analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa-teoria (13 str), Firmy i Przedsiębiorstwa


ANALIZA EKONOMICZNA PRZEDSIEBIORSTWA

1. Czynniki kszta³tuj¹ce rentownoœæ2. przedsiêbiorstwa.

Na rentownoœæ przedsiêbiorstwa wp³ywa szereg czynników, zarówno zale¿nych, jak i niezale¿nych od niego. Okreœla siê je jako czynniki wewnêtrzne i zewnêtrzne. Pomiêdzy nimi wystêpuj¹ liczne powi¹zania, które mog¹ wzmocniæ lub os³abiæ si³ê ich oddzia³ywania na wyniki finansowe przedsiêbiorstwa, a oddzia³ywanie to mo¿e byæ inne w d³ugim i w krótkim okresie.

Do wewnêtrznych czynników, kszta³tuj¹cych rentownoœæ przedsiêbiorstwa, nale¿¹ te obszary dzia³alnoœci przedsiêbiorstwa, które przynajmniej w du¿ym stopniu zale¿¹ od decyzji w³asnych przedsiêbiorstwa.

D. W. Olszewski jako najwa¿niejsze czynniki wewnêtrzne kszta³tuj¹ce rentownoœæ przedsiêbiorstwa wyró¿nia:

Ustalenie i utrzymywanie optymalnej wielkoœci i struktury maj¹tku tj. po¿¹danej proporcji ró¿nego rodzaju jego sk³adników, a zw³aszcza stosunku œrodków trwa³ych i œrodków obrotowych, jest niezbêdnym elementem zarz¹dzania w przedsiêbiorstwa pod k¹tem wygospodarowania zysku. Maj¹tek trwa³y jest zaanga¿owany w jednostce gospodarczej przez okresy powy¿ej 1 roku. Jest ma³o elastyczny. Nie ma mo¿liwoœci bie¿¹cego regulowania jego wielkoœci do poziomu wykorzystywanych zdolnoœci produkcyjnych. Koszt zu¿ycia maj¹tku trwa³ego ma charakter sta³y, a rosn¹cy udzia³ kosztów sta³ych w kosztach ca³kowitych powoduje ma³¹ elastycznoœæ przedsiêbiorstwa i trudniejsze dostosowywanie siê do zmian zachodz¹cych na rynku. Maj¹tek obrotowy uczestniczy bezpoœrednio w procesie osi¹gania zysku. Wchodzi do procesu gospodarczego i tam te¿ podlega sta³ym przemianom oraz wymianom przynosz¹c nadwy¿kê œrodków - zysk.

Dzia³anie przedsiêbiorstwa wi¹¿e siê z ci¹g³ym odnawianiem i powiêkszaniem jego aktywów. Dlatego te¿ w przedsiêbiorstwie wystêpuj¹ obok kapita³u w³asnego tak¿e kapita³y obce. Istnienie dwóch Ÿróde³ finansowania maj¹tku i ich struktura ma wp³yw na rentownoœæ przedsiêbiorstwa. Ich proporcje s¹ realizowane zgodnie z zasad¹, ¿e firma mo¿e po¿yczaæ tak du¿o, aby osi¹gn¹æ jak najwiêksze korzyœci z powiêkszania d³ugu, ale nie na tyle du¿o, aby koszty pozyskania kapita³u obcego przekroczy³y osi¹gan¹ rentownoœæ.

Czynnikiem informuj¹cym o kondycji finansowej przedsiêbiorstwa jest tak¿e p³ynnoœæ œrodków. Dotyczy ona sum i terminów up³ynniania pozycji aktywów i sp³aty poszczególnych zobowi¹zañ. Utrzymywanie p³ynnoœci œwiadczy o posiadaniu wystarczaj¹cych œrodków do sp³acenia bie¿¹cych zobowi¹zañ firmy.

Pomocnym narzêdziem okreœlaj¹cym optymaln¹ wielkoœæ produkcji jest analiza progu rentownoœci. Wyznacza ona punkt, w którym realizowane przychody ze sprzeda¿y dok³adnie pokrywaj¹ poniesione koszty. Jest to tzw. punkt równowagi. Przedsiêbiorstwo nie osi¹ga wówczas zysku, ale nie ponosi te¿ straty. Problem polega na znalezieniu odpowiedniej wielkoœci sprzeda¿y. Za pomoc¹ tej analizy mo¿emy równie¿ wyznaczyæ, jak¹ czêœæ zdolnoœci produkcyjnych nale¿y wykorzystaæ dla osi¹gniêcia progu rentownoœci, a tak¿e przewidywany poziom zysku przy pe³nym wykorzystaniu zdolnoœci produkcyjnych.

Kolejne czynniki wewnêtrzne wp³ywaj¹ce na rentownoœæ jednostki gospodarczej to: rozwój sprzeda¿y, organizacja procesu produkcji i kwalifikacje pracowników. S¹ one bardzo wa¿ne w procesie osi¹gania zysku, lecz nie ma odgórnie okreœlonych norm dotycz¹cych zarz¹dzania nimi. Dla ka¿dego przedsiêbiorstwa istniej¹ inne optymalne zastosowania tych czynników.

Czynniki zewnêtrzne kszta³tuj¹ce rentownoœæ przedsiêbiorstwa dzielimy na:

Podstawowe czynniki makroekonomiczne to:

Nastêpn¹ grup¹ czynników zewnêtrznych s¹ czynniki o charakterze sektorowym,. Teoretycznie, w d³ugim okresie, w warunkach swobodnego przep³ywu kapita³u, rentownoœæ w uk³adach miêdzyga³êziowych wyrównuje siê, natomiast w krótkim okresie mog¹ wystêpowaæ znaczne ró¿nice. Wyró¿niamy nastêpuj¹ce czynniki sektorowe:

Niezbyt korzystna dla przedsiêbiorstw jest konkurencja cenowa, która wystêpuje czêsto na rynkach o jednorodnych produktach. W sektorach o bardziej zró¿nicowanych produktach czêœciej spotyka siê konkurencjê opart¹ na eksponowaniu jakoœci, która mniej destrukcyjnie wp³ywa tak na poziom osi¹ganej przez przedsiêbiorstwo rentownoœci.

2. Rentownoœæ3. w wielkoœciach bezwzglêdnych i wzglêdnych.

Rentownoœæ jest odpowiednio obliczonym wynikiem finansowym dzia³alnoœci gospodarczej przedsiêbiorstwa i mo¿e wyst¹piæ jako zyskownoœæ lub deficytowoœæ. Zarówno zyskownoœæ jak i deficytowoœæ przedsiêbiorstwa mog¹ byæ analizowane w wielkoœciach bezwzglêdnych lub wzglêdnych (relatywnych).Wynik finansowy ujêty w wielkoœciach bezwzglêdnych, jest sum¹ algebraiczn¹ wyników zwyczajnych i wyników nadzwyczajnych.

Wyniki zwyczajne pochodz¹ z celowo podejmowanych przez przedsiêbiorstwo operacji gospodarczych produkcyjnych, handlowych lub finansowych. S¹ one ogóln¹ ró¿nic¹ miêdzy dochodami a kosztami. Wyniki nadzwyczajne natomiast powstaj¹ na skutek zdarzeñ, których wyst¹pienia lub rozmiarów nie mo¿na by³o przewidzieæ.

