PLAN PRACY

do przeprowadzenia zajęć z taktyki

ZAGADNIENIE: Prowadzenie obserwacji, wykrywanie celów i przekazywanie spostrzeżeń dowódcy. Działanie na sygnał alarmu lotniczego i o skażeniu. Zwalczanie wykrytych celów w obronie. Czynności żołnierzy podczas przygotowania się do natarcia. Zwalczanie celów w natarciu. .

CZAS: regulowany przez kierownika zajęć.

MIEJSCE: Pas taktyczny.

ZABEZPIECZENIE MATWERIAŁOWO - TECHNICZNE:

1. Broń kbk AK na stan szkolonych

2. Oporządzenie

3. Plan pracy

WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

1. Przejrzeć broń przed zajęciami

2. Zabrania się kierowania broni w kierunku ludzi zwierząt choć nie jest załadowana

3. Zabraniam oddalania się z miejsca prowadzenia zajęć bez wiedzy instruktora.

4. O wszelkiego rodzaju obrażeniach meldować bez zwłocznie instruktorowi lub kierownikowi zajęć.

5. Przejrzeć broń po zajęciach

PRZEBIEG ZAJĘĆ

l.p.	Czynności		Czas
		Instruktora		Szkolonych
1. 2.	BACZNOŚĆ - uczyć Was będę Prowadzenia obserwacji, wykrywania celów i przekazywania spostrzeżeń dowódcy. Działania na sygnał alarmu lotniczego i o skażeniu. Zwalczanie wykrytych celów w obronie. Czynności żołnierzy podczas przygotowania się do natarcia. Zwalczanie celów w natarciu. . SPOCZNIJ. Ma to na celu nauczenie Was prowadzenia obrony z przejściem do natarcia.	Stoją na zbiórce i słuchają	regulowany przez kierownika zajęć.
3.	Nakazuje podchorążym zająć stanowisko w okopie. Następnie omawiam sposób prowadzenia obserwacji. Wyznaczam drużynie sektor obserwacji oraz pasy obserwacji dla każdego żołnierza. Teren możemy obserwować za pomocą: oczu, lornetki, celowników optycznych broni ręcznej, noktowizorów itp. Po zajęciu stanowiska obserwacyjnego i starannym zamaskowaniu go obserwator powinien najpierw dokładnie zapoznać się ze wszystkimi szczegółami w wyznaczonym sektorze obserwacji, oraz zapamiętać odległości od poszczególnych dozorów. Musi przy tym zwrócić uwagę na pokrycie terenu, dobrze zapamiętać wygląd poszczególnych krzaków, koron drzew, dachów zabudowań itp. Następnie obserwator powinien ustalić sposób obserwacji. Dobrze jest podzielić cały sektor obserwacji na poprzeczne pasy, które powinny być ograniczone charakterystycznymi przedmiotami terenowymi. Obserwacje w nakazanym sektorze prowadzi się strefami, przeszukując najpierw w strefie bliższej do 200 m., a następnie strefie średniej do 400 m. i w strefie dalszej ponad 600 m. Dla ułatwienia pracy obserwator wykonuje szkic, na którym rysuje dozory oraz zaznacza odległości do nich. Podczas prowadzenia obserwacji żołnierz kontroluje kolejne pasy, przy czym czyni to albo stale z prawej strony do lewej, albo na przemian; jeden pas obserwuje z prawej do lewej, drugi z lewej do prawej. W czasie prowadzenia obserwacji niewskazana jest zmiana obranego systemu, gdyż wprowadza to pewien chaos i może doprowadzić do niezauważenia ważnych szczegółów. Obserwację w obronie należy rozpoczynać od pasa najdalszego, aby jak najszybciej wykryć nieprzyjaciela, w natarciu zaś - od pasa najbliższego, aby najpierw wykryć te cele, które są położone bliżej, czyli najbardziej niebezpieczne. W czasie marszu powinno się prowadzić ją do przodu, do tyłu i na boki.	Stoją słuchają omówienia instruktora ćwiczą praktycznie.	regulowany przez kierownika zajęć.
