Kiedy w roku 1978 Karol Wojtyla zostal Papiezem, nie tylko wsrod katolikow
zapanowal entuzjazm. Pierwszy raz od stuleci na Stolicy Apostolskiej zasiadl
ktos nie bedacy Wlochem. Spodziewano sie, ze ten Papiez dokona przelomu,
ze spowoduje otwarcie sie Kosciola do ludzkosci, czego zapowiedzia byl
juz Drugi Sobor Watykanski. Coz za gorzkie rozczarowanie!
Czy to w sprawach zapobiegania ciazy, czy demokratyzacji Kosciola, czy
swiecen kaplanskich dla kobiet, czy celibatu: pod kazdym wzgledem Jan
Pawel II zaparl sie na pozycjach, nie nadazajacych za wspolczesnoscia.
Jego nieprzejednane stanowisko prowadzi do stalego wyludniania sie kosciolow.
Mimo to Jan Pawel II przyciaga publicznosc. Tlumy sciagaja na jego wysta-
pienia. Krytykuje srodki przekazu, ale posluguje sie nimi jak zaden z jego
poprzednikow. Przykladem tego jest najnowsza ksiazka Karola Wojtyly:
"Przekroczyc prog nadziei". Rzucono ja na rynek z towarzyszeniem olbrzymiej
akcji reklamowej, a tresci, ktore zawiera, sa te same, ktore Papiez
uporczywie glosi od lat dwudziestu.
Horst Herrmann, wybitny teolog i socjolog, rozprawia sie w swej ksiazce z
tym, co napisal "literacki superstar" w osobie Jana Pawla II. Papiez wciaz
podrozuje: ale czy dociera do ludzi?
Co zrobil ze spuscizna Drugiego Soboru Watykanskiego? Czy Watykan stal sie
ostoja fundamentalizmu? Jak wyglada sprawa tolerancji? Horst Herrmann bierze
Jana Pawla II za slowo i pokazuje, jak znikoma nadzieje niesie ludziom Karol
Wojtyla i jak wyglada przyszlosc katolicyzmu.