Kraina Zen - Buddyzm ZEN - Czas - wielka iluzja

Strona 1 z 3

Czas - wielka iluzja

| Drukuj |

Napisał: The Linked

środa, 29 październik 2008

Czy istnieje czas?

Czym on tak naprawdę jest? Niektórzy mówią że jedyną siłą we Wszechświecie, której nie sposób pokonać ani

przeskoczyć. Powiadają też że jest nieubłagany, że zrobi swoje, że zagoi rany i wiele wiele innych. Jednak czy te

wszystkie przysłowia i przekonania odnoszą się do prawdziwej natury czasu czy może jedynie do naszego

błędnego wyobrażenia o nim? Być może nazwaliśmy czasem całkiem inne zjawisko. Być może nazwaliśmy

czasem coś czego tak naprawdę nie ma?

Jako jedyny gatunek na tej planecie wykonujemy dwie czynności, których nie wykonuje żaden inny:

wspominamy i planujemy. Z czym to jest związane? Oczywiście z pewną katastrofalną cechą jaką nadaliśmy

czasowi - liniowością. Dawno temu czas "trafił" jakoś w nasze ręce. Ludzie zapragnęli sklasyfikować kolejność

spotykających ich zdarzeń w jakąś definicję. I tak narodził się czas. A właściwie nie czas tylko to co my czasem

nazywamy, czyli liniowość (umówimy się w tym punkcie że z dużej litery będę pisał Czas wtedy, kiedy będę miał

na myśli prawdziwej natury Czas, zaś z małej jeśli będę miał na myśli czas na Ziemi; Liniowość).

Celem tego artykułu będzie skłonienie do zastanowienia się nad tym czy czas (liniowość) faktycznie istnieje. Na

sam początek zobaczmy definicję czasu w miejscu, w którym 99% ludzkości by jej szukała - wikipedii:

"Czas – jedno z podstawowych pojęć filozoficznych, wielkość fizyczna określająca kolejność

zdarzeń oraz odstępy między zdarzeniami."

"Jedno z podstawowych pojęć filozoficznych". Tak naprawdę jest to chyba jedyne pojęcie filozoficzne, które

wykiełkowało do tak potężnej rangi że zaowocowało fuzją z jakimś fizycznie zbadanym prawem (9 192 631 770

okresów promieniowania odpowiadającego przejściu między dwoma poziomami F = 3 i F = 4 struktury

nadsubtelnej stanu podstawowego 2S1/2 atomu cezu 133Cs - to sekunda). Jednak jakie są prawdziwe

przesłanki za tym że liniowość naprawdę istnieje? Tak naprawdę poza założeniem że tak jest, nie mamy na to

żadnego dowodu. Są to jedynie nasze przypuszczenia. Wyimaginowana rzeczywistość na wzór zmyślonych

zasad, zmyślonego dziecięcego świata.

Jak już napisałem wcześniej, jako jedyny gatunek na planecie wspominamy i planujemy. Spójrzmy teraz

właśnie pod tym kątem na czas. Czemu istnieje przeszłość? Istnieje ona jedynie dlatego że ją wspominamy.

Istnieje jedynie w naszych wspomnieniach. Nie ma jej w innym znaczeniu. Przecież coś się nie wydarza "wtedy".

Coś się wydarzyło teraz i minęło. Jak może istnieć przeszłość skoro wszystko dzieje się w tej chwili? Tak

naprawdę przeszłość to jedynie wspomnienie teraźniejszość. Jest to "obraz" teraźniejszość. Tylko teraźniejszość

jest prawdziwa a przeszłość to jej zapisany obraz. To coś jak zdjęcie.

Wyobraźcie sobie że fotografujemy piękne drzewo. Robimy to teraz. Możemy podejść do drzewa i dotknąć go.

Powąchać jego kory. Poczuć jego szorstkość. Jest prawdziwe. A teraz pstryk! Zrobiliśmy zdjęcie i jedziemy do

domu. Wywołujemy je w skali 1:1. Przyklejamy na mur. Odpowiednio oświetlamy i nagle stajemy na przeciw

tego samego drzewa. Widzimy je, jest przed nami. Ale to to samo drzewo? Jest prawdziwe? Nie. To jedynie

obraz tamtego drzewa. Zapis. Coś co imituje a nie przedstawia prawdy.

