emamin ozdobme


ZESTAW I

1. Co decyduje o powodzeniu pędzenia roślin cebulowych.

- jakość, wielkość cebul

- zdrowotność

- metody, dokładność preparowania

- zapewnienie odpowiednich warunków termicznych, wodnych i świetlnych

- sposób uprawy

- zastos. podłoże, ciężkie może powodować gorsze ukorzenianie się roślin.

2. Jak przedłużyć trwałość kwiatów ciętych

Związki chem. przedłużające trwałość kwiatów ciętych:

- azotan srebra - ogranicza rozwój mikroflory; działa antagonistycznie do etylenu

- estry 8-hydroksychinoliny : siarczan i cytrynian- mają działanie bakteriobójcze; zapobiegają powst. blokady fizjologicznej dzięki wł. chelatowania jonów metali, co modyfikuje procesy enzymatyczne; obniżają pH, co ogranicza rozwój mikroflory i ma wpływ na aktyw. enzymów; antytranspiranty, powodują zamykanie szparek

- podchloryny - zwalczają mikroorg.

- cukier - jest substratem oddychania,antytranspirant, powoduje zamykanie szparek; subs.osmotycznie czynna, ma wpływ na utrzymanie turgoru; powstrzymuje zmiany wł.bł.cytoplazm.

- tiosiarczan srebra (STS) - zabezpiecza kwiaty przed etylenem

- 1-MCP - zabezpiecza kwiaty przed etylenem

Związki te wchodzą w skład różnych pożywek produkowanych przez firmy. Pożywki te można podzielić na 3 serie:

- pierwsza - zawiera związki grzybo- i bakteriobójcze, nie zawierają substancji odżywczych, mają zwiększyć pobieranie wody przez kwiaty. Stos. przez producentów.

- drugie - zawierają śr. dezynfekujące i nieco subs. odżywczych. Stos. przez hurtowników i detalistów.

- trzecie - zawierają większą ilość cukrów niż poprzednie. Stos. w kwiaciarniach i przez nabywców.

Zabiegi stosowane przez producenta w celu przedłużenia trwałości kwiatów ciętych:

- przywracanie turgoru - kwiaty wstawia się do ciepłej zakwaszonej do pH 3-3,5 wody i umieszcza się je w chłodni na kilka, kilkanaście godzin

- kondycjonowanie - kwiaty wstawia się do roztworu o stosunkowo wysokim stężeniu cukru i zawierającym substancje zabezpieczające przed etylenem i wstawia do chłodni na 4-24 godz.

- impregnacja - końce pędów traktuje się roztworem azotanu srebra przez 5-10min.

Przedłużanie trwałości kwiatów ciętych przez nabywcę:

- przycinanie pędów pod wodą

- zaparzanie końców pędów

- mycie wazonów i zmiana wody

-trzymanie z dala od źródeł egzogennego etylenu

- stosowanie pożywek

3. Co to jest hodowla

Jest to działanie człowieka w celu wytworzenia nowych odmian o określonych cechach estetycznych i gospodarczych. Hodowca wykorzystuje takie metody jak krzyżowanie, selekcje, indukowanie mutacji przy użyciu śr. chem. i fiz. tj. temp., promieniowanie L, B, gamma, szybkie neutrony. Sukcesem jest otrzymanie odmiany różniącej się od istniejących morfologicznie (pokrój, budowa liści, wygląd kwiatu) odpornością na choroby i szkodniki (h. odporność), zwiększoną bujnością (h. heterozyjna) lub innymi cechami np. obfitym kwit., wczesnością. Ważna jest hodowla zachowawcza, czyli utrzymanie czystości w obrębie odmiany, zachowanie i utrzymanie pełności kwiatów

4. Nowe zastosowanie bylin

Na początku okresu wegetacyjnego mogą być używane do obsadzeń balkonów, bądź zaokiennych skrzynek.

Byliny także zaczynają gościć w mieszkaniach. Stanową coraz częściej ozdobę stołów, parapetów.

Jesienią jako elementy suchych kompozycji - Physalis alkekengi, Celosia argentea, Gipsophylla paniculata, Amaranthus caudatus

Na Wielkanoc narcyzy hiacynty w doniczkach

Jako biżuteria - pąki róż, brożki z listków rojnika, rozchodnika, owocostanów nagietka,

Bądź jako prezent oraz częściej można kupić tulipany, chryzantemy, hiacynty w efektownych doniczkach.

5. Znaczenie roślin jednorocznych w kwiaciarstwie.

- suche bukiety

Amaranthus caudatus

Amaranthus paniculatus

Gomphrena globosa

Gypsophila elegans

Lonas annua

Papaver rhoes

Nigella damascene

Delphinium ajacis

Helichrysum bracteatum

Helipterum roseum

Limonium sinuatum

Limonium suworowii

- kwiaty cięte

Clarkia elegans

Helianthus annuus

Coreopsis tinctoria

Calendula officinalis

Amaranthus paniculatus

Lonas annua

Gypsophilla elegans

Nigella damascene

Delphinium ajacis

Celosia argentea var.plumosa

Celosia argentea var.cristata

Chrysanthemum coronarium

Ch. parthenium

Ch. carinatum

Gailardia aristata

Ziania elegant

Dianthus caryophyllus

D. chinensis

Nemesia strumosa

Limonium sinuatum

Limonium suworowii

Phlox drumondii

Verbena hybryda

ZESTAW II

1. Rośliny na kwietnik dywanowy

1. Phlox subulata

2. Iberis sempervirens

3. Arabis caucasica

4. Thymus serpyllum

5. Sedum acre

6. Dianthus deltoides

7. Erigeron hybridus

8. Vinca minor

9. Omphalodes verna

10. Draba aizoides

11. Armeria maritima

2. Rośliny do wiszących pojemników do wnętrz

1. Saxifraga stolonifera

2. Cereopegia woodi

3. Cissus rhombifolia

4. Chlorophytum comosum

5. Hoya australis

6. Stephanotis floribunda

7. Epipremnum aureum

8. Syngonium podophyllum

9. Rhipsalis cassytha

10. Zebrina pendula

11. Scirpus cernuus

12. Rhodochiton atrosanguineum

13. Acalypha hispida

14. Aeshynanthus

15. Columnea

3. Preparowanie w odniesieniu do roślin ozdobnych

Metoda ta polega na przetrzymywaniu cebul po zbiorze w ściśle określonych temperaturach o zakresach optymalnych dla poszczególnych stadiów rozwojowych. Zastosowanie wyższych temperatur ma na celu stymulowanie liści, natomiast niskie temperatury pobudzają kwiaty. Zabiegi te mają na celu jak najszybsze osiągnięcie stadium G - powstanie słupka (okwiatu i pręcików). Wcześniejsze osiągniecie stadium G warunkuje wcześniejsze rozwijanie kwiatów i pozwala na przyspieszenie zakwitania o 3 - 5 tygodni.

4. Chryzantema wielkokwiatowa - dlaczego odchodzi się od jej uprawy.

- większa możliwość zastosowań chryzantemy drobnokwiatowej - do domu

- drobnokwiatowa jest tańsza produkcji, mniej pracochłonna przy uszczykiwaniu - bardziej opłacalna

- zmienia się moda - miniaturyzacja ( w Holandii najbardziej popularne są drobnokwiatowe, na Ukrainie dominują wielkokwiatowe)

- drobnokwiatowa jest bardziej dekoracyjna zwłaszcza forma kulista

- drobnokwiatowe przemarzają w mniejszym stopniu niż wielkokwiatowe ( na cmentarzu)

5. Opisać systematykę i nazewnictwo roślin.

Obecnie obowiązująca systematyka jest klasyfikacją hierarchiczną. Wyróżnia się 12 głównych rang taksonomicznych w hierarchii:

  1. królestwo (Regnum)

  2. gromada (Divisio)

  3. klasa (Classis)

  4. rząd (Ordo)

  5. rodzina (Familia)

  6. rodzaj (Genus)

  7. gatunek (Species)

  8. odmiana (Cultivar)

  9. forma

Podstawowym taksonomem jest gatunek. Nazwy gatunkowe roślin są podwójne ( binarne) i składają się z nazwy rodzajowej i epitetu gatunkowego i określa się je jako binomeny lub nazwy binominalne.

Gatunek jest to grupa naturalnych, krzyżujących się ze sobą populacji, izolowanych rozrodczo od innych takich grup, odznaczających się właściwą im zmiennością oraz zasięgiem występowania, tzw. specjacji, czyli procesu powstania gatunków.