Analiza za rentownoœci w wielkoœciach bezwzglêdnych obejmuje analizê porównawcz¹ i analizê przyczynow¹. Analiza porównawcza ma charakter wstêpny i obejmuje ocenê dynamiki i struktury podstawowych sk³adników rachunku zysków i strat. W analizie przyczynowej rozpatrywany jest wp³yw odpowiednich czynników na poszczególne elementy obliczeniowe zysku lub straty.

Wynik finansowy w wielkoœciach wzglêdnych jest relacj¹ jego kwoty bezwzglêdnej do obrotu lub zaanga¿owanych zasobów. Takie relatywne wielkoœci nazywane s¹ wskaŸnikami rentownoœci.

Lech Bednarski wœród wskaŸników rentownoœci wyró¿nia:

3. Wstêpna analiza rachunku wyników

41427. Charakterystyka rachunku zysków i strat.

Rachunek wyników jest sprawozdaniem dynamicznym, sporz¹dzanym narastaj¹co za okres sprawozdawczy. Okresem sprawozdawczym s¹ poszczególne miesi¹ce roku obrotowego Sprawozdanie roczne zawiera zestawienie wartoœci operacji gospodarczych roku obrotowego, kszta³tuj¹cych wynik finansowy przedsiêbiorstwa. Wyniki finansowe s¹ podstawowymi wskaŸnikami oceny dzia³alnoœci przedsiêbiorstwa na rynku. Tworzone s¹ one na kilku poziomach. Najistotniejszym z nich jest wynik finansowy brutto, który okreœla faktyczn¹ nadwy¿kê przychodów nad kosztami.

Syntetycznym rezultatem porównania przychodów i kosztów ich uzyskania jest wynik finansowy netto, który w postaci dodatniej nosi nazwê zysku, natomiast w postaci ujemnej straty. Sposób tworzenia wyniku finansowego poprzez porównanie przychodów i kosztów ich uzyskania na kolejnych jego poziomach przedstawia rysunek 1.

Koszty operacyjne zasadniczePrzychody operacyjne zasadZysk / Strata ze sprzeda¿yPozosta³e koszty operacyjnePozosta³e przychody operacyjneZysk / Strata operacyjnaKoszty finansowePrzychody finansoweZysk / Strata brutto na dzia³alnoœci gospodarczejStraty nadzwyczajneZyski nadzwyczajneZysk / Strata bruttoObowi¹zkowe obci¹¿enia wyniku finansowegoZysk / Strata nettoRys. 1. Sposób tworzenia wyniku finansowego.

Wynik ze sprzeda¿y jest realizowany w zwi¹zku z podstawow¹ dzia³alnoœci¹ przedsiêbiorstwa. Jest on wiêc ró¿nic¹ pomiêdzy przychodami ze sprzeda¿y wyrobów i us³ug, a ich kosztami w³asnymi. Wynik na dzia³alnoœci operacyjnej oblicza siê uwzglêdniaj¹c ponadto ró¿nicê pozosta³ych przychodów i kosztów operacyjnych. Przy ustalaniu wyniku z dzia³alnoœci gospodarczej poza wynikiem operacyjnym uwzglêdnia siê z jednej strony przychody z operacji finansowych, a z drugiej strony koszty operacji finansowych. Wynik ten skorygowany o straty i zyski nadzwyczajne wyznacza poziom wyniku finansowego brutto. Wynik finansowy brutto podlega obowi¹zkowym obci¹¿eniom tworz¹c w ten sposób wynik finansowy netto. Obowi¹zkowe obci¹¿enia wyniku finansowego wynikaj¹ z obowi¹zuj¹cego przedsiêbiorstwo systemu podatkowego, ale tylko w zakresie podatków lub innych kategorii, które mog¹ byæ traktowane jako regulatory rentownoœci dzia³alnoœci gospodarczej podmiotu, jako instrumenty ingerencji bud¿etu pañstwa w tê rentownoœæ.

41428. Analiza dynamiki i struktury danych rachunku zysków i strat.

Analiza dynamiki danych rachunku zysków i strat pozwala ustaliæ ogólne Ÿród³a osi¹gniêtego wyniku finansowego przedsiêbiorstwa. Wzrost lub spadek zysku netto wi¹¿e siê bowiem ze zmianami poszczególnych rodzajów (stopni) wyniku finansowego oraz czynników na nie oddzia³ywuj¹cych. W toku oceny wskaŸników dynamiki rozpatruje siê zwykle najpierw zmiany ogólnej sumy poszczególnych grup, a nastêpnie w ich ramach zmiany kolejnych pozycji.

Ocena struktury analitycznego rachunku zysków i strat polega na ustaleniu udzia³u poszczególnych jego sk³adników i ogólnej (stanowi¹cej 100%) wielkoœci przychodów ze sprzeda¿y (w cenach brutto lub netto). W ten sposób wskaŸniki struktury wyra¿aj¹ jednoczeœnie poziom tych wskaŸników w stosunku do wielkoœci wyjœciowej. Zmiany wskaŸników struktury okreœlaj¹ odchylenia dodatnie lub ujemne, wskazuj¹ce na przekszta³cenia poszczególnych elementów osi¹gniêtego wyniku finansowego.

4. Analiza rentownoœci sprzeda¿y

Analiza rentownoœci sprzeda¿y ocenia relacje pomiêdzy osi¹gniêtymi kosztami, zyskiem brutto, zyskiem netto i przychodami ze sprzeda¿y. Jej celem jest zbadanie gospodarnoœci przedsiêbiorstwa.

41211. WskaŸnik poziomu kosztów (Wpk)

WskaŸnik poziomu kosztów jest relacj¹ kosztów w³asnych do osi¹gniêtych rezultatów (przychodów). Jest on jednym z najwa¿niejszych mierników oceniaj¹cych gospodarnoœæ przedsiêbiorstwa.

WskaŸnik poziomu kosztów (Wpk)=koszt ca³kowityx 100%[1] sprzeda¿ nettoWskaŸnik ten powinien charakteryzowaæ siê tendencj¹ malej¹c¹, co mog³oby oznaczaæ zmniejszenie kosztów lub/i wzrost przychodów ze sprzeda¿y. Taka sytuacja ma miejsce je¿eli przychody rosn¹ szybciej ni¿ koszty. Wielkoœci powy¿ej 100%, œwiadcz¹ o poniesionej przez firmê stracie. W analizie przydatne jest równie¿ zbadanie udzia³u poszczególnych grup kosztów w kosztach ca³kowitych.

41212. WskaŸnik rentownoœci sprzeda¿y brutto (Wrs)

WskaŸnik rentownoœci obrotu brutto informuje jak¹ mar¿ê zysku brutto przynosi dana wartoœæ sprzeda¿y, jest wiêc niezale¿ny od stopy opodatkowania zysku. Odzwierciedla natomiast politykê cen przedsiêbiorstwa oraz zysk, jaki generuje ono poprzez okreœlon¹ wielkoœæ sprzeda¿y.

WskaŸnik rentownoœci sprzeda¿y brutto (Wrs)=zysk bruttox 100%[2] sprzeda¿ netto41213. WskaŸnik rentownoœci sprzeda¿y netto (Wrs)

WskaŸnik rentownoœci sprzeda¿y netto okreœlany jest równie¿ zwrotem ze sprzeda¿y. Informuje on o tym jak¹ mar¿ê zysku przynosi dana wartoœæ sprzeda¿y. Im ni¿szy jest ten wskaŸnik, tym wiêksz¹ wartoœæ sprzeda¿y nale¿y zrealizowaæ aby osi¹gn¹æ okreœlon¹ kwotê zysku. Wiêksza wartoœæ wskaŸnika oznacza zatem korzystniejsz¹ kondycjê finansow¹ firmy. Podniesienie rentownoœci netto oznacza bowiem wzrost efektywnoœci sprzeda¿y, gdy¿ ka¿da z³otówka sprzeda¿y generuje wtedy dodatkowy zysk.

