Cyklokonwertory
1
Definicja:
Cyklokonwertory należą do grupy układów będących bezpośrednimi przemiennikami
częstotliwości. W praktyce są budowane na bazie układów nawrotnych (rys. 1), w których kąt opóz
nienia
wysterowania Ä… jest zmieniany cyklicznie od stanu pracy prostownikowej do falownikowej i vice-
versa.
Rys. 1. Schemat ilustrujący zasadę działania cyklokonwertora.
W najprostszym przypadku cyklokonwertor może być zasilany z sieci jednofazowej, posiadając wyjście
jedno- lub -trójfazowe. Jednak najczęściej spotyka się układy zasilane z sieci trójfazowej.
Typowe układy cyklokonwertorów to:
" cyklokonwertor trójfazowy gwiazdowy,
" cyklokonwertor trójfazowy mostkowy.
Cyklokonwertor gwiazdowy
Na rys. 2 przedstawiono uproszczony schemat (obwód główny) trójfazowego cyklokonwertora
gwiazdowego (trójpulsowego) z wyjściem trójfazowym.
Rys. 2. Schemat trójfazowego cyklokonwertora gwiazdowego.
Układ składa się z trzech tyrystorowych grup fazowych, gdzie grupa fazowa jest złożona z grupy
anodowej i grupy katodowej tyrystorów, a obie grupy połączone wzajemnie dławikiem z odczepem
środkowym. Przykładowo tyrystory: T1, T2, T3 stanowią grupę katodową oznaczoną P1a, tyrystory T4,
T5, T6 stanowią grupę anodową oznaczoną P2a. Do dławika obwodowego L1a dołączona jest faza
odbiornika U1, a pozostałe fazy V1 i W1 odpowiednio do dławików L2a oraz L3a.
2
Cyklokonwertor mostkowy
Przekształtnik ten w istocie stanowi złożenie dwóch cyklokonwertorów gwiazdowych (rys. 3).
Tak więc tyrystory: T1, T2, T3 stanowią grupę katodową górną oznaczaną w skrócie P1a, tyrystory: T4,
T5, T6 stanowią grupę anodową górną P2a. Podobnie tyrystory: T19, T20, T21 tworzą grupę anodową
dolnÄ… P1b, zaÅ› tyrystory: T22, T23, T24 tworzÄ… grupÄ™ katodowÄ… dolnÄ… P2b. Oba mostki fazy A
cyklokonwertora są wzajemnie połączone za pośrednictwem dławików: L1a i L1b ograniczających
przepływ prądu obwodowego, do których dołączone są odpowiednio: początek U1 i koniec U2
uzwojenia fazy A odbiornika. Pozostałe dwie fazy przekształtnika są zbudowane według tej samej reguły,
a do nich dołączone są początki i końce pozostałych faz odbiornika: V1 i V2 oraz W1 i W2.
Rys. 3. Schemat układu trójfazowego cyklokonwertora sześciopulsowego (mostkowego).
Ogólne zasady sterowania:
Głównym kryterium sterowania jest zazwyczaj minimalizacja poziomu odkształceń napięcia
wyjściowego cyklokonwertora. Można wykazać, że cel ten zostanie osiągnięty jeżeli zmiany kątów
opóz
nienia wysterowania obu przekształtników składowych (tj. wytwarzających napięcie dodatnie i
ujemne) zmieniają się wg zależności:
Å„Å‚
ëÅ‚
Uz
ìÅ‚ ÷Å‚
= arccosìÅ‚ sin(Éot)öÅ‚
ôÅ‚Ä…P
÷Å‚
ôÅ‚ íÅ‚Ud 0 Å‚Å‚
(1)
òÅ‚
ëÅ‚
ôÅ‚Ä… = arccosìÅ‚ - Uz sin(Éot)öÅ‚
ìÅ‚ ÷Å‚
N
÷Å‚
ôÅ‚
Ud
íÅ‚ 0 Å‚Å‚
ół
gdzie:
ąP  kąt opóz
nienia wysterowania  cyklokonwertora dodatniego ,
ą  kąt opóz
nienia wysterowania  cyklokonwertora ujemnego ,
N
Uz  amplituda napięcia wyjściowego,
Ud 0  wartość średnia napięcia wyprostowanego prostownika składowego dla ą (w stanie
N
jałowym),
Éo  pulsacja napiÄ™cia wyjÅ›ciowego.
