NaszaGazeta











Czesław Malewski
Rody szlacheckie na Litwie (IV)


Wileńszczyzna była prawdziwym ogrodem botanicznym
szlachty i - jakiej szlachty! Siedzieli tu od pogańskich czasów, bo od
Mendoga - Jundziłłowie, Wismontowie, od Giedymina - Dogilowie, Ejgirdowie,
od Jagiełły i Witolda - Krupowiczowie, Zapaśnikowie, Krupowiesowie,
Wilbikowie, Mickiewiczowie, Koczanowie, Dowgirdowie, Jodkowie,
Bartoszewiczowie i inni. W samym lidzkim powiecie (obecnie część rejonu
solecznickiego) pod koniec XVIIIw. kwitło jakieś 600 nazwisk szlacheckich,
a w tym kilkanaście rodzin o nazwisku, naszego Wieszcza,
Mickiewicz

Herb Korczak

Istniały następujące podstawowe odmiany tego
herbu:
I. W polu czerwonym trzy belki ( bierzwiona) srebrne, ku
dołowi stopniowo krótsze jedna od drugiej. W klejnocie nad hełmem w
koronie w czarze złotej pół psa srebrnego.
II. Tarcza - jak odm. I. W klejnocie nad hełmem w koronie
trzy pióra strusie
III. (Łopot) W polu czerwonym nad trzema belkami
srebrnymi, ku dołowi stopniowo krótszymi jedna od drugiej, dwa skrzyżowane
jelce srebrne. W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra
strusie.
IV. W polu czerwonym pod trzema belkami półksiężyc srebrny
rogami do góry. W klejnocie nad hełmem w koronie w czarze złotej pół psa
srebrnego.
Znane są następujące średniowieczne pieczęcie z herbem
Korczak: 1431 Hrynko Klukowicz i Bohowityn (pieczęcie litewskie); 1501
Jerzy Kilnicz, marszałek nadworny i dzierżawca lidzki i inne.
Aktem unii horodelskiej herb ten został przeniesiony na
Litwę. Korczakiem posługiwały się, między innymi, następujące rodziny na
Litwie:
Balewicz, Batkowski, Biernacki, Biliński, Bohdanowicz,
Bortkiewicz, Bortnicki, Chotecki, Chyżewski, Dąbrowski, Dobroczyński,
Dunicki, Gacki, Gajewski, Gruszkowski, Hołowicki, Hubicki, Ilcewicz,
Illukiewicz, Komar, Komorowski, Korbut, Korczak, Kotowicz, Krasnopolski,
Krupski, Leszczyński, Lipski, Łaniewski, Ławrynowicz, Łuszczewski,
Łuszczyński, Michalski, Myszczyc, Mieleszko, Mogilnicki, Pawłowicz,
Prokopowicz, Rymkiewicz, Rynkowski, Sielicki, Siwicki, Sołtan, Sosnowski,
Steckowicz, Truchowski, Warkowski, Wołk, Worotyński, Zahorowski,
Ziółkowski.

Rodzina Ilcewiczów

Ilcewicz herbu Korczak. W herbarzu Uruskiego czytamy:? Jan
syn Andrzeja, z synem Wincentym, Antoni syn Szymona z synami Janem,
Justynem i Pawłem, potomkowie Michała, dziedzica dóbr Ciejkinie w
oszmiańskim 1654 r., zapisani do ksiąg gub. Wileńskiej 1800
r.?.
Ilcewicz herbu Lubicz. Józef z synami Benedyktem,
Bartłomiejem, Janem i Marianem, Bonifacy z synami Antonim, Jakubem, Janem,
Józefem i Klemensem oraz Józef i Bartłomiej z synami Bartłomiejem i
Jerzym, synowie Kazimierza, wnukowie Jakuba, a potomkowie Walentego
dziedzica dóbr Bartofty, w pow. lidzkim 1676., zapisani do ksiąg szlachty
gub. Wileńskiej (opis herbu Lubicz podałem w pierwszym
odcinku).
Zamieszkiwali w Trabuszkach, Chomiczach, Nowokuńcach,
Tietiańcach, Ponieździlu, Bujwidach, Karmaniszkach, Pojedubiu.
Alfons Ilcewicz z Nowokuńc i Kazimierz Ilcewicz z V
batalionu 77pp AK kpt. S.Truszkowskiego ?Sztremera? walczyli o wolność
Rzeczypospolitej.

Rodzina Bieniakońskich

W 1820, 1832 roku Ludwik wraz z synami:
Józefatem-Michałem, Wawrzyńcem-Kajetanem, Stanisławem-Henrykiem,
Wincentym-Janem oraz wnukami otrzymał podtwierdzenie szlachectwa jako
stara rodowita szlachta polska, zapisani do ksiąg szlachty gub.
Wileńskiej.
Mało liczna rodzina zamieszkała w okolicy Michnokiemia i
okolicy Mickańce.
Spokrewnieni z Bartoszewiczami, Rymkiewiczami,
Krupowicyami,Żemoytelami, Zachwatowiczami, Wojszwiłłami, Zacharewiczami,
Zapaśnikami, Pryszmontami, Joczami.
Po drugiej wojnie światowej przedstawiciele tej rodziny
wywiezieni zostali na Sybir, a część zaś wyjechała do Polski. Obecnie na
terenie Litwy nie ma rodziny o tym nazwisku. Pozostały tylko trzy rodziny
o tym nazwisku w Polsce: w Gdańsku, Bydgoszczy i wŻyrardowie pod
Warszawą.
W polu czerwonym podkowa srebrna z zaćwieczonym na barku
krzyżem kawalerskim złotym, po prawej stronie podkowy strzała opierzona
srebrna na opak, po lewej takiż rosochacz żeleźcem w dół. W klejnocie nad
hełmem w koronie połulew złoty ukoronowany, z mieczem w prawej
łapie.
Istnieją odmiany tego herbu, różniące się barwą pola -
błękitne, a także zwrotem strzały i rosochacza ku górze.
Pierwsza znana zapiska sądowa pochodzi z 1401 roku. Herb
najbardziej rozpowszechniony na Mazowszu.
Herbem posługiwały się rodziny: Bardowski, Bartoszewicz,
Bieniakoński, Bieńkowski, Bohdanowski, Brodowski, Cybulski, Grodecki,
Jankowski, Kamiński, Kowalewski, Lipski,Łazowski, Michałowski,
Pieszkowski, Sobolewski, Wąsowicz, Wysocki, Zaleski, Zawadzki,
Zgorzelski.

NG 19 (455)