PRAWO璏INISTRCYJNE egz


PRAWO ADMINISTRCYJNE - EGZAMIN.

1. Administracja publiczna i jej rola w funkcjonowaniu pa艅stwa.

Administracja to podstawowy cz艂on rozwoju pa艅stwa, po wy艂膮czeniu ustawodawstwa i s膮downictwa. Od adm zale偶y jako艣膰 pa艅stwa, bez sprawnej, efektywnej i kompletnej administracji pa艅stwo nie mog艂oby funkcjonowa膰.

W znaczeniu podmiotowym adm. publ. tworz膮:

- organy pa艅stwa

- organy samorz膮du terytorialnego

- zak艂ady administracyjne

- inne podmioty, kt贸re wykonuj膮 funkcje zlecone adm. publ.

W znaczeniu przedmiotowym: to wykonywanie zada艅 publicznych maj膮cych na celu zaspokajanie zbiorowych i indywidualnych potrzeb obywateli, wynikaj膮cych ze wsp贸艂偶ycia ludzi w spo艂eczno艣ciach.

Dzia艂alno艣膰 administracji wyznaczona jest przez prawo i mie艣ci si臋 w jego granicach.

2. Podstawowe funkcje adm. publ.

- organizatorska - podstawowe zadanie polegaj膮ce na tym, 偶e adm. winna organizowa膰 nowe stosunki spo艂eczne tzn. przewidywa膰 potrzeby, kierunki rozwoju spo艂ecznego i przygotowywa膰 si臋 do rozwi膮zywania problem贸w, kt贸re mog膮 wyst膮pi膰 w celu z艂agodzenia ich skutk贸w np. problem bezrobocia. Jej rol膮 jest zapewnienie bezpiecze艅stwa obywateli o ochrona praw jednostki.

- reglamentacyjno - porz膮dkowa - swoim dzia艂aniem adm. potwierdza istniej膮ce prawo danego obywatela albo je przyznaje np. prawo do posiadania paszportu, albo je odbiera np. prawo jazdy. koncesje, pozwolenia uprawnienia.

- -艣wiadcz膮ca - realizacja powinno艣ci wobec spo艂ecze艅stwa (zabezpieczenie praw) np. o艣wiata, ochrona zdrowia.

- jako w艂a艣ciciel mienia - og贸lnopa艅stwowego i komunalnego w celu realizacji korzy艣ci dla spo艂ecze艅stwa, dysponuje tym maj膮tkiem.

3. Metody okre艣lania adm. publ. (w znaczeniu dzia艂alno艣ci).

- podejmowana w celu publicznym dzia艂alno艣膰 pa艅stwa (poza ustawodawcz膮 i s膮downicz膮)

- dzia艂alno艣膰 organ贸w publicznych (poza ustawodawcz膮 i s膮downicz膮)

- dzia艂alno艣膰 organizatorska i stymulacyjna, konkretna, praktyczna, bezpo艣rednia, skierowana na zbiorowo艣膰 - w interesie publicznym przed interesem jednostki, w艂adcza, oparta na prawie, trwa艂a, maj膮ca na celu realizacj臋 zada艅 publicznych pa艅stwa.

- dzia艂alno艣膰 realizowana przez adm. publ. posiadaj膮c膮 prawo przymusu

- dzia艂alno艣膰 (cz臋艣膰) w wyniku kt贸rej powstaje stosunek administracyjno-prawny

- dzia艂alno艣膰 skierowana zawsze na osi膮gni臋cie rezultat贸w zgodnie z interesem pa艅stwa i interesem lokalnych spo艂eczno艣ci

4. Poj臋cie prawa administracyjnego, koncepcji wyodr臋bniania tej ga艂臋zi z systemu prawa.

Prawo adm. to zesp贸艂 norm prawnych reguluj膮cych organizacj臋 i zachowanie si臋 administracji pa艅stwowej, a tak偶e zachowanie si臋 os贸b fizycznych i innych podmiot贸w.

S膮 to wszystkie normy prawa kt贸re prowadz膮 do powstania stosunk贸w administracyjno-prawnych.

Wydzielenia prawa adm. z systemu prawa dokonano poprzez rozgraniczenie norm prawnych w zakresie regulacji prawa innych ga艂臋zi. Przyj臋to 3 metody regulacji prawnej:

- karnistyczna - zwi臋z艂o艣膰 norm, prosta konstrukcja przepis贸w

- cywilistyczna - zak艂ada r贸wno艣膰 stron, dobrowolno艣膰, brak zakazu, nakazu

- administracyjno-prawna - mo偶na j膮 odr贸偶ni膰 je偶 po samym skonstruowaniu tekstu, pojawia si臋 organ dominuj膮cy w stosunku do innych podmiot贸w (w stosunku prawno-adm. 艣wiadoma nier贸wno艣膰 podmiot贸w, organ pa艅stwa nadrz臋dny w stosunku do innych podmiot贸w); druga strona nie ma wp艂ywu na stosunek prawny.

Nie ma kodeksu PA i nie b臋dzie go w tej dziedzinie prawa, poniewa偶 mnogo艣膰 dziedzin w kt贸rych dzia艂a PA jest zbyt du偶a i nie da si臋 ujednolici膰.

Na system norm PA sk艂adaj膮 si臋:

- normy ustrojowe - dot. organizacji struktur i zasad ich funkcjonowania

- przepisy prawa materialnego - w oparciu o nie powstaj膮 normy dzia艂ania np. prawo budowlane

5. Definicja organu adm. publ.., jego cechy konstrukcyjne i kryteria podzia艂u tych organ贸w.

Organ adm. publ. jest to wyodr臋bniona jednostka organizacyjna w aparacie pa艅stwa, kt贸ra na podstawie przepis贸w realizuje w spos贸b konkretny i praktyczny zadania adm. publ. dzia艂aj膮c w swoistych formach prawnych, wspieraj膮c te dzia艂ania mo偶liwo艣ci膮 przymusu.

Konstrukcja organu:

Kryteria podzia艂u organ贸w w zale偶no艣ci od:

6. Organ administracji, aparat administracyjny, aparat pa艅stwowy - istota tych poj臋膰 i znaczenie.

Organ administracji - to organ pa艅stwa, czyli ka偶da jednostka organizacyjna pa艅stwa maj膮ca uprawnienia do wyra偶ania woli pa艅stwa, zajmuj膮ca si臋 bezpo艣rednim wykonywaniem funkcji administracyjnej pa艅stwa w granicach przyznanych kompetencji. ( Organ wykonuj膮cy prawo, nie stanowi go i nie wykonuje funkcji wymiaru sprawiedliwo艣ci).

Aparat administracyjny - wszystkie jednostki wykonuj膮ce funkcje administracji publicznej, niezale偶nie czy s膮 one pa艅stwowe, samorz膮dowe czy nie. Na aparat ten sk艂adaj膮 si臋 przede wszystkim: organy adm. rz膮dowej, organy samorz膮dowe, zak艂ady publiczne, a tak偶e podmioty wykonuj膮ce funkcje adm. publ. w ograniczonym zakresie na podstawie specjalnych upowa偶nie艅 np. niekt贸re przedsi臋biorstwa pa艅stwowe, organizacje spo艂eczne.

Aparat pa艅stwowy - to ca艂a w艂adza pa艅stwowa wykonuj膮ca zadania dzia艂alno艣ci ustawodawczej, wykonawczej i s膮downiczej.

7. Naczelne i centralne organy administracji, ich cechy wsp贸lne i r贸偶ni膮ce.

Centralne organy administracji to grupa organ贸w, kt贸rej zakres terytorialnego dzia艂ania obejmuje ca艂y kraj (cecha wsp贸lna). Wyr贸偶niamy dwa rodzaje: organy naczelne oraz pozosta艂e organy centralne - urz臋dy centralne.

Naczelne organy administracji - to charakterystyczna w膮ska grupa do kt贸rej zalicza si臋 tylko te, kt贸re wymienia Konstytucja. S膮 to: Prezydent RP, RM, Prezes RM, ministrowie resortowi.

Charakteryzuje je (r贸偶nice):

Centralne urz臋dy - drugi obok rz膮dowego segment administracji centralnej. Charakteryzuje je (r贸偶nice):

Podstawowe kategorie:

8. Charakterystyczne struktury administracji pa艅stwowej w Polsce.

W systemie adm. wyr贸偶niamy 2 podstawowe kierunki wg. kt贸rych organizowane s膮 struktury administracyjne:

9. Struktura administracji rz膮dowej w terenie i jej rodzaje.

Rodzaje: administracja zespolona i niezespolona.

Administracj臋 rz膮dow膮 w terenie wykonuj膮:

w imieniu wojewody - z ustawowego upowa偶nienia np. Kurator O艣wiaty

w imieniu w艂asnym - je偶eli ustawy tak stanowi膮 np. Komendant Wojew贸dzki Policji

10. Prezydent RP jako organ w艂adzy wykonawczej.

Konstytucja zalicza urz膮d Prezydenta do w艂adzy wykonawczej. Jednak偶e pozycja Prezydenta r贸偶ni si臋 od pozycji innych organ贸w zaliczanych do adm. centralnej i organ贸w naczelnych. Prezydent ma szerokie i donios艂e kompetencje, kt贸re wykraczaj膮 poza w艂adz臋 wykonawcz膮.

Jako organ w艂adzy wykonawczej Prezydent:

ratyfikowanie i wypowiadanie um贸w mi臋dzynarodowych

mianuje i odwo艂uje pe艂nomocnych przedstawicieli RP w innych pa艅stwach i organizacjach mi臋dzynarodowych

przyjmuje listy uwierzytelniaj膮ce i odwo艂uj膮ce akredytowanych w Polsce przedstawicieli innych pa艅stw i org. mi臋dzyn.

zwierzchnik si艂 zbrojnych

powo艂uje i odwo艂uje dow贸dc贸w rodzaj贸w si艂 zbrojnych i Szefa Sztabu Generalnego, mianuje na stopnie generalskie

nadawanie odznacze艅

stosowanie prawa 艂aski

nadawanie i zwalnianie z obywatelstwa polskiego

nadawanie tytu艂u naukowego profesora

11. Prezes Rady Ministr贸w - jego pozycja prawna i funkcje.

Pozycja tego organu znacznie wzros艂a po wej艣ciu w 偶ycie Konstytucji RP, brak jest jednak jednolitej regulacji. Konstytucja og贸lnie okre艣la jakie on ma uprawnienia. Uprawnienia Prezesa RM okre艣la r贸wnie偶 wiele ustaw.

Premier wyst臋puje w 2 rolach:

  1. jako przewodnicz膮cy RM;

  1. samodzielny naczelny organ admi.

12. Minister, jego pozycja prawna i funkcje.

Minister jest jednoosobowym naczelnym organem pa艅stwa a zarazem cz艂onkiem organu kolegialnego - RM.

2 kategorie ministr贸w:

  1. kieruj膮cy okre艣lonymi dzia艂ami administracji rz膮dowej - ministrowie resortowi

  2. wype艂niaj膮cy zadania wyznaczone im przez Prezesa RM tzw. ministrowie bez teki. Nie piastuj膮 oni kierownictwa resortu, ale s膮 pe艂noprawnymi cz艂onkami RM.

Urz膮d ministra ( poza min. bez teki) jest tworzony w drodze ustawy.

Minister resortowy kieruje, nadzoruje i kontroluje dzia艂alno艣膰 podporz膮dkowanych organ贸w, urz臋d贸w i jednostek, w szczeg贸lno艣ci:

Ministrowie bez teki zajmuj膮 si臋 sprawami powierzonymi im przez Prezesa RM ze sfery jego zada艅 i kompetencji. Rozporz膮dzenie ustalaj膮ce zakres dzia艂ania personifikuje stanowisko, okre艣la dzia艂ania konkretnych os贸b np. Janusza Pa艂ubickiego - zmiana osoby wymaga zmiany rozporz膮dzenia.

13. Administracja zespolona i niezespolona, kryterium podzia艂u, rodzaje organ贸w.

Administracja zespolona - obejmuje dzia艂aj膮cych pod zwierzchnictwem wojewody kierownik贸w zespolonych s艂u偶b. inspekcji i stra偶y wykonuj膮cych zadania i kompetencje okre艣lone w ustawach:

Zwierzchnikiem adm. zespol. rz膮dowej jest wojewoda. Organizacj臋 zespolonej adm. rz膮d. w wojew贸dztwie okre艣la statut urz臋du wojew贸dzkiego nadany przez wojewod臋.