Tak samo jest z przeszłością. Jest jedynie obrazem. Nie ma jej na prawdę. Czemu? Bo przeszłość to tak

naprawdę teraźniejszość. Wszystko co wydarzyło się w przeszłości tak naprawdę wydarzyło się teraz, w tej

chwili. Złamałeś nogę 2 lata temu na nartach? Kiedy ją łamałeś działo się to teraz. Wszystko i zawsze dzieje się

teraz. A w twojej głowie został jedynie obraz tego zdarzenia. I właśnie te obrazy jakie zapisujemy w sobie,

ludzie nazwali przeszłością. I teraz kiedy się dobrze temu przyjrzycie, spostrzeżecie że tak naprawdę przeszłość

nie ma nic wspólnego z Czasem przez duże C. Nie ma nic wspólnego z prawdziwym Czasem. Przeszłość =

obrazy z naszej pamięci i nic więcej!

A teraz analogicznie. Czemu istnieje przyszłość? Tylko dlatego że o niej myślimy. Tylko dlatego że ją planujemy,

że knujemy, że marzymy. A teraz znów poproszę Was o wyobrażenie sobie czegoś. Spróbujcie sobie wyobrazić

coś co ma się wydarzyć w bardzo bliskiej przyszłości. Na przykład zamknięcie przeglądarki internetowej jak

skończycie czytać ten artykuł. W tym momencie nazywacie to przyszłością. To wydarzy się "później". Ale

momencik...jak to później? Co to jest później? Przecież jak będziecie zamykać przeglądarkę to będzie teraz! Nie

da się jej zamknąć "wtedy". Jak możecie zrobić coś w przyszłości? Jak możecie w przyszłości być malarzem albo

utalentowanym lekarzem? Przecież jak będziecie malować albo leczyć to będzie to teraz. Nie "wtedy" i nie

"później" tylko dokładnie w chwili, w której będziecie to robić.

Przyszłość w takim razie istnieje tylko i wyłącznie dlatego że o niej myślimy. Zastanówcie się dobrze nad tym

teraz: czy jakiekolwiek zdarzenie będzie "w przyszłości"? Przecież wszystko co się dzieje zawsze dzieje się teraz.

Zawsze tu i teraz. Tak naprawdę przyszłość istnieje tylko w naszej głowie. W naszym umyśle. Nie w duszy, bo

ta doskonale wie że nie istnieje czas, a prawdziwy jest tylko Czas. Ona to widzi. Tylko nasz umysł jest ślepy. I w

ten sposób okazuje się że również i przyszłość nie ma nic wspólnego z Czasem i jest to jedynie nazwa kolektywu

naszych marzeń, myśli, planów, intryg itd...

http://kraina-zen.eu/index2.php?option=com_content&task=view&id=84&pop=1&pa... 2009-04-10

Kraina Zen - Buddyzm ZEN - Czas - wielka iluzja

Strona 2 z 3

Oprócz powyższych powodów dla istnienia przeszłości i przyszłość (czyli wyimaginowanych obrazów) istnieje

jeszcze jeden. Ludzkość nie potrafi się skupić na tu i teraz. Ludzkość nie potrafi nie myśleć i żyć totalnie jedną

chwilą. Nie potrafimy przyjmować i akceptować Czasu takim jakim jest. Stworzyliśmy w swoich umysłach dwa

sektory, w których wyświetlamy na bieżąco bez przerwy obrazy. Sektory te nazywają się "Sektor 1 - przeszłość"

i "Sektor 2 - przyszłość". I nie dość że jesteśmy na tyle szaleni że nazywamy czasem nasze fanaberie, to

stworzyliśmy w tej iluzji czasu obszary, do których nigdy nie damy rady dotrzeć - czyli przyszłość i przeszłość.

Czemu nigdy tam nie dotrzemy? Bo one nie istnieją. Najzwyczajniej w świecie ich nie ma. Nie w takli sposób w

jaki to tłumaczy się ludziom. Nie liniowy.

