Streszczenie









POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY



CZĘSTOŚĆ WYSTĘPOWANIA WEWNĄTRZSZPITALNEGO MIGOTANIA KOMÓR U PACJENTÓW ZE ŚWIEŻYM ZAWAŁEM SERCA LECZONYM TROMBOLITYCZNIE.
M. Zawadzka-Byśko, E. Dziduszko-Fedorko
Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii I W. Lekarski AM w Warszawie
Celem pracy była ocena wpływu leczenia fibrynolitycznego świeżego zawału serca (ZS) na występowanie wewnątrzszpitalnego migotania komór (MK). Badaniem objęto 916 pacjentów (pts) w wieku śr. 54.5 +/- 9.4 lat hospitalizowanych do 6 godzin (średnio 2.7+/- l .5) od początku objawów ZS. Badano częstość występowania wewnątrzszpitalnego MK w grupie pts leczonych fibrynolitycznie przy użyciu streptokinazy (SK +), jak i w grupie pts, u których nie wdrożono leczenia fibrynolitycznego (SK -). MK określano jako wczesne jeżeli występowało w pierwszej dobie ZS, późne jeżeli pojawiało się po tym okresie, pierwotne jeżeli wystąpilo u pts z pierwszym stopniem wydolności serca wg K-K, wtórne jeżeli pojawiło się u pts z 2 lub 3 st. niewydolności serca wg K-K.



Badana cecha

SK+

SK(-)

P.


Liczebność

374

542

 


Wczesne MK

6.7 %

2.0%

NS


MK 0-4 godz.

2.7 %

1.3%

NS


MK 5-12 godz.

3.2 %

2.0%

NS


MK 13-24 godz.

0.8 %

0.9%

NS


Późne MK

2.4 %

3.9%

NS


Późne MK u pts z l st wydolności serca wg K-K przy przyjęciu

0.4 %

3.1%

<0.01


Pierwotne MK

2.9 %

2.2 %

NS


Wtórne MK

5.6 %

5.4 %

NS


MK o niesprecyzowanym charakterze

0.8 %

0.2%

NS



Wniosek: Leczenie SK redukuje częstość późnego MK, ale tylko w grupie pts z pierwszym stopniem wydolności serca wg K-K w chwili przyjęcia do szpitala.




POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY



© Copyright by Polskie Towarzystwo Kardiologiczne 1998-2000