Organy zespolonej adm. rz膮d.:

W sk艂ad zespolonej adm. rz膮d. wchodz膮 organy: Inspekcji Handlowej, Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Skupu I Przetw贸rstwa Artyku艂贸w Rolnych, S艂u偶by Geodezyjnej i Kartograficznej, Organy Policji, Pa艅stwowej Stra偶y Po偶arnej, Inspektor Ochrony 艢rodowiska a tak偶e Kurator O艣wiaty, Wojew贸dzki Konserwator Zabytk贸w jako pracownik urz臋du wojew贸dzkiego.

Wojewoda ma wp艂yw na obsad臋 personaln膮 w/w podmiot贸w. Powo艂uje i odwo艂uje kierownik贸w z wyj膮tkiem komendanta wojew贸dzkiego policji i stra偶y po偶arnej, kt贸rzy powo艂ywani s膮 za zgod膮 wojewody, a odwo艂ywani po zasi臋gni臋ciu opinii wojewody.

Administracja niezespolona to terenowe organy administracji rz膮dowej podporz膮dkowane w艂a艣ciwym ministrom oraz kierownicy pa艅stwowych os贸b prawnych i kierownicy innych jednostek organizacyjnych wykonuj膮cych zadania z zakresu adm rz膮d. na obszarze wojew贸dztwa. W sk艂ad adm. niezespol. wchodz膮 organy np:

Powo艂ywanie i odwo艂ywanie org. adm. niezesp. le偶y w gestii w艂a艣ciwego centralnego organu adm i wymaga wniosku albo zgody w艂a艣ciwego miejscowo wojewody. Organy adm. niezesp. tworz膮 akty prawa miejscowego. Organy adm. niezesp. dzia艂aj膮ce na obszarze wojew贸dztwa s膮 zobowi膮zane do zapewnienia zgodno艣ci swoich dzia艂a艅 z poleceniami wojewody.

R贸偶nice - kryterium podzia艂u:

  1. zwierzchnictwo - A.Z - wojewoda

AN - w艂. minister

  1. organizacja - AZ - statut UW

AN - ustawy

  1. powo艂ywanie i odwo艂ywanie organ贸w - AZ - wojewoda

AN - centralne org. adm na wniosek

  1. funkcja prawodawcza - AZ - brak

AN - stanowi akty prawa miejscowego

  1. zadania - AZ - o charakterze regionalnym

AN - o charakterze og贸lnopa艅stwowym

  1. delegatury terenowe - AZ - tworzy wojewoda

AN - ustanawiane w

14. Wojewoda i jego zakres dzia艂ania.

Wojewoda spe艂nia podstawowe funkcje:

W艂a艣ciwo艣膰 miejscowa wojewody obejmuje obszar wojew贸dztwa. Powo艂uje go i odwo艂uje Prezes RM na wniosek ministra w艂a艣ciwego do spraw adm. publ. Generalnie wojewoda podlega premierowi, ale merytorycznie podlega r贸wnie偶 ka偶demu ministrowi w zale偶no艣ci od typu sprawy.

Do zakresu w艂a艣ciwo艣ci wojewody nale偶膮:

Wojewoda ma kompetencje prawodawcze - stanowi akty prawa miejscowego obowi膮zuj膮cego na obszarze wojew贸dztwa lub jego cz臋艣ci. Aparat pomocniczy wojewody to urz膮d wojew贸dzki.

Kolegium doradcze wojewody to:

15. Nadz贸r w systemie terenowych organ贸w administracji.

Nad dzia艂alno艣ci膮 wojewody i org. adm niezespol. nadz贸r pe艂ni膮: prezes RM i poszczeg贸lni ministrowie. Nadz贸r ten sprawowany jest na podstawie kryterium legalno艣ci, zgodno艣ci z polityk膮 rz膮du, rzetelno艣ci, sprawno艣ci i gospodarno艣ci.

Do kompetencji nadzorczych RM nale偶y:

Organem nadzoru jest r贸wnie偶 wojewoda, kt贸ry odpowiada za realizacj臋 spraw adm rz膮d. W zakresie swych kompetencji wojewoda mo偶e r贸wnie偶 wydawa膰 polecenia obejmuj膮ce organy adm. niezespol.

Podstawowym zadaniem nadzoru jest stwierdzenie niewa偶no艣ci uchwa艂y. W razie niezgodno艣ci uchwa艂y z prawem organ nadzoru stwierdza jej niewa偶no艣膰 w ca艂o艣ci lub w cz臋艣ci w terminie 30 dni od uchwalenia. Organ nadzoru po wszcz臋ciu post臋powania w sprawie stwierdzenia niewa偶no艣ci uchwa艂y w odniesieniu do uchwa艂y bud偶etowej, wstrzymuje jej wykonanie. 艢rodkiem nadzoru jest wstrzymanie wykonania uchwa艂y i przekazanie jej do ponownego rozpatrzenia. Wojewoda przekazuj膮c sprawy organowi gminy, powiatu lub wojew贸dztwa wskazuje uchybienia oraz termin rozpatrzenia sprawy. Je偶eli w wyniku ponownego rozpatrzenia uchwa艂a organu nie uwzgl臋dnia wskaz贸wek, to wojewoda mo偶e tak膮 uchwa艂臋 uchyli膰 i wyda膰 zarz膮dzenie zast臋pcze, powiadamiaj膮c o tym w艂a艣ciwego ministra. Rozstrzygni臋cia nadzorcze mog膮 by膰 skar偶one do NSA kt贸ry orzeka o ich zgodno艣ci z prawem. Sejm na wniosek prezesa RM mo偶e rozwi膮za膰 rad臋 powiatu, gminy lub sejmik wojew贸dzki w razie ra偶膮cego naruszenia Konstytucji lub ustaw.

16 Urz膮d i jego konstrukcja prawna w doktrynie prawa administracyjnego.

Urz膮d:

- jako kategoria pomocnicza organu - zesp贸艂 czynnik贸w osobowych i materialnych s艂u偶膮cych do wykonywania zada艅 przez organ np. organ - wojewoda, minister

urz膮d - urz膮d wojew贸dzki, ministerstwo

Organ mo偶e upowa偶ni膰 pracownika urz臋du do wykonywania zada艅 organu.

17. Podstawowe zasady organizacji i funkcjonowania samorz膮du terytorialnego w Polsce.

Samorz膮d jest jedn膮 z form decentralizacji administracji. Jako organ zdecentralizowany posiada pe艂n膮 autonomi臋 (bez wp艂yw贸w ,,z g贸ry”). Najwi臋ksz膮 decentralizacj膮 by艂a reforma administracji:

I etap - gminy

II etap - powiaty i wojew贸dztwa

Nast膮pi艂 podzia艂 kompetencji i maksymalne usamodzielnienie si臋 struktur samorz膮dowych i po raz pierwszy na tak du偶膮 skal臋 wy艂膮czono adm. centraln膮. Tylko taki zdecentralizowany system daje wymierne efekty, wyzwala inicjatywy, pozwala realizowa膰 lokalne potrzeby.

Powo艂anie samorz膮du lokalnego oznacza:

Ka偶dy samorz膮d terytorialny dzia艂a na podstawie ustawy. Kryterium przynale偶no艣ci do samorz膮du terytorialnego jest miejsce zamieszkania. Samorz膮d teryt. posiada osobowo艣膰 prawn膮. Samodzielno艣膰 sa,. teryt. podlega ochronie s膮dowej.

18. Organy samorz膮du terytorialnego, ich pozycja prawna i kompetencje.

Organy gminy:

  1. Rada Gminy - organ uchwa艂odawczy i kontrolny, kadencja 4 lata. Radni : od 15 w gminach do 4 000 mieszka艅c贸w do 100 w gminach wi臋kszych.

Kompetencje:

  1. Zarz膮d Gminy - organ wykonawczy, wykonuje funkcje administracji gminy dotycz膮ce wszystkich spraw z zakresu administracji publicznej w ramach przyznanych kompetencji:

W realizacji zada艅 w艂asnych gminy zarz膮d podlega tylko i wy艂膮cznie RG. Zarz膮d gminy to: przewodnicz膮cy - w贸jt, burmistrz, prezydent miasta + cz艂onkowie od 3 do 7.

Na wniosek przewodnicz膮cego zarz膮du RG powo艂uje i odwo艂uje skarbnika gminy oraz sekretarza gminy.

  1. Jednostki pomocnicze gminy:

Organy powiatu.

  1. Rada powiatu - organ stanowi膮cy i kontrolny powiatu. radni od 20 w powiatach do 40 000 mieszka艅c贸w, do 60 max, wybierani w wyborach bezpo艣rednich na 4 lata.

Kompetencje:

Rada powiatu powo艂uje ze swego grona komisje sta艂e, dora藕ne, komisj臋 rewizyjn膮, kt贸ra pe艂ni funkcj臋 kontroli zarz膮du.

  1. Zarz膮d powiatu - organ wykonawczy sk艂ada si臋 z przewodnicz膮cego, kt贸rym jest starosta i cz艂onk贸w od 3 do 7. Starost臋 wybiera RP bezwzgl臋dn膮 wi臋kszo艣ci膮 g艂os贸w w g艂osowaniu tajnym.

Kompetencje:

Organy samorz膮du wojew贸dztwa.

  1. Sejmik wojew贸dztwa - organ przedstawicielski, stanowi膮cy i kontrolny wojew贸dztwa. Organ kadencyjny, kadencja 4 lata, wieloosobowy - od 45 radnych w woj. do 2 mln oraz po 5 na ka偶de rozpocz臋te 500 tys. mieszka艅c贸w.

Kompetencje wynikaj膮ce z przepis贸w ustaw i ustale艅 statutu:

  1. Zarz膮d wojew贸dztwa - organ wykonawczy, 5-osobowy. Marsza艂ek jako przewodnicz膮cy samorz膮du, wiceprzewodnicz膮cy i cz艂onkowie.

Kompetencje:

Tryb i zakres dzia艂ania zarz膮du okre艣la statut wojew贸dztwa.

19. Zakres powi膮za艅 administracji samorz膮dowej z administracj膮 rz膮dow膮.

  1. Administracj臋 publiczn膮 w wojew贸dztwie wykonuj膮 organy adm. rz膮d.

  2. Inne przes艂anki powi膮zania:

20. W czy m si臋 wyra偶a samorz膮dowy charakter gminy.

Gmina to wsp贸lnota samorz膮dowa na okre艣lonym terytorium. Wykonuje zadania publiczne we w艂asnym zakresie i na w艂asn膮 odpowiedzialno艣膰. Posiada osobowo艣膰 prawn膮. Samodzielno艣膰 gminy podlega ochronie s膮dowej. O ustroju gminy stanowi jej statut. Mo偶e ona tworzy膰 swoje organy i jednostki pomocnicze jak so艂ectwa, dzielnice, osiedla. Stanowi na przepisy prawa powszechnie obowi膮zuj膮ce na obszarze gminy.

21. Zadania w艂asne i zlecone samorz膮du terytorialnego, istota podzia艂u tych zadan.

Do zada艅 w艂asnych gminy nale偶y zaspakajanie potrzeb zbiorowych wsp贸lnoty, a w szczeg贸lno艣ci dotycz膮cych:

Wykonywanie zada艅 w艂asnych odbywa si臋 zgodnie z w艂a艣ciwo艣ci膮 okre艣lon膮 w ustawie, w oparciu o 艣rodki gminne, na podstawie zgodno艣ci z prawem. Odpowiedzialno艣膰 za wykonanie tych zada艅 ponosi gmina.

Zadania zlecone (w imieniu pa艅stwa) gminy wynikaj膮 z:

22. Funkcje i kompetencje organ贸w uchwa艂odawczych samorz膮du terytorialnego.

Organy uchwa艂odawcze sam. teryt. s膮 organami stanowi膮cymi i kontrolnymi:

Organom przys艂uguje prawo stanowienia przepis贸w powszechnie obowi膮zuj膮cych na obszarze danego sam. teryt.

23. Powo艂ywanie, sk艂ad i kompetencje organ贸w wykonawczych samorz膮du terytorialnego.

Organy wykonawcze sam. teryt. wybierane s膮 przez rady: gminy, powiatu, sejmiku.

