Świadoma intencja w dążeniu do realizacji LD
(Dział LD)

Najbardziej efektywne techniki wyróżniają się wzmożonym wykorzystaniem "dążenia" na drodze do pożądanych efektów. Dążenie jest bezpośrednim następstwem pragnienia realizacji pierwotnego zamiaru - intencji. Aby więc móc wykorzystać owe techniki w sposób bardziej efektywny/miarodajny w stosunku do drzemiącego w nich potencjału, dobrze jest sobie udzielić (w głębi siebie) odpowiedzi na dwa podstawowe pytania;

(1) "Czy tego chcę?" (2) "Jak bardzo tego chcę?"

Jeśli odpowiedź na pierwsze pytanie okaże się być twierdząca (co jest raczej oczywiste), wówczas jesteśmy już na dobrej drodze do realizacji tego, do czego się ono odnosi (czyli LD - może to być także OOBE lub jakikolwiek inny stan/cel dążenia). Jednakże w przypadku drugiego pytania, sprawa się komplikuje. Dlatego że raczej trudno jest sobie udzielić odpowiedzi brzmiącej jednoznacznie, na pytanie "jak bardzo". Możemy sobie natomiast uświadomić (w jakimś stopniu) głębię owego pragnienia. Jedną z metod takiego uświadamiania, jest posłużenie się w tym celu "wyobrażeniem bycia świadomym/ą we śnie". Wyobrażenie to polega na pośrednim odniesieniu się do sennej rzeczywistości, poprzez zwyczajne "marzenie na jawie" (oczywiście w stanie świadomym). Najlepiej, gdy uprzednio wprowadzimy się w głębszy stan alfa - aczkolwiek lekki relaks w formie zwykłego odprężenia (czyli płytki stan alfa), także będzie spełniał warunki sprzyjające poniższemu przykładowi;

Marzenie na jawie

Wyobraź sobie, że jesteś we śnie. Znajdujesz się w jakimś pomieszczeniu, bądź innej lokacji. Jesteś tam tylko Ty. Uwolnij kształty (w tym także postacie), jakie spontanicznie pojawiają się w Twoich skojarzeniach. Zgrupuj je razem (na poprzednio utworzonym planie) i powiąż w swobodną interakcję (niczego nie wymuszając), której centrum skupia się na Twojej osobie. Aby jeszcze bardziej urealnić iluzoryczność tej rzeczywistości, warto jest sobie do niej stworzyć także i klimat. Może być np. mrocznie i tajemniczo, bądź miło i przytulnie - wszystko zależy od Ciebie. Zaangażuj w to również swoje zmysły - szczególnie zmysł dotyku i słuchu: Usłysz strumień rzeki, zanurz w niej swoje dłonie, poczuj przeciekającą między palcami wodę. Wyobraź sobie, jak się poruszasz i czuj to - jak stawiasz kroki, jak poruszasz dłońmi, głową, poczuj wiatr, domyślną temperaturę itd. Wreszcie niczym nieskrępowany/a wzbij się w powietrze, aby doświadczyć wspaniałego uczucia, jakie towarzyszy lataniu (wg. śniących jest to największe dobrodziejstwo LD - przynajmniej na początku).

Powyższy przykład wyobrażenia (wizualizacji) działa również na podbudowę naszej intencji względem pragnienia doświadczenia LD. Wyobrażenie to jest także rodzajem "nastawienia się" na właściwe doświadczenie podczas snu. Dlatego też częste praktykowanie tej formy iluzorycznego odniesienia, może również zaowocować upragnionym rezultatem w doświadczeniu rzeczywistym. Wystarczy, że poświęcimy na to (średnio) 30 min. dziennie, rozłożone na dwie sesje (np. po 15 min. każda), a bardzo możliwe, że już po paru dniach (do tygodnia lub dłużej - zależnie od nastawienia) doświadczymy pierwszego kontrolowanego snu. Nieco bardziej optymalnie jest takie sesje organizować sobie tuż przed zaśnięciem. Możliwe jest wtedy nawet płynne (i zupełnie spontaniczne) przejście ze zwykłego wyobrażenia w LD. Oczywiście pod warunkiem zachowania świadomości. Aczkolwiek z biegiem odbytych sesji świadomość "uczyła się" będzie samokontroli i tym samym coraz to dłużej pozostawała będzie w kontrolowanych przez siebie warunkach. Samo wyobrażenie w połączeniu z inną techniką (opierającą się np. na jakiejś formie testów rzeczywistości), automatycznie podnosi szansę na realizację doświadczenia rzeczywistego. Im większa różnorodność, tym szanse wzrastają coraz to bardziej - wprost proporcjonalnie do włożonego wkładu i ogólnego zaangażowania.

