I. ŹRÓDŁA PRAWA I WYKŁADNIA PRAWA

1. Zgodnie z Konstytucją RP:

1. źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego,

2. źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je ustanowiły są wyłącznie ustawy i rozporządzenia,

3. źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je ustanowiły uchwały rad gminnych.

2. Zgodnie z Konstytucją RP rozporządzenia są wydawane:

1. tylko przez organy imiennie wskazane w ustawach,

2. przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania,

3. Przez Prezesa Rady Ministrów.

3. Według przepisów Konstytucji podmiot podatku, jego przedmiot i stawka podatkowa, a także zasady przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorie podmiotów zwolnionych od podatków powinny być uregulowane:

1. w ustawie i rozporządzeniach,

2. w ustawie,

3. w rozporządzeniach.

4. Jednostki samorządu terytorialnego mają prawo ustalania podatków i opłat lokalnych:

1. w zakresie określonym w ustawie,

2. na podstawie upoważnienia ministra właściwego do spraw finansów publicznych,

3. bez ograniczeń.

5. Rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych są publikowane w:

1. Monitorze Skarbowym,

2. Monitorze Polskim,

3. Dzienniku Ustaw.

6. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego:

1. jest źródłem prawa,

2. nie jest źródłem prawa,

3. niekiedy jest źródłem prawa.

7. Reguły kolizyjne służą do usuwania:

1. luk w prawie,

2. niejasności w prawie,

3. sprzeczności w prawie.

8. Która z podanych formuł umieszczona w akcie normatywnym byłaby klauzulą derogacyjną:

1. traci moc rozporządzenie ministra właściwego do spraw finansów publicznych z dnia 23 kwietnia 1998 r.,

2. rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2007 r.,

3. minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb zwrotu akcyzy w eksporcie.

9. Która z podanych formuł nie jest regułą kolizyjną:

1. lex superior derogat legi inferiori,

2. lex posterior derogat legi priori,

3. lex retro non agit.

10. W myśl Konstytucji: każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków,
    określonych w:

1. Konstytucji,

2. przepisach prawa,

3. ustawie.

11. Które z podanych aktów nie mają charakteru wewnętrznego:

1. uchwały Rady Ministrów,

2. zarządzenia Prezesa Rady Ministrów,

3. rozporządzenia.

12. Budżet Państwa na rok kalendarzowy określa:

1. uchwała Sejmu,

2. ustawa,

3. rozporządzenie Rady Ministrów.

13. Ustawa została uchwalona przez Sejm w dniu 5 lipca 2006 r. Które z podanych sformułowań przepisu o jej wejściu w życie nie przewiduje vacatio legis:

1. ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia,

2. ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.,

3. ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

14. Trybunał Konstytucyjny orzeka w sprawach:

1. ważności wyborów do Sejmu i Senatu,

2. ważności wyboru Prezydenta,

3. zgodności ustaw i umów międzynarodowych z Konstytucją.

15. Sądy powszechne w Rzeczypospolitej Polskiej:

1. tworzą prawo,

2. sprawują wymiar sprawiedliwości,

3. wydają decyzje podatkowe.

16. Wydane przez Trybunał Konstytucyjny orzeczenia zwane interpretacyjnymi są:

1. ostateczne,

2. podlegają dalszej wykładni,

3. nie są ostateczne.

17. Zasady i tryb ogłaszania aktów normatywnych określa:

1. ustawa,

2. zarządzenie,

3. decyzja.

18. Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów są wydawane na podstawie:

1. Rozporządzenia,

2. ustawy,

3. decyzji.

19. Akty prawa miejscowego obowiązują:

1. na obszarze działania organów, które je ustanowiły,

2. wszystkich obywateli, bez względu na obszar działania organów je stanowiących,

3. na obszarze działania wszystkich organów, niezależnie który je ustanowił.

20. Rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w:

1. Konstytucji,

2. rozporządzeniu,

3. zarządzeniu.

21. Upoważnienie do wydania aktu wykonawczego zawarte w ustawie powinno określać właściwy organ do wydania rozporządzenia:

1. w każdym przypadku,

2. tylko w wyjątkowych sytuacjach,

3. tylko wtedy gdy nakłada na obywateli obowiązki.

22. Organ upoważniony do wydania rozporządzenia swoje kompetencje w zakresie jego wydania:

1. może przekazać innemu organowi,

2. nie może przekazać innemu organowi,

3. może przekazać innemu organowi, w szczególnie uzasadnionym przypadku.

23. Zarządzenia wydawane na podstawie ustaw:

1. nie mogą stanowić podstawy decyzji wobec obywateli,

2. mogą stanowić podstawę decyzji wobec obywateli,

3. mogą stanowić podstawę decyzji wobec obywateli, jeśli organ je wydający tak postanowi.

24. Uchwały Rady Ministrów mają charakter:

1. wewnętrzny,

2. powszechnie obowiązujący,

3. powszechnie obowiązujący, jeśli organ je wydający tak postanowi.

25. Uchwały Rady Ministrów i zarządzenia Prezesa Rady Ministrów podlegają kontroli, co do ich zgodności :

1. tylko z prawem wewnętrznym,

2. z powszechnie obowiązującym prawem,

3. z prawem obowiązującym na danym obszarze.

26. Zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego określa:

1. ustawa,

2. rozporządzenie,

3. zarządzenie.

27. Akty prawa miejscowego ustanawiają:

1. Sejm,

2. organy samorządu terytorialnego,

3. Senat.

28. Zasady oraz tryb zawierania umów międzynarodowych określa:

1. ustawa,

2. rozporządzenie,

3. zarządzenie.

29. Do ustalania powszechnie obowiązującej wykładni ustaw umocowany jest:

1. Sąd Najwyższy,

2. Trybunał Konstytucyjny,

3. żaden z powyższych organów.

30. Zasada nieretroakcji, oznacza, iż:

1. prawo nie działa wstecz,

2. prawo działa bezpośrednio,

3. prawo działa od chwili jego ustanowienia.

31. Reguły wnioskowań a contarario oznaczają:

1. wnioskowanie z podobieństwa,

2. wnioskowanie z przeciwieństwa,

3. wnioskowanie przez analogię.

32. Wykładnia funkcjonalna polega na odwołaniu się do:

1. celu przepisu,

2. umiejscowienia przepisu w akcie prawnym,

3. zakresu zastosowania przepisu.

33. Normy prawne bezwzględnie obowiązujące określane są jako:

1. ius cogens,

2. ius dispositivum,

3. semiimperatywne.

34. Definicje ustawowe są to przepisy, które:

1. określają znaczenie użytych w akcie prawnym terminów,

2. odsyłają do innych przepisów,

3. zawierają zwroty niedookreślone.

35. Wykładni autentycznej dokonuje organ, który:

1. ustanowił interpretowany przepis,

2. stosuje interpretowany przepis,

3. został upoważniony do dokonywania takiej wykładni.

36. Podstawową metodą interpretacyjną tekstu prawnego jest wykładnia:

1. językowa,

2. systemowa,

3. funkcjonalna.

37. Moc zasad prawnych uzyskują uchwały:

1. pełnego składu Sądu Najwyższego,

2. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego orzekającego w sprawach podatkowych,

3. Rady Ministrów.

38. Ograniczona moc obowiązująca wykładni prawa polega na tym, że znaczeniem interpretowanego przepisu, ustalonym przez interpretatora:

1. są związani wszyscy jego adresaci,

2. nie są związani wszyscy jego adresaci,

3. są związani wszyscy jego adresaci jeśli interpretator tak postanowi.

39. Rodzaj wykładni, który nie ma mocy wiążącej nazywany jest w literaturze wykładnią:

1. sądową,

2. doktrynalną,

3. językową.

40. Które z podanych znaczeń odnosi się do wykładni literalnej:

1. interpretatio declarativa,

2. interpretatio extensiva,

3. interpratatio restrictiva.

41. Prawotwórczością bywa określany proces, którego rezultatem jest ustanowienie:

1. nowych norm prawa obowiązującego,

2. nowych zasad moralnych,

3. jednolitych zasad zachowania się w określonych sytuacjach.

42. Wykładnia wiążąca w danej sprawie ma miejsce w przypadkach wykładni dokonywanej przez:

1. adresata danej normy prawnej,

2. organ stosujący prawo,

3. wyspecjalizowaną kancelarię prawną.

43. Norma prawna jest regułą postępowania skierowaną do:

1. wskazanego adresata normy,

2. do organu, który ją tworzył,

3. tylko do sądów.

44. Uchwała Rady Gminy zmieniająca stawki podatku od nieruchomości została wydana w czerwcu 2007 r. i została opublikowana 14 lipca 2007 r. Nowe stawki podatku będą mogły być zastosowane:

1. od 15 lipca 2007 r.,

2. od 1 sierpnia 2007 r.,

3. od 1 stycznia 2008 r.

45. W razie sprzeczności prawa krajowego (ustawy, rozporządzenia) z jasnym i bezwarunkowym przepisem dyrektywy wspólnotowej:

1. na dyrektywę może się powołać wyłącznie podatnik (jednostka) wywodząc z niej prawa,

2. na dyrektywę może się powołać zarówno podatnik (jednostka) wywodząc z niej prawa, jak i organ podatkowy, nakładając na podatnika obowiązki,

3. dyrektywa nie może naruszać prymatu ustawy i nie ma ona wówczas zastosowania.

46. W marcu 2007 r. (wejście w życie - 15 kwietnia 2007 r.) Parlament uchwalił ustawę wprowadzającą zwolnienie podatkowe w podatku dochodowym z mocą od 1 stycznia 2007 r. Przepis powyższy - biorąc pod uwagę jego zgodność z Konstytucją RP - powinien być stosowany:

1. od 1 stycznia 2007 r. ,

2. od 15 kwietnia 2007 r.,

3. od 1 stycznia 2008 r.

47. Rozporządzenie wspólnotowe:

1. obowiązuje w Polsce bezpośrednio i ma charakter powszechnie obowiązującego źródła prawa,

2. wymaga uprzedniej implementacji w prawie krajowym,

3. nie wiąże jednostek, a jedynie organy administracji rządowej.

48. Wykładnia celowościowa, to na gruncie przepisów podatkowych wykładnia nawiązująca do:

1. celów jakie zamierzamy osiągnąć interpretując prawo,

2. celów jakie przyświecały prawowodawcy, wprowadzającemu dane uregulowania,

3. celów zapewnienia budżetowi jak najwyższych dochodów.

49. Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie:

1. ma pierwszeństwo przed przepisami ustawy i rozporządzenia,

2. ma pierwszeństwo stosowania przed przepisami ustawy i rozporządzenia, ale mogą się na nią powołać tylko podatnicy, a nie organy podatkowe,

3. nie ma pierwszeństwa, ani przed ustawą, ani przed rozporządzeniem.

50. Minister Finansów może wydawać rozporządzenia:

1. tylko na wyraźnej podstawie ustawowej, nie przekraczając zakresu delegacji,

2. jeśli upoważni go do tego Prezes Rady Ministrów,

3. także bez podstawy ustawowej, jeśli zagrożona jest płynność budżetu państwa.

II. PODSTAWY MIĘDZYNARODOWEGO PRAWA PODATKOWEGO

1. Zgodnie z art. 249 § 3 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską dyrektywa dotycząca kwestii podatkowych:

1. wiąże co do celu (rezultatu) każde państwo członkowskie, do którego została skierowana, przy czym wybór środków i form jej realizacji pozostawia się władzom krajowym,

2. wiąże co do celu (rezultatu) wszystkie Państwa Członkowskie, przy czym wybór środków i form jej realizacji pozostawia się władzom krajowym,

3. wiąże co do celu (rezultatu) wszystkie Państwa Członkowskie, a władze krajowe mają obowiązek implementacji postanowień dyrektywy w terminie 6 miesięcy od jej przyjęcia.

2. Sąd Państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zgodnie z art. 234 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, może wystąpić do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z wnioskiem o wydanie rozstrzygnięcia prejudycjalnego i dokonanie wykładni przepisu prawa wspólnotowego, przy czym:

1. sąd krajowy ma zawsze obowiązek wystąpienia do ETS, gdy strona sporu stwierdzi, iż przepis prawa krajowego jest niezgodny z prawem wspólnotowym,

2. sąd krajowy ma prawo wystąpienia do ETS jeżeli stwierdzi, iż rozstrzygnięcie prejudycjalne jest niezbędne do wydania wyroku, pod warunkiem jednak, że strony sporu wyrażą na to zgodę,

3. sąd krajowy ma prawo wystąpienia do ETS jeżeli stwierdzi, iż rozstrzygnięcie prejudycjalne jest niezbędne do wydania wyroku.

1. Wejście w życie Dyrektyw Unijnych ma następujący skutek dla podatników polskich:

1. podatnicy nigdy nie mogą powoływać się bezpośrednio na postanowienia dyrektyw,

2. podatnicy mogą powoływać się na postanowienia dyrektyw, jeżeli przepisy krajowe są sprzeczne z postanowieniami dyrektyw,

3. podatnicy zawsze mogą powoływać się bezpośrednio na postanowienia dyrektyw, gdyż dyrektywy stanowią składnik polskiego systemu prawnego.

1. Wejście w życie rozporządzeń unijnych ma następujący skutek dla podatników polskich:

1. podatnicy nigdy nie mogą powoływać się bezpośrednio na postanowienia rozporządzeń,

2. podatnicy mogą powoływać się na postanowienia rozporządzeń jedynie, gdy przepisy krajowe są sprzeczne z postanowieniami rozporządzeń,

3. podatnicy zawsze mogą powoływać się bezpośrednio na postanowienia rozporządzeń.

1. Komentarz do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, w przypadku prowadzenia sporów przed sądami Państw członkowskich Unii Europejskiej powinien być traktowany następująco:

1. Komentarz stanowi obowiązujące źródło prawa,

2. Komentarz nie stanowi obowiązującego źródła prawa, jednak Komentarz powinien być uwzględniany przy interpretacji Konwencji,

3. Komentarz nie stanowi obowiązującego źródła prawa, sąd uwzględnia Komentarz przy interpretacji Konwencji, o ile zażąda tego strona sporu.

1. Zgodnie z Konwencją Modelową w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, głównym kryterium używanym dla określenia zakresu nieograniczonego obowiązku podatkowego osoby fizycznej jest:

1. obywatelstwo,

2. miejsce zamieszkania na terytorium danego państwa,

3. miejsce zatrudnienia.

1. W rozumieniu Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD uznaje się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie:

1. zawsze, gdy spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie,

2. jeżeli w imieniu przedsiębiorstwa działa agent zależny ekonomicznie i prawnie, który na podstawie posiadanego pełnomocnictwa zawiera umowy w Umawiającym się Państwie,

3. jeżeli przedsiębiorstwo podejmuje w Umawiającym się Państwie czynności za pośrednictwem maklera albo jakiegokolwiek innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem, że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.

8. Zakładem, w rozumieniu Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, nie jest:

1. siedziba zarządu,

2. warsztat,

3. placówka, która służy wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa.

9. Metoda zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, określana metodą wyłączenia (zwolnienia) występuje w następujących dwóch formach:

1. wyłączenie z zaliczeniem (kredytem) zwykłym i zaliczenie pełne,

2. wyłączenie pełne (bez progresji) i wyłączenie z progresją,

3. wyłączenie pełne (bez progresji) i zaliczenie (kredyt) pełne.

10. Stosowana w polskim prawie podatkowym metoda zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, określana mianem "wyłączenia z progresją", polega na tym, że:

1. dochód osiągnięty w drugim państwie (państwie źródła) jest wyłączony z opodatkowania w państwie rezydencji, ale stawkę podatku od dochodu uzyskanego w państwie rezydencji ustala się biorąc pod uwagę cały dochód (łącznie z dochodem uzyskanym w drugim państwie),

2. w państwie rezydencji, nie uwzględnia się w ogóle dochodu osiągniętego w drugim państwie, lecz stosuje się stawkę progresywną określoną jedynie dla dochodu uzyskanego w państwie rezydencji,

3. w państwie rezydencji podatek obliczany jest według stawki progresywnej właściwą dla całego dochodu (łącznie z dochodem osiągniętym w drugim państwie), a od kwoty tak obliczonego podatku odlicza się podatek zapłacony za granicą.

11. Stosowana w polskim prawie podatkowym metoda zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, określana mianem „zaliczenia” („kredytu podatkowego”, ,,kredytu zwykłego”), polega na:

1. odliczeniu od podatku płaconego w Polsce całej kwoty podatku zapłaconego za granicą ( w państwie źródła),

2. odliczeniu od podstawy opodatkowania dochodu osiągniętego za granicą,

3. odliczeniu podatku zapłaconego za granicą, jednakże tylko do wysokości kwoty podatku, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany za granicą.

12. Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawarte przez Polskę odnośnie opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego położonego w drugim umawiającym się Państwie, co do zasady:

1. dopuszczają opodatkowanie dochodu w tym drugim państwie, a ,,majątek nieruchomy” określany jest zgodnie z prawem Państwa, na którego terytorium jest położony,

2. dopuszczają opodatkowanie dochodu w tym drugim państwie, przy czym zawsze wyłączony jest dochód z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa,

3. dopuszczają opodatkowanie dochodu w tym drugim państwie, przy czym zawsze wyłączony jest dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego.

13. Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawarte przez Polskę, co do zasady dopuszczają opodatkowanie dywidend:

1. zarówno w państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej dywidendy, jak i w państwie, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę osoba uprawniona do otrzymania dywidendy,

2. jedynie w państwie, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę osoba uprawniona do otrzymania dywidendy,

3. jedynie w państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej dywidendy.

14. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę na terytorium Polski wspólnikowi posiadającemu siedzibę w innym Państwie członkowskim Unii Europejskiej lub należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego będą:

1. zawsze zwolnione od opodatkowania w Polsce w przypadku osób prawnych,

2. zwolnione jeżeli zagraniczny udziałowiec bezpośrednio posiada lub będzie posiadać przez minimum 2 lata co najmniej 15% kapitału zakładowego polskiej spółki wg. regulacji obowiązującej od 1 stycznia 2007 r., a od 1 stycznia 2009 r. co najmniej 10% kapitału zakładowego,

3. zawsze zwolnione od opodatkowania w przypadku osób fizycznych.

15. Należności licencyjne, zgodnie z Dyrektywą Rady 2003/49/WE w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek i należności licencyjnych, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę na terytorium Polski spółce powiązanej, posiadającej siedzibę w innym Państwie członkowskim Unii Europejskiej:

1. zawsze będą podlegały opodatkowaniu w Polsce podatkiem zryczałtowanym w wysokości 10%,

2. podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem zryczałtowanym w wysokości 10%, od 1 lipca 2009 r. - w wysokości 5%, a od 1 lipca 2013 - mogą być opodatkowane wg. stawki 3% lub mogą być zwolnione z podatku u źródła pod warunkiem m.in. posiadania przez wspólnika określonego udziału w kapitale nieprzerwanie przez okres dwóch lat,

3. podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem zryczałtowanym w wysokości 10%, od 1 lipca 2009 r. - 5%, a od 1 lipca 2013 r. - będą zwolnione z podatku u źródła; mogą być przed 1 lipca 2013 opodatkowane stawką w niższej wysokości, o ile umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania tak stanowi.

16. Odsetki, zgodnie z Dyrektywą Rady 2003/49/WE w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek i należności licencyjnych, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę na terytorium Polski do spółki powiązanej, posiadającej siedzibę w innym Państwie członkowskim Unii Europejskiej, co do zasady będą:

1. opodatkowane w państwie rezydencji odbiorcy należności, przy czym Polska może pobierać podatek w okresie przejściowym do 30 czerwca 2013 r.,

2. zawsze opodatkowane w państwie źródła podatkiem zryczałtowanym w wysokości 10%, o ile umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi inaczej,

3. opodatkowane w Polsce podatkiem zryczałtowanym w wysokości 10%, mogą być również zwolnione z opodatkowania u źródła pod warunkiem spełniania przez wspólnika warunków dotyczących m.in. posiadania 20% udziału w kapitale zakładowym nieprzerwanie przez okres dwóch lat.

17. W rozumieniu Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (art. 9), w przypadku gdy jedno z umawiających się Państw kontrolując transakcję między podmiotami powiązanymi dokonało korekty (pierwotnej) ceny transferowej, drugie z umawiających się Państw:

1. jest zobowiązane do dokonania korekty (drugostronnej) dochodu w każdym przypadku, gdy w wyniku korekty pierwotnej nastąpiło podwójne opodatkowanie dochodu,

2. jest zawsze zobowiązane do dokonania korekty (drugostronnej) dochodu, o ile nie postanowiono inaczej w ratyfikowanej przez te Państwa umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania,

3. jest zawsze uprawnione do przeprowadzenia oceny czy korekta pierwotna jest uzasadniona, a w szczególności czy podmioty naruszyły zasadę długości ramienia (,,arm's length principle”).

18. Modelowa Konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, odnośnie opodatkowania zysków z przeniesienia własności akcji lub udziałów w spółkach, co do zasady dopuszcza opodatkowanie:

1. w Państwie, w którym osoba przenosząca własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę,

2. w Państwie siedziby spółki, której akcje lub udziały są przenoszone,

3. w obu Państwach.

19. Modelowa Konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, co do zasady dopuszcza opodatkowanie opodatkowania dochodów osiąganych z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze:

1. tylko w Państwie, w którym osoba uzyskująca dochód ma miejsce zamieszkania,

2. tylko w Państwie, w którym osoba uzyskująca dochód ma miejsce zamieszkania, jednak jeżeli osoba ta, w celu wykonywania działalności, posiada stałą placówkę w drugim Państwie, dochód uzyskany z działalności może być również opodatkowany w drugim Państwie,

3. jeżeli osoba uzyskująca dochód, w celu wykonywania działalności, posiada stałą placówkę w drugim Państwie, dochód uzyskany z działalności podlega opodatkowaniu jedynie w drugim Państwie.

20. Jeżeli wynik zakończonej procedury wzajemnego porozumiewania prowadzonej na podstawie ratyfikowanej przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania ma wpływ na treść decyzji wydanej przez polski organ podatkowy, to zgodnie z ordynacją podatkową ma to następujący skutek:

1. wznawia się postępowanie w sprawie zakończonej ostateczną decyzją,

2. wznawia się postępowanie, jedynie gdy decyzja ostateczna została zaskarżona do sądu administracyjnego,

3. polski organ podatkowy umarza decyzję, a podatnik zobowiązany jest wykonać ustalenia określone w wyniku procedury wzajemnego porozumiewania.

21. Wszczęcie i prowadzenie postępowań na podstawie Konwencji nr 90/436/EWG z dnia 23.07.1990 r. w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych (tzw. Konwencji Arbitrażowej), co do zasady:

1. jest niezależne od równoległego prowadzenia postępowania administracyjnego lub sądowego zgodnie z prawem krajowym, jak również niezależne od prowadzenia postępowania w ramach procedury wzajemnego porozumiewania się określonej w Konwencji Modelowej OECD (art. 25 ust. 1 i 2),

2. może zostać wszczęte po zakończeniu postępowania prowadzonego w trybie procedury wzajemnego porozumiewania się określonej w Konwencji Modelowej OECD (art. 25 ust. 1 i 2),

3. skutkuje obligatoryjnym zawieszeniem postępowania administracyjnego lub sądowego prowadzonego zgodnie z prawem krajowym.

22. Zgodnie z Dyrektywą Rady 2003/123/WE z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniająca dyrektywę 90/435/EWG w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych Państw Członkowskich przez "spółkę dominującą" rozumie się każdą spółkę w Państwie Członkowskim, która:

1. od 1 stycznia 2007 r. posiada co najmniej 75 % udziału w kapitale spółki zależnej, a od 1 stycznia 2009 r. posiada co najmniej 50 % udziału w kapitale spółki usytuowanej w innym Państwie Członkowskim,

2. od 1 stycznia 2007 r. posiada co najmniej 50 % udziału w kapitale spółki zależnej, a od 1 stycznia 2009 r. posiada co najmniej 25 % udziału w kapitale spółki usytuowanej w innym Państwie Członkowskim,

3. od 1 stycznia 2007 r. posiada co najmniej 15 % udziału w kapitale spółki zależnej, a od 1 stycznia 2009 r. posiadać będzie co najmniej 10 % udziału w kapitale spółki usytuowanej w innym Państwie Członkowskim.

23. Dyrektywa Unii Europejskiej 2005/19/WE, zmieniająca Dyrektywę 90/434/EWG w sprawie łączenia, podziałów, wnoszenia aktywów i wymiany udziałów dotyczy:

1. przeniesienie statutowej siedziby spółki europejskiej (SE) natomiast nie dotyczy spółdzielni europejskiej (SCE),

2. przeniesienie statutowej siedziby spółdzielni europejskiej (SCE) natomiast nie dotyczy spółki europejskiej (SE),

3. dotyczy przeniesienie statutowej siedziby zarówno spółki europejskiej (SE) jak i spółdzielni europejskiej (SCE).

24. Wspólna Jednolita Podstawa Opodatkowania (Common Consolidated Tax Base) dla międzynarodowych grup przedsiębiorstw w odniesieniu do ich działalności prowadzonej na terytorium Unii Europejskiej jest określona w:

1. rozporządzeniu (WE) nr 2157/2001 w sprawie statutu spółki europejskiej (SE),

2. rozporządzeniu (WE) nr 1435/2003 w sprawie statutu spółdzielni europejskiej (SCE),

3. Komisja Europejska w wydanym w grudniu 2006 r. Komunikacie przewiduje przedstawienie kompleksowego wniosku legislacyjnego w 2008 r..

25. Na gruncie Dyrektywy 2006/112/WE „środki transportu” oznaczają następujące środki transportu, przeznaczone do przewozu osób lub towarów:

1. lądowe pojazdy silnikowe, o pojemności silnika przekraczającej 48 centymetrów sześciennych lub których moc przekracza 7,2 kilowata,

2. lądowe pojazdy silnikowe, o pojemności silnika przekraczającej 48 centymetrów sześciennych lub których długość przekracza 3,5 metra,

3. lądowe pojazdy silnikowe, o pojemności silnika przekraczającej 48 centymetrów sześciennych lub których dopuszczalna masa całkowita przekracza 3,5 tony.

26. Regulacje Dyrektywy VAT 2006/112/WE nie mają zastosowania następującego obszaru celnego Wspólnoty:

1. Cypr,

2. Bornholm,

3. Wyspy Alandzkie.

27. Zgodnie z postanowieniami Dyrektywy VAT 2006/112/WE Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapewnić, że transakcje mające początek w Księstwie Monako lub przeznaczone dla Księstwa Monako są uznawane za transakcje mające początek lub przeznaczone dla:

1. Wielkiego Księstwa Luksemburga,

2. Francji,

3. Holandii.

28. W drodze odstępstwa od reguły, za miejsce dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz z państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie zakończenia wysyłki lub transportu towarów, uznaje się miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, gdy nie są spełnione znamiona wewnątrzwspónotowej dostawy towarów, a całkowita wartość, z wyłączeniem VAT, takich dostaw w tym państwie członkowskim nie przekracza kwoty 100.000 EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej w danym roku kalendarzowym. Państwo członkowskie, na którego terytorium znajdują się towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu do nabywcy, jeżeli to państwo członkowskie obawia się, że próg 100.000 EUR może prowadzić do poważnych zakłóceń konkurencji, może ograniczyć ten próg do kwoty:

1. 20 000 EUR,

2. 35 000 EUR,

3. 50 000 EUR.

29. Miejsce świadczenia dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Dyrektywie 2006/112/WE określa się jako:

1. miejsce zakończenia wysyłki lub transportu tych towarów do nabywcy;

2. miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu;

3. obydwie odpowiedzi są nieprawidłowe.

30. Usługi agentów nieruchomości, wg regulacji Dyrektywy 2006/112/WE, to:

1. usługi opodatkowane wg siedziby świadczącego,

2. usługi opodatkowane wg siedziby nabywcy,

3. usługi związane z nieruchomościami, opodatkowane wg. Miejsca położenia nieruchomości.

31. Nabywcą usługi wewnątrzwspólnotowego transportu towarów świadczonej przez podatnika z Niemiec jest podatnik, zarejestrowany w ewidencji działalności gospodarczej w Polsce, będący czynnym podatnikiem VAT. Podatnik ten jest również zarejestrowany dla potrzeb VAT w Czechach. Do faktury nabywca podał NIP, pod którym zarejestrowany jest dla VAT w Czechach. Wg regulacji art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE , miejsce świadczenia dla tej usługi to:

a) Polska,

b) Niemcy,

c) Czechy.

32. Do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w myśl przepisów Dyrektywy VAT 2006/112/WE, stosuje się:

a) stawkę, która ma zastosowanie do dostaw takich samych towarów na terytorium państwa członkowskiego,

b) stawkę, która ma zastosowanie do dostaw takich samych towarów na terytorium państwa członkowskiego, z możliwością zastosowania stawki specjalnej,

c) stawkę odrębną 12%.

33. Poziom stawki podstawowej podatku VAT, która będzie stosowana po 31 grudnia 2010 r.:

a) wynosił będzie 15%,

b) wynosił będzie 18%,

c) zostanie ustalony przez Radę Europy.

34. W zakresie stawek obniżonych VAT, państwa członkowskie mogą stosować:

a) trzy stawki obniżone,

b) jedną lub dwie stawki obniżone, które mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III do Dyrektywy 2006/112/WE,

c) wyłącznie jedną stawkę obniżoną i tylko do 31.12.2008 r..

35. W okresie między 1 stycznia 2006 a 31 grudnia 2010 stawka podstawowa VAT wynosi co najmniej:

a) 15 %,

b) 17%,

c) 19%.

36. Zasadnicza stawka obniżona w ustawodawstwach VAT państw członkowskich Wspólnoty nie może być, zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE niższa niż:

a) 3%,

b) 5%,

c) 7%.

37. Zwolnienie z podatku VAT usług świadczonych przez pocztę państwową, to przepis:

a) wynikający z Dyrektywy 2006/112/WE, a więc wiążący w całej Unii Europejskiej,

b) wynegocjowany przez Polskę na czas nieoznaczony przy wstąpieniu do UE,

c) fakultatywny, z którego państwa członkowskie mogą, ale nie muszą korzystać.

38. Faktury VAT wg regulacji Dyrektywy 2006/112/WE :

4. muszą zawierać numery identyfikacyjne VAT zarówno dostawcy, jak i nabywcy,

5. obowiązkowe jest tylko podanie numeru identyfikacyjnego VAT dostawcy,

6. obowiązkowe jest tylko podanie numeru identyfikacyjnego VAT nabywcy.

39. Okres rozliczeniowy dla deklaracji VAT ustalany przez każde z państw członkowskich, zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE , wynosi jeden, dwa lub trzy miesiące. Państwa członkowskie:

a) nie mogą ustalać innych okresów rozliczeniowych,

b) mogą ustalić inne okresy rozliczeniowe, pod warunkiem że nie będą one przekraczać jednego roku,

c) mogą ustalić inne okresy rozliczeniowe, pod warunkiem że nie będą one przekraczać sześciu miesięcy.

40. W skład Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wchodzi:

a) jeden sędzia na każde 5 milionów obywateli z danego państwa członkowskiego UE,

b) jeden sędzia z każdego państwa członkowskiego,

c) po dwóch sędziów z Niemiec, Wielkiej Brytanii, Francji, Włoch, Hiszpanii i Polski oraz po jednym z pozostałych państw członkowskich.

41. Papierosy w UE podlegają podatkowi akcyzowemu, zgodnie z Dyrektywą 95/59/WE z dnia 27 listopada 1995 roku:

1. proporcjonalnemu obliczonemu według maksymalnej ceny sprzedaży detalicznej, włączając opłaty celne, a także specyficznemu podatkowi akcyzowemu obliczonemu na jednostkę produktu;

2. liczonemu na jednostkę produktu, przyjmowaną jako opakowanie 20sztuk,

3. liczonemu na jednostkę produktu - 1 sztukę, przy znormalizowanych w całej Wspólnocie rozmiarach papierosów.

42. Banderolowanie olejów napędowych i nafty (towary akcyzowe) - zgodnie z Dyrektywą Rady 95/60/WE z 27 listopada 1995 - wprowadzane jest w formie:

1. naklejania właściwych znaków na opakowania zbiorcze,

2. nie jest praktykowane,

3. połączenia domieszek chemicznych, które są dodawane pod nadzorem skarbowym przed wprowadzeniem na rynek tych towarów.

43. Podatek kapitałowy w uregulowaniach Wspólnoty Europejskiej (Dyrektywa 69/335/EWG), to:

a) podatek od zysków w inwestycje kapitałowe,

b) podatek od wkładu kapitałowego do spółek kapitałowych,

c) dodatkowy podatek pobierany przy transferze odsetek za granicę.

44. „Środek podatkowy” w odniesieniu do pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom, to w myśl art. 92 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz Obwieszczenia Komisji WE regulującego stosowanie reguł pomocy publicznej do środków związanych z bezpośrednim opodatkowaniem działalności gospodarczej (98)C 384)03):

1. wyłącznie dotacje z funduszy Wspólnotowych wpływające na zmniejszenie zobowiązań podatkowych,

2. przywileje zwalniające przedsiębiorców z obciążeń, które normalnie są pobierane z ich budżetu, przywileje mogą być zapewniane poprzez zmniejszenie obciążeń podatkowych firmy,

3. środki finansowe przyznawane firmom w tzw. okresie przedakcesyjnym.

III. Postępowanie egzekucyjne w administracji

1. Zajęcie wierzytelności z rachunków bankowych w postępowaniu egzekucyjnym w administracji jest skuteczne:

1. tylko w odniesieniu do tych rachunków, których numery zostały wskazane przez organ egzekucyjny w zawiadomieniu o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego,

2. w odniesieniu do wszystkich rachunków bankowych zobowiązanego, niezależnie od tego, czy organ egzekucyjny wskazał ich numery w zawiadomieniu, z wyjątkiem rachunku bankowego prowadzonego dla zobowiązanego i jego małżonka,

3. w odniesieniu do wszystkich rachunków bankowych zobowiązanego, również w odniesieniu do rachunków bankowych prowadzonych dla kilku osób fizycznych, których zobowiązany jest współwłaścicielem, niezależnie od tego, czy organ egzekucyjny wskazał ich numery w zawiadomieniu o zajęciu.

