SZOSTAK
1. Metody wytwarzania kompozytów jednopolimerowych.
Kompozyty SPC to interesująca grupa nowych materiałów polimerowych. Mogą być w pełni poddawane
recyklingowi materiałowemu, a ich właściwości mechaniczne są porównywalne z właściwościami
mechanicznymi polimerowych kompozytów heterogenicznych. Metody:
Prasowanie na gorąco włókien lub taśm polimerowych
Proces ten przebiega w ściśle określonych warunkach temperatury, ciśnienia i czasu, przy czym zakres
zmienności tych parametrów jest niewielki. Istotą procesu prasowania na gorąco jest odpowiednie
podgrzanie wiązki ułożonych równolegle włókien lub taśm polimerowych o wysokim stopniu
zorientowania, a następnie sprasowanie ich i ochłodzenie. Zakres dopuszczalnej temperatury i czasu
podgrzewania należy dobrać tak, aby uplastyczniła się tylko warstwa wierzchnia podgrzewanych włókien
lub taśm. Uplastyczniony w taki sposób polimer pod wpływem ciśnienia prasowania wypełnia wolne
przestrzenie między ułożonymi włóknami lub taśmami, a następnie podczas ochładzania  częściowo
krystalizuje i tworzy materiał osnowy SPC. W tak wytworzonym SPC osnowa i wzmocnienie są silnie ze
sobą związane, gdyż na poziomie cząsteczkowym zostaje zachowana ciągłość materiału, co umożliwia
uzyskanie dużej wytrzymałości mechanicznej materiału.
Infuzja roztworów lub proszków polimerowych
Polega na nasycaniu wzmocnienia, ułożonego w odpowiedniej formie, uplastycznionym polimerem
(także: proszkiem lub roztworem polimerowym) stanowiącym osnowę SPC, pod wpływem ciśnienia
wytwarzanego przez pompę wprowadzającą materiał nasycający do formy, lub podcienienia
wytwarzanego przez pompę próżniową zasysając ten materiał. Proces wytwarzania SPC metodą infuzji
charakteryzuje się małą wydajnością, a zatem jest kosztochłonny. Spowodowane to jest długim czasem
nasycania wzmocnienia polimerem osnowy.
Prasowanie na gorąco folii i składnika wzmacniającego
Polega ona na układaniu składnika wzmacniającego między dwiema foliami wykonanymi
z takiego samego polimeru, co składnik wzmacniający, ale o niższej temperaturze topnienia, a następnie
prasowaniu na gorąco tak przygotowanego materiału, w warunkach umożliwiających stopienie struktury
krystalicznej folii bez naruszania struktury krystalicznej składnika wzmacniającego. Zastosowane
ciśnienie prasowania musi być odpowiednio wysokie, aby stopiony polimer osnowy zdołał całkowicie
wypełnić wolne przestrzenie znajdujące się między włóknami lub taśmami wzmacniającymi. Zaletami tej
metody są: stosunkowo łatwy dobór materiałów osnowy i wzmocnienia, wytwarzanych z tego samego
rodzaju polimeru; duża tolerancja wartości poszczególnych parametrów procesu przetwórstwa; niskie
koszty produkcji.
Prasowanie na gorąco włókien lub taśm współwytłaczanych
Polega na prasowaniu na gorąco taśm polipropylenu, współwytłaczanych, w których warstwa wierzchnia
składa się najczęściej z kopolimeru etylenu i propylenu.
Wtryskiwanie
Wtryskiwanie  jedna z najważniejszych metod przetwórstwa polimerów dotychczas nie była tak
szeroko badana i stosowana, jak opisane wyżej techniki wytwarzania SPC. Powodem są przede
wszystkim ograniczenia technologiczne wynikające z łatwości uszkodzenia włókien wzmacniających
podczas transportu w cylindrze wtryskarki, na skutek intensywnego mieszania i ścinania.
http://www.ichp.pl/Sposoby-wytwarzania-kompozytow-jednopolimerowych-
w tym linku jest art. Naukowy o tym
2. Metody produkcji butelek z tworzyw sztucznych.
1) Wytłaczanie z rozdmuchem
Odmiany:
· Swobodne przeznaczone do formowania z wytÅ‚aczanego z rÄ™kawa, folii opakowaÅ„ butelek , fiolek,
beczek itp..
· z rozciÄ…ganiem przeznaczone do formowania opakowaÅ„ z preform wykonanych metodÄ…
wtryskiwania, następnie w drugim etapie rozdmuchiwanych w butelczarce z opcją rozciągania
mechanicznego
Cechy charakterystyczne procesu:
· proces cykliczny
· proces niskociÅ›nieniowy
· przetwarzane tworzywa  termoplasty
· półfabrykat rÄ™kaw lub preforma
· w peÅ‚ni zautomatyzowany
· o dużej wydajnoÅ›ci
· mobilny
Najczęściej stosowane polimery do rozdmuchu to:
· Polietylen o niskiej gÄ™stoÅ›ci (LDPE)
· Polietylen o wysokiej gÄ™stoÅ›ci (HDPE)
· Polipropylen (PP · Polichlorek winylu (PVC)
· Politereftalan etylenu (PET)
Zastosowanie:
· jednorazowe pojemniki z różnych wielkoÅ›ciach i ksztaÅ‚tach
· bÄ™bny · butelki zdatne do recyklingu
· zbiorniki paliw · kanistry · obudowy lampy · zabawki · wanny · maÅ‚e Å‚odzie
Etapy procesu:
1. Polimer termoplastyczny jest podgrzewany do stanu stopionego.
2. Następnie materiał jest wytłaczany przez dyszę przybierając postać pustej rurki.
3. W kolejnym etapie polimer wprowadzany jest do dwóch połówek formy, które zamyka się na
krótki czas formując produkt.
