śycie szesnastu karmapów Strona 1 z 11
Lama Czime Rinpocze jest inkarnacją opata z klasztoru Benczien w Kham we
wschodnim Tybecie. Po najezdzie Chin na Tybet, przedostał się do Indii, a następnie
wyjechał do Angli, gdzie zamieszkał. Pracuje w sekcji tybetańskiej British Muscum w
Londynie. O\enił się z Angielką, z którą ma trzy córki. W Essex zało\ył ośrodek
medytacyjny.
SPIS TREŚCI
(1110-1193) I Karmapa Dysum Khyenpa
(1206-1283) II Karmapa Karma Pakszi
(1284-1339) III Karmapa Rangdziung Dord\e
(1340-1383) IV Karmapa Rolpe Dord\e
(1384-1415) V Karmapa Deszin Sziegpa
(1416-1453) VI Karmapa Thongwa Donden
(1454-1506) VII Karmapa Cziedrag Gyatso
(1507-1554) VIII Karmapa Mikyo Dord\e
(1556-1603) IX Karmapa Wangcziuk Dord\e
(1604-1674) X Karmapa Czieying Dord\e
(1676-1702) XI Karmapa Jeszie Dord\e
(1703-1732) XII Karmapa Cziangcziub Dord\e
(1733-1797) XIII Karmapa Dydyl Dord\e
(1798-1868) XIV Karmapa Thegcziok Dord\e
(1871-1922) XV Karmapa Khacziab Dord\e
(1923-1981) XVI Karmapa Rangdziung Rikpe Dord\e
Pierwszym Karmapą był Dysum Kheyenpa, Który był głównym uczniem Gampopy (1079-
1153). Sam Gampopa był jednym z dwóch najwybitniejszych uczniów Milarepy, wielkiego
jogina i świętego, sławnego na cały świat ze swojej surowej dyscypliny, poświęcenia
\yciu duchowemu, wielu dokonywanych przez siebie cudów, oraz piękna i głębi pieśni, W
których przekazywał swe nauki, rezultat całkowitego i doskonałego oświecenia. Linia
Milarepy wywodzi się od jego nauczyciela, sławnego tłumacza Marpy Lotsawy, który
chocia\ był \onatym człowiekiem świeckim, trzykrotnie odwiedził Indię w celu
studiowania i sprowadzania pism. (Linia Marpy sięga wstecz do) indyjskich guru: Naropy,
Tilopy i Wad\radhary, Niebiańskiego Buddy, "Tego, Który Dzier\y Piorun (wad\rę)".
Ta linia nauczycieli zapoczątkowała szkołę buddyzmu tybetańskiego, w której zachował
się ustny przekaz sześciu jog praktyki ezoterycznej i duchowej realizacji, jakie Marpa
przeniósł do Tybetu od swoich indyjskich nauczycieli. Głównymi uczniami jego
duchowego syna Milarepy byli Reczungpa i Gampopa, ale wysoce indywidualny i trudny
do przewidzenia charakter Reczungpy sprawił, \e nie był on odpowiednim kandydatem
do zało\enia jakiejkolwiek wy\szej szkoły uczniów i dlatego to właśnie Gampopa, będący
bhikszu sarwastiwadinem był tym, który skonsolidował otrzymane od Milarepy nauki i
umieścił je na bardziej zorganizowanej podstawie, niezbędnej dla ustanowienia wielkiej i
trwałej tradycji praktyki. Dakpo Kagyu zostało ukształtowane przez nauki Gampopy,
natomiast szkoła zało\ona przez jego głównego ucznia Dysum Khyenpę, I Karmapę, jest
nazywana czasem khamtsang albo karma kagyu.
2009-09-12
śycie szesnastu karmapów Strona 2 z 11
I KARMAPA, DYSUM KHYENPA (1110-1193) Dysum Khyenpa urodził się w Dresod we
Wschodnim Tybecie w 1110 roku. Wszyscy następnie Karmapowie są uznawani za jego
reinkarnacje; on jest te\ pierwszym Lamą, który dał początek linii kolejnych inkarnacji.
Większość Karmapów równie\ wybierała Tybet Wschodni jako miejsce swoich narodzin.
Ju\ w początkowym okresie swojego \ycia Dysum Khyenpa wykazywał wielką duchową
moc i czystość. W wieku jedenastu lat miał wizję Mahakali, a kiedy indziej, gdy szedł w
podniosłym duchowym stanie po skale, zostawił na niej ślad swojej stopy. Według
tradycji, w szesnastym roku \ycia otrzymał od pewnej liczby dakiń i innych bóstw
cudowną czarną koronę utkaną z włosów stu tysięcy niebiańskich istot, a zarazem został
obdarzony wiedzą na temat przeszłości.
Dysum Khyenpa został wyświęcony jako śramanera czyli początkujący mnich i wcześnie
rozpoczął naukę w buddyjskiej szkole kadampa. W roku 1129 udał się do Tybetu
Centralnego, a w wieku trzydziestu lat, po dwóch miesiącach nalegania o audiencję u
Gampopy, został przyjęty na ucznia słynnego nauczyciela. Wkrótce stał się najbardziej
dojrzałym i zaawansowanym z ośmiuset uczniów Gampopy. W 1147r. Zało\ył klasztor
Karma Dansa na wschód od Nomchu we Wschodnim Tybecie. Pod koniec \ycia powrócił
do Tybetu Centralnego, gdzie w dolinie Todlun zało\ył klasztor Tsurphu, poło\ony w
odległości pięćdziesięciu lim na zachód od Lhasy. Odtąd Tsurphu stało się głównym
miejscem pobytu kolejnych inkarnacji Gyalwa Karmapy. Dysum Khyenpa opuścił ciało w
1193 r. w trzecim dniu pierwszego miesiąca roku wołu. Jego ciało zostało spalone
dziewięć dni pózniej. Podczas kremacji wokół jego ciało świeciło czerwone światło, a po
spaleniu, wśród szczątków widziano obrazy bóstw, w popiołach zaś odnaleziono rincil,
ró\nobarwny kryształ, posiadający magiczne i uzdrawiające moce.
