141 02

B/141: E.R.Gruber - Tajny świat parapsychologii

Wstecz / Spis
Treści / Dalej

Remote Viewing
Międzykontynentalne postrzeganie na odległość: Rzym
Detroit
Było to pewnego wietrznego, chłodnego wieczoru listopadowego w Rzymie; po raz szósty miałem odwiedzić miejsce, które zostało wybrane w sposób przypadkowy. Tym razem na kartce papieru w zapieczętowanej kopercie było napisane: �lotnisko Fiumicino". Miałemjeszcze wystarczającą ilość czasu, a z wycieczek, które organizowaliśmy z przyjaciółmi w tej okolicy, wiedziałem, że w pobliżu lotniska znajdowały się wzgórza, z których mogłem dobrze obserwować obiekt. Nic więcej nie miałem do roboty. O umówionej porze, o godzinie 17.00, miałem tylko być na miejscu i przez kwadrans rozglądać się wokół siebie. Dokładnie tam, gdzie stałem, zauważyłem dziury w podłożu, prawdopodobnie pozostałość po okradających groby, którzy poszukiwali znalezisk archeologicznych w pobliżu wykopalisk rzymskich i etruskich. W tle widać było pasy do lądowania i budynek lotniska.
W tym samym czasie moja amerykańska koleżanka Marylin Schlitz siedziała wygodnie w swoim mieszkaniu. Była godzina 11.00, Marylin znajdowała się w odległości ponad 8000 kilometrów ode mnie, w Detroit. Marylin zrelaksowała się i zaczęła mówić: �Pas do lądowania? Czerwone światła. Silne działanie głębi... Dziura w podłożu, rzecz w kształcie świecy. Kwiat
może nieprawdziwy... na zewnątrz. Widzę ciemne niebo. Wietrznie i chłodno. Coś leci do góry".
Na końcu napisała streszczenie swoich wyobrażeń: �Wrażenia, które miałam, pochodziły z obiektu zewnętrznego, a Elmar znajdował się
nie wiem, czy �instytucja" jest tutaj właściwym słowem
w miejscu, które nie było prywatnym domem, lecz kompleksem publicznym. Stał w pewnym oddaleniu od tej struktury, lecz mógł j ą widzieć. Może był na parkingu lub na polu, które w jakiś sposób wiązało się ze strukturą identyfikującą to miejsce. Chciałabym powiedzieć, że to było lotnisko, ale wydaje mi się to zbyt specyficzne. Odbywały się tam ważne czynności i byli tam ludzie, ale nie w pobliżu Elmara".
Remote Viewing lub w skrócie RV określane również jako �zdalne postrzeganie" uznano za ostatni krzyk mody w parapsychologii. Doświadczenia odbywały się według prostego schematu: jedna osoba poddawana doświadczeniu pozostawała w laboratorium, a druga udawała siew losowo wybrane miejsce. Osoba przebywająca w wybranym miejscu przez 15 minut poddawała się działaniu wrażeń. W tym samym czasie współpracownik pozostający w laboratorium próbował opisać miejsce docelowe.
Po kilku próbach tego rodzaju eksperci ze spisanymi protokołami udawali się na miejsce docelowe oraz na wszystkie inne możliwe, ale nie wybrane miejsca, nie wiedząc jednak, które z tych miejsc stanowiło cel posiedzenia. Porównywali wypowiedzi z poszczególnymi miejscami i tworzyli szeregi protokołów zróżnicowanych według stopnia zgodności. Następnie poddawano je ocenie i określano stopień podobieństwa, przy czym ocenie podlegały oczywiście także takie przypadki, przy których nie istniała możliwość stwierdzenia żadnych zgodności.
Była to jedna z kilku transkontynentalnych prób Remote Viewing, a eksperyment z rzymskim lotniskiem był tak zwanym �bezpośrednim celnym trafieniem". Sama Marylin Schlitz oraz eksperci jednomyślnie na pierwszym miejscu przyporządkowali lotnisko do wypowiedzi z tej próby. Tak samo dokładnie opisywała Marylin Schlitz inne miejsca docelowe; analiza statystyczna wykazała, że prawdopodobieństwo przypadkowego otrzymania takich wyników wynosi 1 do 200 00012.
