15. Jakie wnioski wynikają z koncepcji i rozwoju edukacji ustawicznej dla modyfikacji założeń i programów edukacji szkolnej?
Termin „kształcenie ustawiczne” używane jest jako często zamiennie z terminami: „edukacja permanentna”, „edukacja dorosłych”, „oświata ustawiczna”, „kształcenie ciągłe”, „uczenie się przez całe życie”. „Kształcenie ustawiczne - jest procesem stałego odnawiania, doskonalenie i rozwijania kwalifikacji ogólnych i zawodowych jednostki, trwającym w ciągu całego jej życia” (wg. wikipedia). Kształcenie ustawiczne wg. Ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 roku „kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny”.
Szkoły i instytucje oświatowe dla dorosłych spełniają 2 zasadnicze funkcje tj. umożliwiają:
uzupełnienie wykształcenia, jeżeli dorosły nie miał możliwości ukończenia w swoim czasie odpowiedniej szkoły - funkcja konpensacyjna
przekwalifikowanie się (co dzisiaj staje się koniecznością wobec szybkiego postępu technologicznego oraz powstawania i zanikania różnych zawodów), bądź zaspokajanie własnych potrzeb związanych z zamiłowaniami i zainteresowaniami w obrębie różnych dziedzin nauki, techniki, sztuki itp. - funkcja właściwa - rozszerzenie wymaganego doświadczenia1.
Kształcenie w szkole powinno być tak zorganizowane aby:
- pobudzało w każdym wieku, szczególnie dzieci, zainteresowanie naukom, które będzie trwać przez całe życie
- rozwijać pragnienie uczenia się, poszukiwania informacji, stawiania pytań innym i sobie
- kształciło umiejętność obserwacji i oceny faktów i zjawisk oraz rozwoju ducha krytycyzmu
- zmierzało do budzenia poczucia przynależności do społeczeństwa oraz twórczej odpowiedzialności za siebie i innych.
Szkoła nie daje wykształcenia na całe życie, ale powinna wyposażyć wiedzę wyjściową, która jest następnie poszerzana i pogłębiana w edukacji ustawicznej.
Z punktu widzenia edukacji ustawicznej preferuje się te metody nauczania, które prowadzą do rozwijania samodzielności rozumowania, umiejętności wykorzystania różnych źródeł informacji, stawiania problemów i ich rozwiązania (np. metody aktywizujące, problemowe, badawcze - wielostronne uczenie się)