Powrót do spisu
PRZEDRUK

TAJEMNICE GENERATORA RIFE'A
James E. Bare, 1997
Powojenny optymizm lat dwudziestych spowodował dalszy rozwój w wielu
istniejących już dziedzinach, takich jak lotnictwo, samochody i radio.
Z tego też okresu wywodzą się pionierskie badania naukowe dra Royala R.
Rife'a.
Pod koniec lat dwudziestych i na początku trzydziestych dr Rife dokonał przełomowych odkryć w dziedzinie optyki oraz elektronicznego leczenia chorób
odkryć, które pokrył kurz historii i które zatarły się w ludzkiej pamięci.
Postać dra Royala Rife'a jest obecnie nie znana większości społeczeństwa, choć w swoich czasach był na ustach wielu ludzi, zarówno w kręgach naukowych, jak i reszty społeczeństwa. Artykuły poświecone jego pracom ukazywały się w wielu naukowych periodykach, takich jak na przykład Science1 oraz Journal of The Franklin Institute2. Gazety wielkimi nagłówkami anonsowały jego odkrycia i w dowód uznania za swoje osiągnięcia z dziedziny medycyny, uhonorowano go obiadem wydanym na jego cześć przez środowisko lekarskie. Jedno z jego odkryć było jednak tak doniosłe i jednocześnie zakłócające istniejący w medycynie porządek, że doprowadziło do jego oczernienia i skutecznego wymazania jego nazwiska z annałów medycyny.
Ku ogromnej irytacji medycznego establiszmentu, dr Rife skonstruował elektroniczny przyrząd wykorzystujący zjawisko rezonansu. Urządzenie to było w stanie wywoływać głębokie zmiany fizjologiczne oraz zwalczać różne choroby, zarówno chroniczne, jak i infekcyjne.
Wszyscy wiemy doskonale, że komórki zbudowane są z wielu złożonych elementów. Dr Rife odkrył, że kiedy komórka lub pewna jej część poddawana jest działaniu energii, z którą pozostaje w rezonansie, energia ta zostaje wchłonięta przez będącą w rezonansie strukturę komórki. Ta zaabsorbowana energia może być z kolei użyta do pobudzenia komórki lub wypromieniowana w postaci ciepła bądź wibracji danej struktury.
Jak udowodniły późniejsze badania, rezonansowa energia może być wypromieniowana w postaci fal magnetycznych lub radiowych. To wypromieniowanie znane jest dziś pod nazwą jądrowego rezonansu magnetycznego i wykorzystywane jest w procesie noszącym nazwę Magnetic Resonance Imaging3 (MRI).
Dr Rife odkrył, że jeśli energia rezonansowa będzie większa od tej, którą komórka może przyjąć, to komórka lub jej cześć, która jest w rezonansie, ulegnie strukturalnej deformacji, a czasami może to nawet doprowadzić do jej śmierci. Doniosłość odkrycia dra Rife'a jest oczywista. Złośliwe mikroorganizmy, komórki lub tkanki, można poddać rezonansowi w taki sposób, aby zniszczyć ich osłabiające metabolizm oddziaływanie lub działania destrukcyjne. W rzeczywistości dr Rife odkrył częstotliwość rezonansową lub, jak to sam nazwał, �mortial oscillatory rate"4 (MOR) dla 55 głównych chorób bakteryjnych. Co więcej, dr Rife znalazł MOR raka. Odkrył, że komórki rakowe mogą być selektywnie oscylowane aż do ich destrukcji metodą całkowicie nieinwazyjną. Odkrył ponadto, że mała �cząstka" o rozmiarach porównywalnych z wirusem wydalana przez bakterie może być przyczyną raka i że można ja zniszczyć przy pomocy jego urządzenia.
Urządzenie to testował w roku 1934 specjalny komitet lekarski z Uniwersytetu Południowej Kalifornii. Jego działaniu poddano 16 pacjentów ze zdiagnozowa-nym rakiem. Po 120 dniach wszyscy zostali uznani za wyleczonych. Stwierdzono, że jego przedłużone stosowanie pozwala wyleczyć ponad 90 procent pacjentów.
Po dokonaniu wielu istotnych ulepszeń swojego urządzenia dr Rife z rozczarowaniem patrzył, jak popada ono w zapomnienie. Złożyło się na to wiele powodów, które zostały dokładnie omówione w poświeconej drowi Rife'owi książce Barry'ego Lynesa The Cancer Cure That Worked!: Fifty Years oj Suppression5 (Lekarstwo na raka, które działało!
50 lat zapomnienia). Dość powiedzieć, że urządzenie dra Rife'a i sekret jego działania został stracony dla świata. Wielu ludzi próbowało je odtworzyć, ale z miernym skutkiem.
Główny problem polega na zmuszeniu danego obiektu do absorbcji rezonansowej częstotliwości. Wielu ludzi doświadczyło na sobie oddziaływania fal dźwiękowych uderzających w nas podczas głośnego koncertu, co jest formą przekazu energii. Dr Rife wynalazł nową metodę łączenia rezonansowej fali z obiektem. Używał rury wypełnionej gazem, najczęściej jednym ze szlachetnych (argon, neon lub pewną ich kombinacje). Rura ta była pobudzana do świecenia bardzo podobnie jak współczesne nam neony reklamowe, przy czym zamiast pobudzać gaz do świecenia, a właściwie przekształcać w pewną formę plazmy, przy pomocy wysokiego napięcia, dr Rife stosował do tego celu energie fal radiowych. W rezultacie następowała emanacja fali (ja nazywam ją �falą plazmatyczną"), której właściwością jest przyłączanie się do składników komórki i rezonowanie z nimi.
Wygoda w stosowaniu urządzenia Rife'a polegała na tym, że nie trzeba go było łączyć z ciałem. Pacjent kładł się i przesuwano tuż nad nim wspomnianą rurę.
Poznanie sekretu dra Rife'a umyka naukowcom od ponad 60 lat. Proste podłączenie nadajnika radiowego do rury plazmowej wywołuje pewne fizjologiczne rezultaty u pacjenta, ale nie są to jednak te same fizjologiczne i komórkowe destrukcyjne oddziaływania, które są podstawą metody dra Rife'a.
Próby powtórzenia efektów działania oryginalnej rury plazmowej poprzez przerabianie elektrycznych stymulatorów mięśni na przyrządy o charakterze terapeutycznym trwają od 45 lat. Zmodyfikowane stymulatory są zdolne do wytwarzania impulsów elektrycznych o częstotliwościach dochodzących do 40 000 Hz. Te nazywane przez producentów imieniem �Rife'a" urządzenia mają pewne dodatnie działanie i wielu pacjentów odnosi korzyści z ich stosowania. Mają one jednak jedną zasadniczą wadę. Jak wiadomo elektryczność przemieszcza się wzdłuż linii najmniejszego oporu i z tego powodu łatwo jest pominąć jakiś wymagający leczenia region ze względu na lokalne opory tkanek i drogi przewodzenia prądu w ciele. Producenci starają się wyeliminować te wadę poprzez zmianę wyjściowej fali.