Pierwszy człon jest zawsze rzeczownikiem, drugi zaś przymiotnikiem. Po łacińskiej nazwie naukowej zazwyczaj umieszcza się nazwisko badacza, który jako pierwszy opisał ten gatunek.

Nazwy rodzajów lub taksonów wyższych od rodzaju są jednowyrazowe i pisze się je bez nazwisk autorów.

Nazwy rodzaju powstają zwykle od nazwy jednego z gatunków. Dla rozróżnienia rangi taksonów wyższych od rodzaju, np. rodziny, tworzy się je od nazwy jednego z rodzajów należących do danej rodziny poprzez dodanie do niej odpowiedniej końcówki:

- nazwę rodziny tworzy się przez dodanie końcówki -aceae(-owate)

- nazwę rzędu - dodanie końcówki -ales(-owce)

- nazwę klasy - dodaje się końcówkę -opsida

- nazwę gromady - dodanie końcówki - phyta.

Wprowadzono także niższe rangi taksonomiczne w obrębie samego gatunku: podgatunek, odmiana i forma.

Podgatunkiem (łac.subspecies, skrót ssp.) - określa się „grupę osobników tworzącą mniej lub bardziej regionalny wariant gatunku”, czyli stanowi on jakby „ odmianę” geograficzną czy ekotyp.

Odmianą botaniczną ( odmiana naturalna) - łac. Varietes - określa się „grupę osobników tworzącą mniej lub bardziej wyraźny wariant lokalny gatunku”.

Odmiana uprawna - gdy w obrębie określonego gatunku powstały nowe kreacje, ale wyłącznie wskutek celowej i świadomej działalności człowieka (hodowcy). Zawsze zapisuje się je pismem prostym i dużą pierwszą literą i z górnymi pojedynczymi apostrofami.

Forma - „grupa osobników sporadycznie występująca w populacjach gatunku różniące się jedną lub kilkoma cechami”.

Przy zapisie polskich ( krajowych) nazw gatunkowych zawsze pisze się je mała litera np. Hedera helix - bluszcz pospolity.

Gdy nazwa gatunku i odmiany pochodzi od nazwiska, to w polskim tłumaczeniu należy napisac je z dużej litery np. Selaginella kraussiana var.brownii - widliczka Crausa Browna.

Mieszaniec międzygatunkowy - składa się z nazw obu form rodzicielskich połączonych znakiem x, przy czym najpierw pisze się nazwę rośliny matecznej, a na drugim miejscu nazwę rodziny ojcowskiej.

Hippeastrum hybridum x H.pratense

Nazwa botaniczna takiego mieszańca zawiera znak x między nazwą rodzajową Hippeastrum

a epitetem gatunkowym nadanym nazwie nowego mieszańca jako Hippeastrum x chmielii.

Mieszaniec międzyrodzajowy nazwę form rodzicielskich łączy się znakiem x np. Fatsia japonica x Hedera helix, a nazwę botaniczną mieszańca tworzy się z kombinacji części nazwy obu rodzajów rodzicielskich, poprzedzonej znakiem x oraz epitetu gatunkowego np. x Fatschedera lizei .

Mieszaniec wegetatywny utworzony przez szczepienie przed nazwą botaniczną utworzoną z połączenia fragmentów nazw komponentów stawia się znak (+).

Zestaw III

1. Uprawa jakiej rosliny była w ostatnich latach najpopularniejsza

Róża - 250 tys. Ha

Gerbera

Chryzantemy

Tulipan

Anturium - 25 tys. Ha

2. Rośliny do dużych pomieszczeń.

1. Agave americana

2. Phoenix canariensis

3. Araukaria excelsa

4. Asplenium nidus

5. Camelia japonica

6. Dracena reflexa

7. Ficus beniamina

8. Ficus elastica

9. Monstera deliciosa

10. Pandanus Veitchii

11. Nerium oleander

3. Rośliny rabatowe w polskim lesie.

1. Ledum palustre

2. Asarum Europaeum

3. Poa nobilis

4. Anemone nemorosa

5. Leucojum aestivum

6. Pachysandra termnalis

7. Erica carnea

8. Leucoium vernum

9. Anemone sylvestris

10. Aruncus dioicus

11. Convallaria majalis

4. Temperatury pędzenia tulipana.

7 - 10 dni - 34 ºC

5 - 6 tygodnie - 20 ºC

Aż do wytworzenia się wewnątrz cebul zawiązków kwiatów (stadium G).( gdy całkowicie wytworzą się płatki okwiatu, pręciki i znamię słupka) - wówczas obniża się temperaturę do 17 ºC.

W celu przygotowania roślin do szybkiego wzlotu w szklarni cebule wymagają chłodzenia w temperaturze +9 lub +5 ºC przy czym długość stosowania niskich temperatur zależy od odmiany i terminu pędzenia.

Tulipany pędzone metodą standardową wymagają 14-20 (22) tygodni chłodzenia.

Tulipany +5 ºC wymagają 10-14 tygodniowego okr. chłodzenia.

Temp. w szklarni i ogrzewanym tunelu podczas pędzenia w bardzo wczesnym terminie powinna wynosić 18 - 20 ºC, a od połowy stycznia 16 - 18 ºC

Tulipany pędzone metodą +5 ºC wymagają temp. 14 - 16 ºC

Przyspieszenie wynosi 2-3 tyg. w porównaniu do odmian gruntowych.

metoda zamraża­nia cebul - cebule sadzi się do skrzynek w kon. X, następ­nie wstawia się je do chłodni, gdzie w temp. 9°C ukorzeniają się w ciągu 8 ty­g., potem zostają zamrożone w temp. od -2 do 0°C na okres 5-8 miesięcy, dzięki czemu mogą być pędzone od V do XI. Odmiany pędzone tą metodą - np. 'Paul Richter', 'Golden Milady' - noszą nazwę tulipanów ESKIMO.

5. Jak można wpłynąć na rozwój chryzantem.

ster. procesem kwitnienia - Uzyskanie kwit. w zaplanowanym terminie, innym niż naturalny, na skutek działania odpowiednią : temp., światłem, dł. dnia, wilgotnością itp..

wpływ światła

Światło odgrywa najważniejszą rolę w rozwoju chryzantem. Istotne są wszystkie aspekty oddziaływania; okres działania światła w ciągu doby (fotoperiod), natężenie światła oraz jego jakość.

Chryzantemy to rośliny dnia krótkiego, rozwijają się wegetatywnie przy długim dniu, a generatywnie przy krótkim (zazwyczaj 8-10 godz.)

Krótki dzień w war. nat. nie zawsze warunkuje kwit., zawsze jednak w większym lub mniejszym stopniu przyspiesza proces rozwoju paka kwiatostanowego.

Istnieją dwie krytyczne długości dnia: pierwsza warunkuje inicjację pąka kwiatostanowego; druga umożliwia mu prawidłowy rozwój, aż do kwitnienia. Drugi fotoperiod jest krótszy od pierwszego o 1 - 4 godzin.

Krytyczne dł. dnia zależą również od temp. Po podniesieniu temp. z 16 do 27 C odmiany wczesne i średnio wczesne tworza pąki szybciej przy dłuższym, a odmiany póżne - przy krótszym fotoperiodzie.

W uprawie sterowanej światłem i temp., kiedy tworzą się jedynie paki szczytowe, rozwój generatywny podzielić można na trzy etapy:

- Rozwój mikroskopowy paka kwiatostanowego ( trwa zawsze 4 tyg. u wszystkich odmian

- Rozwój makroskopowy pąka kwiatostanowego ( zróżnicowany u odmian ; im póżniejsza odmiana tym dłuższy okres )

- Rozkwitanie koszyczka kwiatowego ( okres różny u poszczególnych odmian )

Odmiany które osiągają pełnie kwitnienia po:

- 6 - 8 tyg. zalicza się do odm. wczesnych.

- 9 - 11 tyg. to odmiany średnio wczesne

- 12 - 15 tyg. to odm. póżne

Długi dzień tj. 16 godzin na dobę, wpływa korzystnie na rozwój wegetatywny i umożliwia wyrośnięcie roślin na pożądaną wysokość.

Przedłużenie dnia uzyskuje się przez zastosowanie doświetlenia żarówkami o takiej mocy, aby oświetlenie 1m kw. pow. uprawy wynosiło min. 80 - 120 lux.

Doświetlanie stosuje się jako przedłużenie naturalnego dnia, albo w nocy, w godzinach 22.00 - 3.00.

Czas doświetlania zależy od aktualnej dł. nocy i nie powinien przekraczać 4 godzin.