3
Sterowanie pracą cyklokonwertora zostało oparte na metodzie zwanej poziomowaniem kosinusoidy. W
metodzie tej dla każdego napięcia sieci zasilającej zdefiniowano przebieg kosinusoidalny o częstotliwości
sieci zasilającej opisany tak, że jego wartość maksymalna pokrywa się z punktem komutacji naturalnej.
Impuls bramkowy dla tyrystora danej fazy (początki impulsów bramkowych) generowany jest w
chwilach, w których przebieg kosinusoidalny i przebieg sygnału napięcia zadanego są sobie równe.
Na podstawie przebiegu napięcia zasilającego uA , sygnału kosinusoidalnego uT1 :
uA = Um Å" sin(Ézt)
Å„Å‚
(2)
òÅ‚
= UTm Å" cos(Ézt + Õ0)
ółuT1
z
oraz napięcia zadanego (sterującego) uoU , kąt wysterowania cyklokonwertora ąc można obliczyć z
zależności:
z
ëÅ‚ öÅ‚
uoU
Ä…c = acosìÅ‚ ÷Å‚ (3)
ìÅ‚UTm ÷Å‚
íÅ‚ Å‚Å‚
gdzie:
Um  amplituda napięcia sieci zasilającej,
UTm  amplituda przebiegu kosinusoidalnego,
Éz  pulsacja sieci zasilajÄ…cej,
Ä„
Å„Å‚
dla cyklokonwertora gwiazdowego
ôÅ‚
ôÅ‚
6
Õ0 =
òÅ‚
ôÅ‚Ä„ dla cyklokonwertora mostkowego
ôÅ‚
ół 3
Cechą charakterystyczną takiego sposobu sterowania jest liniowa zależność wartości średniej napięcia
wyjściowego od wartości sygnału sterującego.
4
Dla cyklokonwertora gwiazdowego, będącego przekształtnikiem jednokierunkowym, impulsy
bramkowe kształtowane są względem napięć fazowych sieci zasilającej. W cyklokonwertorze
mostkowym impulsy bramkowe tyrystorów kształtowane są względem odpowiednich napięć
przewodowych. Na rys. 4a przedstawiono ilustracjÄ™ metody poziomowania kosinusoidy dla
cyklokonwertora gwiazdowego. Natomiast rys. 4b ilustruje metodÄ™ poziomowania kosinusoidy dla
Ä„
cyklokonwertora mostkowego. W obu przypadkach kÄ…t wysterowania Ä…c wynosi .
4
a)
b)
Rys. 4. Ilustracja sterowania według metody poziomowania kosinusoidy:
a) dla cyklokonwertora gwiazdowego, b) dla cyklokonwertora mostkowego.
1. Sterowanie przy ciągłym przepływie prądu obwodowego
Algorytm sterowania cyklokonwertora pracującego z ciągłym przepływem prądu obwodowego opiera się
na podawaniu impulsów załączających tyrystory jednocześnie do obu przekształtników składowych,
stanowiących grupę katodową jak i anodową. Zatem dla symetrycznej pracy układu w całej dziedzinie
spełniony jest warunek:
Ä…P +Ä… = Ä„ (4)
N
5
Dla stabilnej pracy, czasy trwania impulsów bramkowych tg załączających tyrystory powinny
być równe jednej trzeciej okresu napięcia sieci zasilającej. Przykładowe przebiegi: prądu fazy U
odbiornika oraz impulsów bramkowych igT1... igT 6 załączających tyrystory tejże fazy ilustruje rys. 5.
Rys. 5. Przebieg prądu odbiornika oraz impulsów bramkowych dla
tyrystorów fazy U .
Poniżej (rys. 6) przedstawiono przykładowe przebiegi wybranych wielkości w układzie cyklokonwertora
gwiazdowego pracującego z ciągłym przepływem prądu obwodowego, obciążonego odbiornikiem o
charakterze rezystancyjno-indukcyjnym bez przewodu neutralnego dla zadanego maksymalnego napięcia
wyjściowego.
6
Rys. 6. Cyklokonwertor gwiazdowy bez przewodu neutralnego. Praca z ciągłym prądem
obwodowym. Odbiornik rezystancyjno-indukcyjny.