Te same techniki manipulacji częstotliwościami elektrycznymi są stosowane obecnie w nowoczesnych aparatach typu TENS (Transcutaneous Electronic Nerve Stimulation
Transskórna Elektroniczna Stymulacja Nerwu) oraz innych elektrycznych stymulatorach stosowanych w medycynie. Nowoczesna aparatura medyczna ma zazwyczaj, wprowadzone przez odpowiednie agencje rządowe, ograniczenie wyjściowej częstotliwości do maksimum 200 Hz.
REZULTATY DZIAŁANIA PRZYRZĄDU RIFE'A-BARE'A
We wrześniu 1995 roku status plazmowej rury Rife'a uległ zasadniczej zmianie. To właśnie wtedy udało mi się skonstruować urządzenie, które mimo iż nie było dokładną repliką przyrządu Rife'a, dawało podobne rezultaty, a w niektórych przypadkach nawet dużo większe.

Wygląd oryginalnego generatora Rife'a.
I tak na przykład urządzenie dra Rife'a można było stosować w danym momencie tylko do jednej osoby, podczas gdy moje można używać do leczenia wszystkich pacjentów przebywających w danym pomieszczeniu. W Australii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych są grupy dochodzące do 50 osób, których członkowie spotykają się kilka razy w ciągu tygodnia i są wystawiani jednocześnie na działanie mojego urządzenia. Kanadyjska �grupa woluntariuszy"
jak siebie nazywają jej członkowie
składa się z ponad 400 osób, które uczęszczały na sesje i zostały poddane kuracji o łącznym czasie jej trwania przekraczającym 7 godzin. Od wolontariuszy wymaga się, aby odnotowywali swoje pierwotne samopoczucie oraz dolegliwości, a następnie efekty leczenia. W ten sposób uzyskuje się obszerną bazę danych dokumentującą wyniki, tryb kuracji i różnorodne efekty będące wynikiem oddziaływania mojego, wciąż czekającego na przyznanie patentu, urządzenia. U pacjentów cierpiących na włókniaka mięśniowego, postępujący gościec stawowy, zapalenie kości i stawów, chorobę Lyme'a oraz kandydoze wystąpiła w wyniku leczenia znaczna poprawa. Dobre wyniki daje leczenie wszelkiego rodzaju chronicznych infekcji, łącznie z wirusopochodnymi. Zakażenia wirusem opryszczki, przeziębienia i grypy likwidowane są w czasie nie przekraczającym 48 godzin od momentu poddania chorego działaniu urządzenia.
Są również doniesienia mówiące, że w wyniku działania urządzenia ulega destrukcji pleśń na ścianach łazienki oraz że łatwo psująca się żywność nie pleśnieje, a jedynie czerstwieje. Tego rodzaju skutki nie są rezultatem bezpośredniego wystawiania na oddziaływanie urządzenia. Wystarczy jedynie, że fala przechodzi przez metalową obudowę lodówki. Urządzenie niszczy również karaluchy, mrówki i inne niepożądane insekty.
Nagrane kamerą wideo testy laboratoryjne dowodzą szczególnej skuteczności urządzenia przeciwko pospolitym pierwotniakom wodnym, które powoduje ich pękanie i dezintegracje. W tym miejscu nasuwa się pytanie, jak to urządzenia będzie działało na pierwotniaki wywołujące choroby, na przykład malarię.
Użytkownicy urządzenia donoszą o rozszerzaniu się skórnych naczyń krwionośnych, co przynosi znaczne korzyści: znikają naroślą, skóra pogrubia się i uzyskuje młodzieńczy wygląd, następuje wzmocnienie, a nawet odrastanie włosów na głowie, poprawia się również pamięć i czujność osób starszych.
Pewne częstotliwości mogą służyć do uspokajania i usypiania ludzi, a jeszcze inne do powstrzymywania ataków, jeśli takowe występują. Użytkownicy donoszą również, że odpowiednio dobrane częstotliwości znacznie łagodzą ból i rozluźniają mięśnie.
Najważniejsze są jednak doniesienia mówiące, że urządzenie to rezonuje z komórkami rakowymi ciała (oraz mięśniaka) i niszczy je. Działanie to jest tak wydajne, że jednym z głównych problemów jest ustalenie poziomu oddziaływania, które człowiek jest zdolny znieść. Pozostałości zniszczonych komórek powstające w trakcie niszczenia guzów trafiają w pierwszym rzędzie do krwi. Najlepszym sposobem wczesnego określenia, czy urządzenie działa właściwie, jest zatem zbadanie nie zabarwionej kropli krwi.
Te resztki zniszczonych tkanek mogą stanowić problem powodując okresowe niedomaganie wątroby i nerek. Jeśli ktoś poddał się wcześniej chirurgicznemu usunięciu węzłów chłonnych (limfatycznych), to największym problemem staje się powstawanie obrzęków
chodzi tu o to, że płyny nie są właściwie odprowadzane z tkanek, ponieważ resztki zniszczonych tkanek tworzą zatory w naczyniach limfatycznych. Należy zdawać sobie sprawę z tego, że rezultaty działania tego urządzenia nie polegają wyłącznie na rezonansowym niszczeniu szkodliwych komórek, ale również na fizjologicznym pobudzeniu, zwłaszcza systemu immunologicznego.
Przy pewnych częstotliwościach następuje pobudzenie białych ciałek krwi do stanu nadczynności, co można zaobserwować mikroskopowo. Ustalono, że w przypadku niektórych chorób, w szczególności raka, stan białych ciałek odbiega od normy
giną w czasie pierwszych kilku tygodni kuracji. Na ich miejsce zostają jednak wytworzone nowe białe ciałka i w ostatecznym wyniku u pacjenta obserwuje się ich wyższy od normalnego poziom, często wynoszący od 12000 do 14000 (normalnie 5000-10000).
Następuje również spadek liczby czerwonych krwinek do dolnych granic normalnego poziomu, jak gdyby ciało zmieniło priorytety, rezygnując częściowo z wytwarzania czerwonych krwinek na rzecz wzrostu produkcji białych, które mają za zadanie zwalczenie choroby. Oznacza to, że jeśli jakiś organizm nie jest zdolny do reagowania na fizjologiczną stymulację, jego reakcja na leczenie przy pomocy tego urządzenia będzie również bardzo słaba. Jeśli na przykład czyjś organizm został spustoszony przez raka i zostało zaatakowanych wiele organów lub jeśli organizm nie wrócił jeszcze do normy po niedawnym stosowaniu chemioterapii i naświetleń, wyniki leczenia przy pomocy tego urządzenia będą stosunkowo słabe.
