Zamknięcie dróg





Zamknięcie dróg





zy Alister Crowley był czarnym magiem, jak uznałaby większość chrześcijan, czy też białym, jak ufnie
zapewniają jego dzisiejsi zwolennicy, Bzieci Bafometa jest sprawą dyskusyjną. Nie może być jednak
wątpliwości, że w chwili obecnej istnieją czarni magowie, którzy bądź dlatego, że pragną zdobyć
pieniądze od swych klientów, bądź czynić zło dla niego samego, gotowi są posłużyć się okultnymi
siłami, żeby krzywdzić lub nawet zabijać swoje ofiary. Niektórzy z tych czarnych magów to niewątpliwie
oszuści - sami nie wierzą w magię, ale dla zarobku udają posiadanie mocy magicznych i zakazanej
wiedzy. Jeden z nich, 81 letni, głuchy i kulawy pseudookultysta, który prowadził korespondencyjną
sprzedaż zaklęć miłosnych i morderczych, wystąpił jako świadek w sądzie angielskim w 1989 roku.
Przyznał on że, pewnej parze sprzedał za 25 funtów magiczny zestaw przyborów do zabijania, a ''
cmentarne prochy '' w nim zawarte to czarnoziem z jego ogródka i że faktycznie nie wierzy w
skuteczność swych zaklęć. Sędzia z niezwykle zdrowym rozsądkiem określił go jako starego wścibskiego
głupca i odesłał do domu. Jednakże większość praktykujących czarną magię wierzy w swe zdolności.
Istnieje też dużo anegdotycznych świadectw ofiar takich czarowników, które dowodzą, że mogą oni
wyrządzić prawdziwą krzywdę. Dobry przykład takiego osobistego świadectwa przytoczył w swojej
książce Drum and Candle (Macdonald, 1972) Dawid St Clair, amerykański pisarz mieszkający
w Rio de Janerio, którego spotkał niezwykły szereg nieszczęść. Pieniądze, których się spodziewał,
nie nadeszły, w związku z pewnym spadkiem wyłoniły się trudności prawne, porzuciła go przyjaciółka,
starzy przyjaciele zawiedli go w potrzebie i wreszcie zachorował na malarię. Zrazu pan St Clair
wszystkie te klęski traktował jako ciąg przypadków, w końcu jednak zaczął rozważać możliwość działania
czarnej magii. Myśl tę powziął pod wpływem dwojga mediów, zajmujących się brazylijskim spirytyzmem.
Jedno z nich twierdziło, że czarami '' zamknięto przed nim wszystkie drogi '', a drugie całkiem
konkretnie powiadomiło go, że zrobiła to jego służąca, Edna, która w tygodniowych odstępach brała
używaną cześć ubrania pana ST Clair, żeby spalić ją ceremonialnie. Edna do posiłków pana St Clair
regularnie dodawała niebezpiecznej dawki okultnego '' proszku zamknięcia ''.


<
Ilustracje:
1,
2
>