1. Zawieszenie postępowania egzekucyjnego w administracji następuje:

1. w razie utraty przez zobowiązanego zdolności do czynności prawnych i braku jego przedstawiciela ustawowego,

2. w razie braku wymagalności należności pieniężnej,

3. jeżeli egzekwowany obowiązek został określony niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu.

1. Podstawę zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej może stanowić:

1. niewykonalność obowiązku o charakterze pieniężnym,

2. niezakończenie postępowania odwoławczego w sprawie należności pieniężnej,

3. prowadzenie egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny.

1. Osobie niebędącej zobowiązanym, która rości sobie prawo do rzeczy zajętej w postępowaniu egzekucyjnym służy prawo:

1. wniesienia zażalenia na czynność egzekucyjną,

2. wystąpienia do organu egzekucyjnego z żądaniem wyłączenia spod egzekucji tej rzeczy,

3. wniesienia skargi na czynności egzekucyjne organu egzekucyjnego.

2. Egzekucja z majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka, oraz z ich majątków osobistych jest prowadzona na podstawie:

a) tytułu wykonawczego wystawionego na zobowiązanego,

b) tytułu wykonawczego wystawionego na oboje małżonków,

c) dwóch odrębnych tytułów wykonawczych wystawionych na zobowiązanego i na małżonka zobowiązanego.

3. Co do zasady, sprzedaż ruchomości zajętych w postępowaniu egzekucyjnym nie może nastąpić wcześniej niż:

1. siódmego dnia od daty zajęcia,

2. czternastego dnia od daty zajęcia,

3. dwudziestego pierwszego dnia od daty zajęcia.

1. Organ egzekucyjny dokonuje zabezpieczenia należności pieniężnej, jeżeli:

1. kwota należności przekracza 1 mln zł,

2. zobowiązany pomimo posiadanych środków finansowych nie reguluje zobowiązania,

3. brak zabezpieczenia mógłby utrudnić lub udaremnić egzekucję.

1. Odpis tytułu wykonawczego jest doręczany zobowiązanemu:

1. przed każdą podejmowaną przez organ egzekucyjny czynnością egzekucyjną,

2. jednocześnie z zastosowaniem pierwszego środka egzekucyjnego,

3. równocześnie z przesłaniem zobowiązanemu upomnienia.

1. Postępowanie egzekucyjne dotyczące objętego tytułem wykonawczym obowiązku, który przeszedł na osobę trzecią może być kontynuowane na podstawie:

1. tytułu wykonawczego wystawionego na zobowiązanego,

2. tytułu wykonawczego wystawionego na zobowiązanego, o ile postępowanie to dotyczy środków egzekucyjnych zastosowanych przed przejściem obowiązku na osobę trzecią,

3. tytułu wykonawczego wystawionego na osobę trzecią.

1. Sprzedaż nieruchomości przez zobowiązanego po jej zajęciu w postępowaniu egzekucyjnym:

1. powoduje odstąpienie przez organ egzekucyjny od egzekucji z tej nieruchomości,

2. powoduje konieczność unieważnienia czynności sprzedaży,

3. nie ma wpływu na dalsze postępowanie egzekucyjne.

1. Zobowiązany może dochodzić odszkodowania za szkody wyrządzone przez organ egzekucyjny wskutek niezgodnego z przepisami prawa wszczęcia lub prowadzenia postępowania egzekucyjnego:

1. w postępowaniu administracyjnym przed organem nadzoru nad organem egzekucyjnym, po okazaniu dowodów potwierdzających poniesienie szkody,

2. na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego,

3. w postępowaniu karnym.

1. W przypadku braku w Polsce majątku pozwalającego na egzekucję zaległości podatkowych z tytułu VAT ciążących na zobowiązanym, który wyjechał do pracy do państwa członkowskiego Unii Europejskiej:

1. postępowanie egzekucyjne wszczęte w Polsce podlega umorzeniu,

2. zaległości mogą być egzekwowane przez państwo obce na podstawie wniosku o pomoc w egzekucji przesłanego do tego państwa przez ministra właściwego ds. finansów publicznych,

3. polski organ egzekucyjny może kontynuować egzekucję na terenie państwa obcego z wynagrodzenia zobowiązanego za pracę u obcego pracodawcy.

2. Egzekucja zobowiązania wynikającego z decyzji o odpowiedzialności osoby trzeciej może zostać wszczęta:

1. jeżeli egzekucja z majątku podatnika okazała się w całości lub w części bezskuteczna,

2. niezależnie od egzekucji prowadzonej z majątku podatnika,

3. jeżeli egzekucja z majątku podatnika okazała się w całości bezskuteczna.

1. Organ egzekucyjny doręcza zobowiązanemu odpis obwieszczenia o licytacji najpóźniej:

1. 7 dni przed licytacją,

2. 5 dni przed licytacją,

3. 3 dni przed licytacją.

1. Z rachunku bankowego zajętego w celu zabezpieczenia:

1. nie mogą być dokonywane żadne wypłaty,

2. wypłaty mogą być dokonywane za zgodą organu egzekucyjnego, po przedstawieniu przez zobowiązanego wiarygodnych dokumentów świadczących o konieczności poniesienia wydatków dla wykonywania działalności gospodarczej,

3. wypłaty mogą być dokonywane za zgodą organu egzekucyjnego, po przedstawieniu przez zobowiązanego dokumentów świadczących o konieczności poniesienia wydatków niezbędnych na utrzymanie zobowiązanego i jego rodziny.

1. Uprawnienie organu egzekucyjnego do przeprowadzania kontroli realizacji zastosowanego w postępowaniu egzekucyjnym środka egzekucyjnego:

1. obejmuje wszystkie podmioty będące dłużnikiem zajętej wierzytelności,

2. nie obejmuje banków,

3. nie obejmuje banków i organów rentowych.

1. Koszty egzekucyjne obejmują:

1. wydatki egzekucyjne, opłaty za czynności egzekucyjne i opłatę manipulacyjną,

2. koszty upomnienia, opłaty za czynności egzekucyjne i wydatki egzekucyjne,

3. wydatki egzekucyjne i opłatę komorniczą.

1. Stwierdzenie nabycia w postępowaniu egzekucyjnym praw własności następuje w drodze:

1. zaświadczenia organu egzekucyjnego,

2. postanowienia,

3. decyzji.

1. Zajęte ruchomości, które nie zostały sprzedane przez organ egzekucyjny:

1. podlegają zniszczeniu komisyjnemu,

2. podlegają zniszczeniu przez poborcę skarbowego,

3. podlegają zwrotowi zobowiązanemu.

1. Wydatkami egzekucyjnymi są:

1. opłaty za czynności egzekucyjne, opłata manipulacyjna i opłata komornicza,

2. koszty upomnienia i opłata komornicza,

3. koszty faktycznie poniesione przez organ egzekucyjny w związku z prowadzeniem egzekucji.

1. Zabezpieczenie należności pieniężnej w postępowaniu egzekucyjnym w administracji następuje na podstawie:

1. tytułu wykonawczego wystawionego przez wierzyciela,

2. decyzji o zabezpieczeniu,

3. zarządzenia zabezpieczenia.

1. Egzekucji administracyjnej podlegają następujące obowiązki:

1. grzywny i kary pieniężne wymierzane przez organy administracji publicznej,

2. kwoty otrzymane jako stypendia,

3. kwoty otrzymane z tytułu obowiązkowych ubezpieczeń majątkowych.

2. Organ egzekucyjny bada z urzędu:

1. zasadność obowiązku objętego tytułem wykonawczym,

2. wymagalność obowiązku objętego tytułem wykonawczym,

3. dopuszczalność egzekucji administracyjnej.

3. Wniesienie przez zobowiązanego zarzutu w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego:

1. powoduje zawieszenie postępowania,

2. nie wstrzymuje tego postępowania,

3. wstrzymuje postępowanie egzekucyjne do czasu rozpatrzenia zarzutu.

4. Zobowiązany, przeciwko któremu wszczęto postępowanie egzekucyjne, jest obowiązany do powiadomienia organu egzekucyjnego o każdej zmianie miejsca swego pobytu, trwającej dłużej niż jeden miesiąc w terminie:

1. 7 dni,

2. 14 dni,

3. bez zbędnej zwłoki.

1. Jeżeli podczas przeszukania egzekutor natrafi na dokument opatrzony klauzulą tajności to:

1. odstępuje od jego egzekucji,

2. przed przystąpieniem do egzekucji, zawiadamia o tym fakcie Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

3. nie ma prawa odstąpić od jego egzekucji.

1. W przypadku złożenia zarzutu organ egzekucyjny może wstrzymać postępowanie egzekucyjne do czasu jego rozpatrzenia :

1. wyłącznie ze względu na ważny interes publiczny,

2. ze względu na interes zobowiązanego,

3. w uzasadnionych przypadkach.

1. Rozpatrzenie zażalenia na postanowienie organu egzekucyjnego w sprawie zgłoszonych zarzutów następuje w terminie:

1. 7 dni od dnia doręczenia organowi odwoławczemu,

2. 14 dni od dnia doręczenia organowi odwoławczemu,

3. bez zbędnej zwłoki.

2. W sytuacji, gdy z rzeczy przeprowadzona została egzekucja przez sprzedaż:

1. nie może być zgłoszone żądanie wyłączenia tej rzeczy spod egzekucji,

2. służy jedynie prawo wniesienia powództwa do sądu powszechnego,

3. wyłączenie spod egzekucji wymaga zgody wierzyciela.

1. Organ egzekucyjny zezwoli osobie przeprowadzającej czynności egzekucyjne na dokonanie czynności egzekucyjnej w dni wolne od pracy lub w porze nocnej pomiędzy godziną 21 a godziną 7 jeżeli:

1. inne obowiązki uniemożliwiają mu wykonanie tych czynności w godzinach pracy,

2. cel egzekucji tego wymaga,

3. takie postępowanie jest uzasadnione z przyczyn technicznych.

1. O ile przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie stanowią inaczej, skargę na czynności egzekucyjne organu egzekucyjnego lub osoby przeprowadzającej czynności egzekucyjne wnosi się w terminie:

1. 14 dni od dnia dokonania zakwestionowanej czynności,

2. 14 dni od dnia wszczęcia postępowania egzekucyjnego,

3. niezwłocznie po zakończeniu postępowania egzekucyjnego.

2. Postępowanie egzekucyjne ulega zawieszeniu:

1. na wniosek dłużnika zajętej wierzytelności,

2. na prośbę zobowiązanego,

3. na żądanie wierzyciela.

1. Postępowanie egzekucyjne umarza się:

1. w przypadku stwierdzenia, że w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym należności pieniężnej uzyska się kwotę nieznacznie przewyższającą wydatki egzekucyjne,

2. jeżeli obowiązek został wykonany przed wszczęciem postępowania,

3. na żądanie dłużnika zajętej wierzytelności.

1. Zajęcie ruchomości następuje przez:

1. powiadomienie zobowiązanego o zamiarze podjęcia czynności zmierzających do zajęcia ruchomości,

2. wpisanie ruchomości do protokołu zajęcia i podpisanie protokołu przez poborcę skarbowego.

3. doręczenie zobowiązanemu odpisu protokołu zajęcia.

35. W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnej i egzekucji sądowej do tej samej nieruchomości organ egzekucyjny:

1. występuje do organu nadrzędnego z zapytaniem o dalszy tryb postępowania,

2. wstrzymuje czynności egzekucyjne na wniosek wierzyciela, zobowiązanego lub z urzędu i przekazuje akta egzekucji administracyjnej sądowi rejonowemu zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego,

3. zawiesza postępowanie egzekucyjne.

36. Zajęciu nie podlega:

1. prawo do utworu nieopublikowanego, jeżeli spadkobiercy sprzeciwiają się egzekucji z tego prawa i sprzeciw ten jest zgodny z ujawnioną wolą twórcy nierozpowszechniania utworu,

2. prawo do projektu racjonalizatorskiego,

3. prawa z rejestracji znaku towarowego.

37. Przeszukania rzeczy, środków transportu, lokali i innych pomieszczeń oraz schowków dokonuje:

1. osoba przeprowadzająca czynności egzekucyjne,

2. komisja powołana przez organ egzekucyjny,

4. poborca skarbowy.

1. Pieniądze zajęte w celu zabezpieczenia:

1. wpłaca się na wydzielony oprocentowany rachunek bankowy organu egzekucyjnego z oprocentowaniem udzielonym przez bank dla wkładów wypłacanych na każde żądanie,

2. składa się do depozytu organu egzekucyjnego,

3. wpłaca się na dowolny rachunek bankowy organu egzekucyjnego.

38. Właściwość miejscową organu egzekucyjnego w egzekucji należności pieniężnych z nieruchomości, co do zasady ustala się według:

1. miejsca jej położenia,

2. miejsca zamieszkania lub siedziby zobowiązanego,

3. miejsca pobytu zobowiązanego.

38. Wykonanie zastępcze stosuje się:

1. w przypadku dłuższej nieobecności zobowiązanego,

2. gdy egzekucja dotyczy obowiązku wykonania czynności, którą można zlecić innej osobie do wykonania za zobowiązanego i na jego koszt,

3. w stosunku do następców prawnych zobowiązanego.

38. Egzekucja kosztów egzekucyjnych następuje:

1. w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji,

2. na drodze powództwa cywilnego,

3. w trybie egzekucji sądowej.

38. W tytule wykonawczym wykazuje się należności pieniężne po zaokrągleniu do:

1. pełnych dziesiątek groszy,

2. pełnych złotych,

3. pełnych złotych w ten sposób, że końcówki kwot (grosze) pomija się.

38. Wezwanie zobowiązanego o podanie informacji o miejscu znajdowania się przedmiotu, którego egzekucja dotyczy, następuje w oparciu o przepisy:

1. Ordynacji podatkowej.

2. Kodeksu cywilnego,

3. Kodeksu postępowania cywilnego.

38. Grzywnę w celu przymuszenia w czasie egzekucji obowiązku o charakterze niepieniężnym nakłada:

1. naczelnik urzędu skarbowego,

2. dyrektor izby skarbowej,

3. organ egzekucyjny.

38. Postanowienie o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia powinno zawierać:

1. dołączone postanowienie komornika o zajęciu wierzytelności,

2. dołączoną decyzję administracyjną na podstawie której nakładana jest grzywna,

3. wezwanie do uiszczenia nałożonej grzywny w oznaczonym terminie z pouczeniem, że w przypadku jej nie uiszczenia w terminie zostanie ona ściągnięta w trybie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych.

38. Na postanowienie o nałożeniu grzywny zobowiązanemu przysługuje:

1. odwołanie na postanowienie o nałożeniu grzywny,

2. zażalenie na postanowienie o nałożeniu grzywny,

3. skarga do WSA.

38. Egzekucja nałożonej grzywny w celu przymuszenia, nie zapłaconej w terminie podlega ściągnięciu w trybie:

1. egzekucji należności pieniężnych określonym w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji,

2. egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym określonych w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji,

3. ustalonej w sposób dowolny przez komornika.

38. Obowiązek uiszczenia nałożonych grzywien w trybie ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji:

1. przechodzi na spadkobierców i prawonabywców zobowiązanego,

2. nie przechodzi na spadkobierców i prawonabywców zobowiązanego,

3. przechodzi na skpadkobierców i prawonabywców zobowiązanego jeżeli spadkodawca i prawozbywca tak wcześniej postanowi.

38. W przypadku wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym, nałożone a nie uiszczone lub nieściągnięte grzywny w celu przymuszenia podlegają umorzeniu:

1. na wniosek zobowiązanego,

2. na wniosek wierzyciela,

3. z urzędu.

38. W sprawie umorzenia grzywny nałożonej w celu przymuszenia, organ egzekucyjny wydaje:

1. decyzję na wniosek strony,

2. postanowienie na wniosek wierzyciela,

3. postanowienie na wniosek zobowiązanego.

38. Państwowe organy egzekucyjne mogą;

1. zwrócić grzywnę w oparciu o swój proces decyzyjny do wysokości 25%,

2. zwrócić grzywnę po uzyskaniu zgody organu wyższego stopnia,

3. zwrócić grzywnę w oparciu o swój proces decyzyjny w wysokości 50%.

38. Wykonanie zastępcze stosuje się, gdy egzekucja dokonywana w oparciu o ustawę o postępowaniu administracyjnym w administracji dotyczy obowiązku wykonania czynności:

1. którą można zlecić innemu komornikowi,

2. którą można zlecić innej osobie do wykonania za zobowiązanego i na jego koszt,

3. którą można zlecić innemu organowi egzekucyjnemu.

38. Żądanie wpłacenia zaliczki na koszty wykonania zastępczego organ egzekucyjny odbywa się na podstawie:

1. postanowienia wydanego przez organ egzekucyjny,

2. odpisu tytułu egzekucyjnego,

3. tylko wezwania do wpłacenia zaliczki, przekazanego zobowiązanemu.

