CYKLON- układ wiatrów powstających wokół ośrodka niskiego ciśnienia, tworzących się w strefie frontów atmosferycznych. Charakterystyczny dla cyklonu na półkuli północnej jest wir powietrza w stronę odwrotną do ruchu wskazówek zegara, na półkuli południowej - zgodny z tym ruchem. W centrum wiru znajduje się miejsce ciszy, tzw. oko cyklonu. Silnym wiatrom towarzyszą ulewne deszcze. Cyklon nawiedzający zwrotnikowe i podzwrotnikowe szerokości geograficzne określa się mianem tajfunu lub tornada. Zjawiska podobne do ziemskich cyklonów występują również w atmosferze Jowisza. TROPIKALNY CYKLON- niż baryczny charakteryzujący się bardzo dużym spadkiem ciśnienia atmosferycznego od obrzeża do centrum układu i silnymi wiatrami, którym towarzyszą ulewne deszcze, niekiedy burze. Cyklon tropikalny powstaje w bardzo ciepłych i wilgotnych masach powietrza, nad oceanami, których temperatura wód wynosi 27-28°C, w strefie zwrotnikowej, między 5° a 25° szerokości geograficznej północnej i południowej. Cyklon tropikalny tworzy się bardzo rzadko nad lądem, a zazwyczaj wkraczając nad wybrzeże szybko zanika wskutek zwiększonego tarcia. W centrum występuje tzw. oko cyklonu. W ciągu roku powstaje ok. 60 cyklonów tropikalnych, którym towarzyszą wiatry o sile do 50 m/s, czasami większej. Najczęściej pojawiają się latem i wczesną jesienią. Lokalnie nazywane są: huraganami, tajfunami, willy-willy.
OKO CYKLONU- obszar w centrum cyklonu tropikalnego, gdzie ciśnienie atmosferyczne jest najniższe, temperatura wzrasta, wiatr gwałtownie zmniejsza prędkość i zachmurzenie maleje w porównaniu z obszarem peryferyjnym. TRĄBA POWIETRZNA (TORNADO)- silny wir powietrzny powstający w chmurze burzowej (cumulonimbus). Ma wygląd leja lub kolumny sięgającej od podstawy chmur, do powierzchni Ziemi. Średnica trąby powietrznej wynosi zwykle poniżej 100 m, ale zdarzają się i takie, których średnica sięga 2 km. Maksymalną prędkość wiru określa się na 100-150 m/s. Trąbie powietrznej towarzyszy gwałtowny spadek ciśnienia oraz silne wiatry, powodujące bardzo duże zniszczenia, często wyładowania elektryczne, przelotne opady deszczu lub gradu. Trąbę występującą nad zbiornikami wodnymi (oceanami, morzami, jeziorami) określa się jako trąbę wodną. Trąba powietrzna występują zwykle w niskich szerokościach geograficznych, najczęściej w środkowych stanach USA (do 800 rocznie), noszą tam nazwę tornada. W Europie pojawia się rzadko, kilkakrotnie powstała w Polsce, m.in. w okolicach: Łodzi, Rawy Mazowieckiej, Mińska Mazowieckiego.