Czemu nie istnieją? Bo są tylko obszarami naszego umysłu. Doszło nawet do tego że ludzie głowią się nad tym

jak stworzyć wehikuł czasu. A gdzie by nim podróżowali skoro każda rzecz dzieje się tylko i wyłącznie teraz?

Martin Heidegger powiedział:

"Czas nie "jest" obecny ani w podmiocie, ani też w przedmiocie; nie jest wewnątrz bytu, ani na

jego zewnątrz i "jest" on "wcześniej" od wszelkiej subiektywności oraz obiektywności, ponieważ

stanowi warunek możliwości nawet dla owego "wcześniej". Jak więc czas w ogóle "jest"? "

I miał całkowitą racę. Według aktualnej definicji i pojęcia czasu (tego liniowego), musiałby on istnieć przed

samym sobą. Jak to możliwe? Musiał by istnieć przed Wielkim Wybuchem. Jak, skoro dopiero wtedy powstały

atomy i dopiero po tym wydarzeniu możliwe było zmierzenie okresów promieniowania odpowiadającym

okresowi przejścia między dwoma stanami izotopu cezu (oficjalna definicja sekundy). Więc jaki był wcześniej

czas? Czym był? Jak biegł? Otóż właśnie wcześniej był prawdziwym Czasem. Czyli wszystkim w jednej chwili.

Jednym momencie.

Oczywiście wszystkie powyższe rozważania odnoszą się tylko do czasu jako iluzji świata trójwymiarowego. Czy

inaczej mówiąc do 3. gęstości. Czas tak naprawdę istnieje jednak nie w ten sposób w jaki go postrzegamy. Nie

w sposób liniowy. Tak naprawdę można go bardziej przedstawić jako linię pionową a nie poziomą. A jeszcze

lepiej jako po prostu okrąg. W końcu nieskończona linia jest okręgiem. Czas jest cykliczny. Wszędzie w naturze

są cykle. Wszystko dzieje się w jednym momencie, ale powtarza się cyklicznie. Mamy noc i mamy dzień. Kwiaty

kwitną i kwiaty więdną by potem znów zakwitnąć. I tak w nieskończoność. Jemy, głodniejemy by znów zjeść.

Absolutnie wszystko dzieje się w cyklach.

Zwierzęta idą spać. I jak to robią to po prostu idą spać. Nie istnieje dla nich przyszłość. Robią To całym sobą. Po

prostu idą spać. Nie kreują sztucznej i syntetycznej "przyszłości". Jak wstają nazajutrz to wstają. Nie kreują

sztucznej i nikomu nie potrzebnej "przeszłości" wspominając jak to było jak kładły się spać. Wiedzą że jest cykl.

Jest noc to będzie dzień. I znów pójdą przed siebie.

Jak niesamowicie wiele problemów stwarza nasze pojęcie liniowego czasu. Jeśli bylibyśmy na tyle świadomi aby

dostrzegać jednoczesność wszystkich wydarzeń wiedzielibyśmy że tak naprawdę to co nazywamy przeszłością i

przyszłością może być przez nas oglądane jak film. śe wszystko jest cyklem. Okręgiem, w środku którego

stoimy i w każdej chwili możemy się obrócić aby zobaczyć to co nazywamy "przeszłością i przyszłością".

Zobaczcie co iluzja liniowości tworzy ze społeczeństwem. Wojna. Skąd się bierze? No wiadomo że większość jest

reżyserowanych, ale załóżmy że mówię o przykładzie "wojny naturalnej" (jeśli można ją tak nazwać) czyli

takiej, która wybuchła z faktycznie jawnych powodów. Skąd ona się wzięła? Otóż stąd że ludzie w jednej i

drugiej frakcji myśleli o przeszłości. Wytknęli sobie w pewnym momencie "Ty zrobiłeś to a Ty tamto - Wojna!".

Lub też analogicznie myślą o przyszłości: "Podbiję ten kraj, potem tamten i za 20 lat będę władał całym

światem!". Jednak za 20 lat to będzie teraz. Jeśli władasz całym światem to władasz nim teraz. Nie zaraz czy za

chwilę. Robisz to tylko w tej chwili. A za chwilę będziesz jadł obiad.

