WYPOWIEDy

KARDYNAA
A JAMESA FRANCISA STAFFORDA
W DNIU ZATWIERDZENIA
STATUTU DROGI NEOKATECHUMENALNEJ
Papieska Rada do Spraw Świeckich, Aula Magna
Rzym, 28 czerwca 2002r.
Dobrze. Dziękuję. Pamiętam dobrze pierwszy raz, gdy miałem okazję spotkać się z
członkami wspólnot neokatechumenalnych. Był to rok 1990, tu w Rzymie, podczas Synodu
Biskupów. Wtedy myślałem, że jest to nowość Soboru, że jest to nowe zjawisko w Kościele,
wielkie błogosławieństwo dla Kościoła. A teraz znajdujemy się w tym niewiarygodnym momencie.
To wielkie błogosławieństwo jest łaską dla mnie i dla was wszystkich. Deo gratias!
Drodzy przyjaciele, w imieniu Papieskiej Rady do Spraw Świeckich, przede wszystkim
pragnę pozdrowić Międzynarodową Ekipę Odpowiedzialną za Drogę Neokatechumenalną: Kiko,
Carmen i Mario. Serdecznie, szczerze i z serca witam was wszystkich zebranych z okazji tego
wydarzenia. Na pewno wszyscy pamiętacie z radością niezapomnianą audiencję, której udzielił
wam Ojciec Święty 24 stycznia 1997r. po spotkaniu na Górze Synaj, z okazji 30 lat istnienia Drogi.
W związku z tym, jak już słyszeliśmy, Papież Jan Paweł II powiedział, że zredagowanie statutu
Drogi jest to  krok bardzo ważny otwierający drogę do formalnego uznania prawnego ze strony
Kościoła, dającego wam jeszcze jedną gwarancję autentyczności waszego charyzmatu . A
jednocześnie zachęcał, aby prowadzić tę pracę pod kierownictwem Papieskiej Rady do Spraw
Świeckich. Kolejne potwierdzenie tego życzenia przyszło póz
niej we własnoręcznym Liście Jego
Świątobliwości zaadresowanym do mnie z datą 5 kwietnia 2001r., w którym ponownie potwierdził
kompetencje tej Dykasterii, by doprowadzić do zatwierdzenia Statutu Drogi Neokatechumenalnej,
powierzając nam jednocześnie zadanie towarzyszenia wam w przyszłości.
Wręczenie Dekretu zatwierdzenia waszego Statutu stanowi moment bardzo znaczący, nie
tylko dla was, ale dla tej Dykasterii i dla Kościoła powszechnego. Papieska Rada do Spraw
Świeckich cieszy się ze współpracy z Międzynarodową Ekipą Odpowiedzialną w redagowaniu
podstawowych norm prawnych, które mogłyby w przyszłości kierować działalnością Drogi
Neokatechumenalnej w Kościele. Musimy przede wszystkim dziękować Panu, trzykroć Świętemu,
od którego pochodzą wszystkie dobra, ponieważ kierował zawsze pracami podjętymi już od pięciu
lat i pozwolił nam zakończyć w najlepszy sposób ten angażujący marsz. W pierwszym czytaniu,
którego właśnie wysłuchaliśmy, Apostoł Paweł zwraca się do mieszkańców Koryntu, by ukazać
historyczny fakt zmartwychwstania Jezusa, jedną z fundamentalnych prawd naszej wiary, a
jednocześnie decydujący dowód Jego boskości. Zmartwychwstanie Jezusa i kolejne Jego
objawienia: Piotrowi, apostołom i innym osobom, posiadają transcendentną wagę: istotnie, w ten
sposób oni wszyscy stali się pierwszymi świadkami zmartwychwstania Jezusa, a to głoszenie  jak
możemy stwierdzić w mowach świętych Piotra i Pawła zawartych w Dziejach Apostolskich 
stanowi rdzeń katechezy apostolskiej. Ponadto trzeba również zauważyć, jak uniżenie św. Pawła,
który uważa się za poroniony płód, umożliwia działanie łaski Bożej. Także i my, chrześcijanie,
poruszeni oświecającym przykładem, jaki zostawili nam apostołowie i tak liczni uczniowie Jezusa
w ciągu dziejów chrześcijaństwa, powinniśmy być wiernymi świadkami Chrystusa na wszystkich
drogach tego świata, potrzebującego wciąż Jego orędzia.