Kompetencje organ贸w ( zarz膮du gminy, powiatu):

Kompetencje zarz膮du wojew贸dztwa:

Tryb i zakres dzia艂ania zarz膮du okre艣la statut wojew贸dztwa

24. Mienie komunalne, spos贸b jego powstawania i formy zarz膮dzania tym mieniem.

Mienie komunalne to w艂asno艣膰 i inne prawa maj膮tkowe nale偶膮ce do innych gmin i zwi膮zk贸w oraz mienie innych gminnych os贸b prawnych, w tym przedsi臋biorstw.

Nabycie mienia komunalnego nast臋puje:

Formy zarz膮dzania:

Jednostka pomocnicza zarz膮dza i korzysta z mienia komunalnego oraz rozporz膮dza dochodem z tego 藕r贸d艂a w zakresie ustalonym w statucie.

Gmina nie ponosi odpowiedzialno艣ci za zobowi膮zania innych gminnych os贸b prawnych, a te nie ponosz膮 odpowiedzialno艣ci za zobowi膮zania gminy.

W przypadku zniesienia lub podzia艂u gminy odpowiedzialno艣膰 za zobowi膮zania ponosz膮 solidarnie gminy, kt贸re przej臋艂y jej maj膮tek.

Osoby zarz膮dzaj膮ce mieniem obowi膮zane s膮 zachowa膰 szczeg贸ln膮 staranno艣膰 przy wykonywaniu zarz膮du zgodnie z przeznaczeniem mienia i jego ochron膮.

25. Organizacje ponadgminne, ich rodzaje i sposoby tworzenia.

  1. W celu wsp贸lnego wykonywania zada艅 publicznych gminy mog膮 tworzy膰 zwi膮zki mi臋dzygminne. Uchwa艂y podejmuj膮 w tym zakresie rady zainteresowanych gmin. Zwi膮zek posiada osobowo艣膰 prawn膮.

  2. Stowarzyszenie jednostek samorz膮du terytorialnego jest to stowarzyszenie os贸b prawnych powo艂ane w celu wspierania idei samorz膮du terytorialnego. Posiada osobowo艣膰 prawn膮 i tworzone jest przez zainteresowane jednostki sam. teryt.

  3. Zwi膮zek komunalny powstaje na podstawie uchwa艂y, w celu realizacji wsp贸lnego zadania publicznego. Dla wykonania zada艅 tworzy w艂asne organy.

  4. Porozumienie komunalne zawierane jest w celu przej臋cia przez jedn膮 z gmin okre艣lonych praw i obowi膮zk贸w innych gmin. Przedmiotem porozumienia mo偶e by膰 przekazanie zada艅 publicznych.

W podobnych celach mog膮 by膰 tworzone :

Rejestr zwi膮zk贸w prowadzi Prezes RM.

26. Zakres kontroli NSA nad dzia艂alno艣ci膮 samorz膮du terytorialnego.

NSA orzeka w sprawach skarg na:

Ponadto NSA:

S膮d uwzgl臋dniaj膮 skarg臋 stwierdza niewa偶no艣膰 aktu lub uchwa艂y w ca艂o艣ci lub w cz臋艣ci.

27. Organy nadzoru nad samorz膮dem terytorialnym, ich zakres uprawnie艅.

Nadz贸r nad jedn. sam. teryt. to prawo do aktywnego wp艂ywania na nieprawid艂owe dzia艂ania jednostek

Organy:

  1. Prezes RM - ocenia czy dzia艂alno艣膰 j.s.t. przebiega zgodnie z prawem (legalno艣膰 dzia艂alno艣ci).

  2. Wojewoda - nadz贸r nad wykonywaniem zada艅 zleconych, nadz贸r merytoryczny i nadz贸r legalno艣ci dzia艂ania.

  3. RIO 0 w zakresie dzia艂alno艣ci bud偶etowej.

Organy nadzoru maj膮 prawo kwestionowania aktu niezgodnego z prawem. Mog膮 go uchyli膰 lub wstrzyma膰 wykonanie. Maj膮 prawo 偶膮dania niezb臋dnych informacji i danych dotycz膮cych organizacji i funkcjonowania j. s. t. oraz mog膮 dokonywa膰 wizytacji a tak偶e uczestniczy膰 w posiedzeniach organ贸w. W razie powtarzaj膮cego si臋 naruszania przez RG Konstytucji lub ustaw, Sejm na wniosek prezesa RM mo偶e rozwi膮za膰 RG. W sytuacji nie rokuj膮cej nadziei na szybk膮 popraw臋 i przed艂u偶aj膮cego si臋 braku skuteczno艣ci w wykonywaniu zada艅 prezes RM na wniosek MSWiA mo偶e zawiesi膰 organy gminy i ustanowi膰 zarz膮d komisaryczny.

28. Podzia艂 terytorialny w Polsce, jego rodzaje i zasady ukszta艂towania.

1. Podzia艂 zasadniczy - ma istotne znaczenie z punktu widzenia podstawowych cel贸w pa艅stwa i zasad jego funkcjonowania, tworzy si臋 ze wzgl臋du na konieczno艣膰 wykonywania na okre艣lonym obszarze zada艅 publicznych. Jednostkami tego podzia艂u s膮 gminy

29. Resort, minister, ministerstwo - znaczenie tych poj臋膰.

Resort - to wyodr臋bniony organizacyjnie dzia艂 lub kilka dzia艂贸w adm. pa艅stw. w kt贸rym grupuje si臋 sprawy jednorodne i pokrewne i kt贸rym kieruje jeden organ centralny. Sk艂ad resortu i jego budowa zale偶膮 od jego dzia艂a艅, reguluje to ustawa.

Minister - sprawuje podw贸jn膮 rol臋: jest cz艂onkiem organu kolegialnego -RM i z tej racji bierze udzia艂 w rozstrzyganiu zagadnie艅 dotycz膮cych ca艂ej adm. rz膮dowej: to tak偶e jednoosobowy organ kieruj膮cy okre艣lonym dzia艂em adm. pa艅stw. resortem lub wype艂niaj膮cy wyznaczone przez RM ( minister bez teki).

Ministerstwo - nie jest organem adm. pa艅stw., jest to organ pomocniczy, aparat pracy ministra. Jego podstawowym zadaniem jest przygotowywanie np. projekt贸w rozporz膮dze艅, zarz膮dze艅 ok贸lnik贸w. Sk艂ad: departamenty, biura, sekretariaty, wydzia艂y.

30. Poj臋cie kompetencji organu i zakres jego dzia艂ania.

Kompetencje organu to og贸艂 obowi膮zk贸w i uprawnie艅 przys艂uguj膮cych organowi, s膮 one zawsze regulowane prawem.

Organ mo偶e przekaza膰 wykonanie zada艅 dowolnej osobie w formie umowy cywilno-prawnej zapewniaj膮cej wykonanie zada艅 ale odpowiedzialno艣膰 dalej spoczywa na organie adm.

Kompetencje okre艣lane s膮 w spos贸b: zupe艂ny np. kompetencje Prezydenta, wojewody, organ贸w sam. teryt. w zakresie zada艅 w艂asnych lub w spos贸b ograniczony, uwarunkowany dodatkowymi czynno艣ciami zlecaj膮cymi np. kompetencje j. s. t. w zakresie zada艅 zleconych.

Zakres dzia艂ania - to sfera, obszar, dziedzina administracji, w kt贸rej zosta艂y przyznane kompetencje.

31. Na czym polega decentralizacja w administracji.

Decentralizacja - to taki spos贸b organizacji aparatu administracyjnego , w kt贸rym organy ni偶szego stopnia nie s膮 podporz膮dkowane hierarchiczne organom wy偶szego stopnia. Aby mo偶na by艂o m贸wi膰 o decentralizacji konieczne jest wyposa偶enie organ贸w ni偶szego stopnia we w艂asne kompetencje , a tak偶e faktyczna samodzielno艣膰 przede wszystkim finansowa.

- decentralizacja terytorialna - samorz膮d terytorialny

- decentralizacja rzeczowa - samorz膮d zawodowy.

32. Koncentracja i centralizacja adm. publ.

Centralizacja - przeciwie艅stwo decentralizacji.

To taki spos贸b zorganizowania aparatu adm. pa艅st.

w kt贸rym organy ni偶szego stopnia s膮 hierarchicznie podporz膮dkowane organom stopnia wy偶szego. Centralizacja zak艂ada brak samodzielno艣ci organ贸w ni偶szego stopnia i 艣cis艂e ich uzale偶nienie od organ贸w nadrz臋dnych.

Koncentracja - to skupienie kompetencji w r臋kach nielicznej grupy organ贸w.

33. Nadz贸r w systemie zcentralizowanym i zdecentralizowanym.

System scentralizowany - centralizacja zada艅, kompetencji, uprawnie艅 na najwy偶szym szczeblu organ贸w.

- organ wy偶szego stopnia ma wp艂yw na polityk臋 personaln膮 organu ni偶szego stopnia, powo艂uje i odwo艂uje kierownik贸w.

- organ wy偶szego stopnia wp艂ywa na dzia艂alno艣膰 organu ni偶szego stopnia za pomoc膮 polece艅, instrukcji, wytycznych i innych akt贸w , kierowanie - kieruje prac膮 organ贸w podporz膮dkowanych.

System zdecentralizowany - zak艂ada samodzielno艣膰 organ贸w ni偶szego stopnia.

- organ wy偶szego stopnia nie decyduje o obsadzie personalnej organu ni偶szego stopnia

- organ wy偶szego stopnia nadzoruje dzia艂alno艣膰 organu ni偶szego stopnia - nie kieruje nim

- organ wy偶szego stopnia mo偶e wkracza膰 w sprawy za艂atwiane przez organ ni偶szego stopnia tylko w przypadkach okre艣lonych przepisami prawa.

34. stosunek administracyjno-prawny, jego elementy.

Stosunek administracyjno-prawny jest typowy dla norm prawa administracyjnego. Jest to usankcjonowany prawem stosunek zachodz膮cy mi臋dzy podmiotami, okre艣laj膮cy ich wzajemne prawa i obowi膮zki zawarte w ramach prawa administracyjnego. Ma 3 sta艂e elementy:

- przedmiot - ka偶da sfera, w kt贸rej dzia艂a administracja publiczna

- podmiot - jeden podmiot zawsze sta艂y organ adm. publ. lub wyra藕nie okre艣lony upowa偶niony podmiot np. samorz膮d zawodowy. Druga strona stosunku - szeroki kr膮g: ka偶da osoba fizyczna posiadaj膮ca zdolno艣膰 do czynno艣ci prawnych i ka偶dy kto posiada wyodr臋bnienie organizacyjne np. osoba prawna, stowarzyszenie.

- tre艣膰 stosunku - wynika z do konkretnego podmiotu i w indywidualnie oznaczonej sprawie. Z uwagi na nier贸wnorz臋dno艣膰 podmiot贸w tre艣膰 stosunku administracyjno-prawnego ustala tylko jedna strona - organ, nawet wtedy, gdy druga strona wnosi pro艣b臋 o powstanie tego stosunku.

35. Sposoby nawi膮zywania stosunk贸w administracyjnych.

- z inicjatywy strony - wyra偶enie woli strony poprzez z艂o偶enie podania

- z inicjatywy organu - (wbrew zainteresowaniu drugiej strony), gdy przepisy prawa nakazuj膮 lub umo偶liwiaj膮 takie dzia艂anie tzw. dzia艂anie z urz臋du. Najcz臋艣ciej dotyczy to na艂o偶enia obowi膮zku lub zabrania uprawnie艅.

- z mocy samego prawa - gdy prawo wi膮偶e obowi膮zek i zaistniej膮 okoliczno艣ci okre艣lone w przepisach prawa np. obowi膮zek zameldowania si臋 w ci膮gu trzech dni

- z zaistnienia okoliczno艣ci - np. sankcje za wej艣cie na czerwonym 艣wietle na ulic臋.

