Zygmunt Krasiński w "Nie-Boskiej Komedii" wyraża swoje poglądy na dwa zasadnicze tematy.
Mianowicie na temat poezji, którą rozumie jako esencję piękna i prawdy, oraz na temat
rewolucji, postrzeganej jako zło. Przedstawił ją jako świadectwo zbuntowania się człowieka
przeciw Boskim planom wobec świata. Celem tego jest totalne zniszczenie i zagłada,
co niesie za sobą śmierć.
Piękno również wyrażone jest opisem przyrody w "Panu Tadeuszu" A. Mickiewicza
oraz w "Nad Niemnem" E. Orzeszkowej.
W obydwu utworach przyroda staje się odrębnym bohaterem,
opisuje się ją jako ukochaną osobę , bo to część ojczyzny, sfery,
gdzie wszystko jest nasze własne, miejsce, do którego się tęskni jak w "Panu Tadeuszu",
lub miejsca, w którym realizuje się szczęście własne, czyli " Nad Niemnem". U Mickiewicza
przyroda jest opisana w kategoriach ziemskiej arkadii. Zaś Orzeszkowa przedstawia obszar
nad rzeką Niemen jako strefę świętą, magiczną, którą trzeba pielęgnować, bo właśnie ona
pozwala zachować i ocalić wolność i polskość.


Wszystko jest piękne, wystarczy tylko umieć dobrze spojrzeć.

Camille Pissarro