Długi dzień można stworzyć przez przerwanie ciemności światłem

Optymalne natężenie światła dla wzrostu wegetatywnego wynosi 5000 lux., przez około 8 - 10 godz. na dobę. Przez pozostałą część fotoperiodu światło może być bardzo słabe.

W uprawie sterowanej, dla przyspieszenia rozwoju pąka kwiatostanowego, wykorzystuje się ilościowy sposób reagowania chryzantem na fotoperiod, skracając dzień przez zaciemnianie.

Dzień krótki, tj. 10 - 12 godz. światła na dobę, oraz temp. nocy około 16 st.C przyspieszają proces inicjacji i rozwoju pąka kwiatostanowego.

Wskazane jest zaciemnianie roślin do momentu zabarwienia się pąków.

WPŁYW TEMPERATURY

Optymalna temp. dla mikroskopowego rozwoju pąka kwiatostanowego to 16 C. w późniejszym rozwoju pąka, gdy już rozwija się koszyczek, temperaturę można obniżać co tydzień o 1 - 2 C do 10 C.

Zbyt wysoka temperatura ( 25 - 30 C ) znacznie opóźnia rozwój chryzantem bądź całkowicie hamuje kwitnienie.

Zestaw IV

1. Wymień najdłużej kwitnące rośliny jednoroczne.

Jednoroczne z siewu wprost do gruntu

1) Callendula officinalis - kwit. VI do późnej jesieni

2) Cosmos bipinnuatus - kwit. VII do późnej jesieni

Cosmos sulphureus - kwit. VII do późnej jesieni

3) Centaurea cyanus - kwit. Kon. V - IX

4) Portulaca grandiflora - kwit. VI do późnej jesieni

5) Amaranthus caudatus - kwit. VII - IX

Amaranthus paniculatus - kwit. VII - IX

6) Lobularia maritima - kwit. VI do jesieni

7) Tropaeolum majus - kwit. VII X

Jednoroczne z rozsady

8) Ageratum x haustonianum - kwit. VI do pierwszych przymrozków

9) Begonia semperflorens - kwit. VII do pierwszych przymrozków

10) Dianthus caryophyllus - kwit. VII do pierwszych przymrozków

2. Zastosowanie epifitów w dekoracji wnętrz.

Do epifitów, które znalazły powszechne zastosowanie jako rośliny ozdobne należą bardzo liczne gatunki z rodziny

Orchidaceae - Phalaenopsis, (Cattleya)

Araceae - Anthurium,

Bromeliaceae - Bilbergia nutans

i liczne gatunki paproci np. spider plant, Asplenium nidus, Platycerium bifurcatum

Epifity znalazły szerokie zastosowanie do dekoracji wnętrz, jako kwiaty doniczkowe, mają ładne dekoracyjne liście i kwitną efektownie. Można je sadzić do płytkich pojemników lub eksponować na suchych pniach i konarach

Szczególnie godne polecenia do dekoracji wnętrz są:

Ananasowate:

1) Aechmea fasciata

2) Guzmania sp.

3) Neoregelia carolinae

4) Tillandsia sp.

5) Vriesea splendens

Araceae:

1. Zamioculcas zamiifolia

2. Monstera deliciosa

3. Philodendron selloum

4. Anthurium

5. Zantadeshia

6. Aglaonema commutatum

Sukulenty epifityczne : Epiphyllum, Rhipsalis, Zygocactus

3. Wpływ długiego dnia na kwit. Roślin ozdobnych.

Przejście roślin zielnych z fazy wegetatywnej w generatywną jest uwarunkowane wieloma czynnikami endo- i egzogennymi, jednym z nich jest czynnik fotoperiodyczny. Dobowe zmiany długości dnia i nocy, czyli światła i ciemności, zwane warunkami fotoperiodycznymi, u wielu roślin determinuje ich zakwitanie ( indukcja fotoperiodyczna kwitnienia). Termin ten oznacza, że wystarczy traktowanie roślin specyficznym dla niej fotoperiodem przez odpowiednia dla gatunku liczba kolejnych dni, aby nastąpiła indukcja warunkująca w następnym okresie różnicowanie wierzchołka wzrostu i wytworzenie zawiązków kwiatów. Krótki fotoperiod sprzyja tworzeniu pędów spichrzowych mieczyka, dalii, powstawanie pyłku, wczesne wchodzenie w stan spoczynku, opadanie liści, zmiany wielkości bulw.

Rośliny dzielimy ze względu na reakcję na czynnik fotoperiodyczny na:

RKD - rośliny krótkiego dnia - kwitną gdy przebywają pod działaniem dnia krótszego od wartości krytycznej, są to rośliny kwitnące jesienią np. Aster, Dendranthema

RDD - rośliny długiego dnia - kwitną, gdy długość dnia przekracza wartość krytyczną, są to rośliny kwitnące latem, np. Lilium, Papaver, Tulipa

RN - rośliny fotoperiodycznie obojętne , np. Helianthus

Schemat przebiegu fotoperiodycznej indukcji kwitnienia

Ś W I A T Ł O

Fitochrom

Wierzchołek wzrostu

Kwitnienie

Długi dzień wpływa na kwitnienie roślin długiego dnia, kwitnących najczęściej latem, indukuje ich kwitnienie. Do takich roślin należy Rudbeckia bicolor

Poprzez stosowanie długiego dnia możemy manipulować porą zakwitania roślin poprzez doświetlanie i w ten sposób otrzymywać typowe rośliny dnia długiego na jesieni, długi dzień opóźnia zakwitanie RKD poprzez wydłużanie dnia do 16 - 18 godzin na dobę

4. Wpływ pochodzenia roślin na wymagania uprawowe.

Dla lepszego usystematyzowania roślin pod względem użytkowym przyjęto dla potrzeb ogrodnictwa ozdobnego podział na VIII obszarów geograficzno-roślinnych. Znajomość miejsca pochodzenia danej rośliny umożliwia dostosowania warunków uprawy w szklarni do jak najbardziej optymalnych i takich jakie występują w miejscu pochodzenia.

I tropikalny las równikowy - dżungla

Dieffenbachia

Monstera

Philodendron

Catteya

Dendrobium

Oncidium

II sawanny

Rośliny stąd się wywodzące mają rozbudowany i głęboki system korzeniowy. Występują tu także sukulenty.

pochodzą stąd liczne gatunki : Coreopsis, Tagetes, Ziania, Ipomea, Convulvulus, Dalia, Clivia, Hameanthus, Amarylis

III lasy laurolistne

Laur kanadyjski i szlachetny, mirt pospolity, berberysy, magnolie, aukuba, Gardenia Klematis, Hedera, Vitis, Araukaria, Areca, Howea, Primula. Na pniach często spotyka się epifity (Tilandsia usneoides), Epidendrum, Oncidium, Peperomia.

IV lasy twardolistne

Klematis viticella, Humulus lupulus, Lavendula, Thymus vulgaris, Tulipa vulgaris, Narcisus poeticus, Muscari neglectum, Helichrysum, Nigeklla, Salvia, Matthiola, Calendula

V stepy i prerie

z rodzin: Liliaceae, Iridaceae, Fritillaria, Tulipa, Iris, Adonis, Corydalis, Anemone

VI lasy liściaste

Hedera helix, Clematis vitalba, Humulus lupulus, Anemone, Convallaria, wrzosowate I jaskrowate

VII lasy iglaste

wzosowate, żywotniki, tuje, choiny kanadyjskie - kseromorficzna budowa ograniczająca transpiracje

VIII półpustynie i pustynie

Crassulaceae, Euphorbiaceae, Aizoace (Echeveria, mamilaria,Opuntia, Aloe, Kalanchoe)

Rośliny pokojowe najlepiej rozwijają się w warunkach zbliżonych do ich środowiska naturalnego. Rośliny wnętrza zwykle dobrze znoszą warunki klimatyczne latem, niektóre można nawet w tym czasie wystawiać w doniczce do ogrodu ale zimą trzeba je bezwzględnie trzymać w ogrzewanym pomieszczeniu.

Rozwijając się w określonym środowisku poszczególne grupy roślin przystosowały się do bardzo różnych warunków oświetlenia w zależności od położenia geograficznego i cech stanowiska.