Podkreślam z całą stanowczością, że nie leczę ludzi przy pomocy mojego urządzenia
to inni ludzie budują je i poddają się jego działaniu. Urządzenie należy traktować jako eksperymentalne, bowiem jego właściwe zastosowanie nie zostało jeszcze w pełni ustalone i ci, którzy je stosują, czynią to na własne ryzyko.
Urządzenie to nie jest panaceum na wszelkie przypadłości. Stosownie go ma swoje ograniczenia. Podobnie jak we wszystkich metodach leczenia występuje tu pewien procent ludzi, u których leczenie daje pozytywny skutek, ale są i tacy, u których takiego efektu brak. Nie ma metody skutecznej w stu procentach, niemniej stosowanie tego urządzenia przynosi bardziej niż zadowalające rezultaty.
Mam świadomość, że doniesienia o sukcesach wydają się zbyt niewiarygodne, aby były prawdziwe, tym niemniej są one prawdziwe i pochodzą z doświadczeń z ponad tysiącem jego egzemplarzy, które są obecnie używane.
JAK DZIAŁA URZĄDZENIE RIFE'A-BARE'A
Urządzenie Rife'a-Bare'a można zbudować w oparciu o schemat zamieszczony w mojej książce6 używając do tego dostępnych w każdym domu części. Codziennie powstają nowe egzemplarze tego urządzenia.
Moje urządzenie to przede wszystkim nadajnik i jednocześnie odbiornik radiowy, który można zaliczyć do urządzeń typu CB7, zmodyfikowany w taki sposób, aby wytwarzał pulsującą falę o szerokim paśmie charakteryzującą się modulacją amplitudy (AM8). (Przepraszam za ten nadmiar technicznych pojęć!) Pulsacja ma zmienną długość, która waha się od 50 mikrosekund do około 6 milisekund. W wyniku stosowania fali o modulowanej amplitudzie, a nie częstotliwości (FM9), tworzą się wstęgi boczne, to znaczy oddzielne sygnały radiowe, które są nadawane na różnych częstotliwościach radiowych. W celu wygenerowania wielu wstęg bocznych, a więc dosyć szerokiego pasma, do radia CB wprowadzana jest prostokątna fala o częstotliwości fonicznej.
Szerokość pasma można odnieść do przedziału na radiowej skali, w którym słychać sygnał radiowy. W naszym przypadku znaczna część pasma znajduje się w użyciu, jednak przy właściwym wykonaniu urządzenia mieści się ono w granicach określonych przez US Federal Communication Commission10, znanych powszechnie jako �przemysłowa, naukowa, medyczna długość fali".
Fala z radia CB jest wprowadzana do liniowego amplifikatora, który wzmacnia ją (łącznie z wstęgami bocznymi) od 15 do 20 razy, a następnie przesyła do wyjściowego antenowego tunera, który dopasowuje energię radiową do wypełnionej szlachetnym gazem szklanej rury. Energia radiowa zostaje zamieniona wewnątrz rury na inny rodzaj energii, którą z braku lepszego terminu ochrzciłem �falą plazmatyczną".
Proces konwersji energii fali radiowej jest bardzo ważny, jako że eliminuje on 98 procent nadmiaru mocy tej fali pochodzącej ze wzmacniacza. Oznacza to, że jest tam tylko lokalne pole RF11, bardzo blisko urządzenia, którego natężenie bardzo szybko spada do poziomu nie mającego znaczenia w świetle odległości występujących podczas leczenia.
Energia fali radiowej nie jest tą, która wykonuje właściwą pracę, chociaż panuje pogląd, że ma ona w tym swój udział. Główną pracę wykonuje fala plazmatyczną generowana przez rurę. Energia fali radiowej, która pozostaje po absorpcji przez plazmę, jest zbyt mała, aby mogła wytworzyć jakąkolwiek diatermię, to znaczy podgrzanie z odległości, z której prowadzone jest leczenie.
Energia wyjściowa z urządzenia Rife'a-Bare'a składa się z wielu ważnych elementów. Pierwszy z nich to energia pochodząca z plazmowej rury lub inaczej energia fali plazmowej. Energia ta jest w stanie przenikać przez zbrojone ołowiem ściany i nie stanowią dla niej przeszkody zarówno klatki Faradaya, jak i stalowe pojemniki. Potrafi ona na przykład zapobiec pleśnieniu owoców w mojej lodówce i to przy uruchamianiu urządzenia �w zakresie częstotliwości pleśniowej" co kilka dni.

Wygląd oryginalnego generatora Rife'a i innego ujęcia.
Inna fala, której źródłem jest również rura, zależy bezpośrednio od rodzaju gazu, mocy przyłożonej do rury, modulowanej częstotliwości fonicznej i ciśnienia gazu w rurze. Jest to fala świetlna, która zmienia się w zależności od wszystkich wymienionych czynników.
Zaobserwowano, że kolor jasnofioletowy uzyskiwany przy mieszance gazu składającego się w 80 procentach z argonu i 20 z neonu lub przy pewnych ciśnieniach czystego argonu daje najbardziej korzystny ogólny fizjologiczny skutek. Kolor ten okazuje się być również najbardziej destrukcyjny w stosunku do komórek rakowych.

Elektroporyzacją, dezintegracja Paramecium caudatum (pantofelek) pod wpływem
fali plazmatycznej.
Należy uświadomić sobie, że fala świetlna w pewnym stopniu moduluje energie pochodzącą z rury lub jest jej nośnikiem w ten sam sposób, w jaki światło lasera jest nośnikiem energii. W odległości kilku cali od rury znajduje się pole elektrostatyczne, którego zmierzone natężenie wynosiło 25 000 V na metr. W razie potrzeby można je wzmocnić do poziomu, w którym wytwarza ono ozon, jednak takiej potrzeby nie ma. Pole elektrostatyczne jest ważne do pobudzenia rury do świecenia i utrzymania plazmy.
Ostatnio wykonano kilka eksperymentów z różnymi gazami i ciśnieniami wewnątrz rury plazmowej i ustalono wartości optymalne dla różnych gazów i ich mieszanek.
Większość posiadaczy urządzenia mojej konstrukcji używa rur ze szkła ołowiowego. Ołów działa jako przewodnik umożliwiając rurze lepsze świecenie, zwłaszcza przy wyższych ciśnieniach gazu. Zapotrzebowanie na te rury jest tak duże, że producenci, aby zaspokoić różne potrzeby, wykonują je obecnie nie tylko ze szkła ołowiowego, a także z Pyrexu12 i szkła kwarcowego.