Remote Viewing było odpowiedzią Stanów Zjednoczonych na radzieckie zagrożenie psi. Test projektowano od 1972 roku w SRI, korzystając ze środków finansowych CIA, i doskonalono go przez lata w żmudnych pracach dotyczących drobiazgów. Głównąposta-ciątych badań był artysta z Nowego Jorku i osoba uzdolniona paranormalnie
Ingo Swann.
Ingo Swann
Swann urodził się w 1933 roku w Telluride, Colorado. Jako dziecko doświadczył wielu przeżyć paranormalnych. Studiował biologię i sztukę, nie mógł jednak kontynuować studiów i zaciągnął się do armii. W czasie szkolenia w Forcie Knox, Kenntucky, przeczytał książkę Aldousa Huxleya Pforten der Wahrnehmung [Wrota postrzegania (przyp. tłum.)], która w przyszłości miała stale wywierać wpływ na jego życie. Książka Huxleya uważana była za biblię kultury alternatywnej, jeden z wyzwalaczy rozpoczynającej się konfrontacji z doświadczeniami narkotycznymi i mistyką. Swannjako wojskowy był w Korei i na Dalekim Wschodzie aż do roku 1958, kiedy to podjął decyzję o powrocie do Nowego Jorku i rozpoczęciu kariery artysty. Przez dziesięć lat pracował w Organizacji Narodów Zjednoczonych. W tym czasie intensywnie zajmował się socjologią. Zainteresował się tą dziedziną wiedzy dzięki maksymie Huxleya, która brzmiała: �Wrota postrzegania u człowieka mogą być otwarte lub zamknięte. Mogą go dopuścić do obszarów doświadczeń międzyludzkich i jego potencjału artystycznego lub trzymać z daleka od nich". Swann interesował się �wrotami postrzegania", badał pod tym względem struktury społeczne. Jakie warunki socjalne umożliwiają powstanie twórczego społeczeństwa �otwartych drzwi", a jakie społeczeństwa stłumionego i zamkniętego?
Pod koniec lat 60., dzięki znajomości z artystką Buell Mullen, wszedł w kręgi wytwornego towarzystwa nowojorskiego, gdzie w celach rozrywkowych organizowano spotkania z sensytywnymi i mediami. Mullen pochodziła z bardzo zamożnej rodziny nowojorskiej i organizowała między innymi spotkania z mediami dla chińskiego polityka Czang Kajszeka, zbiegłego w 1949 roku do Tajwanu.
Podczas pewnego obiadu Swann dowiedział się od żony dziekana Wydziału Technicznego na Uniwersytecie Columbia, która �gromadziła" przede wszystkim angielskie media, że dwie główne brytyjskie organizacje służb wywiadowczych MI 5 oraz MI 6 czasami pracuj ą z osobami o uzdolnieniach paranormalnych. Do tej pory Swann nigdy nie myślał, że sam może być osobą obdarzoną nadzwyczajną wrażliwością lub wykazującą uzdolnienia paranormalne. Miał własne doświadczenia w tej dziedzinie, ale ani ich, ani siebie nie uważał za coś szczególnego. Nigdy nie przyszło mu też do głowy, że tajne służby mogłyby interesować się psi.
Jednym z mężczyzn, których Swann poznał na przyjęciach, był John Wingate, profesor na Uniwersytecie w Nowym Jorku. Był on członkiem rady Amerykańskiego Towarzystwa Badań Parapsychicznych (ASPR, American Society for Psychical Research), najstarszego, założonego w 1885 roku związku parapsychologicznego oraz instytucji badawczej w USA. Wingate w 1971 roku wprowadził Swanna do ASPR i dzięki temu pośrednio przyczynił się do zainicjowania badań Remote Viewing.
Innym człowiekiem, który miał wpłynąć na życie Swanna, był Cleve Backster, ekspert od wykrywaczy kłamstw (poligrafów). Backster zdobył światową sławę dzięki próbom, podczas których miał dowieść istnienia rzekomego postrzegania pierwotnego u roślin (efekt Backstera): rośliny podłączone do poligrafii wykazuj ą reakcje �emocjonalne" na negatywne myśli ludzkie lub na zabijanie raków, które wrzucano do gotującej się wody. Mimo ogromnego rozpowszechnienia pomysły te nigdy nie zostały uznane przez wspólnotę parapsychologów.
