Manipulacja równa się słabość.

Rzecznicy manipulacji twierdzą, że jest nią każde ludzkie działanie. Dajesz Ukochanej

kwiaty – manipulujesz, pieczesz Ukochanemu sernik – manipulujesz. To bardzo wygodne

podejście, którego jedynym celem jest rozgrzeszyć się przed samym sobą, dostarczyć sobie

powodów, które trochę uspokoją.

Takie podejście zupełnie pomija, że intencje wielu ludzi na świecie są czyste. „Dając kwiaty”

i „piekąc sernik” mówią: „Kocham Cię, Jesteś Ważna(y), myślę o Tobie, pamiętam o Tobie”.

Nie robią tego, by coś w zamian zyskać, a jedynie po to, by wyrazić bez słów swoje głębokie

uczucia.

Manipulacja jest przemyślanym działaniem skierowanym na uzyskanie swoich celów

czyimś kosztem. Oczywiście koszt najwyższy płaci sama osoba manipulująca, wystarczy

cierpliwie poczekać.

Manipulację świetnie można zilustrować bumerangiem. Kiedy go rzucisz – wraca. Im

mocniej rzucisz, tym szybciej i mocniej wraca. Im jesteś większym mistrzem, pełnym

precyzji, tym dokładniej wraca. Bumerang zawsze wraca. To tylko kwestia czasu.

Ostatnimi czasy bardzo wielu ludzi zmierza w kierunku manipulacji. Chcą mieć więcej. Nie

chodzi o posiadanie rzeczy. Jeśli się chwilę zastanowisz, natychmiast odkryjesz, że

manipulantom chodzi o głęboko skrywaną potrzebę wpływu, chodzi o władzę. Jeśli kimś

„zakręcą” – proste połączenie – mają poczucie władzy nad nim. To częsta pomyłka, dlatego

to wyeksponuję. Nie mają władzy nad tym człowiekiem, mają jedynie wewnętrzne poczucie

posiadania władzy. To diametralna różnica – nieprawdaż?

Zaskakujące jest to, że tak wielu potrafią omamić.

Od dawna wiadomo, że manipulacja – ani krótkofalowo, ani długofalowo – niczego

dobrego nikomu nie przynosi. Jej „opóźnione” skutki opisano w tak wielu książkach, że

trudno policzyć. Mamy dostęp do ogromnej ilości wiedzy i nie używamy jej. Nie wyciągamy

wniosków. To smutne.

Spojrzałem ostatnio w internet i nie mogłem uwierzyć. „Kursy manipulacji”, „szkoła

manipulacji” – piękne zachęty, promocje, chwytliwe obietnice, „zbieraj punkty” (wymienisz

na jeszcze więcej manipulacji…). Naprawdę trudno uwierzyć. Ale tu nie potrzeba wiary,

takie są fakty. Między innymi, dlatego znów piszę o manipulacji i jej wyniszczających

skutkach.

Z jednaj strony jestem pewien, że człowiek, który wierzy w siebie, w swój produkt powie:

„nie potrzebuję chwytów, jestem silny i mam silny produkt, szanuję siebie i innych, to mnie

satysfakcjonuje i mi wystarcza”, ale wielu rozpoczynających i natrafiających na pierwsze

trudy życiowo – biznesowe może szukać „pomocy” nie tam, gdzie należy. Dadzą się nabrać i

przedłużą swoją drogę do sukcesu, a nawet (czasami) ją zaprzepaszczą. Wpadną w

„machinę”, z której ciężko się później wydobyć. Szkoda by było.

Nie raz zastanawiało mnie, że tak wielu ludzi inwestuje swój czas, swoje pieniądze, swoją

energię, by zbudować swój biznes. Zaczynają jedynie od pomysłu, wiary i wytrwałości.

Wkładają w to, co robią swoje całe serce. Pracują przez lata, pozyskują klientów dbając o

jakość swojego produktu. A pewnego dnia łapią się na zgrabne hasło i za własne pieniądze

(wcale nie małe) wprowadzają do swojej firmy człowieka, który podkłada „bombę

atomową” z opóźnionym zapłonem. Zapominają, że stabilne biznesy buduje się powolnym,

stałym wzrostem, a nie jednym wielkim wydarzeniem. Droga na łatwiznę proponowana

przez manipulantów, jest drogą na manowce. Przekonują się o tym później. To

Artykuł pobrany ze strony www.KefAnn.pl

1

niesamowite, że w jednej chwili można zapomnieć o całej, wcześniej zdobytej wiedzy i

doświadczeniu.

Dlaczego tak się dzieje?

To dość proste. Manipulacja przekierowuje uwagę z Klienta i jego potrzeb, z jego korzyści, z

dobrej, profesjonalnej obsługi na chwyty, których celem jest zagarnąć jak najwięcej dla

siebie i to najmniejszym możliwym kosztem. Po prostu Klient znika z pola widzenia, a na

pierwszy plan wychodzi źle pojęty interes. Wystarczy na chwilę postawić się w pozycji

klienta, żeby zrozumieć, że to źle wróży. Każdy z nas jest czyimś klientem i nie lubimy

raczej, kiedy się nas oszukuje, wykorzystuje i traktuje jak maszynki do produkcji pieniędzy.

To zadziwiające, jak szybko handlowcy zapominają, że są klientami. Tym bardziej, że rynek

i czas (wcześniej, czy później) weryfikują wszelkie podejmowane przez ludzi działania z

precyzją chirurga. „Nowotwór” jest usuwany. Nie jest ważne czy jest nim wielka firma, czy

mała. Nie jest ważne, w jakiej branży działa. To drugorzędne czy jest to korporacja, czy

firma rodzinna, produkcyjna czy usługowa, spożywcza czy komputerowa, farmaceutyczna

czy szkoleniowa lub jakakolwiek inna. Jeśli działa nieuczciwie, działa na szkodę klienta,

(czyli też na swoją niekorzyść) i musi zniknąć. A ciekawostka jest taka, że to od nas –

Klientów zależy, jak szybko zniknie. Wystarczy, że przeciwstawimy się manipulacji i

przestaniemy kupować produkty tej firmy – koniec z nią! Nawet, jeżeli przetrwa jeszcze

kilka miesięcy, to będzie to czas jeszcze bardziej bolesnej agonii, bo „powolnej”. Bardzo może

boleć obserwowanie własnego upadku dzień po dniu.

Nie ma jednoznacznego wyjaśnienia, dlaczego ludzie sięgają po manipulacje. Powodów

może być wiele. Generalnie można powiedzieć (w przypadku np. dużych organizacji), że

jeśli bardziej zaczyna zależeć komuś na wyniku uzyskanym przez ludzi, niż na tych

Ludziach i na ich Klientach, to zaczynają się naciski i szukanie szybkich, nie zawsze

uczciwych rozwiązań, – czyli manipulacji. Zaczyna się szukanie sposobów na to, jak

wyprzedzić konkurenta (czasem zupełnie nie zwracając uwagi, w którą stronę zmierza

wyścig). Wydaje się ogromne pieniądze na uzyskanie „wymarzonych” efektów, a te są

najczęściej mierne (jeżeli nawet zdarzy się, że są duże, to i tak jednorazowe i krótkofalowe).

Długofalowo powoduje to niechybnie spadek zysku poprzez negatywne skojarzenia i emocje

u Klientów. Nie uwzględnia się, że zrazi to do firmy i do jej produktu. Jeszcze dziwniejszym

jest, że aby wyjść z zaistniałej opresji stosuje się następną manipulację. To przypomina

kopanie dołu pod sobą w nadziei, że się będzie na najwyższym szczycie świata. Tym

charakteryzują się „związki głupoty ze ślepotą”.