EFEKTY ELEKTROPORYZACJI
W początkowej części tego artykułu wspomniałem, że moje urządzenie generuje bardzo szybki impuls radiowy. Impuls ten jest bardzo istotny, ponieważ jest on w stanie wywołać w pewnych komórkach i mikroorganizmach efekt zwany �elektroporyzacją". Efekt ten jest widoczny na nagraniu wideo wykonanym w powiększeniu mikroskopowym podczas doświadczeń z pierwotniakami.
Elektroporyzacji ulegają wszystkie komórki, mikroorganizmy i wirusy. Kiedy komórka zostaje poddana działaniu elektrycznego impulsu lub impulsu świetlnego (podobnego do tego, jaki daje lampa błyskowa) o odpowiedniej mocy i czasie trwania, w jej zewnętrznej ściance tworzą się pory.

Por rozmiarów mikrona w ścianie Parameciutn caudatum (pantofelek).
Impulsy wytwarzane przez moje urządzenie mają zazwyczaj długość rzędu mikro- lub milisekund, zaś konieczna różnica potencjałów na ściance komórki wynosi od 0,5 do 1,5 V. W warunkach laboratoryjnych do wywołania elektroporyzacji stosuje się napięcie rzędu kilku tysięcy wolt. W tym przypadku elektroporyzacją następuje natychmiast po poddaniu komórki działaniu takiego impulsu.
Jak się jednak okazało, stosując pulsującą fale radiową oddziałującą na gazową plazmę przy pomocy modulowanej częstotliwości rezonansowej, napięcie konieczne do wywołania elektroporyzacji nie wymaga stosowania silnych pól elektrycznych. Elektroporyzacją wywoływana przez fale wychodzącą z mojego urządzenia przebiega dosyć wolno.
Elektroporyzacje można zainicjować przy pomocy oddziaływań trwających zaledwie kilka minut, może ona także wystąpić dopiero po oddziaływaniach trwających aż 40 minut. Prędkość zachodzenia procesu elektroporyzacji zależy od kilku czynników: rodzaju organizmu, przyłożonej mocy oraz rodzaju gazu w rurze plazmowej. Powstające w tym procesie pory mogą mieć charakter zarówno nieodwracalny, jak i odwracalny. Przy odpowiedniej intensywności i odpowiednio długim czasie oddziaływania wytworzone pory są nieodwracalne (nie zasklepią się), w wyniku czego zaburzona zostaje osmotyczna równowaga komórki, która w następstwie tego zamiera lub w niektórych przypadkach eksploduje.
Elektroporyzacją wywoływana wysokim napięciem ma obecnie zastosowanie w eksperymentach z transferem genów, wprowadzaniem związków chemicznych do komórki oraz w przemyśle spożywczym do przedłużania okresu trwałości łatwo psujących się produktów żywnościowych. Zazwyczaj pory są bardzo małe, rzędu nanometra (bilionowa cześć metra), i można je dostrzec jedynie pod mikroskopem elektronowym. Mam film nagrany kamera wideo z obrazem z mikroskopu, na którym widać olbrzymie pory wielkości mikrona otwierające się w ściance pierwotniaka pod wpływem działania mojego urządzenia.
STRUKTURALNE EFEKTY REZONANSU
Kolejną cechą mojego urządzenia jest stosowanie modulowanych częstotliwości fonicznych w celu uzyskania strukturalnych efektów rezonansowych. Komórki potrafią demodulować częstotliwość foniczną. Innymi słowy, potrafią one rozdzielić falę foniczną tak, że częstotliwość foniczna zostaje wyrażona wewnątrz komórki i dzieje się to podobnie do procesu, jaki zachodzi w radiu, które oddziela cześć foniczną fali nośnej i przetwarza ją na muzykę. Jeśli częstotliwość foniczna jest rezonansowa, komórka lub tkanka jest oscylowana przez fale.
Wielu ludzi posiada wewnątrz swojego ciała demodulatory, na przykład amalgamat wypełniający ubytki w zębach. Są doniesienia mówiące, że plomby wykonane z amalgamatu obluzowują się i pękają z powodu demodulacji częstotliwości fonicznych. Na szczęście, przypadki takie należą do rzadkości i nie wiadomo, które częstotliwości są tego przyczyną.
Obecnie uważa się, że urządzenie mojej konstrukcji może wytwarzać selektywne efekty NMR (jądrowy rezonans magnetyczny). NMR odgrywa zasadniczą role przy wykorzystywaniu MRI (wizualizacja metodą rezonansu magnetycznego). Efekt NMR występuje w statycznym polu magnetycznym, które jest zazwyczaj bardzo silne. Wytworzenie efektu NMR wymaga również użycia fal radiowych, często pulsacyjnych, o wysokiej częstotliwości. W celu uzyskania obrazu przyrząd wytwarzający MRI najczęściej wykorzystuje stałe pole magnetyczne zmieniając jedynie częstotliwość fali radiowej.
Jeśli jednak weźmiemy pod uwagę magnetyczne pole Ziemi lub potraktujemy moje urządzenie jako pole statyczne, wówczas zgodnie z równaniami definiującymi efekt NMR okaże się, że może on wystąpić przy częstotliwościach fonicznych a nie radiowych. U ludzi poddanych działaniu mojego urządzenia wykryto anomalne pola magnetyczne o natężeniu mierzonym w gausach. Ziemskie pole magnetyczne ma około 0,5 gausa, natomiast pole wygenerowane w ciele może być wielokrotnie silniejsze od ziemskiego. Pola te generowane są powoli i rosną do wartości maksymalnej przez wiele sekund, po czym stabilizują się.
Nie należy się wiec dziwić odkryciu, że te same częstotliwości foniczne mogą dawać odmienne odczyty u różnych ludzi. Chodzi o to, że jeśli w ciele znajduje się coś, z czym rezonuje energia, to czymkolwiek by to nie było, będzie to absorbować energie i wytwarzać pole. Trwają eksperymenty z wykorzystaniem tego zjawiska do celów diagnostycznych.
Jeśli urządzenie zostaje wyłączone, odczyt miernika pola magnetycznego spada do poziomu odpowiadającego natężeniu pola magnetycznego otoczenia. Uważa się, że to nietypowe pole magnetyczne generowane jest przez efekt NMR znany jako �faza relaksacyjna". Oznacza to, że protony w pewnych molekułach ciała pobudzane są do stanu wysokoenergetycznego przez zmodulowane częstotliwościami fonicznymi pulsujące fale radiowe, a następnie w czasie fazy �spoczynkowej" miedzy poszczególnymi pulsacjami wracają do stanu �relaksacji" oddając zmagazynowaną energie w postaci pola magnetycznego.