II KARMAPA, KARMA PAKSZI (1206-1283) Od śmierci Dysum Khyenpy do narodzin II
Karmapy, Karma Pakszi, minęło około trzynastu lat. Znano go pod przydomkiem
drubcien, "święty wielkich darów", a jego sława jako cudotwórcy ustępuje jedynie sławie
samego Padmasambhawy. Wcześnie opuścił swój dom we Wschodnim Tybecie i
wyruszył do Tybetu Centralnego. W drodze zatrzymał się na jakiś czas u Gyalwa
Pondopa. Podczas recytacji linii lamów kagyu doznał nagłego zrozumienia i rozpoznał w
sobie inkarnację Karmapy. W wieku jedenastu lat został wyświęcony na mnicha w Pondo
Gompa i otrzymał wyjaśnienia do mahamudry i doh Sarahy. W wizji pojawił mu się
jedenastogłowy Awalokiteśwara, który nakłonił go, by w całym Tybecie głosił współczucie
i recytował mantrę OM MANI PEME HUNG. (Podobnie jak słynny król buddyjski z VII w.
Songtsen Gampo, Karmapów i kolejnych Dalaj Lamów uwa\a się za emanacje
Awalokiteśwary, czyli, z innego punktu widzenia, Padmasambhawy). Karma Pakszi \ył w
czasie, gdy w Azji panowali Mongołowie. Jeden z wielu wnuków D\yngis Chana, Godan
Chan, mianował w 1247 r. opata klasztoru sakjapy, Kunga Gyaltsena, zwanego równie\
Sakja Panditą, wiceregentem Tbetu Centralnego, zapoczątkowując w ten sposób
chwilowy okres autorytetu sakjów w Tybecie Centralnym. Sakja Pandita zmarł w 1251r.
Jego następcą został jego siostrzeniec Drangen Phagpa Lodro Gyaltsen, duchowy
nauczyciel innego wnuka D\yngis Chana, Kublai Chana, który następnie został
pierwszym mongolskim cesarzem Chin. W 1254 r. Kublai Chan przekazał Phagpie
władzę nad całym Tybetem, podtrzymując dominację sakjapów w ziemskich sprawach.
Mongołowie interesowali się jednak równie\ innymi szkołami buddyzmu tybetańskiego.
W 1255 r. rosnąca sława Karma Pakszi, podówczas pięćdziesięcioletniego sprawiła, \e
Kublai Chan posłał po niego do klasztoru Tsurphu. Na dworze Kublai Chana Karma
Pakszi dokonał wielu cudów i powa\nie osłabił dotychczasowy wpływ sakjapów. Nie
przyjął jednak zaproszenia Kublai Chana do pozostania na stałe na dworze i wkrótce
opuścił go, udając się w dalszą podró\ na północ. W czasie podró\y, na brzegu Hor
Minog zało\ył klasztor i w magicznej walce pokonał pewna liczbę taoistów. Była to
pewnego rodzaju reminiscencja duchowych pojedynków, w których Padmasambhawa i
Milarepa pokonali swoich bonowskich przeciwników w Tybecie. Ludzie z okolicznych
2009-09-12
śycie szesnastu karmapów Strona 3 z 11
krajów przebywali ogromne odległości, aby spotkać się z Karma Pakszi. Gdy w 1256r.
chciał powrócić do Tybetu, został wezwany przez najwy\szego chana, Mongka,
starszego brata Kublai, który nakazał zło\yć sobie wizytę w jego pałacu niedaleko
Karakorum. Chan przyjął Karma Pakszi jako swego osobistego nauczyciela. W ten
sposób kagyu była faktycznie pierwszą szkołą tybetańską, która posiadła wpływ na
rządzącego chana, chocia\ wizyta Sakja Pandity i jego siostrzeńca u Godan Chana
miała miejsce lat wcześniej. Podczas pobytu na dworze Mongki, Karma Pakszi pokonał w
toku dysputy wszystkich przeciwników, tak \e chan wydał faworyzujący buddyzm edykt.
Mongka zmarł w 1260 r. i pomiędzy wnukami D\yngis Chana rozgorzała walka o władzę.
W 1261 r. Kublai pokonał swego brata Arik Bokę, który uwa\ał się za bardziej legalnego
spadkobiercę i objął władzę jako najwy\szy Chan. Z powodu swojej wcześniejszej
odmowy pozostania na dworze, Karma Pakszi ju\ u Kublaia pozostawał w niełasce, a
teraz został posądzony o sojusz z Arik Boką i musiał doświadczyć okresu prześladowań,
które skończyły się wygnaniem go do K'u Chu, wilgotnego i niezdrowego miejsca na
wybrze\u. Niektórych jego uczniów zamordowano.
Na wygnaniu Karma Pakszi miał wizję \ółtego Mańdziuśri, bodhisattwy mądrości o
tysiącu ramion, który w ka\dym z nich trzymał miseczkę \ebraczą ze znajdującym się w
jej środku Buddą. Miało to oznaczać, \e pod przewodnictwem kagyu, Dharma rozszerzy
się w Minyak, Chionach i Mongoli. Dzięki swym duchowym i magicznym mocom, Karma
Pakszi odzyskał łaskę Kublai Chana i po ośmiu miesiącach został uwolniony z zesłania.
Podczas tego okresu mimo tortur nie odniósł \adnego szwanku; nie mo\na go te\ było
zamknąć w więzieniu. Kublai Chan został jego uczniem, a gdy około 1264 roku Karma
Pakszi opuszczał Mongolię, obdarzył go wieloma kosztownymi darami. Mówi się, \e nie
mając \adnych fizycznych środków na przewiezienie tych darów do Tybetu, wrzucił je do
zródła w pobli\u Szang-tu i spowodował, \e pojawiły się w sadzawce koło jego klasztoru
Tsurphu. Wśród nich znajdował się złoty dach świątyni, mający pochodzić z klasztornego
uniwersytetu w Nalandzie w Indii, zagrabiony następnie przez Mongołów. Teraz dach ten
pokrywa jedną ze świątyń Tsurphu, zawierającą wykonany przez samego Karma Pakszi
wielki posąg Buddy Śakjamuniego.
Nie śpiesząc się, Karma Pakszi wyruszył w drogę powrotną do Tsurphu, zatrzymując się
w wielu miejscach, aby nauczać w nich Dharmy. Ta podró\ zabrała mu osiem lat. Po
swoim powrocie \ył i nauczał jeszcze przez dziesięć lat. Trzeciego dnia dziewiątego
miesiąca roku owcy (1283) zachorował i chocia\ jego uczniowie błagali go, \eby ich nie
opuszczał, powiedział, \e jego czas ju\ nadszedł. Mówi się, \e w siedem dni po jego
odejściu nie zobaczono ju\ jego ciała. Mnisi nie przerywali składania ofiar i medytacji i
ósmego dnia ciało znowu się pojawiło. Ci o przejrzystej wizji ujrzeli Herukę, rozmaite
symbole i święte sylaby, natomiast ci, którzy nie byli tak zawansowani w mądrości,
zobaczyli tylko ludzkie ciało. Dziesiątego dnia zostało ono spalone. Na nie spalonych
kościach widziano święte obrazy i mantry, a w popiołach znaleziono, rincil.
