Homilia






Uroczystość
Trójcy Przenajświętszej.
Trójca Przenajświętsza

znakiem  jedności i
modlitwy
Pierwsze wyznanie wiary.

           
Pozwala nam Bóg w dniu dzisiejszym przeżywać któryś raz z kolei  uroczystość Trójcy Świętej, czas
złożenia  duchowego hołdu i wyznania
wiary w Boga w Trójcy Świętej jedynego. To dzisiejsze święto możemy połączyć z
naszym pierwszym znakiem krzyża kreślonym na naszym ciele być może ręką matki
lub bardzo kochającej nas babci, która jak zwykle bywa miała więcej czasu dla
nas w naszym dzieciństwie niż mama. To właśnie wtedy rozpoczęła się nasza droga
z Bogiem rozwijająca się w swoim biegu ku przyszłości w imię Ojca i Syna i Ducha
Świętego. dzisiaj  jesteśmy skłonni
raczej do kontemplacji, rozważania tej największej z Boskich tajemnic. Powoli
stawaliśmy się świadomi tej Bożej wspólnoty u siebie nawzajem w rodzinnym domu.
To w nim kształtowało się nasze posłanie i wzajemne posłuszeństwo w duchu
miłości, jedności i zgody.
           
Sama nazwa Trójcy świętej pojawiła się i była przyjęta w młodym Kościele
i w rozwijającym się chrześcijaństwie już w drugim wieku. Już w Ewangelii przy
chrzcie w Jordanie i na górze Tabor objawia się w Osobie przemawiającego z nieba
Ojca, w posłusznym Jezusie Chrystusie, który działa i jest wierny w sprawach
Ojca mając zaledwie dwanaście lat w murach jerozolimskiej świątyni i później

jako Syn Ojca i jednoczącym przez miłość Duchu Świętym
Pocieszycielu i
Uświęcicielu.. Potem może lekcje religii pomogły nam odnieść do siebie więzy
pochodzenia poszczególnych Osób.
           
Jeden z katechetów omawiając tę Bożą tajemnicę powiada dzieciom na
lekcji: zamknijcie oczy i wyobraźcie sobie idącego przez pustynię człowieka,
w  upale południa i w środku lata.
Spragniony szuka studni, aby ugasić pragnienie. Napotyka  studnię bardzo głęboką. Obok dostrzega
wiadro umocowane na sznurze, bierze je i wyciąga wodę z głębokości. Spoglądał do
wnętrza studni, z powodu głębi nie dostrzegał lustra wody, ale nabrana woda,
wyjaśniła wszystko. Uszczęśliwiony wodą
szybko pije gasząc pragnienie i polewa
się z góry od głowy do stóp, by zaznać orzeźwienia i mocy. Katecheta kończy :
woda w studni to Bóg Ojciec, woda w wiaderku
to Syn Boży, a woda na zmoczonym
człowieku
to Duch Święty. Ta sama woda w różnych okolicznościach. Woda w
studni, to złoto, którego nikt nigdy z racji głębi nie widział, ale o jego
istnieniu świadczy obecność w naczyniu wydostanym z głębi
to ta woda daje
życie, działa niewidzialnie. Ta jej moc jest w studni, w naczyniu i na zmoczonym
człowieku.
Nasze wyjaśnienie w działaniu w nas.    

           
Bój Ojciec jest początkiem wszystkiego, Źródłem Wody Żywej, z którego
wszystko wypływa i do którego powraca. On nas bardzo kocha, daje nam wszystko,
czego potrzeba do wzrostu ciała i ducha, pozwala nam dostrzec Jego działanie
poprzez miłość. Do Niego dwa razy dziennie
przynajmniej
zwracam się w
modlitwie :,,Ojcze nasz... Abba Ojcze" Następnie kierowany miłością ku nam
wysyła Syna Odkupiciela podobnego do nas we wszystkim oprócz grzechu. To Pan
Jezus, Syn Boży rodzi się w Betlejem, wzrasta w latach, w mądrości i w łasce u
Boga i u ludzi. Pracuje i cierpi jak my. Oddaje życie za nas, aby nas pojednać z
Ojcem w niebie , wprowadzić na drogę zbawienia. Często powołuje się na wolę Ojca
i jej Jemu wierny i posłuszny aż do śmierci krzyżowej. Przepowiada o Ojcu pełnym
miłości , że jest Drogą, Prawdą i Życiem dla nas, ze jest naszym Chlebem w
drodze ku niebu.
           