36. Wygasanie stosunk贸w administracyjnych.

Przyczyny wyga艣ni臋cia:

- 艣mier膰 fizyczna lub prawna podmiotu

- gdy stosunek zosta艂 zawarty na czas 艣ci艣le okre艣lony np. koncesja na 3 lata

- zrzeczenie si臋 przyznanego uprawnienia

- gdy stosunek zosta艂 uchylony np. uchylenie decyzji przez NSA

- nowy akt generalny wprowadza klauzul臋, 偶e prawa nabyte poprzedni膮 regulacj膮 trac膮 wa偶no艣膰

- niew艂a艣ciwe wykorzystywanie praw - organ mo偶e je odebra膰

37. Podstawowe rodzaje stosunk贸w administracyjno-prawnych.

proceduralny - dot. procedury post臋powania np. KPA rozpoczyna si臋 od wszcz臋cia post臋powania a偶 do ukszta艂towania si臋 decyzji adm.

materialny - okre艣la wzajemne prawa i obowi膮zki mi臋dzy podmiotami. Ma charakter trwa艂y i istnieje dop贸ki istnieje akt okre艣laj膮cy stosunek lub na czas okre艣lony np. koncesje od - do, obowi膮zki i uprawnienia zwi膮zane s膮 z konkretnymi podmiotami i tylko z nimi

sporno-administracyjny - zachodzi, gdy jest sp贸r mi臋dzy organem a stron膮. gdy strona wykorzysta艂a wszystkie mo偶liwo艣ci odwo艂awcze a decyzja pozosta艂a niewzruszona to pojawia si臋 3 podmiot, kt贸ry ma rozstrzygn膮膰 sp贸r NSA. Orzeczenie NSA ko艅czy stosunek prawno-administracyjny.

38. System 藕r贸de艂 prawa administracyjnego.

殴r贸d艂a prawa - normy prawne zawarte w okre艣lonych aktach prawnych tworz膮cych pewn膮 hierarchi臋. normy powszechnie obowi膮zuj膮cego prawa tworzy si臋 w specjalnym trybie i przez upowa偶nione organy pa艅stwa, obowi膮zuj膮 po og艂oszeniu. W systemie 藕r贸de艂 prawa musi by膰 zachowana hierarchia i niesprzeczno艣膰 przepis贸w. Na stra偶y tego systemu stoi TK. Na system 藕r贸de艂 prawa sk艂adaj膮 si臋:

Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy mi臋dzynarodowe, rozporz膮dzenia, akty prawa miejscowego.

39. Podstawowe cechy systemu 藕r贸de艂 prawa.

Niesprzeczno艣膰 zapewnia system kontroli 藕r贸de艂 prawa poprzez TK.

40. Konstytucja jako 藕r贸d艂o prawa.

Konstytucja jest najwy偶szym prawem RP. Jej przepisy stosuje si臋 bezpo艣rednio, chyba 偶e Konstytucja stanowi inaczej. Z Konstytucj膮 musz膮 by膰 zgodne wszystkie pozosta艂e 藕r贸d艂a prawa powszechnego i wewn臋trznego. Ma ona charakter og贸lny. Od zwyk艂ych ustaw r贸偶ni si臋 szczeg贸ln膮 tre艣ci膮, szczeg贸ln膮 form膮, szczeg贸lnym trybem uchwalania i nowelizacji, szczeg贸ln膮 moc膮 prawn膮, czyli nadrz臋dno艣ci膮 w systemie prawa. Przepisy Konstytucji wi膮偶膮 wszystkie organy pa艅stwa. Ka偶da decyzja wydana zgodnie z ustaw膮, je偶eli narusza przepisy Konstytucji mo偶e by膰 uchylona.

41. Ustawa o systemie 藕r贸de艂 prawa, poj臋cie materii ustawowej.

Ustawa jest podstawowym aktem stanowienia prawa powszechnie obowi膮zuj膮cego. Ustawy wydaje Sejm RP. Przedmiotem ustawy mo偶e by膰 ka偶da sprawa, jednak偶e ustawa nie powinna regulowa膰 spraw okre艣lonych w Konstytucji.

Materia ustawowa - zakres materialny ustawy b臋d膮cy przedmiotem regulacji.

Ustawa jest podporz膮dkowana Konstytucji, a zatem tre艣膰 i materia ustawy musz膮 si臋 mie艣ci膰 w granicach dopuszczalnych przez Konstytucj臋 RP. Ustawa jest aktem prawnym uchwalanym w specjalnej procedurze okre艣lanej mianem trybu ustawodawczego.

42. Rozporz膮dzenie, podstawy jego wydania, mo偶liwo艣ci organ贸w.

Rozporz膮dzenia wydawane s膮 przez organy wskazane w Konstytucji na podstawie szczeg贸lnego upowa偶nienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upowa偶nienie powinno okre艣la膰 organ w艂a艣ciwy do wydania rozporz膮dzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotycz膮ce tre艣ci rozporz膮dzenia. Jest ono aktem wykonawczym powszechnie obowi膮zuj膮cym. Rozwija i konkretyzuje tre艣ci unormowane w ustawie. Rozporz膮dzenie musi by膰 zgodne z postanowieniami. Organ upowa偶niony do wydania rozporz膮dzenia nie mo偶e przekaza膰 tych kompetencji innemu organowi. W sytuacji stan贸w nadzwyczajnych jest mo偶liwe wydanie rozporz膮dzenia z moc膮 ustawy.

43. Prawo lokalne stanowione przez samorz膮d terytorialny, rodzaje tego prawa, tryb stanowienia, podstawy prawne.

Akty prawa miejscowego s膮 藕r贸d艂ami prawa powszechnie obowi膮zuj膮cego, z tym, 偶e zakres ich obowi膮zywania ograniczony jest do obszaru dzia艂ania organu, kt贸ry ustanowi艂 taki akt.

  1. Ustawa o samorz膮dzie wojew贸dztwa

Na tej podstawie oraz na podstawie upowa偶nie艅 udzielonych w innych ustawach sejmik wojew贸dztwa stanowi akty prawa miejscowego obowi膮zuj膮ce na obszarze wojew贸dztwa lub jego cz臋艣ci. Reguluj膮 one:

  1. Ustawa o samorz膮dzie powiatowym.

Rada powiatu stanowi prawa na podstawie upowa偶nie艅 zawartych w ustawach. S膮 to uregulowania dotycz膮ce:

S膮 to akty w formie uchwa艂y (chyba 偶e ustawa stanowi inaczej). Og艂aszane s膮 w urz臋dowym dzienniku wojew贸dzkim. Dzie艅 wydania dziennika jest dniem og艂oszenia aktu, kt贸ry wchodzi w 偶ycie po up艂ywie 14 dni. Powiatowe przepisy porz膮dkowe ponadto og艂asza si臋 w 艣rodkach masowego przekazu, w drodze obwieszcze艅 lub inny spos贸b zwyczajowo przyj臋ty.

  1. Ustawa o samorz膮dzie gminnym.

Gmina ma prawo stanowienia przepis贸w powszechnie obowi膮zuj膮cych na podstawie upowa偶nie艅 zawartych w odr臋bnych umowach- typowy akt wykonawczy tworz膮cy normy prawa materialnego. Przepisy gminne s膮 wydawane w zakresie:

To normy prawa ustrojowego, kt贸rych przedmiotem s膮 sprawy organizacji i funkcjonowania gminy jako instytucji. W zakresie nie uregulowanym w innych ustawach lub przepisach gmina mo偶e wydawa膰 przepisy porz膮dkowe. Organem w艂a艣ciwym do stanowienia przepis贸w gminnych jest Rada Gminy. Przepisy maj膮 form臋 uchwa艂y. Zarz膮d gminy mo偶e wydawa膰 przepisy porz膮dkowe w sprawach nie cierpi膮cych zw艂oki i wtedy maja one form臋 zarz膮dze艅 i podlegaj膮 zatwierdzeniu na najbli偶szej sesji. Przepisy gminne og艂asza si臋 przez rozplakatowanie w miejscach publicznych lub w inny spos贸b miejscowo przyj臋ty, a ponadto przez og艂oszenie w prasie lokalnej. Dzie艅 og艂oszenia jest dniem wej艣cia w 偶ycie.

44. Prawo miejscowe tworzone przez wojewod臋.

Zgodnie z ustaw膮 o adm. rz膮d. w wojew贸dztwie oraz na podstawie i w granicach uprawnie艅 zawartych w ustawach, wojewoda stanowi akty prawa miejscowego obowi膮zuj膮ce na terenie wojew贸dztwa lub jego cz臋艣ci. Ponadto wojewoda mo偶e wydawa膰 rozporz膮dzenia porz膮dkowe je偶eli jest to niezb臋dne do ochrony 偶ycia, zdrowia, mienia oraz zapewnienia porz膮dku, spokoju i bezpiecze艅stwa publicznego. Rozporz膮dzenia porz膮dkowe wchodzi w 偶ycie z dniem og艂oszenia. Og艂oszenie nast臋puje w 艣rodkach masowego przekazu oraz w drodze obwieszczenia lub w inny spos贸b zwyczajowo przyj臋ty. Akty prawa miejscowego og艂aszane s膮 w wojew贸dzkim dzienniku urz臋dowym. Dzie艅 wydania dziennika jest dniem og艂oszenia aktu. Wchodz膮 w 偶ycie 14 dni po og艂oszeniu.

45. Umowa mi臋dzynarodowa jako 藕r贸d艂o prawa, rodzaje tych um贸w, stosunek do innych 藕r贸de艂.

Umowy mi臋dzyn. stanowi膮 cz臋艣膰 krajowego porz膮dku prawnego. Ratyfikacja niekt贸rych um贸w jak r贸wnie偶 ich wypowiedzenie wymaga uprzedniej zgody wyra偶onej w ustawie. Dotyczy to np.:

Ratyfikowana przez Sejm umowa mi臋dzynarodowa stoi wy偶ej w hierarchii ni偶 prawo krajowe. Stronami um贸w mi臋dzynarodowych s膮 z regu艂y pa艅stwa. Umowy zawiera si臋 w formie: traktat贸w, konwencji, uk艂ad贸w, porozumie艅, deklaracji, protoko艂贸w. Ratyfikowan膮 umow臋 og艂asza si臋 w Dzienniku Ustaw i z chwil膮 og艂oszenia staje si臋 ona cz臋艣ci膮 krajowego porz膮dku prawnego i winna by膰 stosowana bezpo艣rednio, chyba 偶e jej stosowanie uzale偶nione jest od wydania ustawy. Umowa ratyfikowana w trybie zwyk艂ym (podpisana przez Prezydenta) w hierarchii 藕r贸de艂 prawa znajduje si臋 mi臋dzy ustaw膮 a rozporz膮dzeniem lub na r贸wnej z rozporz膮dzeniem.

46. Prawo wewn臋trzne w administracji, jego rodzaje i podstawy prawne stosowania.

Prawo wewn臋trzne w administracji ma ograniczony zasi臋g dzia艂ania. Akty tego prawa wydawane s膮 na podstawie og贸lnego upowa偶nienia do kierowania podporz膮dkowanym organem. Rola jego polega na tym 偶e s艂u偶膮 operatywnemu dzia艂aniu np. statut urz臋du, obieg dokument贸w, regulamin funkcjonowania urz臋du, godziny urz臋dowania. Ujednolicaj膮 przepisy poprzez wyk艂adni臋 oraz pe艂ni膮 funkcj臋 pomocnicz膮 w celu lepszego wykonywania obowi膮zk贸w. Maj膮 posta膰 zarz膮dze艅, instrukcji, ok贸lnik贸w, polece艅 s艂u偶bowych, regulamin贸w, statut贸w, konspekt贸w, plan贸w i raport贸w. W prawie wewn臋trznym nie musi by膰 podana podstawa prawna. Uchwa艂y i zarz膮dzenia podlegaj膮 kontroli zgodnie z powszechnie obowi膮zuj膮cym prawem. Prawo wewn臋trzne nie mo偶e by膰 podstaw膮 do wydawania decyzji administracyjnych.

47. Rodzaje luk w prawie.

Luka - to brak przepis贸w prawnych, kt贸rych nie da si臋 wype艂ni膰 za pomoc膮 wyk艂adni. Prawo administracyjne jest obszerne i dlatego wyst臋puje w nim du偶o luk prawnych, nie stosuje si臋 w nim analogii.

Rodzaje luk:

48. Rodzaje wyk艂adni prawa administracyjnego z uwagi na podmiot je dokonuj膮cy i metod臋.

Wyk艂adnia prawa to proces, kt贸ry ma doprowadzi膰 do ustalenia rzeczywistego znaczenia przepisu i formu艂owania na podstawie tego przepisu okre艣lonej normy prawnej do stosowania dla rozstrzygni臋cia konkretnej sytuacji faktycznej. Dokonanie wyk艂adni jest wa偶ne aby w艂a艣ciwie stosowa膰 przepisy prawa.