III KARMAPA, RANGDZIUNG DORDśE (1284-1339) Rangdziung Dord\e urodził się
ósmego dnia pierwszego miesiąca roku drewnianej małpy podczas wizyty rodziców u
siostry matki. Po narodzinach Rangdziung Dord\e przestraszył swoją ciotkę, wskazując
na księ\yc i oświadczając, \e jest to ósmy księ\yc. Rodzice nakłonili ciotkę, aby
utrzymała to zadziwiające wydarzenie w tajemnicy, sami nie wiedząc, co zrobić z
nadnaturalną dojrzałością swego syna. Mając trzy lata poprosił kogoś, aby zrobił mu
czarną koronę. Pózniej zobaczono go jak siedzi na skale z czarną koroną na głowie i
głosi dzieciom nauki. Miał równie\ dojrzałe umysłowe zdolności, a gdy jego ojciec zapytał
go o to któregoś dnia, powiedział, \e jest Karmapą. Wówczas jego rodzice przekonali się,
co do rzeczywistości jego mocy i został wysłany do Tsurphu, gdzie w wieku siedmiu lat
wyświęcono go na mnicha.
2009-09-12
śycie szesnastu karmapów Strona 4 z 11
W toku nauki Rangdziung Dord\e miał wizję Mańdziuśrego, który powiedział mu, \e
powinien udać się do Chin. Przez pewien czas podró\ował po Wschodnim Tybecie, a
kiedy w 1331 r. powrócił do Tsurphu, otrzymał od cesarza Toghana Temura uprzejme
zaproszenie do odwiedzenia go. Wraz z listem cesarz przysłał złotą pieczęć, którą
najwy\szy chan Mongka podarował II Karmapie, Karma Pakszi. Przypominając oddanie,
jakie mieli dla buddyzmu jego mongolscy przodkowie w tym Kublai Chan, cesarz
oświadczył, \e równie\ pragnie być opiekunem i sługą Dharmy i wychwalał Rangdziung
Dord\e za jego wykształcenie i świętość. List dawał jasno do zrozumienia, \e odmowa
zmartwiłaby cesarza i uczyniła Karmapę odpowiedzialnym za wszelkie zło, jakie
spadłoby na buddyzm w Chinach, podczas gdy jego troska o dobro wszystkich istot, od
cesarza poczynając, niewątpliwie zapewniłaby jego akceptację i wszystko zostałoby
uczynione zgodnie z jego \yczeniami. Karmapa przyjął to wymuszone zaproszenie i
zanim udał się do Chin, w następnym roku (1332) otrzymał drugi list, wyra\ający
zadowolenie cesarza i nakłaniający go, aby nie zwlekał z odjazdem.
Cesarz umarł przed przybyciem Rangdziung Dord\e do Pekinu, ale nowy cesarz,
Riczenpal, nakłonił go do kontynuowania podró\y. Jednak wkrótce po przybyciu
Rangdziung Dord\e do stolicy(Chin), zmarł tak\e nowy cesarz. Te dwa nagłe zgony
wywołały naturalnie niepokój i przez pewien czas sprawa cesarskiej sukcesji była
niepewna. Rangdziung Dord\e pozostał w Pekinie i był obecny przy wprowadzeniu na
tron następnego cesarza, Toghana Temura.
W roku drewnianego psa(1334) Rangdziung Dord\e miał wizję Awalokiteśwary
wskazującą, \e powinien wrócić do Chin. Przez sześć miesięcy medytował w Samye
Czipur i miał wizję, Padmasambhawy. Nastąpił dalszy okres nauczania i praktyki, ale na
początku 1336 r. otrzymał od cesarza Toghana Temura list, przypominający o jego
obietnicy powrotu (do Chin). List był bardziej utrzymany w bardziej wyra\ającym
szacunek mniej rozkazującym tonie, ni\ list poprzedniego cesarza. Ofiarowywał lamie
najwy\szy szacunek i udogodnienia podczas podró\y, chocia\ znowu wyra\ał obawy o
szkody, jakie mogłaby ponieść Dharma Buddy, gdyby Rangdziung Dord\e nie przyjechał.
Rangdziung Dord\e powrócił do Pekinu w roku ziemnego królika (1338) i zostało dobrze
przyjęty. Jednak czternastego dnia szóstego miesiąca podczas mówienia(mantry) Heruki
oświadczył, \e opuści ciało i wejdzie w Nirwanę. Piętnaście dni pózniej wielu ludzi,
włączając w to cesarza, ujrzało jego twarz. To zdarzenie zostało uwieńczone na obrazie
(przedstawiającym) Karmapę w półksię\ycu.
W zgiełku tego niespokojnego okresu duchowa siła i wpływ były w nieunikniony sposób
związane ze świeckim autorytetem i równie\ Karmapowie zostali wciągnięci w polityczne
wydarzenia i poruszeni przez zmieniające się losy cesarstwa i innych dynastii. W tym
czasie powstała druga linia inkarnowanych lamów Karmapów zwana linią Czerwonych
Czapek (szamar). Pierwszym lamą tej linii był Drakpa Senge, współczesny Rangdziung
Dord\e. Podczas gdy Karmapowie Czarnych Czapek (szarnag) zdecydowanie unikali
anga\owania się w polityczne wydarzenia, lamowie Szamar byli bardziej skłonni do
(uczestniczenia w) \yciu politycznym. Ich główną siedzibą stał się poło\ony na północ od
Tsurphu klasztor Yanpakan, zało\ony w 1489 r.Większość inkarnacji Szamarpy urodziło
się w Tybecie Centralnym lub na obszarze, gdzie miały miejsce największe walki
polityczne. Ale chocia\ uczestniczyli w wydarzeniach politycznych, często mogli
występować w roli pośredników łagodzących ró\ne wpływy. Dziewiąta inkarnacja ich linii
(ur. Ok. 1734) była bratem rodzonym, czy te\ przyrodnim III Panczen Lamy ze szkoły
gelugpa, która dzięki poparciu Mongołów zachowywała wówczas dominującą pozycję
wśród szkół buddyzmu tybetańskiego. Po nagłej śmierci Panczen Lamy w roku 1780,
lama Szamarpa z niewyjaśnionych powodów uciekł do Nepalu i został wciągnięty w
nepalski najazd na Tybet w 1788 i 1791 r. W tym czasie Chińczycy uzyskali polityczny
2009-09-12
śycie szesnastu karmapów Strona 5 z 11
nadzór nad Tybetem przez odziedziczenie podbitych przez cesarza terytoriów
mongolskich. W końcu rząd chiński wysłał wojsko dla tybetańskich oddziałów i zmusił
Nepalczyków do wycofania się. W tym czasie zmarł, podobno w rezultacie otrucia, lama
Szamarpa, którego wydania domagali się Chińczycy. Według innej tradycji jego ciało
rozło\yło się za sprawą aktu jego woli, na podstawowe elementy; pozostała tylko lewa
noga jako relikt, który podobno nadal przechowuje się w Kathmandu. Jego własność
została skonfiskowana przez Dalaj Lamę, który zakazał rozpoznawania dalszych
inkarnacji tej linii. Mimo to kagyupowie są przekonani, \e lamowie Szamarpy nadal
kontynuują swoje inkarnacje w osobach kolejnych Situ Rinpocze. Godne odnotowania
jest to, \e obecny, XVI karmapa rozpoznał inkarnację Szamarpy, którą następnie
zatwierdził Dalaj Lama. Ten Szamarpa studiuje obecnie Dharmę i praktykował medytację
w klasztorze Rumtek w Sikkimie.
