WPŁYW AKTYWNOŚCI AUTONOMICZNEJ NA DYSPERSJĘ QT W ZASTOINOWEJ NIEWYDOLNOŚCI SERCA








POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY


WPŁYW AKTYWNOŚCI AUTONOMICZNEJ NA DYSPERSJĘ QT W ZASTOINOWEJ NIEWYDOLNOŚCI SERCA
M. Kurpesa, Z. Bednarkiewicz, E. Trzos, M. Krzemińska-Pakuła, M. Kidawa
Klinika Kardiologii IMW AM w Łodzi

CEL: Wzrost dyspersji QT (QTd) jest uważany za czynnik prognostyczny nagłej śmierci sercowej. Celem pracy była ocena zależności między aktywnością układu autonomicznego, a wielkością QTd w zastoinowej niewydolności serca. (CHF)
METODYKA: Do badania włączono 24 chorych (grupa I) z podwyższonymi wartościami QTd (95± 35ms) i 28 (grupa II) z prawidłowymi wartościami QTd (35± 15ms). Grupy były porównywalne w zakresie wieku (65± 10 lat vs 66± 8 lat), wydolności krążenia (III-IV klasa wg NYHA) i frakcji wyrzutowej lewej komory (30± 7% vs 28± 9%). Aktywność układu autonomicznego oceniano na podstawie analizy spektralnej HRV. U każdego chorego rejestrowano 512 cykli zatokowych z 3 ortogonalnych odprowadzeń X, Y, Z. PO konwersji A/D (16 bit, 2000Hz) obliczano maksymalną moc widma (s2/Hz po FFT) w zakresie wysokich częstotliwości (HF)- 0,15-0,35 Hz i niskich częstotliwości (LF) 0,05-0,15 Hz. (Kardioassist - Medea)
WYNIKI przedstawiono w tabeli: *p<0,05 #p<0,001


Parametr

Grupa I

Grupa II


LF (s2/Hz)
HF (s2/Hz)
LF/HF

45,15± 15,98
24,45± 9,05
1,87

30,22± 12,83#
29,25± 10,35*
1.03*



U chorych z CHF i podwyższonymi wartościami QTd obserwowano istotny wzrost aktywności współczulnej i umiarkowany spadek aktywności parasympatycznej.
WNIOSEK: Zastosowanie leków antyadrenergicznych i/lub wagomimetycznych może przyczynić się do zmniejszenia wartości QTd i redukcji ryzyka nagłego zgonu u chorych z zastoinową niewydolnością serca.


POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY



© Copyright by Polskie Towarzystwo Kardiologiczne 1998-2000