Opowieści z krypty

Młotek człowiekowi sąsiadem

Mieszkanie w bloku ma swoje dobre strony,

Przede wszystkim nie trzeba się przejmować wywozem nieczystości i przeciekającym

dachem, nie wspominając o wodzie, kanalizacji, ogrzewaniu. drogach, winie,

publicznych łaźniach... przepraszam, to nie Żywot Briana. Chciałem dodać:

nie wspominając o sąsiadach. których obecność paradoksalnie działa czasem lepiej

na potencjalnego złodzieja niż tabliczka z napisem "Uwaga, zły pies" (przykrości

związane z trzymania psa pominę milczeniem). Czasem jednak chciałoby się na

niektórych drzwiach przymocować ostrzeżenie "Uwaga, zły sąsiad". Szczególnie,

jeśli skurczybyk kupi sobie młotek i postanowi zacząć przestawiać ściany.

Nie mam nic przeciwko remontom; sam czasem muszę

użyć wiertarki udarowej i młotka. Nie pojmuję jednak, dlaczego u mnie trwa to

zazwyczaj pół dnia, a u innych ciągnie się tygodniami. Co gorsza, nie kończy się

na tygodniu lub dwóch, ale powtarza co pół roku lub co rok... i tak dalej,

jakbby dranie budowali drugie mieszkanie wewnątrz tego, które już mają. Kucie,

łomoty, wiercenie, stukanie, pukanie, piłowanie i warkoty wszelkiej tonacji i o

każdej porze. Wprowadziłem się do swojego bloku w 1978 roku i przez co najmniej

piętnaście lat był spokój. A teraz, co wiosny, budynek zamienia się w

kamieniołom.

Nie wiem, może moja tolerancja na hałas maleje z upływem

lat? Jako człowiek młody i żywiołowy lubiłem słuchać głośnej muzyki, czemu

sprzyjał rodzinny dom otoczony sporym ogrodem. W Sanoku nie raz "demolowałem"

pokój przy dźwiękach Black Sabbath, Budgie, Savage Rose czy Deep Purple. Potem,

po przeprowadzce do Warszawy, trzeba było stonować nieco rockowe uczty, bowiem

obecność sąsiadów zobowiązywała. Ścianki w blokach są rozpaczliwie cienkie. Nie

raz słyszałem rzeczy, których nie powinienem byt słyszeć. Nie chciałem odpłacać

innym niepożądanymi koncertami o dziwnych porach, więc często korzystałem ze

słuchawek. Z czasem moje muzyczne fascynacje poczęty się zmieniać. Ostatnio

prawie wcale nie słucham rocka - przede wszystkim muzyki filmowej, akustycznej,

"klimatycznej", a nawet próbuję znaleźć coś intrygującego w jazzie. W dodatku

niewiele mam czasu na muzyczne rozkosze, gdyż całe dni spędzam przy maszynie do

pisania, ślęcząc nad listami dialogowymi. Wszelkie przejawy huku zakłócającego

moją twórczą ciszę zaczynają mi coraz silniej działać na nerwy.

Przed

laty najgorsza była małpa. Tak nazwałem mieszkającego w pobliżu jednokomórkowca,

który "uszczęśliwiał" mnie dyskotekowym łomotem o każdej porze. Najchętniej z

rana. Stwierdziłem, że tylko małpy zdolne są zaczynać dzień od pseudomuzyki,

która przenosi się przez ściany pod postacią równomiernego "łup łup łup".

Totalny brak wrażliwości, subtelności i poczucia estetyki. Małpa na szczęście

chyba się wyprowadziła, albo zdechła na guza mózgu od słuchania tego gówna. W

każdym razie od kilku lat dudnienia nie słychać. Za to rozbrzmiewają kanonady

młotkiem ciągnące się tygodniami. Dwa piętra pode mną remont trwa już czwarty

rok! Dwa lata temu ktoś nie przestrzegał nawet nocnej ciszy: piłowanie drewna,

wiercenie i stukanie rozlegało się czasem do wczesnych godzin rannych.

Zastanawiałem się, czy skurwiel nigdy nie śpi? Najbardziej jednak zastanawiał

mnie fakt, czemu nikt nie zwrócił mu uwagi, czemu nikt nie wezwał policji.

Dlaczego ja tego nie zrobiłem? Z przyczyn prostych. Takie bezczelne zachowanie w

nocy świadczy o psychotycznej osobowości. Mógłbym wprawdzie zejść na dół i

ukąsić drania, ale konfrontacja ze zboczeńcem z młotkiem w ręku o drugiej w nocy

to rzecz mało pociągająca. Jeszcze przez przypadek zabijesz takiego pasożyta, a

pójdziesz siedzieć jak za człowieka. Nie warto.

Zacząłem więc kombinować,

jak by się ostatecznie odizolować od tego towarzystwa. I ostatnio opracowałem

zadowalającą metodę zagłuszenia upierdliwego stukania i pukania. Przepis podaję

z pełną złośliwą satysfakcją: jest on bowiem dość brutalny, ale - daję słowo -

skuteczny. Najlepszy jest Rammstein, ale może być także Ozzy Osbourne

Ozzmosis, koncert Black Sabbath Reunion, zestaw "przebojów" The

Sisters Of Mercy, albo nawet XIII Stoleti Nosferatu. Puszczamy to tak

głośno jak tylko pozwala nam moc wzmacniacza i głośników. Jednocześnie do

odtwarzacza podłączamy słuchawki i wkładamy jena uszy. Muzyka z głośników

wprawia cały pokój w wibracje, zaś muzyka w słuchawkach pełni rolę stopperów.

Słyszymy TYLKO Rammstein. Wszelkie młotki, wiertarki i inne hałasy giną

całkowicie!

Do udoskonalenia tej metody, co nastąpiło drogą kolejnych

przybliżeń, zmusiła mnie najnowsza "działalność artystyczna" dwa piętra pode

mną, rozpoczynająca się z regularnością szwajcarskiego zegarka o siódmej rano.

Trzeba być wyjątkowo wyrachowanym, żeby zaczynać o takiej porze. Jestem

Strzelcem ze sporą domieszką Skorpiona, więc odpowiedziałem podobnym

wyrachowaniem. Zemsta jest rozkoszą bogów. Niniejszym udzielam patentu na

stosowanie mojej metody w walce z wszelkimi humanoidami, które zamiast siedzieć

na dupie i mieszkać, nieustannie bawią się w dzięcioły.

Jednak życie w

bloku ma swoje dobre strony. Najlepszą jest to, że gdy zajmuje się lokal na X

piętrze (lub na wszelkiej najwyższej kondygnacji), siadając na toalecie zawsze

wali się na wszystkich pod spodem. To działa naprawdę oczyszczająco.

TOMASZ BEKSIŃSKI
24 kwietnia 1999

"Tylko Rock" nr 7 (95) lipiec

1999

© Faith Design inc.

---