IV KARMAPA, ROLPE DORDśE (1340-1383) IV Karmapa urodził się ósmego dnia
trzeciego miesiąca roku \elaznego smoka. Jest powiedziane, \e zaraz po urodzeniu się
usiadł ze skrzy\owanymi nogami i wypowiedział mantrę OM MANI PEME HUNG. Matka,
zatrwo\ona z powodu tego dziwnego zjawiska, uspokoiła się po pomyślnym śnie, w
którym śniła, \e zbudowała most nad rzeką. Nieco pózniej sam Rolpe Dord\e
oświadczył, \e jest Karmapą. Jeszcze jako dziecko został wprowadzony do klasztoru
Tsurphu, gdzie studiował przez wiele lat. W roku 1356 cesarz Toghan Temur, patron jego
poprzedniej inkarnacji, zaprosił go do Chin. Rosnąca wówczas autonomia Tybetu
spowodowała zredukowanie mongolskiej kontroli do zwykłej formalności i chocia\ list
cesarza napisano w formie polecenia, był utrzymany w niezwykle grzecznym tonie i
wyra\ał wielki szacunek. Nawiązując do degeneracji obecnych czasów, poprosił
wielkiego nauczyciela, aby nie ograniczał swojej kochającej \yczliwości do Tybetu, ale
prowadził do prawdziwej nauki istoty, które zbłądziły i odeszły z właściwej ście\ki. Rolpe
Dord\e udał się do Chin w roku 1359 i pozostał tam a\ do roku 1363, będąc czczonym i
wpływowym nauczycielem. W tym czasie dynastia mongolska chyliła się ku upadkowi. W
tej atmosferze wątpliwości i niepewności, jaka towarzyszy kocom epok, potrafił z wielką
siła i zaufaniem inspirować ludzi swoją duchową wiedzą.
Dzięki swojej duchowej mądrości i cudownym mocom, Rolpe Dord\e zyskał wielkie
uznanie w Tybecie. Po powrocie do Tybetu zbudował wiele świątyń i był jednym z
nauczycieli młodego Tsong Khapy (1357-1419), który pózniej zało\ył szkołę gelugpa. Po
zmianie dynastii w Chinach Tai Tsung, pierwszy cesarz dynastii Ming, zaprosił w 1368 r.
Rolpe Dord\e i innych wybitnych lamów do Chin. Rolpe Dord\e nie powrócił do Chin, ale
w 1374 r. wysłał do cesarza posłańców, a następnie ponawiał to co jakiś czas a\ do
chwili swojej śmierci. Trzeciego dnia w roku wodnej świni opuścił ciało, wchodząc w
Nirwanę wraz z odgłosem trzęsienia ziemi i widokiem tęczy. Jego ciało nie zostało
spalone, lecz pochowane w stupie w Tsurphu.
V KARMAPA, DESZIN SZIEGPA (1384-1415) Przed urodzeniem się V Karmapy, jego
matce śniło się, \e zbierała złote kwiaty i muszle (symbolizujące pracę Dharmy).
Oświadczyła, \e słyszała równie\ dobywający się z jej łona dzwięk mantry OM AH
HUNG. Deszin Sziegpa urodził się o świcie osiemnastego dnia szóstego miesiąca roku
drewnianego ptaka. Matka przez dziewięć miesięcy utrzymywała jego narodziny w
tajemnicy. Kiedy miał trzy lata oznajmił, \e jest Karmapą i został zabrany do Tsurphu.
Zadziwił swego nauczyciela, opowiadając zdarzenia z poprzednich \ywotów, a tak\e
innych słuchaczy posiadaną w tak wczesnym wieku zręcznością w dialektyce. W wieku
siedmiu lat został wyświęcony (na mnicha), a kiedy miał jedenaście lat, zabrano go do
Dziowo Rinpocze, świętego posągu Buddy w Lhasie. Jako cudotwórca stał się jeszcze
bardziej znany od swego poprzednika. W roku 1407 przyjął zaproszenie do Nanking, aby
poprowadzić pamiątkowe ceremonie dla rodziców cesarza Cheng Tsu. Tam został
uznany za głównego buddyjskiego mnicha w całym cesarstwie. Cudowne wydarzenia,
2009-09-12
śycie szesnastu karmapów Strona 6 z 11
które towarzyszyły tej wizycie, zostały szczegółowo zanotowane w cesarskim dekrecie,
napisanym w pięciu językach na jedwabnym zwoju, przechowywanym w klasztorze
Tsurphu.
Z powodu braku miejsca nie sposób wyliczyć nadzwyczajnej obfitości nadnaturalnych
zjawisk, które miały miejsce prawie codziennie podczas sześciotygodniowej wizyty
Deszin sziegpa. Jego chińscy gospodarze byli pod głębokim wra\eniem tych cudów i
zadali sobie wiele trudu, aby szczegółowo je opisać. (Widzieli) światła, obłoki w kolorach
tęczy wypełniające niebo przy ró\nych okazjach, które czasami unosiły niebiańskie istoty,
bodhisattwów, mnichów, Świętych pustelników, stupy, złote drzewa z promieniującymi
kwiatami, smoki, lwy i inne symboliczne istoty. Z nieba często spadały niebiańskie kwiaty
i (wylewał się) nektar, ukazywały się na nim cenne baldachimy, chorągwie zwycięstwa i
jedwabne zwoje, a przy ró\nych okazjach białe kruki wzlatywały w niebo i tańczyły w
dobrze wró\ący sposób. Na ulicach widziano nieznanych mnichów o wspaniałej
powierzchowności, którzy rozmawiali z przechodniami, a następnie nagle znikali. Ze stup,
z górnej części mieszkania Deszin Sziegpy, z flag modlitewnych powiewających nad
cesarskim pałacem i królewskimi grobami promieniowało nieziemskie światło o ró\nych
formach i kolorach. Nad świątynią, w której znajdowała się rytualna mandala wykonana
przez świętego lamę, świeciły tęcze, a w innej świątyni pojawiły się dwie niebiańskie
stupy. Niebo wypełnia niebiańska muzyka, która powodowała, \e świątynia ze znajdującą
się w niej mandalą wibrowała a\ do fundamentów. Następnej nocy po ceremonii
oczyszczenia, przez dłu\szy czas, najpierw z jednej, a następnie z drugiej strony,
rozbrzmiewał dzwięk czyneli, czemu towarzyszyło spadanie kwiatów, pojawianie się
tęczowych obłoków i inne zjawiska.
