L9-R32






Wstecz / Spis treści / Dalej
ROZDZIAŁ 32: NIŻSZE FORMY ŻYCIA NA ZIEMI
Poniższą sesję przeprowadziłem bez żadnej wcześniejszej wiedzy na temat celu, który tym razem stanowimy �Formy elementarne". Był to jeden z kompletnie nie znanych mi celów spoza listy, które mój monitor wyznaczał mi dosyć często. Nigdy nawet nie omawiał ze mną ogólnego tematu. Powodem, dla którego tak robił było dodatkowe zabezpieczenie danych przez powstrzymywanie mnie od prób zgadywania cech celu, co mogłoby prowadzić do mylnego AOL. W praktyce jednak mój własny poziom dyscypliny umysłowej w trakcie teleobserwacji jest już na tyle wysoki, że mój monitor rzadko martwi się o jakość zdobytych przeze mnie danych. Tym niemniej woli się zabezpieczyć, a jego praktyka podrzucania mi niespodziewanych celów faktycznie utrzymuje mnie w stanie czujności podczas sesji.
Monitor obrał dla mnie taki cel, ponieważ od dawna frapowało go, co dzieje się z pozostałą częścią życia subprzestrzennego, w czasie gdy ludzie tak bardzo niszczą środowisko fizyczne. Wszystkie nasze wysiłki w SRV skierowane były na istoty przypominające człowieka. Ale mojego monitora obchodził też los wielu innych, niehumanoidalnych subprzestrzennych stworzeń, które osobiście widział podczas własnych sesji teleobserwacji. Jemu jawiły się one jako �Formy elementarne". To określenie, jakiego używa w odniesieniu do większości stworzeń niehumanoidalnych. Większość tych istot jest mniejsza od ludzi, a ich zachowanie często odznacza się nieprzewidywalnością. Nie wiedział, czy stworzenia te mają odpowiedniki fizyczne ani czy same występowały kiedyś w postaci fizycznej (co może oznaczać jedno i to samo). Wiedział tylko, że żyją wokół nas i zastanawiał się, czy ludzka działalność w jakikolwiek sposób im szkodzi. Krótko mówiąc, czy ludzka destruktywność w stosunku do środowiska fizycznego wpływa negatywnie na większą społeczność życia w subprzestrzeni? Mój monitor martwił się, że jeżeli okazałoby się to prawdą, mógłby to być zaledwie czubek góry lodowej, kryjącej ogrom zniszczenia planety, dokonującego się tak obecnie, jak i w przyszłości.
Oczywiście, sesja ta została przeprowadzona w warunkach Typu 4. Zaraz po danych wstępnych, zdałem sobie sprawę, że jest to cel całkowicie niespodziewany. Nie wiedziałem, że nie figuruje na liście celów. Po prostu zauważyłem, że nie miałem żadnych wcześniejszych oczekiwań co do tego, gdzie kieruje mnie nieświadomość. Cokolwiek to było, poczułem od razu, że zobaczę coś, czego nigdy wcześniej nie widziałem.
Data: 28 września 1994
Miejsce: Atlanta, Georgia
Dane: Typ 4, sesja monitorowana na odległość
Współrzędne celu: 3660/1161
Dane wstępne wskazywały, że cel obejmuje powierzchnię pomiędzy suchym lądem
a cieczą.
C.B.: �Widzę kolory niebieski i biały. Powierzchnie są błotniste i mokre. Dość zimno. Czuję jakby smak ryby i zapach wody morskiej. Gdziekolwiek jestem, to miejsce jest szerokie, rozległe, płaskie i bardzo głębokie".
Rysuję następnie szkic Fazy 3, który wydaje się przedstawiać suchy kawałek lądu obok dużego zbiornika płynu. Zaczynam też dostrzegać i rysować coś. co wygląda na rodzaj sztucznej, podwodnej budowli.
�Przechodzę do Fazy 4 i wciąż widzę dużo cieczy. To wygląda jak wielki ocean. No cóż, mogę przynajmniej powiedzieć, że znajduję się na jakiejś planecie. Ta planeta wydaje mi się znajoma, ale nie odwiedzałem jej wcześniej w tym punkcie czasowym. Ten płyn to chyba woda, bardzo głęboka."
