EKONOMIA

A - modułowe rozwinięcie przedmiotu „mikroekonomia”

(określonego w sylabusie);

B - problemy do analizy i dyskusji

„Moduł 4”

A - „podstawy decyzji ekonomicznych konsumenta - popyt konsumpcyjny”

Pojęcie użyteczności - służy mierzeniu zadowolenia z poziomu konsumpcji; może służyć także mierzeniu stopnia nasycenia popytu. Stosownie do metody pomiaru stopnia satysfakcji z konsumpcji wyróżniamy użyteczność liczbową i porządkową.

Użyteczność całkowita - mierzy wielkość zadowolenia konsumenta, osiąganą z konsumpcji łącznej dóbr; jest ona funkcja rosnącą o wygasającej stopie przyrostów, do poziomu pełnego nasycenia (zadowolenia/popytu). Użyteczność marginalna - odnosi się do korzyści osiąganych z konsumpcji kolejnej jednostki dobra i ma charakter malejący; informuje, że popyt rynkowy istnieje i ma malejący charakter. Prawidłowość ta określana jest w postaci prawa spadkowej użyteczności marginalnej (prawa spadkowej wielkości popytu krańcowego).

Krzywa obojętności konsumenta - obejmuje wszelkie możliwe kombinacje dwóch dóbr, dające mu taki sam poziom zadowolenia. Krzywe obojętności - podobne są do funkcji popytu - charakteryzują się negatywnym nachyleniem; nie przecinają się; są wypukłe i jest ich nieskończenie wiele. Ich wypukłość pozwala mierzyć zastępowalność/substytucyjność jednego dobra innym dobrem. Miarą zastępowalności jest marginalna stopa substytucji dobra y przez dobro x (MSSyx).

MSSyx jest malejąca, ponieważ w miarę wzrostu poziomu nasycenia konsument jest skłonny zrezygnować z coraz mniejszej ilości dobra y dla zwiększenia konsumpcji dobra x o jednostkę.

Obok substytucji na wielkość konsumpcji indywidualnej ma wpływ dochód konsumenta - jego ograniczenia budżetowe. Przyjmują one postać tzw. linii budżetowej - ta zakreśla obszar możliwych kombinacji dóbr przy danym dochodzie konsumenta i stałych cenach tych dóbr. Nachylenie linii budżetowej jest ujemne.

Punkt równowagi konsumenta - wyznacza warunki maksymalizacji zadowolenia z konsumpcji dóbr. W punkcie tym konsument znajduje się w sytuacji optymalnej. Optymalne decyzje konsumenta określane SA przez punkt styczności linii budżetowej z najwyższą możliwą krzywą obojętności przy danych ograniczeniach. Zmiany dochodów i cen dóbr powodują przesuwanie się linii budżetowej, zmniejszają lub zwiększając możliwość konsumpcji, wyznaczając jednocześnie nowy punkt optimum.

Krzywa dochód-konsumpcja - powstaje poprzez połączenie kolejnych punktów optimum konsumenta, wynikających ze zmiany dochodów.

Krzywa cena-konsumpcja - powstaje poprzez połączenie kolejnych punktów optimum konsumenta, wynikających ze zmiany cen na dobro x.

Krzywa Engla - wyznacza zmiany wielkości popytu na dobro x związane ze zmianą dochodów konsumenta.

Efekty substytucji i dochodowy - powstają w sytuacji zmiany ceny na dobro x, przy stałym poziomie dochodu konsumenta i stałym poziomie ceny na dobro y.

Efekt substytucji - określa, w jaki sposób wzrost ceny na dobro x powoduje zastępowanie go przez relatywnie tańsze dobro y.

Efekt dochodowy - określa zmianę popytu wynikające ze spadku/wzrostu siły nabywczej konsumenta (spadku/wzrostu siły nabywczej jego budżetu). Efekt ten (jego siła i kierunek zmiany) możliwy jest poprzez kombinacje zmiany cen i zmiany dochodów konsumenta.

„mikroekonomia” - modułowe rozwinięcia przedmiotu - zadania - problemy do dyskusji

2

---