38. Na postanowienie organu egzekucyjnego w sprawie wniosku o zaniechanie dalszego stosowania wykonania zastępczego zobowiązanemu:

1. przysługuje skarga do WSA,

2. przysługuje zażalenie,

3. nie przysługuje żaden środek zaskarżenia.

38. Jeżeli zobowiązany uchyla się od obowiązku wydania rzeczy ruchomej w egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym, to:

1. organ egzekucyjny może tą rzecz odebrać i wydać wierzycielowi,

2. organ egzekucyjny nie może tej rzeczy odebrać,

3. decyzję o odebraniu tej rzeczy podejmuje organ odwoławczy w porozumieniu z wierzycielem.

38. Odebranie rzeczy ruchomej dokonuje:

1. komornik skarbowy wraz z wierzycielem,

2. osoba przeprowadzająca czynności egzekucyjne wyznaczony przez organ egzekucyjny,

3. pracownik komornika skarbowego z pomocą techniczną.

38. Organ egzekucyjny dokonuje zabezpieczenia należności pieniężnej:

1. jeżeli brak zabezpieczenia mógłby utrudnić lub udaremnić egzekucję,

2. w każdej sytuacji,

3. tylko na żądanie organu nadrzędnego.

38. Organ egzekucyjny może stosować:

1. jeden sposób zabezpieczenia,

2. dwa sposoby zabezpieczenia

3. kilka sposobów zabezpieczenia.

38. W drodze zabezpieczenia można:

1. stosować przymus bezpośredni względem zobowiązanego,

2. nie można stosować przymusu bezpośredniego względem zobowiązanego,

3. można stosować przymus bezpośredni względem zobowiązanego jeżeli wynika to z wniosku wierzyciela.

38. Zajęte w postępowaniu zabezpieczającym pieniądze na okres 5 miesięcy, na podstawie wniosku zobowiązanego wpłaca się:

1. do depozytu sądowego,

2. na konto funduszu emerytalnego,

3. na rachunek lokaty terminowej.

38. Na osobę, która wbrew ciążącemu na niej obowiązkowi odmawia udzielenia organowi egzekucyjnemu informacji lub wyjaśnień niezbędnych do prowadzenia egzekucji albo udziela fałszywych informacji lub wyjaśnień, może być nałożona kara:

1. w wysokości 4.000,00 złotych,

2. do wysokości 3.800,00 złotych,

3. maksymalnie do wysokości najniższego wynagrodzenia.

38. Na postanowienie w sprawie nałożenia kary pieniężnej:

1. przysługują zarzuty,

2. przysługuje zażalenie,

3. nie przysługuje środek zaskarżenia.

38. Wysokość kaucji jako zabezpieczenie należności pieniężnej w postępowaniu zabezpieczającym określa:

1. sąd,

2. organ egzekucyjny,

3. organ egzekucyjny na wniosek wierzyciela.

38. Celem doprowadzenia do wykonania przez zobowiązanego opuszczenia nieruchomości, w postępowaniu egzekucyjnym w administracji:

1. można stosować przymus bezpośredni,

2. nie wolno stosować przymusu bezpośredniego,

3. można stosować przymus bezpośredni dopiero wtedy, gdy wierzyciel wyrazi na to zgodę.

38. Jeżeli organ egzekucyjny nie jest jednocześnie wierzycielem obciążenia nieruchomości hipoteką przymusową dokonuje:

1. organ egzekucyjny,

2. wierzyciel,

3. organ egzekucyjny na wniosek wierzyciela.

38. Zajęcie zabezpieczające należności pieniężnych może dotyczyć:

1. rzeczy zwolnionych z egzekucji,

2. praw zwolnionych z egzekucji,

3. wynagrodzenia za pracę.

38. Egzekucję zmierzającą do odebrania nieruchomości prowadzi się przeciwko:

1. wyłącznie zobowiązanemu,

2. wyłącznie zobowiązanemu i członkom jego rodziny oraz domownikom,

3. zobowiązanemu, członkom jego rodziny i domownikom, oraz innym osobom zajmującym nieruchomość.

38. Organ egzekucyjny:

1. w każdym czasie nie może zmienić sposobu lub zakresu zabezpieczenia,

2. w każdym czasie nie może uchylić, lub zmienić sposobu lub zakresu zabezpieczenia,

3. w każdym czasie może zabezpieczenie uchylić, lub zmienić sposób lub zakres zabezpieczenia.

38. Podstawą żądania od zobowiązanego wyjawienia informacji, gdzie znajduje się przedmiot, którego egzekucja dotyczy, nie może być:

1. tytuł egzekucyjny,

2. zarządzenie zabezpieczenia wydane na podstawie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji,

3. postanowienie komornika.

IV. ADMINISTRACJA FINANSOWA I KONTROLA SKARBOWA

1. Organem podatkowym, stosownie do swojej właściwości, jest:

1. dyrektor urzędu kontroli skarbowej,

2. dyrektor izby celnej,

3. organ rentowy w zakresie opodatkowania świadczeń rodzinnych i zaliczek alimentacyjnych.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, nie jest organem właściwym w sprawach:

1. wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego,

2. stwierdzenia nieważności wydanych przez samorządowe kolegium odwoławcze w pierwszej instancji decyzji,

3. informacji przekazywanych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo - kredytowe o założonych i zlikwidowanych rachunkach związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

3. Dyrektor izby skarbowej jest organem odwoławczym od:

1. rozstrzygnięć w sprawach wniosków o interpretacje prawa podatkowego,

2. decyzji określających obowiązanie podatkowe, wydawanych przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej,

3. decyzji w sprawach porozumień dotyczących ustalenia cen transakcyjnych.

4. Do zakresu właściwości dyrektora izby skarbowej należy:

1. rozstrzyganie w sprawach porozumień dotyczących ustalenia cen transakcyjnych,

2. prowadzenie rejestru informacji przekazywanych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo - kredytowe o założonych i zlikwidowanych rachunkach związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej,

3. rozpatrywanie odwołań od decyzji wydanych w pierwszej instancji przez naczelnika urzędu skarbowego.

5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych:

1. jest organem odwoławczym od decyzji wydanej przez wójta, burmistrza (prezydenta miasta) lub starostę (marszałka województwa) w przedmiocie interpretacji prawa podatkowego,

2. prowadzi Centralny Rejestr Zastawów Skarbowych,

3. organ odwoławczy na podstawie odrębnych przepisów w sprawie decyzji wydanych przez inspektorów urzędów kontroli skarbowej delegowanych poza zakres terytorialny urzędu.

6. Jeżeli w trakcie roku podatkowego nastąpi zdarzenie powodujące zmianę właściwości miejscowej organu podatkowego, w sytuacji gdy wobec podatnika nie wszczęto postępowania podatkowego ani kontroli podatkowej, organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawach dotyczących poprzednich lat podatkowych jest:

1. organ podatkowy miejscowo właściwy po zaistnieniu tych zdarzeń,

2. organ który był właściwy dla odpowiednich lat poprzednich,

3. naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście.

7. Jeżeli w trakcie roku podatkowego nastąpi zdarzenie powodujące zmianę właściwości miejscowej organu podatkowego, organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawach dotyczących poprzednich lat podatkowych jest:

1. zawsze organ podatkowy miejscowo właściwy po zaistnieniu tych zdarzeń,

2. organ podatkowy, który będąc właściwym w dniu wszczęcia postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej wszczął postępowanie za ten okres - pozostaje właściwy, choćby w trakcie kontroli lub postępowania nastąpiło zdarzenie powodujące zmianę właściwości,

3. naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście.

8. Do czasu rozstrzygnięcia sporu o właściwość:

1. żaden z organów nie może podejmować czynności w sprawie będącej przedmiotem sporu,

2. organ podatkowy, na którego obszarze nastąpiło wszczęcie postępowania, podejmuje tylko te czynności, które są niezbędne ze względu na interes publiczny lub ważny interes strony,

3. każdy z organów - uczestników sporu o właściwość może podejmować wszelkie czynności, które są niezbędne ze względu na interes publiczny lub ważny interes strony.

9. Spory o właściwość pomiędzy naczelnikami urzędów skarbowych działających na obszarze właściwości miejscowych różnych dyrektorów izb skarbowych, rozstrzyga:

1. minister właściwy do spraw finansów publicznych,

2. dyrektor izby skarbowej na obszarze której znajduję się naczelnik urzędu skarbowego, który wszczął spór,

3. sąd administracyjny.

10. Spory o właściwość pomiędzy wójtem, burmistrzem (prezydentem miasta), starostą albo marszałkiem województwa a naczelnie urzędu skarbowego, rozstrzyga:

1. minister właściwy do spraw finansów publicznych,

2. dyrektor izby skarbowej, na obszarze której znajduję się urząd, który wszczął spór,

3. sąd administracyjny.

11. Spory o właściwość pomiędzy wójtami, burmistrzami (prezydentami miast) i starostami, z jednego obszaru, rozstrzyga:

1. wspólne dla nich samorządowe kolegium odwoławcze,

2. wojewoda,

3. minister właściwy do spraw finansów publicznych.

12. Do wydawania wiążących interpretacji przepisów prawa podatkowego na pisemny wniosek zainteresowanego, obowiązany jest:

1. naczelnik właściwego urzędu skarbowego,

2. właściwy dyrektor urzędu kontroli skarbowej,

3. minister właściwy do spraw finansów.

13. Banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe obowiązane są do sporządzania i przekazywania, w formie dokumentu elektronicznego, comiesięcznych informacji o założonych i zlikwidowanych rachunkach bankowych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, w terminie do 7. dnia następnego miesiąca, do:

1. naczelnika właściwego urzędu skarbowego,

2. Ministra Finansów,

3. właściwego dyrektora izby skarbowej.

14. Do zakresu kontroli skarbowej należy:

1. kontrola źródeł pochodzenia majątku, w przypadku niezgłoszenia do opodatkowania działalności gospodarczej, a także dochodów budżetu państwa lub jednostek samorządu terytorialnego nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów,

2. kontrola rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa, a także innych należności pieniężnych budżetu państwa lub państwowych funduszy celowych,

3. kontrola prawidłowości przekazywania środków przez przedsiębiorców do budżetu Unii Europejskiej.

12. Celem kontroli resortowej jest kontrola:

1. jednostek organizacyjnych administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi do spraw finansów publicznych, w tym urzędu obsługującego tego ministra,

2. jednostek organizacyjnych administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi do spraw finansów publicznych, z wyłączeniem urzędu obsługującego tego ministra,

3. jednostek organizacyjnych administracji celnej i podatkowej podległych ministrowi do spraw finansów publicznych, w tym urzędu obsługującego tego ministra.

13. Zadania w zakresie certyfikacji i wydawania deklaracji zamknięcia pomocy finansowej ze środków pochodzących z Unii Europejskiej wykonuje:

1. minister właściwy do spraw finansów publicznych,

2. inspektorzy i pracownicy zatrudnienie w wyodrębnionej komórce,

3. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej.

14. Kontroli skarbowej podlegają:

1. podmioty udzielające poręczeń lub gwarancji w imieniu Skarbu Państwa,

2. beneficjenci poręczeń i gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa oraz podmioty, za które Skarb Państwa poręczył lub gwarantował,

3. władający i zarządzający mieniem jednostek samorządu terytorialnego.

15. Kontrolę skarbową sprawują:

1. organy kontroli skarbowej,

2. inspektorzy kontroli skarbowej,

3. pracownicy jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej.

16. Inspektorzy prowadzą postępowanie przygotowawcze w sprawach z zakresu kontroli skarbowej, w trybie i na zasadach określonych w przepisach:

1. Kodeks karny,

2. Kodeks karny wykonawczy,

3. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia.

17. Organem kontroli skarbowej nie jest:

1. inspektor kontroli skarbowej,

2. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej,

3. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej.

18. Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej powołuje:

1. minister właściwy do spraw finansów publicznych,

2. Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych,

3. Prezydent.

19. Dyrektorów urzędów kontroli skarbowej powołuje i odwołuje,

1. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej,

2. minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej,

3. właściwy wojewoda.

20. Jednostkami organizacyjnymi kontroli skarbowej nie są:

1. urzędy kontroli skarbowej,

2. urząd obsługujący ministra właściwego do spraw finansów publicznych,

3. inspektorzy kontroli skarbowej.

21. Właściwość miejscową dyrektorów urzędów kontroli skarbowej określa się:

1. według terytorialnego zasięgu działania urzędu kontroli skarbowej,

2. według przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa,

3. według daty zakończenia postępowania kontrolnego.

22. Inspektorzy i pracownicy nie są uprawnieni do stosowania środków przymusu bezpośredniego takich jak:

1. siła fizyczna,

2. zatrzymanie osób,

3. indywidualne techniczne i chemiczne środki i urządzenia przeznaczone do obezwładniania i konwojowania osób albo do zatrzymania oraz unieruchamiania pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych.

23. Na sposób przeprowadzenia czynności legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości przez inspektorów i pracowników wykonujących czynności związane z realizacją określonych zadań ustawowych w ustawie o kontroli skarbowej:

1. przysługuje zażalenie do właściwego miejscowo prokuratora rejonowego,

2. przysługuje odwołanie do właściwego dyrektora izby skarbowej albo właściwego dyrektora izby celnej,

3. przysługuje skarga do właściwego sądu rejonowego.

24. Na sposób przeprowadzenia przez inspektorów i pracowników wykonujących czynności związane z realizacją określonych zadań ustawowych w ustawie o kontroli skarbowej czynności zatrzymywania pojazdów i innych środków przewozowych w celu przeprowadzenia kontroli przewożonych towarów lub dokumentów przewozowych dotyczących tych towarów, a także badania towarów i pobierania ich próbek, oraz przeprowadzenia kontroli rodzaju używanego paliwa przez pobranie próbek paliwa ze zbiornika pojazdu mechanicznego, przysługuje:

1. odwołanie do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej,

2. zażalenie do właściwego miejscowo prokuratora rejonowego,

3. odwołanie do właściwego dyrektora izby skarbowej albo właściwego dyrektora izby celnej.

25. Wszczęcie postępowania kontrolnego następuje:

1. na wniosek lub z urzędu,

2. wyłącznie z urzędu w formie postanowienia,

3. wyłącznie z urzędu, w dowolnej formie.

26. Jeżeli okoliczności faktyczne uzasadniają niezwłoczne podjęcie kontroli, kontrola podatkowa może być wszczęta, po okazaniu kontrolowanemu:

1. legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych,

2. pisemnej zgody dyrektora urzędu kontroli skarbowej udzielonej w jakiejkolwiek formie,

3. dokumentu stwierdzającego tożsamość osób kontrolujących oraz legitymacji służbowych.

27. Jeżeli wobec zaistnienia okoliczności faktycznych uzasadniających niezwłoczne podjęcie kontroli, wszczęto kontrolę podatkową po okazaniu kontrolowanemu legitymacji służbowych:

1. kontrolowanemu należy niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 3 dni od dnia wszczęcia kontroli, doręczyć postanowienie o wszczęciu postępowania kontrolnego oraz upoważnienie do przeprowadzenia kontroli podatkowej,

2. kontrolowanemu należy niezwłocznie doręczyć postanowienie o wszczęciu postępowania kontrolnego oraz upoważnienie do przeprowadzenia kontroli podatkowej,

3. kontrolowanemu należy w ciągu 7 dni doręczyć postanowienie o wszczęciu postępowania kontrolnego oraz upoważnienie do przeprowadzenia kontroli podatkowej.

28. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli skarbowej określa:

1. cel kontroli,

2. zakres kontroli,

3. oznaczenie strony.

29. Na żądanie organu kontroli skarbowej podmiot uprawniony, na podstawie odrębnych przepisów, do odebrania oświadczenia o stanie majątkowym jest obowiązany przekazać temu organowi kopię oświadczenia w terminie:

1. 7 dni od dnia otrzymania żądania,

2. 14 dni od dnia otrzymania żądania,

3. 21 dni od dnia otrzymania żądania.

30. Kontrolowany, który nie zgadza się z ustaleniami protokołu kontroli może przedstawić zastrzeżenia lub wyjaśnienia w terminie:

1. 7 dni od dnia jego doręczenia,

2. 14 dni od jego doręczenia,

3. 30 dni od dnia doręczenia.

31. Kontrola zostaje zakończona w dniu:

1. doręczenia protokołu kontroli kontrolowanemu,

2. udzielenia ustnej informacji kontrolowanemu o zakończeniu kontroli,

3. w dniu doręczenia wyniku kontroli kontrolowanemu.

32. W toku postępowania kontrolnego:

1. następuje zawieszenie prawa do skorygowania deklaracji w zakresie objętym tym postępowaniem,

2. uprawnienia kontrolowanego do skorygowania deklaracji w zakresie objętym tym postępowaniem pozostają bez zmian,

3. kontrolowany może w terminie 7 dni od dnia doręczenia wyniku kontroli skorygować w zakresie objętym postępowaniem kontrolnym uprzednio złożoną deklarację podatkową.