Nie ma żadnego sensu przytaczanie niezliczonych ilości przykładów takich działań. Każdy z

nas je przecież zna. Szkoda czasu na dodatkowe opisywanie skutków manipulacji. Są nam

znane z życia. Uzasadnionym wydaje się raczej przeanalizowanie wewnętrznych przyczyn

manipulacji. Manipulacja zawsze ma swój początek w ludziach, a ich zewnętrzne działania

osadzone są w ich wewnętrznym świecie, którego najczęściej nie rozumieją. Tym się

właśnie zajmę. Powoli, dokładnie i po kolei. Mam nadzieję, że będzie to ciekawa podróż.

Czas Świadomej Ewolucji

Ludzkość trwa w letargu, w błogiej, głębokiej nieświadomości. Jesteśmy zahipnotyzowani.

„Śpimy”. To „sen psychiczny”. Większość ludzi nie zdaje sobie nawet z tego sprawy, że śpi.

Trudno to spostrzec, ponieważ w tym samym czasie wykonujemy całe mnóstwo różnego

rodzaju czynności. Piszemy, czytamy, kierujemy samochodem, robimy zakupy, tworzymy

nowe przepisy, rządzimy krajem, prowadzimy firmę usługową, idziemy z dzieckiem do

cyrku, jedziemy na wczasy z przyjaciółmi, kupujemy prezenty, kochamy się, itd. To

oczywiste, że trudno nam przyjąć do wiadomości, że jednocześnie przeżywamy stan

uśpienia.

Artykuł pobrany ze strony www.KefAnn.pl

2

Ale zastanówmy się przez chwilę, czy świadomi ludzie czyniliby tak wiele zła innym

stworzeniom, raniliby się, wyniszczaliby środowisko, doprowadzali do wojen. Czy

świadomi ludzie tak łatwo wchodziliby w konflikty, w przemoc, w manipulacje, w „wyścigi

szczurów”? Czy świadomi ludzie czyniliby tyle spustoszenia w sobie, by zdobywać rzeczy?

Czy czynilibyśmy sobie to, co czynimy, gdybyśmy byli świadomi? Trudno mi w to uwierzyć.

Nie! Nie jest mi trudno uwierzyć, ja po prostu w to nie wierzę!

Nie wierzę, że człowiek świadomy byłby zdolny do „podkładania świń” koledze w pracy, by

to jego zwolniono w ramach oszczędności.

Nie wierzę, że człowiek świadomy molestowałby dziecko, dopuściłby się gwałtu, okradłby

kogoś, znęcał się psychicznie lub fizycznie lub choćby złorzeczył czy obmawiał.

Nie wierzę, że człowiek świadomy dałby się omamić chwytom reklamowym i kupiłby coś,

czego zupełnie mu nie potrzeba tylko po to, by udowodnić coś sobie lub sąsiadom.

Nie wierzę, że człowiek świadomy dopuściłby się zdrady.

Nie wierzę, że człowiek świadomy krzyczałby na własne dziecko tylko dlatego, że zadaje mu

ponownie jakieś pytanie.

Nie wierzę, że człowiek świadomy obwiniałby innych ludzi, pogodę lub „niesprawiedliwy

świat” za swoje niepowodzenia.

Nie wierzę, że człowiek świadomy byłby w stanie oszukiwać po to, by coś uzyskać i mieć

perwersyjną satysfakcję, że kogoś właśnie „wykiwał”.

Nie wierzę, że świadomy człowiek robiąc takie rzeczy, mógłby później spokojnie zasnąć. To

sprzeczne.

Świadomy człowiek wybiera jedynie dobro i nie oszukuje się, że dobrem może być coś, co

jednocześnie jest złem dla kogokolwiek innego. Świadomy człowiek straciłby całą

satysfakcję, gdyby nie miał poczucia czystości serca. Musiałby w takiej sytuacji dokonać

świadomego wyboru rezygnacji z bycia szczęśliwym, a tego świadomy człowiek na pewno

nie zrobi. Człowiek świadomy żyje w prawdzie. Między innymi, dlatego właśnie zawsze jest

szczęśliwy. Jeśli jest nieszczęśliwy, to oznacza, że jest nieświadomy i w jego życiu panuje

fałsz. Nieszczęście jest brakiem szczęścia i zależy od naszego wyboru. Abraham Lincoln

mawiał: „Ludzie są szczęśliwi w takim stopniu, w jakim się na to decydują”.

Problem polega na tym, że nasz poziom świadomości jest zbyt niski, by zrozumieć

otaczającą nas rzeczywistość. Jesteśmy „rozczłonkowani”. Żyjemy w oddzieleniu, chcemy

kontrolować rzeczywistość, lecz jednocześnie wiele rzeczy ignorujemy. Nie jesteśmy

zintegrowani. W ten sposób oddzielamy się od prawdy. Tworzymy wciąż nowe

przekonania, sądy na temat rzeczywistości, by zyskać choćby chwilowy spokój. Ale tak

naprawdę jest to właśnie dowód i jednocześnie powód, że nie żyjemy w rzeczywistości.

Sprzeciwiamy się rzeczywistości, ponieważ jej nie rozumiemy. Zamiast miłości wypełnia

nas lęk. Ten lęk powoduje, że chcemy zmieniać rzeczywistość, ale dokonując zmiany pod

wpływem lęku zmieniamy tylko jedną niesprawiedliwość na inną. Żadna zmiana na

zewnątrz nic nie da, bo zmiana możliwa jest tylko we wnętrzu, i jedynie w wyniku miłości,

a nie lęku. Jedynie tam – we wnętrzu – może dokonać się zrozumienie istoty życia, a wtedy

na zewnątrz automatycznie wszystko się zmieni, zniknie lęk i potrzeba ciągłego zmieniania

rzeczywistości. Przestanie ona być zagrażającą tajemnicą. Ustanie walka, wypełni nas

spokój i miłość. Poczujemy prawdziwy kontakt z rzeczywistością, i w tej samej chwili

zaczniemy doświadczać wolności i szczęścia.

Człowiek świadomy, silny, który rozumie zachodzące procesy nie wpada w popłoch. Nie

doświadcza ciągłego przymusu dokonywania jakiejś zmiany. Po prostu przyjmuje mądrą,

Artykuł pobrany ze strony www.KefAnn.pl

3

dziejącą się nieustannie, właśnie w tej chwili (czyli zawsze) zmianę. On jest zmianą. Wie, co

się właśnie dzieje, co się właśnie dokonuje. Doświadcza i spokojny, że nic mu nie zagraża

pozwala sobie na bycie TU i TERAZ. Reaguje adekwatnie i bez lęku, bo jest wolny,

szczęśliwy i wypełniony miłością. Jest stabilny i pełen mocy dzięki świadomości. Jest to

świadomość myśli, uczuć, emocji – głęboka świadomość siebie.

Człowiek silny nie potrzebuje manipulować.

