej bieżącego i rozpoczęcie wstawiania tekstu

[O]

Wstawienie nowego wiersza powyżej bieżącego i rozpoczęcie wstawiania tekstu

[p]

Wstawienie zawartości bufora za kursorem lub do następnego wiersza (paste)

[P]

Wstawienie zawartości bufora przed kursorem lub do poprzedniego wiersza

[u]

Cofnięcie ostatniej zmiany (undo)

['']

Odwołanie do konkretnego bufora

W edytorze vim działają ponadto niektóre „standardowe” klawisze, np. [Del].

Inne:

[n]

Powtórzenie ostatniego wyszukiwania w tę samą stronę (określoną pierwotnym poleceniem wyszukiwania)

[N]

Powtórzenie ostatniego wyszukiwania w przeciwną stronę (względem pierwotnego polecenia wyszukiwania)

Liczba podana przed poleceniem klawiszowym określa, ile razy ma być ono powtórzone (np. sekwencja [1] [2] [l]

spowoduje przesunięcie kursora o 12 znaków w prawo, a [3] [y] [y] – skopiowanie trzech kolejnych wierszy do bufora.

Polecenie [d] [...] umieszcza tekst w buforze; zawartość bufora możemy później wstawić przez [p] w innym miejscu pliku (np. [3] [d] [d] [G] [p] spowoduje skasowanie trzech wierszy pliku, a następnie wstawienie ich na końcu pliku (czyli przeniesienie)).

Wybrane polecenia stanu 3 (wpisywane do wiersza poleceń):

:r plik

Wstawienie zawartości pliku plik

/ wzorzec

Wyszukiwanie łańcucha wzorzec w dół

? wzorzec

Wyszukiwanie łańcucha wzorzec w górę

:q

Zakończenie pracy z edytorem, pod warunkiem uprzedniego zapisania zmian

:w plik

Zapisanie edytowanego pliku w nowym pliku pod nazwą plik

:q!

Zakończenie pracy bez zapisywania modyfikacji

:w

Zapisanie edytowanego pliku pod aktualną nazwą

:wq

Zapisanie edytowanego pliku pod aktualną nazwą i zakończenie pracy

:x

To samo co :wq

:help

Wywołanie pomocy, wyjście przez :q

:reg

Wypisanie zawartości buforów (tylko vim)

:set number

Wyświetlanie numerów wierszy

:s/ wzorzec/ zastępnik

Znalezienie w bieżącym wierszu pierwszego łańcucha odpowiadającego wzorcowi i zastąpienie go zastępnikiem

:s/ wzorzec/ zastępnik/g

Znalezienie w bieżącym wierszu wszystkich łańcuchów odpowiadających wzorcowi i zastąpienie ich zastępnikiem

:1,$s/ wzorzec/ zastępnik/g

Znalezienie w całym pliku wszystkich łańcuchów odpowiadających wzorcowi i zastąpienie ich zastępnikiem

:nr_p,nr_k/ wzorzec/ zastępnik/g Znalezienie w wierszach między nr_p i nr_k wszystkich łańcuchów odpowiadających wzorcowi i zastąpienie ich zastępnikiem Bufory

Edytor vi ma tak naprawdę wiele buforów. Można je podzielić na dwie grupy: bufory numerowane, oznaczone liczbami od 0 do 9, i bufory nazywane, oznaczone literami a..z, A..Z. Istnieją również bufory nazywane oznaczane innymi znakami ASCII, np. %, #, : itp. Użytkownik może wskazać konkretny bufor (poleceniem [”] [nazwa_bufora]) ,co powoduje, że następne wydane polecenie (np. [d] lub [y]) umieści we wskazanym buforze skopiowany lub usunięty fragment tekstu, lub wstawi w żądane miejsce zawartość konkretnego bufora (np. [”] [a] [p] wstawi zawartość bufora o oznaczonego literą a).

Przeznaczenie poszczególnych rodzajów buforów:

●

Bufory oznaczane znakami ASCII innymi niż litery i cyfry są wykorzystywane przez program do własnych celów, więc są dostępne tylko do odczytu (polecenie [p]);

●

bufor 0 (zero) jest domyślnym buforem polecenia [y] (kopiuj do bufora)

●

bufory 1 – 9 są przeznaczone do pracy z poleceniami usuwającymi tekst (np. [d]) – w momencie kasowania usunięty tekst jest wstawiany do bufora 1, teksty skasowane wcześniej przesuwają się wówczas z bufora 1 do bufora 2, z bufora 2 do bufora 3 itd; natomiast tekst pamiętany dotąd w buforze 9 jest zapominany (zastępuje go dotychczasowa zawartość bufora 8).

●

bufory nazywane od a do z i od A do Z są przeznaczone do dowolnego wykorzystania przez użytkownika.

Odczyt bufora nie powoduje jego opróżnienia.

Zawartość wszystkich (niepustych) buforów wyświetlamy poleceniem :reg.