�W pobliżu znajduje się suchy kawałek lądu. Udaję się tam. Badam ...Ziemia jest jałowa. Nic na niej nie rośnie. Jest naturalna, ale odnosi się wrażenie, że znajduje się pod silnym wpływem jakiejś cywilizacji. Miejsce jest jałowe niczym Mars, ale to nie Mars. Występują inne kolory i jest atmosfera."
�Wracam teraz do wody. W wodzie znajduje się chyba jakaś konstrukcja. Jest naprawdę wielka. Wchodzę do wody, żeby ją zbadać. Poczekaj..."
�Konstrukcja jest dość nowoczesna, ale nie według norm ET. Zbudowana jest przede wszystkim z metalu i chyba ze stali nierdzewnej. Widać nowoczesną technikę, bardziej zaawansowaną niż obecnie na Ziemi, ale nie jest to poziom najwyższy."
�W budowli znajdują się istoty. Wchodzę do środka, żeby im się lepiej przyjrzeć. Hmm. Oni mają na sobie zwykłe ludzkie ubrania. Skupiam teraz uwagę na samych istotach. Mają ludzkie twarze, zarówno mężczyźni jak i kobiety. Oczy są małe, jak u ludzi. Wygląda na to, że to są ludzie, ale nie rozumiem scenerii. Nie znam miejsca tego typu, w którym przebywaliby ludzie."
�W budowli jest wiele pięter. Znajdują się tu podobne do wind kanały, do pionowego ruchu w budowli. Są też duże otwory, prowadzące na zewnątrz do wody."
MONITOR: �Powstrzymaj się od analizy. Po prostu umieść dane w matrycy i idź dalej".
C.B.: �Ludzie się martwią, odczuwają strach. Ta budowla przypomina wielką łódź podwodną o śmiesznym kształcie. Skupiam się teraz na czynnościach ludzi. Wydaje się, że nie są szczęśliwi, robiąc to, co robią. To harówka, związana ze zdobywaniem i przetwarzaniem jedzenia, żeby przetrwać. Pracują, bo nie mają wyboru, a jeśli już, to jest on ograniczony. Ich praca z całą pewnością związana jest z przetrwaniem".
�Wydaje się, że istnieje wyższy cel ich działalności. Kłopot polega na tym, że ludzie ci mogą nie dożyć czasów, gdy zostanie on osiągnięty. Ich sytuacja jest raczej beznadziejna. Pracują dla następnej generacji, swoich dzieci i dzieci ich dzieci."
MONITOR: �Wróć na ląd. Co widzisz?"
C.B.: �W porządku. Ziemia nie może podtrzymać życia. Jest to wynikiem zagłady. Jest jałowa, po prostu sam kurz i kamienie. Powierzchnia jest naturalna, ale nosi znamiona sztucznej ingerencji. Moja nieświadomość popycha mnie z powrotem ku budowli w wodzie".
MONITOR: �Więc idź tam".
C.B.: �Na zewnątrz konstrukcji nie widzę żadnego życia. Woda jest tak jałowa jak ląd. Nie ma tu nic, zupełnie nic. Czuję, że powinienem przenieść się w czasie do przodu".
�Hmm. Teraz to miejsce roi się od życia, przynajmniej w wodzie. To ciekawe. Występuje tu zarówno subprzestrzeń, jak i życie fizyczne. Sprawdzam jeszcze raz w pierwotnym czasie. Nie było ani subprzestrzeni, ani życia fizycznego. Dziwne. Tam gdzie nie ma życia fizycznego, nie ma też subprzestrzeni. Tak jakby te dwa światy istniały równolegle, współpracowały ze sobą. Jeden nie istnieje bez drugiego, albo przynajmniej życie subprzestrzenne nie pojawia się, jeśli nie ma życia fizycznego."
MONITOR: �Co masz na myśli mówiąc 'życie w subprzestrzeni'? Jakiego rodzaju życie?"