Zupełnie inaczej jest z człowiekiem, który wypełniony jest lękiem. Ten nie rozumie, co się

dokonuje. Widzi zewnętrzne zjawiska, lecz nie potrafi ich „czytać”. Doznając swojej małości

i braku wpływu, przerażony uczestniczy w niekończącej się „akcji ratunkowej”. Ów

człowiek jest skupiony na unikaniu zmiany, unikaniu rozwoju. Chce mieć wpływ i stworzyć

coś „stałego”. Zupełnie nie rozumie, że stała jest zmiana, w której uczestniczy. Istnieje od

początku Wszechświata i to ona właśnie tworzy – ZMIANA. Jedyne, co może uczynić, to ją

przyjąć, zrozumieć i zaakceptować. Dzięki niej może stawać się mądrzejszym, dojrzalszym i

bardziej świadomym. Brak świadomości, zrozumienia i zgody często wymusza lub objawia

się w postawach manipulacyjnych.

Manipulują jedynie jednostki słabe, a im ktoś jest słabszy, tym częściej manipuluje (by

udowodnić sobie swoją większą moc, w którą tym mniej wierzy). Każdy, kto uczy

manipulacji jest tak samo wypełniony lękiem, jak ten, który jest jego uczniem (a może

nawet bardziej). Wspólne dla obu jest poczucie bezsilności i brak wiary w siebie. To

„przerażone dzieciaki”, które boją się życia i ludzi. Boją się nawet samych siebie, więc udają

kogoś innego. Pozują na bohaterów, a nie rozumieją, że są największymi bohaterami wśród

tchórzy.

Nie wierzą w swoje naturalne bogactwo, nie widzą swoich prawdziwych i cennych

zasobów. Nie wierzą, że to, co mogą ze swego wnętrza wydobyć i sobą wnosić jest cenne i

wartościowe samo w sobie, więc muszą oszukiwać. To już chyba szczyt nieświadomości. Są

zupełnie oddzieleni od rzeczywistości. Tworzą sobie jakąś swoją nierealną „rzeczywistość”,

w której czują się kimś, kto ma wpływ, jednocześnie nie dostrzegając, że to fikcja. Nie

spotkałem w życiu większych tchórzy niż manipulanci i żaden z nich nie był szczęśliwy. To

proste, oszustwo nie może doprowadzić do szczęścia – nigdy i nikogo.

Manipulacja jest „żywym” dowodem bezsilności i braku wiary we własną sprawczość.

Między innymi, dlatego opiera się na zewnętrznych zaplanowanych działaniach. I choć są

one układane w ciągi logicznych kroków nie mają nic wspólnego ze świadomością.

Pamiętaj, że gdy masz przed sobą manipulanta, to masz przed sobą słabeusza, który wierzy

w rzeczy, które robi, ale nie w siebie. Nie tylko jest odgrodzony od swojej mocy, on w ogóle

nie wierzy w swoją moc. Gdyby wierzył nie potrzebowałby żadnych chwytów. Jeśli będziesz

świadomy tej rzeczywistości nic nie może ci zrobić. Manipulant jest wypełniony lękiem.

W tym kontekście nie działanie jest również działaniem. Co prawda cała gra toczy się w

środku, jednak jej celem jest to samo – zyskać efekt na zewnątrz. To sprytna gra,

„koronkowa robota”. Jeżeli spotkałeś kiedykolwiek człowieka, który gra rolę „biedactwa”, to

wiesz, o czym mówię. On manipuluje dla pozyskania energii – najważniejszego z towarów,

jakie istnieją na świecie. O tym rodzaju manipulacji przy innej okazji – ten temat

bezsprzecznie zasługuje na oddzielny artykuł.

Kontynuując poprzedni wątek. Pamiętaj, że manipulant z założenia nie traktuje Cię z

szacunkiem. Nigdy nie chodzi mu o Twoje dobro. Gdyby o to mu chodziło, to by Cię nie

chciał oszukać, wykorzystać. Tak, więc jego jedynym celem jest zrealizowanie swojego celu.

Dla niego nie jesteś świadomą jednostką tylko bezwiednym, bezmyślnym dostawcą

wszystkiego, czego chce i wtedy, gdy chce. Traktuje Cię jak przedmiot, jak swoją własność,

jak „mięso armatnie”. To, że jest miły i uprzejmy jest tylko wybiegiem, byś i ty mimo

wszelkich swoich odczuć był miły dla niego, gdy robi Cię w „konia”. Przecież nie zrobisz

przykrości komuś, kto jest taki dobry i tyle dobrego chce Ci dać.

Artykuł pobrany ze strony www.KefAnn.pl

4

Jeśli wierzysz, że można coś dobrego osiągnąć poprzez manipulację, to jesteś w błędzie.

Manipulant traci wszystko, co teoretycznie zyskuje. Dodatkowo, wcześniej czy później,

ludzie odwrócą się od niego – tak, jak ty odwracasz się od tych, którzy cię oszukali, kiedy się

o tym dowiesz. To tylko kwestia czasu. Będzie nie tylko biedny, ale też samotny i odrzucony.

Ktoś, kto uczy się manipulacji, by mieć więcej i żyć szczęśliwie w rzeczywistości wybiera

drogę w zupełnie innym kierunku. A ciekawe jest też to, że na początku tej drogi właśnie

deklaruje, że jest słaby, bezsilny, nie ma nic wartościowego w sobie i nauczy się udawać, by

to „niby mieć”. Przyznaje się do braku wiary w siebie. Każdą, najmniejszą nawet

manipulacją dostarcza sobie dowodu na to, że jest słaby. Niestety w ogóle tego nie

dostrzega. Wmówił sobie, że dowodzi to jego mocy. Ale bzdura! Pewnie, gdyby pomyślał i

zauważył, jaka jest prawda, to jego świat już zupełnie by się rozsypał. Jak na ironię to

właśnie mogłoby stać się początkiem jego uzdrowienia. Przynajmniej miałby szansę

zbudowania czegoś, co jest prawdziwe i przez to cenne. O czym ja mówię? Przecież

manipulanci najbardziej ze wszystkiego obawiają się prawdy. Dla nich doświadczanie

rzeczywistości jest szczególnie trudnym do wykonania zadaniem. Oni nade wszystko

uwielbiają kłamstwa.

Manipulant przypomina ślepego, który zabiera innych ślepych na wycieczkę w góry,

obiecując im niesamowite widokowe doznania. Życzę powodzenia. Rzeczywiście trzeba być

zupełnie bezkrytycznym, by uwierzyć w takie bzdurne obietnice.

Dlaczego manipulanci manipulują i uczą innych manipulacji? Uogólniając i upraszczając

można powiedzieć, że manipulując, stwarzają sobie życiową przestrzeń, a ucząc

manipulacji wychowują sobie przyszły „pokarm”. Muszą być coraz doskonalsi, ponieważ

jest dla nich jasne, że przybywa takich, jak oni sami i że nimi też ktoś będzie chciał

manipulować, wiec ćwiczą się w byciu „mistrzami”. To teoretycznie pozwala im nie czuć

lęku, że ktoś ich kiedyś wykiwa. Jak widać przeżywają lęk i są motywowani lękiem.