4.	Po zakończeniu omówienia sposobu obserwacji przechodzę do Omówienia wskazywania, rozpoznawania i meldowania charakterystycznych oznak celów. Meldowanie dowódcy o wykrytych celach trzeba rozpoczynać od przedmiotów położonych najbliżej lub od najbardziej charakterystycznych, dobrze widocznych i znajdujących się w rejonie celu. Po wykryciu celu obserwator najpierw określa jego charakter, numer dozoru lub nazwę charakterystycznego przedmiotu, odchylenie od dozoru (przedmiotu, kierunku) w tysięcznych, odchylenie celu od dozoru (przedmiotu) w metrach, rodzaj celu i składa meldunek dowódcy. Musi on być dokładny, zrozumiały i jak najkrótszy , np.: „DOWÓDCO, Dozór 1, w prawo 30, pod rozłożystym drzewem transporter opancerzony!” Sposobem tym wskazuje się zwykle cele duże lub dobrze widoczne. Należy również zwracać uwagę na oznaki demaskujące wykryty cel do których możemy zaliczyć: dym, kurz, błysk, ruch, zwiędła roślinność itp. Jeżeli żołnierz pełni obowiązki obserwatora przez dłuższy czas, prowadzi dziennik obserwacji (załącznik 1). Chcąc wskazać cel pociskami smugowymi, wskazujący melduje: „DOWÓDCO, Na skraju krzaków działo, wskazuję smugowymi”. Następnie wskazujący daje 2-3 serie pociskami smugowymi w kierunku celu. Ten sposób wskazywania celów powinno się pokazać na strzelnicy. Rozpoczynając ćwiczenie stawiam krótkie zadanie dotyczące obserwacji, w którym podaje się: dozory, sektor lub pas obserwacji, stanowiska i sposób wskazywania celów. Szkoleni, po zajęciu stanowisk i zapoznaniu się z terenem - obserwują, a o zauważonych celach meldują instruktorowi. Jeżeli szkoleni popełniają błędy, instruktor podaje przykłady meldunków, omawia błędy i ćwiczy meldowanie - aż do uzyskania pozytywnych rezultatów. Po omówieniu przechodzę do ćwiczenia praktycznego.	Stoją słuchają omówienia instruktora ćwiczą praktycznie.	regulowany przez kierownika zajęć.
5.	Przechodze do omówienia zasad działania na wypadek alarmu lotniczego i o skażeniach podczas obrony. Z chwilą rozpoczęcia ataku przez lotnictwo przeciwnika żołnierze zajmują miejsca w przykrytym odcinku rowu strzeleckiego lub w wozie bojowym. W przypadku braku przykrytego odcinka rowu strzeleckiego, żołnierze zalegają w miejscu swoich stanowisk. Na stanowisku pozostaje dyżyurny środek ogniowy będący w stałej gotowości do otwarcia ognia. Podczas wykonania poprzez drużynę przeciwnika przejściw w zaporach dyżurny środek ogniowy uniemożliwia czynności poprzez prowadzenie ognia. W przypadku użycia przez przeciwnika środków chemicznych zołnierze wkładają maski pgaz odzież ochronną zgodnie z komendą dowódcy dr. Po omówieniu przechodzę do ćwiczenia praktycznego.	Stoją słuchają omówienia instruktora ćwiczą praktycznie.	regulowany przez kierownika zajęć.
