PRAWO PARKINSONA CZYLI ROSNĄCA PIRAMIDA

Parkinson rozpoczyna swój wywód od stwierdzenia ze „najbardziej zajęty człowiek to ten, który ma mnóstwo czasu”. Podaje przykład babci która chce wysłać pocztówkę i zajmuje jej to cały dzień.....ma to prowadzić do stwierdzenie ze zależność między pracą (zwłaszcza biurową) a czasem do jej wykonania jest baaaardzo elastyczna. Do tego ilość osób zatrudnionych do wykonania czegoś jest nieadekwatna do wykonanej pracy.

I tutaj Parkinson zaczyna bezceremonialnie najeżdżać na administracje publiczną i biurokracje o czym traktuje cały rozdział.

• Wzrost liczby urzędników nie ma żadnej współzależności z ilością pracy (jak sądzą płatnicy i politycy). Wzrostem urzędników rządzi PRAWO PARKINSONA i nie ma znaczenia czy pracy będzie więcej czy mniej.....(bo prawo Parkinsona to prawo wzrostu)

• Parkinson wysuwa 2 stwierdzenia : 1)urzędnik pragnie mnożyć podwładnych a nie rywali 2)urzędnicy przysparzają sobie nawzajem pracy, jedni drugim. Omówmy teraz podpunkt nr 1 - chodzi o to ze urzędnik A narzeka ze jest przepracowany( co najczęściej nie jest prawda....) i ma 3 rozwiązania: podać się do dymisji (no to odpada i nie trzeba tłumaczyć dlaczego) , może podzielić się pracą z kumplem - urzędnikiem B (ale wtedy wyjdzie na niekompetentnego), lub poprosić o 2 pomocników: C i D . Oczywiście urzędnik A wybiera trzecie rozwiązanie. Prosi o 2 pomocników: musi ich być 2 bo jak pisze Parkinson „ C gdyby był sam dzieliłby prace z A i w ten sposób powstałaby ta sama sytuacja co z B” Podwładnych musi być 2 bo każdy boi się awansu tego drugiego więc się trzymają w karbach. Kiedy C skarży się na przepracowanie dają mu kolejnych podwładnych (oczywiście 2 ) więc mamy już urzędnika E i F po czym kolejnych G i H i tak dalej w nieskończoność......jak widzimy mamy cały zastęp urzędników który wykonuje prace która początkowo miał robić A. Co gorsza tych kilku urzędników nawzajem stwarza sobie pracę : wpływający dokument musi trafić do każdego z nich bo każdy musi coś zatwierdzić. Do tego nadrzędny urzędnik A musi pilnować tych wszystkich B,C,D,E,F......i sam jest jeszcze bardziej zmęczony niż był bez tych „pomocników”

• Parkinson podaje przykład z życia tzn : Marynarkę Królewską. Mianowicie od 1914 do 1928 zmniejszyła się ilość okrętów bojowych i oficerów, marynarzy ale przybyło kogo....?!!!! no właśnie tych nieszczęsnych URZĘDNIKÓW aż o 79% w przeciągu 14 lat. Rocznie średnia wynosi 5,6%. Warto zaznaczyć ze wzrosła liczba kreślarzy, konstruktorów , techników o 40% ale Parkinson tłumaczy to techniką - no bo ci ludzie są potrzebni aby rozwijała się technika morska.

Statystyka Admiralicji

Klasyfikacja	Rok		Wzrost lub spadek w %
		1914		1928
Wielkie okręty bojowe	62	20	67,74
Oficerowie i marynarze Marynarki Królewskiej	146000	100000	- 31,50
Dokerzy (robotnicy)	57000	62439	+ 9,54
Funkcjonariusze i urzędnicy doków	3249	4558	+ 40,28
Urzędnicy admiralicji	2000	3569	+ 78,45

• Drugi przykład z życia to personel ministerstwa Kolonii w okresie upadku imperium. w 1935 było 372 urzędników a w 1954 aż 1661.Oczywiście trzeba dodać ze kolejne kolonie z roku na rok odzyskiwały niepodległość ale nie spowodowało to zmniejszenia urzędników ale gigantyczny ich wzrost. Daje to średni wzrost 5,89% rocznie.

Statystyka Ministerstwa Kolonii

Rok	1935	1939	1943	1947	1954
Liczba pracowników	372	450	817	1139	1661

• Wyrażenie Prawa Parkinsona za pomocą wzoru:

X=(2k^m + l) /n k - liczba urzędników mianujących urzędników, l - różnica między wiekiem nominacji a emerytury m - liczba godzin poświecona na pisanie wewnętrznych notatek do pracowników, n - liczba jednostek administracyjnych, x- liczba urzędników zatrudnianych na rok. Parkinson w tym całym matematycznym bełkocie idzie dalej i pisze ze jeśli pomnożymy to przez 100% to i podzielimy przez y czyli wynik z poprzedniego roku to otrzymamy procent wzrostu czyli

X=[100(2k^m + l) /yn] % Ta wartość zawsze waha się między 5,17% a 6,56% niezależnie od ilości pracy do wykonania.

AKSJOMAT PARKINSONA

Urzędnik pragnie pomnażać podwładnych, nie rywali. Urzędnicy wytwarzają pracę sobie nawzajem.

Kilka dodatkowych słów: Parkinson to pisarz brytyjski i jego wypociny o biurokracji porównuje się do zasad Murphy`ego czy Petera. Trzeba zdac sobie sprawę z faktu ze jest to satyryk dlatego te matematyczne bzdety to jakaś totalna wariacja.

2

---