Podmioty dokonuj膮ce wyk艂adni:

  1. na w艂asne potrzeby - wiele podmiot贸w, ka偶dy obywatel

  2. organy na potrzeby rozstrzygni臋膰 - w odniesieniu do konkretnej sprawy

  3. wyk艂adnie maj膮ce charakter powszechnie obowi膮zuj膮cy:

Metody dokonywania wyk艂adni:

  1. wyk艂adnia j臋zykowa - analiza s艂贸w zawartych w przepisach prawa. Aby dokona膰 tej wyk艂adni obowi膮zuj膮 zasady generalne, regu艂y czytania przepisu prawnego:

  1. Wyk艂adnia celowo艣ciowa (funkcjonalna) - bierze pod uwag臋 cel regulacji, efekty jakie chcia艂 osi膮gn膮膰, nale偶y dokona膰 analizy celu, funkcjonowanie w praktyce tej regulacji. Cel cz臋sto wpisany jest na pocz膮tku aktu.

  2. wyk艂adnia systemowa - dokonywana jest w szerszym kontek艣cie ni偶 przepis zawarty w jednym akcie ( np. wyst臋puje luka). Dokonuj膮c wyk艂adni bierzemy pod uwag臋 albo ca艂膮 ga艂膮藕 prawa albo system 藕r贸de艂 prawa np. przepis uregulowany w rozporz膮dzeni to jego tre艣膰 mo偶emy wnioskowa膰 na podstawie ustawy lub analizy zasad zawartych w klauzulach generalnych.

49. Wyk艂adnia celowo艣ciowa (funkcjonalna).

Wyk艂adni臋 celowo艣ciow膮 stosuje si臋 gdy nie da si臋 wywie艣膰 jasno艣ci przepisu z wyk艂adni j臋zykowej. Wyk艂adnia celowo艣ciowa jest podstawow膮 wyk艂adni膮 w administracji. Zak艂ada, 偶e przy interpretowaniu prawa musi by膰 uwzgl臋dniany zar贸wno jego tekst jak i cel dla osi膮gni臋cia kt贸rego zosta艂y wydane interpretowane przepisy. A zatem bierze si臋 pod uwag臋 cel regulacji, jakie efekty chcia艂 osi膮gn膮膰 ustawodawca, analiza celu, funkcjonowanie w praktyce tej regulacji. Cel cz臋sto wpisany jest na pocz膮tku aktu. W 偶adnym wypadku nie mo偶na dokona膰 wyk艂adni kt贸ra b臋dzie niezgodna z Konstytucj膮 i ratyfikowanymi umowami mi臋dzynarodowymi.

50. Dyrektywy interpretacyjne stosowane w wyk艂adni prawa.

  1. Prawo nie dzia艂a wstecz.

  2. Przepis nie mo偶e obowi膮zywa膰 przed og艂oszeniem.

  3. Przepis szczeg贸lny ma pierwsze艅stwo prze og贸lnym.

  4. Ustawa p贸藕niejsza deroguje wcze艣niejsz膮.

  5. Je艣li zachodzi sprzeczno艣膰 mi臋dzy aktem wy偶szej rangi a aktem ni偶szej rangi to pierwsze艅stwo ma ustawa.

  6. Wyj膮tk贸w zawartych w przepisach prawa nie mo偶na stosowa膰 rozszerzaj膮co.

51. Odes艂ania i normy pozaprawne stosowana w prawie administracyjnym.

Celem zapobiegania lukom opracowano instrumenty legislacyjne zapobiegaj膮ce ich wyst臋powaniu. Jednym ze sposob贸w jest wprowadzenie do przepis贸w prawa:

  1. Norm pozaprawnych - spo艂ecznych, zwyczajowych np. zapis ,, o ile nie narusza powszechnie przyj臋tych norm prawnych” lub ,,jest powszechnie akceptowane”.

  2. Norm odsy艂aj膮cych do norm wiedzy: ,,projekt powinien by膰 zgodny ze sztuk膮 budowlan膮” - norma wiedzy z tego zakresu.

Instytucja odes艂a艅 do przepis贸w prawnych, okre艣le艅 prawnych nieostrych. Rezygnuje si臋 te偶 z okre艣lenia do ko艅ca sytuacji okoliczno艣ci i zapisuje si臋 np. ,,o ile nie pozostaje to w konflikcie z interesem spo艂ecznym”, ,,o ile przemawia za tym szczeg贸lna sytuacja strony”. W lukach jest stosowana analogia, w prawie administracyjnym nie. Mo偶e by膰 tylko zapis odsy艂aj膮cy do innej wiedzy.

52. Publikacje akt贸w normatywnych, rodzaje publikator贸w.

Publikacja 藕r贸de艂 prawa og贸lnokrajowego jest warunkiem jego obowi膮zywania.

Rodzaje publikator贸w:

  1. Dziennik Ustaw (za druk odpowiada Premier) zawiera: ustawy, umowy ratyfikowane, rozporz膮dzenia, orzeczenia TK o utracie mocy obowi膮zuj膮cej, obwieszczenia o sprostowaniu b艂臋d贸w, zamieszcza teksty jednolite, niekt贸re uchwa艂y np. Pa艅stwowej Komisji Wyborczej, obwieszczenia prezesa NBP je艣li ustawa to przewiduje.

  2. Monitor Polski zawiera:

3. Dzienniki Urz臋dowe centralnych organ贸w adm. ( ka偶dy minister wydaje dziennik)

zawieraj膮: wszystkie akty normatywne dotycz膮ce resortu, wszystkie akty wewn臋trzne np. dotycz膮ce struktur.

4. Do publikacji prawa miejscowego - Wojew贸dzki Dziennik Urz臋dowy - akty wydawane przez wojewod臋 i organy sam. teryt.

53. Poj臋cie metod i form prawnych dzia艂ania administracji.

Dzia艂alno艣膰 adm. zar贸wno co do tre艣ci jak i do formy regulowana jest prawem.

Prawna forma dzia艂ania - to prawnie okre艣lony typ konkretnej czynno艣ci organu administracji w wyniku kt贸rej powstaje nowa sytuacja prawna.

Formy dzia艂ania administracji:

  1. Dzia艂anie w艂adcze - akty administracyjne

akty normatywne

Cech膮 dzia艂a艅 w艂adczych jest to, 偶e organ adm. jednostronnie moc膮 swoich kompetencji rozstrzyga o pozycji prawnej drugiej strony stosunku prawnego, a wi臋c o pozycji obywatelu czy innego podmiotu.

  1. Dzia艂anie niew艂adcze - ugoda , porozumienie administracyjne, czynno艣ci cywilno-prawne. Pozycja organu adm. i pozycji drugiego podmiotu stosunku prawnego s膮 sobie r贸wne, a je艣li nawet wyst臋puje pewne zr贸偶nicowanie, to organ adm. nie zajmuje pozycji zdecydowanie nadrz臋dnej.

Metoda dzia艂ania administracji - oznacza styl rozwi膮zywania spraw okre艣lonego typu, a wi臋c polityk臋 stosowania przez administracj臋 prawnych form dzia艂ania.

Do metod pracy administracji zalicza si臋;

Okre艣lenia prawnych form dzia艂ania administracji mo偶na dokona膰 na podstawie analizy akt贸w normatywnych. Wyja艣nienie metody dzia艂ania adm. wymaga tak偶e znajomo艣膰 praktyk. System prawnych form dzia艂ania administracji wypracowany zosta艂 przez nauk臋 i orzecznictwo s膮dowe i nie jest ustawowo w ca艂o艣ci skodyfikowany. Jego celem jest aktywne organizowanie i kierowanie procesami administrowania, a nie tylko zapewnienie ochrony interesu administracji.

54. W艂adcze i niew艂adcze formy dzia艂ania.

W艂adcza forma dzia艂ania - wyra偶a si臋 tym, 偶e wykonanie stosunku prawnego mo偶e by膰 wymuszone przez organ administracji (przymus pa艅stwa). Jest to:

Niew艂adcze formy dzia艂ania - sytuacja prawna, kt贸rej skutek nie mo偶e by膰 wywarty przymusem. Jest to:

55. Akt normatywny i akt administracyjny, cechy wsp贸lne, r贸偶nice.

Akt administracyjny - jest to w艂adcze o艣wiadczenie woli organu administracji publicznej podj臋te na podstawie przepis贸w materialnego prawa administracyjnego, ktore ma na celu ukszta艂towanie sytuacji prawnej konkretnego podmiotu znajduj膮cego si臋 w konkretnej sytuacji.

Akt normatywny - jest to w艂adcze rozstrzygni臋cie organu w艂adzy publicznej zawieraj膮ce normy post臋powania skierowane do og贸lnie okre艣lonego adresata w abstrakcyjnie okre艣lonej sytuacji.

Cech wsp贸lne - wydaje je organ na podstawie prawa; stanowi膮 w艂adcz膮 form臋 dzia艂ania organ贸w.

R贸偶nice - akt adm. akt normatywny

charakter: wt贸rny (opiera si臋 na prawodast.) pierwotny

adresat: wskazuje konkretny podmiot podmiot abstrakcyjny

56. Elementy konstrukcyjne aktu administracyjnego i warunki jego prawid艂owo艣ci. kryteria podzia艂u.

Podzia艂 akt贸w administracyjnych:

1. Zale偶ne od woli adresata i niezale偶ne od woli adresata.

2. Konstytutywne - tworz膮 nowa sytuacj臋 prawn膮 podmiotu, nowe uprawnienia.

Deklaratoryjne - charakter akt贸w w kt贸rych nic si臋 nie zmienia w sytuacji prawnej podmiotu np. decyzja o rencie potwierdzaj膮ca fakt czy dyplom uko艅czenia studi贸w.

3. Akty wewn臋trzne - akty wydawane wewn臋trznie np. regulamin.

zewn臋trzne - akty wydawane na zewn膮trz np. decyzje.

4. Akty zwi膮zane - gdy przepis prawa szczeg贸艂owo okre艣la spos贸b post臋powania

wolne - uznaniowe, daj膮ce mo偶liwo艣膰 osobistej oceny sytuacji, kt贸r膮 organ ma rozstrzygn膮膰.

5. W zale偶no艣ci od tego kto jest podmiotem:

dotycz膮ce os贸b

dotycz膮ce rzeczy - np. wojewoda mo偶e uzna膰 drzewo za pomnik przyrody, jest regulowana sytuacja drzewa poprzez decyzj臋 i wpis do rejestru.

Warunki prawid艂owo艣ci akty:

1. Musi mie膰 swoje oparcie w prawie materialnym administracyjnym.

2. Musi by膰 wydany przez organ posiadaj膮cy kompetencje do jego wydania.

3. Musi by膰 wydany w przypisanym trybie proceduralnym.

Elementy konstrukcyjne aktu:

decyzja - kwalifikowana forma aktu administracyjnego zewn臋trznego, kt贸rego tre艣膰 i procedura zawarta jest w KPA i ordynacji podatkowa. Powinna zawiera膰 7 element贸w proceduralnych. Aby jednak nie by艂a

uznana za niewa偶na musi zawiera膰:

- podstaw臋 prawn膮 rozstrzygni臋cia

w艂a艣ciwo艣膰 rzeczow膮 i miejscow膮

oznaczenia stron

Ka偶da decyzja jest aktem administracyjnym, ale nie ka偶dy akt jest decyzj膮. Ka偶de wszcz臋te post臋powanie musi zako艅czy膰 si臋 decyzj膮.

Nie akt - to akt wydany ze wszystkimi elementami ale wydany przez organ nie posiadaj膮cy kompetencji dla jego wydania, jest on niewa偶ny z mocy prawa.

57. Wadliwo艣膰 istotna i nieistotna aktu.

Wadliwo艣膰 istotna - dyskwalifikuje akt. akt z mocy prawa nie mo偶e wywo艂ywa膰 skutk贸w prawnych, a je偶eli nawet je wywo艂a艂, to si臋 je uchyla.