Backster przeprowadził ze Swannem
którego w tym czasie polecali różni protektorzy jako osobę uzdolnioną paranormalnie
kilka testów z wykorzystaniem roślin oraz eksperymenty psychokinetyczne. Backster był głęboko poruszony. Sukcesy Swanna szybko obiegły świat nauki i wreszcie do testów zaprosili go znani parapsycholodzy i współpracownicy Amerykańskiego Towarzystwa Badań Parapsychicznych
Gertrudę Schmeidler, profesor na Uniwersytecie Miejskim w Nowym Jorku, oraz Karlis Osis, dyrektor badań w ASPR.
Podczas eksperymentów Gertrudy Schmeidler Swann miał wywołać wahania temperatury w delikatnych instrumentach pomiarowych13. Niektóre z urządzeń do pomiaru temperatury leżały na wierzchu, inne znajdowały się w zamkniętych termosach. Rejestrowane przez nie wahania były stale zapisywane przez miernik wskazówkowy. Podczas wykonywania testów Swann nie mógł opuszczać swojego miejsca i podczas każdej próby miał skoncentrować się na jednym urządzeniu. Pomiędzy poszczególnymi próbami następowały 45 sekundowe przerwy na odprężenie.
Pewna szczególnie wyraźna zmiana temperatury nastąpiła podczas jednej z takich przerw relaksacyjnych. Swann zastanawiał się, gdzie dokładnie mógłby być umieszczony przyrząd pomiarowy. W tym momencie asystent Larry Lewis, który w sąsiednim laboratorium obserwował wychylenia wskazówki, wpadł biegiem do laboratorium. Był przekonany, że jeden z termosów został otwarty, ponieważ urządzenie pomiarowe przez 30 sekund pokazywało stałą zmianę o prawie 1�C. Zobaczył, że Schmeidler i Swann siedzą wygodnie w fotelach. Nikt nie dotykał żadnego termosu. Tak charaktery styczną reakcję wykazał właśnie ten instrument, o którym rozmyślał Swann.
Ten eksperyment potwierdził obserwację, że efekty psi pojawiają się często podczas testów w momencie, gdy osłabieniu ulega koncentracja i wysiłek woli prowadzące do osiągnięcia pozytywnego rezultatu i gdy osoba poddana doświadczeniu odpręża się. Taki efekt nosi nazwę relase of effort (�osłabienie wysiłku"). Prawdopodobnie nadmierny wysiłek umysłowy hamuje swobodny przepływ psi.
Te nadzwyczaj owocne eksperymenty spowodowały nieoczekiwane zainteresowanie mediów, które wykorzystywały panujące wówczas obawy: jeżeli Swann jest w stanie wpływać na przyrząd do pomiaru temperatury, to dlaczego nie mógłby odpalić bomby atomowej? Swann próbował uniknąć tak nagłego zainteresowania publiczności jego osobą. Był raczej zainteresowany efektami, jakie uzyskał w doświadczeniach. Skoncentrował się na prowadzeniu prób z Clevem Backsterem. Udało mu się wpłynąć na komórki w kropli krwi, którą mu pobrano. Wyizolowane komórki reagowały zmianą potencjału w momencie, gdy Swann się na nich koncentrował. Backster, który jako główny ekspert w dziedzinie wykrywania kłamstw znał wielu przedstawicieli władzy wykonawczej i służb wywiadowczych, sucho stwierdzał: �Zrobiłeś właśnie to, nad czym Sowieci pracują już od dawna: samodzielnie przeniknąłeś przez umysł do ciała innego człowieka" 14.
Po tamtej stronie ciała czy po tamtej stronie zmysłów
Karlis Osis pracujący w Amerykańskim Towarzystwie Badań Parapsychicznych zajmował się wrażeniami zachodzącymi poza ciałem (międzynarodowy skrót to OBE, pochodzący od out-of-the-body experiences), a Ingo Swann miał brać udział w wykonywanych tam eksperymentach. Swanna, który nigdy wcześniej nie doświadczył OBE, zaproszono do świadomego wywołania takich przeżyć. W niepozornym pomieszczeniu znajdowała się zasłonięta galeria, w której zgromadzono obrazy, liczby i rysunki. Podłączone do urządzeń pomiarowych osoby mogły zobaczyć te zakryte przed ich oczami przedmioty tylko wtedy, gdy potrafiły zajrzeć pod przykrycie w przeżyciu pozacielesnym.