WskaŸnik rentownoœci sprzeda¿y netto (Wrs)=zysk nettox 100%[3] sprzeda¿ nettoWysokoœæ wskaŸnika zale¿y od rodzaju dzia³alnoœci prowadzonej przez przedsiêbiorstwo. Zazwyczaj zyskownoœæ sprzeda¿y jest ni¿sza przy wytwarzaniu wyrobów charakteryzuj¹cych siê krótkim cyklem produkcyjnym i mo¿liwoœci¹ ich szybkiej sprzeda¿y. Krótki cykl obrotowy ³¹czy siê z mniejszymi kosztami zamro¿enia œrodków i ni¿sz¹ skal¹ ryzyka. Przy d³ugim cyklu wytwarzania mar¿a zysku powinna byæ wy¿sza by zrekompensowaæ wiêksze koszty zamro¿enia nak³adów i ryzyko prowadzenia dzia³alnoœci.

5. Analiza rentownoœci maj¹tku przedsiêbiorstwa.

Rentownoœæ maj¹tku informuje o wielkoœci zysku przypadaj¹cego na jednostkê wartoœci zaanga¿owanego w przedsiêbiorstwie maj¹tku.

Rentownoœæ maj¹tku mo¿na oceniaæ na podstawie:

41211. Analiza maj¹tku przedsiêbiorstwa

Ogó³ sk³adników maj¹tkowych przedsiêbiorstwa w ujêciu wartoœciowym okreœlany jest aktywami. Aktywa s¹ to wiêc œrodki gospodarcze bêd¹ce w³asnoœci¹ przedsiêbiorstwa, wykorzystywane przy realizacji operacji gospodarczych zwi¹zanych z jego dzia³alnoœci¹. Czêœæ aktywów, ujêtych wartoœciowo, wystêpuje w formie rzeczowej (œrodki trwa³e, materia³y, wyroby gotowe), czêœæ natomiast mo¿na uj¹æ tylko wartoœciowo (gotówka, nale¿noœci, papiery wartoœciowe). W bilansie s¹ one uszeregowane wed³ug zwiêkszaj¹cego siê stopnia p³ynnoœci, tzn. ³atwoœci, z jak¹ mog¹ one byæ zamienione na gotówkê, uwzglêdniaj¹c cyklicznoœæ operacji gospodarczych. Najpierw ujmuje siê maj¹tek trwa³y, którego cykl obrotowy w przedsiêbiorstwie jest d³u¿szy ni¿ jeden rok, a w dalszej kolejnoœci pozycje maj¹tku odtwarzane w zasadzie w jednym cyklu czyli maj¹tek obrotowy, poczynaj¹c od zapasów poprzez nale¿noœci, a na gotówce koñcz¹c.Istota i funkcje maj¹tku w przedsiêbiorstwie powoduj¹ koniecznoœæ badania zachodz¹cych w tej grupie zmian.

41212. WskaŸniki struktury maj¹tku

Istota i funkcje maj¹tku trwa³ego i maj¹tku obrotowego powoduj¹, ¿e podstawowym celem oceny jest zbadanie zmian zachodz¹cych w relacji miêdzy maj¹tkiem trwa³ym a obrotowym oraz w strukturze poszczególnych sk³adników w obu wymienionych grupach maj¹tku. Dok³adna ocena udzia³u poszczególnych sk³adników maj¹tku w ca³oœci aktywów zale¿y od rodzaju reprezentowanej bran¿y. W firmach handlowych i us³ugowych za sytuacjê korzystn¹ uznaje siê wystêpowanie niskiego poziomu œrodków trwa³ych i wysokiego œrodków obrotowych. W przypadku przemys³u konieczna jest dodatkowa, wnikliwa analiza zmian wskaŸników szczegó³owych wynikaj¹cych ze specyfiki dzia³alnoœci przedsiêbiorstwa. Za podstawowy wskaŸnik struktury maj¹tku uwa¿a siê stosunek maj¹tku trwa³ego do obrotowego (wskaŸnik elastycznoœci maj¹tku):

WskaŸnik elastycznoœci maj¹tku (Wsm)=maj¹tek trwa³yx 100%[4] maj¹tek obrotowyWskaŸnik ten jest miar¹ elastycznoœci maj¹tku przedsiêbiorstwa. Wielkoœæ wskaŸnika o poziomie przekraczaj¹cym 100% informuje o znacznym stopniu unieruchomienia maj¹tku, wysokich kosztach sta³ych i ma³ej elastycznoœci firmy, która w przypadku wyst¹pienia obni¿enia zapotrzebowania odbiorców na wytwarzane produkty lub narastaj¹cej konkurencji ze strony dotychczasowych producentów wzglêdnie te¿ pojawienia siê na rynku substytutów, mo¿e powodowaæ obni¿enie rentownoœci a nawet powstanie straty. Czasami jednak wysoka wartoœæ maj¹tku trwa³ego wzglêdem obrotowego mo¿e œwiadczyæ o wysokim postêpie technicznym i mechanizacji produkcji. Dlatego te¿ wartoœæ sk³adników nale¿¹cych do obu grup, czyli relacja maj¹tku trwa³ego do maj¹tku obrotowego, nie jest dla przedsiêbiorstwa spraw¹ obojêtn¹.

Przedsiêbiorstwom zale¿y na posiadaniu mo¿liwie jak najwiêcej œrodków obrotowych (œrodków p³ynnych), przynosz¹cych zyski, a jak najmniej œrodków trwa³ych, które tylko poœrednio przyczyniaj¹ siê do osi¹ganych zysków. Zatem maj¹tku trwa³ego powinno byæ tylko tyle, ile jest nieodzowne do prowadzenia dzia³alnoœci.

Pozosta³e wskaŸniki struktury aktywów wyra¿aj¹ stosunek procentowy poszczególnych grup sk³adników maj¹tkowych do maj¹tku ogó³em i pozwalaj¹ na zbadanie relacji zachodz¹cych w wewnêtrznej strukturze tych grup.

Udzia³ maj¹tku trwa³ego w aktywach=maj¹tek trwa³yx 100%[5]aktywa ogó³em

Udzia³ maj¹tku obrotowego w aktywach=maj¹tek obrotowyx 100%[6]aktywa ogó³em

Udzia³ nale¿noœci w aktywach=nale¿noœcix 100%[7]aktywa ogó³em

Udzia³ zapasów w aktywach=zapasyx 100%[8]aktywa ogó³em41213. Rentownoœæ41214. maj¹tku

WskaŸnik rentownoœci maj¹tku okreœlany jest równie¿ zwrotem z maj¹tku. Wyznacza on ogóln¹ zdolnoœæ aktywów przedsiêbiorstwa do generowania zysku, czyli pokazuje, jak efektywnie firma zarz¹dza swoimi aktywami. Wy¿sza wartoœæ wskaŸnika oznacza korzystniejsz¹ sytuacjê dla firmy.

