10 (169)


Opis ćwiczenia nr 10

Temat: Wyznaczanie modułu Younga metodą zginania pręta.

Wstęp teoretyczny

Podstawową cechą ciał stałych jest sprężystość postaci. Oznacza to, że gdy pod działaniem sił zmieniają one swój kształt i wymiary, to po ich ustąpieniu wracają do swego stanu wyjściowego. I tak: jeśli na unieruchomione ciało sprężyste podziałamy siłą, to powstaną w tym ciele naprężenia, wywołujące jego odkształcenie. Naprężenie σ w pręcie o przekroju poprzecznym A, na który działa siła F równe jest stosunkowi siły do pola powierzchni pręta:

σ = F / A

Naprężeniu stawiają opór siły międzycząsteczkowe wewnątrz materiału. Rozróżnia się zwykle trzy rodzaje naprężeń: rozciągające, ściskające i ścinające. Zmiana długości pręta, spowodowana jest rozciąganiem lub ściskaniem, jest proporcjonalna do jego długości.

Gdy po usunięciu siły F ciało wraca do swych wymiarów, to odkształcenie takie nosi nazwę odkształcenia sprężystego. Dla małych odkształceń sprężystych ε (miara odkształcenia) jest proporcjonalne do naprężenia σ:

ε = 1 / E ⋅ σ

gdzie E jest modułem sprężystości dla danego materiału (tzw. moduł Younga).

Moduł Younga wyraża się w paskalach: 1Pa = 1 N/m².

Liniowa zależność pomiędzy naprężeniem a odkształceniem znana jest jako prawo Hooke'a. Prawo to stwierdza, że podczas rozciągania lub ściskania zmiana długości jest proporcjonalna do działającej siły:

Δl = 1/E ּ l/A ּ F

Najprostszy sposób wyznaczenia modułu Younga polega na pomiarze przyrostu długości Δl pręta o długości l i przekroju A, umocowanego bądź też podpartego na obu końcach.

Wykonanie ćwiczenia

Do wykonania ćwiczenia potrzebne są:

Wszystkie pomiary dokonujemy dla dwóch prętów (drewnianego i metalowego).