Decydują się na nieufność. Wybierają – to dość oczywisty skutek – życie samotne. Skoro oni

każdego oszukują, to również wierzą, że i ich każdy chce oszukać. Skoro w to wierzą,

każdego postrzegają jak „wroga” i muszą się chronić. Żyją w ciągłym napięciu, niepokoju i

atmosferze spisku. Wyobraź sobie, co musi przeżywać człowiek, który patrzy na swoje

dzieci jak na wrogów, na swojego partnera jak na wroga, na matkę, ojca, brata czy

kogokolwiek innego jak na wroga. I udowodnij mi, albo, chociaż spróbuj udowodnić

samemu sobie, że taki ktoś jest szczęśliwy. Utopia. Może jest najwyżej „zadowolony”, że

kogoś oszukał pierwszy, a nie odwrotnie. Jednak i co do tego nie ma pewności. W świecie

tego człowieka jedyne, co jest pewne, to, że nikomu nie wolno ufać. A najgorsze jest to, z

czego ten człowiek najprawdopodobniej zupełnie sobie nie zdaje sprawy, że nie może ufać

nawet samemu sobie. Na sobie dokonuje się przecież najsprytniejszych i najgłębszych

możliwych manipulacji. Zwłaszcza, jeśli chce się żyć w nieświadomości i uniknąć prawdy.

Problem jednak polega na tym, że człowiek – każdy człowiek – potrzebuje prawdy, jak

powietrza do życia.

I tu dokonuje się bodaj najtrudniejsza rzecz w świecie manipulanta. Potrzebuje jakiejś

prawdy, jak każdy inny człowiek – by żyć. Funkcjonując w świecie fałszu i pozorów, musi

znaleźć jakiś wyjątek. To kosztuje go wiele energii, a i tak chyba nie daje mu 100% pewności

i całkowitego spokoju. Nie wiem, czy rzeczywiście wierzy, że: „Żona/mąż go kocha”. Równie

prawdopodobne jest, że po prostu ma w tym jakiś interes i go sprytnie załatwia. Taka

atmosfera nie sprzyja radosnemu, szczęśliwemu życiu. Raczej sprzyja napięciu. Jeżeli ktoś

mówi Ci, że w nic nie potrzebuje lub nie wierzy, to kłamie. Zastanów się. Może nie dostrzega

w jak wiele rzeczy wierzy – w to uwierzę, ale tylko w to. Wierzymy w wiele rzeczy tak

bardzo, że o tym zapominamy lub traktujemy, jak oczywistość. Wierzymy, że jutro

osiągniemy to, czego nie osiągnęliśmy dziś, czyli, że będzie jakieś jutro, jakiś wschód słońca,

zdrowie, chęć, inni ludzie i wiele innych rzeczy. To tylko kilka najprostszych, najbardziej

oczywistych z naszych licznych, jak gwiazdy na niebie prawd. Każdy z nas potrzebuje ich do

życia.

Artykuł pobrany ze strony www.KefAnn.pl

5

Być może się troszkę rozpędziłem, a być może wcale nie tak bardzo. Chyba każdy z nas

zetknął się z manipulacjami. Albo byliśmy ofiarami chwytów, albo sami stosowaliśmy

różne chwyty, aby otrzymać to, na czym nam bardzo zależało. Być może nawet

upatrywaliśmy w tym swoje szczęście. To mógł być wystarczający impuls do uruchomienia

sfrustrowanych, rozpaczliwych działań. W tym momencie krótka uczciwa retrospekcja

zapewne wystarczy, by spostrzec, że to nie przyniosło szczęścia nikomu. Po jednej stronie

wątpliwa radość granicząca ze wstydem, a po drugiej stronie oszukany człowiek (raczej

mało możliwe, że wypełniony wdzięcznością). I jeszcze ta niechęć spojrzenia w lustro.

Takim właśnie „szczęściem” kończy się manipulowanie. Ale skupmy się na tym, co jest

TERAZ.

Manipulacja trzyma nas pomiędzy przeszłością, a przyszłością, ale w tym wypadku nie ma

to nic wspólnego z byciem w TERAŹNIEJSZOŚCI. To porównywanie, pamiętanie tego, co

było przed chwilą i wybieganie w przyszłość, by przewidzieć następny ruch. To zupełnie

oddziela od TERAZ.

Popatrzmy na zwierzęta. One żyją w teraźniejszości.

Głodne zwierze idzie polować, ale kiedy nie czuje głodu, nie robi tego dla zabicia czasu.

Kiedy wyczuwa zagrożenie – walczy lub ucieka, ale raczej nie chodzi i nie szuka zaczepki z

nudów. Pewnie leżąc i odpoczywając, (żyjąc) nie zastanawia się skąd jutro weźmie pokarm

lub, kogo jutro będzie się bać i z kim stoczy bój. W tej chwili nie ma tego w rzeczywistości,

więc, po co o tym myśleć? Instynkt załatwia całą sprawę.

U człowieka jest zupełnie inaczej. Poza instynktem ma jeszcze wolną wolę. To powoduje, że

dokonuje wyboru robienia rzeczy inaczej niż proponuje natura. Nie ma w tym nic złego

dopóty, dopóki nie staje się to jego nawykowym, nieświadomym działaniem – więzieniem.

Polujący gepard daje z siebie wszystko, ale jest „połączony” ze swoim wnętrzem i wie, że

gdy pobiegnie zbyt długo, przegrzeje organizm, straci zbyt wiele energii i nie przeżyje, –

więc w odpowiednim momencie rezygnuje. Człowiek biegłby pewnie do upadłego. Ma

wolną wolę. Co tam jakieś sygnały – „wiem lepiej, co mam robić. Tamtym razem, gdy nie

dociągnąłem sprawy do końca kumple wyśmiewali się ze mnie, gadali, że łajza ze mnie…

(tu jest w przeszłości). Zresztą, jeśli teraz zrezygnuję, to za chwilę i tak będę musiał zacząć

od nowa, brak mi tylko kilka kroczków. Co z jutrzejszym obiadem. Powiedzą o mnie, że

jestem nieodpowiedzialny i nie dbam o odpowiedni poziom życia… (tu jest w przyszłości).”

W tym momencie jest oddzielony od teraźniejszości, więc nie dostrzega rzeczywistości,

którą przeżywa, która jest. Tworzy w głowie „rzeczywistość”, której nie ma. W ten sposób

zaczyna żyć iluzją o chwili obecnej, a nie chwilą obecną. A „głupi” gepard mówi:

„Przegrzewam się – dość!” I kto żyje chwilą obecną? Kto tu jest mądry? Niewątpliwie

gepard wie więcej o chwili obecnej i bardziej rozumie rzeczywistość niż król stworzeń –

człowiek.

To nie wszystko. Teoretycznie jesteśmy daleko od tematu manipulacji, ale tylko

teoretycznie. W praktyce jesteśmy wciąż bardzo blisko. Powiedzmy, że dotykamy

niektórych jej głębokich przyczyn.

Korzystając z powyższego przykładu przyjrzyjmy się jeszcze jednej sprawie. Przetrwanie –

to ciekawe. Główny motyw ewolucji. Jest tak naturalny jak sama ewolucja. Nie ma w tym

nic dziwnego. Jednak człowiek wpadł w pułapkę. Boi się, że nie przetrwa. Ten lęk jest tak

głęboko ukryty, że trudno to sobie wyobrazić, trudno to sobie uświadomić, ale też trudno

przy odrobinie wnikliwości nie spostrzec skutków jego istnienia. Wystarczy popatrzeć na

nasze działania, zadać kilka pytań i poszukując odpowiedzi wyciągnąć wnioski.

Najpierw gepard. Otóż gepard chce przetrwać, jego geny są na to zaprogramowane.

Wszystko, co robi, robi w tym właśnie celu (nie dla pięknego widoku zachodzącego słońca).