Ojciec Święty pisze w Liście apostolskim Novo millennio ineunte:  Wielokrotnie w
minionych latach przypominałem wezwanie do nowej ewangelizacji. Ponawiam je i teraz, pragnąc
przede wszystkim wskazać, że musimy na nowo rozniecić w sobie pierwotną gorliwość i pozwolić,
aby udzielił się nam zapał apostolskiego przepowiadania, jakie wzięło początek z Pięćdziesiątnicy.
Powinniśmy wzbudzić w sobie płomiennego ducha św. Pawła, który wołał: �Biada mi, gdybym nie
głosił Ewangelii . W pełnej harmonii z tym, co stwierdza Ojciec Święty, dobrze wiem, jak bardzo
leży wam na sercu określenie  nowa ewangelizacja . Kościół liczy bardzo na was, wiernych
świeckich, aby zrealizować ten cel w parafiach  to jest ważne  ewangelizować świat, jak robili to
pierwsi chrześcijanie, świadomi wielkiej odpowiedzialności, którą ukazywało stawanie się
uczniami Chrystusa poprzez przyjęcie sakramentu Chrztu. W naszych czasach nie jest to jedynie
piękny ideał, lecz konkretne zadanie, które Bóg powierza wszystkim ochrzczonym i wszystkim
parafiom. W tym sensie znakomitą pomocą dla nowej ewangelizacji jest ponowne odkrywanie
bogactw inicjacji chrześcijańskiej, które poprzez itinerarium neokatechumenatu jest proponowane
chrześcijanom; niektórzy z nich żyją bowiem tak, jak gdyby nie byli ochrzczeni. Nie tylko
niektórzy, lecz wielu tak żyje! Jednakże wy podejmujecie się właściwego przygotowania dorosłych
chrześcijan do Chrztu. Chodzi tu o wielką potrzebę Kościoła dla świata współczesnego.
Słyszeliśmy także Ewangelię z Mszy jutrzejszej, z Uroczystości Świętych Apostołów Piotra
i Pawła. Jezus obiecuje Piotrowi prymat w Kościele po jego wyznaniu wiary w okolicach Cezarei
Filipowej. Wielkie znaczenie ma to, że  jak przekazuje św. Jan  prymat zostaje przekazany
Piotrowi po zmartwychwstaniu Jezusa. To uczy nas, że Kościół jest założony na skale, jaką jest
Piotr, skale niewzruszonej, którą jest Piotr. W jego następcach Kościół pozostanie bezpieczny aż do
końca czasów.
W przyszłą niedzielę z radością zwrócę się do wszystkich katechistów zebranych w Porto
San Giorgio z okazji tego wydarzenia Drogi Neokatechumenalnej, tak doniosłego. Teraz pragnę
tylko powiedzieć wam z pełnym szacunkiem dla waszej tożsamości eklezjalnej i waszych własnych
metod apostolskich, że jest potrzebne, abyście pracowali zawsze w pełnej harmonii z Wikariuszem
Chrystusa oraz z poszczególnymi Biskupami diecezjalnymi, jako Pasterzami Kościołów lokalnych.
To stanowi gwarancję autentyczności waszego zaangażowania w służbie Kościoła powszechnego.
Myślę o przykładzie św. Franciszka z Asyżu, o jego stosunku do biskupów, do Papieży Kościoła
tamtych czasów. Dzisiaj zaczyna się nowy etap w historii Drogi Neokatechumenalnej, w której
wasze stosunki ze Stolicą Piotrową zacieśniają się. Statuty, które kierować będą życiem Drogi,
zostają zatwierdzone na okres wstępny ad experimentum pięciu lat. Po upływie tego okresu, wraz z
nabytym doświadczeniem, zwrócicie się ponownie do Dykasterii o dalsze potwierdzenie. Dzisiejsze
wydarzenie nie jest punktem dojścia, lecz punktem wyjścia dla Drogi. Następnym krokiem do
wykonania, jak dobrze wiecie, jest zatwierdzenie Dyrektorium katechetycznego. W tym procesie
Papieska Rada do Spraw Świeckich będzie wam bliska i zobowiązuje się troskliwie wam
towarzyszyć. Jestem przekonany, że nigdy nie zabraknie wam wstawiennictwa Madonny, Maryi,
maluczkiej Maryi  jest bardzo piękna ta  Maluczka Maryja , jak śpiewaliście na początku  w
hojnej posłudze, której udzielacie Kościołowi. Niech Bóg wam zawsze błogosławi owocami
świętości i ewangelizacji.