W obliczeniach numerycznych przyjęto częstotliwość napięcia sieci zasilającej cyklokonwertor równą
50 Hz, natomiast częstotliwość napięcia wyjściowego 10 Hz. Wartość stałej czasowej odbiornika
rezystancyjno-indukcyjnego wynosiła 1,0 ms. W układzie zastosowano dławik ograniczający o
indukcyjności Ld = 0,01 Lo .
o
Prądy i napięcia przedstawiono w jednostkach względnych. Dla napięć wielkością odniesienia U
jest amplituda napięcia fazy sieci zasilającej. Podobnie dla prądów odniesieniem jest amplituda prądu
o
odbiornika I aktualnie analizowanego przypadku pracy. Znaczenie poszczególnych wielkości jest
następujące:
zr
uoU  zadane względne fazowe napięcie odbiornika,
r
uoU  rzeczywiste względne fazowe napięcie odbiornika,
r
ioU  względny prąd fazy odbiornika,
r
uN  względne napięcie między punktem neutralnym odbiornika a z
ródła
zasilania,
r
isA  względny prąd fazy sieci zasilającej,
Lo  indukcyjność fazy odbiornika.
Algorytm sterowania bazujący na ciągłym przepływie prądu obwodowego nie jest efektywny, bowiem
wymusza w sieci zasilającej dodatkową składową indukcyjną prądu o znacznej wartości. Ponadto w celu
dostatecznego ograniczenia tej składowej dławik posiada stosunkowo duże wymiary.
7
2. Sterowanie z prÄ…dem obwodowym w chwilach zmiany kierunku prÄ…du odbiornika
Głównym celem tej strategii jest takie sterowanie, w którym prąd obwodowy płynie jedynie w
chwilach zmian kierunku prądu odbiornika. Zagadnienie wyboru załączania określonej grupy tyrystorów
nazywane jest centralnym systemem rozdziału prądu. Aby zrealizować taki sposób sterowania należy
kontrolować prąd odbiornika. Sygnał tego prądu należy porównywać z zadanym stałym poziomem
sygnału, odpowiednio: - "io dla przekształtnika dodatniego oraz + "io dla ujemnego. Wypracowane w
ten sposób sygnały yp oraz odpowiednio yn (odrębnie dla każdej fazy) można traktować jako sygnały
logiczne zezwalające na załączenie tyrystorów określonej grupy zwane dalej impulsami bramkującymi.
Matematycznie dla fazy U można je zapisać w następujący sposób:
ypU (t) = {1+ sgn[ioU (t)+ "io] }/ 2
Å„Å‚
(5)
òÅ‚
(t) = {1+ sgn[- ioU (t)+ "io] }/ 2
ółynU
lub bardziej precyzyjnie:
Å„Å‚ 1 dla ioU (t)> -"io
Å„Å‚
(t)=
ôÅ‚y òÅ‚
pU
(t)d"
ôÅ‚ ół0 dla ioU -"io
(6)
òÅ‚
1 dla ioU (t)< "io
Å„Å‚
ôÅ‚y
(t)=
òÅ‚
nU
ôÅ‚
(t)e"
ół0 dla ioU "io
ół
Pewną wadą zapisu (5) w porównaniu z formułą (6) jest możliwość osiągnięcia wartości 1/2. Aby tego
uniknąć wyrażenie to można przekształcić do postaci:
Å„Å‚ypU (t) = 1+ sgn{[1+ sgn(ioU (t)+ "io) ]/ 2 - "x } / 2
ôÅ‚
(7)
òÅ‚
(t) (t)+ ]/ }
ôÅ‚
ółynU = 1+ sgn{[1+ sgn(- ioU "io) 2 - "x / 2
gdzie:
y  sygnał bramkujący, sterujący pracą fazy U przekształtnika dodatniego
pU
ynU  sygnał bramkujący, sterujący pracą fazy U przekształtnika ujemnego,
"io   próg czułości prądu odbiornika,
1
ëÅ‚0, öÅ‚
"x  wielkość pomocnicza przyjmująca wartość z przedziału: .
ìÅ‚ ÷Å‚
2
íÅ‚ Å‚Å‚
8
Idea sterowania tyrystorów fazy U cyklokonwertora została przedstawiona na rys. 7. Linią ciągłą
zilustrowano elementy cyklokonwertora gwiazdowego. Elementy narysowane liniÄ… przerywanÄ… stanowiÄ…
uzupełnienie dotyczące układu mostkowego. Oznaczenia odnoszą się do rys. 2 i rys. 3. Sygnały
bramkujące: y i ynU sterują pracą przekształtnika odpowiednio dodatniego i ujemnego. Sygnały
pU
wyjściowe, będące iloczynami logicznymi sygnałów bramkujących oraz odpowiednich sygnałów
podstawowych generowanych metodą poziomowania kosinusoidy z uwzględnieniem (4), podawane są na
bramki tyrystorów.