W tym pomieszczeniu rozpoczęła się historia Remote Viewing. Swann nie miał pojęcia, jak wywołać OBE. Mimo to jego pierwsza próba zakończyła się sukcesem, także bez OBE. Strzały w dziesiątkę stawały się jednak z biegiem czasu coraz rzadsze. Wynik ten przygnębiał go, gdyż podczas testów z Backsterem zauważył, że w trakcie eksperymentów uzyskiwał raczej coraz lepsze efekty paranormalne. Skoncentrował się więc na sobie, czego skutkiem było odkrycie problemu: swoje wrażenia dotyczące obrazów docelowych musiał nagrywać na taśmie, mówiąc do mikrofonu. Wymagało to, aby przestał �widzieć", ponieważ musiał się zastanowić, w jaki sposób wypowiedzieć to, co sądził, że �widzi". Obrazowe wrażenia pochodzące z jego prawej półkuli wpadały w konflikt z analityczną pracą lewej półkuli
wypowiedzią słowną. Przyczyniały się do tego bezsensowne najczęściej obrazy docelowe, które wywoływały dodatkowy chaos w rozpoznającym je umyśle.
Swann zaproponował, aby nie werbalizować jego spostrzeżeń, lecz po prostuje szkicować. Zmiana spowodowała cud: Ingo tworzył rysunki, nie mając pojęcia o tym, co miałyby oznaczać, lecz zgodność z �bezsensownymi" obrazami docelowymi była zadziwiająca. Na tej płaszczyźnie Ingo Swann mógł również lepiej zaszeregować swoje czynności. Nie uznawał ich za OBE czy też zdolność paranormalną, lecz za nieznany, biologicznie uwarunkowany rodzaj postrzegania. Całym jego zadaniem było postrzeganie. Podczas eksperymentu przeprowadzonego 24 listopada 1971 roku udało mu się dokładnie odtworzyć kilka przedmiotów docelowych, jakieś koło i coś, co określił jako TU lub UT. Gdyby to było �UT" połączone małą kreską, wówczas mogłoby wyglądać jak leżące 5. Na platformie rzeczywiście znajdowało się koło, a w nim duże 5. Wszyscy w ASPR byli poruszeni, tylko Swann wydawał się niezadowolony. Miał uczucie, że mógł zidentyfikować 5. Sądził, że ponadzmysłowy system postrzegania funkcjonował zgodnie z pewnymi zasadami i własną logiką. Przede wszystkim działał on poniżej płaszczyzny świadomej kontroli, na bazie podprogowej. Konieczne stało się odkrycie, jaki wzajemny stosunek łączy kognitywny, świadomy umysł z utajonym systemem postrzegania psi i w jaki sposób można poprawić taką współpracę.
Podczas oczekiwania na seans eksperymentalny ponownie miał miejsce efekt, który należało przypisać opadaniu napięcia. Świadomość Swanna odnalazła się niespodziewanie na ulicy. �Zobaczył" przechodzącą kobietę, ubraną w śmieszny, pomarańczowy płaszcz przeciwdeszczowy. Był tak zaskoczony wrażeniem tego rodzaju, że natychmiast postanowił je sprawdzić. Zerwał sobie z głowy elektrody do analizy elektroencefalograficznej i wraz z asystentką Janett Mitchell wypadł na ulicę. Zdążyli jeszcze zobaczyć osobę w pomarańczowym płaszczu przeciwdeszczowym skręcającą na rogu Central Park West.
Swann, który ciągle jeszcze nie wiedział, czy było to doświadczenie pozacielesne, czy też po prostu �widział" odległe rzeczy, opracował wraz z Janett Mitchell własny eksperyment. Ktoś miał przygotować serię zapieczętowanych kopert zawierających nazwy znanych miast w Stanach Zjednoczonych. Oprócz tego miał zostać podany numer telefonu lokalnej stacji meteorologicznej. Jego celem było opisanie pogody panującej w danym miejscu. Zaraz po tym Janett miała zadzwonić do służb meteorologicznych i dowiedzieć się o stan pogody, jaka rzeczy wiście by ław danym rejonie.