Poluje, by przetrwać. Jednak, jeżeli odczuwa, że to może go zabić – rezygnuje (również po

Artykuł pobrany ze strony www.KefAnn.pl

6

to, by przetrwać). Ma łączność z teraźniejszością, by przetrwać. Żyje w rzeczywistości, by

przetrwać. Nie stać go na życie przyszłością lub przeszłością. Gdyby tak robił dawno sam

stałby się przeszłością. Tak, więc wniosek nasuwa się sam: życie w teraźniejszości i

świadomość rzeczywistości to podstawa przetrwania. A gepard nie rozumie, nie notuje w

kalendarzu, nie pisze poradników i książek, używa tylko instynktu – tym bardziej to

zastanawia.

Człowiek jest o wiele dalej w ewolucyjnym rozwoju. Przynajmniej tak myślimy skoro

posługuje się mową i ma zdolność tworzenia abstrakcyjnych pojęć. Obserwuje gwiazdy,

liczy, zgłębia nauki o sobie i o świecie, zajmuje się fizyką kwantową, energią atomu i lotami

w kosmos. Jedyne, czego nie robi, co odłożył „na kiedyś”, to życie w teraz i rozumienie

rzeczywistości. Zatracił zdolność, którą na pewno kiedyś posiadał. I chociaż poszukuje jej

rozpaczliwie, niestety wciąż poza sobą – stąd problem. Zapomina zajrzeć w głąb siebie.

Tam znajdują się wszystkie odpowiedzi. Aby zniwelować wszechogarniający go lęk, buduje

z wielkim i wciąż rosnącym zaangażowaniem zewnętrzne imperium. Nie zauważa nawet,

że biega podobnie jak chomik w klatce, w swoim wyimaginowanym bębenku. Dużo ruchu i

mało efektu. Bieganie w miejscu. Jest „uwięziony”. Żyje, wpadając na przemian to w

przeszłość, to w przyszłość. Jednak będąc w „tam i kiedyś”, nie jest w „tu i teraz”.

Nawet, gdy na chwilę się zatrzyma, zaraz musi ruszyć. Powód zawsze się znajdzie: „A jeśli

stracę pracę…, a jeśli wybuchnie wojna…, a jeśli zachoruję…, a jeśli będzie powódź…, a jeśli

odkryję, że nie spełniam swoich marzeń, a jeśli ocenie swoje dotychczasowe życie

krytycznie, a jeśli…?” Pojawia się lęk, że nie przetrwa i to jest impulsem do następnej

gonitwy. Właściwie słowo „następnej” nie jest tu adekwatne, bo to ciągle ta sama,

nieprzerwana gonitwa. I trudno się obronić przed poczuciem, że to ucieczka „przed”, a nie

celowe zmierzanie „ku”. Wmawiamy sobie, że musimy być silniejsi, sprytniejsi, że

potrzebujemy o to szybko zadbać. W takich momentach różne pomysły przychodzą do

głowy różnym ludziom.

Czasem odzywa się w nas pozostałość plemiennej mentalności. „Spadek” po przeszłych

pokoleniach, które musiały wciąż walczyć o przetrwanie. Wielu ludziom do dziś to nie

przeszło. Tworzą partie, związki zawodowe, stowarzyszenia, ogromne korporacje, by się

ochronić i przetrwać. Są prawdopodobnie zupełnie nieświadomi, że to głęboko ukryty, ten

właśnie mechanizm. Są w stanie walczyć, krzywdzić, niszczyć, jak zamierzchłe plemiona –

by przetrwać. To oczywiście iluzoryczny lęk. Niemniej jednak oddziela od rzeczywistości i

jest na pewno skuteczny w oderwaniu od TU i TERAZ. To właśnie jest prawdziwym

wyjaśnieniem, dlaczego tak wielu ludzi żyjąc kilkadziesiąt lat, nie przeżyło ani jednego dnia

swojego życia. Oni przeżywali głęboko zakorzeniony, nieświadomy scenariusz zlęknionego

plemienia swoich praprzodków.

Właśnie TU i TERAZ dochodzimy do sedna sprawy, a TERAZ jest wszystkim, co istnieje.

Przeszłość już nie istnieje, przyszłość jeszcze nie nadeszła, – gdy nadejdzie stanie się TERAZ

i jako TERAZ ją przeżyjemy. TERAZ jest kluczem do naszej duszy, jest kluczem do bycia

szczęśliwym.

DZIŚ jest Czasem Świadomej Ewolucji.

Oskar Wilde napisał: „Celem życia jest rozwój. Dokładnie uświadomić sobie swą własną

naturę – oto, po co tu jesteśmy. Ludzie boją się dziś samych siebie. Zapomnieli o

największym ze wszystkich obowiązków – o obowiązku wobec siebie. Spełniają oczywiście

dobre uczynki. Karmią głodnych, przyodziewają żebraków. Ale ich dusze głodują i są

nagie…”

Czy jednak rozwój oznacza robienie czegoś? Nie koniecznie – robienie czegoś (dla niby

rozwoju) może być również ucieczką od rozwoju. Rozwój się dzieje, jest naturą

Artykuł pobrany ze strony www.KefAnn.pl

7

wszechświata. Najbardziej niezmienną rzeczą we Wszechświecie jest zmiana. Jest

nieustanna. Gdyby przestała się dziać, zniknęlibyśmy w jednej chwili i na zawsze. Chcemy

wierzyć, że od nas zależy zmiana, – ale czy rzeczywiście? W jaki sposób i jaka zmiana od

nas zależy? Jesteśmy niby listek na wietrze, zapałka w strumieniu życia. Możemy robić

niestworzone rzeczy i mieć poczucie wpływu, ale jaki wpływ mamy na strumień, który nas

unosi? To strumień życia. Boimy się go, ponieważ go nie rozumiemy. Machamy

rozpaczliwie łapkami, by dokonać „zmiany”. W rzeczywistości przeszkadzamy zmianie.

Chcemy zmianę powstrzymać. Nie spostrzegamy, że strumień unosi nas bez względu na to,

co czynimy. To tak jakbyśmy chcieli stać w rwącym potoku, w całkowitym bezruchu i w

dodatku nie dotykając swoimi stopami dna.

Zastanówmy się przez chwilę. „Zatrzymajmy się” na świadomości TERAZ.

Strumień życia nas unosi. Machamy rączkami, by być na powierzchni, by „płynąć

przodem”, by płynąć wolniej, inaczej. Ale tak naprawdę chcemy zatrzymać się w miejscu.

Nie mamy zgody na tę życiową podróż. „O to miejsce mi się podoba. Chcę tu zostać. A jeśli

za zakrętem jest gorzej?” Powstrzymanie rozwoju – nierealna iluzja. Cały wysiłek, by ją

urealnić jest zmarnowaną energią. Najgorszym, co człowiek czyni, jest chęć

powstrzymywania zmiany. To droga ku samounicestwieniu. Bezruch to śmierć. Chociaż

chyba lepsza jest nawet śmierć od życia w iluzji. A może życie w iluzji jest właśnie śmiercią?

Na pewno nie jest przeżywaniem TERAZ, czyli nie jest świadomym życiem.

Powiesz: „Przecież jestem w pełni świadomy tego, co teraz robię, wszystkiego, co się dzieje.

Właśnie jem kanapkę z dżemem i czytam gazetę. Trzy godziny temu też byłem świadomy.

Jechałem samochodem do klienta na ważne spotkanie.” Jednak czy na pewno?