Rodzaje wadliwo艣ci:

- akt bez podstawy prawnej lub z zastosowaniem z艂ej podstawy

- wydany przez organ nieuprawniony do tego rzeczowo lub miejscowo

- b艂臋dne okre艣lenie strony

- spos贸b rozstrzygni臋cia mo偶e naruszy膰 prawo np. karne

- maj膮cy wad臋 niewykonywalno艣ci - strona nie mo偶e wykona膰 nakazu z powod贸w od niej niezale偶nych

Wadliwo艣膰 aktu stwierdza si臋 na wniosek strony lub w trybie nadzoru. Nawet kilka lat po wydaniu decyzji akty te s膮 uchylane lub zmieniane.

Wadliwo艣膰 nieistotna aktu - nie poci膮ga za sob膮 ani niewa偶no艣ci aktu, ani potrzeby uchylenia. Nie ma wp艂ywu na byt prawny decyzji, nie powoduje mocy obowi膮zuj膮cej. Akt obarczony t膮 wad膮 jest wa偶ny i obowi膮zuje. Wad臋 nale偶y usun膮膰 poprzez sprostowanie lub uzupe艂nienie np. brak pouczenia o terminie zaskar偶enia, b艂臋dy pisarskie.

58. Utrata mocy obowi膮zuj膮cej aktu.

Akt administracyjny obowi膮zuje dop贸ki nie zostanie wygaszony. Wyga艣ni臋cie nast臋puje w sytuacji:

- up艂ywu terminu na jaki akt zosta艂 wydany

- zrzeczenie si臋, rezygnacja z praw

- zdarzenie faktyczne jak 艣mier膰 osoby fizycznej, likwidacja sp贸艂ki

- uchylenie aktu jako wadliwego czy stwierdzenie niewa偶no艣ci

- zmiana aktu normatywnego na podstawie kt贸rego wydano akt administracyjny

59. Uznanie administracyjne, jego istota i zakres stosowania w prawie administracyjnym

Uznanie administracyjne - to takie uregulowanie kompetencji organu administracyjnego, kt贸re powoduje, 偶e organ ten mo偶e rozstrzygn膮膰 spraw臋 w r贸偶ny spos贸b przy tym samym stanie faktycznym i ka偶de rozstrzygni臋cie jest legalne.

Przepisy ustanawiaj膮ce uznanie administracyjne mog膮 by膰 sformu艂owane w r贸偶ny spos贸b:

- mog膮 dok艂adnie okre艣la膰 stan faktyczny, lecz nie wi膮za膰 z nim obowi膮zku podj臋cia okre艣lonego dzia艂ania np. poprzez sformu艂owanie ,, .. organ mo偶e..". Oznacza to, ze okre艣lonych przepisem sytuacjach, organ ma mo偶liwo艣膰 okre艣lonego zachowania, nie musi jednak tego dzia艂ania podejmowa膰.

- okre艣lenie dzia艂ania administracji bez wskazywania jakie warunki musza by膰 spe艂nione, aby organ m贸g艂 ustala膰 czy okre艣la膰. oznacza to, ze organ mo偶e podj膮膰 dzia艂anie ka偶dym momencie, gdy uzna to za stosowne.

- przepis prawa pos艂uguje si臋 zwrotami nieostrymi (niedookre艣lonymi) w opisie stanu faktycznego uzasadniaj膮cego dzia艂anie organu np. postanawia si臋, ze organ mo偶e wyda膰 decyzj臋, gdy jest to niezb臋dne ze wzgl臋du na interes spo艂eczny. poj臋cie interesu spo艂ecznego jest tak szerokie i trudne do sprecyzowania, ze organ ma bardzo du偶o swobody przy podejmowaniu dzia艂ania.

Uznanie administracyjne nie oznacza dowolno艣ci organu administracyjnego w decydowaniu. stosuj膮c przepis uznaniowy, organ adm. nie mo偶e narusza膰 praw podmiotowych wynikaj膮cych z innych przepis贸w lub rozstrzygni臋膰 innych organ贸w pa艅stwa. ka偶da ustawa i jej przepisy wydane s膮 dla osi膮gni臋cia pewnych cel贸w politycznych, spo艂ecznych itp. Organ mo偶e stosowa膰 przepisy tylko dla osi膮gni臋cia tych cel贸w.

60. Porozumienia i umowy administracyjne w dzia艂aniu administracji.

Porozumienie administracyjne to niew艂adcza forma dzia艂ania administracji publicznej. Jest dwu lub wielostronn膮 czynno艣ci膮 z zakresu prawa administracyjnego dokonan膮 przez podmioty wykonuj膮ce administracje publiczn膮, a dochodz膮ca do skutku na podstawie zgodnych o艣wiadcze艅 woli tych podmiot贸w. Porozumienia opieraj膮 si臋 na r贸wno艣ci stron i zawierane s膮 mi臋dzy podmiotami nie powi膮zanymi wi臋zami podleg艂o艣ci organizacyjnej czy s艂u偶bowej (r贸wno艣膰 podmiotu) zgodnie z prawem. Przedmiotem porozumie艅 s膮 zobowi膮zania dotycz膮ce zada艅 np wsp贸lne wykonywania zada艅, przeniesienie zada艅 z jednego podmiotu na drugi. jest to forma r贸偶na od ugody. Do porozumienia dochodzi na zasadzie dobrowolno艣ci mi臋dzy podmiotami. Forma porozumienia ma umo偶liwi膰 w艂膮czenie innych podmiot贸w maj膮cych wsp贸lny interes prawny, do realizacji wsp贸lnych zada艅. np. budowa oczyszczalni 艣ciek贸w - wsp贸lna inwestycja gminy i przedsi臋biorstwa.

Rodzaje um贸w administracyjnych:

1. cywilno-prawna - pojawia si臋 od niedawna w pewnych sferach, gdzie mo偶na j膮 wykorzystywa膰 zamiast decyzji np. gdy gmina ma osobowo艣膰 prawn膮 to ma mo偶liwo艣膰 uczestniczenia w obrocie cywilno-prawnym. jest to forma w kt贸rej dzia艂a administracja. umowa jest powi膮zana z przepisami prawa administracyjnego, kt贸re okre艣laj膮 kiedy mo偶e by膰 stosowana. w umowie jest r贸wnorz臋dno艣膰 uczestnik贸w. Kontrola stosunku prawnego nale偶y do s膮d贸w powszechnych. np. przy budowie blok贸w komunalnych organ gminy mo偶e powo艂a膰 w艂asne przedsi臋biorstwo komunalne do realizacji zadania lub mo偶e w formie umowy (po przetargu) zawrze膰 umow臋 z firma budowlan膮.

2. publiczno-prawna - wyst臋puje w贸wczas, gdy zezwala na to prawo.

64. Zak艂ad administracyjny i tryb jego tworzenia, kryterium podzia艂u zak艂ad贸w.

Zak艂ad administracyjny - to zak艂ad u偶yteczno艣ci publicznej czyli wzgl臋dnie samodzielna jednostka organizacyjna wyposa偶ona w 艣rodki rzeczowe i osobowe, kt贸rej podstawowym celem jest 艣wiadczenie us艂ug socjalno-kulturalnych o szczeg贸lnym znaczeniu spo艂ecznym. Typowymi zak艂adami administracyjnymi s膮: szpitale, szko艂y wy偶sze, sanatoria, przedszkola, domy dziecka, biblioteki, szko艂y 艣rednie. Zak艂ad jest z zasady jednostk膮 bud偶etow膮, a tworzone s膮 one przez organy adm. pa艅st., jak r贸wnie偶 przez sam. teryt. Niekt贸re z nich posiadaj膮 osobowo艣膰 prawn膮 (szko艂y wy偶sze). S膮 one powo艂ywane przez organy administracji publicznej do realizacji zada艅 o szczeg贸lnym znaczeniu spo艂ecznym. W naszym systemie prawnym brak jest aktu normatywnego, kt贸ry normowa艂by status prawny wszystkich zak艂ad贸w. Wiele jest natomiast ustaw dotycz膮cych poszczeg贸lnych zak艂ad贸w np. ustawa o szkolnictwie wy偶szym, o bibliotekach.

65. Istota i tre艣膰 w艂adztwa zak艂adowego.

Jest to nadrz臋dno艣膰 organ贸w zak艂adu nad u偶ytkownikiem. W艂adztwo to stanowi podstaw臋 do wydawania przez organy zak艂ad贸w akt贸w generalnych i indywidualnych kierowanych do u偶ytkownik贸w zak艂adu (polecenia) oraz do stanowienia sankcji dyscyplinarnych. w艂adztwo jest niezb臋dne do realizacji cel贸w zak艂adu, a cele te okre艣laj膮 granice tego w艂adztwa, poza kt贸re organy zak艂adu nie mog膮 wykroczy膰.

66. Sposoby nabywania obywatelstwa polskiego.

Obywatelami polskimi s膮 osoby, kt贸re posiadaj膮 obywatelstwo polskie na podstawie wcze艣niejszych przepis贸w. Konstytucja stanowi, ze obywatelstwo polskie nabywa si臋 przez urodzenie z rodzic贸w b臋d膮cych obywatelami polskimi. Obywatel polski nie mo偶e utraci膰 obywatelstwa polskiego, chyba, 偶e sam si臋 zrzeknie. Obywatel polski nie mo偶e by膰 obywatelem innego pa艅stwa. Zmiana obywatelstwa jednego z ma艂偶onk贸w nie powoduje zmiany obywatelstwa drugiego.

Nabycie obywatelstwa:

Utrata - w razie nabycia obywatelstwa obcego:

67. Zmiana imion i nazwisk w drodze decyzji administracyjnej.

Imi臋 i nazwisko to indywidualne oznaczenie obywatela. Zmiana imienia lub nazwiska mo偶e nast膮pi膰 tylko w wyj膮tkowych sytuacjach np. nazwisko czy imi臋 jest o艣mieszaj膮ce lub nie licuj膮ce z godno艣ci膮 cz艂owieka, ma brzmienie niepolskie, ma form臋 imienia, je偶eli wnioskodawca chce zmieni膰 nazwisko na takie, kt贸rego od dawna u偶ywa. Podanie o zmian臋 imienia lub nazwiska osoby zamieszka艂e w Polsce sk艂adaj膮 do starosty. Je偶eli wnioskodawca przebywa za granic膮 podanie nale偶y z艂o偶y膰 za pomoc膮 urz臋du konsularnego - w艂a艣ciwo艣膰 miejscow膮 organu okre艣la si臋 na podstawie ostatniego miejsca zameldowania lub pobytu wnioskodawcy w Polsce. Organ wydaj膮cy decyzje w sprawie zmiany imienia lub nazwiska zawiadamia o tym urz臋dy stanu cywilnego w艂a艣ciwe ze wzgl臋du na miejsce sporz膮dzenia aktu urodzenia. zawiadamia r贸wnie偶 policj臋, rejestr skazanych i inne organy pa艅stwowe w celu dokonania stosownych zmian i zapis贸w w prowadzonej dokumentacji.

68. Poj臋cie stowarzyszenia, ich rodzaje i tryb tworzenia, nadz贸r i kontrola nad nimi.

Stowarzyszenie to dobrowolne zrzeszenie os贸b maj膮cych okre艣lony cel, do kt贸rego chc膮 zmierza膰, a ich dzia艂alno艣膰 nie ma celu zarobkowego. Ramy dzia艂alno艣ci stowarzysze艅 okre艣la ustawa. Wszyscy pe艂noletni obywatele mog膮 tworzy膰 stowarzyszenia, a tak偶e cudzoziemcy zamieszkuj膮cy w Polsce.

