JEDEN TALENT

Ewangelia wg św. Mt 25, 14-17

Na rozpoczęcie nowego roku szkolnego porozmawiamy o przy­powieści Pana Jezusa o talentach. Ten fragment Ewangelii św. Ma­teusza mówi nam, jak należy pomnażać dary, które otrzymaliśmy od Boga. Na początku jednak przyjrzyjmy się ewangelicznym talentom, które oznaczają pieniądze, a dopiero później tym, które dotyczą na­szych zdolności i innych duchowych darów.

Kiedy słyszymy o sługach obdarowanych przez swojego pana, to większość z nas chciałaby być w roli człowieka, który otrzymał pięć talentów, w ostateczności tego z dwoma. Najczęściej jednak iden­tyfikujemy się z sługą, który dostał jeden talent. I w naszym sercu ro­dzi się wtedy pytanie: „Dlaczego tak mało otrzymałem?". Inni są ode mnie bardziej zdolni, mają więcej przyjaciół, są bogatsi. A ja? Czegóż ja mogę dokonać z tym jednym małym talentem".

Pamiętajmy jednak, że ten „jeden mały ta­lent" był ogromnym bogactwem dla bied­nego sługi. Nie został on w żaden sposób pokrzywdzony, bo też otrzymał dużą sumę i duże możliwości. W podobny sposób Pan Bóg obdarza nas zdolnościami. Każdemu daje inne talenty i w różnych ilościach. Nie mamy więc prawa mówić, że otrzymaliśmy mało. Żeby dostrzec liczne dary, które otrzy­mujemy każdego dnia, musimy mieć w sercu światło. A tym światłem jest wdzięczność. Wdzięczne serce dokładnie widzi, jak wiele posiada cennych zalet i zdolności, które pomagają w nauce, w codzien­nym życiu, w kontaktach z innymi. Te wszystkie dary nie mogą być zakopane w smutku lub zazdrości. Powinny być nieustannie rozwijane dla dobra naszych bliskich oraz na chwałę Boga.

Z Ewangelii dowiadujemy się, że trzeci sługa bardzo bał się swoje­go pana i dlatego nie chciał zaryzykować straty pieniędzy. Nam również często zdarza się taka postawa, mówimy np.: Nie zaśpiewam podczas przedstawienia, bo mogę się pomylić i będą się śmiać. Lęk przed porażką sprawia, że zakopujemy swoje talenty, żeby nie narazić się na śmieszność, docinki czy obmowy kolegów. Pamiętajmy jednak, że pan nie pochwalił takiej postawy sługi, a wręcz się na niego rozgniewał.

Co więc mamy robić, żeby kiedyś uniknąć gniewu Pana Boga? Przede wszystkim powinniśmy porzucić wszelkie lęki i obawy. Ewangeliczny pan odjechał daleko, ale nasz Pan jest zawsze z nami. On nam dał nie tylko talenty, ale również swoją obecność: w słowie Bożym, w Eucharystii, w oso­bach, które nas kochają... Zatem z odwagą rozwijajmy swoje talenty. W tym roku możliwości będzie wyjątkowo dużo. Rozpoczynamy bowiem przygotowania do wielkiego ju­bileuszu 150-lecia Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci w Polsce. Potrzebny będzie każdy talent. Nie zapo­minajmy, że wystarczy nawet jeden, żeby dokonać wielkich rzeczy.

Panie Jezu, dziękuję Ci za jeden talent, który złożyłeś w moje ręce.

Dziękuję Ci za zaufanie, jakim mnie darzysz. Pomóż mi sprostać Twoim oczekiwaniom.

Chroń moje serce od zazdrości i porównywania się z innymi.

Otwórz moje oczy na niezliczo­ne dary, którymi mnie obsypujesz każdego dnia.

Uwolnij mnie od lęku, abym nie

zakopał talentu w przygnębieniu i smutku.

Pomóż mi zrobić z niego jak najlepszy

użytek dla dobra moich braci i sióstr

z krajów misyjnych. Amen

Elżbieta Wryk

Świat Misyjny 5/2007 s. 24-25

---