Kłócisz się z partnerem. Na drugi dzień się w ogóle do siebie nie odzywacie. Mimo że bardzo by to ułatwiło wiele

spraw (nawet dla siebie samego). Ale nie będziecie się odzywać bo cały czas myślicie o przeszłości. "Nie odezwę

się do niej za to jaka była". Ale dlaczego? Przecież teraz jest teraz. Już nie ma wczoraj i już nie ma tego co

powiedziała. Jest teraz. Tamto zdarzenie już tak naprawdę nie istnieje. Istnieje tylko jego fałszywe zdjęcie w

Sektorze 1 twojego umysłu. Kolejnym przykładem jest zamartwianie się. Myślisz o swoich długach. Myślisz o

tym czy jutro będzie ładna pogoda. Denerwujesz się tym czy zdasz egzamin. Kochasz się ze swoim partnerem i

zamiast robić to totalnie i w tej chwili, to nagle w twojej głowie pojawia się pytanie czy jutro pan Marek odpowie

na Twoją ofertę w pracy. Albo ile dostaniesz wypłaty. Przecież tego jeszcze nie ma. To jeszcze nie istnieje. Albo

inaczej. Istnieje teraz, jak wszystko inne. I najlepiej dla Ciebie i Wszechświata będzie jeśli pozwolisz aby "teraz"

zajęło się wszystkim.

Jak myślicie dlaczego mówi się że szczęście przychodzi jak się za nim nie goni? Albo że problemy najlepiej

rozwiązują się same. Bo kiedy nie kreujesz sztucznych obrazów zwanych przeszłością i przyszłością do twojej

świadomości zaczyna docierać prawdziwy Czas. Wszystko w jednej chwili. Jedna kropla z całym oceanem

wszystkich zdarzeń.

śeby łatwiej zrozumieć jak w świecie więcej niż trójwymiarowym (również i w naszym choć jest to niezwykle

ciężkie ale o tym później) pozbyć się iluzji liniowości wyobraźcie sobie następującą rzecz:

Wyobraźcie sobie że stoicie przed wielką biblioteką. Ta biblioteka jest całym istnieniem. Wszystkim co jest.

Wejdźcie do niej i zejdźcie w dół, do podziemi. W tych właśnie podziemiach jest wielka hala wielkości boiska do

http://kraina-zen.eu/index2.php?option=com_content&task=view&id=84&pop=1&pa... 2009-04-10

Kraina Zen - Buddyzm ZEN - Czas - wielka iluzja

Strona 3 z 3

piłki nożnej. Pośrodku hali stoją półki wypełnione książkami. Półki ułożone są w okrąg i skierowane do środka.

Jeśli chcecie wyciągnąć jakąś książkę, to musicie wejść do okręgu. Zatem wejdźmy tam. Do środka okręgu.

Kiedy już tam jesteście obróćcie się do koła. Wszędzie są książki. Z każdej strony. Możecie się obejrzeć

obojętne w którą stronę i zobaczycie tam książki.

A teraz wyobraźcie sobie że każda książka jest jakimś zdarzeniem. Czymś co się dzieje. śeby sobie wyobrazić

na czym polega iluzja liniowego czasu podejdźcie pod samą półkę, pół metra od niej. Teraz wyobraźcie sobie że

wchodzicie na bieżnie, która znajduje się przed półką i przesuwa się w prawo. Wejdźcie na nią. Zaczynacie się

poruszać w prawo. Wolno wam patrzeć tylko przed siebie, na półkę. Jedyne co widzicie to książki przesuwające

się prawej na lewą. Nie widzicie co jest przed wami i nie widzicie to jest za wami. Tylko pamiętacie jakie książki

już minęliście i wyobrażacie sobie jakie książki zaraz zobaczycie. To właśnie nazywacie przeszłością i

przyszłością. Złudzenie.

Nie macie wpływu na to złudzenie. Bieżnia (czas przez małe c, iluzja) biegnie nie ubłaganie do przodu. Wy

widzicie przemykające przed oczami książki (zdarzenia) bo nie możecie spojrzeć za siebie ani przed siebie.

