Rozdzial XIII

Zabawa. Kłopoty

Byliśmy w domu, siedziałam na kanapie i jadłam ludzkie jedzenie, jakąś zupę. Nagle dostałam poduszkom, instynktownie warknęłam i wylałam na siebie zawartość talerza. Odwróciłam się na pięcie i zobaczyłam że to był Emmett, Alice jak by mogła płakała by właśnie teraz.

-Taka piękna sukienka zniszczona….-powiedziała załamana.

Emmett się uśmiechał. Mi przez głowę przeleciała jedna myśl. Żeby rzucić się na Emma, tato zachichotał.

-Ja ci pozwalam- powiedział chichotając.

Jeszcze raz warknęłam, ale nie rzuciłam się na Emmetta, tylko wzięłam poduszkę i zaczęłam go nią okładać. Przyłączył się do mnie Jasper. Poduszki się rozwaliły i za każdym uderzeniem leciało pierze, Alice, Rose i Bella patrzyły się na nas ze złością w oczach. Skończyliśmy się okładać. Byłam cała w pierzu i to nie tylko ja bo salon także.

-Posprzątać mi to!- krzyknęła Bella.

Tato stanął pod ścianą i z trudnością pokonywał uśmiech który cisnął mu się na twarz.

-Tak posprzątajcie to- powiedział to krztusząc się ze śmiechu.

-Edward!- krzyknęła mama i spiorunowała go wzrokiem.

- No co? To jest takie śmieszne- powiedział tato. Gdy wypowiedział to ostatnie zdanie zaczął się śmiać.

-Dobrze, już to posprzątamy- powiedziałam, gdy mówiłam posprzątamy popatrzyłam się na Jazza i na Emma. Pokiwali głowami na znak że mi pomogą. Uśmiechnęłam się do nich.

-To jeszcze nie koniec Emmecie- powiedziałam

- Tak? To co jeszcze chcesz robić?-spytał

- Może posiłujemy się na rękę?- spytałam. Spojrzałam na Jaspera. Puścił mi oczko. Zarumieniłam się i zachichotałam.

-Dobrze……ale nie oszukuj- powiedział z niepewnością

-Tak jest!- odpowiedziałam

-Dobrze, ale najpierw to posprzątajmy- powiedział Jasper- Alice nie da nam spokoju-dodał

-Co racja to racja, Alice nas udusi jak tego nie posprzątamy- powiedziałam. Zaczęliśmy głośno się śmiać. Wzięliśmy się do sprzątania, mama z tatą pojechali do dziadka, dziadek Carlisle pojechał na dyżur, babcia Esme była na swojej wyspie, a Alice i Rosalie pojechały na zakupy. Zostałam w domu tylko ja, Emmett i Jasper. „Lepszej ochrony mieć nie mogłam”- pomyślałam. Posprzątaliśmy w pół godziny.

-To co do dzieła- powiedział Emmett.

Wyszliśmy na podwórko. Z tyłu domu był taki głaz budową przypominający stolik. Położyliśmy na nim swoje ręce. Jasper stanął za mną. W tym pojedynku Emmett nie miał szans. Po chwili siłowania się Emm osłabł i bez trudu go pokonałam. Uradowana podeszłam do Jaspera i przybiłam z nim piątkę.

- Oszukiwaliście!- powiedział Emm

-No może troszeczke- powiedziałam

-Ehhh……-powiedział Emm i wziął mnie na ręce i zaczął podrzucać.

-Co za rodzinna sielanka- powiedział ktoś melodyjnym głosem. Emmett złapał mnie i położył na ziemi, Jasper i Emmett ustawili się w znanych mi pozycjach. Byli gotowi do ataku.

-Bez nerwów drodzy panowie, ja w sprawach pokojowych- powiedział wampir

-Jakie sprawy pokojowe…- powiedział Emmett

-…my z żadnymi wampirami się nie biliśmy- dokończył Jasper

-Ja tak przede wszystkim do Renesmee- powiedział

-Skąd…skąd…skąd znasz moje imię -wyjąkałam

-Ja znam cie bardzo dobrze słonko- powiedział. Wmurowało mnie w ziemię, nie wiedziałam co mam powiedzieć, czy mam oddychać czy nie, nagle zrobiło mi się słabo. Jasper złapał mnie, ale nie zemdlałam. Emmett nie zmienił pozycji.

-Tym razem mi się nie wymkniesz- zagroził Emm

-Czyżby?- spytał z drwiną gość

-Chcesz spróbować?- zapytał Emmett i zaczęła się pogoń. Jasper zaprowadził mnie do domu, i pomógł mi się położyć na kanapie.