Jakie były twoje myśli? Czy rzeczywiście nie planowałeś tego, co powiesz lub nie

przypominałeś sobie dziesiątek innych takich rozmów, albo trudnych momentów, które

mogą się zdarzyć? Jesteś pewien, że nie byłeś na wycieczce w przeszłości lub w przyszłości,

a nie w TERAZ? Byłbyś w teraz, gdybyś miał świadomość, że właśnie jesteś w podróżach

służbowych w inny czas.

A co z Twoimi emocjami? Byłeś ich świadomy? Przeżywałeś podekscytowanie, czy

podenerwowanie, lęk czy nadzieję? Może byłeś w pełni spokojny i zadowolony, że sobie

jedziesz swoim samochodem? Nie zdenerwował cię tamten „głupi” kierowca lub dziura na

drodze, albo policjant, który właśnie wypisuje komuś mandat. Nie miałeś oczywiście

żadnych emocji związanych z tym, że możesz się niestety znów spóźnić na obiad do domu?

A jeśli chodzi o twoje odczucia cielesne? Rozumiem, że byłeś świadom swojego kręgosłupa i

napinających się mięśni, gdy wciskasz sprzęgło lub hamulec? Czułeś gładkość swojej

kierownicy i to nie było miłe. Nie zaniepokoił cię również ten dźwięk, który pojawił się przy

ostrym hamowaniu. Miałeś pełną świadomość napięcia w karku lub na plecach przed tą

rozmową. A może przeciwnie czułeś, jak twoje mięśnie są w stanie pełnego relaksu i

rozluźnienia.

Nadal myślisz, że byłeś w TERAZ?

W takim razie, kto za Ciebie myślał o tym, jak wydać premię od kontraktu? Kto planował

wyjazd z dzieckiem i z żoną nad wodę? Kto martwił się niezapłaconym terminowo

rachunkiem? Kto myślał o kilku innych rzeczach do załatwienia jeszcze tego dnia? Kto

myślał o awansie lub o jego braku? Kto myślał o tym, by było miejsce do zaparkowania?

Świadomość siebie jest początkiem jakiejkolwiek świadomości.

Bycie w TERAZ to pełna świadomość swoich emocji, odczuć, myśli. To również świadomość

tego, co wokół – bez osądzania i przywiązania. Zapewne zauważyłeś, jak zachwycający był

świat, gdy jechałeś. Czy pamiętasz w ogóle – padał deszcz, wiało, a może świeciło słońce?

Ja tego wciąż jeszcze nie potrafię. Uczę się bycia świadomym w TERAZ. To nie jest łatwe.

Moje wycieczki myślowe są nadal częste i dalekie. Często też łapię się na zupełnej

nieświadomości przeżywanych emocji. Wciąż jeszcze mam poczucie, że omija mnie kawał

Artykuł pobrany ze strony www.KefAnn.pl

8

mojego życia. TERAZ mi znika, ucieka. Kiedy go szukam, dostrzegam, że szukam go w tym,

co już było lub w tym, co dopiero będzie. A TERAZ jest tylko teraz.

Czasami siadam, zamykam oczy, skupiam się na jakimś dźwięku lub na swoim oddechu,

przeżywam błogi stan świadomości rzeczywistości i bycia w TERAZ. Ale trudno mi to

utrzymać, trudno mi nawet czasem pamiętać, jak do tego stanu łatwo mogę wrócić. Ćwiczę.

Tym bardziej, że w TERAZ istnieje tylko stan szczęścia. Trudne emocje znikają w mgnieniu

oka, jak woda zmieniająca się w parę. Kiedy w stanie świadomości przeżywam złość,

natychmiast dostrzegam, że dotyczy ona chwili, która już była lub sytuacji z dalekiej

czasem przeszłości. Innym razem, budzę się w przyszłości i wyobrażonych skutkach – i to

właśnie jest powodem mojej złości. To iluzja, której celem jest trzymać mnie w bezruchu i

zatrzymać rozwój. Więc ćwiczę się ciągle w nie stwarzaniu jej. Jeśli nie będzie iluzji we

mnie, nie będzie jej również na zewnątrz. Tu znajduje się mój rzeczywisty wpływ na moje

życie. To bardzo ważne odkrycie. Wtedy wracam do spokoju. Problemem jest ciągłe

pamiętanie o tym odkryciu i działanie/nie działanie w zgodzie z nim w każdej sytuacji.

Na drodze do pełnej świadomości i bycia w TERAZ jest wiele przeszkód, a raczej

wewnętrznych progów. Prowadzimy sami ze sobą różnorakie gry, które nam utrudniają

naszą podróż. Szczególnie ciekawe jest też to, że teoretycznym, założonym celem wielu

naszych wewnętrznych gier jest właśnie to, by żyć świadomie. Te najskuteczniej mogą nas

uwięzić w poczuciu doskonałości, a co za tym idzie w bezruchu.

Porównujemy się do innych – i oczywiście wypadamy lepiej. Chcemy być lubiani,

podziwiani, dostrzegani jako mądrzy. Bardziej obserwujemy reakcje innych ludzi na nas,

niż samych siebie.

Szukamy uzasadnień na swoje czyny i przyczepiamy innym „łatki” zanadto pochlebiając

sobie.

Udajemy przed sobą i przed innymi. Jeździmy na kursy do różnych mistrzów, by odmienili

nasze życie, ale sami nie wiele robimy. Stosujemy jakąś strategię przez „chwilę”, bardziej po

to, by udowodnić, że nie zadziała, niż po to, by żyć szczęśliwie.

Rozgrzeszamy się zbyt łatwo z braku decyzji, konsekwencji w działaniu i wielu innych

rzeczy. Obwiniamy innych ludzi, świat, los, Boga, ale nie szukamy swojego wpływu na

swoje życie. Zapominamy, że najgorszą z możliwych decyzji, jakie podejmujemy jest brak

decyzji,. Właściwie to nie jest brak decyzji. Precyzyjnie rzecz ujmując jest to również

decyzja, tyle, że dotyczy ona nie decydowania.

Użalamy się nad sobą. Odgrywamy rolę ofiary i szukamy takich, którzy nami się zajmą –

jakby nie mieli nic innego do roboty ze swoim życiem i swoją drogą. Tacy jesteśmy biedni i

wszyscy muszą to wiedzieć.

Brak nam wnikliwości i samoświadomości. Lekko przechodzimy nad własnymi czynami,

myślami, uczuciami, emocjami – nie biorąc z nich żadnej nauki.

Rozpamiętujemy zamierzchłą przeszłość lub budujemy wyobrażenia dalekiej przyszłości,

aby tylko nie widzieć tego, co właśnie dzieje się TU i TERAZ w naszym życiu. Pewnie, że bez

planu nie da się żyć i osiągać wielu rzeczy – plan jest potrzebny. Jednak sam plan nie

załatwia sprawy, nawet, jeśli jest najdoskonalszy z możliwych. Zapewne tak jak ja, tak i Ty

spotkałeś wielu takich ludzi, którzy mieli świetny plan i do dziś mają świetny plan i tylko

plan. Jest ich miliony na świecie. Nie zastanawia Cię to, dlaczego ich życie nie

odzwierciedla tych cudownych planów? Mnie nie zastanawia, bo jest dość oczywiste.

Odcinają się od swojej wewnętrznej mocy, od szczęścia, od siebie. Żyją w głowie, a nie w

sercu. Nie przypadkiem się mówi, że „najdłuższa droga do przebycia w życiu, to droga od

głowy do serca”. Ot i cała tajemnica świadomego życia.

