„ Boże Narodzenie -Święta Miłości”

-scenariusz akademii.

Grupa młodzieży przechodzi przez scenę z transparentem i skanduje zapisane na nim hasło:

„ Świat potrzebuje więcej serca - twojego serca.”

(muzyka instrumentalna - „Gwiezdne Wojny”)

Narrator ( w towarzystwie grupy, jakby kontynuując wcześniej zaczętą myśl):

... i oczywiście nie potrafimy z całą pewnością wskazać, które ze znanych nam układów planetarnych mogą być zamieszkane. Ale powszechność występowania planet budzi nadzieję na odkrycie innych cywilizacji, które budują miasta, może takie, jak to przed nami. Proszę spojrzeć na te rozświetlone okna w zimową noc. W domach komfortowo i ciepło, ludzie oczekują na święta. Gorączkowo robią zakupy, sprzątają, padają ze zmęczenia na fotel przed telewizorem. A tam dalej widzimy ... o, co to? Spadająca gwiazda! (przebiega przebrana osoba) Wracając do tematu, proszę za mną ...

(Narrator odchodzi, pojawia się Mały Książę i rozgląda ciekawie)

(ZWISBLUES z Metra)

(Mały Książę spotyka Biznesmena)

MK: Proszę cię, narysuj mi baranka!

Biznesmen: Że co proszę?!

MK: Proszę, narysuj mi baranka!

Biznesmen: A ty mały co tu się wałęsasz po nocy? Baranka mu się zachciało! Zmykaj do domu! Ja muszę jeszcze dziś sprzedać kontener ... (dzwoni komórka) No co, Waldek? To niech grzeje na granicę! Jaka Wigilia?! Facet, to jest interes, a nie bajki o Mikołaju! No!

(odkłada komórkę).

MK: Pokaż mi dom.

Biznesmen (zdziwiony i zaskoczony) : Ale ja nie znam drogi...

MK: Dorośli są śmieszni. Poszukajmy domu

(„Ocal mnie” Hołdys i Dzieci Ulicy)

(idą razem i spotykają Pijaka)

MK: Dlaczego pijesz?

Pijak: Żeby zapomnieć.

MK: O czym zapomnieć?

P: Aby zapomnieć, że się wstydzę.

MK: Czego się wstydzisz?

P.: Wstydzę się, że piję.

MK: Popatrzcie, droga. Drogi zawsze prowadzą do ludzi. Chodźcie!

(idą w trójkę)

(Anna Maria Jopek: „Niech ktoś zatrzyma...”)

(spotykają Kobietę W Pośpiechu)

(Kobieta nieustannie nerwowo chodzi w miejscu)

Kobieta (mówi niemal bez przerw na oddech) : Co to za towarzystwo? Jakiś pokurcz i dwóch meneli. Gdzie oni tak idą? Bez sensu. I jeszcze jutro fryzjer o dziewiątej, potem kosmetyczka o dziesiątej trzydzieści. Albo nie: najpierw kosmetyczka - co za okropny śnieg - a potem fryzjer i krawcowa ... Jeszcze nie zdążyłam kupić...

MK (przerywając jej): Zaprowadź mnie do domu.

Kobieta (kontynuując myśl): guzików i - co za śnieg - koronki. (zdziwiona ) Do domu? Ale ja nie mam czasu! Muszę być jeszcze w centrum fitnesu i hipermarkecie i ...

MK (znowu przerywając jej): Idąc prosto przed siebie nie można zajść daleko.

Kobieta: Że jak?(stoi oniemiała)

MK: Dorośli są śmieszni. Jedynie dzieci wiedzą, czego szukają. O, tam są!

(„Ja do Ciebie” Gawęda)

(Dziecko bierze MK za rękę i prowadzi do domu)

Narrator (kończy myśl)

... tej nocy i oto nasza grupa wchodzi do zwykłego obejścia i za chwilę zastuka do drzwi. Przed wiekami gościnność nakazywała by przyjąć gości, teraz pewnie zostaną w drzwiach poczęstowani cukierkiem i odprawieni. Ale spójrzmy, dzwonią do drzwi ...

Maria: Ziutek, otwórz drzwi, ktoś przyszedł!

Józef: W taki śnieg? Już lecę Marysiu!

(otwiera drzwi) O, mili goście. Proszę do środka.

Maria: Proszę do wigilijnego stołu!

Goście (zdziwieni, razem): Jak to? Nie mamy nawet prezentów.

Maria: Ależ macie! Zostawcie tu swoją samotność, zabieganie, brak miłości, brak celu i prawdy w życiu.

Józef: Przyjmijcie prostotę. Bo kto nie stanie się jak dziecko, nie wejdzie do Królestwa Niebieskiego.

Grupa młodzieży ponownie wchodzi na scenę z transparentem i powtarza zapisane hasło.

Narrator: Świat potrzebuje więcej serca. Twojego i mojego. Idźmy za przykładem tych, którzy otwarli dziś drzwi swoich domów i sprawmy, by były otwarte przez cały rok.

A teraz z radością razem zaśpiewajmy na cześć tego, co się nam narodził!

(Kolędy)

Dekoracje: transparent z hasłem(graffiti), drzwi, okno, stół przybrany świątecznie, krzesła, choinka.

Rekwizyty: kartka, ołówek, teczka, telefon komórkowy, butelka, torba pełna zakupów, dzwonek, figurka Jezusa.

---