Czytanie jako forma komunikacji werbalnej to przede wszystkim właściwe dobranie tempa, akcentowanie słów kluczowych, zdań podstawowych i końcowych, czy podkreślanie ważniejszych terminów i zwrotów.

Skuteczność słuchania to przede wszystkim rzeczywiste zainteresowanie treścią komunikatu, uwaga i skupienie, które jest wymagane od odbiorcy. Jest on zobligowany do dokładnego śledzenia treści komunikatu, pamiętania słów i zwrotów kluczowych, zwracania uwagi na stanowiska i poglądy wypowiadane przez nadawcę, formułowania aktualnych pytań, a co ważne do podtrzymywania konwersacji poprzez używanie metod komunikowania niewerbalnego

___________________________________________________________________________

W każdym wypowiadanym komunikacie możemy wyróżnić cztery płaszczyzny komunikacji:

+ płaszczyznę rzeczową(formalną), poprzez którą przekazujemy pewne informacje w sposób oczywisty, formalny

+ płaszczyznę autoportretu(autoprezentacji), poprzez którą informujemy, w jakim jesteśmy nastroju, gdy wypowiadamy, nadajemy komunikat

+ płaszczyznę wzajemnych relacji, która informuje o stosunku do rozmówcy(lub otoczenia)

+ płaszczyznę apelu, w którym jest zawarte nasze życzenie do odbiorcy

__________________________________________________________________________

Sprawność komunikowania za pomocą mówienia uzależniona jest od spełnienia wymagań dotyczących dostosowania się nadawcy do:

+ rodzaju odbiorcy (płeć, wiek, wiedza, doświadczenie, inteligencja, Wykształcenie)
+ rodzaju przekazywanego komunikatu (informowanie, przekonywanie, perswadowanie, szkolenie, przekazywanie zadań, ocenianie)

___________________________________________________________________________

Skuteczność czytania w komunikowaniu zależy od:

- nośnika (np. papier, monitor)

- rodzaju tekstu ( np.. oferta handlowa, przepis prawny)

- znaczenia merytorycznego (treść ważna lub mniej istotna)

Ogólne wskazania dotyczące czytania są następujące:

-właściwe dobieranie tępa

- wyodrębnianie (myślowe) słów kluczowych, zdań podstawowych i końcowych

- czytanie kilku wyrazów jednocześnie

- podkreślanie ważniejszych terminów i zwrotów

- sporządzanie notatek na marginesie

___________________________________________________________________________

8) Podział komunikacji werbalnej

Werbalne komunikowanie polega na wymianie informacji podczas mówienia, pisania, czytania oraz słuchania. Analizując proces komunikacji podczas mówienia należałoby stwierdzić, iż każda wypowiedź słowna powinna charakteryzować się przejrzystą strukturą, właściwym doborem słów i w miarę nieskomplikowaną budową zdań. Należy różnicować wysokość i natężenie głosu oraz wprowadzać przerwy, co pozwoli podtrzymać uwagę odbiorcy. Pisanie to forma komunikatu werbalnego, która obliguje nadawcę do poprawności pisowni i składni języka, dbałości o odpowiednią strukturę wiadomości i jego precyzyjność. Duże znaczenie ma również jakość nośnika służącego do przekazu komunikatu i zawarte w nim zwroty grzecznościowe. Czytanie jako forma komunikacji werbalnej to przede wszystkim właściwe dobranie tempa, akcentowanie słów kluczowych, zdań podstawowych i końcowych, czy podkreślanie ważniejszych terminów i zwrotów. Skuteczność słuchania to przede wszystkim rzeczywiste zainteresowanie treścią komunikatu, uwaga i skupienie, które jest wymagane od odbiorcy. Jest on zobligowany do dokładnego śledzenia treści komunikatu, pamiętania słów i zwrotów kluczowych, zwracania uwagi na stanowiska i poglądy wypowiadane przez nadawcę, formułowania aktualnych pytań, a co ważne do podtrzymywania konwersacji poprzez używanie metod komunikowania niewerbalnego.

9) Komunikacja ustna i pisemna

Należy podkreślić, iż ustne komunikowanie jest spersonalizowane i zapewnia większą kontrolę nad tym, czy komunikat dociera do odbiorcy, umożliwiając jednocześnie natychmiastowe sprzężenie zwrotne. Posiada ono niewątpliwie mnóstwo zalet, aczkolwiek ma charakter stosunkowo ulotny. Jednakże tylko ta forma umożliwia przekazywanie i odbieranie całej gamy sygnałów niewerbalnych. Zaś pisemna komunikacja ma bardziej sformalizowany charakter a sprzężenie zwrotne może w ogóle nie występować. Ogromną jednak jego zaletą jest to, iż wiadomości są utrwalone fizycznie, co umożliwia ich wielokrotne analizowanie w przypadku istotnych treści. Ta jednak forma komunikacji pozwala na przekazywanie komunikatów niewerbalnych w minimalnym zakresie.

10) Podział aktów pragmatycznych

W swojej książce Z. Nęcki przedstawia typologię pragmatyczną, czyli podział aktów pragmatycznych. Są to zachowania komunikacyjne określone na podstawie kryterium inicjatywy w podejmowaniu strategii oddziaływania. Ich celem jest wywarcie wpływu na zachowanie osób bezpośrednio uczestniczących w komunikacji. Rozróżniamy siedem następujących rodzajów. Propozycja czyli sugerowanie wspólnego działania przy założeniu równości nadawcy i odbiorcy. Rada to przekonywanie odbiorcy do działania uważanego przez nadawcę za słuszne. Prośba nadawcy skierowana do odbiorcy o wykonanie działań istotnych dla nadawcy. Żądanie jako zmuszenie odbiorcy do działań zgodnych z życzeniem nadawcy. Obietnica to zobowiązanie się nadawcy do działania korzystnego dla odbiorcy. Natomiast zgoda to aprobata działań odbiorcy, zaś odmowa odrzucenie działania odbiorcy. Wymienione rodzaje komunikatów werbalnych nie koniecznie różnią się między sobą treścią, czyli zawierają te same wyrazy, lesz przede wszystkim sposobem akcentowania określonych wyrazów w zdaniu i intonacją głosu.

---