Uprzemysłowienie Europy
Dziewiętnastowieczny proces uprzemysłowienia był z pewnego punktu widzenia zjawiskiem europejskim, z innego punktu był zjawiskiem regionalnym. W Europie uprzemysłowionej nagle bardzo ważne okazała się ilość i jakość bogactw naturalnych. Dotyczyło to szczególnie węgla, a te regiony Europy, gdzie występowały jego obfite złoża, stały się głównymi ośrodkami przemysłu ciężkiego w XIX w. Pod koniec XIX w. wraz z wprowadzeniem energii elektrycznej z hydroelektrowni, kraje ,które obfitowały w energię wodną, jak Szwajcaria, częściowo Francja, Włochy, Szwecja i Norwegia, otrzymały nowe bogactwo równie pożyteczne. Cała Europa obfitowała w typowe bogactwa mineralne, takie jak żelazo, inne rudy metali, sól i siarka. Ze względu na przewóz surowców i towarów, w każdej dziedzinie przemysłu coraz ważniejszy stawał się szybki i sprawny transport. Po 1840r. budowa kolei ulega wielkiemu przyspieszeniu. Powstają pierwsze linie kolejowe w Belgii, Francji, Niemczech, Anglii. Koleje stały się znakomitym czynnikiem wzrostu gospodarczego, wymagały dużych ilości stali i żelaza, węgla kamiennego, drewna, rozwiniętego przemysłu maszynowego, dawały zatrudnienie dużej liczbie ludności. Dynamicznie rozwijał się transport morski, statki rozwijały też większą szybkość. Tempo zmian technicznych uległo przyspieszeniu, powstały nowe gałęzie przemysłu. Powszechnie stosowano energię wodną, wynaleziono ogniwo galwaniczne czyli baterię, energia elektryczna znalazła zastosowanie w wielu dziedzinach. Na coraz większą skalę używano ropę naftową, gaz, naftę. W hutnictwie dużą innowacją był wielki piec prowadzony na gorącym dmuchu. Rozwój hutnictwa miał duży wpływ na inne gałęzie przemysłu (np. szyny kolejowe). Ziemie pozostające po 1815r. pod rządami austriackimi i rosyjskimi, a także wschodnia część państwa pruskiego, wkroczyły ze znacznym opóźnieniem na drogę rozwoju przemysłowego. Przyczyny te tkwiły w ustroju społeczno-gospodarczym - gospodarce folwarczno-pańszczyźnianej , która nie stwarzała warunków do prawidłowego rozwoju rynku wewnętrznego, ani do akumulacji kapitału w przemyśle.