Rośliny dzieli się zwykle na trzy duże grupy:

1)rośliny wymagające pełnego nasłonecznienia

2)wymagające światła bardziej lub mniej intensywnego, ale nie bezpośredniego nasłonecznienia

3)stale rosnące w cieniu

Roślina potrzebuje do życia również wody, powietrza i ziemi (podłoża). Wilgotność podłoża utrzymuje się przez podlewanie dostosowane do potrzeb rośliny, należy znowu uwzględnić jej pochodzenie (strefę klimatyczna) oraz temperaturę miejsca, w którym roślinę umieszczono i porę roku. W okresie wzrostu podlewa się rośliny przeważnie obficiej niż podczas spoczynku. Wzrost wilgotności powietrza można osiągnąć przez zraszanie, otaczanie rośliny wilgotnym mchem, odparowywanie wody lub uprawę w oszklonych zamkniętych pojemnikach.

Większa część roślin jest przytwierdzona korzeniami do gleby lub podłoża. Ten kto chce zapewnić roślinie warunki naturalne w mieszkaniu, musi tak „podrobić” podłoże, aby odpowiadało jej wymaganiom biologicznym, a wymagania te są bardzo różne.

5. Zastosowanie roślin cebulowych.

Zastosowanie :

- pod drzewami i na trawie , nasadzenia naturalistyczne w trawę np. krokus

- rabata bylinowa

- zagony wzniesione (w miastach)

- ogrody przydomowe

- łączenie roślin cebulowych z innymi bylinami wiosny

- do pojemników

- nad wodą - kilka gatunków znosi wilgotną glebę - śnieżyca letnia

- sadzenie współrzędne z krzewami róż

- sadzenie w roślinach okrywowych

- kwietniki bylinowe

- w mieszkaniu

- na skalnikach (odmiany niskie , botaniczne)

- miejsca reprezentatywne

- kwiaty cięte

ZESTAW V

1. PRODUKCJA JAKICH ROŚLIN RABATOWYCH JEST NAJBARDZIEJ OPŁACALNA.

Coraz większe znaczenie mają rośliny jednoroczne. Mogą być stosowane do obsadzania rabat kwietników, do skrzynek balkonowych, pojemników w zieleni miejskiej, a także na kwiat cięty, czy materiał do suchych kompozycji, można z nich tez tworzyć zielone żywopłoty i osłony. Popularność tych dekoracyjnych roślin zmusiła hodowców do selekcjonowania nowych serii i odmian, a także poszukiwaniu gatunków które sprostają wymaganiom odbiorców. Wzrost popularności, niska cena nasion, prosta uprawa (bez konieczności posiadaniu szklarni czy inspektu) oraz stosunkowo niska czaso- i pracochłonność sprawiają, że produkcja tych roślin jest opłacalna.

2. PRZEGLĄD I ZASTOSOWANIE PAPROCI.

Paprocie nie lubią bezpośredniego nasłonecznienia, wymagają stanowisk jasnych lub półcienistych. Lubią wysoka wilgotność powietrza i stale wilgotne żyzne podłoże. Można je rozmnażać przez zarodniki, podział kłączy, jednak zastosowanie techniki in vitro spowodowało wzrost zainteresowania. Paprocie maja szerokie zastosowanie:

Do dekoracji wnętrz: Adiantum tenerum, Cyrtomium falcatum, Asplenium nidus, A. bulbiferum, Platycerium bifurcatum, Pteris certica, Pellaea rotundifolia, Nephrolepis cordifolia, N. exaltata

Na zieleń ciętą: Nephrolepis cordifolia, N. exaltata, Adiantum tenerum, Cyrtomium falcatum, Pteris certica, Arachniodes adiantiformis, Microsonium scolapandrium, Sticherus umbellatus

W ogrodzie i terenach zieleni:

- skalniaki: Phyllitis scolopendrium, Ceterach officinarum,

- zimozielone: Blechnum spicant, Polystichum aculeatum

-pojedyncze: Osmunda regalis, Matteuccia struthiopteris

- zbiorniki wodne: (Thelypteris palustris), Dryopteris cristata

- małe grupy: Polypodium vulgare, Dryopteris filix-mas

Paprocie można sadzić:

- w grupach drzew, pod drzewami

- na północnej ścianie budynków

- nad brzegami wód, nad oczkami i ciekami wodnymi

- na terenach wilgotnych i skalistych, na cienistych skarpach

3. ROŚLINY UPRAWIANE NA ZIELEŃ CIĘTĄ.

Zieleń cięta - zielone elementy (liście, pędy) uprawiane do kompozycji, bukietów jako dodatek do kwiatów.

Szparagi uprawiane na zieleń ciętą:

- Asparagus densiflorus

- Asparagus officinalis

- Asparagus seteceus

- Asparagus falcatus

- Asparagus virgatus

Szparagi rozmnaża się z nasion (przed wysiewem moczy się je 24 godz. w letniej wodzie) lub przez podział.

Paprocie uprawiane na zieleń ciętą:

- Nephrolepis cordifolia

- N. exaltata

- Adiantum tenerum

- Cyrtomium falcatum

- Pteris certica

-Arachniodes adiantiformis

-Microsonium scolapandrium

- Sticherus umbellatus

Paprocie na szerszą skalę rozmnażane są głównie metodą in vitro, ale można je rozmnażac także przez zarodniki i podział kłączy.

Palmy upr. na zieleń ciętą:

- Chamaeodora costaricana

- Areca lutescens

- Caryota mitis

Palmy rozmnażane są z nasion.

Rośliny doniczkowe upr. na zieleń ciętą:

- Anthurium andreanum

- Zantedeschia aethiopica

- Aspidistra elatior

- Syngonium podophyllum

- Monstera deliciosa

- Philodendron sellout

- Spatyphyllum hybridum

- Cordylina terminalis

Byliny upr. na zieleń ciętą:

- Hosta sieboldiana

- Hosta fortunei

- Bergenia cordifolia

- Stachys lanata

- Hedera helix

4. PORÓWNAJ PRODUKCJĘ RÓŻ METODĄ TRADYCYJNĄ I NOWOCZESNĄ.

Nowoczesne metody produkcji róż pod osłonami w sposób zasadniczy odbiegają od metod tradycyjnych. Dzisiejsza uprawa róż w systemie bezglebowym, czyli metoda z zastosowaniem różnych modyfikacji upraw hydroponicznych wymaga specjalnego przygotowania pomieszczeń. Wprowadzenie podłoży inertnych do uprawy róż pod osłonami spowodowało rewolucję w rozmnażaniu i prowadzeniu krzewów. W niewielkiej ilości podłoża, w kostce lub ofoliowanej macie wełny mineralnej, bądź podłoża kokosowego, nie mogły się pomieścić silnie rozbudowane korzenie podkładki krzewu przeniesionego ze szkółki. Poza tym na ponowne ukorzenienie się takich krzewów i wyrośnięcie pędów kwiatowych trzeba było długo czekać. Dlatego też coraz częściej rozmnaża się róże w inny sposób:

Nowoczesna technologia uprawy róż uwzględnia także stos. doświetlania asymilacyjnego i dokarmianie roślin CO2. Klimat w szklarni oraz nawożenie i nawadnianie sterowane są automatycznie. W takich war. uzyskuje się obfite plony kwiatów, przekraczające ponad dwukrotnie plony otrzymywane z roślin uprawianych tradycyjnie w glebie, ze spoczynkiem zimowym.

Tradycyjna -róże sadzimy na jesieni lub na wiosnę co 40cm pienne co 60-80cm podkładek. Przechodzą okres spoczynku w temp 3-6 C, w I-II pąki ruszają, podnosimy temp nocy do 9-11 C a ok. 6 tyg po posadzeniu podlewamy. Wzrost przy 18-20 C, wiązanie pąków 18 C. W 1 roku rozbudowa krzewów, uszczykiwanie pąków, tnąc pędy z kwiatami ogranicza się pow. asymilacyjna. Na krzewie zostawiamy tylko silne paki. Pędy wyrastające z miejsca okulizacji - cenna rozbudowa krzewu, w poł VIII ciecie wyrównawcze w celu obfitego kwit w X, zbiór XI, ogrzewamy szklarnie dla lepszego kwitnienia.

Metody tradycyjne, uprawa na zagonach, z wyłączeniem ogrzewania szklarni i zimowym spoczynkiem krzewów pozwalały uzyskiwać zaledwie 80-150 kwiatów z m kw.