Rys. 7. Idea generowania impulsów bramkowych podawanych na bramki
tyrystorów fazy U cyklokonwertora.
9
Graficzną interpretację metody sterowania polegającej na przepływie prądu obwodowego w
chwilach zmian kierunku prÄ…du odbiornika przedstawiono na rys. 8.
Rys. 8. Graficzna interpretacja pracy cyklokonwertora z przepływem prądu
obwodowego w chwilach zmiany kierunku prÄ…du odbiornika.
Na rys. 9 zilustrowano pracę trójfazowego cyklokonwertora pracującego z prądem obwodowym w
chwilach zmiany kierunku prÄ…du w fazie odbiornika.
Rys. 9. Cyklokonwertor gwiazdowy bez przewodu neutralnego. Praca z
przepływem prądu obwodowego w chwilach zmiany kierunku prądu
odbiornika. Odbiornik rezystancyjno-indukcyjny.
10
3. Sterowanie z zastosowaniem przebiegu inicjujÄ…cego (praca bez prÄ…du obwodowego)
Zbudowanie algorytmu sterowania wymaga dokładnego określenia stanu pracy poszczególnych
elementów cyklokonwertora. W celu poprawnej i stabilnej pracy czas trwania tych impulsów powinien
być równy, jak już wcześniej powiedziano, jednej trzeciej okresu napięcia sieci zasilającej. Bezpośrednie
zaimplementowanie takiego algorytmu doprowadziłoby do przepływu prądu obwodowego, bowiem
istnieją takie przedziały czasu, w których impulsy bramkowe załączające tyrystory są podawane
jednocześnie na tyrystory grupy dodatniej i ujemnej danej fazy. Zatem w algorytmie należy uwzględnić
warunek blokady impulsów załączających tyrystory danej grupy, jeśli przewodzi tyrystor (tyrystory)
grupy przeciwstawnej. Co więcej, po zakończeniu przewodzenia rozpatrywanej grupy tj. osiągnięciu
przez fazę odbiornika prądu o wartości bliskiej zeru ("io ) wprowadzona zostaje blokada impulsów
załączających tyrystory obu grup danej fazy trwająca dostatecznie długo, aby przewodzący tyrystor
zakończył przewodzenie i zdołał odzyskać zdolności zaworowe. W praktyce wartość "io powinna być
jak najmniejsza, jednak z punktu widzenia poprawności i niezawodności działania musi być ona większa
od spodziewanego poziomu zakłóceń i dokładności pomiaru. Należy założyć, że wartość ta w ogólnym
przypadku jest większa od prądu podtrzymania IH . Wynika stąd, że w chwili uaktywnieniu blokady i
bezpośrednio po tym tyrystor może się nadal znajdować w stanie przewodzenia. Nie jest wykluczone, że
płynący przez niego prąd zacznie narastać w sytuacji, gdy w jednej z pozostałych faz cyklokonwertora
nastąpi załączenie kolejnego tyrystora, co umożliwi dalszy przepływ prądu w rozważanej grupie tj. tej,
która powinna zakończyć przewodzenie. Wynika stąd konieczność wprowadzenia czasu martwego także
dla tyrystorów grupy przeciwstawnej. Jeżeli sygnał blokady yw , o której mowa wyżej, zostanie
zastosowany do wszystkich tyrystorów cyklokonwertora to prąd tyrystora kończącego przewodzenie nie
zacznie nagle wzrastać, gdyż żaden z tyrystorów nie zostanie załączony. Jeśli jednak prąd ten w czasie
martwym przekroczy wartość "io spowoduje to naturalną blokadę impulsów bramkowych tyrystorów
grupy przeciwstawnej. Dlatego też czas martwy powinien być na tyle długi, aby prąd odbiornika zdążył
narosnąć powyżej wartości "io . W przypadku, gdy tyrystor wyłączy się po zakończeniu czasu martwego
zostaje usunięta blokada impulsów załączających. Oznacza to, że załączone mogą być tyrystory zarówno
jednej jak i drugiej grupy. Jeśli mimo wszystko impulsy załączające zostaną podane jednocześnie na
tyrystory obu grup, co jest mało prawdopodobne, lecz niewykluczone, doprowadzi to do pojawienia się
prądu obwodowego i w konsekwencji zwarcia wobec braku dławików ograniczających. Nie można
jednak jednoznacznie rozstrzygnąć, która grupa jako pierwsza powinna rozpocząć przewodzenie. W
związku z tym wprowadzono pewne funkcje, które nazwano przebiegami inicjującymi. Przebiegi
inicjujące są funkcjami logicznymi okresowymi osiągającymi wartości równe zeru lub jedności ( 0 lub
 1 ) zdefiniowanymi dla każdego składowego przekształtnika wchodzącego w skład cyklokonwertora.
