12










uchwała 11styczeń 1999




























12













 













WYROK Z DNIA 10 LIPCA 1992 R.











(WRN 75/92)







 











Przez „przyjęcie obowiązków” w obcym wojsku lub obcej organizacji wojskowej, o którym mowa w art. 237 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r.
o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (jedn. tekst: Dz.U.
z 1992 r. Nr 4, poz. 16) należy rozumieć wstąpienie w skład sił zbrojnych
obcego państwa lub w skład obcej organizacji wojskowej w celu pełnienia
służby. Określenia tego nie wyczerpuje natomiast podjęcie się w obcym wojsku
lub w obcej organizacji wojskowej odpłatnego zatrudnienia o charakterze
wyłącznie usługowym.











 











Przewodniczący: sędzia płk A. Kamieński.











Sędziowie: kpt. J. Dołhy (sprawozdawca), ppłk B. Rychlicki. Prokurator Naczelnej
Prokuratury Wojskowej: kpt. J. Balcerak.













 











Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 1992 r. na rozprawie sprawy Edwarda
S., prawomocnie skazanego za przestępstwo określone w:



a) art. 124 ż 1 k.k. przy zastosowaniu art. 125 k.k. – na kary 5 lat pozbawienia wolności, pozbawienia praw publicznych na okres 3 lat i
konfiskaty całości mienia,



b) art. 192 ust. l ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony PRL – na karę 2 lat pozbawienia wolności, łącznie na karę 5
lat pozbawienia wolności,



z powodu rewizji nadzwyczajnej, wniesionej przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego na korzyść skazanego, od wyroku Sądu Okręgu Wojskowego w B. z dnia
27 marca 1976 r.





 









zaskarżony rewizją nadzwyczajną wyrok

zmienił

przez uniewinnienie Edwarda S. od popełnienia przypisanych mu przestępstw.





 













Z uzasadnienia:















 











Powołanym wyrokiem Edward S. uznany został za winnego tego, że:



1) „w końcu stycznia 1974 r. w RFN, działając na rzecz wywiadów Państw Układu NATO, a zwłaszcza wywiadu RFN, udzielił im wiadomości w szczególności
z zakresu obronności i gospodarki PRL, w tym odnośnie produkcji specjalnej
Zakładów Maszyn Włókienniczych w Ł.”,



2) „w okresie od początku lutego 1974 r. do końca maja 1975 r., jako obywatel PRL, przyjął i pełnił bez zgody właściwego organu Państwa Polskiego
obowiązki pracownika kompanii roboczej w jednostce wojskowej USA,
stacjonującej na terytorium RFN w M.”.



Wyrok ten uprawomocnił się w pierwszej instancji.



Od tego wyroku rewizję nadzwyczajną na korzyść skazanego złożył Naczelny Prokurator Wojskowy, zarzucając „błąd w ustaleniach faktycznych
przyjętych za jego podstawę, mający wpływ na treść wyroku, polegający na
uznaniu, iż dowody ujawnione na rozprawie i ustalone na ich podstawie
okoliczności są wystarczające do rozstrzygnięcia, że oskarżony dopuścił się
zarzucanych mu czynów”.



Podnosząc ten zarzut skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia przez uniewinnienie oskarżonego od przypisanych mu przestępstw.



Sąd Najwyższy zważył, co następuje:



Rewizja nadzwyczajna jest zasadna.



Za oczywiście nietrafne uznać należy skazanie Edwarda S. za przestępstwo określone w art. 192 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o
powszechnym obowiązku obrony PRL.



Bezsporne jest, że oskarżony na podstawie skierowania przez Urząd Pracy został zatrudniony w m. M. w kompanii roboczej stacjonującej tam jednostki
wojskowej USA. Oskarżony ani przed zatrudnieniem, ani w czasie jego trwania,
nie przeszedł żadnego przeszkolenia wojskowego, nie przydzielono mu żadnej
broni, ani też umundurowania wojskowego. Praca w kompanii roboczej polegała
na odpłatnym wykonywaniu czynności przy malowaniu pocisków oraz w stołówce w
charakterze pomocnika kucharza.