5. JAK MOŻNA PRZEDŁUŻYĆ TRWAŁOŚĆ RÓŻ CIĘTYCH.

Trwałość i dekoracyjność kwiatów ciętych róż w dużej mierze zależy od ich bilansu wodnego. A by przedłużyć trwałość ciętych róż należy:

- uprawiać roślinę w warunkach wysokiej wilgotności powietrza optymalnej dla tego gatunku, powoduje to zanikanie zdolności szparek do reagowania na stres wodny

- usunąć część liści z pędów, co ograniczy transpirację

- przycinać końce pędów pod wodą, aby nie dopuścić do zapowietrzenia naczyń, w przypadku zapowietrzenia wstawić końce pędów do gorącej wody po uprzednim ich przycięciu

Związki chem. wykorzystywane w pożywkach do przedłużania trwałości ciętych róz:

- stosowanie azotanu srebra - ogranicza rozwój mikroflory

- stosowanie estrów 8-hydroksychinoliny: siarczanu i cytrynianu-zapobiegają powstawaniu blokady fizjo. przez właściwości chelatowania jonów metali, obniżają pH co hamuje rozwój mikroflory i wpływa na aktywność enzymów, powodują także zamykanie szparek, czyli ograniczają transpiracje

- stosowanie cukru- hamuje proteolizę, ogranicza transpiracje przez zamykanie szparek, pomaga utrzymać turgor, powstrzymuje zmiany właściwości błon cytoplazmatycznych

- tiosiarczan srebra- zabezpiecza rośliny przed etylenem

Zabiegi stos. przez producenta w celu przedłużenie trwałości kwiatów ciętych róż:

- po ścięciu róże wstawia się do gorącej, zakwaszonej wody z dodatkiem śr. grzybobójczego i bakteriobójczego oraz środkiem zwilżającym, po czym umieszcza się w chłodni

- kondycjonowanie - powszechny zabieg polegający na wstawieniu róż do roztworu cukru o stężeniu 2-5 % i STS

- impregnacja - polega potraktowaniu pędów przez 5-10 min roztworem azotanu srebra.

Należy pamiętać, że powiędniętych róż nie można wstawiać do pożywek z cukrem, najpierw trzeba przywrócić im turgor.

W domowych warunkach należy pamiętać o częstej zmianie wody i myciu wazonów, a także przycinaniu pędów. Stosowanie pożywek pozwala zaniechać te czynności

ZESTAW VI

1. ROŚLINY NA MURKI SKALNE.

1.Arabis caucasica

2.Hieracum sp.

3.Thymus serpyllum

4.Phlox subulata

5.Sedum sp. (acre, album, reflexu, kamschaticum)

6. Armeria maritima

7.Helianthemum x hybridum

8.Cerastium tomentosum

9.Cerastium biebersteinii

10.Aubrieta x cultorum

11.Stachys lanata

12. Alyssum saxatile

13.Iberis sempervirens

14. Saxifraga x arendsii

15. Ajuga reptans

2. ROŚLINY NA SŁONECZNE BALKONY.

1.Bacopa

2.Bidens ferulifolia

3.Coleus blumei

4.Cuphea ignea

5.Fuchsia hybryda

6.Impatiens `New Gwinea'

7.Glechoma hederacea

8.Lysimachia congestifolia

9.Osteospermum eclonis

10.Petunia `Surfinia'

11.Santalina chamaecyparissus

12.Scaevola aemula

13.Verbena pendula

14.Pelargonium hederafolium

3. ROLA TEMP. W UKORZENIANIU ROŚLIN OZDOBNYCH.

Temp. jest jednym z podst. czynników warunkujących szybkość ukorzenianiu. Temp. w dzień powinna wynosić 20-25°C i 15-18°C w nocy, temp. podłoża może być 2-4°C wyższa. W takiej temp. inicjacja rozwoju korzeni przebiega najszybciej.

Najlepsze wyniki uzyskuje się, gdy temp. podłoża w dzień i w nocy jest mniej więcej stała, co wpływa na szybkie rozrastanie się systemu korzeniowego, a temp. powietrza utrzymywana jest na określonym poziomie w zależności od natężenia światła, wpływając z kolei na intensywność fotosyntezy. Zimą i wiosną, zwłaszcza dla roślin ciepłolubnych, przy ogrzewaniu podłoża do temp. optymalnej, temp. powietrza może być utrzymywana na znacznie niższym poziomie, zwłaszcza nocą i w dni pochmurne, co pozwala uzyskać dość duże oszczędności energetyczne.

Stos. się tzw ogrzewanie wegetacyjne - bezpośrednio przy roślinach. Wykonuje się to za pomocą np. specjalnych węży, w których płynie ciepła woda lub elektrycznych przewodów (kabel) grzejnych. Na krótki czas można podgrzać podłoże podlewając rośliny wodą o temperaturze 25-30°C. Wyższa temperatura podłoża niż powietrza jest niezbędna dla ukorzeniania sadzonek wielu gatunków roślin.

4. DLACZEGO JEST PROBLEM Z UTRZYMANIEM TEMP. W SZKLARNI.

Gł. problemem w utrzymaniu temp. w szklarni jest coraz cieplejszy klimat. Latem przy największych temp. dochodzi do przegrzewania spowodowanego intensywną operacją słońca. Problem nagrzewania dodatkowo potęgowany jest przez efekt cieplarniany występujący w szklarni. Polega on na kumulowaniu przez urządzenia, elementy konstrukcyjne, rośliny, powietrze oraz podłoże energii słonecznej, która w nocy jest wypromieniowywana na sposób ciepła podwyższając tym samym temperaturę.

Zabiegi, podejmowane w celu obniżenia temperatury to :

cieniowanie - (obniżenie jakości światła)

wapnowanie szyb - konieczność mycia dużej powierzchni szyb, trudnodostępnych

wietrzenie - możliwość wprowadzenia na teren szklarni patogenów i szkodników, dodatkowo przeciągi są niekorzystne dla kwiatów

folie odbijające, białe folie rozpostarte w szklarni, mające na celu odbicie promieniowania słonecznego.

Problem utrzymania odpow. temp. zimą wynika z faktu dużego przewodnictwa cieplnego stos. materiałów do budowy szklarni oraz istnienia nieszczelności. Koniecznym staje się dogrzewanie szklarni, co wiąże się z poniesieniem znacznych wydatków na produkcję. Może to spowodować nieopłacalność całej uprawy.

Zbyt wysoka temperatura w szklarni powodować może nadmierny wzrost elongacyjny roślin, natomiast temperatura zbyt niska spowalnia wzrost roślin i może doprowadzić do zaburzeń rozwoju.

5. MATECZNIK CHRYZANTEM, ROZMNAZANIE CHRYZANTEM.

Matecznik-uprawa tradycyjna

Rośliny przeznaczone do założenia matecznika powinny być zdrowe i starannie wyselekcjonowane z najdorodniejszych roślin, typowych dla odmian.

Po jesiennym zbiorze kwiatów, korzenie roślin wykopujemy i skracamy o ⅓ i usuwamy resztki starych zdrewniałych łodyg. Rośliny sadzi się w zimnej szklarni. Podczas zimy utrzymuje się temp. 4-6°C (przez 4-6 tyg.), ponieważ chryzantemy muszą być wernalizowane. Miesiąc przed planowanym terminem sadzonkowania temp. podnosi się stopniowo do 16°C, aby pobudzić roślinę do intensywnego wzrostu weget. Matecznik uprawia się przy 16 godz. dniu i przy świetle, najlepiej 5000 luxów na poziomie blaszki liściowej.

Niezależnie od zapotrzebowania na sadzonki matecznik musi być eksploatowany sukcesywnie przez max.4 miesiące.

Matecznik-uprawa sterowana

W uprawie sterowanej sadzonki potrzebne SA przez cały rok, dlatego postępowanie jest trochę inne. Początkowo rośliny musza być wernalizowane w temp. poniżej 10°C przez ok. 4 tygodnie w szklarni, po tym okresie podnosi się temp. do ok. 16 °C i w razie potrzeby doświetla by dzień trwał 16 h. utrzymanie mateczników w odpowiedniej kondycji przez cały rok jest bardzo trudne, dlatego w tym systemie uprawy rolę mateczników w spełniają sadzonki, które po ukorzenieniu uszczykuje się w celu rozkrzewienia, a następnie w warunkach podanych wyżej eksploatuje się przez 3 miesiące. Z tego matecznika pobiera się sadzonki na założenie następnego - taki cykl powtarza się przez cały rok.

Rozmnażanie

Sadzonki pędowo-wierzchołkowe powinny mieć ok. 6-10 cm długości. Zależne jest to od odmiany. Te o krótkich międzywęźlach powinny mieć 4-6 liści. Sadzonki łamie się, ukorzenia się w substracie torfowym z perlitem w stosunku 2-1 : 1-2, przy pH 5,5-6,5 (5,8-6,0) w multipletach. Sadzonki ukorzenia się na długim dniu przy wysokiej wilgotności powietrza, temp podłoża 18-20 °C i temp powietrza 16-17 °C. w takich warunkach ukorzenianie trwa ok. 2 tygodni.

