Anna Bora
Agnieszka Kowal
Katarzyna Garbacik
JAK ĆWICZYĆ PLECY OKRĄGŁE
W obecnej dobie modnego, a czasem wygodnego, spędzania czasu przed komputerem i telewizorem zwiększa się ilość dzieci z wadami postawy. Sedenteryjny tryb życia, godziny spędzone w nieprawidłowej pozycji siedzącej, to tylko niektóre, ale bardzo sprzyjające, przyczyny powstawania wady postawy określanej mianem pleców okrągłych. Dochodzi tu do przykurczów mięśni klatki piersiowej, rozciągnięcia mięśni grzbietu, zapadania klatki piersiowej, utrudnienia funkcjonowania układu krążenia i oddechowego. Świadomość konieczności ćwiczeń korekcyjnych rodziców, opiekunów i dzieci w ostatnich czasach wzrosło, co widać po frekfencji uczniów na zajęciach gimnastyki, jednak wciąż pozostawia wiele do życzenia. Jednakże ilość godzin gimnastyki korekcyjnej w szkole jest ograniczona i bardzo wskazane /aby nie powiedzieć konieczne/ jest wykonywanie ćwiczeń w domu. Uczniowie są instruowani o sposobie wykonywania poszczególnych ćwiczeń na zajęciach. Zainteresowani rodzice otrzymują zestawy ćwiczeń do domu z instruktażem ich wykonywania. Celem propagowania gimnastyki korekcyjnej w ostatnich dwóch latach zorganizowano zajęcia z aktywnym udziałem rodziców. W ten sposób uczyli się oni asekuracji dziecka oraz osobiście odczuli różnice w ćwiczeniu wykonanym prawidłowo, a niewłaściwie. Odbyły się również zajęcia otwarte dla rodziców będących obserwatorami z opisem i instrutkażem. W planie jest jeszcze tydzień otwarty dla chętnych rodziców. Jednakże dla tych z państwa, któży nie mogą brać udziału w tych zajęciach poniżej zamieszczono ćwiczenia na plecy okrągłe.
pw.- leżenie przodem, ręce wzdłuż tułowia; ruch- unoszenie tułowia
pw.- jw., ręce zgięte w łokciach, dłonie przy barkach; ruch- jw.
Pw,- jw., czoło oparte o podłoże, ręce w górze; ruch- oderwanie rąk od podłoża w górę
Pw.- jw.; ruch- wznos tułowia i rąk
Pw.-klęk podparty; ruch- ugięcie rąk z dotknięciem czołem podłoża
Pw.- siad klęczny /na piętach/ przodem do krzesła; ruch-oparcie rąk o krzesło z opadem tułowia w przód, pogłębianie opadu tułowia
Pw.- siad skrzyżny, ręce w bok z chwytem jakiegoś przedmiotu /np. kręgla/; ruch- przekładanie przed sobą przedmiotu do drugiej ręki, ręce proste w łokciach
Pw.- jw., jedna ręka wzdłuż tułowia, druga w górze; ruch- zgięcie rąk w łokciach z próbą zetknięcia się dłoni za plecami /agrafka/
Pw.- postawa; ruch- dmuchanie w watkę lub piórko próbując je utrzymać wpowietrzu
Pw.- klęk podparty; ruch- ugięcie rąk i dmuchanie np. w piłeczkę pimpongową, kawałek gąbki, itp.
Pw.- leżenie przodem ręce wzdłuż tułowia; ruch- wznos tułowia w górę, ręce splecione w tyle za plecami
Pw.- jw.; ruch- wznos tułowia, ręce przy czole
Pw.- jw.; ruch- jw. Ręce w bok
Pw.- jw.; ruch- podrzucanie piłki przed głową, łokcie oderwane do podłoża
Pw.- jw. z chwytem na karku laski /paska, kijka, itp./; ruch- wznos tułowia z laską na łopatkach
Pw.- jw., ręce w bok, pod jedną dłonią piłka; ruch- wznos tułowia, przetoczenie piłki pod klatką piersiową
Pw.- klęk podparty; ruch- wznos prostej ręki bokiem w górę ze skrętem tułowia za ręką
pw.- jw.; ruch- wznosprostej ręki przodem w górę
pw.- siad skrzyżny z chwytem oburącz paska /laski, kijka/; ruch- wznos przedmiotu w górę
pw.- jw., dłonie na ramionach; ruch- wyprost ręki w bok ze skrętem tułowia w stronę ręki
pw.- jw.; ruch- krążenia łokci w tył
pw.- jw., ręce w bok, ugiętwe w łokciach; ruch- wymachy łokci w tył
pw.- siad klęczny /na piętach/ ręce w górze; ruch- opad tułowia w przód /ukłon japoński/
pw.-jw. na kocyku; ruch- ślizgi na kocyku
pw.- leżenie przodem na kocyku; ruch- jw.
pw.- siad klęczny na kocyku; ruch- rodzic ciągnie za ręce
pw.- leżenie przodem; ruch- wkładanie przedmiotów /klocków/ do pojemnika przed głową /łokcie oderwane od podłoża/
pw.- jw.; ruch- chwyt przedmiotu i rzut do celu /łokcie oderwane od podłoża/.
Wskazane jest, aby wymienione ćwiczenia przeplatać z ćwiczeniami mięśni brzucha, nóg ,stóp. Podczas wykonywania ćwiczeń na mięśnie grzbietu należy zwrócić uwagę na złączenie nóg oraz nie zadzieranie głowy do góry lecz utrzymywanie jej w przedłużeniu tułowia ze wzrokiem skierowanym na podłoże. Nie można również zapomnieć o oddechu- nie wstrzymywać powietrza. Oddech we własnym tempie- wdech nosem, wydech ustami.
Zapraszamy do wspólnych ćwiczeń z dzieckiem, to je bardzo mobilizuje, a dorosłego odpręża.