W świetle tych okoliczności nie sposób uznać, że oskarżony wziął udział w „obcym wojsku”. Brak również podstaw do przyjęcia, że oskarżony przyjął
obowiązki w „obcej organizacji wojskowej”, w rozumieniu art. 192 ust. 1 cyt.
ustawy (obecnie art. 237 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o
powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej – jedn. tekst: Dz.U. z
1992 r., Nr 4, poz. 16).



Użyte w cyt. wyżej przepisie określenie „obce wojsko” oznacza niewątpliwie zagraniczne siły zbrojne. „Mała encyklopedia wojskowa” (Warszawa
1967, t. 3, s. 151) definiuje siły zbrojne państwa, wojsko – jako „siły i
środki wydzielone przez państwo do zabezpieczenia jego interesów i
przeprowadzenia walki zbrojnej, ujęte w całość organizacyjną składającą się z
różnych pod względem rodzajów i wielkości wojskowych jednostek i związków”.



Określenie „obca organizacja wojskowa” rozumieć należy w zakresie pojęcia „obca organizacja”, tak jak używają tego określenia art. 122 i art.
132 k.k. Tak więc „obca organizacja” to synonim organizacji zagranicznej,
tzn. takiej, której organy kierownicze znajdują się poza granicami Polski.
Według „Słownika języka polskiego” (PWN, Warszawa 1963, t. V, s.1084)
„organizacja” to „grupa ludzi zjednoczonych wspólnym planem, programem,
wspólnym celem lub wspólnymi zadaniami”. W świetle słownikowego określenia
tego pojęcia zgodzić się należy ze stanowiskiem autorów Komentarza do kodeksu
karnego, że „obca organizacja” to m.in. obce państwo, określony resort obcego
państwa, wszelkie zagraniczne organizacje, bez względu na to, czy mają
charakter instytucji państwowej, czy też organizacji społecznej.



W art. 192 ust. 1 cyt. ustawy (art. 237 ust. 1 według obecnej numeracji) mowa jest o „obcej organizacji wojskowej”, przez co należy
rozumieć zagraniczną strukturę organizacyjną, nie będącą siłami zbrojnymi
(obcym wojskiem), lecz mającą cele, program lub zadania wojskowe, np. resort
obrony obcego państwa, międzypaństwowe struktury polityczno-administracyjne
paktów wojskowych, a także utworzone przez organizacje międzynarodowe agendy
o zadaniach wojskowych.



Porównanie treści art. 192 ust. 1 cyt. ustawy z ust. 2 tegoż artykułu (według obecnej numeracji – art. 237 ust. l z art. 238 ust. 2), w którym mowa
jest o odpowiedzialności za werbowanie (prowadzenie zaciągu) do „służby
wojskowej w obcym wojsku, w obcej organizacji wojskowej” prowadzi do wniosku,
że użyte w ust. 1 art. 192 określenie „przyjmowanie obowiązków” jest
równoznaczne ze służbą wojskową w obcym wojsku, służbą w obcej organizacji
wojskowej.



Służba wojskowa to spełnianie funkcji żołnierza z mocy powszechnego lub szczególnego obowiązku wojskowego, a także służba wolontariuszy, której
istotą jest odbywanie przeszkolenia wojskowego, pełnienie funkcji żołnierza
zawodowego, zaś w czasie wojny uczestnictwo w działaniach wojennych.



Tak więc „przyjęcie obowiązków”, o którym mowa w omawianym przepisie, to przyjęcie w skład sił zbrojnych obcego państwa lub w skład obcej
organizacji wojskowej, w celu pełnienia służby. Nie stanowi natomiast
„przyjęcia obowiązków” w rozumieniu art. 192 ust. 1 (art. 237 ust. 1) cyt.
ustawy, podjęcie się odpłatnego zatrudnienia o charakterze wyłącznie
usługowym (np. specjalista-rzemieślnik, pracownik fizyczny
niewykwalifikowany) w obcym wojsku lub obcej organizacji wojskowej. (...)





 











 











 











 

















 


















Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
248 12
Biuletyn 01 12 2014
12 control statements
Rzym 5 w 12,14 CZY WIERZYSZ EWOLUCJI
12 2krl
Fadal Format 2 (AC) B807 12

więcej podobnych podstron