The Linux Bootdisk HOWTO: Różne tematy. Następna strona Poprzednia strona Spis treści 8. Różne tematy. 8.1 Redukcja głównego systemu plików. Czasem główny system plików jest zbyt duży, aby zmieścić się na dyskietce, nawet po kompresji. Poniżej podano kilka sposobów zmniejszenia rozmiaru systemu plików, uporządkowanych według efetywności: Zwiększ gęstość dyskietkiStandardowo dyskietki są formatowane na 1440K, ale dostępne są formaty o większej gęstości. Program fdformat umożliwia formatowanie dyskietki na następujące wielkości: 1600, 1680, 1711, 1743, 1760, 1840 i 1920. Większość napędów 1440K obsługuje dyskietki 1722K, więc dla dyskietek startowych zawsze używam tego formatu. Zobacz stronę man fdformat oraz /usr/src/linux/Documentation/devices.txt. Wymień powłokęNajbardziej populare powłoki dla Linuxa, takie jak bash i tcsh, zajmują bardzo dużo miejsca i wymagają wielu bibliotek. Istnieją jednak alternatywne powłoki, takie jak ash, lsh, kiss czy smash, które są o wiele mniejsze i wymagają mniej (lub żadnych) bibliotek. Większość tych zastępczych powłok jest dostępna pod adresem http://metalab.unc.edu/pub/Linux/system/shells/. Upewnij się, że powłoka z której korzystasz potrafi wykonać wszystkie polecenia w plikach rc na dyskietce. Obetnij biblioteki i programy Biblioteki i programy są często nieobcięte (zawierają symbole dla debuggera). Taki plik po uruchomieniu na nim file będzie oznaczony jako `not stripped'. Podczas kopiowania programów do głównego systemu plików dobrym pomysłem jest korzystanie z polecenia: objcopy --strip-all ŹRÓDŁO CEL Gdy kopiujesz biblioteki, użyj: objcopy --strip-debug ŹRÓDŁÓ CEL Przenieś mniej ważne pliki na dyskietkę narzędziowąJeśli jakieś programy nie są wymagane do wystartowania systemu i zalogowania się, to możesz przenieść je na dyskietkę narzędziową. Szczegółów szkukaj w dziale Tworzenie dyskietki narzędziowej. Możesz także zastanowić się nad przeniesieniem modułów na dyskietkę narzędziową. 8.2 Systemy plików bez ramdysku. Dział Budowanie głównego systemu plików zawiera informacje na temat tworzenia skompresowanego głównego systemu plików, który po uruchomieniu systemu jest ładowany do ramdysku. Ta metoda posiada wiele zalet, więc jest często używana. Jednak niektóre systemy posiadają za mało pamięci RAM, w takich sytuacjach główny system plików może zostać zamontowany bezpośrednio, a nie kopiowany do ramdysku. W sumie łatwiej stworzyć taki właśnie system plików niż skompresowany, ponieważ może on zostać zbudowany bezpośrednio na dyskietce, a nie na jakimś innym urządzeniu i nie musi on być kompresowany. Opiszemy tutaj ogólnie różnice w tworzeniu takiego właśnie systemu plików. Jeśli zdecydujesz się z niego korzystać, pamiętaj, że będziesz miał do dyspozycji o wiele mniej miejsca. Oblicz, ile wolnego miejsca pozostanie na główny system plików. Jeśli tworzysz pojedynczą dyskietkę startową/główną, to musisz zmieścić na niej wszystkie bloki jądra oraz wszystkie bloki głównego systemu plików. Korzystając z programu mke2fs utwórz na dyskietce główny system plików o odpowiedniej wielkości. Zapełnij system plików tak, jak to opisano w osobnym dziale. Gdy już skończysz, odmontuj system plików i przenieś go do pliku na dysku, ale nie kompresuj go. Przenieś jądro na dyskietkę, tak jak to opisano w osobnym dziale. Podczas obliczania słowa ramdysku wyzeruj bit 14, aby zaznaczyć, że główny system plików nie ma być ładowany do ramdysku. Uruchom rdev z odpowiednimi parametrami. Przenieś główny system plików tak, jak poprzednio. Istnieje kilka dróg na skróty. Jeśli budujesz dwu-dyskietkowy zestaw, to możesz stworzyć kompletny system plików bezpośrednio na drugiej dyskietce, bez potrzeby przenoszenia go na twardy dysk i z powrotem. Jeśli budujesz pojedynczą dyskietkę startową/główną i korzystasz z LILO, to możesz zbudować jeden system plików na całej dyskietce, zawierający jądro, pliki LILO oraz pliki główne, a następnie uruchomić LILO jako ostatni krok. 8.3 Tworzenie dyskietki narzędziowej. Tworzenie dyskietki narzędziowej jest stosunkowo proste, wystarczy stworzyć system plików na sformatowanej dyskietce i skopiować do niego pliki. Aby korzystać z niej podczas używania dyskietki startowej, wystarczy zamontować ją ręcznie po uruchomieniu systemu. We wcześniejszych rozdziałach wspomnieliśmy, że dyskietka narzędziowa powinna zostać zamontowana w katalogu /usr. W tej systuacji programy powinny być umieszczone w katalogu /bin dyskietki narzędziowej, aby po zamontowaniu były dostępne pod ścieżką /usr/bin. Dodatkowe biblioteki wymagane przez programy powinny zostać umieszczone w katalogu /lib na dyskietce. Istnieje kilka istotnych aspektów, o których należy pamiętać podczas projektowania dyskietki narzędziowej: Nie umieszczaj na dyskietce narzędziowej plików krytycznych dla działania systemu, ponieważ będzie ją można zamontować dopiero po wystartowaniu systemu. Nie możesz w tym samym czasie korzystać z napędu taśmowego i napędu dyskietek. Oznacza to, że jeśli posiadasz napęd taśmowy, to nie będziesz miał do niego dostępu gdy dyskietka narzędziowa jest zamontowana. Dostęp do plików na dyskietce narzędziowej będzie bardzo powolny. W Dodatku Spis plików przykładowej dyskietki startowej możesz zobaczyć przykładowe pliki na dyskietce narzędziowej. Oto kilka pomysłow na programy, które mogą okazać się przydatne: programy do badania i manipulacji dyskami (format, fdisk) i systemami plików (mke2fs, fsck, debugfs, isofs.o), mały edytor tekstów (elvis, jove), narzędzia do kompresji i archiwizacji (gzip, tar, cpio, afio), narzędzia do obsługi taśm (mt, tob, taper), narzędzia komunikacyjne (ppp.o, slip.o, minicom) i narzędzia do obsługiu urządzeń (setserial, mknod). Następna strona Poprzednia strona Spis treści