WskaŸnik rentownoœci maj¹tku (Wrm)=zysk nettox 100%[9] aktywa ogó³emAby okreœliæ wp³yw wybranych czynników na rentownoœæ maj¹tku, wielkoœæ wskaŸnika przedstawia siê za pomoc¹ nastêpuj¹cej zale¿noœci:

zysk netto=zysk nettoxsprzeda¿ nettoaktywa ogó³emsprzeda¿ nettoaktywa ogó³em[10]WskaŸnik rentownoœci maj¹tku=WskaŸnik rentownoœci sprzeda¿y nettoxWskaŸnik produktywnoœci maj¹tku Rentownoœæ maj¹tku zale¿y wiêc od rentownoœci sprzeda¿y netto, czyli wielkoœci zysku zrealizowanego przy okreœlonej sprzeda¿y oraz szybkoœci rotacji zaanga¿owanych aktywów. Okreœlony poziom wskaŸnika rentownoœci aktywów mo¿e byæ wynikiem stosowania polityki niskich cen przy wysokiej wartoœci sprzeda¿y lub polityki jakoœci charakteryzuj¹cej siê wysok¹ zyskownoœci¹ i ni¿sz¹ wartoœci¹ sprzeda¿y.

Ze wzglêdu na to, i¿ najwiêkszy wskaŸnika rentownoœci maj¹tku mo¿e spadaæ lub wzrastaæ nale¿y przeprowadziæ bli¿sz¹ analizê i okreœlê jakie czynniki wp³ynê³y w sposób decyduj¹cy na zmiany rentownoœci maj¹tku. Mo¿na wykorzystaæ metodê logarytmowania.

41215. WskaŸniki produktywnoœci maj¹tku

Oceniaj¹c sk³adniki maj¹tku nale¿y zwróciæ uwagê na analizê wykorzystania aktywów. Przedmiotem oceny s¹ relacje miêdzy stanem wyposa¿enia przedsiêbiorstwa w sk³adniki maj¹tkowe a osi¹gniêtymi wynikami produkcyjnymi w postaci przychodów. Nazywane s¹ one produktywnoœci¹ maj¹tku, poniewa¿ œwiadcz¹ o intensywnoœci jego wykorzystania. Informuj¹ one o rotacji maj¹tku, czyli o iloœci cykli obrotu maj¹tku w celu uzyskania przychodów z dzia³alnoœci gospodarczej.

Podstawowym wskaŸnikiem wp³ywaj¹cym na rentownoœæ przedsiêbiorstwa, œwiadcz¹cym o intensywnoœci wykorzystania maj¹tku, jest wskaŸnik produktywnoœci maj¹tku trwa³ego.

WskaŸnik produktywnoœci maj¹tku trwa³ego (Wpmt)=przychody ze sprzeda¿y[11]maj¹tek trwa³yAnaliza intensywnoœci wykorzystania maj¹tku obrotowego ma za zadanie ustalenie takiej struktury sk³adników maj¹tku obrotowego, aby zapewniæ jak najlepsze wykorzystanie œrodków. Do podstawowych sk³adników maj¹tku obrotowego maj¹cych wp³yw na rentownoœæ przedsiêbiorstwa nale¿¹ zapasy i nale¿noœci.

WskaŸnik rotacji zapasów oznacza d³ugoœæ okresu unieruchomienia œrodków pieniê¿nych umieszczonych w zapasach.

WskaŸnik rotacji zapasów (Woz)=przychody ze sprzeda¿y[12]przeciêtny stan zapasówJego poziom w przedsiêbiorstwie nie powinien byæ zbyt niski, aby nie prowadzi³ do zachwiania rytmicznoœci produkcji i sprzeda¿y oraz pogorszenia stopnia wykorzystywania œrodków trwa³ych. Zbyt niski wskaŸnik rotacji zapasów mo¿e œwiadczyæ o nadmiernym gromadzeniu zapasów materia³ów lub powiêkszaniu zapasów produkcji nie zakoñczonej.

WskaŸnik cyklu zapasów wyra¿ony w dniach informuje, co ile dni firma odtwarza swoje zapasy, aby zrealizowaæ okreœlon¹ wielkoœæ sprzeda¿y. Przy porównaniach w czasie mo¿emy zaobserwowaæ czy nast¹pi³a poprawa efektywnoœci gospodarowania zapasami, wyra¿aj¹ca siê spadkiem d³ugoœci cyklu ich obrotu.

WskaŸnik cyklu zapasów (Wcz)=liczba dni w okresie[13]wskaŸnik rotacji zapasówWskaŸnik rotacji nale¿noœci okreœla ile razy w ci¹gu roku przedsiêbiorstwo odtwarza stan swoich nale¿noœci.

WskaŸnik rotacji nale¿noœci (Won)=przychody ze sprzeda¿y[14]przeciêtny stan nale¿noœciM. Sierpiñska podaje przedzia³, w którym (wed³ug standardów zachodnich) powinien oscylowaæ ten wskaŸnik. Wynosi on: 7,0 - 10,0. Jednak najlepszym odnoœnikiem jest œredni wskaŸnik dla bran¿y. Poziom wskaŸnika wy¿szy ni¿ œrednia bran¿owa informuje o zbyt krótkim kredytowaniu swoich klientów. Mo¿e to spowodowaæ czêœciow¹ ich utratê. Natomiast sytuacja odwrotna prowadzi do nadmiernego zamra¿ania œrodków i powstawania kosztów utraconych mo¿liwoœci.

D³ugoœæ cyklu nale¿noœci informuje, za ile dni sprzeda¿y klienci nie uregulowali swoich zobowi¹zañ. Pokazuje wiêc efektywnoœæ systemów kontroli kredytu dla odbiorców. Wyd³u¿enie terminów inkasowania nale¿noœci wywiera niekorzystny wp³yw na sytuacjê finansow¹ przedsiêbiorstwa, gdy¿ powoduje zamro¿enie kapita³u obrotowego.

WskaŸnik cyklu nale¿noœci (Wcn)=liczba dni w okresie[15]wskaŸnik rotacji nale¿noœci

6. Analiza rentownoœci kapita³ów przedsiêbiorstwa.

Kolejn¹ czêœci¹ analizy rentownoœci jest badanie efektywnoœci zaanga¿owanych w dzia³alnoœci firmy kapita³ów. Na szczególn¹ uwagê zas³uguj¹ wskaŸniki okreœlaj¹ce wielkoœæ zysku przypadaj¹cego na jednostkê zaanga¿owanego kapita³u i wyra¿aj¹ce op³acalnoœæ jego zaanga¿owania. Wa¿ne jest tak¿e zbadanie struktury wyra¿aj¹cej Ÿród³a finansowania przedsiêbiorstwa oraz ocenienie zaistnia³ych w tym zakresie zmian.

Badanie rentownoœci koncentruje siê na:

41286. Analiza pasywów.

Analizê rentownoœci kapita³u jednostki gospodarczej uzupe³nia siê zazwyczaj analiz¹ pasywów bilansu. Bada siê strukturê oraz dynamikê kapita³ów przedsiêbiorstwa.

W bilansie poszczególne pozycje pasywów wykazane s¹ wed³ug stopnia ich zwrotu. W pierwszej kolejnoœci podaje siê kapita³y w³asne, nastêpnie zobowi¹zania d³ugoterminowe (kredyty i po¿yczki) z terminem ich p³atnoœci przekraczaj¹cym jeden rok, a nastêpnie zobowi¹zania krótkoterminowe. Wa¿nymi czynnikami, od których zale¿y struktura kapita³u s¹ koniunktura oraz polityka finansowania przedsiêbiorstwa.

