„Klaskanka na rozgrzewkę” – Dzieci przy melodii maszerują, podskakują, lub biegają.
Podczas przerwy w muzyce N. podaje nazwę ubrania, a dzieci, klaszcząc, dzielą ją na sylaby.
Gdy muzyka powraca, dzieci poruszają się dalej.
„Kolor parzy” – Dzieci stoją na dywanie w rozsypce. N. na początku zabawy wspólnie z
dziećmi umawia się, jaki kolor będzie parzył – gdy wypowie nazwę tego koloru, dzieci stają
w bezruchu. Następnie wystukuje rytm (marsz, podskoki, bieg) na tamburynie lub bębenku,
jednocześnie mówi nazwy kolorów. Dzieci poruszają się w określonym rytmie. Gdy usłyszą
parzący kolor – stają w bezruchu. Za każdą pomyłkę dziecko ma wykonać zadanie, np. zrobić
pajacyka, trzy razy podskoczyć (według pomysłu dzieci lub N.).
„Kwiaty więdną” – Dzieci stoją w luźnej gromadce, nogi mają złączone, ręce lekko uniesione
do góry, głowy wyprostowane. Na pojedynczy dźwięk bębenka więdną poszczególne części
kwiatów. Jeden dźwięk – opada jedna ręka; drugi dźwięk – opada druga ręka; trzeci dźwięk –
opada głowa; czwarty dźwięk – dziecko osuwa się na podłogę (kwiatek zwiądł).
„Kasztanowe stworki” – Dzieci poruszają się w rytmie i tempie wygrywanym przez N. na
bębenku. Na przerwę w rytmie dzieci zastygają w bezruchu, przybierając przy tym
wymyślone przez siebie pozy.
„Fotograf” – N. to fotograf. Dzieci biegają, maszerują bądź podskakują po całej sali. Na hasło
N. Zdjęcie! – dzieci stają w bezruchu – pozują.
„Rzeźbiarz” – Dzieci poruszają się zgodnie z rytmem wystukiwanym przez N. (marsz, bieg,
podskoki). W przerwie N. prezentuje wybraną przez siebie figurę, a dzieci ją naśladują. Rolę
prowadzącego może przejąć wskazane dziecko.
„Stop – klatka!” – N. zamienia dzieci w postaci z bajek, przydziela im określone zadania, np.
część dzieci jest Reksiami i porusza się przy pomocy skoków; część dzieci to Zające i porusza
się przy pomocy bardzo długich kroków; pozostałe mogą być Autkami i naśladować jazdę
samochodem. Na hasło: Stop – klatka! , dzieci stają w bezruchu.
„Sopelki” – N.-wróżka zamienia dzieci w kropelki deszczu – dzieci biegają po całej sali. Na
hasło: N. Mróz! zmieniają się w nieruchome sopelki, to dziecko które poruszy się odpada z
zabawy.
„Raz, dwa, trzy, czarownica patrzy” – Na początku N., a potem jedno z dzieci, jest
czarownicą. Czarownica stoi w jednej części sali, odwrócona tyłem do dzieci. Pozostałe
dzieci stoją w drugiej części. N. – czarownica mówi Raz, dwa, trzy, czarownica patrzy, a
następnie odwraca się do dzieci. Gdy czarownica jest odwrócona tyłem – dzieci cichutko idą
w jej kierunku. Natomiast, gdy odwróci się i patrzy na dzieci, muszą one zatrzymać się w
bezruchu. Gdy któreś się poruszy – idzie na koniec sali i zaczyna zabawę od początku.
Wygrywa to dziecko, które pierwsze dotknie czarownicy. Wtedy zajmuje jej miejsce.