Po posiedzeniach obejmujących ćwiczenia wstępne do eksperymentów OBE, 8 grudnia 1971 roku, Swann usłyszał z głośnika głos Janett: �Ingo, mam kopertę. Powiadom mnie, gdy będziesz gotów". Otworzyła kopertę, którą otrzymała od pracownicy Amerykańskiego Towarzystwa Badań Parapsychicznych Very Feldman: �Celem jest Tucson, Arizona".
�Wówczas wydarzyło się coś cudownego i magicznego
przypomina sobie Swann.
Oczywiście nie miałem pojęcia, w jaki sposób �wydostać się z tego obrzydliwego laboratorium w Nowym Jorku do Tucson. Gdy usłyszałem słowo �Tucson, w głowie błysnął mi obraz gorącej pustyni. Później, przez ułamek sekundy miałem wrażenie poruszania się. Pewna część mojej głowy lub mózgu, a może umysłu wyłączyła się
i byłem tam! Świst, trzask, huk! Wiele lat później nazwałem ten proces �bezpośrednim przeniesieniem spostrzeżeń".
Wszystko stało się tak szybko, że Swann zaczął natychmiast mówić: � Znajduję się ponad mokrą autostradą, jest zimno. Wieje silny wiatr, pada ulewny deszcz. To prawdziwa burza deszczowa!"15 Swann odpowiedział bardzo dokładnie. Tucson przeżyło burzę i deszcz, a temperatura była bliska zeru, co było tam rzeczą całkowicie niespotykaną.
W celu opisania tego doświadczenia Swann zaproponował badaczom z Amerykańskiego Towarzystwa Badań Parapsychicznych określenie Remote Sensing (�zdalne odczuwanie").
Zamieszanie w Amerykańskim Towarzystwie Badań Parapsychicznych
Później wydarzyło się kilka rzeczy, które obrzydziły mu pracę w ASPR. Na początku 1972 roku w instytucie odwiedziło Swanna dwóch nieznajomych. Nikt nie wiedział, kim byli, ale wkrótce rozeszły się pogłoski, jakoby Ingo Swann jest obserwowany przez CIA. Samo spotkanie okazało się dla Swanna mniej nieprzyjemne niż intrygi w szacownym ASPR. W 1967 roku Ingo Swann, poszukując żywych tradycji ezoterycznych, nawiązał kontakt ze Scientology [ruch o charakterze religijnym, którego zwolennicy twierdzą, że są w posiadaniu naukowej teorii dotyczącej wiedzy, a przez to klucza (możliwego do zdobycia za pomocą pewnych technik psychoterapeutycznych) do uzyskania pełnego zdrowia psychicznego i duchowego (przyp. tłum.)]. W latach 60. Scientology była związkiem dużo mniej kontrowersyjnym niż obecnie. Do podstawowych założeń Scientology należała teza, że człowiek ma wrodzone �zdolności". Na kursach organizowanych przez Scientology uczono techniki podnoszenia własnego ukrytego potencjału paranormalnego: zresztą jednej z wielu metod, które zostały wystawione na sprzedaż na warsztatach i seminariach w okresie zachwytu kulturą alternatywną, magią i psi. W tych latach wiele osób zbliżyło się do Scientology, nie mając zbyt wielkiego pojęcia o podstawach ideologicznych jej twórcy i nie interesując się nimi. Ich celem było wyuczenie się psychotechnik, nic poza tym. Nie inaczej stało się z Ingo Swannem. Odbywał kursy u scientologów, podobnie jak seminaria u �różokrzyżowców" [tajne stowarzyszenie okultystyczne, którego godłem był krzyż z różami (przyp. tłum.)], oraz w innych grupach okultystycznych, nigdy jednak nie stał się zwolennikiem kościoła scientologicznego.
W lutym 1972 roku pojawiła się pogłoska, jakoby Swann był szpiegiem założyciela Scientology L. Rona Hubbarda i miał zostać usunięty z Amerykańskiego Towarzystwa Badań Parapsychicznych. Tak przynajmniej poinformował go jeden z członków zarządu. Jak się okazało, w ASPR od dawna wiedziano o jego zainteresowaniu Scientology. Tajemniczość wokół tej sprawy wydawała się powodem ukierunkowanego rozpuszczania pogłosek mających na celu storpedowanie prób z doświadczeniami pozacielesnymi.