ZESTAW VII

1. PORÓWNAJ UPRAWĘ MATECZNIKA CHRYZANTEMY I GOŹDZIKA.

Matecznik-uprawa tradycyjna

Rośliny przeznaczone do założenia matecznika powinny być zdrowe i starannie wyselekcjonowane z najdorodniejszych roślin, typowych dla odmian.

Po jesiennym zbiorze kwiatów, korzenie roślin wykopujemy i skracamy o ⅓ i usuwamy resztki starych zdrewniałych łodyg. Rośliny sadzi się w zimnej szklarni. Podczas zimy utrzymuje się temp. 4-6°C (przez 4-6 tyg.), ponieważ chryzantemy muszą być wernalizowane. Miesiąc przed planowanym terminem sadzonkowania temp. podnosi się stopniowo do 16°C, aby pobudzić roślinę do intensywnego wzrostu weget. Matecznik uprawia się przy 16 godz. dniu i przy świetle, najlepiej 5000 luxów na poziomie blaszki liściowej.

Niezależnie od zapotrzebowania na sadzonki matecznik musi być eksploatowany sukcesywnie przez max.4 miesiące.

Matecznik-uprawa sterowana

W uprawie sterowanej sadzonki potrzebne SA przez cały rok, dlatego postępowanie jest trochę inne. Początkowo rośliny musza być wernalizowane w temp. poniżej 10°C przez ok. 4 tygodnie w szklarni, po tym okresie podnosi się temp. do ok. 16 °C i w razie potrzeby doświetla by dzień trwał 16 h. utrzymanie mateczników w odpowiedniej kondycji przez cały rok jest bardzo trudne, dlatego w tym systemie uprawy rolę mateczników w spełniają sadzonki, które po ukorzenieniu uszczykuje się w celu rozkrzewienia, a następnie w warunkach podanych wyżej eksploatuje się przez 3 miesiące. Z tego matecznika pobiera się sadzonki na założenie następnego - taki cykl powtarza się przez cały rok.

MATECZNIK GOŹDZIKÓW

Matecznik zakładany jest z całkowicie zdrowego materiału rozmnożeniowego. Wielkość plantacji powinna stanowić 3-5% plantacji. Matecznik powinien być oddzielony od miejsc uprawy na kwiat cięty, bo tylko to gwarantuje całkowitą jego zdrowotność. Całe pomieszczenie musi być zdezynfekowane. Matecznik prowadzi się z reguły na betonowych zagonach wzniesionych lub na stołach. Gęstość sadzenia w mateczniku waha się od 30 do 40 roślin na 1 m2. podłoże musi być strukturalne, próchniczne i żyzne.

Nawożenie matecznika różni się zasadniczo od nawożenia przy uprawie na kwiat cięty - ze względu na wegetatywny i bardzo dynamiczny wzrost tych roślin. Utrzymanie roślin matecznych w stadium wegetatywnym jest warunkiem dobrego ich krzewienia. Przy długim dniu goździki bardzo łatwo przechodzą do stadium generatywnego - indukcji kwitnienia.

Aby zapobiec powstawaniu pąków trzeba je często uszczykiwać lub też cieniować (skracać dzień) w okresie lata.

Zagwarantować roślinom dobry wzrost i krzewienie w okresie zimy można przez doświetlanie roślin w ciągu dnia, tak żeby łączna suma godzin światła nie przekraczała 10 godzin.

Jeżeli się jest w stanie skracać dzień w mateczniku przez okres lata do 12 godzin i dostatecznie chłodzić szklarnię to matecznik można eksploatować przez 2 lata.

W mateczniku przy sprzyjających warunkach świetlnych szczególnie zimą i wiosną, należy utrzymywać temperaturę o 3°C wyższą niż dla roślin uprawianych na kwiat cięty. Odpowiednio do wyższej temperatury, również nawożenie azotowe, podlewanie roślin powinno być intensywniejsze, aby zagwarantować stały przyrost zielonej masy.

2. JAKIE ROŚLINY JEDNOROCZNE NIE NADAJĄ SIĘ NA KWIETNIKI MIEJSKIE I DLACZEGO.

Rośliny na kwietniki miejskie musi charakteryzować:

nie nadają się na kwietniki miejskie np.:

  1. Cosmos bipinnatus

  2. Cosmos sulphureus

  3. Kochia scoparia

  4. Ipomea purpurea

  5. Convolvulus tricolor

  6. Lathyrus odoratus

  7. Tropaeolum majus

  8. Helianthus annus

  9. Amaranthus caudatus

  10. Amaranthus paniculatus

  11. Rudbekia bicolor

  12. Zinnia elegans

  13. Impatiens balsamina

  14. Impatiens waleriana

  15. Matthiola inacana annua

  16. Dianthus caryophyllus

  17. Ricinnus communis

  18. Coleus blumei

  19. Mirabilis jalapa

  20. Antirrhinum majus

  21. Petunia hybrida

3. CECHY DOBRYCH BYLIN

(Vinca minor, Iris sp., Tradescantia andersoniana, Hemerocalis hybridus, Bergenia sp., Liatra spicata, Echinacea purpurea, Phlox)

4. ROŚLINY DONICZKOWE Z RODZINY ARACEAE, ZASTOSOWANIE.

Zastosowanie:

Rośliny uprawiane na kwiat cięty:

Anturium cultorum,

Anturium hortulanum

Zantedeschia aethiopica,

Zantedeschia elliottiana

Pnącza:

Philodendron scandens,

Rhaphidophora aurea,

Scindapsus pictus

Syngonium podophyllum

Kwitnące rośliny doniczkowe:

Anturium cultorum

Anturium hortulanum

Zantedeschia aethiopica

Zantedeschia elliottiana

Spathiphyllum hybridum

Rośliny drzewiaste do dekoracji dużych pomieszczeń:

Dieffenbachia amoena

Dieffenbachia picta

Monstera deliciosa

Monstera oblique

Philodendron elegans

Philodendron erubescens

Philodendron selloum

5. ROZMNAŻANIE ROŚLIN IN-VITRO.

Kultury in vitro to hodowla lub rozmnażanie komórek, tkanek lub fragmentów organów roślinnych, prowadzone w naczyniach szklanych, na specjalnie dobranych pożywkach, w ściśle kontrolowanych, sterylnych war. Technika ta wykorzystuje zjawisko totipotencji, czyli zdolności odtworzenia całej rośliny z jej części, a nawet pojedynczej komórki.

MIKROROZMNAŻANIE ROŚLIN

ETAP 1. 

Uzyskanie sterylnych kultur pożądanych odmian ( inicjacja). Polega na przeniesieniu na pożywki sterylnych fragmentów roślin i pobudzeniu ich do wzrostu. Fragmenty roślin używane do inicjacji kultur to pąki wierzchołkowe, boczne, szypułki kwiatowe, czasem fragmenty pędów z pąkami bocznymi.

ETAP 2. 

Stabilizacja kultur. Polega na zmniejszeniu rozmiarów pędów roślin i uzyskanie materiału o niezdrewniałych tkankach, który po wielokrotnym przekładaniu na odpowiednie pożywki zaczyna intensywnie rosnąć i pozwala rozpocząć rozmnażanie na skalę produkcyjną. Etap ten trwa od 3 miesięcy do 2 lat, zależnie od odmiany rozmnażanej rośliny. Przyjmujemy, że etap ten kończy się po uzyskaniu około 100 wieloroślinek lub 500 pojedynczych mikrosadzonek z odmiany. Na tym etapie rośliny nie posiadają korzeni - konieczne składniki pobierają powierzchnią stykającą się z pożywką lub zanurzoną w niej.

ETAP 3.
Rozmnażanie na skalę prod.
Wieloroślinki dzieli się skalpelem na pojedyncze mikrosadzonki  i umieszcza  po kilkanaście sztuk na pożywce mnożącej zawierającej syntetyczne cytokininy (regulatory wzrostu konieczne w czasie rozmnażania) w kolbach lub słoikach Etap ten trwa 4 - 10 tygodni i jest powtarzany wielokrotnie, aż do uzyskania pożądanej ilości roślin. Nie można ,,bez końca'' powtarzać tego etapu - kultury sterylne trzeba odnawiać. Główne przyczyny dla których  konieczne jest odnawianie kultur roślin in vitro to utrata sterylności i dbałość o zdrowotność i duży wigor sadzonek otrzymanych  metodą laboratoryjną. 