Udzia³ poszczególnych sk³adników w ca³oœci pasywów przedstawiaj¹ nastêpuj¹ce wskaŸniki:

Udzia³ kapita³u w³asnego w pasywach ogó³em=kapita³ w³asnyx 100%[16]pasywa ogó³em

Udzia³ kapita³u sta³ego w pasywach ogó³em=kapita³ sta³yx 100%[17]pasywa ogó³em

Udzia³ kapita³u obcego w pasywach ogó³em=kapita³ obcyx 100%[18]pasywa ogó³em

Udzia³ zobowi¹zañ bie¿¹cych w pasywach ogó³em=zobowi¹zania bie¿¹cex 100%[19]pasywa ogó³em41287. Rentownoœæ41288. kapita³u: ca³kowitego, w³asnego i sta³ego.

Podstawowym miernikiem efektywnoœci wykorzystania kapita³u przedsiêbiorstwa jest wskaŸnik rentownoœci kapita³u ca³kowitego. Okreœla on wielkoœæ zysku przypadaj¹c¹ na jednostkê zaanga¿owanego kapita³u. Firma, która posiada wy¿szy wskaŸnik, ma wiêksz¹ zdolnoœæ do generowania zysków w przysz³oœci. Im wiêkszy zysk netto, tym wiêcej przedsiêbiorstwo mo¿e przeznaczyæ na inwestycje i wiêksze osi¹gaæ zyski w przysz³oœci.

WskaŸnik rentownoœci kapita³u ca³kowitego (Wrkc)=zysk nettox 100%[20]kapita³ ca³kowityWskaŸnik rentownoœci kapita³u w³asnego wyra¿a efekt finansowy dzia³alnoœci przedsiêbiorstwa w przeliczeniu na jednostkê w³asnych Ÿróde³ finansowania maj¹tku. WskaŸnikiem tym s¹ szczególnie zainteresowani w³aœciciele przedsiêbiorstw, gdy¿ jego poziom okreœla stopê zwrotu z inwestycji w dane przedsiêbiorstwo. Wy¿sza rentownoœæ kapita³u w³asnego oznacza, ¿e przedsiêbiorstwo mo¿e przeznaczyæ wiêksze kwoty zysku na dalszy rozwój firmy.

WskaŸnik rentownoœci kapita³u w³asnego (Wrkw)=zysk nettox 100%[21]kapita³ w³asnyKapita³y w³asne oraz zobowi¹zania d³ugoterminowe stanowi¹ kapita³y sta³e, które s¹ zaanga¿owane w dzia³alnoœæ przedsiêbiorstwa na d³u¿szy czas. Stosunek zysku netto do kapita³u sta³ego jest nazywany wskaŸnikiem rentownoœci kapita³u sta³ego. Pokazuje on potencjalne mo¿liwoœci rozwoju przedsiêbiorstwa. Jest istotnym miernikiem kondycji finansowej firmy.

WskaŸnik rentownoœci kapita³u sta³ego (Wrks)=zysk nettox 100%[22]kapita³ sta³y41289. Przyczynowa analiza zmian rentownoœci kapita³u w³asnego.

Kompleksow¹ analizê wskaŸnika rentownoœci kapita³u w³asnego stanowi piramida wskaŸników u³o¿ona w zale¿noœci przyczynowo - skutkowe. Celem takiej analizy jest ustalenie wp³ywu poszczególnych czynników na zmianê rentownoœci kapita³u w³asnego. Najbardziej znanym modelem w ocenie zwrotnoœci zaanga¿owanego kapita³u w³asnego jest model Du Ponta. Jest on rozwiniêciem nastêpuj¹cej relacji:

zysk netto=zysk nettoxsprzeda¿ nettoxaktywa ogó³emkapita³ w³asnysprzeda¿ nettoaktywa ogó³emkapita³ w³asny[23]Rentownoœæ kapita³u w³asnego=Rentownoœæ sprzeda¿y nettoxRotacja maj¹tkuxStruktura kapita³uWp³yw poszczególnych czynników na odchylenie ³¹czne mo¿na obliczyæ wykorzystuj¹c szereg metod. Praktyczne jest korzystanie z metody kolejnych podstawieñ oraz metody logarytmowania, które charakteryzuj¹ siê prostot¹ i nisk¹ pracoch³onnoœci¹ obliczeñ.

41290. WskaŸnik zad³u¿enia i efektu dŸwigni finansowej.

Do analizy struktury pasywów zalicza siê tak¿e ocenê stopnia zad³u¿enia przedsiêbiorstwa. Wykorzystuje siê nastêpuj¹cy wskaŸnik:

WskaŸnik zad³u¿enia (Wz)=kapita³ obcy[24]kapita³ w³asnyPo¿¹dana relacja kapita³u w³asnego do kapita³u obcego powinna wynosiæ 1:2. W Polsce koszt kapita³u obcego jest obecnie doœæ wysoki, dlatego te¿ wskaŸnik zad³u¿enia przyjmuje czêsto wielkoœci mniejsze ni¿ w innych krajach europejskich. Jednak dok³adna ocena tego wskaŸnika wymaga analizy w powi¹zaniu z ocen¹ oddzia³ywania dŸwigni finansowej, uwzglêdniaj¹c konkretn¹ sytuacjê danego przedsiêbiorstwa.

DŸwigniê finansow¹ mo¿na zdefiniowaæ jako u¿ycie kapita³u o ni¿szym koszcie. Efekt dŸwigni finansowej oblicz siê za pomoc¹ wzoru:

Efekt dŸwigni finansowej=zysk netto- zysk netto + skorygowane odsetki[25]kapita³ w³asnyaktywa ogó³emPrzedsiêbiorstwo d¹¿y ci¹gle do podnoszenia rentownoœci kapita³u w³asnego. Wi¹¿e siê to ze sta³ym powiêkszaniem stopnia zad³u¿enia. Im wiêkszy jest udzia³ kapita³u obcego w strukturze Ÿróde³ finansowania, tym wiêksza jest rentownoœæ kapita³u w³asnego.Jest jednak pewna granica.: Zyskownoœæ przedsiêbiorstwa roœnie bowiem tak d³ugo, jak d³ugo zysk uzyskiwany dziêki wzrostowi zaanga¿owania kapita³u obcego przewy¿sza koszt jego obs³ugi. Przeciêtna rentownoœæ ca³ego kapita³u (obliczona jako relacja zysku przed sp³at¹ odsetek i opodatkowaniem do kapita³u ogó³em) musi byæ wy¿sza ni¿ wysokoœæ odsetek p³aconych za po¿yczenie kapita³u. Zachowanie w³aœciwej struktury kapita³u jest konieczne, poniewa¿ zbyt wysoki udzia³ kapita³u obcego w kapitale firmy mo¿e spowodowaæ wzrost kosztów tego kapita³u. Wartoœci wskaŸnika powy¿ej zera œwiadcz¹ o pozytywnym efekcie dŸwigni finansowej i oznaczaj¹, ¿e rentownoœæ kapita³u jest wy¿sza ni¿ wysokoœæ odsetek p³aconych za po¿yczenie kapita³u. Odwrotny skutek, wartoœci ni¿sze od zera, oznacza negatywny efekt dŸwigni finansowej.