Przy pomocy efektów NMR można doprowadzić do selektywnego rezonansu związków chemicznych, molekuł, i atomów. Jest to obszar przyszłych badań i obecnie rodzi on więcej pytań, niż udziela odpowiedzi. Ostatnio odkryto, że powolna pulsacja fal radiowych może powodować inne, być może nawet silniejsze, efekty. Długość cyklu pulsacji fonicznej wynosi zazwyczaj od 0,3 do 0,8 sekundy i miedzy poszczególne pulsacje wprowadzona zostaje nośna fala radiowa. Wydaje się, że niewyłączanie fali nośnej powoduje powstawanie efektu łączenia, zaś �szok" dodanej modulacji fonicznej generuje poprawiony efekt
być może przez coś, co nazywa się �przeciwsiłą elektromotoryczną", która powstaje w przewodnikach w chwili ich gwałtownego rozładowania. Za każdym razem, gdy bramka zostaje włączona i wyłączona, na wyjściu urządzenia pojawia się ciąg pulsów.
Obszar ten jest obecnie badany pod kątem ewentualnych zastosowań, jakie mogą z tego wyniknąć. Jest oczywiste, że urządzenie Rife'a-Bare'a ma ogromne zastosowanie w wielu dziedzinach, zarówno praktyczne, jak i naukowe, lecz jak już podkreślałem, nie jest ono wierną kopią urządzenia Rife'a. Czym ono było, pozostaje tajemnicą od sześćdziesięciu lat. Obecnie jego sekret jest już zasadniczo poznany i zostanie omówiony w części drugiej tego artykułu.
W pierwszej części tego artykułu podałem ogólny zarys przyrządu wynalezionego przez dra Rife'a wraz z omówieniem jego współczesnego odpowiednika
generatora Rife'a-Bare'a". Oryginalny generator Rife'a pozostaje zagadką od sześćdziesięciu lat, jednak jego tajemnica została już częściowo poznana.
W celu ustalenia, czym w rzeczywistości był oryginalny generator dra Rife'a, należy przyjrzeć się historii badań z tego zakresu. Elektrycznym urządzeniem, które go poprzedziło, był przyrząd opracowany w roku 1918 przez doktora nauk medycznych Alberta Abramsa.
Urządzenie, które skonstruował dr Abrams, zwane było oscylatorem �Tick-Tock" (nazwa ta wywodzi się od sposobu jego działania przypominającego metronom). Było to wzbudzane impulsowo, emitujące krótkie fale urządzenie małej mocy pracujące w paśmie 43 MHz. Na całym świecie rozprowadzono ich ponad 2000. W roku 1931 dr Abrams skonstruował jego ulepszoną wersje pod nazwą Oscilloclastu, który również pracował w paśmie 43 MHz. Była to udoskonalona wersja oscylatora �Tick-Tock".
Oscilloclast wytwarzał trzy rodzaje fal: fale krótkie (takie jak w nadajniku krótkofalowym), pobudzaną impulsowo tłumioną fale o częstotliwości około 90 Hz na minutę lub 1,5 Hz na sekundę (tu można zrobić analogie do dzwonka) i pewien rodzaj zmiennej energii magnetycznej. Elektrody umieszczano blisko lub bezpośrednio na ciele pacjenta. Depolaryzujące elektrody miały cewkę dławikową zapobiegającą wejściu do obwodu fal radiowych. W celu leczenia choroby operator Oscilloclastu zmieniał wyjściową częstotliwość krótkofalowego nadajnika w dziesięciu etapach, od około 43,000 MHz do 43,357 MHz. Wybór częstotliwości zależał oczywiście od tego, na co skarżył się pacjent.
Ogólnie mówiąc, Oscilloclast był nadajnikiem radiowym niskiej mocy o zmiennej częstotliwości wyjściowej. Urządzenie wytwarzało ciąg bramkowanych impulsów o częstotliwości radiowej, które podlegały modulacji falą foniczną o częstotliwości 60 Hz, zaś pacjent był podłączony do elektrod depolaryzatora zmiennej energii magnetycznej, o natężeniu około 60 gausów i cyklu 1,5 sek.
Niektórzy czytelnicy, jak sądzę, zapewne już się zorientowali na podstawie powyższego opisu, że Oscilloclast dra Abramsa to nic innego jak wczesna wersja urządzenia wykorzystującego NMR (jądrowy rezonans magnetyczny). W celu wygenerowania obrazu wnętrza ciała w nowoczesnych skanerach MRI (wizualizacja metodą rezonansu magnetycznego) stosowane jest stałe pole magnetyczne w połączeniu z pulsującą energią fal radiowych o zmiennej częstotliwości.
Jak to wszystko ma się do oryginalnego generatora Rife'a? Sądzę, że generator Rife'a jest pochodną przyrządu Abramsa. Jest miedzy nimi kilka drobnych różnic
poziom stosowanych mocy jest w generatorze Rife'a kilka razy wyższy, lecz emanowana z plazmowej rury fala radiowa jest bardzo słaba, podobnie jak w przyrządzie Abramsa. Generator Rife'a miał zmienną częstotliwość pulsacji, od 1 do 4 Hz na sekundę, i wykorzystywał znacznie większy zakres pasma radiowego, niż to miało miejsce w przyrządzie Abramsa, ponadto Rife używał plazmowej rury w charakterze anteny. Zabójcze wibracje (MOR-y13) były wytwarzane jedynie w zakresie częstotliwości radiowych, jako że w modulowanej częstotliwości fonicznej nie było ich.
Sądzę, że Rife nigdy nie próbował opatentować swojego generatora ze względu na jego duże podobieństwo do Oscilloclastu Abramsa oraz jeszcze jednego urządzenia używanego w tamtych czasach, zwanego Fioletowym Promieniem (Violet Ray).
Fioletowy Promień był cewką Tesli połączoną z wypełnioną argonem szklaną rurą. Cewka Tesli wytwarzała impulsy służące do zapłonu rury. Za sprawą swojej konstrukcji Fioletowy Promień modulował podobnie jak Oscilloclast prąd zmienny o częstotliwości 60 Hz występujący w domowej instalacji elektrycznej. Pionierem budowy dużych wersji urządzenia typu Fioletowy Promień był pod koniec XIX wieku sam Nikola Tesla.
Jak działał oryginalny generator Rife'a? Obecnie wszyscy myślimy o MOR-ach w zakresie częstotliwości fonicznych. Wiadomo na przykład, że foniczny MOR raka wynosi 2128 Hz. Jednak MOR podany przez Rife'a wynosił 28 825 455 Hz. To oznacza, że w oryginalnym generatorze Rife'a nie miała miejsca bezpośrednia modulacja częstotliwości fonicznych!