Bomba wybuchła, gdy miało dojść do publikacji wyników formalnych prób z OBE. Komitet �Journal"
uznanego czasopisma fachowego towarzystwa ASPR
odrzucił sprawozdanie. Nie dlatego że badaniom można było coś zarzucić ani też z powodu niedokładnego przeprowadzenia eksperymentów. Wręcz przeciwnie, wyniki były zbyt dobre dla komitetu! Musiało czaić się w nich coś niedobrego. To był skandal! Karlis Osis, dyrektor badań, nic nie rozumiał; Janett Mitchell rozgniewała się do tego stopnia, że spowodowała wydrukowanie wyników przynajmniej w �Newsletter"
piśmie Amerykańskiego Towarzystwa Badań Parapsychicznych. Publikacja ta nie mogła oczywiście konkurować z publikacją w czasopiśmie fachowym, którego artykuły musiały wyjść zwycięsko z potyczek z opiniami kolegów. Przewodniczącym komitetu publikacyjnego był John Gaither Pratt. Swann przypuszczał, że to właśnie on zainicjował spisek. Pratt był rzekomo przekonany, że w parapsychologii nie są możliwe eksperymenty powtarzalne. Właśnie takie, jakie udały się Swannowi z Backsterem, Gertrudę Schmeidler i Karlisem Osisem16.
Swann sądził, że nadszedł koniec jego kariery człowieka sensytywnego. W takiej przygnębiającej sytuacji Backster dał mu do przeczytania artykuł pióra pewnego fizyka. Dotyczył on wniosku o środki finansowe na badania procesów kwantowo-biologicznych, między innymi anomalnej wymiany informacji pomiędzy świadomością i materią. Autorem tekstu był ekspert w dziedzinie laserów Harold Hal Puthoff z Instytutu Badawczego Stanford. Puthoff rozdał wniosek kolegom w nadziei obudzenia zainteresowania planowanymi badaniami.
Swann był pod silnym wrażeniem. Ponieważ Puthoff zajmował się tachionami
cząsteczkami poruszającymi się z prędkością większą niż prędkość światła
Swann miał nadzieję, że otrzyma wyjaśnienie swoich superszybkich kontaktów psi. Puthoff nie udzielił mu spodziewanej odpowiedzi. Z tego powodu zaprosił go do SRI.
Hal Puthoff i magnetometr
Na wydziale fizyki Uniwersytetu Stanford stał magnetometr używany do stwierdzania kwarków, osłonięty zgodnie ze wszystkimi prawidłami sztuki. W tym czasie było to najbardziej zaawansowane urządzenie w swoim rodzaju. Sam aparat osłonięty był płaszczem betonowym i znajdował się poniżej pomieszczenia piwnicznego, w którym rejestrowano jego reakcje. Jeszcze przed przybyciem Ingo Swanna do Kalifornii Hal Puthoff załatwił dla nich dostęp do tego urządzenia. Magnetometr działał bez zarzutu. Pod czujnym spojrzeniem znanych fizyków uniwersyteckich, jak Arthur Habbard i Marshal Lee, Swannowi udało siew niewytłumaczalny, prawdopodobnie psychokinetyczny sposób zdalnie zadziałać na magnetometr. W momencie gdy Swann sporządzał poprawny szkic
nigdy wcześniej nie opublikowany
mechanizmu wewnętrznego urządzenia, nagłe niewytłumaczalne wychylenie wskazówki przerwało równomierną, matematycznie dokładną falę sinusoidalną rejestrowaną przez pisak. Fotokopie tego robiącego duże wrażenie wyniku eksperymentu Puthoff przesłał swoim kolegom. Kilka tygodni później przed drzwiami Puthoffa pojawiło się dwóch panów z CIA.
Urzędnicy CIA poprosili o wykonanie kilku doświadczeń badawczych z udziałem Ingo Swanna i obiecali środki finansowe na badania, jeśli eksperymenty zakończą się z pozytywnym skutkiem. Badania przebiegły pomyślnie i Ken Kress z Biura Problemów Technicznych (OTS, Office of Technical Service) w CIA postarał się o pieniądze dla Puthoffa na pierwszy, wyznaczony na osiem miesięcy program badawczy.