-Sprzydało by ci się polowanie-powiedział

-Tobie też.-odpowiedziałam słabym głosem, widziałam jak jego oczy powoli czarnieją.

-Może gdzieś się jutro wybierzemy- powiedział, poczym położył mi swoją rękę na ramieniu. Poczułam się lepiej, ale nie spałam tym razem tylko spokojnie leżałam. Alice i Rosalie wróciły z zakupów. Znając życie na pewno mi coś kupiły.

-Renesmee! Renesmee!- zaczęła mnie wołać Alice

-Tu jestem- powiedziałam nie wstając z kanapy.

- Mieliśmy gościa- powiedział Jasper.

-Kogo?- spytała Alice.

-Tajemniczego wampira - powiedziałam- Emmett za nim pobiegł i jeszcze nie wrócił - dodałam

Rosalie stanęła wyprostowana. Nagle się odwróciła i już jej nie było.

- Szkoda że nie ma taty. Zatrzymałby ją wcześniej- powiedziałam

-Prawda- powiedziała Alice- trzeba do niego zadzwonić.-dodała

- Skoro musisz- powiedziałam

Alice wykręciła Umer i zaczęła rozmawiać z tatą.

-Trzeba będzie stąd wyjechać- powiedział Jasper.

-Dokąd chcesz jechać? -spytałam

-Na Alaskę- powiedział Emmett

-Emmett!- krzyknęliśmy churalnie

- No a kto? Duchy?- żartował

- A gdzie Rosalie?- spytała Alice

-Rosalie? -zapytał zaskoczony- Nie widziałem jej po drodze.

-Poszła cię szukać.- powiedziałam

-Ja bym się zgubił? Chyba żartujesz- żachnął się

-Teraz jej trzeba będzie szukać- powiedziałam

-Super!- powiedział z sarkazmem Jasper

W tym Momocie wszedł tato do domu.

-Co jest? -spytał. Po chwili dodał- Co? Jak to się zgubiła?

-Poszła szukać Emmetta i tak jakoś……..- powiedziałam

-No nie było ciebie to się zgubiła, nie miał kto jej głupoty wybić z głowy- powiedział Emmett

-I tak by jej tego nikt nie wybił z głowy Emm- powiedział tato

-Trzeba jej szukać.- powiedział Jasper.

-Alice masz jakieś wizje?- spytał tato

-Nie…..zaraz wracam- powiedziała i wyszła.

- No to niech Alice szuka, a ja postaram się skoncentrować na jej myślach.- dodał i usiadł na kanapie.

Stałam i wpatrywałam się w tatę, dobre kilka godzin. Gdy spojrzałam na zegarek była już 20:00 ten czas zbyt szybko zleciał, a cioci Rosalie jak nie było tak nie ma. Wszyscy się denerwowaliśmy. Postanowiłam że zadzwonię jeszcze do Jacoba i zapytam się co u niego jak tam zdrowie. Wyjęłam telefon z kieszeni i wybrałam numer

-Nessie!- powiedział Jake uradowanym głosem

-No witaj! Co tam u ciebie? -spytałam

- A no wszystko w porządku, wszystko ładnie się goi, jutro będę mógł zabrać cię na jakąś wycieczkę.-powiedział

-No to fajnie. Zadzwonie jeszcze jutro to się umówimy

- O nie! Jutro będę po ciebie o 10:00. Wyśpij się.-powiedział

-Nie ma sprawy.-odpowiedziałam radośnie, w tym samym Momocie tata krzyknął

-Mam!

-Przepraszam Jake, ale musze kończyć to do jutra- powiedziałam to i rozłączyłam się.

-Mam, znalazłem Rosalie, ma ją ten nasz tajemniczy wampir.- powiedział Tato. Wróciła Alice.

-Ja nic nie znalazłam- powiedziała

-Ale my mamy, znaleźliśmy ją-powiedział Jasper.

-Alice ty tu zostań z Nessie, a my pojedziemy po Rosalie -powiedział tato, Alice pokiwała głową, a ja powiedziałam

-Nie ma mowy! To przeze mnie Rosalie siedzi z tym sadystom!

-Ale Nessie…….

-Nie ma żadnego ale! Jadę i koniec, Alice też jedzie!- weszłam tacie w słowo. Natychmiast znalazłam się w samochodzie, tata był zły, ale nie potrafił mnie przekonać do swoich racji. Więc wyszło na to że pojechałam razem z nimi.

---