Każdy z nas, jak ów wędrowiec spożywa tę Wodę, wylewa na siebie. Spełnia
się jego pragnienie. To jakby nasze Bierzmowanie, wylanie Ducha Świętego, Ducha
Mocy, nasze zanurzenie w Ojcu. Starożytni Etiopczcy porównywali Boga Ojca ze
słońcem, tarczą. Światłem stal się Boży Syn
Pan Jezus, a grzejącym nas ciepłem

Duch Święty. Dla nas ludzi XXI wieku o ile łatwiej pojąc choć przez
podobieństwo te wielkie sprawy Boże, niż chrześcijanom pierwszych wieków. Mnich
Ryszard od świętego Wiktora tak wspaniale napisał o Trójcy Świętej już w
dwunastym wieku ,, Czytałem często, ze jest jeden Bóg. Jest On wieczny i
niestworzony, nieogarniony, wszechmocny, ze jest Panem wszystkiego. Jest
wszędzie obecny, wszędzie cały, nie podzielony... A słyszę też, ze nie ma trzech
bogów, lecz jeden Bóg i Pan wszystkiego..".
Św. Katarzyna Sieneńska o Trójcy Świętej. .   
           
Św. Katarzyna Benincasa zwana Sieneńską ( XIV wiek)  w swoich Dialogach o Bożej Opatrzności
wspaniale chce nam pomóc w zrozumieniu Bożych Osób. Pisza ona tak: ,, Ty Trójco
wieczna jesteś morzem głębokim, w którym im więcej szukam, więcej znajduję, a im
więcej znajduję, tym więcej Cię szukam. Ty w nienasycony sposób nasycasz
duszę... Zakosztowałam i światłem mojego umysłu w świetle twoim ujrzałam
przepastne głębiny, Trójco wieczna i piękno Twojego stworzenia. A oglądając
siebie w Tobie, ujrzałam, ze jestem Twoim obrazem. Bo ze swej mocy, wiekuisty
Ojcze i mądrości, która jest Syn Twój Jednorodzony, udzieliłeś mi, a Duch
Święty, który od Ciebie i od Syna pochodzi, dał mej wioli zdolność kochania
Ciebie. Ty wiekuista Trójco, jesteś Stwórcą, a ja stworzeniem... O przepaści, o
Trójco Boska i wieczna, o morze głębokie! Cóż mogłeś mi dać więcej nad siebie
samego? Jesteś ogniem, który zawsze plonie i nie gaśnie nigdy. Jesteś ogniem,
który swoim żarem spala wszelką miłość własna duszy. Jesteś ogniem, który usuwa
wszelką oziębłość i który oświeca wszelki umysł światłem. W tym świetle dałeś mi
poznać Twoją prawdę" ( Brewiarz Tom II s. 1370).
           
Wielkie rzeczy bywają tajemniczymi, trudnymi do rozpoznania. Nasz Bóg
jest zarazem wielki, tajemniczy, ale jest bliską Miłością. Jedni pragną wynaleźć
przeróżne przyrządy, inni udają się statkami za morza i oceany , a nawet w
kosmos. Nasz Bóg daje się rozpoznać , gdy uklękniemy na kolana  w modlitewnej adoracji, gdy skierujemy
do Niego nasz umysł i serce, a wargi nasze wypowiedzą choćby te kilka słów: ,,
Boże, choć Cię nie pojmuje, jednak nad wszystko miłuję. nad wszystko, co jest
stworzone, boś Ty dobro nieskończone. 
Nasz obraz Boga w Trójcy
Świętej jedynego.
           
Człowiek z natury nie lubi tajemnic, na wszystko chce mieć odpowiedź,
jak niewierny Tomasz chce dotknąć, zmierzyć, wyrazić obrazowo. Jak więc byłoby z
obrazem Pana Boga? Co zrobić, aby tajemnica Trójcy Św. była bardziej zrozumiała,
mniej skąplikowana, jakby na miarę naszego rozumu?  Nie silmy się na to, bo zagubimy się w
sprzecznościach, wszystko nam się pomiesza w poczuciu, że jest Ktoś, kto nas
przerasta . Powiemy jak słuchacze Pana Jezusa
trudna to mowa, któż ją pojąć
zdoła?
           