6.	Następnie omawiam zasady zwalczania celów w obronie. Komenda ogniowa jest formą zadania ogniowego. Podana głosem lub przez techniczne środki łączności zobowiązuje wykonawców do natychmiastowego jej wykonania. Wyraża ona szczegółową decyzję dowódcy w zakresie sposobu prowadzenia ognia. W treści komendy ogniowej podaje się: Wykonawcę („działonowy - operator”); Rodzaj amunicji i broni („przeciwpancernym; z karabinu maszynowego”); Cel, do którego należy prowadzić ogień („na wzgórzu - czołg”); Nastawę celownika („5”); Nastawę poprawek kierunku („pierwszy prawy znak”); Punkt celowania („w podstawę”); Sposób prowadzenia ognia („w ruchu”); Rodzaj ognia („długimi seriami”); Liczbę nabojów; Hasło do otwarcia ognia. Przykłady komend ogniowych do otwarcia ognia podawanych przez dowódcę drużyny: „Działonowy-operator, kumulacyjnym, dozór 1, w prawo 10, dalej 300 przy gruzach - czołg, 10, w miejscu - Ognia !” czyli: kto - rodzaj amunicji - punkt w terenie wyznaczony przez dowódcę - w prawo (w lewo) (w tysięcznych) - dalej (bliżej) w metrach - rodzaj przeciwnika - nastawa celownika - komenda Przechodzę do praktycznego ćwiczenia.	Stoją słuchają omówienia instruktora ćwiczą praktycznie.	regulowany przez kierownika zajęć.
7.	Przechodzę do przygotowania żołnierza do natarcia. Wykonuję wzorowy pokaz. Wykonuje pokaz z omówieniem. Omawiam przygotowanie się żołnierza do natarcia Szkolony powtarza wszystkie komendy instruktora Po komendzie przygotować się do natarcia żołnierz zabezpiecza broń i kryje się w okopie Zakłada bagnet na broń. Uzupełnia amunicje w magazynku (kach) Uzbraja granaty i chowa w granatnicy. Rozkłada łopatkę piechoty i chowa w pokrowcu Przygotowuje środki ISOPS(indywidualne środki ochrony przed skażeniami do natarcia; Poprawia oporządzenie; Przygotowuje stanowisko do szybkiego wyjścia; Prowadzi obserwację i odbezpiecza broń; Melduje gotowość do natarcia „szer.pchor. .... do natarcia gotów” Po komendzie „do ataku naprzód” żołnierz, oddaje strzał w kierunku przeciwnika, chowa się, zmienia pozycję i wyskakuje z innego miejsca w okopie.	Stoją na zbiórce i słuchają Obserwują Na moją komendę podchorążowie ustawiają się w okopie i wykonują czynności praktycznie.	regulowany przez kierownika zajęć.
8.	Przechodzę do omówienia wykonania ataku na przednią linię obrony. Podaję komendę do przygotowania do ataku: „Szer. Kowalski - do ataku - Naprzód”. Wykonanie ataku na przednia linie obrony przeciwnika. Podchorążowi zajmują SO. podaje komędę „ Szer. Kowalski - do ataku - Naprzód” Po tej komedzie żołnierz oddaje strzał w kierunku przeciwnika,zabezpiecza broń i opuszcza stanowisko Przebiega około 10 m i przechodzi do marszu, odbezpiecza broń i prowadzi ogień do przeciwnika (w ruchu - strzela podchwytowym, ogień posiewany oraz z krótkich zatrzymań) W odległości około 40-50 m instruktor podaje komendę „przygotować granaty” a następnie „granatami ognia” Żołnierz wrzuca granat do rowu strzeleckiego przeciwnika i po jego eksplozji z okrzykiem „hura” niszczy przeciwnika w jego stanowiskach oraz w głębi obrony. Następnie przechodzi do pościgu za wycofującym się przeciwnikiem w nakazanym kierunku, prowadzi też pościg ogniowy. Po komendzie „stój” zajmuje dogodne do prowadzenia pościgu ogniowego SO	Stoją słuchają omówienia instruktora ćwiczą praktycznie.	regulowany przez kierownika zajęć.
9.	Po skończeniu ćwiczenia podaję komendę: BACZNOŚĆ - W SZEREGU ZBIÓRKA. Wskazuję najlepiej ćwiczących, oceniam drużynę jako całość.	Stoją na zbiórce słuchają omówienia zajęć	regulowany przez kierownika zajęć.

OPRACOWAŁ

---