33. W razie skorzystania przez podatnika w postępowaniu kontrolnym prowadzonym przez organ kontroli skarbowej z przewidzianego w art. 81 Ordynacji podatkowej prawa do skorygowania deklaracji podatkowej:

1. podatnik jest obowiązany, nie później niż w terminie 3 dni - zawiadomić organ kontroli skarbowej o złożeniu do właściwego organu podatkowego korygującej deklaracji oraz w pisemnym uzasadnieniu przyczyn korekty wskazać w szczególności, że korekta deklaracji jest związana z postępowaniem kontrolnym prowadzonym przez organ kontroli skarbowej,

2. organ podatkowy, do którego złożono korektę - w terminie 3 dni od jej otrzymania przesyła pisemną informację o dokonanej korekcie do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej,

3. organ podatkowy wydaje postanowienie o uznaniu korekty za zasadną, które przesyła w ciągu 3 dni od dnia jego wydania do wiadomości Ministra Finansów oraz organu kontroli skarbowej, który prowadzi postępowanie kontrolne.

34. Organ kontroli skarbowej nie może zakończyć postępowania kontrolnego:

1. decyzją,

2. wynikiem kontroli,

3. protokołem kontroli.

35. Od decyzji wydanej przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej służy:

1. odwołanie do Ministra Finansów,

2. wniosek do tego organu o ponowne rozpatrzenie sprawy,

3. odwołanie do tego organu.

36. Wynik kontroli powinien zawierać:

1. oznaczenie organu kontroli,

2. wskazanie strony postępowania,

3. podpis osoby dokonującej czynności kontrolnych.

37. Jeżeli w toku kontroli stwierdzono nieprawidłowości w ustalaniu lub poborze zobowiązań podatkowych przez organy gminy, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej zawiadamia o tym:

1. właściwe samorządowe kolegium odwoławcze,

2. właściwą izbę obrachunkową,

3. ministra właściwego do spraw administracji.

38. Banki nie są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji dotyczących podejrzanego na pisemne żądanie:

1. Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej,

2. dyrektora urzędu kontroli skarbowej,

3. inspektora kontroli skarbowej.

39. Kontrola operacyjna nie może polegać na:

1. kontrolowaniu treści korespondencji,

2. kontrolowaniu zawartości przesyłek,

3. przeszukaniu mieszkania.

40. Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż:

1. 1 miesiąc,

2. 3 miesiące,

3. 6 miesięcy.

41. Inspektor kontroli skarbowej nie może powierzyć upoważnionym pracownikom dokonania czynności takich jak:

1. żądanie udostępnienia akt, ksiąg i wszelkiego rodzaju dokumentów:

2. przesłuchanie świadków,

3. oględziny majątku podlegającego kontroli.

42. Za wykroczenia związane z bezpośrednim pełnieniem obowiązków służbowych inspektorzy kontroli skarbowej:

1. ponoszą odpowiedzialność na zasadach ogólnych,

2. nie ponoszą odpowiedzialności,

3. odpowiadają tylko dyscyplinarnie.

43. Do postępowania kontrolnego prowadzonego przez organy kontroli skarbowej zastosowanie znajduje:

1. wyłącznie ustawa z dnia 28 września 1991r. o kontroli skarbowej,

2. ustawa z dnia 28 września 1991r. o kontroli skarbowej, zaś w części nieuregulowanej w tej ustawie - ustawa z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego,

3. ustawa z dnia 28 września 1991r. o kontroli skarbowej, zaś w części nieuregulowanej w tej ustawie - wskazane przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa.

44. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej odwołuje inspektora z zajmowanego stanowiska jeżeli inspektor:

1. otrzymał ujemną ocenę kwalifikacyjną, potwierdzoną ponowną oceną ujemną dokonaną nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od poprzedniej oceny,

2. otrzymał ujemną ocenę kwalifikacyjną, potwierdzoną ponowną oceną ujemną dokonaną nie wcześniej niż po upływie sześciu miesięcy od poprzedniej oceny,

3. otrzymał trzykrotnie ujemną ocenę kwalifikacyjną.

V. EWIDENCJA PODATKOWA I ZASADY PROWADZENIA KSIĄG PODATKOWYCH

1. Za księgi podatkowe w rozumieniu Ordynacji podatkowej uważa się:

1. księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, rejestry VAT,

2. księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci,

3. ewidencje oraz rejestry do prowadzenia, których zobowiązani są podatnicy podatków dochodowych.

2. Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych są obowiązani do prowadzenia ewidencji księgowej, pod postacią:

1. ewidencji przychodów,

2. podatkowej księgi przychodów i rozchodów,

3. księgi rachunkowej.

3. Do prowadzenia księgi rachunkowej zobowiązani są, mający siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1. spółki komandytowe,

2. osoby fizyczne,

3. spółki partnerskie.

4. Podmioty, którym przyznano w danym roku podatkowym dotacje lub subwencje z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego lub funduszów celowych, na realizację zadań zleconych, są obowiązane prowadzić:

1. ewidencję przychodów,

2. księgę rachunkową,

3. podatkową księgę przychodów i rozchodów.

5. Księgi rachunkowe mogą być prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza siedzibą jednostki, jeśli:

1. powierzono ich prowadzenie osobie fizycznej zatrudnionej w ramach stosunku pracy,

2. powierzono ich prowadzenie osobie prawnej lub jednostce nieposiadającej osobowości prawnej

3. zasoby informacyjne rachunkowości zorganizowane są w formie oddzielnych komputerowych zbiorów danych, bazy danych lub wyodrębnionych jej części, bez względu na miejsce ich powstania i przechowywania.

6. Księgi rachunkowe prowadzi się:

1. w wybranym języku i w walucie,

2. w języku i w walucie kraju siedziby jednostki,

3. w języku polskim i w walucie polskiej

7. U podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, prowadzących księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się:

1. dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg,

2. różnicę pomiędzy przychodami a kosztami ich uzyskania,

3. zysk netto

8. Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych prowadzą księgi rachunkowe:

1. za rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych,

2. za rok obrotowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym,

3. zawsze za rok kalendarzowy.

9. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzą księgi rachunkowe:

1. za rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych

2. za rok obrotowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym,

3. zawsze za rok kalendarzowy.

10. Prowadząc księgi rachunkowe przy użyciu komputera, zgodnie z ustawą o rachunkowości, należy:

1. chronić je przed dostępem osób trzecich,

2. chronić je przed zniszczeniem,

3. stosować właściwe procedury i środki chroniące przed zniszczeniem, modyfikacją lub ukryciem zapisu,

11. Według Ordynacji podatkowej księgi podatkowe powinny być prowadzone:

1. prawidłowo,

2. rzetelnie i w sposób niewadliwy,

3. na podstawie dokumentów źródłowych.

12. Błędy w księdze rachunkowej prowadzonej przy użyciu komputera poprawia się poprzez:

1. usunięcie dotychczasowej treści i wpisanie nowej,

2. wprowadzenie nowego dowodu zawierającego korektę błędnych operacji księgowych, dokonywaną zapisami dodatnimi albo ujemnymi,

3. zachowanie czytelności błędnego zapisu.

13. Księgi podatkowe przechowuje się przez okres:

1. 5 lat,

2. 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku,

3. do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

14. Ewidencję nabywanych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, z akcyzą zapłaconą na terytorium państwa członkowskiego, prowadzi:

1. każdy nabywca,

2. podatnik prowadzący działalność gospodarczą jeśli nabywa wyroby na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej na terytorium kraju,

3. każdy podatnik prowadzący działalność gospodarczą.

15. Ewidencję nabywanych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych prowadzą:

1. handlowiec,

2. zarejestrowany handlowiec,

3. każdy nabywca.

16. Prowadzący skład podatkowy jest obowiązany prowadzić ewidencję ilościową lub ilościowo-wartościową dla:

a) wyrobów akcyzowych zharmonizowanych,

b) wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych,

c) wyrobów akcyzowych zharmonizowanych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy oraz wyłączonych z tej procedury.

17. Wzór ewidencji znaków akcyzy:

1. nie jest określony ustawą,

2. jest określony załącznikiem do ustawy,

3. jest określony załącznikiem do rozporządzenia.

18. Podmioty urządzające gry w kasynach gry są obowiązane do prowadzenia ewidencji:

a) napiwków,

b) żetonów,

c) kart do gry.

19. Zaświadczenia o wygranej uzyskanej przez uczestnika gry lub zakładu wzajemnego powinny być ewidencjonowane w rejestrze:

1. poświadczonym we właściwym urzędzie skarbowym, przed rozpoczęciem jego prowadzenia,

2. przekazanym do urzędu skarbowego, po zakończeniu jego prowadzenia,

3. nie poświadczonym w urzędzie skarbowym.

20. Rejestr podatku od gier prowadzą:

1. spółki prowadzące zakłady wzajemne,

2. spółki urządzające grę bingo,

3. spółki urządzające loterię fantową.

21. Podatnik podatku od towarów i usług zwolniony podmiotowo, jest obowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży:

1. wyłącznie na rzecz osób fizycznych,

2. wyłącznie na rzecz osób fizycznych i rolników,

3. za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

22. Urząd skarbowy określa wartość niezaewidencjonowanej, przez podatnika zwolnionego podmiotowo, sprzedaży w drodze oszacowania i ustala podatek:

1. w wysokości 30%,

2. wyłącznie według stawki 22%,

3. według właściwych stawek.

23. Podatnik wykonujący wyłącznie czynności zwolnione od podatku od towarów i usług:

1. nie ma obowiązku prowadzić ewidencji,

2. obowiązany jest prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień,

3. obowiązany jest prowadzić ewidencję zawierającą m.in. dane niezbędne do określenia podstawy opodatkowania.

24. Podatnik nie korzystający ze zwolnienia podmiotowego jest obowiązany prowadzić ewidencję, jeżeli:

1. wykonuje wyłącznie usługi przedmiotowo zwolnione od podatku,

2. wyłącznie dokonuje dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę,

3. świadczy, między innymi, usługi transportowe na terenie kraju.

25. Wzór ewidencji sprzedaży do prowadzenia, której zobowiązany jest podatnik zwolniony podmiotowo:

1. został określony przez Ministra Finansów na podstawie upoważnienia ustawowego,

2. jest określony w wydawanych drukach akcydensowych,

3. nie określono obowiązującego wzoru.

26. Jakie obowiązki ewidencyjne na podatnika podatku od wartości dodanej nakłada ustawa o podatku od towarów i usług:

1. prowadzenie ewidencji towarów przemieszczanych na terytorium kraju,

2. prowadzenie ewidencji sprzedaży,

3. nie można nakładać obowiązków ewidencyjnych na podatników z innych państw UE.

27. Podatnik podatku od towarów i usług obowiązany jest do ujęcia w tzw. ewidencji otrzymanych towarów, towary na których mają zostać wykonane usługi na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej, podając w szczególności:

1. wartość towaru wg cen rynkowych z dnia otrzymania towaru,

2. datę wydania towaru po wykonaniu usługi,

3. datę faktury wewnętrznej.

28. Podatnik przemieszczający koparkę z Polski do Austrii w celu wykonywania przez siebie usług budowlanych obowiązany jest:

1. wykazać tą czynność jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w miesiącu przemieszczenia,

2. wpisać odpowiednie informacje do ewidencji,

3. założyć odpowiednią ewidencję i powiadomić organa podatkowe w Austrii.

29. Niektóre obowiązki ewidencyjne związane z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów (wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług) dotyczą również:

1. osób prawnych, które nie są podatnikami,

2. osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej,

3. rolników ryczałtowych oraz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej.

30. Podmioty zagraniczne (spoza terytorium Wspólnoty) świadczące na terytorium Wspólnoty usługi elektroniczne osobom niepodlegającym opodatkowaniu, zidentyfikowane na potrzeby VAT w Polsce:

1. obowiązane są prowadzić ewidencję w takiej samej formie jak podatnik zarejestrowany jako podatnik czynny,

2. składają deklarację VAT na druku VAT-7K,

3. przez okres 10 lat od zakończenia roku, w którym dokonano świadczenia usług elektronicznych, przechowują ewidencję ujmującą m.in. VAT do zapłaty w państwie członkowskim konsumpcji.

31. Podmioty zagraniczne (spoza terytorium Wspólnoty) świadczące na terytorium Wspólnoty usługi elektroniczne osobom niepodlegającym opodatkowaniu, zidentyfikowane na potrzeby VAT w Polsce:

1. ujmują w deklaracji VAT całkowitą kwotę podatku należnego (dla wszystkich państw członkowskich konsumpcji),

2. wyszczególniają kwotę podatku w walucie danego państwa członkowskiego,

3. przeliczają kwotę podatku wg kursu średniego NBP z dnia powstania obowiązku podatkowego.

32. W kasie rejestrującej obligatoryjnie ewidencjonuje się sprzedaż:

1. detaliczną,

2. nieudokumentowaną fakturami,

3. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

33. Kasa rejestrująca jest jedną z form ewidencji do której prowadzenia zobowiązany jest podatnik, zatem w przypadku jej awarii:

1. można prowadzić zapisy w formie ręcznego zestawienia zawierającego wszystkie wymagane informacje,

2. należy wstrzymać sprzedaż,

3. należy notować kwoty należności brutto i po naprawieniu kasy wydrukować właściwe paragony.

34. Rolnik ryczałtowy jest obowiązany do prowadzenia ewidencji dostaw i nabyć towarów i usług:

1. jeżeli dokonuje dostaw produktów rolnych dla podatnika podatku, który rozlicza ten podatek,

2. jeżeli wykonuje usługi rolnicze na rzecz podatnika podatku, który rozlicza ten podatek,

3. jeżeli dostarcza produkty rolne nie pochodzące z własnej działalności rolniczej.

35. Rolnik ryczałtowy, który zamierza zrezygnować ze zwolnienia od podatku dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej jest obowiązany prowadzić ewidencję:

1. sprzedaży za dany dzień,

2. sprzedaży za dany dzień przez okres 3 kolejnych miesięcy poprzedzających bezpośrednio miesiąc, od którego rolnik ten rezygnuje ze zwolnienia,

3. sprzedaży za dany dzień przez okres 6 kolejnych miesięcy poprzedzających bezpośrednio miesiąc, od którego rolnik ten rezygnuje ze zwolnienia.

36. Ewidencje oraz wszystkie dokumenty związane z rozliczaniem podatku od towarów i usług należy przechowywać :

1. do 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego,

2. do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego,

3. do 5 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym powstało zobowiązanie podatkowe.

37. Podatnik podatku od towarów i usług zwolniony podmiotowo, jest obowiązany do prowadzenia ewidencji obejmującej:

1. przychód opodatkowany bez kwoty podatku,

2. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów,

3. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

38. Rejestr podatku od spadków i darowizn prowadzą:

1. podatnicy,

2. płatnicy,

3. notariusze, jako podatnicy podatku od spadków i darowizn.

39. Rejestr podatku od spadków i darowizn, z tytułu podatku od darowizny nie dokonanej w formie aktu notarialnego obowiązani są prowadzić:

1. notariusze,

2. obdarowani,

3. nie ma takiego obowiązku.

40. Rejestr podatku od spadków i darowizn powinien zawierać rubrykę:

1. kwotę pobranego podatku od towarów i usług z tytułu sporządzenia aktu notarialnego,

2. miejsce położenia nieruchomości stanowiącej przedmiot czynności,

3. adres właściwego urzędu skarbowego.

41. Rejestr podatku od spadków i darowizn może być zastąpiony przez repertorium A, które prowadzą:

1. notariusze,

2. urzędy skarbowe,

3. sądy.

42. Repertorium A zastępujące rejestr podatku od spadków i darowizn powinien zawierać również informację o:

1. grupie podatkowej wynikającej z osobistego stosunku łączącego strony czynności,

2. dacie wpłaty podatku przez darczyńcę,

3. zastosowaniu 3% stawki podatku od towarów i usług.

43. Podatnicy, którzy rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej naczelnika urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika o prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w terminie:

1. 20 dni od dnia jej założenia,

2. 7 dni od dnia jej założenia,

3. 14 dni od dnia jej założenia.

44. Zapisy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów dokonywane są w języku polskim, w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie:

1. faktycznie poniesionych wydatków,

2. prawidłowych i rzetelnych dowodów,

3. otrzymanych faktur VAT.

45. Stwierdzone błędy w zapisach w podatkowej księdze przychodów i rozchodów poprawia się poprzez:

1. skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej , z zachowaniem czytelności błędnego zapisu, oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty dokonania poprawki,

2. wpisanie nowego zapisu w terminie 14 dni od daty stwierdzenia pomyłki,

3. skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej oraz podpisanie poprawki.

46. Dowody obce, będące podstawą zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów mogą być poprawione, poprzez:

a) przesłanie kontrahentowi dowodu księgowego w celu dokonania poprawki,

b) skreślenie błędnego zapisu , oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty dokonania poprawki,

c) wystawienie i przesłanie kontrahentowi dowodu korygującego (noty).

47. Materiały, w rozumieniu przepisów o prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swoją pierwotną wartość użytkową, to:

1. odpady,

2. braki,

3. surowce wtórne.