Rodzaje stowarzysze艅:

70. Podstawy prawne funkcjonowania ko艣cio艂贸w i zwi膮zk贸w wyznaniowych

Rp zapewnia kazdemu obywatelowi wolno艣膰 sumienia i wyznania. obejmuje to swobod臋 wyboru religii lub przekona艅 oraz wyra偶ania ich indywidualnie i zbiorowo, prywatnie i publicznie. Korzystaj膮c z tej swobody obywatele mog膮:

- tworzy膰 wsp贸lnoty religijne zak艂adane w celu wyznawania i szerzenia wiary religijnej, posiadaj膮ce w艂asny ustr贸j, doktryn臋 i obrz臋dy kultowe

- uczestniczy膰 w czynno艣ciach i obrz臋dach religijnych oraz wype艂nia膰 obowi膮zki religijne i obchodzi膰 艣wi臋ta

- nale偶e膰 lub nie nale偶ec do ko艣cio艂贸w innych zwi膮zk贸w wyznaniowych

- g艂osi膰 swoja religi臋 i przekonania

- wychowywa膰 dzieci zgodnie ze swoimi przekonaniami

- zachowywa膰 milczenie w sprawach religii lub przekona艅

- wytwarza膰, nabywa膰, posiada膰 ptzedmioty potrzebne do cel贸w kultu i praktyk religijnych, do przestrzegania regu艂 religijnych

- wybra膰 stan duchowny lub zakonny

- otrzyma膰 poch贸wek zgodny z wyznawan膮 religi膮

obywatele maja prawo do swobodnego swiadczenia na rzecz ko艣cio艂贸w i innych zwi膮zk贸w wyznaniowych oraz instytucji charytatywno-opieku艅czych. cudzoziemcy przebywajacy na terytorium RP korzystaj膮 z wolno艣ci sumienia i wyzanania na r贸wni z obywatelami polskimi. Ko艣cio艂y i inne zwi膮zki wyznaniowe s膮 niezale偶ne od pa艅stwa przy wykonywaniu swych funkcji religijnych. Ich dzia艂alno艣膰 podlega ochronie prawnej:

- koscio艂y i inne zwi膮zki wyznaniowe s膮 r贸wnoprawne

- w艂adze publiczne w RP zachowuj膮 bezstronno艣膰 w sprawach przekona艅 religijnych i 艣wiatopogladowych

- stosunek mi臋dzy pa艅stwem i ko艣cio艂em i zw. wyzn. sa kszta艂towane na zasadzie poszanowania ich autonomii i niezale偶no艣ci

- stosunki mi臋dzy RP Ko艣cio艂em katolickim okre艣la umowa mi臋dzynarodowa zawarta ze stolica apostolska.

- stosunki mi臋dzy RP a innymi zwi膮zkami wyznaniowymi okreslaja ustawy uchwalone na podstawie um贸w zawartych przez RP z ich przedstawicielami.

Tryb tworzenia i zaprzestania dzia艂alno艣ci zwi膮zku wyznaniowego:

prawo wpisu do rejestru ko艣cio艂贸w i innych zw. wyzn. prowadzonego przez MSWiA jest realizowane przez z艂ozenie temu ministrowi deklaracji o utworzeniu ko艣cio艂a lub zw. wyzn. i wnisku o wpis do rejestru. prawo wnisienia wniosku przys艂uguje co najmniej 100 obywatelom Polski posiadajacym pe艂n膮 zdolno艣膰 do czynno艣ci prawnych. wniskodawcy sk艂adaja liste zawieraj膮c膮 swoje dok艂adne dane, adresy zamieszkania, numery i cechy dokumentu to偶samo艣ci oraz sk艂adaja notarialnie potwierdzone podpisy. opr贸cz listy wniosek powinien zawiera膰:

- informacje o dotychczasowych formach 偶ycia religijnego i metodach dzia艂ania ko艣cio艂a lub zw. wyzn. na terytorium RP

- cel, xr贸d艂a i zasady doktrynalne oraz charakter obrz臋d贸w religijnych

- adres siedziby ko艣cio艂a lub zw. wyzn. oraz dok艂adne dane, adresy zamieszkania, numery dokument贸w tozsamo艣ci os贸b wchodz膮cych do kierowniczych organ贸w wykonawczych

- statut

Wykreslenie z rejestru podlega ko艣ci贸艂 lub zw. wyznan. :

- kt贸rego sytuacja prawna i majatkowa zosta艂a uregulowana w odr臋bnej ustawie

- kt贸ry zawiadomi艂 organ rejestrowy o zaprzestaniu swej dzia艂alno艣ci

- kt贸ry utraci艂 cechy wrunkuj膮ce uzyskanie wpisu do ewidencji

Wykre艣lenie z rejestru nas臋puje na podstawie decyzji ministra ds. wyzna艅.

69.Poj臋cie partiipolitycznej i tryb ich tworzenia, kontrola dzia艂alnosci partii.

Partia polityczna jest dobrowoln膮 organizacja, wyst臋puj膮c膮 pod okre艣lonym celem, staiaj膮ca sobie za cel udzia艂 w 偶yciu publicznym poprzez wywieranie metodami demokratycznymi wp艂ywu na kszta艂towanie polityki panstwa lub sprawowanie w艂adzy publicznej. Parti臋 polityczna zg艂asza sie do ewidencji prowadzonej przez s膮d wojew贸dzki w Warszawie. S膮d dokonuje wpisu niezw艂ocanie jezeli zg艂oszenie jest zgodne z prawem. Jezeli zg艂oszenie zosta艂o dokonane z naruszeniem prawa, s膮d wzywa do usuni臋cia wad w wyznaczonym terminie, nie d艂u偶ej ni偶 3 miesi膮ce. Postanowienie s膮du mo偶e by膰 zaskar偶one w terminie 14 dni od jego og艂oszenia. W razie powstania w膮tpiwo艣ci co do zgodno艣ci z Konstytucj膮, s膮d zawiesza post臋powanie i wystpuje do TK z wnioskiem o zbadanie zgodno艣ci cel贸w partii z Konstytucj膮. Jezeli TK wyda orzeczenie o sprzeczno艣ci cel贸w z Konstytucj膮, s膮d odmawia wpisu do ewidencji, a postanowienie s膮du nie podlega zaskar偶eniu.

71. Podstawowe prawa ko艣cio艂贸w i zwi膮zk贸w wyznaniowych.

Uprawnienia ko艣cio艂贸w i zwi膮zk贸w wyznaniowych:

- mog膮 okre艣la膰 doktryn臋, liturgi臋, dogmaty, spe艂nia膰 pos艂ug臋 w zak艂adach zamkni臋tych

- rz膮dzi膰 si臋 w swoich sprawach w艂asnym prawem

- nabywa膰, zbywa膰 maj膮tek, potrzebne przedmioty, g艂osi膰 swoj膮 religi臋 poprzez media, tworzy膰 zkony, prowadzi膰 o艣wiat臋 i dzia艂alno艣膰 charytatywn膮, cmentarze, nale偶e膰 do mi臋dzynarodowych organizacji wyznaniowych, zak艂ada膰 szko艂y, domy opieki, szpitale, sieroci艅ce

- prowadi膰 dzia艂alno艣膰 gospodarcz膮 na og贸lnych zasadach, je偶eli doch贸d z tej dzia艂alno艣ci przeznaczaj膮 na cele kultu religijnego to jest on zwolniony od podatku

- jako zwi膮zek mo偶e wyst臋powa膰 do TK o zbzdanie ustaw z Konstytucj膮

Podstawy prawne funkcjonowania Ko艣cio艂贸w i zwi膮zk贸w wyznaniowych i tryb ich tworzenia. Konstytucja w art. 53 zapewnia ka偶demu wolno艣膰 sumienia i religii. Konstytucyjn膮 zasad臋 swobody i wyznania rozwija tak偶e ustawa z 17 maja 1989 roku. Tworzenie ko艣cio艂贸w i zwi膮zk贸w wyznaniowych odbywa si臋 poprzez z艂o偶enie w艂a艣ciwemu Ministrowi do spraw wyzna艅 deklaracji o utworzeniu ko艣cio艂a oraz wniosku o wpis do rejestru. Prawo z艂o偶enia deklaracji przys艂uguje co najmniej 100 obywatelom polskim, kt贸rzy w deklaracji podaj膮: nazwisko, dat臋 urodzenia, adres zamieszkania (siedziby) i podpis. Je偶eli deklaracja jest sprzeczna z przepisami ustawy, porz膮dku publicznego - organ rejestrowy wydaje decyzj臋 odmown膮. Decyzja powinna by膰 wydana w terminie 3 miesi臋cy od daty wszcz臋cia post臋powania o wpis do rejestru. Z chwil膮 wpisu ko艣ci贸艂 posiada osobowo艣膰 prawn膮, i dzia艂a na zasadzie statutu. Wykre艣lenie z rejestru nast臋puje na podstawie decyzji w艂a艣ciwego ministra. Od powy偶szej decyzji przys艂uguje skarga do NSA. Je偶eli S膮d prawomocnym wyrokiem stwierdzi, 偶e dzia艂alno艣膰 ko艣cio艂a lub zwi膮zku narusza prawa lub postanowienia statutowe to organ rejestrowy wykre艣la z rejestru ko艣ci贸艂.

Podstawowe prawa ko艣cio艂贸w i zwi膮zk贸w wyznaniowych.

Ko艣ci贸艂 i zwi膮zki wyznaniowe dzia艂aj膮 na podstawie Konstytucji RP, art. 53, kt贸ra gwarantuje wolno艣膰 sumienia i religii oraz ustawy z dnia 17 maja 1989 roku. Uczestniczenie w praktykach religijnych jest dobrowolne, nikt nie mo偶e by膰 zobowi膮zany przez organ w艂adzy publicznej do ujawnienia swego 艣wiatopogl膮du. Prawa ko艣cio艂贸w i zwi膮zk贸w wyznaniowych przedstawiaj膮 si臋 w formach:

- dobrowolno艣膰 zrzeszania si臋, publicznego sprawowania kultu, rz膮dzi si臋 swoim w艂asnym prawem, naucza religii, g艂osi ja za pomoc膮 prasy, ksi膮偶ek, korzysta ze 艣rodk贸w masowego przekazu, prowadzi dzia艂alno艣膰 o艣wiatowo - wychowawcz膮 i charytatywn膮, tworzy i prowadzi zakony i diakonaty, posiadania, zak艂adania szk贸艂, przedszkoli, cmentarzy, dzia艂alno艣膰 ko艣cio艂贸w i zwi膮zk贸w wyznaniowych nie mo偶e narusza膰 przepis贸w og贸lnie obowi膮zuj膮cych, ustaw chroni膮cych bezpiecze艅stwo, porz膮dek publicznych, zdrowie i moralno艣膰, a przede wszystkim prawa i wolno艣ci innych os贸b.

72. Regulacje prawne zgromadze艅 w Polsce, zwo艂ywanie zgromadze艅, zakres kontroli ze strony administracji.

Zgromadzenia sa regulowane przez ustaw臋 Prawo o zgromadzeniach z lipca 1990 roku. Ka偶dy mo偶e korzysta膰 z wolno艣ci zgromadze艅. Zgromadzenie to co najmniej 15 os贸bzebranych w celu wsp贸lnych obrad lub wsp贸lnego wyra偶enia stanowiska. Post臋powanie w sprawie zgromadze艅 nale偶y do zada艅 zleconych organ贸w gminy. Organizator zgromadzenia musi zawiadomi膰 organ nie p贸藕niej ni偶 na 3 dni przed dat膮 zgromadzenia. Zawiadomienie powinno zawiera膰 dane dotycz膮ce organizatora, celu, programu, miejsce, dat臋 i godzin臋 rozpocz臋cia, planowany czas trwania, przewidywan膮 liczb臋 uczestnik贸w, trs臋 przej艣cia oraz okreslenie 艣rodk贸w s艂u偶膮cych pokojowemu przebiegowi zgromadzenia. Organ gminy mo偶e zakaza膰 zgromadzenia publicznego, je偶eli jego cel i odbycie sie jest niezgodne z prawem lub moze zagra偶a膰 偶yciu, zdrowiu lub mieniu. Organ gminy mo偶e delegowa膰 na zgromadzenie swoich przedstawicieli i przedstawiciel mo偶e rozwi膮za膰 zgromadzenie, je偶eli jego przebieg zyciu, zdrowiu lub mieniu.