4. Gdy materiał ostygnie, otwiera się formę otrzymując gotowy produkt.
SÄ… jeszcze jakieÅ› metody???
3. Napełniacze naturalne stosowane w modyfikacji materiałów polimerowych.
Organiczne:
-zwierzęce: jedwab, wełna
-z drzew: mÄ…czka drzewna
-z Å‚odyg: len, ramia, juta, konopie, kenaf, banan, agawa, urena
-z liści: sizal, Manila, abaka, ananas, banan
-z owoców: kokos, kapok, bawełna
Nieorganiczne: krzemionka, kreda, talk, tuf(proszek wulkaniczny)
- Cechy włókien roślinnych:
- odnawialność
- Biodegradowalność
- Niska cena
- Mała gęstość
- Dobre właściwości mechaniczne
4. Opisz technologię wtryskiwania proszków
PIM (Powder Injection Moulding)  formowanie wtryskowe proszku
Podział na
MIM  injection moulding of metal powders
CIM  injection moulding of ceramic powders
Proces:
a) Proszek + spoiwo b) Mieszanie c) granulowanie d) Wsad e) Formowanie wtryskowe f) wypraska g)
Usuwanie lepiszcza h) Spiekanie i) Gotowy wyrób
Zalety: Możliwość produkcji złożonych kształtów Powtarzalna jakość Tzw. czysta produkcja
(bezodpadowa) Ekonomiczność przy wielkoseryjnych produkcjach Charakterystyka materiałów: Skurcz
na poziomie 15% Materiał ścierny Rozdzielność materiału i spoiwa Duża przewodność cieplna
Materiały na produkcję: Metale: stale, metale nieżelazne (tytan), metale żelazne, metale twarde
Ceramika: Al2O3, ZrO2 SiC, SiN, AlN Typy proszków: Produkowane chemicznie, produkowane
mechanicznie, atomizacja (proces) gazowa i wodna (gaz i woda dodawane pod zmiennym ciśnieniem do
ciekłego metalu)
Wykorzystywane systemy wiążące: Termoplastyczne, mieszaniny polyolefin, termoutwardzalne
Wymagania podczas mieszania: Niska lepkość składników wiążących, stabilnośd chemiczna, niskie
zapotrzebowanie na energię, trwałośd podczas przechowywania, dobra zwilżalnośd mieszanin
jednorodnych, dobra adhezja w celu uniknięcia rozdziału materiałów mieszanych, termiczna i chemiczna
stabilność mieszaniny podczas formowania wtryskowego.
Charakterystyka maszyny: Odpowiednia geometria śruby dopasowana do surowców stosowanych
podczas procesu, stosowane leje, kontrola termiczna w strefie zasilania, automatyzacja procesu.
Wady procesu: Bąble, pęcherzyki gazowe, uszkodzone narożniki, widoczne linie natryskiwania,
przebarwienia, pęknięcia spowodowane skurczem
5. Recykling zmieszanych odpadów z tworzyw sztucznych
O tym jest mało i to jest z prezentacji o produkowaniu profili i palet
Tworzywa sztuczne mogą być zanieczyszczone zarówno przez papier, drewno, aluminium i miedz
, jak i
materiały organiczne.
Syntal jest tworzywem konstrukcyjnym uzyskiwanym z mieszanin niesegregowanych tworzyw
sztucznych np. technologią intruzji na liniach firmy JET. Syntal jest to konglomerat odpadów wszelkiego
rodzaju tworzyw pozyskanych z odpadów zarówno komunalnych jak i przemysłowych. W Polsce materiał
ten jest nowością. Produkty otrzymywane technologiami firmy JET są powtarzalne i nie wymagają
praktycznie żadnej konserwacji. Ich liczne mechaniczne i estetyczne zalety, jak również i długa
trwałość czynią je wielofunkcyjnymi artykułami w najróżniejszych dziedzinach. Produkowane różnego
typu profile z syntalu mogą z powodzeniem zastępować drewno. Zbudowana z tego materiału ławka nie
zmieni siÄ™ przez 25 lat!
Podstawowe zalety profili z syntalu to: bardzo wysoka odporność na temperaturę, wilgoć, uderzenia i
ogień.
Zastosowanie: okratowania, mosty, pnie farmerskie,
kamienie ściekowe, ogrodzenia, zagrody
zwierzęce, słupki winorośli, podpory
drzew owocowych, donice na ziemiÄ™ w
ogrodach, skrzynie kompostowe, mosty
deskowe, zderzaki portowe,
zakotwiczenia doków pływających,
łamacze fal, zabezpieczenia wybrzeży
przed erozją, oznaczenia dróg,
ochronne bariery, ziemne zapory  wzmocnienia, konstrukcje.