Motywy - artysta słowa
ARTYSTA SŁOWA
Mitologia
Orfeusz, który swoim śpiewem obłaskawiał dzikie
zwierzęta i zdołał przekonać władców Podziemia, by zwrócili mu żonę,
Eurydykę, uważany był za pierwszego poetę w historii ludzkości.
J. Kochanowski "Muza"
Poeta sobie śpiewa a Muzom, bo ludzie w pogoni
za majątkiem i innymi dobrami materialnymi nie mają ani czasu, ani ochoty
na czytanie wierszy. poezja nie daje żadnych korzyści materialnych, ale
mimo to poeta pozostaje wiernym sługą Muz, mając nadzieję, że co mu
żywota ujmie czas dzisiejszy, To po śmierci nagrodzi z lichwą wiek
późniejszy.
A. Mickiewicz "Konrad Wallenrod"
Stary wajdelota Halban swoimi pieśniami i
opowieściami przypomina Wallenrodowi o obowiązkach, jakie na siebie
przyjął. To Halban przyczynił się do tego, że jako dziecko wychowane w
Zakonie, Konrad nie zapomniał jednak o swoim litewskim pochodzeniu. Teraz
stoi na straży jego misji, a kiedy Wallenrod będzie umierał, właśnie
wajdelotę zobowiąże, by głosił w swoich pieśniach prawdę o tym, co się
stało.
A. Mickiewicz "Dziady" cz. III
Konrad, jako poeta obdarzony mocą równą mocy
kreacyjnej Boga, stawia się na równi z Nim, by wreszcie stwierdzić, że
jako ten, który za miliony kocha i cierpi katusze, przewyższa
Stwórcę, będącego tylko mądrością. Do głębi przejęty cierpieniami
swego narodu, Konrad wyzywa Boga na pojedynek serc. A kiedy Bóg nie
odpowiada, gotów jest posunąć się do ostatecznego bluźnierstwa i nazwać Go
carem. Na szczęście, niecierpliwy diabeł wypowiada za Konrada to
bluźnierstwo. Konrad-poeta, jak Prometeusz, zbuntował się przeciwko Bogu.
Nie został jednak potępiony - wybaczono mu ten bunt, bo kochał Naród,
kochał wiele, kochał wielu. Jedyną karą, jaką poniesie, będzie to, że
nie zobaczy proroczej wizji przyszłych losów Polski. A tajemniczy
czterdzieści i cztery widzenia księdza Piotra to być może właśnie
Konrad.
Z. Krasiński "Nie-Boska komedia"
Hrabia Henryk jest poetą fałszywym, przeklętym -
przez niego płynie strumień piękności, ale on pięknością nie jest. Dla
niego poezja nie jest jedyny celem życia, jedyną wartością. Traktuje to
jako środek do osiągnięcia sławy. W jego życiu brakuje miłości - nie kocha
niczego i nikogo poza sobą.
Orcio to poeta prawdziwy, błogosławiony. Poezja
wypełnia całe jego życie i nie ma w nim miejsca na nic innego. To oddanie
się poezji symbolizuje postępująca ślepota - w miarę jak traci wzrok
zewnętrzny, coraz więcej dostrzega oczyma duszy, bo poezja jest dla niego
celem ostatecznym.
H. Sienkiewicz "Quo vadis"
Petroniusz uchodzi w Rzymie za arbitra elegancji.
Jest jednym najbardziej zaufanych dworzan Nerona. Osiągnął tę pozycję
dzięki umiejętni stopniowanym pochlebstwom. Jednak przed śmiercią pisze do
cezara list, w którym mówi to wszystko, co do tej pory przemilczał.
Nerona przedstawia Sienkiewicz jako kabotyńskiego
pseudoartystę. Cezar gra w teatrze, śpiewa pieśni, które sam układa. By
mógł opiewać w grafomańskich wierszach pożar Troi, zostaje podpalony Rzym.
Kiedy przyjdzie mu umrzeć, jego ostanie słowa będą brzmiały: Jakiż
artysta ginie!
S. Wyspiański "Wesele"
Poeta (którego pierwowzorem był Kazimierz
Przerwa-Tetmajer) potrafi wygłaszać pełne górnolotnych słów przemowy, ale
nie kryją one żadnej istotnej treści. Scena spotkania z widmem Rycerza
pokazuje wewnętrzną pustkę Poety i jego poezji. Nawet, kiedy mówi o
Polsce, stać go tylko na frazesy w rodzaju: Polska to jest wilka rzecz.
W. Szymborska "Radość pisania"
Poeta ma nieograniczoną władzę nad światem, który
kreuje. Od niego zależy to, co się w tym świecie dziej, ale on też
decyduje, czy ów świat pozostanie utrwalony w wierszu, czy też zniknie.
Zatem radość pisania to możność utrwalania, zemsta ręki śmiertelnej
- śmiertelny człowiek nieśmiertelne światy.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
artysta slowaCO ZYSKUJE SAMOBÓJCA (Słowa mistyków Kościoła św )DeMono Dwa proste słowaJoachimiak Zbigniew Pestki, korale słowa do nawlekaniaKierunki artystyczne w literaturze i sztuce oraz sztuka ~30Bod obrazka do słowa1634 Wolność słowa PudelsiKochański i inni Sekrety żywego słowawięcej podobnych podstron