Hal Puthoff okazał się naukowcem bez skazy. Pieniądze zostały niewątpliwie dobrze ulokowane. Puthoff uchodził za geniusza. Mając 33 lata, opatentował swój wynalazek
laser ustawiamy na podczerwień i był współautorem uznanego podręcznika do fizyki Fundamentals of Quantum Electronics (Podstawy elektroniki kwantowej). Na początku lat 60. Puthoff odbył służbę wojskową jako oficer marynarki i wreszcie jako pracownik cywilny w Narodowej Agencji Bezpieczeństwa (NSA). W armii pracował nad Projektem �Światło", w ramach którego zajmował się badaniem optyki światłowodów, laserów i komputerów dużej mocy. Miał konieczne zezwolenie na wgląd do tajnych dokumentów. Dla ludzi z CIA był więc jednocześnie kolegą, z którym można otwarcie rozmawiać. Idealnie nadawał się więc do tajnego projektu psi.
Przyczyną, dla której Puthoff zdecydował się na współpracę z CIA, był pogląd, że wojny prawie we wszystkich przypadkach są wynikiem nieudanej działalności szpiegowskiej. Uważał on, że najsilniejszą bronią, jaką dysponuje pokój, jest dobra praca szpiegowska.
Niestety, Puthoff niezbyt dobrze dobrał swoich współpracowników. Russell Targ, także fizyk z dziedziny laserów, nie był ucieleśnieniem etycznego naukowca. Wydawał się żyjącym wcieleniem �szalonego profesora". Nie był jednak tak daleki od spraw ziemskich, jak to pozornie wyglądało.
Z inicjatywy Swanna w pierwszych tygodniach kontynuowano w Instytucie Badawczym Stanford jego próby postrzegania odległych celów rozpoczęte w Amerykańskim Towarzystwie Badań Parapsychicznych w Nowym Jorku. Pod koniec lutego 1972 roku Swann przeprowadził w Nowym Jorku eksperyment z �nadajnikiem". Vera Feldman udała się do nieznanej miejscowości i co pięć minut przemieszczała się z miejsca na miejsce. Swann, podłączony w ASPR do elektroencefalografii, opisywał te miejsca. Vera Feldman znajdowała się Museum of Natural History, a wrażenia Ingo Swanna okazały się zadziwiająco poprawne.
W SRI metodycznie poprawiano protokół służący tego rodzaju badaniom, które otrzymały swoją nazwę: �Remote Viewing". Nie mówiono tutaj o �nadajniku", jak podczas wcześniejszych prób telepatycznych, lecz o outbound experimenter, co oznaczało �kierownik badań w akcji zewnętrznej", jako że w próbie zawsze brał udział naukowiec zaangażowany w całokształt eksperymentu, który odwiedzał przypadkowo wybrane miejsce. Zrezygnowano także z określenia �ogólne postrzeganie pozazmysłowe", ponieważ nie dało się rozróżnić, czy wrażenia przekazywane przez Swanna były natury telepatycznej (a więc pochodziły ze świadomości kierownika badań w akcji zewnętrznej), czy też podstawą ich było jasnowidzenie i bezpośrednie sprowadzenie z poszczególnych miejsc. Nowe wyrażenie �Remote Viewing" stanowiło określenie dla nowo uzyskanej samoświadomości. W Instytucie Badawczym Stanford nie poświęcano uwagi historii parapsychologii, wcześniejsze doświadczenia i koncepcje nie cieszyły się popularnością. Puthoff i jego zespół zamierzali ponownie odkryć parapsychologię.
I w pewnym sensie udało im się. Wyrażenie �Remote Viewing" i jego skrót na trwale zakorzeniły siew obszarze anglojęzycznym i wyparły dotychczasowe określenia telephaty (telepatia), clairvoyance (jasnowidzenie) i precognition (prekognicja).

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
2010 01 02, str 138 141
02 (141)
Margit Sandemo Cykl Saga o czarnoksiężniku (02) Blask twoich oczu
t informatyk12[01] 02 101
introligators4[02] z2 01 n
02 martenzytyczne1
OBRECZE MS OK 02
02 Gametogeneza
02 07
Wyk ad 02
r01 02 popr (2)

więcej podobnych podstron