Oryginalny generator Rife'a wykorzystywał zmienne częstotliwości radiowe i zmienne pulsacje. Owa pulsująca fala radiowa znajdowała się na wyjściu prowadzącym do wypełnionej gazem rury. Pulsacje generowano poprzez sterowanie urządzeniem transmitującym połączonym z rurą plazmową. Na dostępnym obecnie filmie wideo przedstawiającym dra Rife'a podczas demonstracji swojego urządzenia, widać wyraźnie występujące w rurze pulsacje. Pulsacja składała się z pełnego cyklu on-off (włączone-wyłączone), przy czym rura nie świeciła w przerwie miedzy poszczególnymi impulsami. Tego rodzaju impuls generuje ogromną, harmoniczną energie fal radiowych.
Jak dotąd nie wiadomo, skąd i dlaczego pojawiły się stosowane dziś zmienne foniczne MOR-y. Fakt, że modulowana fala o częstotliwości 60 Hz na sekundę odgrywała ważną role w konstrukcji Oscilloclastu, musiał mieć wpływ na powstanie fonicznych MOR-ów w generatorze Rife'a.
NIEFORTUNNE BADANIA URZĄDZENIA TYPU GENERATOR RIFE'A
Ostatnia seria listów pochodzących od nieznanej osoby podpisującej się internetowym pseudonimem �Cisco" rzuciła trochę dodatkowego światła na oryginalny generator Rife'a. W roku 1934 dwaj lekarze z Denver w stanie Kolorado, Clayton i Cooperson, posługiwali się urządzeniem, które prawdopodobnie nim było.
Kilka lat temu Cisco miał dostęp do siedmiu notatników dra Claytona. Ponieważ to, co przeczytał, wydało mu się warte uwagi, zrobił z tego notatki, lecz nigdzie, w żadnym miejscu nie natknął się na jakąkolwiek wzmiankę o Rife'ie. Jakiś czas potem Cisco dowiedział się, że krewny dra Claytona, do którego należały jego notatniki, wyrzucił je do śmieci!
Relacja Cisco na temat dra Claytona jest wręcz rewelacyjna. Okazuje się, że dr Clayton oprócz używania rury plazmowej i nadajnika radiowego o zmiennym pulsie podłączał swoich pacjentów do pary zmiennych depolaryzatorów.
Zadaniem depolaryzatorów było dostarczanie prądu zmiennego z sieci w celu zmiany kierunku z dodatniego na ujemny w czasie pulsacji lampy zasilanej energią radiową. Na wyjściu depolaryzatora na obrazie oscyloskopowym ukazywało się coś bardzo podobnego do fali prostokątnej, to znaczy puls był dodatni przez połowę cyklu błyskowego, a następnie, w czasie pozostałej połowy cyklu, kiedy rura nie błyskała, nagle zmieniał się na ujemny.
Pacjent siedział na drewnianym krześle, trzymając stopy na metalowej płytce a w rękach dwie elektrody. W późniejszym czasie w oparciu krzesła umieszczono dodatkową parę elektrod, aby do okolic torsu doprowadzić więcej prądu. Zastosowanie płyty pod stopy i elektrod trzymanych w rękach jest typowym rozwiązaniem stosowanym we współczesnych urządzeniach typu częstotliwościowego wzorowanych na generatorze Rife'a.
Dr Clayton i jego partner, dr Cooperson, wplątali się później w działalność polityczną. Ucierpieli również mocno z powodu kryzysu ekonomicznego i w rezultacie ich badania straciły impet. Ich ostateczne zaprzestanie było spowodowane ich obawą, że rząd USA oskarży ich o działalność wywrotową.
Gromadząc fundusze na badania weszli w kontakt z podejrzanym niemiecko-szwajcarskim biznesmenem. Nawiązali również kontakt z niemieckim producentem mikroskopów. Problem polegał na tym, że byli to ludzie związani z krajem, który stał się nazistowskimi Niemcami. Z perspektywy czasu widać, że byli oni całkowicie niewinni, zaś przyczyną ich kłopotów był kryzys ekonomiczny i związany z nim brak pieniędzy.
Dowodem na to, jak ciężkie były to czasy, można być to, że jedna z czołowych gazet amerykańskich brała pieniądze w zamian za drukowanie artykułów wychwalających nazistowski reżim.
W końcu rząd skonfiskował całe wyposażenie laboratorium oraz notatki Claytona i Coopersona traktując je jako zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa. Cooperson zginął w roku 1940 popełniwszy rzekomo samobójstwo. Wkrótce potem otruto Claytona. Początkowo uznano, że przyczyną jego śmierci było również samobójstwo, lecz późniejsze badania laboratoryjne wykazały obecność w jego ciele bardzo zjadliwej mieszaniny trucizn. Czy tej zbrodni dopuścił się rząd USA, czy też może reżim nazistowski? Pewnie nigdy nie poznamy odpowiedzi na to pytanie.
USTALANIE WARTOŚCI WSPÓŁCZYNNIKA ZABÓJCZEJ OSCYLACJI (MOR)
Jednym z najdonioślejszych faktów pochodzących z zapisków dra Claytona jest opis użycia mikroskopu wynalezionego przez dra Rife'a do określania MOR-ów. Stosując parę pryzmatów wirujących w przeciwnych kierunkach pod stolikiem mikroskopu można podświetlić znajdujący się na nim obiekt wiązką monochromatycznego światła. Przy pewnym kolorze komórka wypromieniuje światło innego koloru. Doświadczenia te prowadzono na żywych komórkach i proces ten można potraktować jako metodę barwienia za pomocą światła lub wariant procedury znanej jako �podświetlanie Rheinberga".
W mikroskopie Rife'a komórka była zabarwiona, zaś pozostałe pole pozostawało białe, tak jak w standardowych mikroskopach o jasnym polu. Kiedy dochodzono do częstotliwości MOR-a, komórka traciła kolor i stawała się przezroczysta, ponieważ absorbowała rezonującą energię z powodu zachodzących w niej zmian lub obumierania.
Dr Rife używał tej metody do ustalania MOR-ów, poza tym ma ona z pewnością zastosowanie w obecnie używanych nowoczesnych mikroskopach.
Tym, którzy będą chcieli odtworzyć oryginalny generator Rife'a, mogę powiedzieć, że niektóre częstotliwości MOR-ów są znane i można je zaczerpnąć z jego notatek. Podaje on w nich dwie częstotliwości, które, jak się uważa, są łączone w końcowym etapie na wyjściu nadajnika lub są wprowadzane jednocześnie do kulistej rury plazmowej. Jedna z tych częstotliwości jest podawana wprost, zaś druga pośrednio jako długość fali superregeneratywnej tuby audionowej.