C.B.: �Wszędzie są małe zwierzęta subprzestrzenne. Wyglądają jak duchy ryb. To duchy ryb czy też ich subprzestrzennych postaci. Między zwierzętami fizycznymi a ich subprzestrzennymi postaciami istnieje silny związek. To tak jakby należały do jednego stada albo trzody, w zależności od zwierzęcia. Kiedy zostało zniszczone środowisko fizyczne, ucierpiało zarówno życie fizyczne jak i subprzestrzenne. Gdy środowisko doszło do siebie, obydwa światy znów mają się dobrze. Wydaje się również, że działalność ludzi w budowli miała coś wspólnego z uzdrawianiem środowiska. Nie zdołali zrobić wszystkiego, ale mieli swój udział w szczęśliwym zakończeniu".
MONITOR: �W porządku. Courtney, celem były 'Formy elementarne'".
C.B.: �Co? Przecież tego nie ma na liście! Co to są formy elementarne? Wiesz, że nie mam już czasu na takie ciekawostki. Książka musi być wkrótce złożona u wydawcy i... Co to są formy elementarne?"
MONITOR: �Wytłumaczą ci, Courtney. To bardzo ważne, byśmy rozumieli formy elementarne. Ja widzę je od lat. One występują wszędzie i nie można ich ignorować tylko dlatego, że nie są humanoidami". Mój monitor przechodzi do wyjaśnienia, czym są formy elementarne i dlaczego się nimi interesuje. Pochłania mi to pozostałą część dnia, ale w końcu uświadamiam sobie, że jego troska jest uzasadniona, oraz że muszę wspomnieć o tych formach życia w mojej książce. Uzyskałem również dane SRV, które sugerują, że wiele istot pozaziemskich w równym stopniu troszczy się o te inne formy życia, co o nas.
Komentarz
Literatura na temat porwań przez UFO ciągle donosi, jakoby Szarzy mówili ludziom, że nie mogą bezczynnie przyglądać się, jak niszczymy życie fizyczne i toczące
się obok, związane z nim życie �w innym wymiarze". Szczerze mówiąc, dotychczas nie rozumiałem, co to oznacza. Wydaje się, że ludzie są ogólnie nieświadomi tego szerokiego spektrum niższego poziomu życia nie-fizycznego i pozostają całkiem ślepi na subtelną więź, jaka istnieje między fizycznymi i niefizycznymi postaciami tego życia.
Po części, ludzka niewiedza wynika z problemów, jakie sprawia nam postrzeganie subprzestrzennego (lub niefizycznego) życia w ogóle. W wielu kręgach kwestia, czy ludzie mają dusze czy nie, pozostaje kontrowersyjna. Większość ludzi, gdy ich o to zapytać, odpowiada, że dusza istnieje, ale naukowcy rzadko próbowali ją zbadać. Przy takim wysokim stopniu dezorientacji, jaki panuje wśród elity naukowej w kwestii naszych ludzkich postaci subprzestrzennych, nie należy się dziwić, że nawet nie zaczęliśmy zadawać pytania, czy inne formy życia mają niefizyczne odpowiedniki.
Ludzie ogólnie nie postrzegają samych siebie jako strażników życia na tej planecie; skłonni są raczej uważać się za właścicieli ogrodu, który mają do dyspozycji. Nic dziwnego, że przy takich poglądach na inne życie, kwestia istnienia subprzestrzeni całego życia, tak ludzkiego jak i nieludzkiego, jest rzadko podnoszona. Ale teraz wiem, że pytanie to jest na tyle ważne, by je zadawać. Poznałem też na nie odpowiedź.
Całe życie subprzestrzenne zależy od życia fizycznego. Nie znam wszystkich aspektów tej zależności, ale wiem, że ona istnieje. Gdy niszczymy nasze środowisko fizyczne, gdy niszczymy gatunki, utrudniamy życie lub zadajemy ból innym niż ludzka formom istnienia, hamujemy zdolność subprzestrzennego życia do ewoluowania. Życie fizyczne i niefizyczne przebiegają równolegle; jedno nie toczy się bez drugiego. Jeżeli my
ludzie mamy stać się prawdziwymi obywatelami galaktyki, będziemy musieli zmienić swoje poglądy na inne życie, na całe życie. A może się to okazać trudniejsze do zaakceptowania niż fakt, że istnieją istoty pozaziemskie.