ETAP 4.
Elongacja i przygotowanie do ukorzeniania.
Ostatni etap przebiegający w warunkach sterylnych. Polega na umieszczeniu pojedynczych roślinek na pożywce zawierającej syntetyczne auksyny (regulatory wzrostu wspomagające wytwarzanie korzeni). Mikrosadzonki powiększają swoje rozmiary. 
Po 3 - 4 tygodniach opuszczają 
laboratorium i warunki sterylne. 

ZESTAW VIII

1. PNĄCZA NA BALKONY.

  1. Hedera helix

  2. Rodochiton atrosanguineum

  3. Cobaea scandens

  4. Phaseolus coccineus

  5. Lathyrus odoratus

  6. Ipomea lobata

  7. Ipomea purpurea

  8. Campsis radicans

  9. Vitis riparia

  10. Clematis alpina

  11. Thunbergia alata

  12. Schisandra chinensis

  13. Menispermum canadiensis

  14. Lonicera tatarica

  15. Poligonum aubertii

  16. Wisteria floribunda

2. ROŚLINY DONICZKOWE.

1. Rośliny do wnętrz ciepłych, bardzo słonecznych, suchych:

- kaktusy: Zygocactus sp., Opuntia sp., Mammillaria sp., Echinops sp., Rebutia sp. Itd.

- sukulenty: Crassula arborescens, Aeonium sp., Agavea sp. Aloes p., Echeveria sp., Euphorbia sp., Gasteria sp., Havortia sp., Lithops., Sedum sp.

- sukulenty epifityczne (znoszą zacienienie, wymagaja większej wilgotności powietrza I podłoża): Epiphyllum sp., Rhipsalis sp.

2. Rośliny do wnętrz ciepłych ze światłem rozproszonym, wilgotnych (temp. powyżej 20°C, zimą ok. 22°C):

  1. Croton sp.

  2. Anturium sp.

  3. Begonia

  4. Szeflera sp.

  5. Hoya sp.

  6. Maranta sp.

  7. Calathea sp.

  8. Ananas sativus

  9. Aechmea (caudate, fasciata, miniata)

  10. Guzmania sp.

  11. Tillandsia sp.

3. Rośliny do wnętrz ze światłem rozproszonym i niską temperatura zimą (lato - 18°C

i wyżej, zimą 6-8°, nie więcej niż 15°C) - na werandy, hole, ogrody zimowe:

  1. Aukuba Japonia

  2. Yukka

  3. Hedera helix

  4. Nephrolepis

  5. Areucaria exelsa

  6. Ficus elastica

  7. Nolina recurvata

  8. Scirpus

  9. Bonsai

  10. Murraya paniculata

  11. Chlorophytum como sum

4. Rośliny do wnętrz ze światłem rozproszonym, temp umiarkowaną (16-18°, zima podobnie):

  1. Ficus Benjamina

  2. Ficus elastica

  3. Dracena

  4. Jukka

  5. Dieffenbachia

  6. Cyklamen

  7. Gardenia

5. Rośliny do wnętrz wilgotnych, ciepłych z małą ilością światła, np. łazienki (temp powyżej 20°C):

Większość paproci

Cyperus

Bonsai

Spatiphyllum hybridum

3. BYLINY UPRAWIANE NA KWIAT CIĘTY.

  1. Narcissus sp. (Amaryllidaceae)

  2. Iris sp. (Iridaceae)

  3. Hyacinthus sp. (Liliaceae)

  4. Tulipa sp. (Liliaceae)

  5. Convallaria majalis (Liliaceae)

  6. Delphinium x cultorum (Ranunculaceae)

  7. Dianthus plumarius (Caryophyllaceae)

  8. Chrysanthemum leucanthemum (Asteraceae)

  9. Chrysanthemum maximum (Asteraceae)

  10. Doronicum caucasicum (Asteraceae)

  11. Helenium x hybridum (Asteraceae)

  12. Phlox paniculata (Polemoniaceae)

  13. Aster novae-angliae (Asteraceae)

  14. Aster novi-belgi (Asteraceae)

  15. Dendranthema grandiflora (Asteraceae)

4. WPŁYW WYSOKIEJ TEMP. NA UPRAWY W SZKLARNI.

Temp. wpływa nie tylko na pobieranie skł. min., lecz także na wszystkie procesy fizjologiczne rośliny. Wpływa również na przebieg procesów mikrobiologicznych i chem. w podłożu, które decydują o dostępności dla roślin skł. min.

Intensywność pobierania i transportu jonów wzrasta wraz ze wzros­tem temp. Optymalna mieści się w granicach 20-30°C, a taka jej wartość jest również optymalna dla przebiegu fotosyntezy. Pobieranie skł. jest także bardzo ograniczone w nadmiernie wysokiej temp., powyżej 40-45°C. Większość skł. min. pobierana jest z podłoża przez rośliny w sposób aktywny, zatem temp., wpływając między innymi na proces oddychania, modyfikuje intensywność pobierania jonów. Spadek temp. poniżej optimum najbardziej hamuje pobieranie P, K i Mg, natomiast nie ma dużego wpływu na pobieranie N i Ca. Zbyt wysoka temp. w nocy może utrudniać pobieranie Mg.

Temp. powietrza pod osłonami w nocy powinna być o 4-8°C niższa niż podczas dnia. W dzień pochmurny korzystnie jest obniżyć temp. o 2-4°C. Zbyt wysoka temp. w nocy i dzień pochmurny powoduje szybki wzrost elongacyjny roślin, czyli tzw. „wybieganie” i intensywne oddychanie.

5. PĘDZENIE ROŚLIN CEBULOWYCH NA PRZYKŁADZIE TULIPANA.

metoda zamraża­nia cebul - cebule sadzi się do skrzynek w kon. X, następ­nie wstawia je do chłodni, gdzie w temp. 9°C ukorzeniają się w ciągu 8 ty­g., potem zostają zamrożone w temp. od -2 do 0°C na okres 5-8 miesięcy, dzięki czemu mogą być pędzone od V do XI Odmiany pędzone tą metodą - np. 'Paul Richter', 'Golden Milady' - noszą nazwę tulipanów ESKIMO.

pędzenie standardowe: cebule (często chłodzone przez 6-9 tygodni) po posadzeniu poddaje się działaniu ni­skiej temperatury (od +9°C do +2°C), w której ukorzeniają się przed wstawie­niem ich do szklarni.

pędzenie specjalne: jest stosunkowo łatwym sposobem uprawy tulipanów w szklarni na kwiaty cięte w okresie od XII do III. Cebule preparowane i chłodzone, albo tylko chłodzone, są bezpośrednio wysadzane na zagony lub pa­rapety w szklarni. Zależnie od terminu kwit. tulipanów, cebule przed posa­dzeniem na zagony lub parapety są chłodzone na sucho w temp. 9°, 5° i 2°C. Długość okresu chłodzenia cebul w temp. 5° i 2°C, zależy od uprawianej odmiany i waha się od 10 do 14 tyg. Natomiast cebule chłodzo­ne na sucho w 9°C są po 10-12 tyg. sadzone w szklarni i ukorzeniane przez 5-10 tyg., zależnie od terminu kwit.

ZESTAW IX

1. WYSOKIE TRAWY NA RABATY BYLINOWE.

Wysokie (powyżej 1,5 m)

Średnie (0,5-1,5 m)

2. ZABIEGI PO ŚCIĘCIU GOŹDZIKA.

Pozostawione po ścięciu kwiatów rośliny, (szczególnie jeżeli cięcie jest masowe, np. w uprawie terminowej, gdy jednocześnie tnie się niekiedy trzy kwiaty z rośliny), wymagają również odpowiedniej opieki. Przy ścięciu tak dużej zielonej masy zachwiana zostaje równowaga między częścią nadziemną a systemem korzeniowym. Z tego tez względu warto po masowym cięciu kwiatów zagon dostatecznie przepłukać, aby zlikwidować ewentualne zasolenie podłoża i niebezpieczeństwo uszkodzenia roślin. Zaprzestać trzeba zasilania roślin przez około 14 dni a wznowić je z chwilą pojawienia się nowych młodych pędów. Po masowym cięciu kwiatów należy również ograniczyć nieco podlewanie i obniżyć trochę temperaturę w szklarni.