41291. WskaŸniki struktury maj¹tkowo- kapita³owej.

W ocenie rentownoœci jednostki gospodarczej pomocne s¹ informacje o sytuacji maj¹tkowo-kapita³owej przedsiêbiorstwa. Do analizy relacji zachodz¹cych w strukturze maj¹tkowo- kapita³owej s³u¿¹ wskaŸnik stopieñ pokrycia maj¹tku trwa³ego kapita³em w³asnym.

Stopieñ pokrycia maj¹tku trwa³ego=kapita³ w³asnyx 100%[26]maj¹tek trwa³yPo to, aby przedsiêbiorstwo by³o niezale¿ne finansowo wskazane jest, ¿eby maj¹tek trwa³y by³ co najmniej równy kapita³owi w³asnemu

41292. WskaŸniki p³ynnoœci finansowej przedsiêbiorstwa.

Maj¹tek obrotowy i Ÿród³a jego finansowania s¹ przedmiotem analizy przy ocenie p³ynnoœci finansowej przedsiêbiorstwa. Wyra¿aj¹ one stosunek œrodków o okreœlonym stopniu p³ynnoœci do zobowi¹zañ bie¿¹cych. Trzeba pamiêtaæ, ¿e nadmierna p³ynnoœæ œrodków, wywo³ana zbyt wysokim poziomem zapasów i nale¿noœci, wywiera negatywny wp³yw na poziom rentownoœci. Wyró¿niamy nastêpuj¹ce wskaŸniki p³ynnoœci finansowej:

WskaŸnik p³ynnoœci I stopnia=œrodki pieniê¿nex 100%[27]zobowi¹zania bie¿¹ce

WskaŸnik p³ynnoœci II stopnia=p³ynne œrodki obrotowex 100%[28]zobowi¹zania bie¿¹ce

WskaŸnik p³ynnoœci III stopnia=œrodki obrotowe bie¿¹cex 100%[29]zobowi¹zania bie¿¹ceNiski poziom I stopnia p³ynnoœci (p³ynnoœci gotówkowej) wynika z regu³ zarz¹dzania gotówk¹ w przedsiêbiorstwie, w myœl których zasoby kapita³u gotówkowego powinny byæ ograniczone do niezbêdnego minimum.

Wiêksz¹ wartoœæ poznawcz¹ posiadaj¹ dwa kolejne wskaŸniki. WskaŸnik p³ynnoœci finansowej II stopnia (Quick ratio) s³u¿y do oceny stopnia pokrycia zobowi¹zañ krótkoterminowych aktywami o du¿ym stopniu p³ynnoœci. Wielkoœæ tego wskaŸnika w granicach 100% uwa¿ana jest za wzorcow¹, poniewa¿ œwiadczy o zdolnoœci przedsiêbiorstwa do pokrycia w krótkim czasie wymagalnych zobowi¹zañ. Sytuacja, gdy wskaŸnik ten wynosi wiêcej œwiadczy o zbyt du¿ym gromadzeniu œrodków pieniê¿nych oraz wystêpowaniu wysokiego stanu nale¿noœci.

Trzeci wskaŸnik (Current ratio) powinien oscylowaæ w granicach 200%. Jest on traktowany jako wskaŸnik bezpieczeñstwa w zakresie p³ynnoœci œrodków. Przy okreœleniu p³ynnoœci wzorcowej tego wskaŸnika wychodzi siê z za³o¿enia, ¿e z uwagi na rozbie¿noœci czasowe pomiêdzy terminami p³atnoœci zobowi¹zañ, a uzyskiwanymi wp³ywami z dzia³alnoœci, œrodki obrotowe powinny z odpowiednim nadmiarem pokrywaæ bie¿¹ce zobowi¹zania. Zbyt wysoki poziom wskaŸnika œwiadczy o nadp³ynnoœci, co mo¿e mieæ niekorzystny wp³yw na rentownoœæ firmy. Spadek wskaŸnika poni¿ej 150% œwiadczy o zbyt niskim pokryciu bie¿¹cych zobowi¹zañ œrodkami obrotowymi. Sygnalizuje to, ¿e jednostka gospodarcza mo¿e mieæ k³opoty z wyp³acalnoœci¹.

41293. Analiza kapita³u obrotowego.

Kapita³ pracuj¹cy wyra¿a wielkoœæ kapita³ów sta³ych finansuj¹cych maj¹tek obrotowy. Jest on ró¿nic¹ pomiêdzy maj¹tkiem obrotowym a zobowi¹zaniami bie¿¹cymi. Mo¿na go równie¿ ustaliæ odejmuj¹c od kapita³u sta³ego (kapita³ w³asny + kapita³ obcy d³ugoterminowy) wartoœæ maj¹tku trwa³ego.

kapita³ obrotowy=maj¹tek obrotowyzobowi¹zania bie¿¹ce[30]Przedsiêbiorstwo mo¿e posiadaæ¿ny poziom kapita³u obrotowego w zale¿noœci od rodzaju prowadzonej dzia³alnoœci gospodarczej. Zadaniem tego kapita³u jest zmniejszenie ryzyka wynikaj¹cego z unieruchomienia czêœci œrodków obrotowych (zapasów, nale¿noœci) lub te¿ wynikaj¹cego ze strat zwi¹zanych z tymi œrodkami, np. z trudnoœci¹ sprzeda¿y wytworzonych wyrobów. Stanowi on pewnego rodzaju element bezpieczeñstwa u³atwiaj¹cy zachowanie p³ynnoœci finansowej firmy.

7. Analiza wskaŸników rentownoœci pracy

Istotnym czynnikiem ka¿dej dzia³alnoœci gospodarczej s¹ zasoby ludzkie, z którymi zwi¹zane s¹ takie wielkoœci jak stan zatrudnienia, zaanga¿owany czas pracy oraz ponoszone koszty pracy. Zasoby osobowe decyduj¹ o osi¹ganych efektach gospodarowania poprzez wydajnoœæ i rentownoœæ pracy w przeliczeniu na jednego zatrudnionego.

Rentownoœæ pracy jest form¹ syntetycznego ujêcia efektu finansowego (zysku lub straty) przedsiêbiorstwa wypracowanego (wygospodarowanego) przez jednego zatrudnionego. Rosn¹ca wielkoœæ wskaŸnika rentownoœci pracy stanowi wyraz osi¹gniêtego postêpu w efektywnoœci gospodarowania czynnikiem pracy. Obliczanie rentownoœci pracy wymaga uwzglêdnienia przeciêtnej liczby pracowników zatrudnionych w przeliczeniu na pe³nozatrudnionych (ogó³em grupy pracowników produkcyjnych czy umys³owych). Jednak zatrudnienie nominalne (zatrudnienie oficjalnie zarejestrowane) mo¿e kryæ pewne nieprawid³owoœci, dlatego te¿ nale¿y korzystaæ z realnego stanu zatrudnienia (zatrudnienie nominalne + zatrudnienie utajone). W celu analizy do typowych form zatrudnienia utajonego zalicza siê: pracê pracowników przedsiêbiorstwa w godzinach nadliczbowych, pracê osób fizycznych opart¹ na umowach-zlecenia lub umowach o dzie³o czy honoraria agencyjno-prowizyjne.

