Historia Kosmetyków:
Historia:
Pierwsze zwierciadło ukazujące odbicie człowieka to tafla
wody,
Człowiek widział wady i zalety swojej urody, pierwsze starał się
ukryć, drugie uwydatnić
Kosmetyka
to "sztuka upiększania, pielęgnowania ciała i włosów, a także
stosowanie środków i zabiegów mających na celu
pielęgnowanie ciała i włosów lub podkreślenie urody
Kosmetyka:
Etymologia, gr.
Cosmeo, cosmetikas  zdobić , upiększać
Rozwija się z początkiem kultury ludzkiej ok. 6000 lat p.n.e.
Egipt:
�� Starożytny Egipt 3000-300 r. p.n.e
ż�  przejaw wytwornego stylu życia,
�� Wprowadzano toksyczne składniki:
�� Biel ołowianą ([�PbCO3]� ��Pb(OH)2  puder rozjaśniający
cerę
�� Galenit PbS - do zaczernienia rzęs
�� Cynober HgS
�� Ideał urody  Nefretete, żona faraona Echnatona
Na porządku dziennym były :
�� kąpiele w mleku,
�� maseczki z miodu, żółtek jaj, ziemi okrzemkowej i ziół.
�� Makijaż :
�� wykonywano bardzo starannie,
�� każdego dnia, dokładnie
�� do brwi i rzęs używano czarnego jak
węgiel galenitu,
�� do ust i policzków cynobrowych past,
�� skórę twarzy pokrywano farbą złocistą
lub bielą ołowiową,
�� do barwienia włosów wykorzystywano hennę i indygo,
�� do wygładzania zmarszczek stosowano mieszanki
wosku, oliwy i cyprysu.
�� Pierwsze surowce kosmetyczne:
�� Maseczki, perfumy, glinki, kreda,
mleko, olejki, łupi ,mika, indygo,
henna, olejki eteryczne,jaja, miód,
masaże,
�� Popularność kosmetyki w starożytności:
�� płaskorzez
by ukazujące sceny
upiększania włosów i twarzy,
�� Pierwsze przedmioty związane z dbałością o urodę
�� grzebienie, pojemniczki na kosmetyki i
cienie, brzytwy.
Chiny i Japonia
�� sztuka makijażu stała tam na wysokim poziomie,
�� gejsze wykonywały makijaż charakteryzatorski,
�� w Japonii kobiety nakładały na twarz gruby puder z
mąki ryżowej oraz ekstraktu kwiatu krokosza
barwierskiego,
�� barwiono usta oraz policzki na czerwono.
�� Chińczycy wymyślili lakier do włosów, tusz do rzęs,
lakier po paznokci.
Grecja
�� Grecja - 1500-150 r. p.n.e.
�� Kosmetyka ma na celu upodobnienie swojego ciała do
klasycznego ideału piękna,
�� Harmonijne sylwetki uwiecznione w majestatycznych
posągach,
�� Ideał  bogini piękna i miłości Afrodyta
Hipokrates 460-370 r. p.n.e
Maści upiększające z wątroby jaszczurek i oliwy i wina,
Depilatory, barwniki do włosów, środki pudrujące,
ścierające(peelingi),matujące.
�� Greczynki dbały o swoją urodę mając do dyspozycji
wyszkolone w tym kierunku niewolnice,
�� kultywowano wysoko rozwiniętą kulturę kąpieli,
�� do łaz
ni rzymskich chadzał każdy, niezależnie od płci i
statusu społecznego,
�� zamożniejsze damy zamawiały kąpiele w mleku  oślim
lub kozim,
�� do pielęgnacji ciała wykorzystywano wonne olejki -
prekursory aromaterapii,
Rzym:
�� panowała moda na jasne włosy  rumiankowe płukanki
do włosów (owoce pigwy), wcieranie sproszkowanych
ziół, żółtka kurze, mydła zasadowe,
�� Depilatory mechaniczne  siarczek wapnia
�� wiele rekwizytów służących urodzie  pierwsza w
historii toaletka damska z lustrem,
�� wprowadzono szminki z pereł i puder z krokodylego
gnoju.