48. Towarami handlowymi w rozumieniu przepisów o podatkowej księdze przychodów i rozchodów są:

1. materiały podstawowe,

2. wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym,

3. wyroby gotowe własnej produkcji.

49. Zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do podatkowej księgi przychodów i rozchodów :

1. niezwłocznie po ich otrzymaniu , najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży,

2. do 7 dni od ich otrzymania,

3. niezwłocznie po ich otrzymaniu.

50. Zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów dotyczących kosztów podróży służbowej dokonuje się na podstawie :

1. paragonów zaopatrzonych w datę i stempel jednostki wydającej paragon,

2. paragonów, na odwrocie których podatnik musi wpisać swoje nazwisko, adres oraz rodzaj wydatku,

3. rozliczenia tych kosztów sporządzonym na dowodzie wewnętrznym, zwanym rozliczeniem podróży służbowej.

51. Podatnik opodatkowany w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów jest obowiązany wypełnić karty przychodów pracowników:

1. w terminie wypłacenia pracownikom wynagrodzenia,

2. w terminie przewidzianym dla przekazania zaliczki na podatek dochodowy od tych przychodów na rachunek urzędu skarbowego , którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego,

3. do ostatniego dnia miesiąca, którego dotyczy wynagrodzenie.

52. Do wyposażenia, zgodnie z definicją w przepisach o podatkowej księdze przychodów i rozchodów, zalicza się:

1. rzeczowe składniki majątku o wartości przekraczającej 1500 zł,

2. rzeczowe składniki majątku o wartości co najmniej 1500 zł,

3. rzeczowe składniki majątku , związane z wykonywaną działalnością , niezaliczone do środków trwałych .

1. Ewidencja wyposażenia w rozumieniu przepisów o podatkowej księdze przychodów i rozchodów obejmuje wyposażenie, którego wartość:

1. przekracza 1500 zł,

2. nie przekracza 3500 zł,

3. jest wyższa niż 1500 zł, ale nie przekracza 3500 zł.

53. Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wpisują wydatki z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego na podstawie :

1. faktur VAT dokumentujących zakup paliwa,

2. miesięcznego zestawienia poniesionych wydatków, na podstawie faktur zawierających numer rejestracyjny tego pojazdu , w kwocie nie przekraczającej limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu,

3. na podstawie miesięcznego zestawienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu.

55. Podatnik opodatkowany w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów jest obowiązany dokonać wyceny spisu z natury najpóźniej :

1. w terminie 14 dni od dnia zakończenia spisu,

2. w terminie sporządzenia zeznania podatkowego,

3. w terminie 30 dni od jego zakończenia.

56. Podatnik prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów zamierzający sporządzić spis z natury w innym terminie niż na dzień 1 stycznia, 31 grudnia oraz na dzień rozpoczęcia działalności, jest obowiązany powiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie:

1. co najmniej 14 dni przed datą sporządzenia tego spisu,

2. co najmniej 21 dni przed datą sporządzenia tego spisu,

3. co najmniej 7 dni przed datą sporządzenia tego spisu.

57. Podatnik prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wpisuje do ewidencji sprzedaży przychody:

1. nieudokumentowane fakturami,

2. udokumentowane fakturami i rachunkami,

3. udokumentowane paragonami z kasy rejestrującej.

58. Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wynagrodzenia wypłacane z tytułu umów zlecenia i o dzieło ujmują w księdze:

1. w kol. 15 (wolnej),

2. w kol. 12 „wynagrodzenia w gotówce i w naturze”

3. w kol. 13 „ pozostałe wydatki”.

59. Składki na ubezpieczenie społeczne pracowników opłacane przez pracodawcę ewidencjonuje się w podatkowej księdze przychodów i rozchodów:

1. w kol. 12 „wynagrodzenia w gotówce i naturze”,

2. w kol.13 „pozostałe wydatki”,

3. w kol.15 (wolnej).

60. Otrzymanie przez podatnika opodatkowanego w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów materiałów i towarów handlowych musi być potwierdzone na dowodzie zakupu:

1. datą i podpisem osoby, która je przyjęła,

2. podpisem osoby, która je przyjęła,

3. nazwą przedsiębiorcy.

61. Jednym z warunków uznania podatkowej księgi przychodów i rozchodów prowadzonej przy zastosowaniu technik informatycznych za prawidłową jest:

1. posiadanie ogólnej instrukcji obsługi programu,

2. określenie na piśmie szczegółowej instrukcji obsługi programu komputerowego, wykorzystywanego do prowadzenia ksiąg ,

3. znajomość programu do prowadzenia ksiąg.

62. Podatnicy opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych są obowiązani do sporządzenia spisu z natury:

1. na dzień zaprowadzenia ewidencji przychodów oraz na koniec każdego roku podatkowego,

2. na koniec każdego kwartału w roku podatkowym,

3. na koniec I i II półrocza roku podatkowego.

63. Spis z natury, sporządzany przez podatnika podatku zryczałtowanego od przychodów ewidencjonowanych, wyceniany jest według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu wówczas, gdy:

1. ceny rynkowe są wyższe od cen zakupu,

2. ceny rynkowe są niższe od cen zakupu,

3. podatnik dokonuje wyboru pomiędzy możliwością wyceny spisu z natury według cen zakupu lub według cen rynkowych.

65. W przypadku nieprowadzenia ewidencji przychodów organ podatkowy określa ryczałt od

niezaewidencjonowanego przychodu w wysokości :

1. 75% tego przychodu

2. trzykrotności właściwych stawek nie wyższej niż 75% tego przychodu

3. pięciokrotności właściwych stawek nie wyższej niż 75% tego przychodu

1. Zapisów w ewidencji przychodów, podatnicy zryczałtowanego podatku od przychodów

ewidencjonowanych są obowiązani dokonywać, w przypadku sprzedaży bezrachunkowej (bez faktur), na podstawie:

a) oświadczenia podatnika,

b) dowodu wewnętrznego,

c) kontrolki sprzedaży.

1. Podatnik opodatkowany w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych i prowadzący ewidencję przychodów przy użyciu komputera oraz programu komputerowego zapewniającego wydrukowanie ewidencji, według wzoru określonego w rozporządzeniu, po zakończeniu miesiąca:

1. zakłada ewidencję przychodów i wpisuje do odpowiednich kolumn tej ewidencji łączne kwoty przychodu, według poszczególnych stawek ryczałtu,

2. sporządza wydruk zapisów dokonanych za dany miesiąc,

3. sporządza wydruk zapisów dokonanych za dany miesiąc oraz wpisuje sumy miesięczne do odpowiednich kolumn ewidencji przychodów.

2. Ewidencję prowadzoną przez podatników zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych uznaje się za rzetelną, jeżeli:

a) nie wpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodów łącznie nie przekraczają 0,5% przychodu wykazanego w ewidencji za dany rok podatkowy,

2. nie wpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodów łącznie nie przekraczają 1,0% przychodu wykazanego w ewidencji za dany rok podatkowy,

3. nie wpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodów łącznie nie przekraczają 1,5% przychodu wykazanego w ewidencji za dany rok podatkowy.

1. Podatnik opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, zbywający samochód o wartości 10.000 zł ,ujęty w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jest obowiązany do zaewidencjonowania sprzedaży z tego tytułu :

1. według stawki 3%,

2. według stawki 8,5%,

3. według stawki 10%.

2. Opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie :

1. handlu wyrobami akcyzowymi,

2. osobistego wykonywania zawodu tłumacza,

3. świadczenia usług pośrednictwa finansowego.

69. Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie:

1. spółki akcyjnej,

2. spółki jawnej,

3. spółki komandytowej.

69. Ewidencję zatrudnienia ma obowiązek prowadzić podatnik zatrudniający pracowników, który wybrał opodatkowanie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej:

1. na zasadach ogólnych,

2. w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

3. w formie karty podatkowej.

69. Wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ma obowiązek prowadzić :

a) podatnik obowiązany do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów,

b) podatnik obowiązany do prowadzenia ewidencji przychodów,

c) podatnik obowiązany do prowadzenia ewidencji zatrudnienia.

70. Wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie musi zawierać :

a) daty ich nabycia,

b) daty ich dostawy,

c) daty przyjęcia ich do używania.

71. U podatnika prowadzącego ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych , odsetki od kredytu zaciągniętego na wytworzenie środka trwałego, naliczone po jego oddaniu do użytkowania :

a) nie zmieniają wartości początkowej wpisanej do ewidencji,

b) zwiększają wartość początkową wpisaną do ewidencji,

c) zwiększają wartość początkową wpisaną do ewidencji, jednak w kwocie nie większej niż do jego wartości rynkowej.

76. U podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, zakres informacji dotyczących ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określa:

a) ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych i ordynacja podatkowa,

b) ustawa o rachunkowości i ordynacja podatkowa,

c) ustawa o rachunkowości oraz ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych.

77. Podatnik opodatkowany na zasadzie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wpisuje do ewidencji wyposażenia rzeczowe składniki majątku niezaliczone do środków trwałych o wartości początkowej :

1. powyżej 500 zł,

2. powyżej 1000 zł,

3. powyżej 1500 zł.

78. Podatnik który używa środki trwałe, po zmianie formy opodatkowania ze zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych na zasady ogólne, zakładając ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

1. ustala odpisy amortyzacyjne uwzględniając odpisy amortyzacyjne za okres opodatkowania przed zmianą formy prawnej,

2. ustala odpisy amortyzacyjne bez uwzględnienia odpisów amortyzacyjnych za okres opodatkowania przed zmianą formy prawnej,

3. ustala odpisy amortyzacyjne według nowych zasad.

79. Odpisów amortyzacyjnych od składników majątkowych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonuje się począwszy od:

1. miesiąca nabycia,

2. miesiąca dostawy,

3. pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji.

1. Ewidencję podatkową dla potrzeb podatku od środków transportowych prowadzą:

1. właściciele środków transportowych,

2. organy podatkowe pierwszej instancji,

3. nie ma obowiązku jej prowadzenia.

VI. PRZEPISY O DORADZTWIE PODATKOWYM

1. Czynnością doradztwa podatkowego nie jest:

1. występowanie w charakterze pełnomocnika w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji administracyjnych w sprawach dotyczących obowiązków podatkowych,

2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,

3. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych.

2. Czynnością doradztwa podatkowego nie jest:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych,

2. usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych,

3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.

3. Czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie,

2. występowanie w charakterze pełnomocnika w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji administracyjnych w sprawach dotyczących obowiązków podatkowych,

3. badanie rocznego sprawozdania finansowego.

4. Czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych,

2. badanie rocznego sprawozdania finansowego,

3. występowanie w roli pełnomocnika w postępowaniu podatkowym.

5. Do zawodowego wykonywania czynności doradztwa podatkowego w pełnym zakresie uprawnieni są:

1. adwokaci i radcowie prawni,

2. osoby uprawnione do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, zgodnie z odrębnymi przepisami,

3. osoby, które mogą być pełnomocnikiem podatnika, płatnika lub inkasenta na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej.

6. Do prowadzenia w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielania im pomocy w tym zakresie, uprawnieni są:

1. pracownicy administracji podatkowej,

2. osoby uprawnione do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, zgodnie z odrębnymi przepisami,

3. osoby, które mogą być pełnomocnikiem podatnika, płatnika lub inkasenta na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej.

7. Uprawnienia do wykonywania czynności doradztwa podatkowego w pełnym zakresie posiada:

1. spółka akcyjna, w której wydano akcje na okaziciela,

2. podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów do badania sprawozdań finansowych,

3. spółdzielnia, która zatrudnia przynajmniej dwóch doradców podatkowych.

8. Listę doradców podatkowych prowadzi:

1. Krajowa Rada Doradców Podatkowych,

2. Przewodniczący Krajowej Rady Doradców Podatkowych,

3. Minister Finansów.

9. Prawo do używania tytułu „doradca podatkowy” uzyskuje się z momentem:

1. wpisu na listę doradców podatkowych,

2. upływu 14 dni od złożenia ślubowania przed Przewodniczącym Krajowej Rady Doradców Podatkowych,

3. upływu 14 dni od wpisu na listę doradców podatkowych.

10. Spółka akcyjna może być wpisana do rejestru osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego, jeśli:

1. umowa spółki zawiera zapis, że zbycie akcji albo ustanowienie na nich zastawu wymaga zezwolenia udzielonego przez organy spółki,

2. wszyscy członkowie zarządu posiadają uprawnienia do wykonywania czynności doradztwa podatkowego,

3. kapitał zakładowy spółki wynosi co najmniej 4.000.000 zł.

11. Oznaczeniem „spółka doradztwa podatkowego” może posługiwać się wyłącznie:

1. wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w której wszyscy udziałowcy są doradcami podatkowymi,

2. wpisana do rejestru prowadzonego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,

3. wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego spółka akcyjna, spełniająca wymagania przewidziane w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o doradztwie podatkowym warunki.

12. Rejestr osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego prowadzi:

1. Krajowa Rada Doradców Podatkowych,

2. Przewodniczący Krajowej Rady Doradców Podatkowych,

3. Minister Finansów.

13. Doradca podatkowy może wykonywać zawód jako:

1. uczestnik spółki komandytowo - akcyjnej z wyłącznym udziałem doradców podatkowych,

2. uczestnik spółki komandytowej, w której wszyscy komandytariusze są doradcami podatkowymi,

3. osoba fizyczna prowadząca działalność we własnym imieniu i na własny rachunek.

14. Doradca podatkowy może wykonywać zawód jako:

1. uczestnik spółki komandytowo - akcyjnej, z wyłącznym udziałem doradców podatkowych,

2. uczestnik spółki komandytowej, w której wszyscy komplementariusze są doradcami podatkowymi,

3. pracownik spółki komandytowo - akcyjnej, z wyłącznym udziałem doradców podatkowych.

15. Doradca podatkowy wykonujący zawód nie może prowadzić działalności:

1. polegającej na świadczeniu usług informatycznych, organizacji i zarządzania, w zakresie doradztwa podatkowego i rachunkowości,

2. naukowo - dydaktycznej,

3. wydawniczej w zakresie medycyny i położnictwa.

16. Doradca podatkowy wykonujący zawód może prowadzić działalność:

1. wydawniczą w zakresie rachunkowości,

2. polegającą na świadczeniu usług informatycznych, organizacji i zarządzania, w zakresie innym niż doradztwo podatkowe lub rachunkowość,

3. szkoleniową w zakresie doradztwa rolniczego.

17. Nie może wykonywać zawodu doradca podatkowy:

1. który będąc pracownikiem organu podatkowego lub kontroli skarbowej rozstrzygał sprawy w ciągu ostatnich 3 lat przed dniem ustania zatrudnienia lub pełnienia funkcji - na rzecz osób, których dotyczyły postępowania - w ciągu trzech lat od dnia wpisu na listę,

2. który posiadając uprawnienia doradcy inwestycyjnego czynnie wykonuje ten zawód,

3. którego małżonek jest zatrudniony na stanowisku kierowniczym lub innym samodzielnym w organie podatkowym, organie kontroli skarbowej lub w Ministerstwie Finansów.

18. Przewidziany w ustawie o doradztwie podatkowym obowiązek zachowania przez doradcę podatkowego w tajemnicy faktów i informacji poznanych w związku z wykonywaniem zawodu:

1. jest bezwzględny i nieograniczony w czasie, nie podlega uchyleniu,

2. obejmuje zdarzenia, fakty i informacje przez okres 5 lat od końca roku, w którym okoliczność objęta tajemnicą miała miejsce,

3. nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000r. o przeciwdziałaniu wprowadzania do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu terroryzmowi.

19. Doradca podatkowy obowiązany jest:

1. powstrzymać się od reklamy swoich usług prowadzonej wyłącznie za pośrednictwem telewizji i radia,

2. zniszczyć przechowywane przez siebie kopie sporządzonych na piśmie opinii, wystąpień w imieniu podatników, płatników - po dwóch latach od ich sporządzenia,

3. umieszczać na wszystkich pismach sporządzonych w związku wykonywaniem doradztwa podatkowego, a także sporządzonych deklaracjach i zeznaniach w imieniu i na rzecz podatnika - firmę, pod jaką wykonuje doradztwo, miejsce jego wykonywania, podpis oraz numer wpisu na listę.

20. Doradca podatkowy obowiązany jest:

1. postępować wyłącznie zgodnie z zasadami etyki zawodowej, kierując się własnym sumieniem i interesem klienta,

2. przechowywać kopie sporządzonych przez siebie na piśmie opinii, wystąpień w imieniu podatników, płatników - przez okres 5 lat od ich sporządzenia,

3. zachować w tajemnicy fakty i informacje poznane w związku z wykonywaniem zawodu - przez okres nie dłuższy niż 2 lata od końca roku, w którym okoliczność objęta tajemnicą miała miejsce.

