Fronda - Archiwum - Nr 13-14 table.main {} tr.row {} td.cell {} div.block {} div.paragraph {} .font0 { font:10.00pt "Times New Roman", serif; } #divMenu {font-family:sans-serif; font-size:10pt} #divMenu a{color:black;} #divMenu a:visited{color:#333333;} #divMenu a:hover{color:red;} self.name = 'dol' /******************************************************************************** Submitted with modifications by Jack Routledge (http://fastway.to/compute) to DynamicDrive.com Copyright (C) 1999 Thomas Brattli @ www.bratta.com This script is made by and copyrighted to Thomas Brattli This may be used freely as long as this msg is intact! This script has been featured on http://www.dynamicdrive.com ******************************************************************************** Browsercheck:*/ ie=document.all?1:0 n=document.layers?1:0 ns6=document.getElementById&&!document.all?1:0 var ltop; var tim=0; //Object constructor function makeMenu(obj,nest){ nest=(!nest) ? '':'document.'+nest+'.' if (n) this.css=eval(nest+'document.'+obj) else if (ns6) this.css=document.getElementById(obj).style else if (ie) this.css=eval(obj+'.style') this.state=1 this.go=0 if (n) this.width=this.css.document.width else if (ns6) this.width=document.getElementById(obj).offsetWidth else if (ie) this.width=eval(obj+'.offsetWidth') // this.left=b_getleft this.obj = obj + "Object"; eval(this.obj + "=this") } //Get's the top position. function b_getleft(){ if (n||ns6){ gleft=parseInt(this.css.left)} else if (ie){ gleft=eval(this.css.pixelLeft)} return gleft; } /******************************************************************************** Checking if the page is scrolled, if it is move the menu after ********************************************************************************/ function checkScrolled(){ if(!oMenu.go) { oMenu.css.top=eval(scrolled)+parseInt(ltop) oMenu.css.left=eval(scrollex)+parseInt(llef) } if(n||ns6) setTimeout('checkScrolled()',30) } /******************************************************************************** Inits the page, makes the menu object, moves it to the right place, show it ********************************************************************************/ function menuInit(){ oMenu=new makeMenu('divMenu') if (n||ns6) { scrolled="window.pageYOffset" ltop=oMenu.css.top scrollex="window.pageXOffset" llef=oMenu.css.left } else if (ie) { scrolled="document.body.scrollTop" ltop=oMenu.css.pixelTop scrollex="document.body.scrollLeft" llef=oMenu.css.pixelLeft } var sz = document.body.clientWidth; if(!sz) sz = window.innerWidth-20; oMenu.css.width=sz oMenu.css.visibility='visible' ie?window.onscroll=checkScrolled:checkScrolled(); } //Initing menu on pageload window.onload=menuInit; próbÄ™ — pozostaje niezÅ‚omny do koÅ„ca. I oto rozpoczyna siÄ™ konanie. Åšmierć jest jakby posÅ‚uszna mÅ‚odemu Nauczycielowi, jakby podlega Jego spiżowej woli: szybko wystÄ™pujÄ… znamiona agonii, duch oddziera siÄ™ od domu z gliny, jest już na progu, we drzwiach. UczeÅ„ stojÄ…cy pod Krzyżem sÅ‚yszy ciche, ostatnie sÅ‚owa KonajÄ…cego: „DopeÅ‚niÅ‚o siÄ™". Tylko on je zanotowaÅ‚, bo sÅ‚yszaÅ‚ tylko on. Wielkie dzieÅ‚o doszÅ‚o swego koÅ„ca. Czy w tej chwili oczy Ukrzyżowanego widziaÅ‚y przez mgÅ‚awicÄ™ wieków tÅ‚um katedr kamiennych wyrastajÄ…cych z ziemi, idÄ…ce w niebo wieżyce, po­tężne tumy, budowane w ksztaÅ‚cie krzyża? Czy dostrzegÅ‚y swój tron w sto­licy Å›wiata, której urzÄ™dnik dzisiaj ochÅ‚ostać Go kazaÅ‚, obdarzyÅ‚ spojrze­niem wzgardliwej litoÅ›ci, a potem skazaÅ‚ na Å›mierć przez wzglÄ…d na wÅ‚asnÄ… karierÄ™? Czy widziaÅ‚y te oczy dalekowidzÄ…ce krzyż zÅ‚oty, bÅ‚yskajÄ…cy na ko­ronie królów? Czy spostrzegÅ‚y szereg postaci