�� Ideał kobiety:
�� dojrzała,
�� dobrze zbudowana,
�� z odsłoniętymi ramionami,
�� wydatnymi piersiami,
�� fryzowanymi włosami,
�� najlepiej jasnymi lub złocistą peruką
Grecja i Rzym:
Publius Ovidius Naso
43 p.n.e. - 17 lub 18 n.e.:
 Niewiasta  jak kamienica 
i od tyłu i od frontu,
jeżeli jest zniszczona,
dopomina się remontu
Średniowiecze (500-1500 r. n.e.):
odwrót od kosmetyki i pielęgnacji ciała i pielęgnacji twarzy,
wodę uznano za naczelnego wroga zdrowego ciała i ducha,
zajęto się zielarstwem wykorzystywanym do ziołolecznictwa i
do posiłków,
średniowiecze było królestwem podniebienia,
częściej jedzono, niż praktykowano ruch na świeżym powietrzu
Średniowiecze (500-1500 r. n.e.):
�� powstał zawód cyrulika
 leczenie ran, usuwanie odcisków,
wypalanie parchów, obcinanie włosów,
golenie, masaże, wyrywanie zębów,
�� Upadek higieny i kosmetyki.
�� Niemyte ciała smarowano pachnidłami, aby przykryć
odór.
Średniowiecze:
Galen z Pergamonu (129-199 r. n.e.) Opracował zasady wyrobu
preparatów leczniczych i kosmetycznych (galenowe).
Cold- cream  krem biały, lekki, odżywczy, chłodzący; olej z
oliwek, wosk pszczeli, woda różana.
Angielskie damy z XVI wieku zwykły dla nieskazitelnej cery
okładać swe twarze surowym wołowym mięsem,
Niemieckie piękności wykorzystywały do tego celu nawóz
koński.
praktyki kosmetyczne w Europie przypominają wątpliwej klasy
barbarzyństwo.
Bliski Wschód; arabskie i żydowskie kobiety udoskonalały
swoją wiedzę,
Arabscy prekursorzy chemików opracowali metodę destylacji -
wytwarzali perfumowane oleje oraz mikstury na bazie alkoholu
 pierwsze perfumy,
Arabowie w stworzonym podręczniku medycznym opisali
oddzielone zabiegi upiększające od zabiegów medycznych.
Renesans/Barok: Opracowywano przede wszystkim kosmetyki
aromatyczne. Pojawili się liczni sprzedawcy pachnideł.
Higiena nadal była na niskim poziomie. Brak nowych sposobów
dbania o higienę, skoncentrowano się na makijażu kolorowym,
głównie bardzo widocznych różach i szminkach, uważano, że
przez pory w skórze woda może wniknąć do wnętrza ustroju i
zanieczyścić go,nieprzyjemny zapach starano się przytłumić
perfumami,
Barok/Renesans:
�� pobielane peruki - naturalne włosy (często zawszone)
zakrywano perukami,
�� zmiany alergiczne i pasożytnicze zakrywano pudrem i
pigmentami,
�� toksyczne pudry z ołowiem i barem, na mące ryżowej,
powodowały liczne wypryski.
�� zmiany skórne zaklejano jedwabnymi płatkami z
jedwabiu.
przylepiano pieprzyki w modzie było bielenie skóry twarzy na
wzór japońskich gejszy, urody dotyczył kobiety i mężczyzn.
XIX wiek:
�� zaczęły pojawiać się w sprzedaży gotowe do użycia,
względnie stabilne mikstury, rozprowadzane głównie
przez obwoz
nych handlarzy oraz sklepy kolonialne,
�� wracają kąpiele lecznicze i kompresy za sprawą księdza
Sebastiana Kneippa, który na nowo naświetlił
pozytywny wpływ kąpieli dla ciała,
�� makijaż był mało rozpowszechniony.
�� unikano opalania się,
�� ceniono cerę jasną,
Prekursorki profesjonalnych gabinetów kosmetycznych 
Elizabeth Arden i Helena Rubinstein,
pierwsze profesjonalne salony otwarto w 1908 i 1910 roku,
idea kompleksowej opieki kosmetologicznej.
w okresie międzywojennym XX wieku rozpoczęła się
eraprzemysłu kosmetycznego.
Powstają pierwsze kosmetyki :
�� oparte na środkach syntetycznych,
�� z dużą zawartością soli metali ciężkich.,
�� silnie inwazyjne np. hormony.
Lata 70-te w profesjonalnej kosmetyce stosowano:
�� produkty do oczyszczania w formie peelingów,
�� maski emulsyjne,
�� kompresy,
�� maści i kremy.
pojawia się mezoterapia i masowa produkcja kosmetyków
profesjonalnych.