Inna tradycja podaje, \e kiedy Karmapa po raz pierwszy przybył na dwór, gospodarze
chcieli sprawdzić jego wiedzę na temat przeszłości, terazniejszości i przyszłości. (W tym
celu) zbudowali dla niego wspaniały tron, który spoczywał na tomach świętych pism.
Czymś bardzo niewłaściwym byłoby, gdyby Karmapa usiadł na takim tronie, poniewa\
Dharma jest najświętszą rzeczą i nawet wizerunków Buddy nie umieszcza się ponad nią.
Kiedy Karmapie pokazano ten tron, usiadł na nim bez słowa, ale przedtem kopnął go
nogą. Sceptycznie nastawieni do niego gospodarze sądzili, \e siadając na świętych
tekstach nieświadomie zniewa\ył Dharmę, okazując w ten sposób, \e tak wychwalana
przez innych jego wszechwiedza jest tylko legędą. Gdy jednak pózniej podeszli, aby
zbadać pisma, okazało się, \e wszystkie litery zniknęły z nich i pozostały tylko czyste
kartki!
Wizyta Deszin Sziegpy w Cinach była wielkim sukcesem. Zanotowano równie\, \e udało
mu się odwieść cesarza od próby pójścia w ślady swoich mongolskich poprzedników i
najechania na Tybet, aby umocnić w nim swój autorytet. Cheng Tsu poprosił Karmapę,
aby z Nangkingu udał się do Omei Szan w celu odprawienia dalszych ceremonii ku
pamięci jego rodziców, a następnie pozwolił mu powrócić do Tybetu. Tam te\,
wieczorem, piętnastego dnia ósmego miesiąca w roku drewnianej owcy w wieku 31 lat
umarł na syfilis.
VI KARMAPA, THONGWA DONDEN (1416-1453) Jest powiedziane, \e rodzice VI
Karmapy przed jego narodzinami mieli pomyślne sny. Ojcu śniło się, \e sadził drzewo, a
matce, \e dęła w muszlę. Gdy dziecko urodziło się ósmego dnia drugiego miesiąca w
roku ognistej małpy, natychmiast uśmiechnęło się do matki. Zapisano, \e mając siedem
lat usiadł na tronie, recytował imiona Buddów i wyjaśniał sześciosylabową mantrę OM
MANI PEME HUNG. Któregoś dnia, wskazując na niebo oświadczył: " Jestem Karmapą".
Bardzo wcześnie miał wizję czerwonego Awalokiteśwary i potrafił widzieć przeszłość,
terazniejszość i przyszłość. Gdy jako mały chłopiec został zabrany do Tsurphu, zadziwił
sekretarza poprzedniego Karmapy, któremu w chwili śmierci kazał schować tasiemkę,
2009-09-12
śycie szesnastu karmapów Strona 7 z 11
pytając go: "Gdzie jest moja wstą\ka?" Po intensywnej nauce, w wieku dziewięciu lat
został wyświęcony na mnicha. Mimo zaproszenia, nie pojechał na dwór chiński.
Jednak\e w latach 1436-1450 wysłał do cesarza osiem misji. Te misje były wówczas
czystą formalnością o niewielkim znaczeniu, a następnie ich częstotliwość została
ograniczona dekretem cesarskim, który anulował niepotrzebne wydatki. Tongwa
Dondena szczególnie pamięta się ze względu na płodną działalność wydawniczą, w tym
opublikowanie Kand\uru i Tend\uru, wydrukowanych złotymi literami na czarnym
papierze. Odszedł rankiem ósmego dnia pierwszego miesiąca w roku wodnego ptaka, a
jego ciało zostało spalone.
VII KARMAPA, CZEDRAG GYATSO (1454-1506) Narodziny VII Karmapy miały miejsce
piętnastego dnia pierwszego miesiąca roku drewnianego psa, czemu towarzyszyły
spadające z nieba kwiaty. Zostało zapisane, \e jego ciało nosiło ró\ne pomyślne znaki:
na szczycie głowy miał Wad\radharę, nad czakrą serca białą sylabę OM, na ni\szej
czakrze sześcioramienną gwiazdę, a na stopach obu nóg koła. Kiedy miał dziewięć
miesięcy otrzymał koronę poprzedniego Karmapy oraz dzwonek i dord\e, które
natychmiast podniósł i we właściwy sposób uchwycił. Kiedy miał trzy lata, okazało się, \e
potrafi czytać i pisać, chocia\ nikt go tego nie uczył; a w obecności 10.000 mnichów
recytował OM MANI PEME HUNG. Mając dziesięć lat otrzymał pierwsze święcenia, a w
dwunastym roku \ycia został mnichem. Próbką jego scholastycznej wiedzy była
doskonałość w logice i słynne komentarze, jakie napisał do prad\niaparamity. Na czas
jego dzieciństwa nie przypadały \adne konflikty z dworem chińskim, gdy\ panujący
wówczas cesarz Ying Tsung nie darzył buddyzmu łaskami. Ale w roku 1465 władzę w
Chinach objął Hien Tsung, oddany buddysta, który odnowił korespondencję z Karmapą i
wymienił z nim dary. Równie\ następny cesarz Hsiao Tsung słał (listy) z prośbą o
błogosławieństwo Karmapy, ale w znacznej mierze nie był dobrze nastawiony do
buddyzmu i lamów tybetańskich. Cziedrag Gyatso przyjął dary od Mandaghol Chana,
dwudziestego siódmego następcy D\yngis Chana (panującej) w bardzo ju\ okrojonym
cesarstwie mongolskim. Utrzymywał te\ korespondencję z mahapanditą Bodhgaji, który
zaprosił go do odwiedzenia Indii.