Podstawowe narzêdzia analizy rentownoœci pracy przedstawiaj¹ wzory:

WskaŸnik wydajnoœci pracy Wwp=przychody ze sprzeda¿y[31]liczba zatrudnionych

WskaŸnik rentownoœci zatrudnienia Wrz=zysk netto [32]liczba zatrudnionychW zale¿noœci od potrzeby badania mo¿emy ujmowaæ zatrudnienie nominalne lub realne. Jako miernik wydajnoœci pracy okreœlamy stosunek przychodów osi¹gniêtych ze sprzeda¿y wytworzonych wyrobów do liczby zatrudnionych. Wysokoœæ wskaŸnika zale¿y od rodzaju bran¿y.

W analizie przyczynowej rentownoœci pracy nale¿y zwróciæ uwagê na czynniki j¹ kszta³tuj¹ce, na Ÿród³a jej przyrostu. W zwi¹zku z tym rentownoœæ pracy mo¿na przedstawiæ jako:

zysk netto=aktywa ogó³em xsprzeda¿ nettoxzysk nettoliczba zatrudnionychliczba zatrudnionychaktywa ogó³emsprzeda¿ netto[33]WskaŸnik rentownoœci zatrudnienia Wrz=wyposa¿enie maj¹tkowe czynnika ludzkiegoxrotacja maj¹tkuxrentownoœæ sprzeda¿y nettoRentownoœæ zatrudnienia mo¿na przedstawiæ jako iloczyn wyposa¿enia maj¹tkowego czynnika ludzkiego, obrotowoœci maj¹tku oraz rentownoœci sprzeda¿y.

WskaŸnik wyposa¿enia maj¹tkowego czynnika ludzkiego wyznacza wartoœæ aktywów przypadaj¹cych na jednego zatrudnionego, jest syntetycznym miernikiem poziomu stosowanej technologii. WskaŸnik ten mo¿e byæ uto¿samiany z kapita³och³onnoœci¹ produkcji. W przypadku przedsiêbiorstw, wykazuj¹cych wy¿sz¹ wartoœæ tego wskaŸnika, mamy do czynienia z wiêkszym zaanga¿owaniem zasobów maj¹tku trwa³ego i obrotowego w procesy produkcji. Tendencja do oszczêdzania pracy prowadzi do mechanizacji i automatyzacji procesu wytwarzania, a to z kolei znajduje odbicie we wzroœcie wskaŸników kapita³och³onnoœci. Wp³ywaj¹c na poziom osi¹ganej rentownoœci, istotnie oddzia³uj¹ one na wybór realizowanych strategii, szczególnie w sferze inwestycji.

Kolejnym sposobem jest przedstawienie wp³ywu nastêpuj¹cych czynników na rentownoœæ zatrudnienia, a mianowicie: œredniego wynagrodzenia, produktywnoœci wynagrodzeñ oraz rentownoœci sprzeda¿y.

zysk netto=wynagrodzenie xsprzeda¿ nettoxzysk nettoliczba zatrudnionychliczba zatrudnionychwynagrodzeniesprzeda¿ netto[34]WskaŸnik rentownoœci zatrudnienia Wrz=œrednie wynagrodzeniexproduktywnoœæ wynagrodzeñxrentownoœæ sprzeda¿y netto

ANALIZA FINANSOWA

Ocena zagro¿enia upad³oœci¹.

Altman zbada³ niegdyœ 33 przedsiêbiorstwa, które zbankrutowa³y i 33 w dobrej kondycji finansowej, odpowiednio z podobnych bran¿. Z 22 wskaŸników wybra³ kilka i z nich stworzy³ wskaŸnik maj¹cy odpowiedzieæ na pytanie czy podmiot jest zagro¿ony bankructwem. Globalny wskaŸnik Altmana:

Z = 1.2 A + 1.4 B + 3.3 C + 0.6 D + 1.0 E

A - relacja kapita³u pracuj¹cego do aktywów ogó³em, to wskaŸnik struktury mówi¹cy ile kapita³u pracuj¹cego (maj¹tek obrotowy - zad³u¿enie bie¿¹ce) mieœci siê w maj¹tku ogó³em.



B - relacja zysku zatrzymanego do aktywów ogó³em, to te¿ wskaŸnik struktury bo aktywa=pasywom. Zysk zatrzymany (pozostawiony), to czêœæ zysku netto, która nie zosta³a przeznaczona na dywidendy.



C - relacja zysku przed opodatkowaniem i sp³at¹ odsetek EBIT (przychody - koszty bez odsetek od kredytów i po¿yczek wraz z wynikiem zdarzeñ nadzwyczajnych) do aktywów ogó³em. Nie uwzglêdnia siê kosztów po¿yczenia kapita³u, sytuacja taka, jak byœmy sami mieli kapita³. Podatek jest niezale¿ny od przedsiêbiorstwa, tak jak ulgi w nim.



D - wartoœæ rynkowa przedsiêbiorstwa (wartoœæ rynkowa * liczba akcji) do wartoœci ksiêgowej d³ugów (kapita³u obcego).



E - sprzeda¿ do aktywów ogó³em - to wskaŸnik produktywnoœci (obrotowoœci) aktywów ogó³em



Z £ 1,81 mamy prawo przypuszczaæ, ¿e podmiot gospodarczy jest zagro¿ony bankructwemZ = 2,675wartoœæ rozgraniczaj¹ca przedsiêbiorstwa o dobrej i z³ej sytuacji finansowej.Z > 2,99œwiadczy to o dobrej sytuacji finansowej.

Wzorcowe uk³ady nierównoœci.

Ich celem jest stwierdzenie czy mamy do czynienia z rozwojem, a je¿eli tak to czy na drodze gospodarowania ekstensywnego czy intensywnego.

Rozwój jest rozumiany jako wzrost zysku, przychodów, produkcji, maj¹tku, kapita³u.

Dzia³alnoœæ ekstensywna: gdy nasze efekty koñcowe s¹ osi¹gane poprzez przyrosty maj¹tkowe lub osobowe w przedsiêbiorstwie, proporcjonalne do nich s¹ przyrosty efektów i zysków.

Gospodarowanie intensywne polega na najbardziej efektywnym wykorzystaniu zasobów maj¹tkowych i osobowych, osi¹gane na drodze np. zwiêkszenia automatyzacji procesu produkcyjnego, produktywnoœci posiadanych maszyn, wydajnoœci pracy, poprawie procesu zarz¹dzania, usprawnienia dzia³alnoœci handlowej. W przypadku dzia³alnoœci intensywnej nawet przy zwiêkszeniu liczby zatrudnionych i maj¹tków efekty przedsiêbiorstwa rosn¹ szybciej, nieliniowo.

Przedsiêbiorstwo powinno charakteryzowaæ siê rozwojem na drodze gospodarowania intensywnego.

Wzorcowe uk³ady nierównoœci tworzone s¹ dla wskaŸników bezwzglêdnych (wartoœciowych) i wzglêdnych (jakoœciowych). WskaŸniki w uk³adzie jakoœciowym s¹ pochodnymi wzglêdem ujêcia wskaŸników w uk³adzie iloœciowym.