XX/XXI wiek;
Obecnie kosmetyki profesjonalne :
�� wytwarzane są masowo,
�� według standaryzowanych receptur,
�� zgodnie z wynikami badań dermatologicznych,
�� nad produkcją czuwają technolodzy, chemicy oraz
kontrolerzy jakości.
Kosmetyka: upiększa, wspomaga leczenie,jest uzupełnieniem
do medycyny estetycznej,
Ziołolecznictwo (fitoterapia, fitofarmakologia)  dział
medycyny i farmakologii zajmujący się wytwarzaniem leków
ziołowych z naturalnych bądz
przetworzonych surowców
uzyskiwanych z roślin leczniczych oraz ich stosowaniem w
profilaktyce i terapii chorób. gałąz
medycyny alternatywnej
zajmującej się leczeniem preparatami roślinnymi.
Ziołolecznictwo
�� zajmuje się poznaniem właściwości roślin leczniczych, :
�� mechanizmów działania leków roślinnych na organizmy
żywe,
�� metabolizmu zawartych w nich substancji czynnych
�� dawkowania sporządzonych z nich preparatów
�� ewentualnych działań niepożądanych
�� interakcji zachodzących pomiędzy lekami
syntetycznymi a produktami ziołowymi
poszukiwaniem nowych leków roślinnych, odkrywaniem
nowych zastosowań fitoterapeutycznych znanych już roślin
leczniczych. rozpowszechnione wśród nieuprzemysłowionych
społeczeństw.
Ziołolecznictwo głównym komponentem wszystkich
tradycyjnych systemów medycznych (medycyny ludowej),
�� niski koszt pozyskania surowców leczniczych
�� ich naturalne występowanie.
Ziołolecznictwo inaczej fitoterapia jest rodzajem leczenia, w
którym znajdują zastosowanie surowce oraz przetwory
roślinne.
Ziołolecznictwo
Plimusz Stary
I wiek n.e.
"Naturalis historia" opisuje aż 1000 gatunków roślin
leczniczych.
Ziołolecznictwo
Paracelsus
/ur. w 1493roku/.
twórca nowej idei w ziołolecznictwie
pragną izolować z rośliny istotę leczniczą,
(aktywną farmakodynamicznie substancję).
Ziołolecznictwo
Paracelsus
/ur. w 1493roku/.
twórca nowej idei w ziołolecznictwie
pragną izolować z rośliny istotę leczniczą, (aktywną
farmakodynamicznie substancję).
Ziołolecznictwo
XIX wiek
�� Serturner /1805 / - morfinę z opium
�� Derosne -narkotynę.
�� Pelletier i Carentou /1818/
�� - strychninę z nasion kulczyby,
�� /1820/
�� - chininę z kory chinowej i kofeinę z kawy.
�� Leroux /1830/ salicynę z kory wierzbowej
�� /prekursor aspiryny/.
Ziołolecznictwo
Obecnie Ł� powrót do ziołolecznictwa.
�� Syntetyczne leki mogą przynieść oprócz korzyści także
duże i nieodwracalne szkody dla organizmu.
�� Przyroda potrafi łączyć w niektórych roślinach silnie
działające substancje z innymi łagodzącymi ich
szkodliwe skutki,
�� leki pochodzenia roślinnego są nadal niedościgłym
wzorem dla leków syntetyzowanych chemicznie.
Odwary /Decoctum/ - odpowiednią ilość ziół zalewamy wodą i
podgrzewamy aż do wrzenia,następnie gotujemy jeszcze 3-5
minut. w przypadku roślin zawierających trudno rozpuszczalne
substancje czas gotowania należy wydłużyć do 10 i więcej
minut. Odstawiamy odwar na kilkanaście minut i po
przecedzeniu możemy spożywać.
Maceraty / Maceratio/- są to wodne wyciągi na zimno.
Zioła zalewamy zimną wodą i odstawiamy na kilka godzin w
temperaturze pokojowej.
Nalewki /Tincturae/- etanolowodne lub etanolowoesterowe
roztwory otrzymywane przez ekstrakcję, macerację lub
perkolację jednego lub kilku surowców roślinnych np. Tinctura
Gingo bilobae.
Intrakty /Intracta/ - wyciągi podobne z wyglądu do nalewek,
-otrzymywane ze świeżych roślin działaniem wrzącego etanolu,
dzięki czemu zawarte w roślinie enzymy nie powodują rozkładu
pierwotnych substancji czynnych
np. Intractum Crataegi.