Dwunastego dnia pierwszego miesiąca roku ognistego tygrysa wiadomo ju\ było, \e
Karmapa umrze. Dwa dni pózniej zobaczył się ze swymi głównymi uczniami, którym
przekazał ostatnie wyjaśnienia, a do pozostałych wygłosił publiczną mowę. Następnie
napisał imiona rodziców swojej przyszłej inkarnacji i wręczył Situ Rinpocze, aby je
bezpiecznie przechował. Ciało opuścił o świcie następnego dnia.
VIII KARMAPA, MIKYO DORDśE (1507-1554) Ósmy Karmapa urodził się dziesiątego
dnia drugiego miesiąca w roku ognistego królika. Jego matce śniło się, \e w jej namiocie
znajdowały się wizerunki Buddy i stupy i \e ze świątyni zabrała dord\e , które emitowało
przejrzyste, jasne światło. Tak jak w poprzednich inkarnacjach młody chłopiec sam
oświadczył, \e jest Karmapą. Został intronizowany w wieku siedmiu lat, a gdy miał lat
dziewięć, wyświęcono go na mnicha. Czcigodnego Sangye Nyenpę poprosił, \eby został
jego nauczycielem; wcześnie otrzymał te\ ró\ne inicjacje. Po trzech latach nauki u swego
nauczyciela, jego wiedza i zrozumienie były tak pełne, \e śmierć nie napawała go
\adnym lękiem. W 1516 cesarz chiński Wu Tsung, który obiął panowanie w roku
narodzin Mikyo Dord\e, posłał do Tybetu wielką delegację, aby za[prosić go do siebie. W
tym czasie Mikyo Dord\e przebywał Kham we Wschodnim Tybecie. Zaproszenie
spotkało się z grzeczną odmową i z wielu powodów uznano je za niepomyślną wró\bę.
Rozmiar i siła delegacji wywołała pewien niepokój u doradców Mikyo Dord\e , którego-w
celu zachowania ostro\ności- wysłano do bezpiecznego miejsca w Tybecie Centralnym.
Wu Tsung zmarł w 1521 r., a jego następcą został jego kuzyn Szih Tsung, gwałtowny
przeciwnik buddyzmu. Wobec tego kwestia wizyty Mikyo Dord\e w Chinach nie pojawiła
się ju\ więcej.
2009-09-12
śycie szesnastu karmapów Strona 8 z 11
W Tsurphu Mikyo Dord\e wykonał w srebrze podobiznę swego nauczyciela , poświęconą
następnie przez samego Sangye Neynpę. Mikyo Dord\e podró\ował po cały Tybecie,
zatrzymując się w wielu miejscach, aby studiować i nauczać. Uło\ył tak\e bardzo wa\ną
praktykę Thinśi Lama Naldzir, polegającą na przywoływaniu i wizualizowaniu kolejnych
inkarnacji i duchowych właściwości Karmapów, Sangye Nenpy i innych głównych lamów
kagyu. Na praktykę tej sadhany kładzie się w szkole kagyu du\y nacisk. Mikyo Dord\e
przygotowywał się na śmierć w 1546 r., ale współczesny mu, V Szamarpa Kenciog
Yenlak przekonał go, aby przedłu\ył swoje \ycie. Ciało opuścił w Yarlung, dwudziestego
trzeciego dnia ósmego miesiąca roku drewnianego tygrysa. Widziano wspaniałe tęcze i
spadające z nieba kwiaty. Jego ciało zabrani do Tsurphu i umieszczono w stupie.
IX KARMAPA, WANGCZIUK DORDśE (1555-1603) Przed urodzeniem IX Karmapy jego
matce śniła się złota mandala, z centrum której promieniowało światło; słyszała tak\e
dzwięk konchy. We śnie jego ojca, na podołku pojawił mu się śnie\ny lew. Tym
pomyślnym znakom towarzyszyły tęcze na niebie i dzwięk mantr, wibrujących wewnątrz i
na zewnątrz domu. Dziecko urodziło się o wschodzie słońca siódmego dnia siódmego
miesiąca w roku ognistego smoka. Po urodzeniu się, oczyściło swoją twarz, przecierając
ją trzykrotnie ręką i usiadło ze skrzy\owanymi nogami. Jego narodziny przez
osiemnaście dni utrzymywano w tajemnicy.
Po wstąpieniu do klasztoru został wyświęcony przez V szamarpę, który obciął mu włosy.
Przyjął ślubowania bodhisattwy i w wieku jedenastu lat otrzymał od Szamarpy pełne
wyświęcenie na mnicha. W toku jego \ycia, na skutek wpływów w Mongolii, rozpoczął się
okres dominacji szkoły gelugpa. W uznaniu skuteczności i gorliwej pracy na rzecz
upowszechniania Dharmy, w roku 1577 mongolski wódz Altan Chan, potomek Kublai
Chana, nadał Sonami Gyatso, trzeciemu opatowi klasztoru Drepung tytuł "Ocean (dalaj)
Mądrości". Sonam Gyatso był trzecią inkarnacją Gendyn Drukpy, głównego ucznia Tsong
Khapy i chocia\ ściśle rzecz biorąc był on I Dalaj Lamą, często uwa\a się go za
trzeciego, a jego dwie pierwsze inkarnacje uznaje się retrospektywnie za dwóch
pierwszych Dalaj Lamów.
Wangcziuk Dord\e wymieniał dary z chińskim cesarzem Szeng Tsung i jednym z
mongolskich wodzów, utrzymywał te\ przyjacielskie stosunki zawiązane przez swoich
dwóch poprzedników z królem Likiangu. Najbardziej jest znany ze swoich trzech
słynnych ksiąg, podających szczegółowe, bezpośrednie i krótkie wyjaśnienia nauk
mahamudry. Zachorował i o świcie dwudziestego ósmego dnia pierwszego miesiąca roku
wodnego królika w wieku 46 lat opuścił ciało.
X KARMAPA, CZIEYING DORDśE (1604-1674) X Karmapa urodził się o świcie
dwudziestego ósmego dnia czarnego miesiąca w roku wodnego smoka jako trzecie
dziecko rodziny \yjącej w Gulog. Sześć lat pózniej, kiedy uznano go ju\ za Karmapę,
został przez Kho Lod\i, mongolskiego króla Kokonor, zaproszony do zło\enia mu wizyty.
Opiekunowie młodego lamy uznali jednak, \e wizyta byłaby niewłaściwa z wielu
powodów, z których du\ą rolę odgrywała obawa o jego bezpieczeństwo i dlatego
zaproszenie zostało odrzucone.