Długość fali można zamienić na częstotliwość za pomocą wzoru: częstotliwość (w Hz) = prędkość światła (w metrach na sekundę) podzielona przez długość fali (w metrach), czyli częstotliwość = 3 x 108 (metrów na sekundę)/długość fali.
Występuje tu jednak pewna komplikacja w postaci zjawiska zwanego heterodynowaniem, które może wystąpić, jeśli wewnątrz rury plazmowej będą się nakładać częstotliwości. W przypadku heterodynowania z rury może emanować jeszcze jedna fala, która jest wynikiem różnicy a nie sumy obu nakładających się częstotliwości.
Rak: 11780000 Hz; długość fali superregeneratywnej tuby audionowej
17,6 metra lub 17045455 Hz. MOR wynosi 28823455 lub 5265455 Hz.
Paciorkowiec: 1241000 Hz; długość fali superregeneratywnej tuby audionowej
142 metry lub 2112676 Hz. MOR wynosi 3353676 lub 871676 Hz.
Gronkowiec: 998 740 Hz; długość fali superregeneratywnej tuby audionowej
540 metrów lub 555556 Hz. MOR wynosi 1554296 lub 443184 Hz.
Gruźlica: 583000 Hz; długość fali superregeneratywnej tuby audionowej
554 metry lub 541516 Hz. MOR wynosi 1124 516 lub 41484 Hz.
UDOSKONALENIA GENERATORA DRĄ RIFE'A
Obecnie uważam, że optymalnym urządzeniem byłoby takie, które czyniłoby użytek z nadajnika radiowego o zmiennej częstotliwości z modulowanymi prostokątnymi falami fonicznymi MOR-ów oraz zmienną pulsacją foniczną.
Moje urządzenie, generator Rife'a-Bare'a (to nie ja je tak nazwałem, ale jego użytkownicy), jest do tego modelu bardzo podobne. Bramkowana pulsacją foniczna może być generowana przez nowoczesne oscylatory częstotliwości fonicznych, podczas gdy pulsacją fali nośnej zmienia się automatycznie wraz z przyłożoną częstotliwością foniczną. Pulsację fal radiowych można dostrajać elektronicznie do jej �cyklu roboczego". Moje urządzenie ma również stałą częstotliwość radiową wynoszącą 21,12 MHz. Zmienna częstotliwość radiowa z pewnością wytwarzałaby całą gamę radiowych interferencji i wpędziłaby jego właścicieli w kłopoty natury prawnej w przypadku jego niewłaściwego ekranowania.
Muszę ostrzec potencjalnych konstruktorów chcących odtworzyć oryginalny generator Rife'a, że urządzenie to nie powinno ściśle dostrajać się do znanych warunków radio-operatorskich. Urządzenie Rife'a opisane przez Claytona było podobne do mojego i zachowywało się kapryśnie.
Aby właściwie i optymalnie pracować, moje urządzenie musi być samorezonujące. Dokładne długości kabli, umiejscowienie i rodzaj części, obwody uziemiające etc.
wszystko to jest konieczne do należytego działania mojego urządzenia. Powyższe zmienne zostały określone dla mojego urządzenia i jeśli ktoś chce je wykonać, musi ściśle stosować się do podanych instrukcji. Ustalenie wartości tych zmiennych w celu odtworzenia oryginalnego generatora może okazać się kłopotliwe.
SPOJRZENIE W PRZYSZŁOŚĆ
Zdaję sobie sprawę, że podana tu informacja jest wysoce kontrowersyjna. W ciągu minionych lat napisano tak wiele błędnych lub tendencyjnych rzeczy na temat generatora Rife'a, że obecnie jest już prawie niemożliwe odróżnienie faktów od zmyśleń. Odtworzenie oryginalnego generatora będzie trudnym zadaniem.
Prawdziwą tragedią dra Rife'a jest utrata wyników jego badań. Jesteśmy o 60 lat do tyłu, jeśli chodzi o dalszy rozwój jego urządzenia.
Liczba śmiertelnych ofiar na całym świecie i cierpienia ostatnich 60 lat są zbyt wielkie, aby je sobie wyobrazić, zbyt przerażające, aby móc je zrozumieć. Przyszłość mojego przyrządu jest bezpieczna, ponieważ wśród ludzi krąży już dostatecznie dużo kopii mojej książki instruującej, jak go wykonać.14 Wystarczająco dużo ludzi ma to urządzenie i wie, jak je zbudować. Ludzie ci nie potrzebują już tej książki jako przewodnika, poza tym żyją w różnych krajach na całym świecie. Nikomu już nie uda się powstrzymać tego, co musi się dokonać.
Począwszy od sierpnia 1997 roku pierwsze urządzenia Rife'a-Bare'a zbudowano w Rosji, Chinach, Indonezji i Wietnamie. W połowie października 1997 roku w Kanadzie odbyło się pierwsze Sympozjum Technologii Rife'a, w którym uczestniczyło 148 osób z wielu krajów świata, między innymi z Anglii, Australii, Holandii, Kanady i USA.
Było mi bardzo miło współpracować z doktorami nauk przyrodniczych i medycyny, niemniej najbardziej cieszy mnie liczny udział w tym spotkaniu ludzi, którzy nie zajmują się zawodowo medycyną, dzięki którym do niego doszło, i że to głównie oni przyczyniają się do przyrostu liczby generatorów. Jest to ta sama grupa, której członkowie co roku przeznaczają pokaźne sumy na wspieranie wszelkiego rodzaju badań z zakresu medycyny nie oczekując w zamian żadnej nagrody. To oni z czasem dopilnują, aby odpowiednia ilość ich pieniędzy została skierowana na badania z zakresu ochrony zdrowia (jest ogromna różnica między tymi dwoma rodzajami badań) i to urządzenie było szerzej wykorzystywane.
Nie zamierzam snuć rozważań na temat przeobrażeń, do jakich może doprowadzić to urządzenia. Kierunek został określony i stopniowo zbliżamy się ku nowym brzegom, ale jak tam dotrzemy, pozostaje pytaniem, na które może odpowiedzieć jedynie nasze przeznaczenie.