Nie słuchamy naszych najlepszych „nauczycieli”. Nasze życie jest naszym nauczycielem,

nasze myśli, nasze czyny, ludzie wokół. Przychodzą i pokazują nam na zewnątrz wszystko

Artykuł pobrany ze strony www.KefAnn.pl

9

to, czym mamy się zająć w swoim wnętrzu, by przeżywać głęboki stan szczęścia. Lecz my

jesteśmy mądrzejsi, cwańsi. Szukamy dróg na skróty, choć przeczuwamy, a nawet wiemy z

całą pewnością, że nie ma dróg na skróty. „Kto chodzi na skróty do Domu nie wraca”.

Mądre przysłowie. Rzeczywiście w tej podróży chodzi o powrót do Domu. Całe nasze życie

jest niczym innym, jak szukaniem drogi powrotnej do Domu. Parafrazując słowa Grażyny

Dobroń można powiedzieć, że wielu ludzi żyje tak, jakby nigdy nie mieli umrzeć i umiera

tak jakby nigdy nie żyli…

Zwlekamy, bo mamy wiele czasu. Jakiego czasu? Czas nie istnieje. Nie można go mieć lub

nie mieć, nie można go zważyć, dotknąć. To tylko umowna miara, której potrzebujemy, by

wiedzieć, kiedy się położyć i kiedy wstać do pracy, kiedy wyjść z domu, by zdążyć na

autobus, kiedy wyjąć ciasto z piekarnika, by nie upiec zakalca lub, kiedy nasi przyjaciele

będą na piwie. TERAZ jest jedynym realnym czasem. Poza tym jest „nic”. Można równie

dobrze powiedzieć, że żyjemy w kategoriach wieczności. Bo TERAZ jest wieczne. Zawsze

będzie i trwa nieprzerwanie. TERAZ jest wiecznością – wieczność dzieje się w TERAZ. I być

może to nie jest tak, że mamy do przeżycia jakąś ilość lat, lecz swoją wieczność. Skończy się

ona, gdy dokonamy tego, po co tu jesteśmy. To zupełnie inny sposób myślenia o czasie i to

tylko sposób. Jest o tyle prawdziwy lub ważny, na ile jest użyteczny. To wszystko. Nie ma

sensu się do tego zbytnio przywiązywać. Ważniejsze są ewentualne wnioski, które mamy

pod wpływem chwili takiego właśnie spojrzenia oraz ich ewentualny wpływ na nasze

TERAZ.

Przyśpieszamy tempa, ponieważ myślimy, że dzięki temu szybciej osiągniemy szczęście.

Zapominamy, że czasem „szybciej znaczy wolniej”. Niestety często jest tak, że im szybciej,

tym też dalej od szczęścia. Żyjąc w pośpiechu wiele nam umyka, myśli przelatują w takim

tempie, że jesteśmy w stałym transie braku zrozumienia. Od tego zaczęliśmy – jesteśmy

zahipnotyzowani. Kręcimy się w kółko wokół ciągle tych samych, swoich

najskuteczniejszych z nieskutecznych pomysłów. Czekamy na to, że kiedyś zadziałają.

Prawda jest taka, że one już działają. Działają i dlatego mamy to, co mamy. Tyle są właśnie

warte. Innych skutków się spodziewaliśmy i dlatego trudno nam to spostrzec. A nawet, jeśli

spostrzegamy, to i tak szukamy innych wyjaśnień. Jak przyjąć, że to nasze pomysły tak

komplikują nam życie? Nasze własne życie – to nie może być prawda. A jednak często jest.

Jesteśmy zniewoleni szukaniem wolności na zewnątrz, poza sobą lub nawet

udowadnianiem, że już jesteśmy wolni.

Jesteśmy oddzieleni, rozczłonkowani, rozbici, niespójni i słabi. Boimy się wejść do środka,

bo boimy się, co tam zastaniemy. Nie wiemy – to normalne – dawno tam nie bywaliśmy. A

tam jesteśmy po prostu Prawdziwi My. To może być zaskakująco ciekawe spotkanie. To

pewne.

Zasada jest prosta: „Jeśli to, co robisz nie działa, zrób coś innego”. Mamy TERAZ Czas

Świadomej Ewolucji. To bardzo odpowiedni moment, by zrobić coś inaczej i wejść na

wyższy poziom rozumienia, przeżywania życia. To dobry czas, by pozostawić fałszywe

wyobrażenia, iluzje o swoim życiu i zacząć żyć w prawdzie. Od tego momentu już nic nie

wygląda tak, jak wcześniej. Lęk ustępuje miejsca Miłości i zaczyna się szczęście.

Oczekiwanie, że nadejdzie ktoś i wszystko zmieni jest bezcelowe. Chrystus już żył i dał

wszelkie wskazówki do szczęśliwego życia. Wystarczy z nich skorzystać. Inni też już żyli i

też wiele po sobie zostawili dla nas. Sam fakt, że to jest dostępne nie zmieni niczego w

naszym życiu dopóty, dopóki tego nie użyjemy. To cała tajemnica. My potrzebujemy tego

użyć. Czas Świadomej Ewolucji jest czasem indywidualnej szansy. Era Wodnika jest Erą

osobistego mistrzostwa, a nie czasem podążania za zewnętrznymi autorytetami – jak w

Erze Ryb. Jesteśmy już na następnym etapie drogi, rozwoju duchowego i czas to zauważyć.

Artykuł pobrany ze strony www.KefAnn.pl

10

To prawda, masowa świadomość jest raczej masową nieświadomością. Tak jest. Z drugiej

strony świadomość wielu jednostek bardzo wzrosła. Te jednostki nie są masą. Od nich

właśnie pochodzi ten wielki impuls do zmiany i następnego kroku. O nich myślimy, gdy

mówimy, że ludzkość podwyższa swoją Świadomość. Chrystus nazwałby to „znakiem

czasu”.

Wiem, to wszystko przynajmniej dziwnie brzmi, a przynajmniej dla wielu ludzi. Czym

bardziej ktoś jest oddzielony od rzeczywistości, od siebie samego, tym bardziej wyda mu się

to nierealne lub wręcz kosmiczne. W takim razie, co z energiami, duchowością, fizyką

kwantową lub choćby z „punktem Boga” znajdującym się w głowie każdego człowieka? To

jedno z ostatnich odkryć neurologii – warto wiedzieć.

I jeszcze jedno. To bardzo ważne. Nie mówimy o tym, że wszystko wolno, „chwytaj dzień –

czas ucieka”. To, o czym mówimy jest zupełnie po drugiej stronie. Nie ma nic wspólnego z

robieniem czegokolwiek (czytaj: byle czego) i z kimkolwiek (czytaj: z byle kim) i

gdziekolwiek (czytaj: byle gdzie). Świadomość TERAZ jest byciem w łączności z samym

sobą na głębokim poziomie. Jest czystością serca i łącznością z Duszą. Jest doznawaniem

Szczęścia, Miłości. Człowiek, który jest Szczęściem nie potrzebuje żadnych substytutów

szczęścia – to sprzeczne. Człowiek, który jest Miłością nie szuka podróbek, imitacji. Unika

każdej formy obłudy i bezbłędnie je rozpoznaje, bo jest połączony z mądrością. To stan

doświadczania pełni bogactwa życia i niemożliwym wydaje się zamienianie pereł na

szkiełka. Jeśli ktoś poszukuje szczęścia na zewnątrz, to znaczy, że nie przeżywa go w swoim

wnętrzu. To dodatkowy dowód, że nie jest świadomy rzeczywistości i nie jest w TERAZ.

