Kałasznikow AK - 47 i AKMS & gdy Michaił Kałasznikow rozpoczął projektowanie karabinku AK 47 był w szpitalu. Leczył tam rany ciała i ducha po tym, jak jego czołg został trafiony niemieckim granatem. Młodego żołnierza męczyły koszmarne obrazy z bitew 1941 roku. Pragnąc zapobiec rzezi kolegów, rozpoczął prace nad nową bronią. Po latach, w 1994 roku, burmistrz arabskiego miasta Riad zaproponował mu: Nie chciałby pan zmienić wiary i przejść na islam? Jest pan odpowiedzialny za tysiące śmiertelnych ofiar na całym świecie. Za tyle ofiar nie może pan błagać Jezusa o przebaczenie. W szpitalu Michaił, jak każdy konstruktor, najpierw sporządził notatki, szkice i wyliczenia. Armia Czerwona udzieliła mu 6 miesięcy urlopu, żeby mógł w pełni zregenerował ranne ciało i powrócił do pełni sił. Odpoczywał w rodzinnej Ałma-Acie. Wspólnie z przyjacielem Żenią Krawczenko, dzień i noc pracowali nad budową nowego szybkostrzelnego karabinu. W moskiewskim centrum lotnictwa, które ze względów bezpieczeństwa przeniesiono z Moskwy do stolicy Kazachstanu, ich projekt spotkał się z dużym zainteresowaniem. W niedługim czasie poproszono Kałasznikowa, aby zaprzestał pracy w domu, a dokończył budowę prototypu w instytucie. Pierwszy egzemplarz wysłano do Akademii Artylerii im. Dzierżyńskiego. Tam czołowy radziecki ekspert w tej dziedzinie A.A. Błagonrawow, doszedł do przekonania, że Michaił powinien jak najszybciej znalezć się pośród słuchaczy Centralnego Instytutu Badań nad Bronią Armii Czerwonej. Prototyp karabinu szybkostrzelnego wywołał powszechny podziw, ale z powodu różnych braków technicznych został odrzucony. Ambitny konstruktor zaczął się uczyć i równocześnie pracował nad udoskonalaniem swojego wynalazku. Michaił zwrócił się ze swoimi problemami do człowieka, który stał na czele rosyjskich konstruktorów broni. Jego karabin przeszedł brawurowo wszystkie skomplikowane testy. Już w fazie prób broń odniosła sukces. W 1947 roku postanowiono, że armia ZSSR będzie wymieniać stare karabiny na nową broń automatyczną. Jej oryginalna nazwa to Awtomat Kałasznikowa i stąd jego skrótowe oznaczenie AK. Dwa lata pózniej Kałasznikow został z honorami zwolniony z armii i otrzymał od Stalina Order Pierwszej Klasy. Nadal jednak miał pracować nad ulepszaniem broni dla Matuszki Rosiji w mieście Iłżewsk. W warsztacie rusznikarskim Michaił niemiłosiernie gonił swoich ludzi do pracy. Podobno potrafił mobilizować przystawiając im pistolet do głowy. Pracę kończono około 3 nad ranem. W tym mieście na Uralu, największy zakład zbrojeniowy Isz-Masz zatrudniał ponad 55000 pracowników. Kałasznikow został tam szefem oddziału do spraw broni ręcznej. Tam właśnie budowano jego AK-47 w wielu odmianach. W 1959 roku wprowadzono do uzbrojenia AKM, który był udoskonaloną wersją AK-47. W miarę upływu lat prawie wszystkie kraje Układu 1 Warszawskiego wprowadziły go jako podstawową broń piechoty. Wyjątkiem były Czechy, które wybrały karabinek własnej konstrukcji WZ-58. AKM produkowano i wykorzystywano w Chinach, Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej, Egipcie, Syrii, Jugosławii, Finlandii i wielu innych krajach. Wiele z tych państw wprowadziło modyfikacje do klasycznej konstrukcji. Specjaliści tak opisują budowę typowego AK: Układ automatyki z obrotowym zamkiem napędzany jest ciśnieniem gazów prochowych. Ciekawostką jest to, że tłok gazowy ma połączenie z suwadłem zamka. Mechanizm kurka jest napinany przez odrzucany do tyłu zamek, a umieszczona z prawej strony dzwignia wyboru rodzaju ognia, którą można przestawiać na strzelanie ogniem pojedynczym lub ciągłym, przestawiona w położenie zabezpieczone pełni rolę bezpiecznika. W tym też położeniu blokuje jednocześnie rączkę do przeładowania, pozwalając jedynie na krótki ruch umożliwiający sprawdzenie, czy do komory wprowadzono nabój. Standardowy kbk AK-47 miał stałą kolbę drewnianą, ale wkrótce pojawił się AKS-47 ze składaną kolbą metalową, która wygląda na skopiowaną z niemieckiego pistoletu maszynowego MP3-8. Obydwa modele produkowano najpierw w sposób tradycyjny, komora zamkowa była frezowana z kawałka stali. Stosując komorę zamkową wykonaną z zespawanych razem wyprasek stalowych, tak wykonana broń ma oznaczenie AKM (Modernizowany). Uproszczono również układ ryglowania. Zamek rygluje się w tulejce połączonej z końcem lufy, a nie jak wcześniej w komorze nabojowej. Inne udoskonalenia to zastąpienie okrągłych otworów na cylindrze gazowym walcowanymi rowkami oraz wprowadzenie dwóch tłoczonych rowków na korpusie komory zamkowej służących jako prowadnice dla magazynka. Standardowy AKM, podobnie jak kbk AK47, ma kolbę drewnianą, a AKMS stalową składaną. Z okazji 75 urodzin Borys Jelcyn awansował Michaiła Kałasznikowa do stopnia generała majora. Krótkich karabinków maszynowych używała armia ZSRR, ale AK-47 zasłynął na całym świecie. Szczególna sławę zdobył za sprawą wielu krwawych zamachów terrorystycznych. Na przykład użyto ich podczas zabójstwa izraelskich członków ekipy olimpijskiej w Monachium w 1972 roku. Działający w odwecie Izraelczycy też posługiwali się tą bronią. Kałasznikowy były podstawowym wyposażeniem Irlandzkiej Armii Republikańskiej, czy Organizacji Wyzwolenia Palestyny. Bojówki Tutsi w Ruandzie używały ich w czasie masakr innych plemion. Gangi z Los Angeles też doceniły zalety tej broni. Oczywiście mafie z całego świata miały AK-47 w swoim podstawowym wyposażeniu. Podczas walk w Somalii małe dzieci dumnie kroczyły z kałasznikowem na ramieniu, w RPA rodzice z całą powaga nadawali noworodkom imię Kałasz, a republika Mozambik uwieczniła karabinek na swojej fladze narodowej. Do końca XX wieku legalnie sprzedano na świecie około 70 milionów egzemplarzy kałasznikowa. Ponieważ nie ma międzynarodowego patentu, swobodnie produkuje się na całym świecie modele oparte na pierwowzorze. Michaił Kałasznikow oceniał, że istnieje ponad 70 różnych wersji jego oryginalnej konstrukcji. Prezydent Putin w czerwcu 2007 roku oświadczył Słynny Kałasznikow to nie tylko przykład nowej myśli technicznej, ale także symbol talentu, kreatywnego geniuszu naszego narodu . 2