21. Doradca podatkowy obowiązany jest:

1. zachować w tajemnicy fakty i informacje poznane w związku z wykonywaniem zawodu, w tym także w sytuacji gdy ma być przesłuchany w charakterze świadka i został zwolniony na podstawie odrębnych przepisów z tej tajemnicy,

2. stale podnosić swoje kwalifikacje zawodowe,

3. zniszczyć przechowywane przez siebie kopie sporządzonych na piśmie opinii, porad i wystąpień w imieniu podatników, płatników, w ciągu miesiąca od dnia przekazania ich klientowi, gdy zostały one przyjęte bez zastrzeżeń.

22. Do przeprowadzania kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia są uprawnieni:

1. minister właściwy do spraw finansów publicznych ,

2. tylko Krajowa Rada Doradców Podatkowych,

3. rzecznik dyscyplinarny.

23. Przynależność doradców podatkowych do Krajowej Izby Doradców Podatkowych:

1. jest fakultatywna,

2. powstaje z chwilą wpisu na listę,

3. jest obowiązkowa i powstaje z chwilą doręczenia decyzji o wpisie na listę doradców podatkowych.

24. Przynależność do samorządu doradców podatkowych następuje:

1. na wniosek doradcy podatkowego,

2. z mocy prawa z dniem wpisu na listę doradców podatkowych,

3. po opłaceniu pierwszej składki członkowskiej.

25. Wysokość składek członkowskich ustala:

1. Krajowa Rada Doradców Podatkowych,

2. Regionalne Oddziały Krajowej Izby Doradców Podatkowych,

3. Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych.

26. Krajowa Izba Doradców Podatkowych:

1. posiada osobowość prawną, jest niezależna w wykonywaniu swoich zadań i podlega tylko ustawom,

2. nie posiada osobowości prawnej i podlega Ministrowi Finansów,

3. posiada osobowość prawną i podlega Ministrowi Sprawiedliwości.

27. Organami Krajowej Izby Doradców Podatkowych są:

1. Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych,

2. Niższy Sąd Dyscyplinarny,

3. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego.

28. Regionalne oddziały Krajowej Izby Doradców Podatkowych:

1. posiadają osobowość prawną,

2. nie posiadają osobowości prawnej,

3. mogą być tworzone uchwałą Krajowej Rady Doradców Podatkowych .

29. Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych zwoływany jest:

1. na wniosek co najmniej 1/5 ogółu doradców podatkowych,

2. wyłącznie przez Krajową Rade Doradców Podatkowych,

3. w terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku przez Krajową Komisję Rewizyjną.

30. Do zadań Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych należy:

1. ustalenie liczby członków Krajowej Komisji Rewizyjnej,

2. reprezentowanie doradców podatkowych,

3. opracowywanie rocznych planów finansowych Krajowej Izby Doradców Podatkowych.

31. Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych:

1. działa w oparciu o regulamin zatwierdzony przez Ministra Finansów,

2. jest niezależny w wykonywaniu swoich zadań i podlega tylko ustawom,

3. działa w oparciu o uchwalony przez siebie regulamin.

32. Uchwały Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych są podejmowane:

1. bezwzględną większością głosów,

2. zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy liczby osób uprawnionych do głosowania,

3. w przypadku wyboru Przewodniczącego Krajowej Rady Doradców Podatkowych w głosowaniu jawnym, zwykłą większością głosów.

33. Kadencja Krajowej Rady Doradców Podatkowych:

1. trwa 4 lata,

2. trwa 5 lat,

3. upływa z chwilą zwołania Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych.

34. Wyboru przewodniczącego Krajowej Rady Doradców Podatkowych dokonuje:

1. Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych,

2. Krajowa Rada Doradców Podatkowych,

3. Minister Finansów.

35. Wiceprzewodniczący Krajowej Rady Doradców Podatkowych wybierani są przez:

1. Krajową Radę Doradców Podatkowych spośród kandydatów przedstawionych przez Przewodniczącego Krajowej Rady Doradców Podatkowych,

2. Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych w głosowaniu tajnym,

3. Krajową Radę Doradców Podatkowych.

36. Do zadań Krajowej Komisji Rewizyjnej należy:

1. kontrola działalności Regionalnych Oddziałów Krajowej Izby Doradców Podatkowych,

2. kontrola uchwał Krajowej Rady Doradców Podatkowych pod względem ich legalności,

3. kontrola działalności finansowej i majątkowej organów Krajowej Izby Doradców Podatkowych.

37. Przewodniczący Krajowej Komisji Rewizyjnej wybierany jest przez:

1. Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych,

2. Krajową Radę Doradców Podatkowych,

3. Członków Krajowej Komisji Rewizyjnej.

38. Minister właściwy do spraw finansów publicznych:

1. sprawuje nadzór nad organami samorządu doradców podatkowych,

2. zwołuje Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych,

3. może zawieszać uchwały organów samorządu doradców podatkowych z powodu ich niezgodności z prawem.

39. Działalnością samorządu doradców podatkowych w okresach między Krajowymi Zjazdami Doradców Podatkowych kieruje:

1. Przewodniczący Krajowej Rady Doradców Podatkowych,

2. Prezydium Krajowej Izby Doradców Podatkowych,

3. Krajowa Rada Doradców Podatkowych.

40. Funkcjonowanie regionalnych oddziałów Krajowej Izby Doradców Podatkowych określa:

1. statut Krajowej Izby Doradców Podatkowych,

2. ustawa,

3. uchwała Krajowej Rady Doradców Podatkowych.

41. Organizacyjną formą działania Krajowej Izby Doradców Podatkowych w terenie są:

1. Okręgowe Izby Doradców Podatkowych,

2. utworzone przez Zjazd Regionalne Odziały Krajowej Izby Doradców Podatkowych,

3. powołane ustawowo Regionalne Odziały Krajowej Izby Doradców Podatkowych.

42. Wyższy Sąd Dyscyplinarny orzeka w składzie:

1. trzyosobowym,

2. jednoosobowo,

3. siedmioosobowym.

43. Kto jest oskarżycielem przed Sądem Dyscyplinarnym:

1. Rzecznik dyscyplinarny lub jeden z jego zastępców,

2. osoba poszkodowana przez oskarżonego,

3. prokurator.

44. Rzecznik dyscyplinarny odmawia wszczęcia postępowania dyscyplinarnego jeżeli :

1. od chwili ujawnienia czynu upłynęły 3 lata, a od popełnienia czynu minęło 5 lat,

2. od chwili ujawnienia czynu upłynął 1 rok lub od popełnienia czynu minęły 3 lata,

3. od chwili ujawnienia czynu upłynęło 6 miesięcy, a od popełnienia czynu minęły 3 lata.

45. Za wykonywanie czynności doradztwa podatkowego bez uprawnień grozi grzywna :

a) do 50 000 złotych,

b) do 5 000 złotych,

c) do 15 000 złotych.

46. Sprawy dyscyplinarne doradców podatkowych rozpatrują w drugiej instancji:

1. Sąd Dyscyplinarny,

2. Sąd Pracy,

3. Wyższy Sąd Dyscyplinarny.

47. Doradca podatkowy, który nie dopełni obowiązku zawiadomienia Krajowej Rady Doradców Podatkowych o wszelkich zmianach danych objętych wpisem na listę w terminie 14 dni od zaistnienia tych zmian:

1. podlega karze grzywny do 5 000 zł,

2. podlega karze grzywny do 500 zł,

3. podlega karze mandatu do 500 zł.

48. Karą dyscyplinarną nie jest:

1. upomnienie,

2. zawieszenie prawa do wykonywania zawodu na okres od 6 miesięcy do lat 2,

3. nagana.

49. Za niedopełnienie obowiązku przekazania Krajowej Radzie Doradców Podatkowych odpisu umowy spółki lub wypisu z rejestru przedsiębiorców w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy lub uprawomocnienia się postanowienia sądu rejestrowego, doradca podatkowy będący wspólnikiem spółki nie posiadającej osobowości prawnej:

1. podlega karze grzywny do 500 zł,

2. podlega karze grzywny do 5 000 zł,

3. podlega karze mandatu do 500 zł..

50. Członek zarządu osoby prawnej, która nie dopełnia obowiązku zawiadomienia ministra właściwego do spraw finansów publicznych o wszelkich zmianach danych objętych wpisem do rejestru osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego w terminie 30 dni od zaistnienia tych zmian.

1. podlega karze grzywny do 500 zł,

2. podlega karze grzywny do 5 000 zł,

3. podlega karze mandatu do 500 zł.

51. W sprawach nie uregulowanych w ustawie o doradztwie podatkowym, do postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy:

1. Kodeksu postępowania karnego,

2. Kodeksu karnego skarbowego,

3. Kodeksu pracy.

52. Od orzeczenia wydanego przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny przysługuje stronom odwołanie:

1. do Ministra Finansów,

2. do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania obwinionego sądu apelacyjnego - sądu pracy i ubezpieczeń społecznych,

3. do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

53. Doradca podatkowy ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną:

1. za nienależyte wykonywanie obowiązków określonych prawem,

2. za niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków zawodowych określonych prawem, za czyny sprzeczne z zasadami etyki zawodowej,

3. za niewykonywanie lub nienależyte wykonywanie obowiązków wynikających z przepisów prawa, za czyny sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

54. Zatarcie ukarania karą dyscyplinarną upomnienia lub nagany następuje z urzędu:

1. po upływie 6 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego orzekającego karę upomnienia lub nagany,

2. po upływie 3 lat od uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego orzekającego karę upomnienia lub nagany,

3. po upływie 5 lat od uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego orzekającego karę upomnienia lub nagany.

55. Zatarcie ukarania karą dyscyplinarną zawieszenia prawa do wykonywania zawodu następuje:

1. z urzędu po upływie 3 lat od zakończenia okresu zawieszenia prawa do wykonywania zawodu,

2. z urzędu po upływie 5 lat od zakończenia okresu zawieszenia prawa do wykonywania zawodu,

3. na wniosek obwinionego po upływie 3 lat od zakończenia okresu zawieszenia prawa do wykonywania zawodu.

56. Zatarcie ukarania karą dyscyplinarną pozbawienia prawa wykonywania zawodu następuje:

1. na wniosek ukaranego - po upływie 5 lat od uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego orzekającego tę karę,

2. z urzędu - po upływie 5 lat od uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego orzekającego tę karę,

3. na wniosek ukaranego - po upływie 3 lat od uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego orzekającego tę karę.

57. Składy orzekające Sądu Dyscyplinarnego oraz ich przewodniczący są wyznaczani przez:

1. Przedstawiciela Ministra właściwego do spraw finansów publicznych,

2. Przedstawiciela Krajowej Rady Doradców Podatkowych,

3. Przewodniczącego Sądu Dyscyplinarnego.

58. W przypadku powzięcia wiadomości o popełnieniu czynu rodzącego odpowiedzialność dyscyplinarną postępowanie wyjaśniające wszczyna:

1. Przewodniczący Krajowej Rady Doradców Podatkowych,

2. Rzecznik Dyscyplinarny,

3. Przewodniczący Regionalnego Oddziału Krajowej Izby Doradców Podatkowych.

59. Sprawy dyscyplinarne doradców podatkowych rozpatrują w pierwszej instancji:

1. Sądy powszechne,

2. Sąd Dyscyplinarny,

3. Wyższy Sąd Dyscyplinarny.

VII. ETYKA ZAWODOWA DORADCY PODATKOWEGO

1. Doradca podatkowy wykonujący swój zawód w ramach stosunku pracy w swoich decyzjach powinien kierować się:

1. jedynie przepisami prawa i zasadami etyki,

2. jedynie obowiązkami wynikającymi z kodeksu pracy,

3. jedynie poleceniami swojego przełożonego.

2. Doradca podatkowy będąc członkiem Państwowej Komisji Egzaminacyjnej ds. doradztwa podatkowego może organizować szkolenia z zakresu podatków w celu przygotowania do egzaminu na doradcę podatkowego:

1. pod warunkiem uzyskania zgody przez Przewodniczącego PKE,

2. pod warunkiem uzyskania zgody przez Przewodniczącego KRDP,

3. nie może organizować takiego szkolenia.

3. Doradca podatkowy może napisać opinię w sprawie, w której występował uprzednio jako:

1. pracownik sądu,

2. sędzia,

3. pełnomocnik w postępowaniu przed sądem.

4. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej obejmuje:

1. wszelkie fakty i informacje uzyskane w związku z wykonywaniem zawodu,

2. tylko fakty i informacje zawarte w materiałach utrwalonych w jakiejkolwiek formie,

3. tylko fakty i informacje wymienione w ustawie o ochronie danych osobowych.

5. Doradca podatkowy może powołać na świadka innego doradcę podatkowego w celu ujawnienia wiadomości uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu:

1. po uzyskaniu pisemnej zgody klienta doradcy podatkowego,

2. po uzyskaniu pisemnej zgody tego doradcy podatkowego,

3. w każdym przypadku, gdy będzie to niezbędne w celu wyjaśnienia sprawy.

6. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej przez doradcę podatkowego trwa:

1. do czasu śmierci klienta z którym łączył go stosunek prawny,

2. jest nieograniczony w czasie i trwa także po ustaniu stosunku prawnego,

3. do czasu zaprzestania wykonywania zawodu przez doradcę podatkowego.

7. Która informacja zamieszczona w książce telefonicznej nie jest naruszeniem przepisów etyki zawodowej doradcy podatkowego:

1. Jan Kowalski doradca podatkowy, członek komisji ds. doradztwa podatkowego,

2. mgr Jan Kowalski doradca podatkowy,

3. Jan Kowalski doradca podatkowy, biegły rewident.

8. Konflikt interesów nie występuje, gdy:

1. doradca podatkowy lub jego spółka doradztwa podatkowego występuje w charakterze doradcy podatkowego dla stron tej samej transakcji mających przeciwstawne interesy,

2. sytuacja procesowa reprezentowanych przez doradcę podatkowego podmiotów jest tak powiązana, że sukces jednego z nich może oznaczać porażkę drugiego,

3. doradca podatkowy lub spółka doradztwa podatkowego obsługuje różne podmioty prowadzące wobec siebie interesy konkurencyjne.

9. Doradca podatkowy zawarł z klientem umowę, na mocy której klient zobowiązuje się zapłacić wynagrodzenie za jej prowadzenie proporcjonalnie do osiągniętego wyniku (pactum de quota litis).

1. taka umowa jest dopuszczalna,

2. taka umowa nie jest dopuszczalna,

3. taka umowa jest dopuszczalna pod warunkiem, że została zawarta na piśmie przed rozpoczęciem świadczenia usług przez doradcę podatkowego.

10. Doradca podatkowy może zaniechać wniesienia środka odwoławczego:

1. na żądanie lub za zgodą klienta,

2. gdy środek odwoławczy nie przyniesie rezultatu korzystnego dla klienta,

3. nie może zaniechać wniesienia środka odwoławczego.

11. Doradca podatkowy ma obowiązek zwrócić klientowi, oryginały dokumentów stanowiące własność klienta w przypadku rozwiązania z nim umowy:

1. na jego żądanie,

2. na jego żądanie ale dopiero po uprzednim uregulowaniu przez niego należnego wynagrodzenia,

3. na jego żądanie ale dopiero po zakończeniu kontroli podatkowej.

12. Doradca podatkowy który publicznie wyraża negatywne wartościujące opinie o dziełach innego doradcy podatkowego:

1. nie narusza zasad etyki pod warunkiem zawiadomienia pisemnego doradcę podatkowego którego dotyczy krytyka,

2. nie narusza zasad etyki pod warunkiem zawiadomienia odpowiednich organów izby,

3. narusza zasady etyki.

13. Skargi na innych doradców podatkowych oraz stwierdzone nieprawidłowości w wykonywaniu przez nich zawodu doradca podatkowy powinien:

1. kierować wyłącznie do odpowiednich organów samorządu, z powiadomieniem doradcy podatkowego, którego dotyczą,

2. kierować wyłącznie do właściwej prokuratury, z powiadomieniem doradcy podatkowego, którego dotyczą,

3. kierować wyłącznie do odpowiednich organów podatkowych, z powiadomieniem doradcy podatkowego, którego dotyczą.

14. Za naruszenie zasad etyki doradca podatkowy podlega:

1. odpowiedzialności dyscyplinarnej,

2. odpowiedzialności karnej,

3. odpowiedzialności dyscyplinarnej i karnej.

15. W razie prawomocnego skazania doradcy podatkowego za przestępstwo w sprawie karnej lub karnej skarbowej Rzecznik Dyscyplinarny lub jego zastępca:

1. wszczyna postępowanie wyjaśniające,

2. nie wszczyna postępowania wyjaśniającego,

3. wszczyna postępowanie wyjaśniające ale tylko w przypadku gdy dotyczy to spraw karnych skarbowych wynikających z wątpliwości co do interpretacji prawa podatkowego.

16. Zasady etyki doradców podatkowych wynikają z:

1. ogólnych norm moralnych i uregulowań prawnych,

2. norm moralnych i ustawy o doradztwie podatkowym,

3. uchwał samorządu oraz ustaw.

17. Zasady etyki doradców podatkowych obowiązują:

1. radców prawnych, biegłych rewidentów, adwokatów wykonujących czynności doradztwa podatkowego,

2. osoby prawne wykonujące czynności doradztwa podatkowego,

3. wszystkich doradców podatkowych i kandydatów odbywających praktyki przed wpisaniem na listę doradców.