W roku 1612 Karmapa wymienił posłańców z cesarzem chińskim Szen Tsung, a w trzy
lata pózniej, gdy miał jedenaście lat, został formalnie wprowadzony do klasztoru
Tsurphu. W roku 1614 przyjął kolejne zaproszenie do Mongolii, gdzie nawrócił króla Dai
Czing na nauki kagyu. W 1620 r. dary przysłał mu inny mongolski wódz. Kagyupowie nie
byli jednak wówczas aktywni w głoszeniu Dharmy w Mongolii, wskutek czego dominujący
wpływ miała tam szkoła gelugpa.
2009-09-12
śycie szesnastu karmapów Strona 9 z 11
X Karmapa wyrósł w czasach niepokoju, intryg i gwałtu. W okresie jego dzieciństwa
zaistniały pewne rozbie\ności pomiędzy jego opiekunami z jednej strony, a VI Szamarpą
i rodzimymi władcami Tybetu z drugiej strony, którzy w końcu zostali odsunięci przez
mongolskich patronów szkoły gelugpa. Jednak sam Czieying Dord\e nie uległ wpływowi
tych wydarzeń i kiedy dorósł, dokonał wielu cudów. Kroniki Tsurphu odnotowują
szczególnie te, których dokonał w wieku szesnastu lat.
Jak niektórzy utrzymywali, w bitwie pod Dam w 1635 r. mongolskie oddziały Arsian
Chana zabiły VI Szamarpę (pewne jest, \e jego \ycie zakończyło się mniej więcej w tym
czasie), co wywołało obawy o bezpieczeństwo X Karmapy, wskutek czego zmuszony był
opuścić Tsurphu. Walka ró\nych frakcji mongolskich (jedne z nich popierali kagyupów, a
inne gelugpów), zakończyła się ostatecznie zwycięstwem Gusri Chana, który w 1642 r.
najechał na Tybet i obaliwszy tutejszych władców, osadził na tronie Dalaj Lamę, a jego
szkołę gelugpa uznał za najwy\szy, polityczny i religijny, autorytet.
Dzięki pośrednictwu Panczen Lamy, X Karmapa doszedł do porozumienia z Dalaj Lamą
uznając wy\szość tego ostatniego, w zamian za ci kagyupa zachowała prawo do
utrzymania własnej nauki i większości posiadanych klasztorów. To porozumienie zostało
wystawione na niebezpieczeństwo z powodu zakończonego niepowodzeniem buntu
wschodniotybetańskiego klanu Garpa, posiadającego silne historyczne związki z
Karmapami i ich klasztorami w Kham. Karmapę podejrzewano o udział w tym buncie,
(wskutek czego) klasztor, w którym przebywał, został oblę\ony przez Mongołów i inne
oddziały. Uciekając w wielkim niebezpieczeństwie z tej sceny spustoszenia i masakry, (X
Karmapa) schronił się u króla Sathama, w którego rodzinie od dawna znajdowali się
zwolennicy Karmapy. Czując się nieswojo w świeckiej atmosferze dworskiego \ycia,
Karmapa usunął się do klasztoru, a następnie wyruszył na samotną wędrówkę po dzikim
kraju Gulong, chcąc odwiedzić siódmą inkarnację lamy Szamarpy. (Wskazuje to na to, \e
sam nie brał udziału we wcześniejszym sporze z poprzednim lamą Szamarpą).
Rozbójnicy zabrali mu konia i cały dobytek, ale on, nie przejmując się tym, kontynuował
swoją podró\ pieszo z owiniętymi jedynie w szmaty nogami, \ebrząc o po\ywienie i
nocleg, zanim nie uratowały go grupy poszukiwawcze jego własnych uczniów i
Szamarpy.
Pomimo tego, i\ blask kagyu został przyćmiony przez gelugpę, znaczenie Karmapy
zostało docenione, kiedy cesarz zaprosił go do Chin w roku 1653, tym samym, w którym
z Chin powracał Dalaj Lama. Karmapa nie przyjął zaproszeni, ale utrzymywał
korespondencję z cesarskim dworem w Satham, gdzie \ył wówczas, faktycznie jako
wygnaniec. W roku 1660 cesarz zaofiarował się obdarzyć go pieczęcią, pragnąc na nowo
ustalić więzi z buddyzmem, którymi cieszyła się dynastia Ming. Jednak Karmapa
ostro\nie unikał wciągnięcia w jakiekolwiek ambicje cesarza, które mogły zmierzać do
rozszerzenia jego politycznych wpływów.
Podczas pobytu Karmapy wSatham, jego obowiązki pełnił mianowany przez niego
delegat, Gyaltsab Czienpo Depa Czogyam (1617-58). On te\ odwiedził Lhasę i
doprowadził do odzyskania przez kagyupów większości klasztorów skonfiskowanych po
rebelii Garpów. Pózniej sam Karmapa odwiedził Lhasę i nawiązał pokojowe związki z
Dalaj Lamą. Wielki V Dalaj Lama sam pochodził z rodziny ningmapa i jego umiarkowane
i uprzejme stosunki ze starszymi szkołami, zapewniły szczęśliwy i nie tak ostry bieg
historii w Tybecie po okresie zamętu i przemian, czego w przeciwnym razie nie mo\na
się było spodziewać. X Karmapa opuścił ciało w roku drewnianego tygrysa i zapisano, \e
kiedy wszedł w Nirwanę, pokój w którym się to stało, wypełniło światło. Jego ciało
zabrano do Tsurphu i umieszczono w stupie.
XI KARMAPA, JESZIE DORDśE (1676-1702) XI Karmapa urodził się w roku męskiego
2009-09-12
śycie szesnastu karmapów Strona 10 z 11
ognistego smoka. Jest zapisane, \e dokonywał cudów w wyjątkowo wczesnym wieku i
posiadał pełną wiedzę o przeszłości, terazniejszości i przyszłości. W wieku sześciu lat
miał wizję jidama, ale po wyświęceniu (na mnicha) i otrzymaniu inicjacji opuścił ciało
przedwcześnie w wieku 26 lat.