Czas trwania impulsu powinien być możliwie krótki, ale na tyle długi aby zapewnić załączenie (i/lub
wyłączenie) tyrystora (podobnie jak czas martwy). Przebiegi inicjujące muszą być ze sobą odpowiednio
skoordynowane. W przypadku cyklokonwertora mostkowego lub gwiazdowego z przewodem neutralnym
praca tyrystorów poszczególnych faz jest niezależna. Przebieg dla jednego okresu impulsów inicjujących
grupy anodowej i katodowej fazy U zilustrowano na rys. 10.
Rys. 10. Przebieg jednego okresu impulsów inicjujących dla
cyklokonwertora pracującego w układzie mostkowym lub gwiazdowym z
przewodem neutralnym.
11
Czas trwania impulsu inicjującego "ti generowanego zarówno dla grup katodowych jak i
anodowych poszczególnych faz jest równy jednej czwartej okresu, tyle samo wynosi czas trwania zwłoki
"tw między poszczególnymi impulsami. Dzięki temu rozwiązaniu w danej chwili nie mogą być
załączone tyrystory obu grup jednocześnie. Gdy tyrystor rozpatrywanej grupy zacznie przewodzić, to
impulsy załączające tyrystory grupy przeciwnej w danej fazie zostaną zablokowane. Jeśli zaś żaden z
tyrystorów rozpatrywanej grupy nie rozpocznie przewodzenia, to po upływie czasu martwego kolejny
impuls inicjujący zostanie podany dla tyrystorów grupy przeciwstawnej. Jeśli próba zainicjowania
przewodzenia dla grupy przeciwstawnej nie powiedzie się, cały cykl będzie powtarzany do chwili
rozpoczęcia przewodzenia. Diagram impulsów inicjujących dla tyrystorów pozostałych faz odbiornika:
V i W jest konstruowany tak jak dla fazy U .
W przypadku cyklokonwertora gwiazdowego i odbiornika z izolowanym punktem neutralnym
praca poszczególnych tyrystorów jest wzajemnie zależna. Dlatego też diagram impulsów inicjujących jest
nieco bardziej złożony (rys. 11). Mianowicie, dla każdej grupy tyrystorów zdefiniowany jest odrębny
przebieg impulsów inicjujących, zatem łącznie jest ich sześć. Diagram ten jest podobny do znanego
diagramu impulsów załączających tyrystory sześciopulsowego prostownika sterowanego. Przykładowo
podanie impulsu inicjującego dla tyrystorów grupy katodowej fazy U wymaga jednoczesnego podania
impulsu inicjującego dla tyrystorów grupy anodowej faz V lub W .
Rys. 11. Przebieg jednego okresu impulsów inicjujących dla
cyklokonwertora gwiazdowego pracujÄ…cego bez przewodu neutralnego.
Poszczególne pary impulsów są rozdzielone czasem martwym, co pozwala na trwałe wejście w stan
przewodzenia danej pary tyrystorów lub wygaśnięcia prądu i wyłączenia tyrystorów. Zatem przebiegi
impulsów podawanych na bramki tyrystorów jednej z faz cyklokonwertora można zapisać przy pomocy
zależności:
Å„Å‚ 1 dla (ypU 0 = 1 '" ynU 0 = 0) ("
Å„Å‚
ôÅ‚
ôÅ‚
(ypU 0 = 0 '" ynU 0 = 0 '" yw = 1 '" yipU = 1)
òÅ‚
ôÅ‚y =
pU
ôÅ‚0 w przeciwnym przypadku
ôÅ‚
ôÅ‚ ół
(8)
òÅ‚
1 dla (ynU 0 = 1 '" ypU 0 = 0) ("
Å„Å‚
ôÅ‚
ôÅ‚y = ôÅ‚
(ynU 0 = 0 '" ypU 0 = 0 '" yw = 1 '" yinU = 1)
òÅ‚
nU
ôÅ‚
ôÅ‚0 w przeciwnym przypadku
ôÅ‚
ół
ół
12
gdzie:
1 dla ioU (t)> "Io
Å„Å‚
y (t)= (9)
òÅ‚
pU 0
(t)d"
ół0 dla ioU "Io
1 dla ioU (t)< -"Io
Å„Å‚
ynU 0(t)= (10)
òÅ‚
(t)e"
ół0 dla ioU -"Io
1 dla t " )#"tw*#
Å„Å‚
yw(t) = (11)
òÅ‚
ół0 dla t "("tw)
y  impulsy bramkujące dla tyrystorów grupy katodowej fazy U ,
pU
ynU  impulsy bramkujące dla tyrystorów grupy anodowej fazy U ,
y  sygnał pomocniczy dla tyrystorów grupy katodowej fazy U ,
pU 0
ynU 0  sygnał pomocniczy dla tyrystorów grupy anodowej fazy U ,
yipU  sygnał inicjujący dla tyrystorów grupy katodowej fazy U ,
yinU  sygnał inicjujący dla tyrystorów grupy anodowej fazy U ,
yw  sygnał blokady impulsów bramkowych w chwili kończenia przewodzenia
przez dowolną grupę tyrystorów -wspólny dla wszystkich grup.
