skamander ze s� XX w


Skamander:

  1. kształcenia się grupy: 1916-19

  1. 1916-18

  1. 1918-19

1. przekształcenie „Pro Arte et Studio” w „Pro Arte”

2. działalność zaczęła się ujawniać na terenie kawiarni poetów Pod Picadorem (otwarcie 29 XI 1918, ul. Nowy Świat 57; przeniesiona do Hotelu Europejskiego; tu, w tzw. Jamie, połączyli się przejściowo z Klubem Futurystów i występowali krótko jako Cech Poetów - do IV 1919)

a. akty sprzeciwu w stosunku do wzorca poetyckiego modernizmu

b. próby nawiązania kontaktu z ugrupowaniami „kreacyjnymi”: ekspresjonistów, futurystów

  1. właściwej działalności

  1. w zakresie poetyki sformułowanej:

I hasło„swobodnego rozwoju lażdego twórczego talentu” (wg K. Irzykowskiego: „talentyzm”)

II prezenteizm - związek sztuki z teraźniejszością

III witalizm - pochwały wszystkich przejawów życia w jego biologicznej pełni i bujności

  1. w zakresie poetyki immanentnej:

I opozycja antymłodopolska - negacja modernistycznie pojmowanego pisarstwa i konwencji lit.:

  1. głosili zerwanie z tradycyjnie pojmowaną mitologią posłannictwa narodowego i społecznej służby poety

  2. postulat rewizji mitów narodowych z okresu niewoli i zaborów (Herostrates Lechonia, Dziesięciolecie Tuwima)

  3. zakres jęz. poetyckiego

  4. odrzucali tradycyjny kanon tematów „wysokich”

  5. postulowali poszerzenie granic konwencjonalnie pojmowanej „poetyckości” poprzez wprowadzenie do liryki nowych terenów eksploatacji, zwł. mowy potocznej (np. słownictwa i stylu towarzyskiej konwersacji, gwary ulicznej)

  6. połączenie wypowiedzi lirycznej z pierwiastkami satyry, ironii, humoru

  7. zainteresowanie światem współczesnym („prezenteizm”) i jego osiągnięciami cywilizacyjnymi („kompleks cywilizacyjny”)

  8. preferowanie przeżyć typu kolektywistycznego: koncepcje miasta, tłumu, zbiorowości, zastępujące sferę przeżyć i emocji indywidualnych

  9. powołanie do roli bohatera lirycznego człowieka osadzonego we współczesności, najczęściej wielkomiejskich realiach poetyckich

II opozycja antyawangardowa:

  1. różnice: Skamander - Awangarda: polemiczność wobec ofensywy + agresja ze str. partnerów walk lit.

  2. bezpośredni emocjonalizm

  3. respektowanie (w pewnej mierze) tradycyjnej nastrojowości (zwł. skamandryckie debiuty)

  4. budowa wiersza zachowująca na ogół formy stroficzne i skonwencjonalizowane rozwiązania rytmiczne

  5. „werystyczny”, a nie „kreacyjny” model świata poetyckiego

  1. rozchodzenia się grupy

  1. działalności zespołowej (ostatnie wieczory poetyckie, pierwsze enuncjacje o „rozejściu się poetów Skamandra”)

  2. poetyki zbiorowej (zakończenie fazy witalistyczno-optymistycznej)

  1. próby konsolidacji w emigracyjnych „Wiadomościach” w Paryżu, Londynie

  2. zerwanie z „Wiadomościami” przez Tuwima i Słonimskiego (X 1941)

  3. ostateczne rozejście się poetów na gruncie politycznym, lit., towarzyskim

Skąd czerpali Skamandryci?

na początku działalności:

SKAMANDER, W: SŁOWNIK LITERATURY PL XX W., RED. A BRODZKA I IN., WROCŁAW 1992, S. 1004-1110.

2



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
parnasizm, Filologia polska, Teoria literatury i poetyka, Hasła ze słownika XX wieku
Lwice pasą osiołki o polskich bohaterkach ze Lwowa w XX wieku
Scharakteryzuj twórczość jednego ze Skamandrytów
xx-lecie międzywojenne, skamandry, Julian Tuwim - przedstawiciel Skamandra
XX-lecie 15, Leopold Staff - mistrz skamandrytów
XX-lecie 24, Uniwersalne przesłanie wynikające ze splotu trzech wątków Mistrza i Małgorzaty Michała
Awangarda Krakowska Skamandryci, Kulturoznawstwo, Awangardy Literackie 1 poł XX w
futuryzm ze s� XX w
XX-lecie 17, Rozszerzenie tematyki i odświeżenie słownictwa w utworach poetów grupy Skamandra

więcej podobnych podstron