The Linux Keyboard HOWTO: Przewijanie Następna strona Poprzednia strona Spis treści 19. Przewijanie Istnieją dwa sposoby zmuszenia ekranu do przewinięcia się. Pierwsza, zwana "twardym przewijaniem" to pozostawienie tekstu w pamięci ekranu w bieżącej postaci, ale zmienienie punktu oglądania. Jest to bardzo szybkie. Druga, zwana "miękkim przewijaniem" polega na przesuwaniu całego ekranu tekstowego w górę lub dół. Jest to o wiele wolniejsze. Sterownik konsoli jądra wypisze tekst zaczynający się u górnej granicy pamięci ekranu, kontynuując aż do dołu, potem znów skopiuje część dolną na górną, i tak dalej, cały czas używając twardego przewijania by pokazać właściwą część ekranu. Możesz przewijać w tył aż do górnej granicy pamięci ekranu używając Shift-PageUp (szary PageUp) i z powrotem w dół używając Shift-PageDown (szary PageDown), zakładając domyślny układ klawiatury. Ile można przewinąć w tył wyznacza więc ilość pamięci ekranu którą masz, i nie możesz jej zwiększyć. Jeśli potrzebujesz przewinąć więcej, użyj jakiegoś programu który buforuje tekst, jak less czy screen - używając bufora na dysku możesz wrócić do tego co robiłeś tydzień temu. (dla xterm można ustawić możliwe przewijanie w tył dodając linię w rodzaju XTerm*saveLines: 2500 do .Xresources.) Przy zmianie wirtualnych konsol zawartość ekranu starej WK jest kopiowana do pamięci jądra, a zawartość ekranu nowej WK jest kopiowana z pamięci jądra do pamięci ekranu. Tylko ekran widzialny jest kopiowany, nie całość pamięci ekranu, tak więc zmiana konsoli powoduje utratę całej informacji o przewijaniu. Czasami twarde przewijanie nie jest pożądane, na przykład gdy sprzęt nie posiada możliwości zmiany punktu oglądania ekranu. Pierwszym przykładem byłą maszyna braillowska, która oddaje zawartość górnej części pamięci ekranu w braille'u. Istnieje opcja używana w czasie ładowania jądra (no-scroll, która mówi sterownikowi konsoli by nie używał twardego przewijania. Patrz bootparam(7)). Następna strona Poprzednia strona Spis treści