Wyobraźmy sobie grę na gitarze. Potrzebne tutaj są trzy elementy :
napisany utwór muzyczny, albo pomysł, jak go zagrać. Po drugie
potrzebne są
ręce, które umiejętnie poruszają struny. Po trzecie sam instrument i to dobrze
nastrojony. Wszystko to razem tworzy dla nas jedna całość miłą uchu.
           
Życie codzienne jest wielkim dążeniem do jedności. Ludzie udający się na
górskie szczyty tworzą jedność, staja się bardziej bliscy i bezpieczni wobec
żywiołu. Prowadząca duża grupę dzieci
pani nauczycielka stara się utrzymać
wszystkich w bliskości siebie, w jednej wspólnocie nawet z racji
odpowiedzialności za ich życie i bezpieczeństwo. naród rozbity, nie tworzący
jedności jest łatwy do pokonania, jest bardzo słaby. Jedność jest siła twórcza i
owocną. Przykładem tego jest cały świat przyrody, nasz wszechświat ten wielki

przykładem jest choćby nasz organizm, nasze życie duchowe. O jedności Osób
Boskich wie nawet dziecko, gdy powie nam, ze Bóg Ojciec, dawca życia w nas
działa i nas wspiera, Syn Boży naprawia i leczy nasze zranienia grzechem, a Duch
Święty nas podtrzymuje, uświęca, daje natchnienia i światło. Wspaniała  zgodność w działaniu  choć ukryta w głębokich tajemnicach
podtrzymuje cały świat w funkcjonowaniu. To właśnie my i przede wszystkim
my  jesteśmy w objęciach Ojca, Syna
i Ducha Św. od dziecka od przyjętego chrztu świętego, aż po ostatnie
przeżegnanie się na tej ziemi.
           
Zrozumienie miłości i jedności Boga wpływa na nasze życie religijne .
Dobroć i mądrość Boża włączyła nas do wspólnoty miłujących się Osób. Wspólnota
ta nie zamyka się we własnym szczęściu i doskonałości, ale pragnie rozlewać
miłość na inne istoty, które stwarza. 
Nie musimy być skazani na samotność, bezradność, dzielenie się, a co
najgorsze na kłótnie i zgryzoty.
Dziękujmy Boga za dar Bożej
jedności.
           
Jak dobrze, że cała działalność Boska jest wynikiem miłości , dobra i
jedności. Bóg jest dla nas braterską potęgą, potrzebna na każdym kroku
mądrością. Nie lękajmy się tego, ze nie zdołamy pojąć, określić istoty Boga w
Trójcy Świętej jedynego, ze brakuje nam słów i to tych sensownych do wyrażenia
rzeczywistości Boga. Bóg wyraża się nas. My jesteśmy i powinnyśmy być godnym
Jego obrazem . Jako Jego dzieci
jesteśmy przeniknięci Jego miłością. Już
niejeden z wielkich ludzi powiedział: im więcej przeczytało się w życiu książek,
im człowiek więcej się uczy, im dłużej żyje tym więcej przekonuje się, ze
jeszcze mu daleko do wszechpotężnego Boga , a prawdę najbardziej bliską i
odpowiednia znajduje po prostu w katechizmie . Henryk Sienkiewicz zaś nas
pociesza, że kłamstwo naszych przeciwników w wierze jest bardziej nagie, niż
prawda, bo to właśnie od prawdy kłamstwo pożycza swe szaty.
           
Z radością i zadumą pochylmy się dzisiaj wobec Osób Trójcy
Przenajświętszej, wobec tajemnic Boga w Trójcy jedynego. Czyńmy każdy znak
krzyża z szacunkiem i powagą, tak aby stale pamiętać o miłości, do jakiej
jesteśmy powołani, oraz o tym, ze dla innych jesteśmy znakiem  Boga, ze nasze życie jest prawda o Bogu.
Z wiarą, miłością i z pokorą pochylając się przed majestatem Boga w Trójcy
Świętej jedynego módlmy się słowami : Chwała Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu.
Amen.