Raport, o którym bardzo cicho
Dużo ludzi wiedziało że powstanie NWO - czyli Nowy Porządek Świata
to zmienili na Globalny Rząd sprytne co :
Globalne Zarządzanie 2025: W punkcie krytycznym tak żeby ludzkość się nie zczaiła
a nam nie można milczeć wprost nie powiedzą nam NWO tylko Globalne Zarządzanie sprytne
nie dajmy się zwieść i mówmy że zmienili nazwę ale
to będzię NWO niestety
Ci którzy mówią o globalnym rządzie przedstawiani są w mainstreamowych mediach, jako
niepoczytalni fantaści lub wzbudzający politowanie zwolennicy  teorii spiskowych , choć i tak
temat ten porusza się rzadko, wygodniej przedstawiać zwolenników  teorii spiskowych w
połączeniu z UFO czy  mistyfikacją lądowania na Księżycu . Te tematy gwarantują sukces
tego zabiegu ośmieszania, czego nie można już powiedzieć o tematyce globalizacyjnej. Tym
bardziej, że co jakiś czas pojawiają się rządowe opracowania, potwierdzające, że tropiciele
spisków nie zawsze muszą się mylić.
Niemal bez echa przeszedł w polskich mediach raport przygotowany przez amerykańską
Narodową Radę Wywiadu (NIC  National Intelligence Council) wespół z Europejskim
Instytutem Studiów nad Bezpieczeństwem (European Union Institute for Securities Studies) a
zatytułowany  Global Governance 2025: At a Critical Junctuare , czyli  Globalne
Zarządzanie 2025: W punkcie krytycznym . Ten 69-stronicowy dokument powstał przy
współpracy Rady Atlantyckiej oraz innych organizacji partnerskich w Pekinie, Tokio,
Dubaju, Moskwie, Sau Paulo i New Delhi.
Dokument zakłada powstanie światowego rządu (choć tej nazwy tu nie użyto) do 2025, jako
nieunikniony efekt globalizmu, który wymusza kolejne ograniczenia suwerenności i znaczenia
rządów narodowych. Według autorów od przenoszenia procesów decyzyjnych na wyższe,
ponadnarodowe poziomu odwrotu nie ma. Jak piszą:  Współzależność była cechą
ekonomicznej globalizacji przez wiele lat, ale wobec wzrostu znaczenia Chin, Indii, Brazylii i
innych szybko rosnących gospodarek wzajemne powiązania gospodarcze przenoszą się na
nowy poziom. Wzajemne powiązania wokół zmian klimatu, zasobów surowców, kryzysu
gospodarczego i słabości państwa ilustrują charakter połączonych wyzwań na arenie
międzynarodowej dziś .
To ostatnie zdanie aż kipi od hipokryzji i fałszu, bo co jak co, ale akurat obecny kryzys
ekonomiczny jest właśnie skutkiem globalizacji a nie utrzymywania zamkniętych rynków
narodowych. Gdyby nie brak granic i kontroli na rynku kapitałowym żadne nawet największe
załamanie na amerykańskim rynku kredytów nie odbiłoby się tak dramatycznie na światowej
gospodarce. Podobne zastrzeżenia dotyczą słabości państw narodowych, których impotencja
spowodowana jest właśnie przenoszeniem ich uprawnień na ponadnarodowe poziomy (ONZ,
Rada Europy, UE). Co do zmian klimatycznych, w minionych miesiącach eksperci
udowadniający ich oczywistość za pomocą oszustw i manipulacji wystarczająco mocno zostali
skompromitowani, by używać tego argumentu.
Autorzy opracowania ze wszystkich sił starają się zdystansować od kojarzenia  światowego
zarządzania z  światowym rządem , poświęcając temu sporo energii już we wstępie:
 Termin  globalne zarządzanie, użyty w tym opracowaniu obejmuje wszystkie instytucje,
systemy, procesy, spółki i sieci, które przyczyniają się do wspólnego działania i rozwiązywania
problemów na szczeblu międzynarodowym. Definicja ta podsumowuje formalne i nieformalne
mechanizmy jak również niepaństwowe międzynarodowe uwarunkowania (& ) Zarządzanie
różni się od rządu w znaczeniu suwerennych prerogatyw i hierarchicznej władzy. Globalne
zarządzanie nie jest zatem równoznaczne z globalnym rządem, który jest niemożliwy w
dającej się przewidzieć przyszłości, jeśli w ogóle .
Zatem zarządzanie różni się od rządu i wszystko jasne, oficjalna linia jaką należy w mediach
rozpowszechniać została podsunięta a że jest mało inteligentna i wręcz absurdalna, to mało
istotne. Jest przecież logiczne, że jeśli zarządzanie ma być skuteczne, a więc zdolne do
przeforsowania swych postanowień i wdrożenia ich w życie, musi opierać się na jakiejś
władzy. Władza zaś musi dysponować środkami przymusu zdolnymi przezwyciężyć
ewentualny opór.
To, że takie opracowania się ukazują to nic nowego, gorzej że stoją za nimi tym razem nie
jakieś fundacje czy panele dyskusyjne, ale potężne organizacje rządowe dwóch potęg
światowego ładu  Stanów Zjednoczonych i Unii Europejskiej. Jednak największym
przerażeniem napawa fakt, że dokumenty tego typu nie spotykają się praktycznie z żadną
dyskusją w mediach, skazując temat na egzystencję w  szarej strefie teorii spiskowych, gdzie
w przypadku protestów i pytań, łatwo będzie go dezawuować.