Sygnały bramkujące y i ynU opisane funkcją (8) można także zilustrować przy pomocy
pU
schematu logicznego, zamieszczonego na rys. 12.
Rys. 12. Schemat logiczny funkcji: y , ynU opisanych
pU
zależnością (8).
13
Na rys. 13 pokazano przebiegi ilustrujÄ…ce zasadÄ™ sterowania cyklokonwertora z zastosowaniem
przebiegów inicjujących w odniesieniu do fazy U . Jako obciążenie zastosowano odbiornik
rezystancyjno-indukcyjny z izolowanym punktem neutralnym. Przedstawiono m.in.:
" przebieg podstawowych impulsów załączających dla tyrystora grupy anodowej ig0T1 i
katodowej ig0T 4 ,
" przebiegi pomocnicze, sygnalizujące przewodzenie tyrystorów grupy katodowej lub
anodowej, odpowiednio: y , ynU 0 ,
pU 0
" przebieg blokady impulsów bramkowych yw -dotyczący wszystkich grup tyrystorów,
" przebieg inicjujÄ…cy dla grupy katodowej yipU i anodowej yinU fazy U ,
" przebiegi bramkujÄ…ce dla grupy katodowej i anodowej, odpowiednio: y i ynU
pU
" impulsy bramkowe tyrystora grupy katodowej ig0T1 i anodowej ig0T 4 .
Rys. 13. Przebiegi ilustrujÄ…ce zasadÄ™ sterowania cyklokonwertora
gwiazdowego zasilajÄ…cego odbiornik rezystancyjno-indukcyjny pracujÄ…cy
bez przewodu neutralnego z zastosowaniem pomocniczego przebiegu
inicjujÄ…cego.
14
Na rys. 14 zamieszczono wybrane przebiegi napięć i prądów. Pozostałe tyrystory cyklokonwertora
pracują podobnie. Proponowany sposób sterowania cyklokonwertora eliminuje przepływ prądu
obwodowego w sposób pewny (o ile układ kontrono-pomiarowy działa prawidłowo). Dla porównania na
rys. 15 przedstawiono sygnały inicjujące oraz wybrane przebiegi obwodu głównego dla fazy U ,
odpowiadające obciążeniu rezystancyjnemu, co wiąże się z przepływem prądów przerywanych w fazach
odbiornika.
Rys. 14. Przebieg wybranych wielkości dla cyklokonwertora gwiazdowego z
izolowanym punktem neutralnym, obciążonego odbiornikiem rezystancyjno-
indukcyjnym.
15
Rys. 15. Przebieg wybranych wielkości dla cyklokonwertora gwiazdowego
bez przewodu neutralnego, obciążonego odbiornikiem rezystancyjnym.
16
W celu potwierdzenia poprawności działania algorytmu sterowania cyklokonwertora bez
przepływu prądu obwodowego, opartego na zastosowaniu przebiegu inicjującego dla układu
mostkowego. Na rys. 16 i rys. 17 zilustrowano pracę dla tego typu przekształtnika obciążonego
odbiornikiem odpowiednio: rezystancyjno-indukcyjnym i rezystancyjnym.
Rys. 16. Przebieg wybranych wielkości dla cyklokonwertora mostkowego
obciążonego odbiornikiem rezystancyjno-indukcyjnym.
17
 Rys. 17. Przebieg wybranych wielkości dla cyklokonwertora mostkowego
obciążonego odbiornikiem rezystancyjnym.
18