Wyciągi /Extracta/ - przetwory otrzymywane przez
wytrawienie surowca roślinnego odpowiednim
rozpuszczalnikiem i częściowe lub całkowite usunięcie
rozpuszczalnika.
wyciągi zawierają 10-krotnie większą zawartość substancji
czynnych niż nalewki np. Extractum Chamomillae fluidum.
Wyciągi:
wyciągi suche /extracta sicca/, z których całkowicie usunięto
rozpuszczalnik, stanowiące proszek lub masę dającą się
sproszkować ,
wyciągi płynne /extracta fluida/, które charakteryzują się tym,
że najczęściej jedna część wyciągu płynnego odpowiada jednej
części surowca roślinnego.
Napary /Infusum/- jest to jedyna z najczęściej stosowanych
form wyciągów z ziół.
Odpowiednią ilość suszonych ziół /np. 1,2 łyżeczki/ zalewamy
wrzątkiem i odstawiamy w naczyniu pod przykryciem na kilka
lub kilkanaście minut. Można je także podgrzewać, ale nie
powinny się gotować.
są nietrwałą postacią leków i powinny być spożyte w dniu
przygotowania.
Sok /Succus/ - wygnieciony ze świeżego surowca, często
stabilizowany alkoholem np. Succus Taraxaci.
Mikstura /Mixtura/ - mieszanina naparów, odwarów, nalewek,
syropów lub wyciągów.
Krople /Guttae/ - wyciągi lub roztwory substancji stosowane w
dawkach określonych liczbą kropli np. Guttae stomachicae T
Syropy /Sirupi/ - wyciągi za świeżych lub suszonych ziół
gotowane w roztworze cukru.
Olejki eteryczne
/Oleum aethereum/ - produkt destylacji surowców
aromatycznych parą wodną.
Granulaty:
Granulaty /Granulata/ - otrzymuje się ze sproszkowanych ziół
zmieszanych z substancją pomocniczą.
Tabletki: Tabletki /Tabulettae/ - sprasowane maszynowo suche
wyciągi z ziół, często powlekane /drażetki/.
Kapsułki /Capsulae/ - sproszkowane zioła, suche ekstrakty z ziół
powleczone otoczką skrobiową lub żelatynową
Bezpieczne stosowanie ziół
�� Przed podjęciem terapii ziołowej należy skontaktować
się z lekarzem prowadzącym
�� Większość leków ziołowych działa w łagodniejszy
sposób niż lekarstwa, jednak należy zachować
ostrożność. Niektóre z nich są bardzo silne, dlatego
trzeba zachować należny im szacunek.
�� Nigdy nie traktuj pochodzenia jakiegoś zioła za coś
oczywistego. Najlepszym sposobem na to, aby być
pewnym użycia właściwego rodzaju zioła jest kupienie
go samemu. Większość z nich jest dostępna w sklepach
zielarskich lub sklepach medycyny naturalnej. Zioła są
dostępne w kapsułkach, wyciągach, płynach,
proszkach, tabletkach i olejkach.
�� Zanim kupisz jakiś produkt ziołowy, upewnij się, że na
opakowaniu jest jego naukowa nazwa, użyte części
rośliny, daty produkcji oraz przydatności do spożycia
oraz adres producenta.
�� Zawsze stosuj się do instrukcji podanych na
opakowaniu, nie zmieniaj zalecanych dawek ani czasu
przyjmowania, chyba, że lekarz powie ci co innego.
Podobnie jak leki zioła mogą mieć skutki uboczne.
�� Pamiętaj, że może upłynąć kilka tygodni zanim
stwierdzisz pierwsze efekty niektórych ziół.
�� Jeśli cierpisz na jakąś przewlekłą chorobę jak cukrzyca
czy nadciśnienie tętnicze zawsze skonsultuj się z
lekarzem znającym się na ziołolecznictwie zanim sam
zaczniesz stosować tego typu produkty.
�� Jeśli wystąpią jakieś skutki uboczne, natychmiast
przestań brać zioła.
�� Nigdy nie stosuj wewnętrznie esencji olejków.
�� Nie podawaj jakichkolwiek ziół niemowlętom ani
dzieciom. Jeśli jednak kupujesz zioła dla dzieci to
upewnij się, że na opakowaniu wyszczególnione są
dawki dla dzieci.