idÄ…cych ku Niemu z przyszÅ‚o­Å›ci, aby tu u stóp Krzyża znaleźć ukojenie i moc, tych wszystkich wielkich organizatorów, myÅ›licieli, poetów, Å›wiÄ™tych, przetwarzajÄ…cych chaos Å›wia­ta ideÄ… ChrystusowÄ… ku upragnionej jednoÅ›ci? Ludzi takich jak Augustyn, Leon Wielki, Bernard z Clairveaux, Franciszek z Asyżu, Tomasz z Akwinu, Ludwik król francuski, Dante, MichaÅ‚ AnioÅ‚, Pascal, Mickiewicz? Czy do­sÅ‚yszaÅ‚ ten UmierajÄ…cy chóry Å›piewów i muzyk na Jego cześć, brzmiÄ…ce przez tysiÄ…clecia? Jakaż w tej Å›mierci kornej i cichej olbrzymia potÄ™ga ży­cia! Jak gdyby caÅ‚a ziemi planeta zakwitÅ‚a w tej chwili różami, a na po­wierzchniÄ™ oceanów i mórz spadÅ‚y wieÅ„ce laurowe — przed tÄ… jednÄ… gÅ‚owÄ… w wieÅ„cu cierni. Tym Krzyżem Chrystus zdobywa dla ludzkoÅ›ci drogÄ™ do Bóstwa z po­wrotem, zdobywa z powrotem dla niej Boga. Na tym polega sama natura zbawienia, najstraszniejszym bowiem stanem ducha jest utrata Boga. „Uczucie zimna za pogardzenie miÅ‚oÅ›ciÄ… prawdziwÄ… — mówi o tym mistyk Ruisbrock — uczucie ognia za uwielbienie miÅ‚oÅ›ci faÅ‚szywej". Ta prawda, którÄ… Chrystus daje z Krzyża czÅ‚owiekowi, jest najwiÄ™kszÄ… z prawd dotÄ…d poznanych. Ale najwyższe prawdy sÄ… subiektywne. Za jej do­wód sÅ‚uży indywidualność Jezusa, Jego życie, Jego doÅ›wiadczenie. Kto chce wejść w tÄ™ prawdÄ™ jako wÅ‚asnÄ…, ten musi życie Chrystusa przeżyć osobiÅ›cie; nie ma na niÄ… na razie Å›ciÅ›le obiektywnego dowodu. Tym siÄ™ tÅ‚umaczy perso­nalizm chrystianizmu. A równoczeÅ›nie jest w tej prawdzie jedność powszech­na, jest uniwersalizm zamierzeÅ„. Pojmiemy teraz, dlaczego Chrystus, który nie szukaÅ‚ chwaÅ‚y ani sÅ‚awy, szukaÅ‚ jednak ludzkiej miÅ‚oÅ›ci. MiÅ‚ość to bowiem przez współczucie prowadzi do jasnowidzenia, prostÄ… drogÄ… przebywa most nad przepaÅ›ciÄ…, która oddziela nasze jaźnie. Najtrudniejsze to do zrozumienia czÅ‚owiekowi dzisiejszemu. Czasy na­sze to majÄ… do siebie, że nie mogÄ… siÄ™ zdobyć na twierdzenia takie, żeby ich móc nie udowadniać. Åšwiadomość serca zamilkÅ‚a w chaosie kultury, w jej sprzecznoÅ›ciach, a razem z tym pomniejszyÅ‚a siÄ™ cena czÅ‚owieka. Już nie na­tura należy doÅ„, ale on należy do natury. UmilkÅ‚a w duszy muzyka tych gro­mów, które jedne majÄ… wÅ‚adzÄ™ budzenia wielkich przeznaczeÅ„, niezniszczal­nych. Krzyż pociÄ…ga tylko synów wiecznoÅ›ci, tylko syn wiecznoÅ›ci poszukuje Ukrzyżowanego; a w nas żyje lÄ™k przed tÄ… potÄ™gÄ… niepojÄ™tÄ…, która domaga siÄ™ od nas podziaÅ‚u duszy na Å›wiadomość bieżącÄ… i Å›wiadomość wiecznÄ…; tak jest — lÄ™k przed ogromem wymagaÅ„, które burzÄ… nasze zadomowienie siÄ™ w naturze i w kulturze, sÅ‚owem — w naszym obecnym czÅ‚owieczeÅ„stwie. Jak wyrzut olbrzymi majaczy nam ten Krzyż przed oczyma, bo on woÅ‚a w nas o nadczÅ‚owieka. StÄ…d ten tÅ‚um rozkrzyczany wokoÅ‚o Ukrzyżowanego, stÄ…d tyle Nikodemowej inteligencji, stÄ…d tylu wiecznych PiÅ‚atów, którzy py­tajÄ… caÅ‚e życie, co to prawda — i z tym samym roztargnieniem wydajÄ… Chry­stusa na ukrzyżowanie z powodu lÄ™ku o wÅ‚asnÄ… dobrÄ… konduitÄ™, o renomÄ™ postÄ™powoÅ›ci. StÄ…d też tyle ukrzyżowaÅ„ MiÅ‚oÅ›ci wiecznej w duszach na­szych, ukrzyżowaÅ„, lecz bez zmartwychwstania. I życie staje siÄ™ coraz wiÄ™­cej jak w owym widzeniu Ruisbrocka: „Zimno woÅ‚a, zimno odpowiada; ogieÅ„ woÅ‚a, ogieÅ„ odpowiada". Nad tym to relatywizmem, pÅ‚ynnym jak fala wiatrem miotana, widnie­je Krzyż na skale, Syn WiecznoÅ›ci. Po wsze czasy, aż do skoÅ„czenia ziemi, budzi On i wzywa naszÄ… wiarÄ™, która jest pewnoÅ›ciÄ… w niepewnoÅ›ci, naszÄ… miÅ‚ość, która niczym skoÅ„czonym ukoić siÄ™ nie da, naszÄ… nadziejÄ™ na trzeci dzieÅ„ zmartwychwstania. « Poprzednie  [Spis treÅ›ci]  NastÄ™pne » _uacct = "UA-3447492-1"; urchinTracker();