Bliższe określenie celu

Na podbudowę naszej intencji ma również wpływ jej konkretne sformułowanie. Chodzi tutaj o cel działania w doświadczeniu - np. celem może być zabawa, doskonalenie się, szukanie odpowiedzi, spotkanie. Ważne jest jak najbliższe skonkretyzowanie własnego oczekiwania, względem doświadczenia docelowego. W innym wypadku będziemy zdani (w większym stopniu) na łaskę porywów abstrakcji, która działając podobnie jak rzeka, będzie dowolnie nami kierowała - nie dając przy tym większych szans na oderwanie się od jej wpływu.

Jeśli oczekujemy (dla przykładu) zabawy, odpowiedzmy sobie na następujące pytania: (1) Co w szczególności chcemy robić - np. chcemy latać; (2) Jaki ma być klimat doświadczenia - np. tajemniczy, lecz zabawny; (3) Jakie abstrakty mogłyby się znaleźć w takim doświadczeniu - np. wir powietrzny oraz magiczna brama; (4) Jeśli chcemy, aby w naszym doświadczeniu uczestniczyła jakaś konkretna postać, określmy ją - np. nasz sobowtór (inteligentny).

Odpowiadając na powyższe pytania, budujemy sobie jednocześnie ogólny plan oczekiwania względem przyszłego doświadczenia. W ten sposób formujemy sobie także konkretny obraz naszej intencji i zyskujemy możliwość efektywniejszego wyrażenia się poprzez jej zawartość. Elementy, jakie składają się na taki obraz (czyli wyniki naszych odpowiedzi), możemy wykorzystać we wcześniej przedstawionym przykładzie wyobrażenia (wizualizacji), ale nie musimy się wcale do tego ograniczać.

Odmienne wykorzystanie elementów naszego oczekiwania

Ww. elementy możemy również wykorzystać/odnieść do szeregu innych technik, w których znajdą one swoje ujście, w szeregu odmiennych zastosowaniach. Jednakże cały czas powinniśmy mieć świadomość zawartości naszego pierwotnego oczekiwania - dobrze jest o tym pamiętać.
Przykładem odmiennego zastosowania jednego tylko elementu zaczerpniętego z naszego "obrazu" oczekiwania (na drodze do przebudzenia świadomości podczas snu), może być posłużenie się do tego celu formą sugestii pośredniej lub bezpośredniej. Powiedzmy. że wykorzystamy do tego celu naszego sobowtóra, jako że chcemy, aby uczestniczył on w naszym doświadczeniu (oczywiście może to być jakikolwiek inny element). Odnieśmy się więc do niego tak, jakby istniał on naprawdę - napiszmy do niego list! Poprośmy go w nim o pomoc w uzyskaniu świadomości podczas snu. Napiszmy, jak bardzo nam na tym zależy. Zamiast listu możemy wykonać także rysunek (najlepiej tuż przed zaśnięciem) z ujęciem postaci sobowtóra, który mówi lub krzyczy do nas "TO SEN!" (postarajmy się usłyszeć to wołanie, jakie współgra z mimiką postaci). Możemy także w trakcie zasypiania odnieść się do niego z prośbą - możemy wykorzystać tutaj wizualizacje, aby zobaczyć go przed sobą i w ten oto sposób, nawiązać z nim kontakt. Oprócz sobowtóra (czyli postaci) możemy wykorzystać również inne elementy (np. magiczną bramę) lub też czynność albo nawet sam klimat. Poszczególne elementy możemy także wykorzystać w odniesieniu do innych (zdawać by się mogło - samowystarczalnych) technik. Jedyną granicę stanowi nasza wyobraźnia, gdyż tak naprawdę granice - jako takie - nie istnieją.

Na zakończenie

W początkowej fazie śnienia często obieranym kierunkiem w doświadczeniu jest zabawa/przygoda - jednakże nie jest to wcale regułą. Nie jest nią szczególnie wtedy, gdy nasze śnienie wiąże się z jakąś konkretną formą praktyki (np. jogą). Sama zabawa nie jest nam w stanie dostarczyć konkretniejszych rezultatów - a przecież rezultat jest tak samo ważny (a może nawet i bardziej), jak samo doświadczenie.

Doskonalenie swych umiejętności podczas snu może nas w przyszłości (w bardzo wysokim stopniu) uświadomić o potędze możliwości naszego umysłu. Potęgę tą możemy wykorzystać w zupełnie odrębnym obszarze tematycznym, dlatego warto jest nie ograniczać się jedynie do intencji odbycia doświadczenia. Również i nasza intencja zyska w ten sposób na swej wartości, jeśli tylko szczerze określimy to, czego oczekujemy. Dobrze jest już na samym początku praktyki świadomego śnienia, odpowiedzieć sobie na następujące pytanie: jakie są moje oczekiwania?

Pamiętaj, możliwości są nieograniczone - NIE MA GRANIC.