„Figurki” – N. (po zmianie jedno z dzieci) stoi na środku. Dzieci poruszają się swobodnie w
rytmie muzyki. N. chodzi pomiędzy dziećmi i lekko dotyka je ręką. Dziecko, które zostało
dotknięte zastyga w bezruchu. Gdy wszystkie dzieci stoją nieruchomo, N. wypowiada hasło:
Figurki zmieniajcie się! , dzieci zaczynają się ruszać i zabawa zaczyna się od początku.
„Lodowe figury” – N. włącza piosenkę. Dzieci w podskokach poruszają się po dywanie. Gdy
muzyka milknie, dzieci zastygają w bezruchu w wymyślonej przez siebie pozie. Gdy muzyka
powraca, dzieci zaczynają podskakiwać. Zabawę powtarzamy 2–3 razy.
„Maski” – Dzieci poruszają się przy akompaniamencie dowolnej melodii. Gdy melodia
ucichnie, zatrzymują się, przybierają dowolną postawę i zakładają maskę – robią jakąś minę.
Mogą też przy pomocy rąk stroszyć włosy, odginać sobie uszy, itp.
„Przeplatanki” – N. rozdaje dzieciom szarfy w czterech kolorach Dzieci biegają po całej sali
w rytmie podawanym przez N. N. ma cztery kartoniki odpowiadające kolorom szarf. Na
przerwę w muzyce pokazuje dwa zestawy kartoników po dwa kolory. Zadaniem dzieci jest
dobrać się w pary według pokazanych kolorów. Przy kolejnych powtórzeniach zabawy N.
wprowadza utrudnienie. Prosi dzieci o ustawienie się w szeregu zgodnie z podanym przez nią
wzorem, np., czerwony, zielony, czerwony, zielony.
„Układamy książki na półce” – N. to wróżka, która zamienia dzieci w zaczarowane książki.
Na podłodze N. rysuje długą linie, która będzie półką na książki. Dzieci-książki biegają po
całej sali. Na sygnał N. ustawiają się na półce według wskazówek. Dzieci-książki, które nie
będą brały udziału w zabawie stoją w bezruchu. N. mówi: Na półce ustawiają się książki od
największej do najmniejszej!; Na półce ustawiają się książki od najmniejszej do największej!;
Na półce ustawiają się książki, które mają coś niebieskiego!; Na półce ustawiają się książki,
które są dziewczynkami! Na półce ustawiają się książki, które maja pięć lat!
„Figurki, zmieniajcie się” – w zabawie wykorzystany jest zrobiony przez dzieci poprzedniego
dnia patyk – różdżka. Wybrane dziecko trzyma patyk. Pozostałe dzieci biegają swobodnie w
rytmie dowolnej melodii. Na przerwę w muzyce dziecko-czarodziej podnosi do góry różdżkę
i wypowiada zaklęcie: Figurki, zmieniajcie się! Dzieci muszą się zatrzymać w dowolnej
pozie.
„Tyle, ile” –Dzieci poruszają się po sali w dowolny sposób przy melodii piosenki Domowa
piosenka. Gdy muzyka milknie, N. pokazuje cyfrę, np. 3 i mówi: Zaklaszcz tyle. Gdy melodia
powraca, dzieci ponownie wykonują dowolne ruchy. Gdy N. pokaże liczbę 0, dzieci nie
ruszają się, pomimo polecenia.
„Lecimy z wiatrem” – N. zamienia dzieci w latawce. Gdy dzieci-latawce usłyszą podniebną
melodię, wówczas biegają po całej sali. Gdy melodia ucichnie, dzieci- latawce siadają na
dywanie i zastygają w bezruchu. N. wykorzystuje dowolną melodię na płycie CD.
„Pociągi” – dzieci są podzielone na trzy zespoły. Każdy zespół ustawia się w rzędzie, tworząc
pociąg pośpieszny, pociąg osobowy i pociąg towarowy. Gdy N. wybija szybki rytm, rusza
tylko pociąg pospieszny; gdy średnio – szybki – pociąg osobowy; gdy wolny – pociąg
towarowy.