Nadal jest uwięziony w nadziei lub w lęku, w przeszłości lub w przyszłości, a jego czyny są

tylko tego widzialnym, namacalnym i niezaprzeczalnym efektem. Jeśli więc ktoś postępuje

jak pies urwany z łańcucha, wszystko mi wolno, „chwytaj dzień”, to jest zupełnie

nieświadomy siebie i TERAZ. Po prostu sam siebie oszukuje i szuka nowego, wygodnego

sposobu na wyjaśnienie swojego nieszczęścia, by wyglądało na coś innego. Gdy ktoś ma

wysoki poziom energii, wysoki poziom świadomości, nie reaguje odruchowo. Mechanizm

„bodziec – reakcja” nie ma do niego dostępu. Jest po prostu Wolny. Tu słowo wolność

oznacza rzeczywistą Wolność.

Nasze rozumowe analizowanie jest tylko niedoskonałym, zbrakowanym z zasady

odkrywaniem cząstki całości. Możliwości naszego mózgu nie wystarczą do odkrycia

prawdy o sobie. Gdyby było inaczej dawno byłaby już odkryta. Nie znaczy, że mózg jest

zbędny. To byłaby przesada. Gdyby był zbędny, to ewolucja dawno wzięłaby tę sprawę w

swoje ręce i zlikwidowała to niedopatrzenie. Jedyną moją intencją było zwrócenie uwagi na

fakt, że do zrozumienia spraw serca, potrzebne jest serce, a do ogarnięcia spraw ducha,

potrzebna jest dusza. Mózg domaga się odpoczynku w tym procesie. Mózg prowadzi nas na

zewnątrz, ku naszej percepcji, czyli ku iluzji. Dlatego właśnie logika może zaprowadzić nas

na manowce, zwłaszcza wtedy, gdy nie ma w czymś zbytniej logiki, albo raczej, gdy jest to

logika z innego poziomu spostrzegania rzeczywistości. Po prostu pozwólmy działać sercu i

duszy, a mózg włączy się w ten proces dopiero wtedy, tylko tam i tylko w taki sposób, który

będzie dla całego procesu użyteczny. Mózg jest rewelacyjny w dokonywaniu analizy i

syntezy, ale najpierw potrzebuje „materiału”, na którym będzie pracował. Ów „materiał”

ukryty jest w sercu i duszy.

Zwycięstwo jest w umiejętności połączenia w całość pooddzielanych, odizolowanych od

siebie części tego, co powinno być jednością. Na tym polega Mądrość. To droga do Domu.

Dlatego właśnie musi obywać się w środku, we wnętrzu każdego z nas i każdy sam musi

tego dokonać. To nie tylko jedyny pewny sposób, to w ogóle jedyny sposób. Inni ludzie

mogą być pomocni, wiara w Boga może pomóc, ale i tak każdy musi sam tego dzieła

dokonać. Manipulując sobą lub innymi oddalamy się Domu. To wszystko, o czym dobrze

jest zawsze, czyli TERAZ pamiętać.

Artykuł pobrany ze strony www.KefAnn.pl

11

Bądź i Żyj Szczęściem.

Piotr Pilipczuk

PS.

Kilka dni temu przeczytałem przepiękny tekst napisany przez Panią Grażynę Dobroń. Jest

to fragment z jej książki „Na okrągło zdrowym być.” Pozwól, że przytoczę. Jest w nim tak

wiele mądrości i bogactwa. Mam nadzieję, że gdy ten tekst przeczytasz, Razem będziemy

wdzięczni zarówno Pani Grażynie, jak i Panu Bogu za ten niesamowity „wywiad”.

Rozmowa z Bogiem

Śniło mi się, że przeprowadzałam wywiad z Bogiem.

- Wejdź proszę – powiedział do mnie Bóg. – Więc chciałabyś

przeprowadzić ze mną wywiad?

- Jeśli masz czas…

- Mój czas nazywa się wiecznością. Jest wystarczająco dużo czasu na

wszystko. Jakie pytanie chcesz mi zadać?

- Co u ludzi zdumiewa Cię najbardziej?

Bóg odpowiedział:

- To, że znudziło im się bycie dziećmi. Tak im się śpieszy, aby dorosnąć, a

potem ponownie pragną być dziećmi. To, że tracą zdrowie zarabiając

pieniądze, a potem tracą pieniądze by przywrócić zdrowie. To, że

martwiąc się o przyszłość zapominają o teraźniejszości tak, że nie żyją

ani w tej chwili ani w przyszłości. To, że żyją tak, jakby nigdy nie mieli

umrzeć i umierają tak jakby nigdy nie żyli…

Bóg wziął moje ręce w swoje i długo siedzieliśmy w ciszy. Potem zapytałam:

Jako rodzic, czego byś oczekiwał od swoich dzieci?

Bóg odpowiedział:

- Aby się nauczyły, że nie zmuszą nikogo, aby je kochał. To, co mogę

zrobić to pozwolić im być kochanymi dla innych.

- Aby nauczyły się, że zaufanie buduje się latami, ale można je zniszczyć w

kilka sekund.

- Aby nauczyły się, że najcenniejsze jest nie to, co mają w swoim życiu, ale

kogo mają w swoim życiu.

- Aby nauczyły się, że niedobrze jest porównywać siebie z innymi. Zawsze

znajdą się lepsi i gorsi od nich.

- Aby nauczyły się, że bogata osoba to nie ta, która ma więcej, ale która

potrzebuje mniej.

- Aby nauczyły się, że powinny kontrolować swoje emocje w przeciwnym

razie ich emocje wezmą górę i przejmą nad nimi kontrolę.

Artykuł pobrany ze strony www.KefAnn.pl

12

- Aby nauczyły się, że tylko kilka sekund potrzeba, by zranić osobę, którą

kochamy, a wiele lat by wyleczyć jej rany.

- Aby nauczyły się, że są osoby, które je czule kochają, ale nie wiedzą jak o

tym mówić i jak okazywać te uczucia.

- Aby nauczyły się, że za pieniądze można kupić wszystko oprócz

szczęścia.

- Aby nauczyły się, że nawet, kiedy są rozgniewane i zdenerwowane nie

maja prawa denerwować i złościć innych.

- Aby nauczyły się, że nie zawsze wystarczy, aby inni im wybaczyli, ale

muszą wybaczyć sobie same.

- Aby nauczyły się, że są panami tego, co zachowują dla siebie w ciszy, a

niewolnikami tego, co mówią.

- Aby nauczyły się, że zbiorą to, co zasiały. Jeśli zasieją plotki zbiorą

intrygi, jeśli zasieją miłość zbiorą szczęście.

- Aby nauczyły się, że prawdziwym szczęściem nie jest osiąganie wielkich

celów, ale nauczenie się jak być zadowolonym z tego, co już się ma.

- Aby nauczyły się, że dwoje ludzi może różnie spoglądać na tę sama rzecz

i widzieć ja zupełnie inaczej.

- Aby nauczyli się, że ci, którzy są uczciwi wobec siebie bez względu na

konsekwencje daleko zajdą w życiu.

- Aby nauczyły się, że ograniczając tych, których się kocha szybko się ich

traci, pozwalając zaś im żyć, będzie się z nimi wiecznie.

- Aby nauczyły się, że chociaż słowo „kocham” ma wiele znaczeń traci

swoja wartość, kiedy go się nadużywa.

Artykuł pobrany ze strony www.KefAnn.pl

13