O autorze:
James E. Bare jest doktorem chiropraktyki (kregarstwa) i od 20 lat prowadzi
praktykę w Albuquerque w stanie Nowy Meksyk w USA. Od najmłodszych lat
pasjonowała go elektronika i kiedy w roku 1994 przeczytał książkę Barry'ego
Lynesa o drze Rife'ie, z miejsca przystąpił do pracy nad prototypem jego
urządzenia. W połowie roku 1995 zbudowany przez niego prototyp generatora
Rife'a-Bare'a rozpoczął działanie przynosząc ludziom ulgę w przypadkach
bólu mięśni. Pod koniec roku 1995 wzbogacił swoje urządzenie o modulowaną
pulsacje i od tej chwili zaczęło ono dawać niezwykłe wyniki lecznicze,
jednak on sam nie stosuje go w swojej praktyce medycznej. Pracuje średnio
100 godzin w tygodniu, przy czym sprawy związane z jego urządzeniem pochłaniają
trzy czwarte tego czasu. Twierdzi, że tak intensywną pracę umożliwia mu
witalizujące oddziaływanie jego urządzenia. Kontakt: 8005 Marble Avenue,
NE Albuquerque, NM 87110, USA tel: [phone] E-mail: [e-mail]
Przypisy:
1. �Filterable Bodies Seen with the Rife Microscope", Science, nr 74, 11 grudzień 1931 roku.
2. Dr R.E. Seidel, M. Elizabeth Winter, �The New Microscopes" (artykuł dyskusyjny), Journal of The Franklin Institute, nr 237, luty 1944 roku.
3. Wizualizacja Metodą Rezonansu Magnetycznego. NMR (Nuclear Magnetic Resonance
Jądrowy Rezonans Magnetyczny) różni się zasadniczo od skanowania typu CAT (Computerized Axial Tomography
Komputerowa Tomografia Osiowa) wykorzystującego promieniowanie rentgenowskie. Wizualizacja za pomocą rezonansu magnetycznego (Magnetic Resonance Imaging
MRI) polega na selektywnej absorpcji fal radiowych o bardzo wysokiej częstotliwości przez jądra atomowe, które zostają poddane działaniu stosunkowo silnego stacjonarnego pola magnetycznego. Zjawisko to zostało po raz pierwszy zaobserwowane w roku 1946. Jądra, których przynajmniej jeden proton lub neutron nie posiada pary, działają jak malutkie magnesy i silne pole magnetyczne wywiera na nie siłę, która zmusza je do ruchu precesyjnego, czyli takiego, w którym na przykład oś wirującego w polu grawitacyjnym Ziemi ciała zakreśla tor w kształcie stożka. Jeśli naturalna częstotliwość ruchu precesyjnego jądrowych magnesów jest zgodna z częstotliwością słabych fal radiowych działających na dany materiał, to materiał ten absorbuje energie tych fal. Te selektywną absorpcje zwaną rezonansem magnetycznym można wywołać przez dostrojenie naturalnej częstotliwości jądrowych magnesów do częstotliwości padających na ciało słabych fal radiowych albo przez dostrojenie częstotliwości fal do naturalnej częstotliwości jądrowych magnesów.
Przy pomocy jądrowego rezonansu magnetycznego można mierzyć magnetyczne momenty jądrowe, czyli charakterystykę magnetycznych własności określonego jądra. Ponieważ własności te są modyfikowane przez bezpośrednie chemiczne środowisko, pomiary magnetycznego rezonansu dostarczają informacji o molekularnej strukturze różnych ciał stałych i cieczy. Od początku lat osiemdziesiątych techniki oparte na magnetycznym rezonansie jądrowym są stosowane w medycynie. Przy jego pomocy można otrzymać w drodze nieinwazyjnej, bez ryzyka jakichkolwiek uszkodzeń, obrazy cienkich warstw ciała. Dokonuje się tego poprzez pomiar magnetycznego momentu jądra zwykłego wodoru w wodzie i w lipidach (tłuszczach) ciała. Obrazy uzyskane tą drogą odznaczają się możliwością różnicowania tkanek zdrowych i uszkodzonych. Pod koniec lat osiemdziesiątych technika uzyskiwania obrazów tkanek ciała przy zastosowaniu jądrowego rezonansu magnetycznego rozwinęła się i stanowi najlepsze dostępne obecnie narzędzie służące do uzyskiwania obrazów mózgu, serca, wątroby, nerek, śledziony, trzustki i innych organów. Przy pomocy w ten sposób uzyskanych obrazów można z łatwością wykryć guzy, tkanki niedokrwione oraz płytki miażdżycowe. Technika ta nie powoduje żadnych zagrożeń dla zdrowia badanej osoby, to znaczy jak dotąd ich nie stwierdzono. Nie można jej jednak stosować w stosunku do osób posiadających rozruszniki serca lub inne tego typu urządzenia.
W procesie wizualizacji przy pomocy rezonansu magnetycznego pacjent jest umieszczany wewnątrz cewki magnetycznej i na jego głowę skierowana zostaje energia w postaci fal o częstotliwości radiowej, która pobudza protony tworzące jądra wodoru w mózgu. Następnie protony oddają mierzalną energie elektryczną, której pomiary zostają z pomocą komputera przetworzone na mapę tkanki. Ponieważ metoda ta prawie nie uwidacznia kości, jest doskonała do uzyskiwania obrazów tkanek położonych wewnątrz czaszki oraz rdzenia kręgowego.
Przyp. tłum.
4. Współczynnik Śmiertelnej Oscylacji.
5. Barry Lynes, The Cancer Cure That Worked!: Fifty Years of Suppression (Lekarstwo na raka, które działało!
50 lat zapomnienia), Marcus Books, P.O. Box 327, Queensville, Ontario, Kanada, 1987, IV wydanie z roku 1992.
6. Dr James Bare, Resorami Frequency Therapy: Building the Rife Beam Ray Device (Terapia częstotliwością rezonansującą
budowa promiennika Rife'a), James Bare, Albuquerque, USA, 1995-1996.
7. Skrót od słów Citizens' Band (Pasmo Obywatelskie), od których wywodzi się modna od kilku lat w Polsce nazwa sieci łączności opartej na krótkofalówkach zwanych potocznie CB radiami.
Przyp. tłum.
8. Skrót od słów Amplitudę Modulation (modulacja amplitudy).
Przyp. red.
9. Skrót od słów Frequency Modulation (modulacja częstotliwościowa).
Przyp. red.
10. W skrócie FCC
urząd zajmujący się kontrolą i przydziałem pasm radiowych i telewizyjnych na terenie USA.
Przyp. tłum.
11. Skrót od słów Radio Frequency (częstotliwość radiowa).
Przyp. red.
12. Pyrex to znak handlowy różnych rodzajów szkła żaro- i chemoodpornego.
Przyp. tłum.
13. Skrót od Mortal Oscillatory Rate (Współczynnik Zabójczej Oscylacji).
Przyp. tłum.
14. James Bare, Resonant Frequency Therapy: Building the Rife Beam Ray Device (Terapia częstotliwością rezonansową
budowa generatora promieniowania Rife'a), James Bare, Albuquerque, USA, 1995-1996.