3. ROŚLINY SEZONOWE DO POJEMNIKÓW WISZĄCYCH.

  1. Bacopa (Sutera diffusa)

  2. Bidens ferulifolium

  3. Cuphea ignea

  4. Impatiens `New Gwinea'

  5. Verbena pendula

  6. Scaevola aemula

  7. Lysimachia conqestiflora

  8. Petunia'Surfinia' (grupy:Cascadia, fortunia, torenia, surfinia, ursynia)

  9. Plectranthus coleoides

  10. Pelargonium hederaefolium

  11. Diaska cordata

  12. Asteriscus

  13. Mimulus aurantiacus

  14. Aptemia cordifolia

  15. Anagalis

  16. Lobelia erinus

  17. Iresine herbstii

  18. Sanvitalia procumbens

  19. Tropaeolum hybridum

4. ROZMNAŻANIE ROSLIN DONICZKOWYCH.

I. Generatywne

- wysiew nasion

Thunbergia

Eksakum

Rośliny rabatowe

Z pestek (Citrus Bergami; Citrus sinensis; Citrus maxima; Citrus aurantium - P. gorzka)

- wysiew zarodników

paprocie

II. Wegetatywne

Przez podział:

Sadzonkowanie:

- sadzonki pędowe

- sadzonki liściowe

- sadzonki z pnia (Kordylina, Dracena, Dieffenbachia)

- sadzonki korzeniowe

Cebule:

Bulwy:

- pseudobulwy storczyków epifitycznych np.: Cymbidium, Cattleya, Laelia

Rozłogi:

Odrosty:

- odrosty pędowe

- odrosty korzeniowe:

Rozmnóżki:

- Miniaturowe roślinki na dojrzałych liściach:

- Miniaturowe roślinki na końcach pędów kwiatostanowych:

Odkłady:

Większość pnączy i roślin o długich, giętkich, zwisających pędach można rozmnażać przez odkłady. Wadą tej metody jest tylko to, że ukorzenianie długo trwa.

- odkłady powietrzne: Zakłada się na nadziemnych wzniesionych pędach, nacina się, obkłada wilgotnym torfem, owija folią i czekamy Az fragment się ukorzeni. Odwijamy i odcinamy.

Figowce, difenbachie, draceny, krotony

5. JAKIE ROŚLINY NADAJĄ SIĘ DO UPRAWY STEROWANEJ.

Uprawa sterowana polega na skracaniu długości dnia w czasie trwania naturalnego okresu dni długich albo na przedłużaniu dnia światłem sztucznym w okresie dni krótkich. W Polsce udział kwiatów pochodzących z uprawy sterowanej jest jeszcze niewielki.

ZESTAW X

1. Co oznacza termin: „7-tyg. upr.”

7- tygodniowa odmiana chryzantem oznacza, ze od momentu rozpoczęcia oddziaływaniem dniem krótkim do pełni kwitnienia upływa 7 tyg. w tym czasie roślina przechodzi 3 stadia rozwojowe:

Inaczej jest to reakcja tyg. lub fotoperiodyczna i jest wskaźnikiem wczesności odmiany, które klasyfikują je do tzw. grup reagowania.

2. Porównaj tradycyjną i nowoczesną uprawę róż.

Nowoczesne metody produkcji róż pod osłonami w sposób zasadniczy odbiegają od metod tradycyjnych. Dzisiejsza uprawa róż w systemie bezglebowym, czyli metoda z zastosowaniem różnych modyfikacji upraw hydroponicznych wymaga specjalnego przygotowania pomieszczeń. Wprowadzenie podłoży inertnych do uprawy róż pod osłonami spowodowało rewolucję w rozmnażaniu i prowadzeniu krzewów. W niewielkiej ilości podłoża, w kostce lub ofoliowanej macie wełny mineralnej, bądź podłoża kokosowego, nie mogły się pomieścić silnie rozbudowane korzenie podkładki krzewu przeniesionego ze szkółki. Poza tym na ponowne ukorzenienie się takich krzewów i wyrośnięcie pędów kwiatowych trzeba było długo czekać. Dlatego też coraz częściej rozmnaża się róże w inny sposób:

Nowoczesna technologia uprawy róż uwzględnia także stos. doświetlania asymilacyjnego i dokarmianie roślin CO2. Klimat w szklarni oraz nawożenie i nawadnianie sterowane są automatycznie. W takich war. uzyskuje się obfite plony kwiatów, przekraczające ponad dwukrotnie plony otrzymywane z roślin uprawianych tradycyjnie w glebie, ze spoczynkiem zimowym.

Tradycyjna -róże sadzimy na jesieni lub na wiosnę co 40cm pienne co 60-80cm podkładek. Przechodzą okres spoczynku w temp 3-6 C, w I-II pąki ruszają, podnosimy temp nocy do 9-11 C a ok. 6 tyg po posadzeniu podlewamy. Wzrost przy 18-20 C, wiązanie pąków 18 C. W 1 roku rozbudowa krzewów, uszczykiwanie pąków, tnąc pędy z kwiatami ogranicza się pow. asymilacyjna. Na krzewie zostawiamy tylko silne paki. Pędy wyrastające z miejsca okulizacji - cenna rozbudowa krzewu, w poł VIII ciecie wyrównawcze w celu obfitego kwit w X, zbiór XI, ogrzewamy szklarnie dla lepszego kwitnienia.

Metody tradycyjne, uprawa na zagonach, z wyłączeniem ogrzewania szklarni i zimowym spoczynkiem krzewów pozwalały uzyskiwać zaledwie 80-150 kwiatów z m kw.

3. Jakie są sezonowe nasadzenia do kwietników albo rabat.

Pierwsze nasadzenie:

Rośliny cebulowe:

Rośliny dwuletnie:

Drugie nasadzenie:

Rośliny jednoroczne lub trwałe uprawiane u nas jak jednoroczne:

Rośliny trwałe niezimujące w gruncie:

Trzecie nasadzenie:

4. Wymień 10 najbardziej wytrzymałych roślin do pokoju.

Na słoneczne:

1. Aloe vera

2. Aloe arborescens

3. Bilbergia nutans

4. Kalanchoe blossfeldiana

5. Crasula arborescens

6. Nolina recurvata

7. Cereopegia woodii

8. Euphorbia tirucalli

9. Echeweria elegans

10. Gasteria verrucosa

Na półcieniste:

1. Aspidistra elatior

2. Clivia miniata

3. Clivia nobilis

4. Peperomia caperata

5. Ficus elastica

6. Schefflera arbolicola

7. Zamioculcas zamiefola

8. Sansevieria trifasciata

9. Epipremnum pinatum `aureum'

10. Aglonema commutatum

5. Wyjaśnij pojęcie rośliny okrywowe.

Termin ten oznacza rośliny, które swoimi liśćmi, pędami i odrostami rozrastają się nisko i gęsto nad ziemią ,ziemię pokrywają i zazieleniają. Cechy dobrych roślin okrywowych to:

1) długowiecznosc

2) trwałosć

3) siła wzrostu

4) tolerancja na choroby i szkodniki

5) odporność na uszkodzenia mech.

6) zdolność do regeneracji

7) duża wartość dekoracyjna

8) tworzenie trwałego estetycznego runa

9) szybkie rozrastanie się roślin

10) zwarte pokrycie powierzchni gleby

11) wyrównany wzrost

12) tworzenie efektu ozdobnego przy masowych nasadzeniach

13) ograniczona ekspansywność w zestawieniu z innymi eksponowanymi roślinami

14) wytrzymałość na przykrycie opadającymi liśćmi

15) niewielkie wymagania życiowe

16) szybkie i łatwe rozmnażanie

Rośliny okrywowe stosuje się często, gdy zastosowanie trawnika staje się niemożliwe. Bądź przeczy wizji zagospodarowania terenu. Koszt założenia trawnika jest mniejszy niż obsadzenie roślinami okrywowymi, jednak w dalszej eksploatacji koszty te wyrównują się.

Rośliny okrywowe o samoukorzeniających się pędach:

  1. Vinca minor

  2. Glechoma hederacea

  3. Stachys lanata

  4. Galeobdelon luteum

  5. Thymus serpyllum

  6. Phlox subulata

  7. Omphalodes verna

Rośliny okrywowe rozmnazane przez rozłogi

  1. Jajuga reptans

  2. Pachysandra terminali

Rośliny okrywowe rozmnażane z nasion

1. Campanula carpatica

2. Arabis caucasica

3. Dianthus deltoidem

4. Thymus serpyllum

5. Cerastium tomentosum

6. Cerastium biebersteinii

7. Serum acre

8. Iberis sempervirens

9. Aubrieta cultorum

10. Oenothera missuriensis


Wyszukiwarka