A teraz zróbcie krok w tył. Zejdźcie z bieżni. Co się stało? "Czas" się zatrzymał? Książki już nie przemykają ze

stałą prędkością przed waszymi oczyma. Jak to? Możecie dowolnie się rozglądać. Możecie popatrzyć w prawo i w

lewo. Możecie zerknąć za siebie! Tam też są książki. Możecie iść w prawo i za chwilę cofnąć się w lewo. A teraz

możecie przebiec na przełaj na drugą stronę okręgu i zobaczyć jakie są tam książki. Macie dostęp do każdego

zdarzenia jakie zechcecie obejrzeć i kiedy tylko zechcecie obejrzeć. A teraz oddalcie się. Wejdźcie z powrotem

do środka okręgu. Widzicie wszystkie książki naraz. Wszystkie są przed Wami. Wszystkie zdarzenia w jednym

spojrzeniu. W jednej chwili. Teraz. Obojętne na jaką książkę zerkniecie to będzie działo się to teraz. W

cyklicznej naturze Czasu.

A teraz, skoro jesteście w podziemiach, to wyobraźcie sobie że na poziomie 0 biblioteki też jest taka hala z

takimi półkami ułożonymi w okrąg. Na pierwszymi piętrze też. Na drugi i na trzecim. Na setnym. I tak w

nieskończoność. To są wymiary równoległe. To jest Czas. W podziemiach, na którejś z półek, po książce

pomarańczowej będzie książka różowa. Ale na 12 piętrze po książce pomarańczowej nie będzie różowej tylko

niebieska. Inny bieg wydarzeń. Możecie pójść tu i pójść tam. Tutaj jest 3 wojna światowa. Tu jej nie ma. Na

parterze jesteś biedakiem a na 56 piętrze wygrałeś w totolotka. To jest Czas.

Chciałbym teraz abyście wrócili wyobraźnią do momentu, w którym jesteśmy na tej bieżni przed półkami. W

tym miejscu jest teraz ludzkość. Wg mnie właśnie na tej bieżni znajdujemy się w tej chwili. Jednak już

zaczynamy wyciągać nogę do tyłu. Już powili zaczynamy sobie zdawać sprawę z tego, że jest coś więcej. śe z

tym czasem coś nie tak. śe to nie Czas. To jakaś iluzja. A najlepszym dowodem na to że tak się dzieje jest fakt

że czytasz ten artykuł. Jeśli byłby dla Ciebie totalnymi bzdetami, całkowicie dla Ciebie nieznośnymi, to po prostu

przerwałbyś czytanie gdzieś w połowie. Ale jednak jesteś ciekaw. Wystawiasz tą nogę w tył bo wiesz że jest tam

podłoga. Ja też ją wystawiam. Nie potrafię się jeszcze wyrwać z tej iluzji ale badam ją. Interesują się nią.

Wystawiam nogę do tyłu i sprawdzam podłożę. Staram się zbadać czy można zejść z tej bieżni.

I na koniec powiem tak: uważam że ta bieżnia jest nam potrzebna. Uważam ją za celowe ograniczenie i

doświadczenie naszego poziomu ewolucji. Za ograniczenie trójwymiarowego świata. Dzięki tej iluzji i temu

fałszerstwu stwarzamy sobie wiele sytuacji do specyficznych doświadczeń, które nie były możliwe gdyby nie

liniowość czasu. I tak jak do nakręcenia dobrego filmu potrzebna jest sceneria, która nie jest prawdziwym

miastem ale je udaje, tak do zebrania odpowiednich doświadczeń ludzkości potrzebna jest ta nieszczęsna

bieżnia.

Kiedy dojdzie do momentu, w którym nasz krok w tył będzie kompletny - wejdziemy na kolejny poziom naszej

ewolucji.

Komentarze

Szukaj

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą pisać komentarze!

Powered by !JoomlaComment 3.26

Zamknij okno

http://kraina-zen.eu/index2.php?option=com_content&task=view&id=84&pop=1&pa... 2009-04-10