Podstawowy uk³ad iloœciowy to relacja czterech indeksów dynamiki:

iR < iM < iP < iZ

i - indeks dynamiki

R - przeciêtny stan zatrudnienia

M - przeciêtny stan maj¹tku ogó³em

P - przychody (mog¹ byæ zawê¿one)

Z - zysk (z wybranego tytu³u)

iR < iMSzybszy przyrost maj¹tku ni¿ zatrudnienia œwiadczy o wzroœcie technicznego uzbrojenia pracy, inaczej wyposa¿eniu maj¹tkowym czynnika ludzkiego (iloœæ maj¹tku na zatrudnionego). Mo¿e byæ to zwi¹zanie z automatyzacj¹ produkcji, ale tak¿e ze wzrostem nale¿noœci, zapasów, maj¹tku finansowego.iM < iPSzybszy przyrost przychodów ni¿ maj¹tku oznacza intensywne wykorzystanie maj¹tku, œwiadczy to o wzroœcie produktywnoœci maj¹tku, rotacji tego maj¹tku.iR < iPPrzychód rosn¹cy szybciej ni¿ zatrudnienie oznacza wzrost produktywnoœci zatrudnionych, czyli wydajnoœci pracy.iP < iZSzybszy wzrost zysków ni¿ przychodów œwiadczy o szybciej rosn¹cych przychodach ni¿ kosztach albo o sta³ych lub malej¹cych kosztach przy rosn¹cych przychodach. Przyrost kosztów nie jest niczym z³ym, je¿eli jest kompensowany przez szybszy przyrost przychodów.iM < iZRosn¹ce szybciej zyski ni¿ maj¹tek œwiadczy o wzroœcie rentownoœci aktywów ogó³em czy kapita³ów ogó³em (konstrukcja teoretyczna).iR < iZSzybciej rosn¹ce zyski od zatrudnienia œwiadcz¹ o intensywnym wykorzystaniu zasobów osobowym, wzrasta wówczas rentownoœæ zatrudnionych. Mo¿na to te¿ nazwaæ wydajnoœci¹ pracy.

Same wskaŸniki powinny przekraczaæ 100%, by ogólnie mieæ do czynienia z rozwojem.

W miejsce maj¹tku mo¿na w tym uk³adzie wprowadziæ wynagrodzenia lub ogólniej koszty pracy obejmuj¹ce wynagrodzenia wraz z narzutami (podró¿e s³u¿bowe, ekwiwalenty), umowy o dzie³o i umowy-zlecenia. Mo¿na uwzglêdniaæ zatrudnienie rzeczywiste obejmuj¹ce zatrudnienie nominalne i utajone (np. na skutek dodatkowych umów czy urlopów chorobowych). Uk³ad owy mo¿na równie¿ rozbudowaæ o zysk netto, koszty ogó³em (by³o na æwiczeniach).

Uk³ad jakoœciowy.

Jest uzale¿niony w swojej konstrukcji od uk³adu iloœciowego.



techniczne uzbrojenie pracy

produktywnoœæ maj¹tku

wydajnoϾ pracy

rentownoœæ przychodów

rentownoœæ maj¹tku

rentownoϾ zatrudnionych

Je¿eli produktywnoœæ maj¹tku wzrasta szybciej ni¿ techniczne uzbrojenie pracy znaczy to, ¿e maj¹tek jest wykorzystywany efektywnie i warunkuje wzrost produktywnoœci zatrudnionych.Je¿eli szybciej wzrasta produktywnoœæ zatrudnionych ni¿ techniczne uzbrojenie pracy, znaczy to efektywne wykorzystanie czynnika ludzkiegoJe¿eli produktywnoœæ zatrudnionych wzrasta szybciej ni¿ produktywnoœæ maj¹tku œwiadczy to o lepszym wykorzystaniu pracy ludzkiej ni¿ maj¹tku.Je¿eli szybciej roœnie rentownoœæ przychodów ni¿ produktywnoœæ maj¹tku nastêpowaæ mo¿e korzystna zmiana kosztów w porównaniu do przychodów, lepiej jest wykorzystywany maj¹tek.

Rentownoœæ przychodów rosn¹ca szybciej ni¿ produktywnoœæ zatrudnionych mo¿e œwiadczyæ o korzystnym wykorzystaniu zasobów osobowych lub/i korzystnej relacji koszty-przychody. - efektywne wykorzystanie sk³adników maj¹tkowych, relacji przychodów-koszty.Szybszy wzrost rentownoœci zatrudnionych od technicznego uzbrojenia pracy znaczy lepsze efekty pracy zatrudnionych i ich dobre wykorzystanie, korzystna relacja przychody-koszty. - szybciej rosn¹ca rentownoœæ ni¿ produktywnoœæ zatrudnionych œwiadczy o korzystnej relacji przychody-koszty.  - szybciej rosn¹ca rentownoœæ zatrudnionych ni¿ rentownoœæ przychodów - szybciej rosn¹ca rentownoœæ zatrudnionych ni¿ rentownoœæ maj¹tku

Mo¿na podobnie jak w uk³adzie iloœciowym zamieniæ maj¹tek na koszty pracy:



przeciêtne koszty wynagrodzeñ (lub pracy) jednego zatrudnionego

produktywnoœæ wynagrodzeñ (lub kosztów pracy)

wydajnoϾ pracy

rentownoœæ przychodów

rentownoœæ wynagrodzeñ (kosztów pracy)

rentownoϾ zatrudnionych

Oczekujemy, ¿e wskaŸniki te bêd¹ przekracza³y 100%.

Co i w jakim stopniu wp³ywa na wartoœci przychodów i zysków? To pytanie, na które mo¿emy próbowaæ odpowiedzieæ wykorzystuj¹c syntetyczn¹ analizê wskaŸnikow¹ wzorcowych uk³adów nierównoœci.



Je¿eli wszystkie znaki s¹ odwrócone mamy do czynienia z regresem firmy, je¿eli wszystkie s¹ zgodne - z jej rozwojem. Ma³o niezgodnoœci œwiadczy o rozwoju przedsiêbiorstwa z zachwianymi niektórymi elementami. Mo¿e to byæ oznaka dzia³alnoœci ekstensywnej.

Syntetyczne badanie Altmana i ocenê na podstawie nierównoœci mo¿na wykonaæ na pocz¹tku i koñcu badañ. Na pocz¹tku: by wyrobiæ sobie pogl¹d na temat przedsiêbiorstwa i go ewentualnie zweryfikowaæ, na koñcu: by potwierdziæ efekty badañ analizy szczegó³owej. W praktyce przeprowadza siê w procesie badawczym zarówno uk³ad iloœciowy, jak i jakoœciowy. Mo¿e nast¹piæ uzupe³nienie wnioskowania, nie powinny siê pojawiæ sprzecznoœci. Na æwiczeniach rozpoczynamy od badania syntetycznego, by mieæ obraz ca³oœci przedsiêbiorstwa i zejœæ do szczegó³ów. Na koñcu ponownie otrzymamy obraz ca³oœciowy rozszerzony o badania szczegó³owe. Analiza piramidalna mo¿e byæ kontynuacj¹ analizy wskaŸnikowej.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa-teoria (13 str), Analiza i inne
analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa (22 str), Analiza i inne
analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa (15 str), Analiza i inne
analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa - cz. 5, analiza finansowa
12-04 lokalna oferta finansowania zewnetrznego, Analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa
analiza ekon, ANALIZA EKONOMICZNA PRZEDSIĘBIORSTW
analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa - cz. 4, analiza finansowa
ANALIZA EKONOMICZNA W PRZEDSIĘBIORSTWIE Praca zbiorowa pod redakcją Magdaleny Jerzemowskiej
analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa - cz. 1, analiza finansowa
Analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa
analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa - cz. 3, analiza finansowa
analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa - cz. 7, analiza finansowa
Analiza ekonomiczna przedsiębiorstw - praca zaliczeniowa, Studia - materiały, semestr 7, Zarządzanie

więcej podobnych podstron