18. Obowiązek przestrzegania przez doradców podatkowych Zasad Etyki wynika z:

1. zasad etyki,

2. uchwał samorządu doradców podatkowych,

3. ustawy o doradztwie podatkowym oraz zasad etyki.

19. Doradca podatkowy obowiązany jest w szczególności:

1. postępować zgodnie z przepisami prawa, ze złożonym ślubowaniem i z zasadami etyki zawodowej, stale podnosić swoje kwalifikacje, regularnie opłacać składkę członkowską,

2. postępować zgodnie z uchwałami samorządu,

3. informować klienta o treści Zasad Etyki Doradców Podatkowych.

20. Wykonując doradztwo podatkowe doradca podatkowy powinien kierować się:

1. wyłącznie interesem klienta, z poszanowaniem obowiązków korporacyjnych,

2. wyłącznie interesem korporacyjnym doradców podatkowych, z uwzględnieniem dobrych obyczajów oraz godności zawodu,

3. dobrem swoich klientów oraz poszanowaniem obowiązków wynikających z uczciwości, godności i dobrych obyczajów.

21. Doradca podatkowy powinien wykonywać czynności zawodowe:

1. starannie, z poszanowaniem godności klienta i dobrych obyczajów,

2. według najlepszej woli i wiedzy, w sposób rzetelny, z zachowaniem należytej staranności,

3. zgodnie ze złożonym ślubowaniem i zasadami godności.

22. Obowiązek zachowania niezależności przez doradcę podatkowego zobowiązuje doradcę podatkowego do:

1. kierowania się w swoich decyzjach zawodowych uchwałami samorządu i ustalonymi zwyczajami korporacyjnymi,

2. niewykonywania poleceń klientów,

3. podlegania, przy podejmowaniu decyzji, jedynie przepisom prawa i Zasadom Etyki.

23. Doradca podatkowy podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za:

1. naruszenie zwyczajów wypracowanych przez doradców podatkowych,

2. naruszenie interesów klienta,

3. za niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków zawodowych określonych prawem oraz za czyny sprzeczne z zasadami etyki zawodowej.

24. W razie prawomocnego skazania doradcy podatkowego za przestępstwo w sprawie karnej lub karnej skarbowej:

1. następuje automatyczne wykreślenie doradcy podatkowego z listy doradców podatkowych,

2. doradca podatkowy ma obowiązek zapłacenia kary finansowej na rzecz samorządu,

3. rzecznik dyscyplinarny lub jego zastępca wszczyna postępowanie wyjaśniające.

25. Doradca podatkowy, przeciwko któremu toczy się postępowanie karne, karne-skarbowe, dyscyplinarne:

1. nie może wykonywać zawodu doradcy podatkowego do czasu zakończenia postępowania,

2. powinien powstrzymywać się od pozyskiwania nowych klientów i nowych zleceń,

3. powinien powiadomić podmiot go zatrudniający o wszczętym lub toczącym się postępowaniu, o ile jest ono związane z wykonywaniem zawodu doradcy podatkowego.

26. Doradca podatkowy może:

1. wypowiadać publicznie negatywne opinie wartościujące o osobie i pracy innego doradcy podatkowego,

2. wypowiadać się prywatnie na temat opinii prawnej innego doradcy podatkowego, bez konieczności odnoszenia się do trafności jej argumentacji,

3. rzeczowo odnosić się do argumentów bądź poglądów prezentowanych przez innego doradcę podatkowego.

27. Doradca podatkowy może:

1. publicznie krytykować organa samorządu zawodowego doradców - w każdej formie,

2. wypowiadać się na temat działań lub zaniechań samorządu, kierując jednak te wypowiedzi do organów samorządu. Wypowiedzi te mogą mieć dowolną formę,

3. wypowiadać się na temat działań bądź zaniechań samorządu. Powinien te wypowiedzi kierować do jego organów w rzeczowej formie, wskazując inne rozwiązanie problemu bądź proponując inny sposób działania.

28. Ewentualne skargi na innych doradców podatkowych oraz stwierdzone nieprawidłowości w wykonywaniu przez nich zawodu, doradca podatkowy powinien:

1. kierować wyłącznie do odpowiednich organów samorządu, z powiadomieniem doradcy podatkowego, którego dotyczą,

2. kierować wyłącznie do odpowiednich organów samorządu, bez powiadamiania doradcy podatkowego, którego dotyczą,

3. przekazywać Ministrowi Finansów.

29. Doradca podatkowy powinien:

1. współdziałać w przestrzeganiu przez członków Izby zasad etyki doradcy podatkowego oraz godności zawodu,

2. pozostawić kwestie przestrzegania Zasad etyki wyłącznej gestii Rzecznika dyscyplinarnego i jego Zastępców,

3. współdziałać w zakresie przestrzegania przez członków Izby zasad etyki - z organami podatkowymi.

30. Doradca podatkowy jest uprawniony do:

1. publicznego zwrócenia uwagi organom samorządu lub innemu doradcy podatkowemu naruszającemu zasady etyki i godności zawodu,

2. w miarę możliwości, niepublicznego zwrócenia uwagi organom samorządu lub innemu doradcy podatkowemu naruszającemu zasady etyki i godności zawodu,

3. zwrócenia uwagi klientom doradcy podatkowego na naruszenia zasad etyki i godności zawodu przez prowadzącego ich sprawy doradcę podatkowego.

31. Doradca podatkowy ma obowiązek zachować w tajemnicy:

1. fakty i informacje związane ze świadczoną usługą, jakie powziął w związku z wykonywaniem zawodu,

2. wszelkie fakty i informacje (bez względu na sposób ich utrwalenia) jakie powziął w związku z wykonywaniem zawodu, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w odrębnych ustawach,

3. wyłącznie treść materiałów pisemnych otrzymanych od klienta.

32. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej:

1. obejmuje wyłącznie informacje utrwalone w materiałach otrzymanych od klienta lub od innych podmiotów, w związku z wykonywaniem usługi,

2. obejmuje wszystkie uzyskane przez doradcę podatkowego informacje, w szczególności zawarte w materiałach utrwalonych w jakiejkolwiek formie,

3. obejmuje wyłącznie treść rozmowy doradcy podatkowego z klientem.

33. Doradca podatkowy:

1. obowiązany jest zabezpieczyć przed ujawnieniem lub niepożądanym wykorzystaniem wszystko, o czym dowiedział się w związku z wykonywaniem czynności zawodowych,

2. obowiązany jest zabezpieczyć wyłącznie dokumenty otrzymane od klienta przed ich ujawnieniem,

3. powinien podpisać umowę ochrony lokalu kancelarii z agencją ochrony.

34. Doradca podatkowy jest zobowiązany do stosowania procedur chroniących dane:

1. w postaci dokumentów papierowych otrzymanych od klienta oraz akt sprawy, w celu zachowania ich poufności,

2. w każdej postaci, w tym również elektronicznej, przed zniszczeniem, zmianą lub dostępem osób niepowołanych,

3. wyłącznie dotyczące danych osobowych.

35. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej:

1. jest nieograniczony w czasie i trwa także po ustaniu stosunku prawnego, na podstawie którego doradca podatkowy wykonywał czynności zawodowe,

2. trwa do momentu przedawnienia zobowiązania podatkowego, którego dotyczy usługa doradcza,

3. jest ograniczony w czasie - do momentu ustania stosunku prawnego , na podstawie którego doradca podatkowy wykonywał czynności zawodowe.

36. Obowiązek zachowania tajemnicy obowiązuje:

1. również po zaprzestaniu wykonywania zawodu doradcy podatkowego albo skreśleniu z listy doradców podatkowych,

2. wyłącznie w okresie obowiązywania wpisu doradcy podatkowego na listę,

3. do momentu ustania stosunku prawnego , na podstawie którego doradca podatkowy wykonywał czynności zawodowe.

37. Tajemnicą zawodową objęte są :

1. wyłącznie dane w postaci papierowej,

2. wyłącznie dane w postaci elektronicznej,

3. wszelkie dokumenty w postaci papierowej, elektronicznej, magnetycznej lub innej, stanowiące akta sprawy.

38. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej wiąże:

1. doradcę podatkowego i jego pracowników posiadających status doradcy podatkowego,

2. doradcę podatkowego oraz wszystkich jego pracowników,

3. doradcę podatkowego, wszystkich jego pracowników, zleceniobiorców, pomocników i inne osoby zaangażowane w trakcie świadczenia usług zawodowych przez tego doradcę podatkowego.

39. Doradca podatkowy może powoływać na świadka innego doradcę podatkowego w celu ujawnienia wiadomości uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu w przypadku, jeżeli:

1. jest to uzasadnione rzeczową potrzebą,

2. jest to niezbędne do dochodzenia roszczenia od klienta,

3. jeżeli uzyskał uprzednio pisemną zgody tego doradcy podatkowego.

40. W przypadku przeszukania w lokalu, w którym doradca podatkowy wykonuje zawód lub w mieszkaniu prywatnym doradcy podatkowego:

1. jest on uprawniony i zobowiązany żądać uczestniczenia w tej czynności przedstawiciela samorządu doradców podatkowych,

2. powinien udostępnić organom procesowym - bez żadnych zastrzeżeń wszelkie materiały, dane i dokumenty, we wszelkiej postaci,

3. powinien zażądać udziału adwokata.

41. Doradca podatkowy może informować o świadczonych przez siebie usługach:

1. w każdej formie,

2. wyłącznie w formie pisemnej - o ile informacje są obiektywne i nie zawierają listy klientów i specjalizacji doradcy,

3. w każdej formie, o ile przekazywane informacje są obiektywne, rzetelne i wyważone, a także nie naruszają norm estetyki i dobrych obyczajów oraz godności zawodu.

42. Informacjami spełniającymi kryterium dozwolonego informowania są:

1. adresy pocztowe, adresy poczty elektronicznej, numery telefonów, faksów, liczba zatrudnionych doradców, informacje o przebiegu kariery i tytułach naukowych, publikacjach,

2. informacje o specjalizacji doradcy podatkowego, lista klientów, informacje o wygranych sprawach podatkowych, miejscu w rankingach kancelarii,

3. informacje o aktywności doradcy w samorządzie doradców podatkowych i jego przewadze z tą aktywnością związaną.

43. Doradca podatkowy przy okazji wystąpień publicznych lub w publikacjach o charakterze profesjonalnym lub naukowym:

1. może podawać tytuł „doradca podatkowy”, informacje o karierze zawodowej lub naukowej - nie może jednak podawać informacji o firmach, z którymi doradca podatkowy współpracuje ani wymieniać funkcji, którą pełni lub pełnił w samorządzie doradców,

2. nie może podawać tytułu „doradca podatkowy”,

3. może podawać tytuł „doradca podatkowy”, a także: informacje o karierze zawodowej lub naukowej, informacje o firmach, z którymi współpracuje oraz funkcji, którą pełni lub pełnił w samorządzie doradców.

44. Doradca podatkowy:

1. może - bez ograniczeń korzystać z pośrednictwa w zakresie reklamy,

2. nigdy nie może korzystać z pośrednictwa w zakresie reklamy,

3. nie może korzystać z pośrednictwa w zakresie reklamy, jeśli służy to obejściu zakazu reklamy.

45. W przypadku wystąpienia konfliktu interesów doradca podatkowy:

1. nie podejmuje żadnych działań w sprawie, w której występuje konflikt interesów, dopóki konflikt interesów nie zostanie wyeliminowany,

2. może przyjąć sprawę, ale musi powierzyć jej prowadzenie innemu doradcy z jego kancelarii,

3. nie może działać tylko w przypadku, gdyby naraziło to na szwank interesy klienta.

46. W przypadku konfliktu interesów wynikającego z faktu, iż doradca podatkowy lub jego spółka doradztwa podatkowego występuje w charakterze doradcy dla stron tej samej transakcji mających przeciwstawne interesy:

1. doradca nie podejmuje żadnych działań,

2. nie ma żadnych ograniczeń, by doradca świadczył usługę doradczą na rzecz obu stron transakcji,

3. doradca może prowadzić nadal sprawę, o ile strony transakcji pisemnie zaakceptują ten stan rzeczy.

47. W przypadku wystąpienia konfliktu interesów doradca podatkowy:

1. nie może podejmować żadnych działań w celu wyeliminowania konfliktu interesów,

2. może podejmować dopuszczalne przez prawo i Zasady etyki działania, zmierzające do wyeliminowania konfliktu interesów,

3. może udzielić substytucji do prowadzenia sprawy objętej konfliktem interesów innemu doradcy podatkowemu.

48. Określenie zasad ustalania wynagrodzenia doradcy podatkowego:

1. musi nastąpić przed rozpoczęciem świadczenia usług przez doradcę podatkowego,

2. może nastąpić po zakończeniu świadczenia usługi doradztwa podatkowego,

3. musi zawsze następować w formie pisemnej.

49. Doradca podatkowy:

1. może zawrzeć z klientem umowę, na mocy której klient zobowiązuje się zapłacić wynagrodzenie za jej prowadzenie jedynie proporcjonalnie do osiągniętego wyniku,

2. może zawrzeć z klientem umowę, w której przewiduje się dodatkowe wynagrodzenie za pomyślny wynik sprawy,

3. może przyjmować od strony inne - poza urzędowym - wynagrodzenie za przeprowadzenie sprawy objętej pomocą prawną udzielaną z urzędu.

50. W zakresie prowadzenia sprawy podatkowej doradca podatkowy:

1. powinien informować klienta o przebiegu sprawy i jej wyniku,

2. może samodzielnie podjąć decyzję o zaniechaniu wniesienia środka zaskarżenia,

3. doradca podatkowy może zaniechać wniesienia środka odwoławczego wyłącznie na pisemne żądanie klienta.

51. Doradca podatkowy może zrezygnować z przyjętego zlecenia:

1. w każdej chwili, bez żadnych warunków wstępnych,

2. wyłącznie w wyjątkowych okolicznościach,

3. wyłącznie w taki sposób, by klient mógł skorzystać z pomocy prawnej innej osoby.

52. W przypadku zakończenia współpracy doradca podatkowy:

1. ma obowiązek bezzwłocznie zwrócić klientowi, na jego żądanie, oryginały dokumentów stanowiące własność klienta,

2. może swobodnie dokonać wyboru dokumentów, które zwróci klientowi,

3. ma obowiązek zwrócić wszystkie dokumenty, akta, opinie i inne pisma sporządzone w ramach prowadzenia spraw klienta (nie może zachować kopii tych dokumentów).

53. W sytuacji, gdy pomimo zakończenia współpracy, klient zalega z zapłatą należnego doradcy podatkowemu wynagrodzenia:

1. doradcy podatkowemu wolno uzależnić wydanie dokumentów klienta od uprzedniego uregulowania przez niego należnego wynagrodzenia,

2. doradca podatkowy może oddać dokumenty klienta na przechowanie na koszt i ryzyko klienta do depozytu sądowego,

3. doradcy podatkowemu nie wolno uzależnić wydania dokumentów klienta od uprzedniego uregulowania przez niego należnego wynagrodzenia.

54. Jedyne ograniczenia niezależności doradcy w podejmowaniu decyzji wynikają:.

1. z Konstytucji i ustaw,

2. z przepisów prawa i zasad etyki zawodowej doradcy,

3. tylko z zasad etyki doradcy podatkowego.

55. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej doradcy podatkowego obowiązuje:

1. w okresie wykonywania zawodu doradcy podatkowego,

2. jest nieograniczony w czasie,

3. okres trwania zależy od długości okresu przechowywania danych dokumentów.

56. W ramach przekazywania informacji o świadczonych usługach doradca podatkowy nie może:

1. informować o liczbie zatrudnionych doradców,

2. udzielać informacji o zakresie działalności doradcy (spółki doradztwa podatkowego),

3. gwarantować skuteczność działania swojego jako doradca.

57. Ewidentny konflikt interesów występuje w sytuacji, gdy:

1. doradca obsługuje różne podmioty prowadzące wobec siebie interesy konkurencyjne,

2. bez zgody stron danej transakcji obsługuje w charakterze doradcy podatkowego obie strony tej samej transakcji,

3. godzi się na obsługę klienta poniżej kosztów.

58. W wypadku zaistnienie konfliktu interesu doradca powinien:

1. podjąć kroki w kierunku eliminacji konfliktu lub zaprzestać świadczenia usług powodujących konflikt,

2. zawiadomić o konflikcie ograny korporacji zawodowej doradców podatkowych,

3. wypowiedzieć natychmiast umowę na świadczenie usług doradztwa podatkowego jedną stroną (jeden klient).

59. Doradca podatkowy może zaniechać wniesienia środka odwoławczego:

1. jeżeli jego zdaniem nie ma szans na wygranie sprawy,

2. jeżeli klient odmówił zapłaty doradcy za jego czynności przed organem I instancji,

3. na pisemne żądanie klienta (lub za jego zgodą),

60. Doradca podatkowy wobec którego wszczęto postępowanie dyscyplinarne:

1. powiadamia podmiot zatrudniający o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego,

2. musi rozwiązać umowę z podmiotem zatrudniającym,

3. składa wniosek o zawieszenie prawa do wykonywania zawodu.

47

---