Analiza ideowa i artystyczna wierszy np: "Dziesięciolecie" Juliana Tuwima, "Wysokie drzewa" Leopolda Staffa, "Wieczór autorski" Wisławy Szymborskiej,











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Współczesność >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Analiza ideowa i
artystyczna wierszy np: "Dziesięciolecie" Juliana
Tuwima, "Wysokie drzewa" Leopolda Staffa, "Wieczór
autorski" Wisławy Szymborskiej,










kategoria:   J.polski
zakres:   Współczesność
dodano:   1999-08-17




"Wysokie drzewa" O
cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa, W brązie zachodu kute
wieczornym promieniem, Nad wodą, co się pawich barw blaskiem
rozlewa, Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem. Zapach wody,
zielony w cieniu, złoty w słońcu, W bezwietrznym sennym ledwo miesza
się, kołysze, Gdy z łąk koniki polne w sierpniowym gorącu Tysiącem
srebrnych nożyc szybko strzygą ciszę. Z wolna wszystko umilka,
zapada w krąg głusza I zmierzch ciemnością, smukłe konary odziewa, Z
których widmami rośnie wyzwolona dusza... O, cóż jest piękniejszego
niż wysokie drzewa? Należy zwrócić uwagę na to wszystko, co
nadaje szczególną plastykę obrazowi zawartemu w tym utworze, np: na
rolę, jaką odgrywają w niej motywy kolorystyczne: "brąz zachodu",
"pawie barwy wody", jej "zapach [...] zielony w cieniu, złoty w
słońcu". Metafora określająca "zapach wody" za pomocą barw oparta
jest na subtelnym przesunięciu znaczeń słów, skojarzenie koloru wody
z jej zapachem, co poszerza nasze odczucie krajobrazu o nieuchwytne
wrażenia zmysłowe, bo zapach wody trudno jest przecież określić.
Zastanowienia wymaga też inna metafora, która mówi, że drzewa są w
"brązie zachodu kute wieczornym promieniem". Nadaje im ona
monumentalizm, spokój, nieruchomość rzeźby. To wrażenie spokoju,
bezruchu, tak charakterystyczne dla wieczornego krajobrazu, potęgują
obrazy dalsze, podkreślające nastrój ciszy w przyrodzie, np: woda "w
bezwietrzu sennym ledwo miesza się, kołysze". Jedyny dźwięk wydają
koniki polne, które "tysiącem nożyc szybko strzygą ciszę". Mamy tu
przykład onomatopei, sugerującej cykanie koników polnych, a
jednocześnie metafory która kontrastem, uzmysławiającym ów jedyny
dźwięk w przyrodzie, jeszcze bardziej pogłębia wrażenie ciszy.
Czemu służy w wierszu ten kunsztowny opis wieczornego
krajobrazu? Jaka postawę wobec niego zajmuje poeta? Mówi o tym
zarówno bezpośredni wyraz podziwu dla piękna wysokich drzew w
zdaniu, że w obliczu wieczornej ciszy w przyrodzie "rośnie wyzwolona
dusza". Pejzaż wywołuje więc określony nastrój duchowy, poczucie
wewnętrznego skupienia. Mówimy w takich przypadkach o
kontemplacyjnej postawie poetyckiej. Spokojna, klasyczna forma
utworu doskonale taka postawę wyraża.







Autor: Nieznany

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000