73. Podstawowe cele plan贸w zagospodarowania przestrzennego.

- zapewnienie ochrony 艣rodowiska naturalnego

- wprowadzenie racjonalnej gospodarki gruntami

- ekonomika grunt贸w nierolniczych

- zapewnienie 艂adu przestrzennego

ochrona prawna w艂asno艣ci obywatela do gruntu

74. Tryb opracowania i uchwalania planu przestrzennego w gminie.

RG podejmuje uchwa艂臋 o przyst膮pieniu do sporzadzania studium. Zarz膮d uwzgl臋dnia uwarunkowania, cele i kierunki planowania przestrzennego na terenie wojew贸dztwa. studium uchwala RG. Nie jest ono przepisem gminnym i nie mo偶e by膰 podstaw膮 do wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest przepisem gminnym. sporz膮dza si臋 go dla obszaru gminy lub jej cz臋艣ci. z wnioskiem o sporz膮dzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego mo偶e wyst膮pi膰 ka偶dy. Organem w艂a艣ciwym do jego sporz膮dzenia jest Zarz膮d gminy, kt贸ry po podj臋ciu uchwa艂y przez RG og艂asza w prasie lub przez obwieszczenie o przyst膮pieniu do sporz膮dzania planu okre艣laj膮c miejsce i termin (21 dni) do sk艂adania wniosk贸w, zawiadamia organy w艂a艣ciwe do uzgodnienia projektu i planu oraz sejmik samorz膮dowy. Bada sp贸jno艣膰 ze studium, uzgadnia projekt planu z wojewod膮, zarzadami s膮siednich gmin, organami wojskowymi, zawiadamia na pi艣mie o terminie wy艂o偶enia planu w艂a艣cicieli nieruchomo艣ci, osoby kt贸rych wnioski zosta艂y uwzgl臋dnione, przyjmuje protesty. Organy w艂a艣ciwe zobowi膮zane sa do wsp贸艂pracy przy sporzadzaniu planu. uchwa艂a RG w sprawie miejscowego planu agospodaeowania przestrzennego obowi膮zuje od dnia w niej okreslonego, jednak nie wcze艣niej ni偶 po up艂ywie 14 dni od dnia og艂oszenia. Ka偶dy ma prawo wgl膮du do miejscowego planu zagos. przest. oraz otrzymania wypis贸w i wyrys贸w. W贸jt, burmistrz lub prezydent prowadzi aktualizowany rejestr mpzp, gromadzi materia艂y zwi膮zane z planem. Jest zobowi膮zany przekaza膰 wojewodzie i KUR kopie uchwalonych mpzp. Zarz膮d gminy dokonuje oceny zmian w zagospodarowaniu przestrzennym gminy i przedstawia RG co najmniej raz w okresie kadencji wyniki tej oceny. Zarz膮d gminy przeprowadza analize wniosk贸w w sprawie sporz膮dzania lub zmiany MPZP. Jezeli w wyniku zmiany ustawy szczeg贸lnej zachodzi konieczno艣膰 zmizny planu, czynno艣ci kt贸re sa nizb臋dne przy sporz膮dzaniu planu wykonuje w zakresie niezb臋dnym do dokonaniatej zmiany, chyba 偶e ustawa szczeg贸lna okre艣la odr臋bny tryb post臋powania.

75.Skutki prawne uchwalenia planu przestrzennego.

ustalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kszta艂tuja wraz z innymi przepisami prawa spos贸b wykonania prawa w艂asno艣ci nieruchomo艣ci. Decyzja o warunkach zabudowy i zgospodarowania terenu sprzeczna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest niewazna. Stwierdzenie niewazno艣ci decyzji nast臋puje na zasadach i w trybie okreslonym w KPA. Z dniem wej艣cia w 偶ycie miejscowego planu zag. przest. lub jego zmiany wygasaja wydane uprzednio decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu sprzeczne z ustaleniami tego planu. Spory o roszczenia rozstrzygaja s膮dy powszechne. Wykonanie obowi膮zku wynikajacego z roszze艅 powinno nast膮pi膰 w ciagu 6 miesi臋cy od dnia z艂ozenia wniosku. W przypadku nie wyp艂acenia odszkodowania w terminie przys艂uguja odsetki. RG podejmuje uchwa艂臋 okre艣laj膮c膮 藕r贸d艂a pokrycia zobowi膮za艅. W tym celu gmina mo偶e emitowac obligacje. Tereny dla kt贸rych plan ustala inne przeznaczenie mog膮 by膰 wykorzystane w spos贸b dotychczasowy do czasu ich zagospodarowania zgodnie z planem, chyba, 偶e w planie ustalono zasady ich dotychczasowego zagospodarowania. Orzeka o tym w drodze decyzji w贸jt, burmistrz lub prezydent. Wysoko艣膰 odszkodowania z tytu艂u obni偶enia warto艣ci nieruchomo艣ci oraz wysoko艣ci op艂aty z tytu艂u wzrostu warto艣ci nieruchomo艣ci ustala si臋 na dzie艅 jej zbycia.

76. Ochrona prawa w艂asno艣ci w ustawie o zagospodarowaniu przestrzennym.

Je偶eli w zwi膮zku z uchwaleniem MPZP lub jego zmiany, korzystanie z nieruchomo艣ci lub z jej cz臋艣ci w doychczasowy spos贸b lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem sta艂o si臋 niemozliwe bad藕 istotnie ograniczone, w艂a艣ciciel lub u偶ytkownik wieczysty nieruchomo艣ci mo偶e 偶膮da膰 od gminy:

- odszkodowania za poniesion膮 rzeczywist膮 szkod臋

- wykupienia nieruchomo艣ci lub jej cz臋艣ci

- zamiany nieruchomo艣ci na inn膮

Ustalenia MPZP kszta艂tuj膮 spos贸b wykonywania prawa w艂asno艣ci na danym terenie. Decyzje o warunkach zabudowy niezgodne z MPZP jest niewa偶na. Z dniem wej艣cia w 偶ycie MPZP wcze艣niej wydane decyzje o warunkach zabudowy, jesli s膮 sprzeczne z planem wygasaj膮.

77. wyw艂aszczenie nieruchomo艣ci, podstawowe zasady i tryb wyw艂aszczania.

Wyw艂aszczanie nieruchomo艣ci polega na pozbawieniu lub ograniczeniu w drodze decyzji przwa u偶ytkowania wieczystego lub innego prawa na nieruchomo艣ci. Mo偶e by膰 dokonane je偶eli cele publiczne nie mog膮 by膰 zrealizowane w inny spos贸b ni偶 przez pozbawienie lub ograniczenie praw do nieruchomo艣ci, a prawa te nie mog膮 by膰 nabyte w drodze umowy. Nieruchomo艣膰 mo偶e by膰 wyw艂aszczana tylko na rzecz Skarbu Pa艅stwa lub gminy. Mo偶e by膰 ni膮 obj臋ta ca艂a nieruchomo艣膰 lub jej cz臋艣膰.

Tryb wyw艂aszczania nieruchomo艣ci:

Wszc臋cie post臋powania wyw艂aszczeniowego musi by膰 poprzedzone rokowaniami mi臋dzy wojewod膮 a w艂a艣cicielem o nabycie nieruchomo艣ci w drodze umowy. Mozna zaoferowac nieruchomo艣膰 zamienn膮. Wszcz臋cie na rzecz Skarbu pa艅stwa z urzedu, a na rzecz gminy na wniosek zarz膮du gminy. Wyw艂szczenie nieruchomo艣ci polega na pozbawieniu lub ograniczeniu w drodze decyzji adm. prawa w艂asno艣ci, prawa u偶ytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego. Wojewoda sk艂ada w s膮dzie wniosek o dokonanie wpisu w ksi臋dze wieczystej post臋powania wyw艂aszczeniowego, a jezeli nieruchomo艣c nie ma ksi臋gi wieczystej o z艂o偶enie do istniejacego zbioru dokument贸w zawiadomienia o wszcz臋ciu postepowania. Jezeli wyw艂szczenie nie dosz艂o do skutku, wojewoda jest obowi膮zany wyst膮pi膰 nizw艂ocznie o wykre艣lenie z ksi臋gi wieczystej wpisu o wszcz臋ciu postepowania wyw艂aszczeniowego. Po wszcz臋ciu postepowania wyw艂aszczeniowego wojewoda przeprowadza rozpraw臋 administracyjn膮. jezeli zachodzi potrzeba zapobie偶enia niebezpiecze艅stwu wyst膮pienia szkody lub niedogodno艣ci dla w艂a艣cixieli lub u偶ytkownik贸w wieczystych nieruchomo艣ci s膮siednich, w dcyzji o wyw艂aszczeniu ustala si臋 obowi膮zek budowy i utrzymania odpowoednich urz膮dzen zapobiegaj膮cych tym zdarzeniom lub okpliczno艣ciom.

78. ustalenie odszkodowania za wyw艂aszczon膮 nieruchomo艣c.

Wyw艂szczenie w艂asno艣ci nieruchomo艣ci lub innego prawa nast臋puje za odszkodowaniem na rzecz osoby wyw艂aszczonej z nieruchomo艣ci lub warto艣ci tego prawa. Odszkodowanie ustala wojewoda w drodze decyzji adm. w terminie miesi膮ca od dnia decyzji o wyw艂aszczeniu. Decyzja powinna zawiera膰 szczeg贸艂owe dane np. cel wyw艂aszczenia, wskazanie w艂a艣ciciela, okre艣lenie praw podlegaj膮cych wyw艂aszczeniu oraz wysoko艣膰 przyznanego odszkodowania. W ramach odszkodowania moze by膰 przyznana nieruchomo艣膰 zamienna. Wysoko艣膰 odszkodowania ustala si臋 wg. jej warto艣ci w dniu wydania decyzji o odszkodowaniu. Wysoko艣膰 odszkodowania okresla rzeczoznawca. zap艂ata odszkodowania nast臋puje jednorazowo w terminie 14 dni od dnia w kt贸rym decyzja o wyw艂aszczeniu sta艂a sie ostateczna. Odszkodowanie podlega wloryzacji na dzie艅 jego zap艂aty. Do zap艂aty odszkodowania jest zobowi膮zany wojewoda, jezeli wyw艂aszczenie nast臋puje na rzecz Skarbu Pabstwa i Zarz膮d Gminy , jezeli na rzecz gminy.

80. Funkcjonowanie i organizacja szko艂y wy偶szej, organy szko艂y wy偶szej.

Szko艂y wy偶sze zwane uczelniami s膮 organizowane i dzia艂aj膮 na zasadzie wolno艣ci bada艅 naukowych , wolno艣ci tw贸rczo艣ci artystycznej i wolno艣ci nauczania. Funkcjonowanie uczelni reguluje ustawa o szkolnictwie wy偶szym. Nie stosuje si臋 jej do wy偶szego szkolnictwa wojskowego i wy偶szych seminari贸w duchownych prowadzonych przez ko艣cio艂y. Uczelnie s膮 cz臋艣ci膮 systemu nauki i edukacji narodowej.

Zadania uczelni:

Uczelnie za zgod膮 MEN mog膮 prowadzi膰 szko艂y ponadpodstawowe. Uczelnia ma osobowo艣膰 prawn膮, a szczeg贸艂y jej funkcjonowania okre艣la statut. Organami jednoosobowymi uczelni s膮 rektor i dziekan. W sk艂ad senatu wchodz膮: prorektor lub prorektorzy, dziekani, wybrani przedstawiciele w liczbie okre艣lonej przez statut uczelni.

Kompetencje senatu:

Dziekan:

Podstawowa jednostk膮 organizacyjn膮 jest wydzia艂. w sk艂ad uczelni wchodzi biblioteka g艂贸wna oraz archiwum. Kwestor pe艂ni funkcj臋 g艂贸wnego ksi臋gowego i jest zast臋pc膮 dyrektora administracyjnego. Powo艂uje go i odwo艂uje rektor.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
PRAWO?MINISTRCYJNE 2 egz
LogikaB-egz.ZSP, Prawo, Logika, logika, PD
Prawo, pytania egz ii www.przeklej.pl, 1
pyt.egz.prawo admin., Dokumenty- notatki na studia, Prawo Administracyjne
PODSTAWY PRAWA, Pytania z egz.prawo, 1
Instytucje i prawo Unii Europejskiej pyt egz
zakres materialu na egz. prawo karno-skarbowe
publiczne prawo konkurencji-egz, Administracja, Semestr 8, Publiczne prawo konkurencji
wzory pyt do egz. z Prawo pracy, Prawo pracy
Prawo w艂 intelektualnej pytania egz
Wykaz zagadnie艅 z finans贸w publicznych na egz.zaoczne prawo
egz 9 akty prawne ustawa prawo Nieznany
wzory pyt do egz. z Podstawy prawa pracy, Studia na KA w Krakowie, 4 semestr, Prawo pracy
3 pytania UE z egz, Prawo Unii Europejskiej
Prawo S膮dowe -Zagadnienia na Egz, Prawo, Prawo KUL I rok
艂acina -egz, Prawo, Prawo KUL I rok
prawo wspolnotowe egz id 388287 Nieznany
morawska - pytania z egz, Prawo UKSW, Ochrona praw cz艂owieka

wi臋cej podobnych podstron