XII KARMAPA, CZIANGCZIUB DORDśE (1703-32) Jest zapisane, \e mając dwa
miesiące, Ciangcziub Dord\e oświadczył: "jestem Karmapą", a następnie dowiódł tego,
wybierając bez wahania spośród innych obrazy, teksty i ró\ańce, które nale\ały do
poprzedniego Karmapy. Sam wprowadził się do Tsurphu, a roku 1720 udał się do Lhasy,
aby powitać przybywającego Dalaj Lamę. Podczas cerem oni spotkał wiele wa\nych
osobistości z ró\nych stron Tybetu, Chin i Mongolii. Najbardziej wpływowym wśród nich
był prawdopodobnie władca Phola Miban, szczery zwolennik szkoły gelugpa, ale tak\e
gorący obrońca niezreformowanych szkół (w tym kagyu) przed prześladowaniami
chińskich imperialistów, zawsze uczciwy w swoim postępowaniu. Tych dwoje ludzi
pozostawało w dobrych stosunkach, Phola Miban przy ró\nych okazjach posyłał
Karmapie dary, z kolei Karmapa pośredniczył sporach pomiędzy Phola a Bhutanem. W
roku 1728 Ciangcziub Dord\e przyjął zaproszenie do Chin. Zamiast jednak pojechać tam
bezpośrednio, zdecydował się udać najpierw razem z Situ Rinpocze, Szamarpą i innymi
lamami Kagyu na pielgrzymkę do Nepalu i Indii. W roku 1731 przyjaciele Szamarpa i
Szarnag (czyli Karmapa) kontynuowali podró\ do Chin, ale następnego roku obaj opuścili
ciało w Pekinie. Przed swoim odejściem w roku wodnego ptaka, Cziangcziub Dord\e
wyznaczył na swego następcę Situ Rinpocze. Jego ciało zostało spalone i umieszczone
w stupie w Tsurphu.
XIII KARMAPA, DYDYL DORDśE (1733-97) Guru Rinpocze (Padmasambhawa)
przepowiedział kiedyś przyszłą wielkość XIII Karmapy, który zasłynął z cudownego
rozumienia mowy zwierząt. Był tak\e znany jako ter ton (odkrywca ukrytych tekstów i
innych cennych przedmiotów). Urodził się w roku \eńskiego wodnego wołu. Jest
powiedziane, \e nowonarodzone dziecko miało na swoim języku białą sylabę "A", będącą
zródłem wszystkich dzwięków i esencją oświecenia. Studiował u lamy Situ, a pózniej
wybrali się razem w podró\ do Tsurphu. Następnie został wyświęcony przez Situ
(Rinpocze).
Zostało zapisane, \e nie tylko rozumiał język zwierząt, ale tak\e przekazywał im nauki.
Pewnwgo razu podniósł do góry za uszy królika i powiedział do niego: "Chocia\ urodziłeś
się jako zwierzę, posiadasz mimo to esencję Nirwany. Dlaczego nie stajesz się
oświecony?" Podczas wizyty w klasztorze Benczien we Wschodnim Tybecie, zachorował
i przez kilka lat przebywał w nim, lecząc się. W klasztorze tym znajduje się wizerunek
(Dydyl Dord\e) przez niego samego poświęcony. Ostatniego dnia pobytu jego stopa w
cudowny sposób odcisnęła się na skale, na której stał, \egnając innych. Przed odejściem
wyznaczył na swego następcę Situ Rinpocze, a Padmie Nyingyar wręczył list, w którym
zapisał imiona swoich przyszłych rodziców. Odszedł z roku ognistej małpy, a kiedy
wchodził w Nirwanę, ludzie słyszeli rozchodzący się w powietrzu dzwięk czyneli.
XIV KARMAPA, THEGCZIOK DORDśE (1798-1868) XIV Karmapa urodził się w roku
ognistego wę\a. Przed jego urodzeniem się, jego ojcu śniło się, \e otrzymał
błogosławieństwo od poprzedniego Karmapy. (Thegcziok Dord\e) został wyświęcony
przez Situ Rinpocze i Padmę Nyingyar i w Domśug wykonał ceremonię Czarnej Korony.
Wraz z Situ Rinpocze wybrał się w podró\ do Wschodniego Tybetu, gdzie spotkał Nepon
Gyaltsena, z którym odbył wiele wa\nych dysput dotyczących medytacji i nauczania
Dharmy.
XV KARMAPA, KHACZIAB DORDśE (1871-1922) śycie XV Karmapy zostało szeroko
opisane w jego dziełach zebranych. Był on wielkim uczonym i napisał wiele ksią\ek.
2009-09-12
śycie szesnastu karmapów Strona 11 z 11
Podobnie jak inni Karmapowie był słynny jako terton, odkrywca ukrytych skarbów.
Odwiedził te\ klasztor Benczien, a w nocy przed jego przybyciem, mnisi słyszeli r\enie
konia, na którym siedział niebiański stra\nik klasztoru i opiekun (Czystej) Krainy
Amitabhy. Gdy Karmapa przybył do klasztoru, miał wizję tego stra\nika.
XVI KARMAPA,RANGDZIUNG RIKPE DORDśE (1923-1981) Podobnie jak jego
poprzednicy, obecny Karmapa wyró\niał się mądrością i spokojną promiennością. Był
znany nie tylko jako pełen mocy terton, ale tak\e ze swojej miłości do dzikich zwierząt, a
w szczególny sposób rozumiał ptaki. Urodził się w Kham we Wschodnim Tybecie. Jako
młodzieniec, dzięki swojej specjalnej mocy, odkrył skład srebra, ukryty przez swoją
poprzednią inkarnację, a następnie u\ył go na budowę klasztoru. Podczas chińskiego
najazdu na Tybet w roku 1959 uciekł ze swojej siedziby w Tsurphu do Sikkimu, gdzie
zbudował klasztor w Rumtek. Pomimo utraty ojczyzny, zachował tradycyjną mądrość, a
tak\e- w całej ich głębi i bogactwie- praktyki szkoły kagyu. Jednocześnie w swoim
podejściu w \aden sposób nie ograniczał się i nie zawę\ał do własnej szkoły, działając w
tolerancyjnym ruchu rime, (który przez wiele lat działał na rzecz załagodzenia ró\nic
pomiędzy ró\nymi szkołami buddyzmu tybetańskiego i wzajemnego ich zbli\enia), w
pełni akceptując słuszność wszystkich ortodoksyjnych szkół i duchowej realizacji, do
jakiej prowadzą. Posiadał ogromną liczbę zwolenników na Wschodzie (w Sikkimie,
Bhutanie, Nepalu, Tybecie, Indii) i rosnącą liczbę uczniów na zachodzie. Był
powszechnie czczoną postacią.
Więcej informacji na stronie Buddyzmwprost
2009-09-12
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
ŻYCIE WE WSZECHŚWIECIE(1)ŻYCIE I MISJA ŚW BERNADETTY SOUBIROUS02 Życie polityczneczuly;dotyk;przez;cale;zycie,artykul,100125 plus zycie obfite w Szczescie Humor Pomoc Nadzieje oraz Zdrowie 5plus! Dwudziestolecie międzywojenne przedwiosnie zycie i tworczosc zeromskiegoSpojrzenie na życiewięcej podobnych podstron